Friday, March 30, 2012

ေဒြးခ်ိဳးမ်ား (၃)


မဟာၿမိဳင္
ျမဴခိုးရယ္ေမွာင္၊ ငူ႐ိုးေတာင္ ေခ်ာင္အလွည့္မွာလ၊
ထိုင္ခဲ့တယ္ ဇလာအုိင္ႏွင့္၊ မဟာၿမိဳင္တန္း။
ရင္ခတ္ကယ္ေ၀၊ ဆင္တတ္သူ ပန္ယူေႁခြလို႔၊
ဖန္ဂူေဗြ ေျမတလင္းမွာလ၊ ေျခဆင္းကာ မယ္မိႈင္ေစာပါတဲ့၊
ေနခင္းသာ ဂႏိုင္ေတာမွာလ၊
ေငြႏွင္းညႇာ ထိုင္ကာေမာေတာ့တယ္၊
ေဇာ မျပတ္ပန္းတည့္မွ၊ ေတာမသတ္ မွန္းႏုိင္ဘူး၊
ေလာကဓာတ္ ဆန္း။

မ်က္ႏွာေတာ္
စက္မေပ်ာ္၊ မ်က္ႏွာေတာ္ ၀ါ၀ါ၀င္းကိုလ၊
မိႈင္ရင္း ျမင္သာျမင္ေတာ့၊
ေန မရႊင္ဘူး။
လွေကခိုင္၊ မယ့္စိတ္ ဗ်ာပါလိႈင္၍
သည္းဆုိင္မွာ တုန္သာတုန္ေတာ့၊ လစက္ခံု ယုန္တံဆိပ္ကယ္ႏွင့္၊
က်မ်က္ရည္ ယိုလို႔ဖိတ္တယ္ရွင္၊
လြမ္း စိတ္ႏွင့္႐ူး။

၀ါခ်က္
လမ္းမႀကံဳ၊ ပန္းတစ္ငံု စံပယ္ဥကိုလ၊
မ႐ႈခ်င္ဘူး။
မွာရက္ကယ္လြန္၊ ၀ါခ်က္ကို သည္မယ္ရြံလို႔
စံသလြန္ ၾကာေညာင္ရိပ္မွာ၊
လြမ္းစိတ္ႏွင့္ ကူး။

သစၥာဦး
ကမၻာ႒ီ၊ ငါးလီအင္ခ်စ္တဲ့၊
ေရႊ သစၥာဦး။
ဆက္တုိင္းငယ္တည္၊ တဘုန္းေဆြ ေမျခည္ေၾကာင့္၊
ေသေပေစ လည္တၫြန္႔ကို၊
စိုး ရြံ႕ပါဘူး။

စနည္း
ဘာမထီ၊ မခ်ီလွ်င္ ေနၫြန္႔မ်ိဳး၊
စိုးရေခါင္က။
တသာကီ၊ စာမရီ ခ်ီထြက္လွ်င္၊
ရတက္ေတာ္ ပူဗ်ာေငြ႔၊
ေတြ႔ရ ေနာင္တ။

Wednesday, March 28, 2012

ေဒြးခ်ိဳးမ်ား (၂)


မယ္ဖြဲ႔
ေၾကာ့ေၾကာ့ငယ္ယဥ္၊ ေဖာ့ပင္ ေငြအုသို႔၊
ေႂကြလုဟန္ မူရာႏွင့္၊
သူဇာတရွိ။
ဣေႁႏၵ ခ်ိန္ကုေဋတန္ေလာက္ေပ့၊
စံေက်ာက္ကယ္ ၀ဇီစိန္သို႔၊
ပလီခ်ိန္ ရြယ္ေတာ္သင့္မွာ၊
ဘုန္းပြင့္ပါဘိ။

ဖိုးေရႊလမင္း
ေဗြအာကာ ေငြတာရာၾကယ္စံုသင့္ေပတဲ့၊
ယုန္မင္းသနင္း။
ဟိုဘက္ကၽြန္းမွာျဖင့္၊ မထြန္း မသာလွပါႏွင့္၊
ဖိုး ေရႊလမင္း။

ႏွင္းဆီနံ႔ေျပး
ညေနခ်မ္း ဘယ္ပန္း ပန္ေလသိ၊
ေမာင့္ထံမွာ ေမႊး။
ခင္ေလးေမ ေကသီျဖန္႔ေရာ့ထင္၊
ႏွင္းဆီနံ႔ ေျပး။

တံတို
႐ွဴသာ႐ွဴ မဖြာလိုက္ႏွင့္၊ ထြာမုိက္ကယ္ တံတို၊
“ဂံ” ဆိုတဲ့ေဆး။
နန္းအိမ္ေရွ႕ကၽြန္၊ လြန္ေစႏွင့္ တန္႐ံုသံုးကြယ္၊
ခံုး မ်က္ကေလး။

ေဆးတံတို
ေဆးတံတို တစ္ညိဳေလာက္၊
ေရာ့ ေသာက္ေတာ့ေပး။
မယူလုိက္က မိုက္လို႔ထင္၊
ေသာက္ေစခ်င္၊ ခုတင္မွာ ေထာင္ခဲ့ကြယ္၊
ညိဳႏြဲ႔ငယ္ေလး။

မဟာၿမိဳင္
မဟာၿမိဳင္မွာေလ ညာပိုင္သူေနာ္မလို႔၊
ေမွ်ာ္တ ေယာင္မွား။
မာဂဓာ၊ ကဗ်ာသံခ်ိဳပ်ိဳးလို႔၊
ငွက္မ်ိဳး ေကလာေတာင္က၊
လြမ္းေအာင္တဲ့လား။

Monday, March 26, 2012

ေဒြးခ်ိဳးမ်ား (၁)


မံုရြာက ႐ုပ္ေသး
ပတ္ေဗရယ္ထံု
မံုရြာက ႐ုပ္ေသး။
သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ ေငြမေပးလို႔၊
ျပန္ေတာ့မယ္ေလး။

ေငြလုပ္လို႔စား
ေခြးေတာက္က ခ်ဥ္ခ်ဥ္
ခါခ်ဥ္က ခါးခါး။
အဘိုးအို ယာမခုတ္ႏွင့္
ေငြလုပ္လို႔ စား။

ျခေသၤ့
ေဟ၀ႏၲာ
ေနပါတဲ့ျခေသၤ့။
တစ္ဂူမွာ ႏွစ္ေကာင္ေပါင္းမယ္၊
ေအာက္(ေအာင္း)မွ် မေမ့။

လြမ္းပါဘိ
ဒီဇမၺဴ သီတဂူေပၚထြန္းလို႔
ေၾသာ္-လြမ္းပါဘိ။
တစ္နယ္ေန တစ္ျပည္ေက်းဆီက
ေ၀းလို႔ မသိ။

အံု႔ပုန္းပူ
မခ်မ္းသာ ပန္းမာလာေနေသြ႔သို႔
ေၾကျမည့္ေျခာက္ခန္း။
က်ံဳ႕ခ်ံဳးကာ ဆူ၊ အံု႔ပုန္းပူ လူ မသိတယ္၊
မီးညိမခန္း။

ေဆြးသူ႔ကသိုဏ္း
႐ံုးမလြယ္
ထံုးငယ္တည့္ ပိုင္း။
မယံုပံု ယံုပံုႏွင့္ ကမၻာကုန္ ညိဳ မခုပါႏွင့္၊
ေဆြးသူ႔ကသိုဏ္း။

မယ္ဖြဲ႔
ထံုးမတိမ္၊ ငံုး, အိမ္,က်ဴ,လ ႏွင့္၊
တူမွ်စံႏိႈင္း။
နတ္တညီ၊ ကမၻာ့ ဌီတင္ထိုက္ေပ့၊
ယဥ္သိုက္၀င္ညာေမႏွင့္၊
ငါးဆင့္သမိုင္း။

Sunday, March 25, 2012

Happy Birthday Ko Nyan


ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ အသက္ (၃၂) ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ အသက္တစ္ႏွစ္ ပိုႀကီးလာေၾကာင္း သတိျပဳမိပါတယ္။ ေမြးေကၽြးခဲ့တဲ့ မိဘႏွစ္ပါး၊ ဒီေန႔အထိ သင္ယူမကုန္ႏိုင္ေသာ ပညာမ်ားကို သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကတဲ့ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ အေပါင္းတို႔ကို ဒီေနရာမွ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။ ၃၂ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း သင္ယူစရာ အဖံုဖံု၊ သင္ခန္းစာ မ်ိဳးစံုကို နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ စမ္းသပ္သင္ၾကားခဲ့ၾကတဲ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခဲ့ရသူ အားလံုးကုိလည္း ေက်းဇူးစကားဆိုပါတယ္။ မိသားစုဘ၀ မရွိေသးေပမယ့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးညာတိေတြေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ က႐ုဏာတရားတို႔ရဲ႕ အရသာေတြကို ခံစားခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ႏွလံုးသားမွာ ေခတၱခဏ ၀င္ေရာက္ခိုနားဖူး ခဲ့သူေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် အေတြ႔အႀကံဳေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရင့္က်က္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္လို႔ ခံယူပါတယ္။ ၃၂ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ မက္ေမာတြယ္တာစရာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြ အားလံုးနဲ႔ မတူတဲ့ ေက်နပ္မႈတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျမန္မာ့ေသြး ဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ရွိေနတာပါပဲ။ အခ်ိဳ႕ေတြက ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးတာ၊ အီးေမးလ္ပို႔တာ အားလပ္ခ်ိန္မွာ အပ်င္းေျပသေဘာ လုပ္ၾကတာေတြေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္မျငင္းပါဘူး။ အျခားလူေတြအတြက္ ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္၊ ျမန္မာ့ေသြးဂ႐ု(ပ) ဆိုတာေတြဟာ လုပ္ငန္းတစ္ခုလိုပဲ သေဘာထားၿပီး အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးေတြ ေပးဆပ္ခ်င္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္သိသလို သိေစခ်င္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္သိထားတာေတြကို ျပန္လည္ေ၀ငွခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ ျမန္မာ့ေသြးအလုပ္ေတြကို အ႐ူးအမူး လုပ္မိေနတာပါ။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြအားလံုးကို မေမ့မေလ်ာ့ မွတ္တမ္းတင္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုပါရေစ။

ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔အတြက္ ၀ိုင္း၀န္းဆုေတာင္းေပးၾကသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြေတြ အားလံုးလည္း ေကာင္းေသာလုိအင္ဆႏၵမ်ားအားလံုး ျပည့္၀ၾကပါေစလို႔....
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၅ ရက္။
၃၂ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔။

Saturday, March 24, 2012

The members of the Union Election Commission


(၁) ဦးျမင့္ႏိုင္
(၂) ဦးေအာင္ျမင့္
(၃) ဦးသာဦး
(၄) ေဒါက္တာ ေဒၚျမင့္ၾကည္
(၅) ဦး၀င္းၾကည္
(၆) ဦးၫြန္႔တင္

အထက္ပါ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၂/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

The members of the Union Civil Services Board


(၁) ဦးခင္ေမာင္ေအး
(၂) ေဒါက္တာ ၀င္းျမင့္
(၃) ေဒါက္တာ ျမင့္ေအာင္
(၄) ေဒါက္တာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေဌး
(၅) ဦးစိုးဦး

အထက္ပါ ျပည္ေထာင္စုရာထူး၀န္အဖြဲ႔ အဖြဲ႔၀င္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၆/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

The members of the Nay Pyi Taw Council



(၁) ဦးသန္းေဌး
(၂) ဦးသန္းေအာင္
(၃) ဗိုလ္မွဴးႀကီး ျမင့္ေအာင္သန္း
(၄) ဦးကံခၽြန္
(၅) ေဒါက္တာ ပိုင္စိုး
(၆) ဦးေစာလွ
(၇) ဦးျမင့္ေဆြ
(၈) ဦးျမင့္ေရႊ
(၉) ဦးမ်ိဳးၫြန္႔

အထက္ပါ ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီ၀င္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၇/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

The members of the Constitutional Tribunal of the Union


(၁) ေဒါက္တာ တင္ေအာင္ေအး
(၂) ေဒၚခင္လွျမင့္
(၃) ဦးထြန္းၾကည္
(၄) ဦးစိုးသိန္း
(၅) ဦးခင္ထြန္း
(၆) ဦးဆန္းျမင့္
(၇) ဦးျမင့္ႀကိဳင္
(၈) ေဒၚမိမိရီ

အထက္ပါ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာခံု႐ံုးအဖြဲ႔၀င္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၁/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

The Judges of the Supreme Court of the Union


(၁) ဦးသာေဌး
(၂) ဦးျမသိမ္း
(၃) ဦးစိုးၫြန္႔
(၄) ဦးျမင့္ေအာင္
(၅) ဦးေအာင္ေဇာ္သိန္း
(၆) ဦးျမင့္ဟန္

အထက္ပါ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၀/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Friday, March 23, 2012

The Deputy Ministers


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္ၫြန္႔
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္ေသာ္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဇံျမင့္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဇာ္၀င္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေမာင္ျမင့္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ မ်ိဳးျမင့္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးစိုး၀င္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးအုန္းသန္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦးခင္ေဇာ္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦး၀င္းသန္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္၀န္ႀကီးဌာန

ဦးစိုးတင့္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေက်ာ္လြင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ကံေဇာ္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ပြင့္ဆန္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးတင့္လြင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ဆက္သြယ္ေရး၊ စာတိုက္ႏွင့္ ေၾကးနန္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦးဘုန္းေဆြ
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသန္းထြန္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
သမ၀ါယမ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးျမင့္သိန္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန

ဦး၀င္းရွိန္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေဌးေအာင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသိန္းေအာင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၁) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန
(ယခု စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန ျဖစ္ပါသည္)

ဦးမ်ိဳးေအာင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၂) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန
(ယခု စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန ျဖစ္ပါသည္)

သူရ ဦးေသာင္းလြင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ရထားပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသန္႔ရွင္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ရထားပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးစိုးေအာင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာန

