အေဖနဲ႔ အေမခင္ဗ်ား . . . က်န္းခံ့သာလို႔ မာပါစ…
ဒီမွာေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့ ပထမ တစ္လလံုးလံုး ဘာစာမွ မသင္ရပါဘူး၊ စာသင္ခန္းေတြဆီကို မသြားျဖစ္လို႔။ သြားျဖစ္တဲ့ တစ္ရက္ကလည္း ညဘက္ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီညက မီးမလာဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဆရာလည္းမလာဘူး။ စာသင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာက်ေတာ့ ဆရာက အတန္းထဲမွာေျပာတယ္။ “ဒီအခန္းထဲမွာ နလပိန္းတံုးရွိရင္ မတ္တတ္ရပ္စမ္းေဟ့” တဲ့။ သားတို႔ တစ္တန္းလံုးၿငိမ္ၿပီး ဘယ္သူမွ မလွဳပ္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ခဏေနေတာ့ သားမတ္တတ္ရပ္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ဆရာတစ္ေယာက္ထဲ ရပ္ေနတာကို အားနာလို႔။
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဆိုၿပီး ေဘာင္းဘီနဲ႔ ရွဴးဖိနပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္လို႔ မရပါဘူးဗ်ာ။ သခၤ်ာတြက္ခ်ိန္က်လို႔ ဆယ္ဂဏန္းေက်ာ္သြားရင္ ရွဴးဖိနပ္ကို ခၽြတ္ပစ္ေနရတာ အလုပ္ရွဳပ္လြန္းလို႔။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေလးေတြ ေခ်ာတယ္။ အေဖတို႔ အေမတို႔အတြက္ ေခၽြးမေလာင္းကိုေရြးၿပီး ရည္းစားစာ တစ္ေစာင္ အဂၤလိပ္လိုေရးၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ သားကို အဂၤလိပ္လို တတ္လွၿပီမထင္နဲ႔၊ သားမေရးတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိဘူး။ ေကာင္မေလးကလည္း အဂၤလိပ္လို မဖတ္တတ္ဘူး။
စာေရးတာ နားဦးမယ္။ သား သိပ္ၿပီးေနမေကာင္းဘူး။ ဟိုတစ္ပတ္က ဆရာက “မင္းတို႔ အျပင္စာေတြ မ်ားမ်ားဖတ္ရမယ္” ဆိုတာနဲ႔ ညဘက္အျပင္ထြက္ၿပီး စာဖတ္တာ အေအးမိသြားတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္တာ ပိန္သြားလို႔ ရြာကယူလာတဲ့ ဦးထုပ္ေတာင္ မေတာ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ေနာက္ေစ့ကို တူနဲ႔ ထုထားရတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေနာက္ေစ့မွာ ဘုထြက္ၿပီး ဦးထုပ္က ကၽြတ္မက်ေတာ့ဘူးေပါ့။
ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္မွာ သားတို႔ကို Blood test စစ္မယ္ဆိုလို႔ ဒီည တစ္ညလံုး စာၾကည့္ရဦးမယ္။
ခ်စ္သား
(စားႂကြင္း။ ဒါနဲ႔ အေမ၊ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ဂ်ဴလီယာေရာဘတ္ အေၾကာင္း အေရးတႀကီး ေလ့လာရဦးမယ္။ အဲဒါ ပိုက္ဆံလုိတယ္။ ပို႔ေပးပါဦး။)
No comments:
Post a Comment