ဦးျမင့္ေဇာ္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၁) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေအာင္သန္းဦး
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေအးၾကဴ
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးဘေရႊ
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ေဒၚျမတ္ျမတ္အုန္းခင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ၀င္းျမင့္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒၚစႏၵာခင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ေဌး
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ကိုကိုဦး
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေက်ာ္ေက်ာ္၀င္း
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေအးျမင့္ၾကဴ
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
အားကစား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးဟန္စိန္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ျမန္မာ့စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးခ်န္ေမာင္
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ျမန္မာ့စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးခင္ေမာင္ေအး
ဒုတိယ၀န္ႀကီး
ေမြးျမဴေရးႏွင့္ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန

အထက္ပါ ဒုတိယ၀န္ႀကီးမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၃/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Thursday, March 22, 2012

The Deputy Attorney-General, The Deputy Auditor-General


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

ဒုတိယေရွ႕ေနခ်ဳပ္ - ဦးထြန္းထြန္းဦး
အထက္ပါ ဒုတိယေရွ႕ေနခ်ဳပ္အား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၄/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဒုတိယစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ - ဦးမ်ိဳးျမင့္
အထက္ပါ ဒုတိယစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္အား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁၅/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Wednesday, March 21, 2012

Chief Minister of the Region or State


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

ကခ်င္ျပည္နယ္ - ဦးလဂၽြန္ငန္ဆိုင္း
ကယားျပည္နယ္ - ဦးခင္ေမာင္ဦး (ခ) ဦးဘူးရယ္
ကရင္ျပည္နယ္ - ဦးေဇာ္မင္း
ခ်င္းျပည္နယ္ - ဦးဟုန္းငိုင္း
မြန္ျပည္နယ္ - ဦးအုန္းျမင့္
ရခုိင္ျပည္နယ္ - ဦးလွေမာင္တင္
ရွမ္းျပည္နယ္ - ဦးေအာင္ျမတ္ (ခ) စ၀္ေအာင္ျမတ္
စစ္ကုိင္းတိုင္းေဒသႀကီး - ဦးသာေအး
မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး - ဦးဘုန္းေမာ္ေရႊ
မႏၲေလးတုိင္းေဒသႀကီး - ဦးရဲျမင့္
ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး - ဦးဉာဏ္၀င္း
တနသၤာရီတုိင္းေဒသႀကီး - ဦးခင္ေဇာ္ (***) (ယခု ဦးျမတ္ကို)
ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး - ဦးျမင့္ေဆြ
ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး - ဦးသိန္းေအာင္

အထက္ပါ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၉/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(***) တနသၤာရီတုိင္းေဒသႀကီး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ မူလက ဦးခင္ေဇာ္ အား ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္သြားသျဖင့္ ယခုအခါ ဦးျမတ္ကို အား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ထားပါသည္။

Tuesday, March 20, 2012

The Attorney-General of the Union, The Auditor-General of the Union, The Chairperson of the Union Civil Services Board, The Chairperson of the Nay Pyi Taw Council


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

ျပည္ေထာင္စုေရွ႕ေနခ်ဳပ္ - ေဒါက္တာ ထြန္းရွင္
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၅/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ - ဦးလြန္းေမာင္
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၆/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျပည္ေထာင္စုရာထူး၀န္အဖြဲ႔ဥကၠ႒ - ဦးေက်ာ္သူ
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၇/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီဥကၠ႒ - ဦးသိန္းၫြန္႔
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၈/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Funny Political Cartoons (1)


ေခတ္အေျခအေနကို ထင္ဟပ္ေဖာ္ျပႏုိင္တဲ့အထဲမွာ ကာတြန္းေတြလည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဦးတည္းရဲ႕ အျမင္ကို ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကာတြန္းတစ္ကြက္ဟာ စကားလံုးအနည္းဆံုးနဲ႔ သမုိင္းမွတ္တမ္း တစ္ခုကို ရွင္းျပႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ေရးၿပီး ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ေရးရမယ့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ကာတြန္းတစ္ကြက္တည္းနဲ႔ ေဖာ္ျပႏိုင္ပါတယ္။ ကာတြန္းဆရာရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ ရွိလွ်င္ရွိသလို၊ ျမင္တတ္လွ်င္ ျမင္တတ္သလို ကာတြန္းေတြဟာ အင္မတန္မွ ထိထိမိမိရွိတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ဖတ္႐ႈေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြထဲကမွ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို လာထိတဲ့ ကာတြန္းအခ်ိဳ႕ကို အပတ္စဥ္ တင္ျပေပးႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသြားပါ့မယ္။ အခုတစ္ပတ္မွာေတာ့ 7Day News Journal မွာပါတဲ့ ကာတြန္း ႏွစ္ကြက္ကို တင္ျပလိုက္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

(၁)
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ႏုိင္ငံေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးဆိုတာ မစားေကာင္းတဲ့ အသီး၊ မပန္သင့္တဲ့ ပန္း၊ မၾကည့္သင့္တဲ့ အရာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အခုမ်ားေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဆိုတဲ့စကားလံုး ဘယ္ေလာက္မ်ား စကားတြင္က်ယ္ ျဖစ္ေနလိုက္သလဲဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရးေၾကာင္း မေျပာရင္ေတာင္ ေခတ္မမီေတာ့သလို၊ ဉာဏ္မမီသလို၊ ဒိတ္ေအာက္ေနသလို၊ ထံုထံုအအလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တကယ့္ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ပညာရွင္ေတြထက္ ေဘးကေန ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြ၊ ေ၀ဖန္ေနတဲ့လူေတြက ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းကို ပုိေျပာၾကသလားလို႔ပါ။ အိမ္ထဲမွာ ထိုင္ေနရင္း ဖုန္းေလးတစ္လံုးနဲ႔ ဟိုလူ႔ကိုေခၚၿပီး ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း ေလကန္လိုက္၊ ဒီလူ႔ကိုေခၚၿပီး မစားရ၀ခမန္း ဆရာႀကီးဟန္ပန္နဲ႔ ေျပာလုိက္နဲ႔ လုပ္ေနတတ္ၾကတာကို ကာတြန္းဆရာက ျမင္ပံုရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေအာက္က ကာတြန္းကို ေရးျဖစ္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၾကည့္႐ႈခံစားပါဦးခင္ဗ်ား။


 (၂)
ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအၾကားမွာ ပဋိပကၡအျဖစ္ရဆံုး၊ အျငင္းအပြားရဆံုး ကိစၥရပ္တစ္ခုကေတာ့ ဟိုပါတီကေန ဒီပါတီကိုကူး၊ ဒီပါတီကေန ဟိုပါတီကိုေျပာင္း လုပ္တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ႐ုရွားဟာသတစ္ပုဒ္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ။ သိၿပီးရင္လည္း လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္နဲ႔ သည္းခံၿပီး ျပန္ဖတ္ေပးပါဦးခင္ဗ်။

ပထမလူ။ တို႔ပါတီကေန ဟိုဘက္ပါတီကို ေျပာင္းသြားတဲ့လူကို ဘယ္လိုေခၚမလဲကြ။
ဒုတိယလူ။ သစၥာေဖာက္ေပါ့ကြာ။
ပထမလူ။ အဲဒါဆိုရင္ ဟိုဘက္ပါတီကေန တို႔ပါတီကို ေျပာင္းလာတဲ့လူကိုက်ေရာ။
ဒုတိယလူ။ အျမင္မွန္ရတဲ့လူေပါ့။

ကဲ... ေတြးဆဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကပါခင္ဗ်ား။ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ အဲဒီလို ကိစၥရပ္ေတြဟာ ရွိကုိရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ဥပေဒအရ တရား၀င္တားျမစ္ထားတာ၊ ပိတ္ပင္ထားတာ မရွိရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ဟိုကူး၊ ဒီကူး လုပ္လို႔ရပါတယ္ခင္ဗ်။ ဥပေဒနဲ႔ တားျမစ္ထားတာ မရွိဘူးလို႔ ေျပာမယ္ဆုိ ေျပာႏုိင္တာေပါ့ခင္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲကို ေရာက္တုန္းကေတာ့ အျခားပါတီတစ္ခုရဲ႕ အရိပ္ကိုခုိၿပီး ေရာက္ခဲ့ၿပီးကာမွ ဒီဘက္ပါတီကို ေျပာင္းတယ္ဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္းမ်ား နည္းလမ္းမက် ျဖစ္မေနဘူးလားလို႔ ေတြးၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲကို မေရာက္ခင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ခင္မွာ ႀကိဳက္သလို ကူးပါ၊ ေျပာင္းပါ။ အိုင္းစတုိင္းက ကမၻာေက်ာ္ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး၊ ႐ူပေဗဒပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္ကာမွ ဟိုႏုိင္ငံကလည္း သူ႔ႏုိင္ငံသား၊ ဒီႏုိင္ငံကလည္း သူ႔လူမ်ိဳး လုပ္ေနတာကေတာ့ ဟာသေျမာက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထင္တာပါပဲ။ ကဲပါဗ်ာ... စကားေတြ ရွည္ေနပါ့မယ္။ ကာတြန္းဆရာရဲ႕ အျမင္မေတာ္မႈကို ခံစားၾကည့္ပါဦး။ အျခားလူေတြေတာ့ မသိေပမယ့္ ကာတြန္းဆရာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခံယူခ်က္ျခင္း တူညီပံုရပါတယ္ခင္ဗ်။ အျပည့္အ၀ အားေပးလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔၊ စေနေန႔။
ညေန ၅ နာရီ ၁၃ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

Monday, March 19, 2012

The Union Ministers


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး လွမင္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကုိ
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းေဌး
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္
ျမန္မာ့စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦး၀ဏၰေမာင္လြင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေက်ာ္ဆန္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္
ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးျမင့္လိႈင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦး၀င္းထြန္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန *

ဦးလွထြန္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ဘ႑ာေရးႏွင့္အခြန္၀န္ႀကီးဌာန

ဦးခင္ေမာင္ျမင့္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးတင္ႏုိင္သိန္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္
(ေမြးျမဴေရးႏွင့္ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန) **

ဦး၀င္းျမင့္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
စီးပြားေရးႏွင့္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသိန္းထြန္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ဆက္သြယ္ေရး၊ စာတိုက္ႏွင့္ ေၾကးနန္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေအာင္ၾကည္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္
လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသိန္းထိုက္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
သတၱဳတြင္း၀န္ႀကီးဌာန

ဦးအုန္းျမင့္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
သမ၀ါယမ၀န္ႀကီးဌာန
(ေမြးျမဴေရးႏွင့္ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန) **

ဦးဉာဏ္ထြန္းေအာင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးတင့္ဆန္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ဟိုတယ္ႏွင့္ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္
အားကစား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေက်ာ္စြာခုိင္ ***
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၁) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးစိုးသိန္း ****
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၂) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေအာင္မင္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ရထားပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသန္းေဌး
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေဇာ္မင္း
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၁) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးခင္ေမာင္စိုး
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
အမွတ္ (၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ျမေအး
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ေဒါက္တာ ေဖသက္ခင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန

သူရဦးျမင့္ေမာင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးေအးျမင့္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာန

ဦးခင္ရီ
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန

ဦးသိန္းၫြန္႔
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
သမၼတ႐ံုး၀န္ႀကီးဌာန

ဦးစိုးေမာင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး
သမၼတ႐ံုး၀န္ႀကီးဌာန

အထက္ပါ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၄/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(*) သစ္ေတာေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန အား ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန ဟူ၍ ၀န္ႀကီးဌာနအမည္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။

(**) စီမံ/စီးပြား၀န္ႀကီး ဦးတင္ႏုိင္သိန္း အား မူလက ေမြး/ေရ ကိုပါ ပူးတြဲတာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ေသာ္လည္း မ်ားျပားလွသည့္ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားေၾကာင့္ စီမံ/စီးပြားတစ္ခုတည္းကိုသာ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ရန္ တင္ျပခဲ့သျဖင့္ ေမြး/ေရ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးအျဖစ္ ဦးအုန္းျမင့္ အား တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးအုန္းျမင့္ သည္ သမ၀ါယမ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ ေမြး/ေရ ၀န္ႀကီးဌာန (၂)ခုကို ပူးတြဲတာ၀န္ယူရပါသည္။

(***) အမွတ္ (၁) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္စြာခုိင္ သည္ က်န္းမာေရး အေျခအေနအရ သမၼတ႐ံုး၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခန္႔အပ္ တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး အျဖစ္မွ အနားယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(****) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန (၂) ခုအား တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ဦးစိုးသိန္း က ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Sunday, March 18, 2012

The Chief Justice of the Union, The Chairperson of the Constitutional Tribunal of the Union ,The Chairperson of the Union Election Commission


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

ျပည္ေထာင္စုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္ - ဦးထြန္းထြန္းဦး
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၁/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးဥကၠ႒ - ဦးသိန္းစိုး
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၂/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ - ဦးတင္ေအး
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ (အမိန္႔အမွတ္ ၃/၂၀၁၁)၊ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Saturday, March 17, 2012

ႏိုင္ငံေရးအေတြးမ်ား (ေဒၚစု၊ NLD၊ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၊ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္မ်ား၊ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ)


ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးေရး ေဟာေျပာတာကို နားေထာင္လုိက္ရပါတယ္။ ေသခ်ာမၾကားလိုက္တာေတြ၊ မရွင္းလင္းတာေတြ ျပန္နားေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုကင္မရာမွာပါတဲ့ ဗီဒီယို႐ိုက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုပါ အသံုးျပဳၿပီး ႐ုိက္ကူးယူထားလိုက္ပါတယ္။

မညာတမ္း၀န္ခံရရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဟာေျပာမွာကို အေတာ္ေလးကို စိတ္၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္သံကတစ္ဆင့္ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို ေဟာေျပာမွာျဖစ္တယ္၊ ႏိုင္ငံပိုင္႐ုပ္သံကေန တရား၀င္ ေဟာေျပာစည္း႐ံုးခြင့္ရတဲ့ ရွားရွားပါးပါး အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္၊ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးေရး ခရီးစဥ္ေတြမွာလည္း ေျပာထားတာေတြက မနည္းမေနာ အမ်ားႀကီးနဲ႔ စံုစီနဖာမို႔ပါ။ ေဟာေျပာခြင့္ရတဲ့ ၁၅ မိနစ္တာ အခ်ိန္ကာလေလးမွာ ေျပာခ်င္တာအားလံုးပါေအာင္ ဘယ္လိုမ်ိဳး နည္းလမ္းေတြနဲ႔ အထိေရာက္ဆံုး တင္ျပမလဲဆိုတာကိုပါ စိတ္၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ စကားေျပာေကာင္းတယ္၊ ေဟာေျပာတာေကာင္းတယ္လို႔ တျခားလူေတြ ေျပာၾကတာကို ၾကားဖူးေနေတာ့ ေဒၚစုရဲ႕ စကားေျပာစြမ္းရည္ကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္တာလည္း ပါပါတယ္။

ေဒၚစုေဟာေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအားလံုး အေငြ႔ပ်ံသြားခဲ့ပါတယ္။ စာေစာင္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို အတင္းကာေရာ ေၾကာ္ျငာေပးေနတဲ့၊ ပ႐ိုမိုးရွင္း လုပ္ေပးေနတဲ့၊ အတင္းကို ပံုေဖာ္ေပးေနတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူ၊ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းလို႔ ခံယူထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ဟုတ္ပါေလစလို႔ သံသယျဖစ္မိပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတုိင္း နမူနာယူစရာ၊ သင္ယူစရာေတြ မရခဲ့ဘဲ ဆင္ျခင္စရာေတြ၊ သင္ခန္းစာေဖာ္ထုတ္စရာေတြ၊ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တာေတြသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါလည္း ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူးေလ။

ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေလးေတြကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ…
(၁) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ႏုိင္ငံေရးပါး မ၀ပါဘူး။
(၂) ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲေနပါတယ္။
(၃) အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအလိုက္ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။
(၄) နားေထာင္တဲ့လူအတြက္ တသသျဖစ္ၿပီး၊ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး က်န္ရစ္ေအာင္ မေျပာႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
(၅) သူေျပာတာေတြနဲ႔၊ သူလုပ္တာေတြဟာ တျခားစီ ျဖစ္ေနတာဟာ အဆိုး၀ါးဆံုးပါပဲ။

အမွတ္စဥ္ (၁) အတြက္ စာဖတ္သူအခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ တံု႔ျပန္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ ေ၀ဖန္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ ေဆာ္ႏွက္ၾကပါလိမ့္မယ္။ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။ ေဒၚစုလို လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္လို ဘာမဟုတ္၊ ညာမဟုတ္ သာမန္လူတစ္ေယာက္က အဲဒီလို မွတ္ခ်က္ခ်ရမလားဆိုၿပီး ဆႏၵေတြေစာၿပီး ေဒါသေတြ မကဲပါနဲ႔ဦးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ ေျပာရသလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြေတာ့ ဖတ္ၾကည့္ေပးပါဦး။ ေဟ့ေကာင္ ကိုဉာဏ္… မင္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႏိုင္ငံေရးပါး ၀လို႔လဲကြ လို႔ ေမးလာၾကရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေျဖပါ့မယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူငယ္တန္းပါခင္ဗ်ာလို႔ ျပန္ေျဖပါ့မယ္။ အဲဒီလိုေကာင္က ေဒၚစုကို ႏုိင္ငံေရးပါး မ၀ဘူးလို႔ေျပာတာ မလြန္လြန္းဘူးလား ဆိုရင္ေတာ့ မလြန္ပါဘူးခင္ဗ်ာ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ေဒၚစုဟာ ႏုိင္ငံတကာအေရးေတြကို ကၽြမ္းက်င္ရင္ ကၽြမ္းက်င္ပါလိမ့္မယ္၊ ကမၻာပတ္ခဲ့သူမို႔ ႏုိင္ငံစံုရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ အေတြ႔အႀကံဳေတြ မ်ားေကာင္းမ်ားပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကိုေတာ့ မကၽြမ္းက်င္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္သံုးသပ္လိုပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္အထိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က အေျခအေနမ်ိဳးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ခံယူထားဆဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိပါတယ္။ ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္းကို စတင္ကူးေျပာင္းေနၿပီဆုိတာ သူက ဥေပကၡာ ျပဳထားပါတယ္။ (မသိဘူးလို႔ သံုးမလို႔ပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ မသိဘူးဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္တာမို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဥေပကၡာျပဳထားတယ္လို႔ပဲ သတ္မွတ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။) လက္ရွိ သမၼတႀကီးနဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႔ဟာ ေဒၚစုအေပၚ ဘာေတြမ်ား မေကာင္းတာေျပာ၊ မေကာင္းတာလုပ္ေနသလဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ စကားေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာ အစိုးရမွန္ရင္ ဆန္႔က်င္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ အံ့ၾသမိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြလို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အမည္တပ္ၾကတဲ့ လူအမ်ားစုမွာလည္း အဲဒီသေဘာမ်ိဳး ရွိေနတတ္တာကို စိတ္မေကာင္းဖြယ္ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြက ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အခုအစိုးရဟာ အရင္အစိုးရက လူေတြအမ်ားစုမို႔ အရင္အစိုးရလိုပဲလို႔ ေျပာတတ္ၾကတာပါပဲ။ ဒုကၡပါပဲကြယ္လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ဘယ္လိုပဲ ေနခဲ့၊ ေနခဲ့ သကၤန္း၀တ္ၿပီး သံဃာ့က်င့္၀တ္နဲ႔အညီ ေထရ၀ါဒနဲ႔အညီ ေနထိုင္က်င့္ႀကံတယ္ဆိုရင္ ကန္ေတာ့အပ္တဲ့၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္အပ္တဲ့ ရဟန္းသံဃာပဲ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးလိုပါတယ္။ အရင္တုန္းက ဘယ္လိုမို႔ အခုလည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္မွာပဲလုိ႔ အေသစြဲမွတ္ ထားသူေတြကို ေျပာခ်င္တာတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီလုိစိတ္ဓာတ္နဲ႔သာဆိုရင္ ေတြ႔မေရွာင္ လူသတ္သမားကေန ရဟန္းျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အဂၤုလိမာလတို႔၊ ဒီေန႔ နာမည္ႀကီး ဓမၼကထိက ဒယ္အိုးဆရာေတာ္တို႔၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘ၀ကေန ႏုိင္ငံေရးဘက္ကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကူးေျပာင္းၿပီး အရပ္၀တ္လဲခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔၊ လူေတြေသေစႏုိင္တဲ့ ဒိုင္းနမိုက္ကို တီထြင္မိလို႔ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ႏိုဘယ္လ္ဆုမ်ားရဲ႕ မူလအလွဴရွင္ အဲဖရက္ႏိုဘယ္လ္တို႔၊ မူလအ႐ိုင္းဘ၀မွ စာေပဆုအလွဴရွင္အထိ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တဲ့ မခုကၠဴ ဦးအုန္းေဖ တို႔သာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေအာင္လုပ္လုပ္၊ သံသယမ်က္၀န္းေတြထဲကေန ဘယ္ေတာ့မွ ေျပးထြက္ခြင့္ ရခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တုိင္က အခုအခ်ိန္အထိ အစိုးရ မေကာင္းေၾကာင္းေျပာတာဟာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္ တစ္ရပ္ပဲလို႔ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခံယူၿပီး ေျပာဆိုၿမဲ ေျပာဆိုေနေသးတာ၊ လမ္းေပၚမွာ လူေတြအမ်ားႀကီး စုေ၀းႏိုင္ျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီပဲလို႔ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းေနတာေတြဟာ လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးပါး မ၀ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕ပါပဲဗ်ာ။

အမွတ္စဥ္ (၂) ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ အထူးေျပာရန္ လိုမယ္မထင္ပါဘူး။ သူေျပာေနတဲ့ စကားေတြအားလံုးဟာ သူနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သာလွ်င္ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္၊ သူတို႔သာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းေတြကို အေသအခ်ာသိတဲ့ ဒီမိုကေရစီက်မ္းေက်သူ၊ သူ႔ပါတီသာလွ်င္ ဒီႏိုင္ငံမွာ အေကာင္းဆံုးပါတီ ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ မဲဆြယ္ေဟာေျပာမႈထဲမွာ တပ္မေတာ္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စိန္ေခၚတဲ့သေဘာ ေျပာခဲ့တာပါပဲ။ ေဒၚစုဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္မၿပိဳင္ရေသးပါဘူး။ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အဆင့္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲကို ေရာက္ပါ့မယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ တပ္အပ္ေသခ်ာ မေျပာႏုိင္ေသးပါဘူး။ သူ႔ကို သေဘာက်တဲ့လူေတြ ရွိသလို၊ သေဘာမက်တဲ့လူေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိမွာပါပဲ။ အဲဒီ လူႏွစ္မ်ိဳးမွာ ဘယ္သူက ပိုမ်ားသလဲဆိုတာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ထြက္မွပဲ ေသခ်ာသိရမွာပါ။ ဒါေတာင္မွ သူ႔ကို ေထာက္ခံသူ၊ မေထာက္ခံသူဆိုတာ သူ၀င္ၿပိဳင္တဲ့ ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕နယ္ တစ္ခုတည္းမွာပဲ သိႏုိင္တာမ်ိဳးပါ။ အဲဒီလို လူတစ္ေယာက္က ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကို စိန္ေခၚတဲ့စကား၊ မလိုလားတဲ့စကား ေျပာခဲ့တာကိုေတာ့ အေတာ္ႀကီးကို အံ့ၾသမိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္ေတာ့ ေဒၚစုက သတၱိရွိရွိ ေျပာရဲတယ္လို႔ ထံုးစံအတုိင္း ခ်ီးက်ဴးတာေတြ၊ သေဘာက်တာေတြ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို နားမလည္တဲ့လူေတြလို႔ပဲ အတိအလင္း ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္ဘာကို ဆိုလိုတယ္ဆိုတာ နားလည္တဲ့သူေတြက ေထာက္ခံၾကပါလိမ့္မယ္။ နားမလည္တဲ့လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ိုင္း၀န္းေမတၱာပို႔ၾကမွာကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းမို႔ အထူးအေထြ မတုန္လႈပ္ပါခင္ဗ်ား။ မိမိစိတ္၊ မိမိအေတြး၊ မိမိခံယူခ်က္အတုိင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

နံပါတ္ (၃) အခ်က္မွာ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအလိုက္ မေျပာႏုိင္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့၊ ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ အခုက်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ တစ္ခုသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ လစ္လပ္တာကလည္း ၄၈ ေနရာသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ လစ္လပ္သြားေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ ေနရာေတြအတြက္ (တစ္နည္းေျပာရရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ေနရာအခ်ိဳ႕အတြက္) လုပ္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆြယ္တာက တကယ့္ကို မစားရ၀ခမန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ အေမရိကန္သမၼတေလာင္းေတြ အၿပိဳင္မဲဆြယ္ ေနသလားေတာင္ ထင္မွတ္မိပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ၿပိဳင္မယ္၊ ဘယ္သူေတြ ၿပိဳင္ၾကမယ္၊ အႏုိင္ရခဲ့ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘာေတြလုပ္ေဆာင္သြားမယ္၊ ဘာေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ရွိတယ္ စသျဖင့္ တစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ဟိုအေၾကာင္းေျပာလုိက္၊ ဒီအေၾကာင္းေျပာလုိက္၊ ဟုိက႑ေရာက္လိုက္၊ ဒီက႑ေရာက္လိုက္နဲ႔ တကယ့္ကို ျမန္မာဗီဒီယိုေတြမွာ ၾကည့္ေနရတဲ့ ဇာတ္ကားေၾကာ္ျငာ ၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးမိတာက သူ႔ချမာ အျခားပါတီေတြလို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္၊ ဘာေတြ ေတာင္းဆိုေပးႏုိင္ခဲ့တယ္၊ ဘာေတြေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ေျပာစရာမွ မရွိတာပဲဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ အမိန္႔တစ္ခုတည္းနဲ႔ မွန္သည္မွားသည္ ေျပာခြင့္မရဘဲ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြချမာ သူတို႔ေဒသေတြမွာ အေျပာခံေနရတာကို ဘယ္လိုမွကို အခုထက္ထိ ျပန္မေျဖရွင္းႏုိင္ေသးပါဘူး။ ေဒၚစုစကားကို သံေယာင္လုိက္ၿပီး ဒီအစိုးရက လုပ္ေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ သန္႔ရွင္းမွ်တမႈမရွိဘူးတို႔၊ လႊတ္ေတာ္ထဲကုိ ေရာက္သြားတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြဆိုတာလည္း လက္ညႇိဳးေထာင္ေခါင္းညိတ္ပဲ လုပ္တတ္တဲ့လူေတြတို႔၊ စတဲ့ စတဲ့ သူမပါရင္ ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ မူနဲ႔ ေျပာခဲ့ေဟာခဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြအဖံုဖံု ထုတ္ခဲ့ၿပီး အခုက်မွ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေနရာအားလံုး မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ လိုက္ၿပီး စည္း႐ံုးရ၊ ေဟာေျပာရ၊ မဲဆြယ္ရ လုပ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ေမးလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ဘာေတြ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ အခုဆက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေပးသြားပါမယ္လို႔ သူဘာေၾကာင့္ မေျပာႏုိင္ခဲ့သလဲ။ တကယ္ဆိုရင္ သူဂုဏ္ယူစြာ ေျပာသင့္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ႏုိင္ငံတကာ ခရီးသြားေတြ မလာေအာင္ ကၽြန္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ႏုိင္ငံတကာက စီးပြားေရးအရ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ေအာင္ ကၽြန္မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့တယ္၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးတို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို သံအမတ္ႀကီးအဆင့္နဲ႔ ျပန္လည္ဆက္ဆံမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မက ဆုိင္းငံ့ထားပါဦး၊ ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးလို႔ ေျပာထားတဲ့အတြက္ အခုထက္ထိ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီး မခန္႔အပ္ႏုိင္ေသးတာ၊ စတဲ့စတဲ့ အခ်က္ေတြကို တကယ္ဆိုရင္ ထည့္ေျပာသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ စနစ္အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ ဥပေဒျပဳအမတ္ေတြကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ေပးႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အခုအခ်ိန္အထိ ေဒၚစု သဲကြဲပံု မရဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ နံပါတ္ (၄) အခ်က္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္ဗ်ာ။ နားေထာင္ေနတဲ့ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးက လူေတြက ေဒၚစုရဲ႕ ေဟာေျပာမႈကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ငါတို႔ေတာ့ ဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ၿပီ၊ ငါတို႔ေတာ့ ဘာေတြမွာ စိတ္ခ်ႏုိင္ၿပီ၊ ငါတို႔အတြက္ ဘာအခြင့္အေရးေတြ ရွိပါ့လား၊ ေဒၚစုဟာ ဒါေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါတို႔အတြက္ေတာ့ အဲဒီကိစၥေတြမွာ ေဒၚစုနဲ႔ သူ႔ပါတီကို အားကိုးရႏုိင္တယ္ စသည္ျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္စရာ တစ္ခုမွ် မေတြ႔ရပါဘူး။ သူ႔ေဟာေျပာမႈဟာ ေနရာလြဲေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ သူ႔စကားကို ေျမ၀ယ္မက် မွန္မွန္မွားမွား တင္ပါ့ဘုရား လုပ္ၾကမယ့္ သူ႔စီအီးစီေတြ၊ သူ႔အမာခံေတြကို ေျပာရမယ့္ စကားေတြဗ်။ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေဒၚစုနဲ႔ သူ႔ပါတီက လူေတြကို မဲေပးသင့္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ တစ္ခ်က္တစ္ေလမွ် သူ႔ေဟာေျပာမႈမွာ မပါ၀င္ခဲ့ဘူးဗ်။ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္၊ တရားစီရင္ေရးတာ၀န္၊ ဥပေဒျပဳေရးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ လူေတြကိုသာ မေက်မနပ္ ပုတ္ခတ္ေျပာသြားတယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူတယ္ဗ်ာ။ ေလာက္ေလာက္လားလား မွတ္သားစရာ မပါဘူး။ မဲျပာပုဆိုး ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒီေခတ္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ၿပီးသြားခဲ့ၿပီဗ်။

နံပါတ္ (၅) အခ်က္မွာ သူလုပ္တာေတြနဲ႔ သူ႔အေျပာေတြဟာ တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ သူ႔ပါတီရဲ႕ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ (၃) ခုဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။
*** တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို နံပါတ္တစ္ေနရာမွာထားၿပီး ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားႀကီး မရွင္းျပလိုေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခုပဲ ေမးခြန္းေလး ေမးပါမယ္။ အခုလတ္တေလာ သူသြားသမွ် ခရီးစဥ္ေတြမွာ လုိက္ပါေနတဲ့ သူ႔ေဘးက ပါတီ၀င္ေတြဟာ ဥပေဒနဲ႔အညီ ျဖစ္ပါရဲ႕လား၊ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးမွာ ကားေတြကုိ မီးဖြင့္ၿပီး ေမာင္းတာ၊ ကားေဘးမွာ မတ္တတ္ေတြရပ္ၿပီး တြဲခိုၿပီးလုိက္တာ၊ ယာဥ္ေၾကာေတြ ပိတ္ဆို႔ကုန္ေအာင္ ေ၀းေလး၀ါးေလး လုပ္ၾကတာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ နားမခံသာေအာင္ ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေအာ္ၾကတာ၊ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ သဃၤန္း၀တ္ေတြက ေလာကုတၱရာနဲ႔ လားလားမွ် မအပ္စပ္တဲ့ နဖူးစည္းေတြစည္းတာ၊ ကားမိုးေပၚတက္ၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၾကတာ၊ နဖူးေတြ၊ ပါးေတြမွာ တံဆိပ္စတစ္ကာေတြ ကပ္ၾကတာ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ တ႐ုန္း႐ုန္း၊ ကားေတြတအုန္းအုန္းနဲ႔ လမ္းေျပာင္းျပန္ေမာင္းၾကတာ၊ လမ္းျဖတ္သန္းခ ေကာက္ခံတဲ့ဂိတ္ေတြမွာ ျဖတ္သန္းခ မေပးဘဲ မင္းမဲ့စ႐ုိက္ဆန္ဆန္ ျဖတ္ခ်င္တုိင္း ျဖတ္ခဲ့ၾကတာ၊ ဟြန္းေတြ နားမခံသာေအာင္ တီးခဲ့ၾကတာ၊ မီးပြိဳင့္ေတြဘာေတြ နားမလည္ဘဲ NLD တံဆိပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး မီးနီကို ျဖတ္ေမာင္းတာ၊ အတင္းကာေရာ ျဖတ္၀င္တာေတြကေရာ NLD အေနနဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေနတာလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။
*** နံပါတ္ႏွစ္ အခ်က္ကေတာ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တဲ့ခင္ဗ်။ နားေထာင္လို႔ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းသားေနာ္။ အခုအစိုးရကေရာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မလုပ္ဘဲ ေနေနလို႔လားဗ်ာ။ ဘာကိစၥ အလကားေနရင္း ပ႑ာ၀င္ယူခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ ေဒၚစုကို တိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး မလုပ္ပါနဲ႔ဦး သူ႔ပါတီတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ အရင္လုပ္စမ္းပါဦးဗ်ာ။၊ ဟိုပါတီ၀င္ေတြက မေက်နပ္၊ ဒီပါတီ၀င္ေတြက အျမင္မၾကည္၊ ဟိုလူက ခြဲထြက္လိုက္၊ ဒီလူက စြန္႔ခြာလိုက္နဲ႔ သူ႔ပါတီထဲက လူေတြကိုေတာင္ စည္းလံုးညီၫြတ္ေအာင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘဲနဲ႔မ်ား ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေလး ဘာေလးနဲ႔ ရထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုအတြက္ ပိုက္ဆံသံုးလို႔ေကာင္းေအာင္ ေလွ်ာက္ေျပာမေနစမ္းပါနဲ႔။ အျခားႏုိင္ငံက တကယ္စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆု ရခဲ့တဲ့ လူေတြကိုေတာင္ အားနာဖို႔ေကာင္းတယ္။ ေဒၚစုထက္စာရင္ ေတာင္ကတံုးကို ေသွ်ာင္ထံုးေနတဲ့ ဦးအုန္းကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆု ေပးတာကမွ အမ်ားႀကီး အက်ိဳးရွိလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ လက္နက္ကုိင္ တုိင္းရင္းသားေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ မေစ့စပ္၊ မျဖန္ေျဖေပးပါနဲ႔၊ ကိုယ့္ေသြးသား အရင္းအခ်ာျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ဆန္းဦးနဲ႔ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္၊ ေျပလည္ေအာင္၊ ခြင့္လႊတ္ေအာင္ အရင္လုပ္ပါဦးလို႔ ေျပာခ်င္တယ္ဗ်ာ။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမခ်င္းေတာင္ မတည့္တဲ့ကိစၥကို ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုပ္ခ်င္ေသးသတဲ့။ အံ့ေရာဗ်ာ။
*** ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆိုတာကိုလည္း သူက တတိယအခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာသြားေသးတာကိုး။ မသိတဲ့လူေတြကမ်ား သူ႔စကားကို အဟုတ္မွတ္ၿပီး နားေယာင္မိလို႔ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား၊ တကယ့္ကို ငါးပါးေမွာက္မယ့္ ကိန္းပါပဲ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုတာ ေဒၚစုျပင္မွ၊ NLD ျပင္မွ ရမွာတဲ့လားဗ်။ ဒုကၡပါပဲဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အခန္း (၁၂) ဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း ဆိုတဲ့အခန္း ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဥပေဒနဲ႔အညီ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္အခ်ိန္မဆို၊ ဘယ္သူမဆို ျပင္ႏုိင္တဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြပါ။ ဒါကို မဟုတ္ကဟုတ္က ခုတံုးလုပ္ၿပီး ေဒၚစု ႏုိင္မွပဲ၊ သူ႔ပါတီႏုိင္မွပဲ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ႏုိင္မလိုလို လုပ္ေနတာကေတာ့ တကယ့္ကို အေပါစားဆန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္ခင္ဗ်။ ျပင္မယ္ျပင္မယ္သာ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္ေနတာ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ျပင္မွာလဲဗ်၊ ဘယ္လိုျပင္မွာလဲဗ်၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္မေျပာပါဘူးေနာ္။ ေဒၚစု ေမ့သြားတာ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အေသအခ်ာ ေျပာလုိက္ပါမယ္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား၊ ေဒၚစုႏွင့္ သူ႔ပါတီ၀င္မ်ား ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၄၈ ေနရာလံုး ႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္လို႔ မရေသးေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ျဖစ္ႏုိင္မလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုပံုစံအတုိင္းသာ ေဒၚစုႏွင့္ NLD အခ်ိဳးမေျပာင္းဘဲ ဆက္လုပ္ေနလွ်င္ျဖင့္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ျဖစ္ေနဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

ကၽြန္ေတာ့္ပို႔စ္လည္း အေတာ္ႀကီးကို ရွည္လ်ားေနပါၿပီ။ သီးျခားေျပာၾကားလိုသည္မ်ားကို ေျပာပါရေစ။ အထက္တြင္ ေျပာခဲ့သမွ်သည္ ေဒၚစုကို ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခုိက္မႈအရ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ သူလုပ္ေနသည္မ်ား တရားနည္းလမ္းမက်၍၊ လက္ခံႏုိင္စရာမရွိ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးသမားဟူသည္ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးရသည္ဟု ၾကားဖူး၊ ဖတ္ဖူး၊ မွတ္ဖူးပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့၊ သူ႔လုိမ်ိဳး ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ လူထုေခါင္းေဆာင္ဟု ခံယူထားသူ တစ္ဦးဆိုလွ်င္ ထို႔ထက္ပိုသင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အခုေတာ့ သူ႔ပါတီအက်ိဳးတစ္ခုကိုသာ ေရွး႐ႈၿပီး မေျပာသင့္ေတြေျပာ၊ မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနျခင္းသည္ ေကာင္းေသာအလားအလာ မဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ားက ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ျပန္လွည့္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း အတိအလင္း ေျပာၾကားထားၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚစုကေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လွည့္ေစခ်င္ပံု ရပါသည္။ သူလုပ္ေနသမွ်သည္ ေနာက္ထပ္ ၈၈ အေရးအခင္းတစ္ခု ျဖစ္ေစခ်င္သလိုမ်ိဳး သေဘာေဆာင္ေနပါသည္။ လူထုေတြကို အံုႂကြေစခ်င္သည့္ လကၡဏာေတြ ျမင္ေနရပါသည္။ လူထုကို ေသြးဆူေအာင္ ဆြေပးေနသည္ဟု ျမင္ေနရပါသည္။ သူႏွင့္ သူ႔ပါတီ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ အားထုတ္မႈ၊ သူကုိးကြယ္သည့္ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈ၊ ေထာက္ပံ့မႈ၊ အကူအညီ တစ္စံုတစ္ရာမပါဘဲ ယခုကဲ့သို႔ ျမန္မာဒီမုိကေရစီ ေရစီးေၾကာင္းႀကီး အားေကာင္းေမာင္းသန္ စီးဆင္းေနသည္ကို လိုလားပံု၊ ေက်နပ္ပံု မရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဦးသန္းၫြန္႔တို႔၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔ကို သူ႔အေနျဖင့္ မေက်ႏုိင္၊ မခ်မ္းႏိုင္ ျဖစ္ေနပံုရပါသည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ယေန႔လႊတ္ေတာ္သည္ ေဒၚစုေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ NLD ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေမရိကန္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အီးယူေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ေပၚေပါက္လာျခင္း မဟုတ္ဆုိသည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္ တပ္မေတာ္အစိုးရႏွင့္ ျမန္မာျပည္သူအေပါင္း လက္တြဲညီညီျဖင့္ လမ္းသစ္ထြင္ေဖာက္ခဲ့ျခင္း၊ ေလွ်ာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ေသြးထြက္သံယုိမႈမွ် မရွိခဲ့ပါ၊ မည္သည့္ ဆူပူမႈမွ် မျဖစ္ခဲ့ပါ၊ မည္သည့္ အံုႂကြမႈမွ် မေပၚေပါက္ခဲ့ပါ၊ သို႔ေသာ္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ မည္မွ်တာ၀န္ေက်ေနသည္ကို အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ အားလံုးအျမင္ ျဖစ္ပါသည္။ အျခားမ႑ိဳင္မ်ားကို မေျပာလိုေသာ္လည္း ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္သည္ သီးျခားစီရပ္တည္ၿပီး အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းေနၿပီ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

ယေန႔ လႊတ္ေတာ္အသီးသီးတြင္ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္ေနပါသည္။ အလကားေနရင္း ၀င္ထုိင္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့သမုိင္း လိုအပ္ခ်က္အရ ယခုအခ်ိန္တြင္ တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္ ၂၅ % ပါ၀င္ရန္ လိုအပ္ေနေသးသည္ဟု ယူဆပါသည္။ အၿမဲတမ္းအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မဆိုခ်င္ပါ။ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္ေတြပါ၀င္မႈ ရပ္ဆုိင္းသြားမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ မည္သည့္ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ကမွ် လႊတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အၿမဲတမ္းပါ၀င္ေနေအာင္ ႀကိဳးပမ္းမည္ဟု ေျပာဆိုျခင္း မရွိပါ။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါ လိုအပ္ခ်က္အရ တပ္မေတာ္သားေတြ ပါ၀င္ရန္ လိုအပ္ေနေသး၍သာ ပါ၀င္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည့္ တပ္မေတာ္သားေတြသည္ ဒီအတုိင္း၀င္ထုိင္ၿပီး လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ လုပ္ေနၾကသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္းကို လႊတ္ေတာ္မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။ ေဒၚစုအေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္သတင္းမ်ားကို စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ပံုမရ၊ ေလ့လာပံုမရဟု ကၽြန္ေတာ္သံုးသပ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္မည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ ႏုိင္ငံ့အေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည္မ်ားကို စိတ္မ၀င္စားလွ်င္ ဘယ္အရာမ်ားကို စိတ္၀င္စားေနပါသနည္း။ ဘီဘီစီက ဘာေျပာသလဲ၊ ဗြီအိုေအက ဘာေအာ္ေနသလဲ၊ အာအက္ဖ္ေအက ဘာေတြဖြေနသလဲ၊ ဒီဗြီဘီမွာ ဘာေတြတက္ေနသလဲ၊ ဧရာ၀တီမွာ ဘာေတြအပုပ္ခ်ထားသလဲ၊ စတဲ့စတဲ့ ဒါေတြကိုပဲ စိတ္၀င္တစား ဖတ္ေနသလား၊ နားေထာင္ေနသလား၊ သိခ်င္စမ္းလွပါသည္။ ႏုိင္ငံအတြက္၊ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ ဥပေဒမွန္သမွ်တြင္ တပ္မေတာ္သားေတြ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးေနတာ၊ ေထာက္ခံေနတာ၊ ေျပာသင့္တာေျပာေနတာ ေဒၚစု မသိတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား ေ၀ခြဲမရျဖစ္မိပါသည္။ ေနာက္ဆံုး ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖို႔ဆိုၿပီး ဦးသိန္းၫြန္႔က အဆိုတင္သြင္းတာကိုပင္ တပ္မေတာ္သားအားလံုးက ေထာက္ခံေပးခဲ့တာ ေဒၚစု မသိတာလား၊ မ်က္မွန္စိမ္း တပ္ထားတာလား။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ပင္ ေျဖၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ ဒီေန႔အထိ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ ဥပေဒေတြ၊ အဆိုေတြကို တပ္မေတာ္သားေတြက ကန္႔ကြက္လိုက္လို႔ဆိုတာ မၾကားဖူးေသးပါ။ ေဒၚစုခင္ဗ်ား၊ NLD ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြကို ေဒၚစုေရြးတာထက္ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္တဲ့ေနရာမွာ ပိုၿပီးေတာ့ အေလးဂ႐ုထားတယ္၊ စိစစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့ေစလိုပါ။ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္ကိုစြန္႔ရန္ပင္ သစၥာျပဳထားၾကတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳး ျပဳဖို႔အတြက္ဆိုတာျဖင့္ သံသယျမဴမႈန္မွ် မထားသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳလိုပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြအားလံုးက ေဒၚစုကို အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့၊ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးေတြကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးမယ့္ အတုိက္အခံေကာင္းအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။ အခုေတာ့ ေဒၚစုနဲ႔ သူ႔ပါတီဟာ လက္ရွိအစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ ကန္႔ကြက္မယ္၊ ေ၀ဖန္မယ္၊ ပုတ္ခတ္မယ္၊ ထိပါးမယ္၊ ရန္စမယ္၊ NLD ကလြဲရင္ အျခားပါတီေတြဟာ ဒီမုိကေရစီပါတီစစ္စစ္ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး၊ အခြင့္အေရးသမားေတြ စတဲ့စတဲ့ အဆိုးျမင္မႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကို မေကာင္းျမင္ အတိုက္အခံ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူမ်ားကို ေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာ သိပ္လြယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔တကြ အႀကံဉာဏ္ေပးတာကသာ ခက္တာကိုးခင္ဗ်။ ကၽြန္မဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေလး လုပ္လုိက္ပါမယ္လို႔၊ ဘယ္လိုနည္းလမ္းဆိုရင္ျဖင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ ပိုၿပီးေတာ့ အက်ိဳးရွိပါမယ္လို႔ ေဒၚစု ဘယ္ႏွခါမ်ား ေျပာဖူးပါသလဲ။ အားလံုးကို သိမ္းက်ံဳးၿပီး ငါကလြဲရင္ ငါ့ရန္သူလို႔ မေကာင္းျမင္ေနရင္ေတာ့ ေဒၚစုဟာ ေခတ္သစ္ဒီမိုကေရစီအာဏာရွင္ ျဖစ္လာေတာ့မွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သတိေပးေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

အျမင္မတူတာေတြ၊ ခံစားခ်က္မတူတာေတြ ရွိခဲ့လွ်င္လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေ၀ဖန္ႏုိင္ပါတယ္။ ေထာက္ျပႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ျပည့္စံုသူတစ္ဦး မဟုတ္တဲ့အတြက္ အမွားေတြ ေတြးမိေကာင္း ေတြးမိႏုိင္ပါတယ္၊ အမွားေတြ ေရးမိေကာင္း ေရးမိႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြအေပါင္းက ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳၾကပါရန္လည္း ေတာင္းပန္လိုပါတယ္။

အင္း၊ ေျပာသာေျပာရတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္လို ဘာမဟုတ္၊ ညာမဟုတ္ လူတစ္ေယာက္က အန္တီစုလို လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့သူကို ေ၀ဖန္ရတာေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔ခင္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏုိင္ဘူးေလ၊ ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္လွ၏ ဆိုတဲ့စကားလည္း ရွိတယ္မဟုတ္လား။ ေျပာခဲ့တာေတြလည္း ေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၈၆ က ကာတြန္းေလးတစ္ကြက္နဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။ ေတြးဆဆင္ျခင္ ၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ာ။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၇ ရက္၊ စေနေန႔။
မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

Saturday, March 10, 2012

ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရွိ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဌာနမ်ား


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

၁။ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန
၂။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန
၃။ နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန
၄။ ႏုိင္ငံေရးျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန
၅။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန
၆။ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီးဌာန
၇။ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္၀န္ႀကီးဌာန
၈။ ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန
၉။ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန
၁၀။ စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန
၁၁။ ဆက္သြယ္ေရး၊ စာတိုက္ႏွင့္ ေၾကးနန္း၀န္ႀကီးဌာန
၁၂။ လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာန
၁၃။ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ၀န္ႀကီးဌာန
၁၄။ ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန
၁၅။ သတၱဳတြင္း၀န္ႀကီးဌာန
၁၆။ သမ၀ါယမ၀န္ႀကီးဌာန
၁၇။ အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန
၁၈။ ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန
၁၉။ ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန
၂၀။ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန
၂၁။ ရထားပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးဌာန
၂၂။ စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာန
၂၃။ အမွတ္ (၁) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန
၂၄။ အမွတ္ (၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန
၂၅။ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန
၂၆။ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန
၂၇။ ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာန
၂၈။ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန
၂၉။ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာန
၃၀။ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန
၃၁။ အားကစား၀န္ႀကီးဌာန
၃၂။ သမၼတ႐ံုး၀န္ႀကီးဌာန
၃၃။ ျမန္မာ့စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာန

ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ား (၂၀၁၁-၂၀၁၅)


(နိဒါန္းစကားကို ဦးစြာဖတ္ေစလိုပါသည္)

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆန္း ၁ ရက္ (၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၄ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔) တြင္ ပထမအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ပံုမွန္အစည္းအေ၀း၊ သမၼတ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေရးအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀းကို က်င္းပခဲ့ပါသည္။

အဆိုပါ အစည္းအေ၀းတြင္ နာယကအျဖစ္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး အခမ္းအနားမွဴးအျဖစ္ လႊတ္ေတာ္႐ံုး၊ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္သိန္း က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။

အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္ခြင့္ရွိသူ ကုိယ္စားလွယ္ဦးေရစုစုေပါင္း (၆၅၉) ဦး ရွိရာမွာ (၆၅၉)ဦးလံုး ၁၀၀% ျပည့္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

အဆိုပါ သမၼတေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေရးအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀းမွ ေအာက္ပါအတုိင္း ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကပါတယ္ -
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ - ဦးသိန္းစိန္
ဒုတိယသမၼတ - သီဟသူရ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦး
ဒုတိယသမၼတ - ေဒါက္တာ စိုင္းေမာက္ခမ္း (ခ) ေမာင္အုန္း

ကိုးကား
ပထမအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ပံုမွန္အစည္းအေ၀း မွတ္တမ္း (၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔မွ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔ထိ)

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာသစ္ မွတ္တမ္းပို႔စ္မ်ားအတြက္ အမွာစာ


အစကေတာ့ ယခုတင္ျပမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တင္ေပးမည့္ ပို႔စ္မ်ား၏ ထိပ္ဆံုးတြင္သာ ရွင္းလင္းခ်က္အေနျဖင့္ နိဒါန္းပ်ိဳး ေရးသားရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ ေရးသားျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပလိုသည့္၊ ျပန္လည္ေ၀ငွလိုသည့္ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ဆြမ္းဆန္ထဲ ႂကြက္ေခ်းေရာ ဆိုသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္မိသျဖင့္ သီးသန္႔ပင္ အမွာစာဟု ေရးသားလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဦးစြာရွင္းျပလိုပါသည္။

ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြမ်ား သိၾကသည့္အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ျပည္သူလူထု၏ လိုအင္ဆႏၵျဖစ္သည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံစနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကူးေျပာင္းစကာလ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ လစ္ဟာမႈမ်ား၊ အျမင္မေတာ္သည္မ်ား ရွိေနေသးသည္ ဆိုသည္ကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးမွစ၍ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားအဆံုး အားလံုးက မၾကာခဏဆိုသလို ၀န္ခံေျပာၾကား ေနၾကသည္ကို အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္သူအမ်ားစုသည္ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားမွ မိတ္ေဆြမ်ား အမ်ားစု ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ယခုလို စကားပ်ိဳးေနရျခင္းမွာ ဥပမာတစ္ရပ္အေနျဖင့္ တင္ျပလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ လက္ရွိေနထုိင္ရာ ေနရာတစ္ခုမွ အျခားအရပ္ေဒသ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားႏုိင္ငံသို႔ေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲေနထိုင္ခဲ့ပါလွ်င္ မည္သူပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အစပထမတြင္ အဆင္မေျပမႈမ်ား၊ အသားမက်မႈမ်ား ႀကံဳေတြ႔ရမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါေစဦးေတာ့ ေနရာသစ္တြင္ ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အသားမက်ႏုိင္သည္ကို မည္သူကမွ် ျငင္းခ်က္ထုတ္ေနမည္ မဟုတ္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

ဤသည္ကား ေနထုိင္ရာေနရာ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုအတြက္ပင္ သာဓက ေဆာင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏ တစ္ကုိယ္ရည္တစ္ကာယ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ မိသားစုအတြက္ပင္ ေနထိုင္ရာ အေျပာင္းအလဲသည္ မည္မွ် အသားက်ေအာင္၊ အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားရသည္ကို စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္၊ ျပန္ေတြးၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ၏ အေျပာင္းအလဲက မိသားစု အိမ္ေျပာင္းျခင္း မဟုတ္သလို၊ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ေခတၱမွ် ခရီးထြက္ခြာျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ စနစ္တစ္ခုမွ အျခားစနစ္တစ္ခုသို႔ ကူးေျပာင္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုး၏ စနစ္တစ္ခုကို အသားက်ေအာင္၊ အဆင္ေျပေအာင္၊ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားရျခင္းသည္ မည္မွ်ခက္ခဲမည္ကို ေတြးၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံကဲ့သို႔ အျခားေသာ စနစ္မ်ားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ရသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ခုအတြက္ ပိုလို႔ပင္ ခက္ခဲလွပါသည္။

ထိုသို႔ ခက္ခဲေသာ္လည္း ယခုလက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အႀကီးအကဲ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနရသည့္ သမၼတႀကီး ကိုယ္တုိင္က ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မည္ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ကတိေပးေျပာၾကား ေနသည္ကိုလည္း အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္ရြက္မႈပမာဏ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ကို မေျပာလိုေသာ္လည္း ေပးထားေသာ ကတိကို အေကာင္အထည္ ေပၚေစရန္အတြက္မူ ေကာင္းမြန္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနသည္ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ ျပဳရပါမည္။ ခ်ီးက်ဴးရပါမည္။ ၀ိုင္း၀န္းအားေပး ကူညီၾကရပါမည္။

စကားရွည္ရင္း အျခားအေၾကာင္းအရာမ်ားသို႔ လမ္းေၾကာင္းေသြသြားသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့ လိုရင္းကို ျပန္ဆက္ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရး ခရီးလမ္းကေတာ့ စတင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ေသာက္ ဆုိသကဲ့သို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းစ ျမန္မာႏုိင္ငံအား ဒီမိုကေရစီ အ႐ိုးရင့္ေနၿပီျဖစ္သည့္ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္၊ အိႏၵိယ စသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ စနစ္မ်ားႏွင့္ေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ေထာက္ျပကာ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုမႈမ်ားေတာ့ျဖင့္ မျပဳလုပ္သင့္ပါဟု ေတာင္းပန္လိုပါသည္။ ႏိႈင္းသင့္ႏိႈင္းအပ္ေသာ အရာမဟုတ္ဟုလည္း ထင္ျမင္ပါသည္။ အဆိုပါ ႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ိဳးသို႔ ေရာက္ရွိလာေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ်ၾကာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရသည္၊ ေပးဆပ္ခဲ့ရသည္ကို ေမ့မထားၾကေစလိုပါ။

ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း၏ သမုိင္းမွတ္တုိင္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္အံ့ဟု အႀကံျဖစ္မိသည္မွာ ကာလအေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔မည္ပံု မွတ္တမ္းေရးထိုးသင့္သည္ကို စဥ္းစားရင္း၊ ႀကံဆရင္းျဖင့္ အခ်ိန္ပင္ အေတာ္ဖင့္ခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႔ပင္ တစ္ႏွစ္သက္တမ္း ျပည့္ေျမာက္ေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္တာထက္စာရင္ ေနာက္က်တာက ပိုေကာင္းတယ္ဟူသည့္ စကားအတုိင္းပင္ ေနာက္က်ပင္ ေနာက္က်ျငားေသာ္လည္း စာဖတ္သူမ်ားအတြက္၊ ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အတုိင္းအတာ တစ္ရပ္အထိ အဖိုးတန္မည္၊ အသံုး၀င္မည္၊ အက်ိဳးမ်ားမည္ဟု ယံုၾကည္သည့္အေလ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ တင္ျပလိုသည္မ်ားကို တင္ျပလိုက္ရပါသည္။ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ အႀကံဉာဏ္မ်ား ရွိပါကလည္း ကူညီၾကပါရန္ တစ္ဆက္တည္း ေတာင္းပန္လိုပါသည္။

"မေန႔ကသည္ သမုိင္း" ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီသမုိင္း စာမ်က္ႏွာသစ္မ်ားကို ေလ့လာမွတ္သား မွတ္တမ္းတင္ၾကပါစို႔ခင္ဗ်ား။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစဟု
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုနွစ္ မတ္လ ၁၀ ရက္၊ စေနေန႔။
နံနက္ ၀၀ နာရီ ၄၃ မိနစ္။

Monday, March 05, 2012

ကၽြန္ေတာ္ ကိုဉာဏ္ ေဆး႐ံုဆင္းခြင့္ ရပါၿပီခင္ဗ်ား


မိတ္ေဆြအေပါင္း၏ ပို႔သေသာ ေမတၱာမ်ားေၾကာင့္ ခါးနာေ၀ဒနာ လ်င္ျမန္စြာ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာၿပီး သကာလ ယေန႔ေန႔လည္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေဆး႐ံုမွ ဆင္းခြင့္ရၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ဆရာ၀န္ႀကီးကေတာ့ ခါးထိန္းခါးပတ္ကို အၿမဲတေစ ပတ္ထားဖို႔ မွာပါသည္။ ျပန္ျဖစ္တတ္သည္ဟုလည္း သတိေပးရွာပါသည္။ အေလးအပင္ မရာတြင္ သတိထားဖို႔၊ ခါးေကာ့ေလ့က်င့္ခန္းကို မၾကာခဏ သတိရတုိင္းလုပ္ရန္၊ တစ္ထိုင္တည္း အၾကာႀကီး တေမ့တေမာ မထိုင္ရန္ ဂ႐ုတစိုက္ မွာပါသည္ခင္ဗ်ား။ ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။

ေလဘာတီ မျမရင္ ၏ နာမည္ႀကီး သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္ပါရေစ...
"ကိုဉာဏ္ မာပါသည္၊ ကိုဉာဏ္ မာပါသည္၊ အရပ္ရပ္က ေမးေသာအီးေမးလ္ ဆက္ေသာဖုန္းေတြ လာၾကသည္၊ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ အလြန္တရာ ေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ ခါးနာေတာ့ ေပ်ာက္ပါေပါ့ တံုးေက်ာ္ျပန္ ကိုဉာဏ္ပင္" ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ေပါေတာေတာ ျဖစ္သြားလွ်င္ ခြင့္လႊတ္နားလည္ၾကပါဦးဟု...

ေမတၱာျဖင့္
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၅ ရက္၊ တနလၤာေန႔။
နံနက္ ၁၀ နာရီ ၂၁ မိနစ္။

အေမ့ေခၚသံ - ၀င္းေဖ


အ႐ုဏ္အတက္
ကုလားတက္ေခါက္သံၾကားေတာ့
သား ႏိုးေနၿပီ အေမ။
သားက ဧည့္သည္
အေမ့အိမ္မွာ သားဟာ
ဧည့္သည္ပါ။

အိမ္ကထြက္ ရြာဘက္ကခြာ
ၿမိဳ႕ကိုတက္ ပညာရွာ
ႏွစ္ သံုးဆယ္ၾကာေတာ့
ပညာပါမက ၾကင္ရာပါမက
ရင္အနာပါ ရခဲ့ေပါ့
အသက္က ၄၀ လြန္
မ်က္မွန္ကတစ္လက္ ဂုဏ္နဲ႔စက္ၿပီး
မနက္က၀ယ္လာ ညေနမွာတပ္
ရပ္ရြာကိုေတြး စာကိုေရးေတာ့
ကေလးကလားနဲ႔ သားရဲ႕၀ါသနာ
(ခြင့္လႊတ္ပါ)
အေမ့ဖို႔စာ ကဗ်ာနဲ႔ပဲ ေရးမိတယ္။

တစ္ခုေသာည
ညဥ့္နက္လွၿပီ
ရွိသမွ် ေျမးသား
လသာသာ ကြင္းက်ယ္က်ယ္
ေမ်ာက္အုပ္လယ္ ယုန္ေရာက္သလို
ခုန္ခုန္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ မီးေတာက္ေအာင္ကစားလို႔
ေမာမွသာနား၊ အိပ္သြားၾကၿပီ
ႏြားႏွစ္ေကာင္ စားၿမံဳ႕ျပန္လို႔
ျခဴသံႀကိဳးၾကား
အၿမီးဖ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ျခင္ယပ္တာလည္း ၾကားရၿပီ။

အေမရယ္ သားရယ္
ေရေႏြးကရားရယ္
ႏြားလွည္အိုထက္၊ ၾကယ္ၿပိဳးျပက္မွာ
ထန္းလ်က္တစ္ကိုက္၊ ေရေႏြးတစ္က်ိဳက္
ေလ်ာင္းလိုက္၊ ထိုင္လိုက္
တိုးလိုက္၊ က်ယ္လုိက္နဲ႔
မငိုက္စတမ္း၊ မသမ္းမေ၀
စကားအေထြေထြကို
သားနဲ႔အေမ၊ မနားမေနေျပာခဲ့ၾက…
အဲဒါေတြ သတိရၿပီး
တစ္စကဗ်ာ၊ သီမိပါခဲ့။

ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး
ေသြးေသာက္ႀကီး၊ ခံုမင္းႀကီး
ၿမိဳ႕သူႀကီး၊ ရြာသူႀကီး
ေျမရွင္ႀကီး၊ ထန္းရွင္ႀကီး
ဘုိးႀကီး ဘြားႀကီးမ်ား…
ဘုရားထူးခံၾကတဲ့အေၾကာင္း။

ေငြဓားတစ္ေခ်ာင္း၊ ေၾကးေမာင္းတစ္လံုး
ႏွစ္လံုးျပဴး ေသနတ္နဲ႔ လက္မွတ္ရရြာသူႀကီး
ႏွစ္ဖက္ေသာ ဘုိးႀကီးေတြ
ဘယ္ေျမ ဘယ္ကမ္း
ဘယ္ထန္း ဘယ္ထင္း
ဘယ္ကြင္း ဘယ္႐ိုး၊ ဘယ္ကို လက္ညႇိဳးထိုးမလဲ
မလြဲတမ္းပုိင္ၾက
ေျမစုေျမခြန္၊ ေျမကၽြန္ေတြ တ႐ံုး႐ံုးနဲ႔
သံုးမကုန္ လွဴမခန္း၊ ခ်မ္းသာစြဆိုတဲ့အေၾကာင္း။

ၿမိဳ႕ႀကီးနဲ႔ကြာ၊ ေက်းေတာရြာမွာ
တူတန္တာမရွိ၊ ပ်င္းရိအားယား
လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီး ဦးႀကီး ေဒၚႀကီးမ်ားၾကားမွာ
ေဟာဒီကသား
ဘယ္ရာသီ ဘယ္လိုဖြားလို႔
ဘယ္အခါ ဘယ္လိုဖ်ားၿပီး
ဘယ္အရြယ္ ဘယ္လိုစကားနဲ႔
ဘယ္လိုသြား ဘယ္လိုလာတဲ့
အေၾကာင္း…။

ဂ်ပန္ေခတ္က
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္၊ ေတာ္လွန္သူမ်ား
ေမာင္မ်ား မတ္မ်ား၊ တူသားမ်ားဟာ
ယခုအခါ ရြာအေရွ႕ထိပ္
ေညာင္ညိဳရိပ္မွာ
ကာကီအက်ႌ ကိုင္းမွာခ်ိတ္
ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္နဲ႔
ပုတီးစိပ္သူ စိပ္တဲ့အေၾကာင္း။

ထန္းရည္အိုးကိုဖက္၊ ထန္းရြက္ကိုခင္း
ထန္းပင္ရင္းမွာ
အိပ္သူ အိပ္တဲ့အေၾကာင္း။

တခ်ိဳ႕က ထြန္စက္ေမာင္း
ေျပာင္း႐ိုးစဥ္းစက္ ခုတ္သူခုတ္။

တခ်ိဳ႕ပိန္ တခ်ိဳ႕၀
တခ်ိဳ႕က သမ၊ တခ်ိဳ႕က ၀ိသမ။

တခ်ိဳ႕က အရည၀ါသီ
တခ်ိဳ႕က ဂါမ၀ါသီ
နီသူနီ ျပာသူျပာ။

မဟာေဆြ အစ မဟာစည္အဆံုး
ဘဂ်မ္း (တင္မိုး)၊ သာႏိုး (ဆံရွည္)
က်ဴေသ က်ဴရွင္၊ ေဗဒင္ ယၾတာ
ရိပ္သာအဆံုး…
အမုန္းအခ်စ္၊ ကဗ်ာသစ္ စာသစ္
အညႇစ္အသတ္၊ အပစ္အခတ္နဲ႔
အညစ္အပတ္မ်ား အေၾကာင္း။

ဆရာလြမ္းမွသည္ ဆရာစြမ္းအထိ
ခင္ေမာင္ရင္မွသည္  ခင္ေမာင္ခ်င္းအထိ
က်ီးသဲေလးထပ္မွသည္ ကမ္းနားေျခာက္ထပ္အထိ
ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္မွသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္အထိ
အင္းလ်ားကန္မွသည္ ၾကာနီကန္အထိ
စိုင္းထီးဆုိင္မွသည္ ကြမ္းယာဆုိင္အထိ
ဘိန္းျဖဴမွသည္ ဘိန္းျပာ ဘိန္း၀ါအထိ
မွတ္မိမွတ္ရာ၊ ဖတ္မိဖတ္ရာ
စပ္မိစပ္ရာေတြ အေၾကာင္း။

အေမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ေထာင္ကအထြက္
ထန္းလ်က္ေကၽြးရင္း၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္
"လြမ္းရစ္ေတာ့ သက္လွယ္ရယ္"
"ဘုန္းေမာင့္ တစ္ေယာက္တည္းရယ္"
"… ေတာ့ကာသာဘဲရယ္"
ငယ္စာ ငယ္စကား၊ သားနဲ႔အေဖ
စာေတြ ေပေတြထဲမွာ
သူရဲေကာင္း ရွာခဲ့တဲ့အေၾကာင္း။

အေဖရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္
လယ္ျပင္ေပၚ ေျပာင္းခင္းၾကား
ေျပာင္းဖူးဖုတ္စားရင္း
ေသနတ္နဲ႔ဓား၊ တစ္လွည့္စီကစား
သားတစ္ျပန္ ဘတစ္ျပန္
အအုပ္နဲ႔အခံ၊ ကာရန္ ကစားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း။

ညီငယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
ေလွ်ာ္ခြာတဲ့ ေခ်ာင္းအစပ္
မေနာ္ႏြယ္ ဘဂၤလား
သရက္ရြမ္းမ်ား ခတ္ရင္း
ေနာင္သိဒၶတ္ ၾကာျခည္လွပ္ဆဲ
စိတ္ျပတ္နဲ႔ မင္းနန္၊ ေနာင္ေတာ္ကို ခ်န္
ဆံေတာ္ကို မခ်၊ သပိတ္သံ မျပဘဲ
နိကၡမ က်င့္တဲ့အေၾကာင္း။

မိေခြးရယ္၊ မိေအးရယ္
ကၽြန္ေတာ္ င၀က္ရယ္၊ အေဒၚ ေဒၚႂကြက္ရယ္
ၾကက္သြန္က်င္း ေရေလာင္း၊ ေဆးခင္း ေပါင္းေပါက္
၀ါေကာက္ ပဲတူး၊ ေဆးခူး ေဆးလွန္း
ထမင္းၾကမ္းနဲ႔ ထန္းရည္ခ်ိဳ
ခ်ိဳခ်ိဳေမႊးေမႊး၊ အသည္းေအးေအာင္
အၿမဲေလြးၾကတဲ့ အေၾကာင္း။

၀ါခင္းအစပ္၊ မားမတ္တဲ့ ပင္လက္ပံ
ဆက္ရက္ေတြ ခ်ိဳးေတြ ညိဳးညိဳးညံေတာ့
ရြာအျပန္ ခရီးတစ္ေထာက္
လက္ပံပြင့္ေႂကြ ေလထီးေတြကို
သမီးေတြႏွစ္ေယာက္၊ သားတစ္ေယာက္
လုယက္လို႔ ေကာက္ၾက
သံုးေယာက္ရဲ႕အသံ၊ ေတာလံုးလွ်ံ
ကိုးေယာက္လို ညံတဲ့အေၾကာင္း။

ဘိုးဘြားကုသိုလ္၊ ကန္ေပါက္ လွ်ိဳေစာင္း
ႏြားသိုးႏွစ္ေကာင္၊ ဖိုးေမာင္ ေက်ာင္းလို႔
ထေနာင္းလဲ တံုး၊ ထန္းလဲ ျပဳန္းတဲံ
သခၤ်ဳိင္းကုန္းက၊ သံုးပင္ဇရပ္
ၾကက္လွ်ာဆူး၊ နဘူးပတ္ခ်ိန္
သြပ္ခ်ပ္အမိုးကို၊ သူခိုးေတြခြာေတာ့
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေသတၱာျဖစ္
ရြာဦးေက်ာင္းက၊ ေခါင္းေလာင္းေတြလဲ
မၿမဲအနိစၥ၊ သခၤါရနယ္ထဲ
လွည္းသမား ထြန္စက္ေမာင္း
ရြာေခါင္း ရပ္ေခါင္း၊ ဘာေခါင္းမွ မက်န္ရစ္
ကဗ်ာမွာ စာမွာ၊ ငါ ငါ ငါႏွင့္
ငါ သူတစ္ပါး၊ က်ားက်ားမမ
တစ္ေန႔က်ေတာ့
သခၤါရ တံခါးေပါက္ကို အလ်ားေမွာက္ၿပီး
ေခါက္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း။

ဟိုအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္း
အေၾကာင္းမ်ိဳးစံု၊ ျဖစ္မ်ိဳးစံု
ေျပာမကုန္၊ မ႐ိုးႏုိင္
သန္းေခါင္တုိင္၊ သန္းလြဲေက်ာ္
ကၽြန္ေတာ္ အသိသား
စကားဟာ ပဓာန မဟုတ္ဘူးလို႔။

ဒီသား….
အႀကီးသား၊ ဘရီးဘရား
တဒီးလႊားလႊားနဲ႔၊ မႀကီးပြားသူ
ခရီးသြား နကၡတ္နဲ႔၊ ယွဥ္ကပ္လို႔ဖြား
ေဗြပါတဲ့ ဖ၀ါးနဲ႔ အေ၀းဆံုးသြား
အေငးဆံုးသား
အေမ့နားကို၊ ႀကိဳးၾကားရံခါ
ခဏသာ လာတဲ့သူ။

သားျဖစ္သူ၊ အပါးက
သြားေခ်၊ နားေခ်၊ အိပ္ပါေခ်
ဆိုေပမယ့္လဲ
အေမ မသြား၊ အေမ မနား
သား သက္လ်ာကို၊ ႀကံဳလာတုန္းမွာ
ၿပံဳးကာ ရယ္ကာ၊ ပုတ္ခတ္ကာနဲ႔
ၾကည့္ကာမ၀
သန္းေခါင္ေက်ာ္ သန္းလြဲက်မွ
ခဏဖယ္ခြာ
အေမ ေမွး႐ံု ေမွးရွာတယ္။

အ႐ုဏ္အတက္၊ ကုလားတက္သံအၾကား
ႏြားစာအေကၽြး၊ ဆန္အေဆး
ေျမးတစ္ေယာက္ကိုႏိႈး၊ တီးတိုးတီးတိုးနဲ႔
ရြာ႐ိုးကို ေလွ်ာက္ခဲ့
သားေျမးေတြ ေသာက္စရာ
ႏြားႏို႔ရွာ ဆိတ္ႏို႔ရွာ
သကာလုပ္ မုန္႔ဖုတ္
အေမ အလုပ္႐ႈပ္ခဲ့ၿပီ။

ေခါင္းေပၚမွာ တဘက္တင္
အိမ္စဥ္ အႏွံ႔သြား
ယုန္သား၀ယ္၊ ဂ်ံဳသၾကား၀ယ္
ရက္ကန္းရွယ္သလို
ရြာလယ္ ရြာ႐ိုး၊ လြန္းထိုး လာသြား
ငွားလိုက္ ေခ်းလိုက္၊ ေကၽြးလိုက္ တိုက္လိုက္
ခ်က္ျပဳတ္လုိက္နဲ႔၊ ေခၽြးၿပိဳက္ၿပိဳက္ယို
အေမအို
သားကို ေကၽြးလို႔ ေမာတယ္မရွိ။

ေၾသာ္…. ခုအခါ
အေမ့ရြာ သားမေရာက္
သံုးႏွစ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ၿပီ။

အေမ့စာ
"သား၊ အျမန္လာ" တဲ့
ေျပးဟာ လႊားဟာ၊ ႐ုန္းဟာ ကန္ဟာနဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ စာတစ္ဆုပ္
လက္လုပ္လက္စား၊ အေမ့သား
ဓားေတာင္ မဆီး၊ မီးပင္လယ္ မျခား
အေမ့ေခၚသံ ၾကားေသာ္လည္း
၀မ္းသမုဒၵရာ၊ အူဂဂၤါျခားတာေၾကာင့္
သား မလာ၊ ေျမး မလာ
ကဗ်ာတို ပူပံုပန္းႏွင့္
စာတစ္ညိဳ၊ လူႀကံဳကမ္းရတယ္။

အေမ စားဖို႔
ဘားပလက္၊ တစ္ဘူး ႏွစ္ဘူး
ကလူးကိုး တစ္ထုပ္စ ႏွစ္ထုပ္စ
တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါ ႏွစ္ခါ
စတိသာ ပို႔အားတဲ့ သားခမ်ာ
အေမ ေပးတဲ့
ဆယ့္ေလးတန္း ပညာနဲ႔
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေသာင္တင္
ကေလာင္မင္ အက္ဆစ္စြက္
ဟိုပက္ ဒီေကာ္
တစ္ေန႔ေသာ္ ပိုင္ႏိုး ႏုိင္ႏိုးနဲ႔
ေ၀ဖန္ေရး က်ားဆိုးကို
အားႀကိဳးမာန္ခဲ အၿမီးကို ဆြဲမိေပါ့။

ေၾသာ္…. အေမ့ရြာ သားမေရာက္
သံုးႏွစ္ေလာက္ ၾကာ၊ သံုး၀ါ ေရႊ႕ဆုိင္း။
"မလာျဖစ္ႏုိင္ဘု၊ ၀ါေခတ္တစ္ခါကုန္ေတာ့" လို႔
ေတးအႀကံဳ ေရွးပံုနဲ႔ လြမ္းလိုက္ကဲ့
ဆန္ပန္း တျပာျပာ၊ အိမ္ၾကမ္း တခါခါနဲ႔
ႏြားျပာ တသသ၊ ၀ါးဖ်ာ တမမ
စားစရာ တခ်ခ်
အမ်ားတကာကို သားစာျပပါလို႔
အိမ္၀မွာ အေမႀကိဳေရာ့
ေနညိဳခ်ိန္တုိင္း။

ေဆး႐ံုေပၚမွာ ေရးတဲ့စာ


ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ မျပည့္စံုတာေၾကာင့္လား၊ အခန္႔မသင့္တာလား၊ ျဖစ္ခ်ိန္တန္လို႔ ျဖစ္တာလား မေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ယခု ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ခါးနာသည့္ေ၀ဒနာျဖင့္ ေဆး႐ံုေပၚသို႔ ေရာက္ေနပါသည္။

ျဖစ္ပံုကေတာ့ ဆန္းေတာ့ဆန္းသားခင္ဗ်။ ၾကာသပေတးေန႔ ႐ံုးမွျပန္ခါနီး စာေရးစားပြဲမွ အထတြင္ ခါးမ်က္ခနဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရာမွ ညေနပုိင္းတြင္ ဘယ္လိုမွ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနအထိ ျဖစ္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေဆးလိမ္း၊ ေဆးထိုး၊ ေဆးစား ျပဳလုပ္ပါေသာ္လည္း မသက္သာပါသျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ ဆရာ၀န္၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္အညီ ေဆး႐ံုတက္ရန္မွတစ္ပါး အျခားမရွိခဲ့ပါ။

ေဘးမွ လူႏွစ္ေယာက္ တြဲကူမႈမျပဳလွ်င္ ဘယ္လိုမွ မတ္တတ္မရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခါးက နာေနသျဖင့္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္လည္း အေတာ္ေလးေတာ့ စိုးရိမ္မိပါသည္။ ဆရာ၀န္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေဆးပညာရွင္လည္း မဟုတ္သည့္အတြက္ ခါး၏ အသံုး၀င္ပံု၊ ထိခိုက္ႏုိင္ပံု၊ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားကို ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း ေဘာလံုးသမားတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ ခါးမေကာင္းလွ်င္ ပြဲပ်က္ၿပီ ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေသခ်ာသိေနပါသည္။ ဟုတ္သည္ေလ၊ ေဘာလံုးအသင္းတြင္ ခါးဟုေခၚသည့္ အလယ္တန္းက ေဘာလံုးျဖန္႔ေ၀မႈ၊ ေဘာလံုးထိန္းသိမ္းမႈ၊ ေဘာလံုးလမ္းေၾကာင္းခင္းေပးမႈ၊ အခြင့္အေရး ဖန္တီးေပးမႈ မျပဳႏုိင္လွ်င္ ေရွ႕တန္းႏွင့္ ေနာက္တန္းတို႔သည္ ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ကုန္က်ပါေတာ့သည္။ ေဘာလံုးအသင္း အႏုိင္ရရန္ အလယ္တန္း၏ အေရးပါမႈသည္ အျခားေနရာမ်ားထက္ ပိုသည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္ပင္။

ေဆး႐ံုကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေန႔ကဆိုလွ်င္ ေသခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္မိပါသည္။ ေျခဖ်ားေလးမွ ေထာက္လို႔မရ၊ တစ္ခုခုကိုမွ အားစိုက္ၿပီး ကိုင္မလို႔မရ၊ လွမ္းေကာက္လို႔မရ၊ ေခ်ာင္းဆိုးလို႔မရ၊ ရယ္လို႔မရ၊ ႏွာေခ်လို႔မရ၊ ေနာက္ဆံုး အသက္ျပင္းျပင္း ႐ွဴလွ်င္ပင္ ခါး႐ိုးဆီက တဆစ္ဆစ္ကိုက္ရသည့္ဘ၀။ လူဆိုေတာ့လည္း လူပီသသည္ေပါ့ေလ။ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္က်မွ ေၾသာ္ က်န္းမာေရးဟာ တကယ့္ကို အေရးႀကီးပါလားေပါ့။ (ဒါေတာင္မွ စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈမ်ားအရ ခါး႐ိုး၊ ခါးဆစ္ ဘာတစ္ခုမွ် ထိခိုက္ျခင္းရွိသည္မဟုတ္ေသး။ ခါး႐ိုးၾကြက္သား ဒဏ္ပိသည္ဆိုလား)

ေဆး႐ံုနံ႔၊ ပိုးသတ္ေဆးနံ႔တို႔က ပံုမွန္႐ွဴ႐ိႈက္ေနက် ဘာႏွင့္မွ်မတူေသာ အနံ႔အသက္မ်ားတည္း။ သို႔ေသာ္ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ အဆိုပါအနံ႔မ်ားႏွင့္ တစ္ညအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က်င့္သားရသြားသည္။ ေဆး႐ံုနံ႔ႀကီးရေနလို႔ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနရတာမ်ိဳး မရွိေတာ့။ ေဆး႐ံုက အေတာ္ႀကီးကို သန္႔ျပန္႔တာလည္း ပါပါသည္။ မေကာင္းတာေတြ႔တုိင္း အျပစ္ေျပာေနက် ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေဆး႐ံုရဲ႕ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈကို အမွတ္ျပည့္ ေပးမိပါတယ္။ အခန္းေတြက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ ခန္းဆီးစိမ္းေလးေတြကလည္း သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔၊ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာကလည္း စိတ္ေက်နပ္စရာအတိ၊ ဘုရားခန္းကလည္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ ဘုရားပန္း၊ ဆီးမီးတို႔ျဖင့္ ေအးခ်မ္းလွသည္။

စိတ္အညစ္ရဆံုးက လံုး၀လႈပ္လို႔မရတဲ့ အေနအထားပါ။ ေဘးနားမွာ လူႏွစ္ေယာက္မွ မရွိရင္ အိပ္ရာေပၚမွာေတာင္ ငုတ္တုတ္ထုိင္လို႔မရဘူး။ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ သူမ်ားကုိယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔မရဘူး။ သူမ်ားက ထူခ်င္၊ တြဲခ်င္ေပမယ့္ ကုိယ္က ထခ်င္စိတ္၊ ထိုင္ခ်င္စိတ္ကို လံုး၀မရွိေတာ့တာ။ နည္းနည္းေလး လႈပ္လိုက္တာနဲ႔ နာက်င္ရမယ္ဆိုတာ သိေနေတာ့ မလႈပ္မယွက္ အေသေကာင္လုိပဲ ေနခ်င္မိေတာ့တယ္။

ေနာက္ထပ္ အေၾကာက္ဆံုးကေတာ့ အစာစားရမွာကုိပါ။  လူဆိုတာ အစာမစားဘဲ ေနလို႔မွ မျဖစ္ဘဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ခံတြင္းပ်က္ေနလို႔လားေပါ့။ မဟုတ္ပါဘူး။ အစာစားျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲကို မခံစားႏုိင္လို႔ပါ။ (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ဗ်ာ) အိမ္သာတက္ျခင္း အလုပ္ကို ေၾကာက္လို႔ပါ။ အေပါ့သြားတာက ဘာမွျပႆနာမရွိေပမယ့္ အိမ္သာတက္တဲ့အလုပ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို ငရဲခန္းပါပဲခင္ဗ်ာ။ အိမ္သာတစ္ခါတက္ဖို႔အေရး ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ႀကိဳးစားရတယ္ဆုိရင္ စာဖတ္တဲ့လူေတြက အံ့ၾသမိၾက၊ မယံုႏုိင္ ျဖစ္ၾကမွာပါပဲ။ တကယ့္ကို အဲဒီအတိုင္းပါဗ်ာ။ အိမ္သာေႂကြကမုတ္ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ႀကီးရပ္ၿပီး ဘယ္လိုထိုင္ရမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားရတာက ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ အိမ္သာနံရံကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ထိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္၊ ဆစ္ခနဲနာလို႔ ျပန္ၿပီးခါးဆန္႔လိုက္၊ ၃ မိနစ္ေလာက္ေနရင္ တစ္ေခါက္ျပန္ၿပီး ခါးကိုင္းၾကည့္လိုက္ စူးခနဲ နာသြားေတာ့ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မဲ့ အံႀကိတ္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္လိုက္၊ ၀ဲလာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္လိုက္၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား ငရဲက်လုိက္သလဲဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ။ ပိုဆိုးတာက ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ႀကိတ္မွိတ္ႀကိဳးစားၿပီး အိမ္သာကမုတ္ေပၚ ထိုင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကမုတ္ေပၚမွာ လံုး၀ကို ဟုိဒီလွည့္လို႔မရတာပါပဲ။ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုးရဲ႕ အေလးခ်ိန္ကို ဒီခါးေပၚကို တင္ထားလိုက္ရတာကိုး။ နံရံေတြကိုအတင္းတြန္း၊ ေရတုိင္ကီႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းဆြဲထားၿပီး အတင္းအံႀကိတ္ အနာခံေပမယ့္လည္း ဒီေလာက္နာက်င္ေနေတာ့ ေစာေစာက အိမ္သာတက္ခ်င္တဲ့စိတ္က ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ဟူး… တကယ့္ကို ေလာကငရဲပဲဗ်ိဳ႕။

ကဲ… စိတ္ညစ္စရာေတြခ်ညး္ပဲဆိုေတာ့ စာဖတ္သူလည္း စိတ္ညစ္တဲ့ဓာတ္ေတြ ကူးသြားေရာေပါ့။ ေဆး႐ံုေပၚမွာဆိုေတာ့ ဘယ္မွာလာၿပီး ေပ်ာ္စရာရွိမွာလဲလို႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ဦးဗ်ာ။ ေျပာျပပါရေစဦး။

(၁) ခုတင္ေပၚမွာ မထတမ္းအနားယူ၊ သဲအိတ္ေတြဆြဲ၊ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္၊ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါး ေက်းဇူးကို အာ႐ံုျပဳၿပီး ေနလိုက္တဲ့အတြက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ပဲ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ခံစားလုိက္ရတယ္။ တတိယရက္မွာ လမ္းေတြဘာေတြ စမ္းေလွ်ာက္ေနၿပီ။ အခုဆိုရင္ ေဘးနားက အေဆာင္ေတြကုိေတာင္ ေလွ်ာက္လည္ေနၿပီ။ ညက်ရင္ မန္ယူပြဲ သြားအားေပးရဦးမယ္။ လူနာဧည့္ခန္းမမွာ တီဗီနဲ႔ စကိုင္းနက္ ထားေပးတယ္ေလ။
(၂) ေလာကငရဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္တင္စားတဲ့အထိ နာက်င္ခဲ့ရေပမယ့္ ေဆး႐ံုတက္ရတဲ့ ကာလေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ စိတ္ဓာတ္မက်ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ အေက်နပ္ဆံုး၊ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးပဲ။ ေန႔စဥ္ ဗာဟီရ ကိစၥေတြနဲ႔ နည္းနည္းခ်င္းသာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြကို တစ္၀ႀကီး ေက်ေက်ညက္ညက္ ဖတ္႐ႈခြင့္ရခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ လကၤာရည္ေက်ာ္ရဲ႕ သိဂၤါရအလွည့္ ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္၊ ေက်ာ္၀င္း ရဲ႕ အေ၀းျမင္ (လူမ်ား၊ ေနရာမ်ားႏွင့္ နိဒါန္းမ်ား)၊ ေန႔စဥ္ထုတ္ဂ်ာနယ္မ်ား၊ သတင္းစာမ်ား ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ထည့္သိမ္းထားၿပီး တစ္ခါတစ္ေလမွ နားေထာင္ျဖစ္တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ အေခြေတြအားလံုးကို တစ္ညလံုး နားေထာင္ရင္းအိပ္လိုက္၊ ျပန္နားေထာင္လုိက္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တာေတြကို ပံုစံခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ အၾကမ္းေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကဲ… ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ က်န္းက်န္းမာမာ လုပ္ရတာ မဟုတ္တာကလြဲရင္ ဘယ္မွာမ်ား စိတ္ဓာတ္က်စရာ ရွိသလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရတာတစ္ခုက လုပ္စရာရွိေနတဲ့လူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ဓာတ္မက်ႏုိင္ဘူးဆိုတာပဲ။ ဟုတ္တယ္… ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ စာဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ၊ စာေရးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ မရွိဘူးဆိုရင္ အိပ္ရာေပၚမွာ ပက္လက္ႀကီးလွဲၿပီး ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္စရာႀကီးပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

(၃) လူက ေပကပ္ကပ္၊ ဂ်စ္ကန္ကန္၊ မဟုတ္မခံ၊ ေခါင္းမာတတ္သေလာက္ ကုိယ္ယံုၾကည္တာတစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွ အေလွ်ာ့မေပးတတ္သူဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ေလးစားတာေတြ၊ ခ်စ္တာခင္တာေတြကိုလည္း သိပ္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္လွတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဆး႐ံုတက္ရေတာ့မွပဲ ကုိယ့္ကို ခ်စ္သူခင္သူေတြ ရွိပါေသးလားဆိုၿပီး ၾကည္ႏူးစိတ္ေတာ့ ျဖစ္မိသားဗ်။ ေမတၱာတရားကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွ ေလွ်ာ့မတြက္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ အေလးဂ႐ုမျပဳခဲ့တာသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သတင္းေမးသူေတြ၊ ဖုန္းဆက္သူေတြ၊ ဖတ္ေနက် ဂ်ာနယ္ေတြကို ေန႔စဥ္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် သတင္းလာေမးသူေတြ၊ စားစရာေတြ လာေပးသူေတြ၊ စိတ္ပူေပးသူေတြ၊ အႀကံဉာဏ္ေပးၾကသူေတြ၊ ေဆး႐ံုက ခင္မင္တဲ့ အသိဆရာ၀န္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ အပ္ႏွံေပးၾကသူေတြ၊ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကဲ… ဘ၀ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေနေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းသလဲ။

(၄) အိုး… ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်က္ကို ေျပာဖို႔ေမ့ေနတယ္။ အံ့ၾသဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ထို႔အတူ မနာလိုစိတ္လည္း မျဖစ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကေန အင္တာနက္သံုးလို႔ရတာပါပဲ။ ၀ိုင္ယာလက္(စ) မိေနတယ္ခင္ဗ်။ အစကေတာ့ သတိမထားမိပါဘူး။ တစ္ညကမွ အမွတ္မထင္ ၾကည့္မိရင္းက ၀ိုင္ယာလက္(စ) ကြန္နက္ရွင္းမိေနတာ သြားေတြ႔တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဒီေနရာနဲ႔ ဒီအင္တာနက္ ဘယ္လုိမွ မထင္ထားမိဘူးေလဗ်ာ။ password ခံထားတဲ့အတြက္ လိုက္ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ဌာနမွဴးသံုးမွန္း သိရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္ကပဲ ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ေမးျမန္းေပးတဲ့အတြက္ ဌာနမွဴးက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပဲ သံုးခြင့္ျပဳပါတယ္။ နားလည္ေပးမႈအတြက္ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ား။ ကဲ… မခက္ေခ်ဘူးလား၊ အေဆာင္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို လူမမာလာေမးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မသိတဲ့သတင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔လာရင္ေျပာျပေတာ့ သူတို႔ချမာ ပါးစပ္ေတြအေဟာင္းသားနဲ႔ အံ့ေတြၾသလို႔၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျမင္ေစခ်င္လုိက္တာ။ ကြန္နက္ရွင္းက ေႏွးေပမယ့္ "စိတ္ရွည္ဇြဲသန္သည္းညည္းခံ သံုးရန္အင္တာနက္" ဆိုတဲ့ ျမန္မာအင္တာနက္ေဆာင္ပုဒ္ကို လက္ကုိင္ထားၿပီး သံုးစြဲေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကို ပို႔စ္ေတြ တင္ျဖစ္တယ္။ အီးေမးလ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေဘာလံုးပြဲသတင္းေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာလူငယ္အသင္း ႏုိင္ပြဲဆက္ေနတာေတြဖတ္ၿပီး အားအင္ေတြတိုးရတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ႂကြရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထဲကေန မၾကာခဏ ႀကံဳး၀ါးမိတယ္။ " ငါဟဲ့ ၂၁ ရာစု လူနာ " လို႔။

ေသာၾကာေန႔က ေဆး႐ံုတက္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ အခုေတာ့ အေတာ္ႀကီးကို သက္သာက်န္းမာေနပါၿပီဗ်ာ။ အစာစားရမွာလည္း မေၾကာက္ေတာ့ဘူး၊ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာလည္း မစိုးရိမ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ထိုင္ႏုိင္၊ ထႏိုင္၊ ရပ္ႏုိင္၊ သြားႏုိင္ေနပါၿပီ။ အခုပဲ ဘေလာ့ဂ္အတြက္ ဒီပို႔စ္ကို ေရးေနပါတယ္။ ခဏေနရင္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ပါ့မယ္။

ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းေတြထဲကလုိ ေျပာရင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။

" မိတ္ေဆြေတြကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္မိတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ "

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၄ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
ည ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္။
ေခတၱ - အ႐ိုးေရာဂါ ကုသေဆာင္။

Sunday, March 04, 2012

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နားမလည္ႏိုင္ျခင္းမ်ား


(၁)
ျမန္မာ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ သတင္းေၾကညာတဲ့သူေတြဟာ Laptop ကြန္ပ်ဴတာေလးေတြကို ေရွ႕မွာခ်ထားၿပီး သတင္းေၾကညာၿပီးသား စာရြက္ေတြကို အဲဒီကြန္ပ်ဴတာေပၚ တင္ၾကတာကို ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ Laptop ကို စာရြက္တင္စရာအျဖစ္ သေဘာထားတာ၊ အသံုးျပဳတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာပဲ ရွိလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားသား မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား "မင္းတို႔ဆီက သတင္းေၾကညာတဲ့လူေတြက စာရြက္ၾကည့္ဖတ္ၿပီး သတင္းေၾကညာၾကတာပဲ၊ အဲဒီ Laptop ေတြကို ဘာကိစၥ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတာလဲ" လို႔ လာေမးရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျဖရမွန္း မသိဘူး။ "စာရြက္တင္တာ ခင္ဗ်" လို႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေလးေသြးၿပီး ေျပာရမယ္ထင္ပါ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လာေမးရင္လည္း ဘယ္လိုေျဖၾကမလဲဆုိတာ ႀကိဳတင္စဥ္းစားထားၾကပါလို႔ အႀကံေပးလိုေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

(၂)
ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကား သတင္းေၾကညာတဲ့အခ်ိန္မွာ သတင္းေၾကညာသူေတြေနာက္က ေနာက္ခံအျဖစ္ ျပေနတဲ့ slide ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းမလဲဘဲ ဒီပံု၊ ဒီျမင္ကြင္းေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတာကိုလည္း နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး။ ႏွင္းဆီပန္းပံုႀကီးလာမယ္၊ တံတားႀကီးျပမယ္၊ ေရေတြေဖြးေနတဲ့ ဆည္တစ္ခုကို ျပမယ္၊ စပါးပင္ေတြကိုျပမယ္ ဒါေတြပဲ looping ျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ျပစရာ ဒီေလာက္ပဲ ရွိသလားဆိုတာကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘယ္လိုမွကို ေတြးလို႔မရဘူး။

(၃)
ေျပာလက္စနဲ႔ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကိုပဲ ဆက္ေျပာပါရေစဦး။ ႏိုင္ငံ့အႀကီးအကဲေတြ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးစဥ္ေတြ သြားေရာက္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေၾကညာတဲ့သတင္းအထိ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး။ "ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာခ်စ္ၾကည္ေရးကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္သူ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္တြင္ ဘယ္ေလဆိပ္မွ ထြက္ခြာသည္။ ဘယ္သူေတြ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္တယ္" စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ခ်စ္ၾကည္ေရးအဖြဲ႔ ျပန္ေရာက္လာရင္လည္း ျပႆနာမရွိေသးပါဘူး။ "သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္က ဘယ္ႏိုင္ငံမွ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး ဘယ္ေလဆိပ္မွာ ဘယ္သူေတြ ႀကိဳဆိုခဲ့ေၾကာင္း" စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲ… ကၽြန္ေတာ္နားမလည္တာက ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ဆိုရင္ စေတာ့တာပဲ။ သမၼတႀကီး ျပည္ပခရီးစဥ္က ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ခရီးစဥ္အတြင္း သမၼတႀကီးအပါအ၀င္ လုိက္ပါသြားတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္၊ ဘယ္ေနရာေတြ သြားေလ့လာတယ္၊ ဘာစာခ်ဳပ္ေတြ လက္မွတ္ေရးထိုးတယ္ စသည္ျဖင့္ သတင္းအျဖစ္ ျပန္လည္ထုတ္လႊင့္တဲ့ အစီအစဥ္ေပါ့ေလ။ သတင္းေၾကညာတဲ့လူေတြက "ဘယ္ႏိုင္ငံ၌ ခ်စ္ေရးၾကည္ခရီး ေရာက္ရွိေနေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္က ဘယ္သူႏွင့္ ေတြ႔ပါသည္" ဆိုတဲ့ သတင္းကို ဘယ္လိုမွကို နားလည္လို႔ မရဘူး။ "ဘယ္ႏုိင္ငံသို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး ေရာက္ရွိေနေသာ" တို႔၊ "ဘယ္ႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ" တို႔ စတဲ့ အသံေတြၾကားလိုက္တုိင္း "ဟင္… ငါတို႔သမၼတႀကီးကလည္း မေန႔ကမွ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးက ျပန္ေရာက္တယ္၊ ထပ္သြားျပန္ၿပီလား" လို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီလို ေၾကညာတာဟာ တစ္ရက္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ခရီးစဥ္သြားခဲ့သမွ်ကို သတင္းအျဖစ္နဲ႔ သံုးရက္၊ ေလးရက္ အဲဒီလို ေၾကညာတာ။ အဲဒီလို ေၾကညာတုိင္းလည္း "ဘယ္ႏုိင္ငံ၌ ေရာက္ရွိေနေသာ" ဆိုၿပီး ေျပာၿမဲေျပာဆဲ၊ ေၾကညာၿမဲ၊ ေၾကညာဆဲ။ သတင္းၾကည့္ေနတဲ့ ကုိယ္ေတြကသာ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတာ၊ သူတို႔ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲခင္ဗ်။ ကဲ…ကၽြန္ေတာ္မေျပာဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္ကိုက နားမလည္ႏိုင္တာပါလို႔။

(၄)
လစားတိုးမယ္ဆိုတာက ဘယ္ေနမွန္း မသိေသးဘူး။ စားေသာက္ကုန္ေတြကေတာ့ ေစ်းႏႈန္း တိုးသြားရွာၾကၿပီ။ ၀န္ႀကီးေတြကလည္း လစာတိုးေပးရင္ပဲ တုိင္းျပည္က ဟိုဟာျဖစ္ေတာ့မလို၊ ဒီဟာျဖစ္ေတာ့မလို ျပန္ေျဖၾကတာကို သတင္းစာေတြမွာဖတ္ရ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းေတြမွာ ၾကည့္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀န္ထမ္းေတြချမာ ထိုင္ရမလို၊ ထရမလိုနဲ႔ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ကုန္းကြကြႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ကုန္းကြကြႀကီး ျဖစ္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း အစိုးရနဲ႔ ကုန္သည္ေတြၾကားမွာ ၀န္ထမ္းေတြက ငထြားခါးနာတဲ့ကိန္း ဆိုက္ေတာ့တာေပါ့ခင္ဗ်။ ငွက္ေပ်ာသီး ၀ယ္စားေနက် ေစ်းသည္မေလးက အရင္ သံုးလံုးကို ႏွစ္ရာနဲ႔ ေရာင္းေနက်ကို၊ မေန႔က သြား၀ယ္ေတာ့ တစ္လံုးတစ္ရာ၊ လံုး၀မေလွ်ာ့ႏုိင္ဘူးတဲ့။ ဟင္.. ဘာဆိုင္လို႔တုန္း ဆိုေတာ့၊ အစ္ကိုေရ… လစာေတြတိုးမယ္ဆိုေတာ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ တက္သြားတယ္ေလတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေမးရတယ္၊ ေအးေလ၊ တျခားကုန္ေတြက တက္တာထားပါေတာ့၊ ညည္းငွက္ေပ်ာသီးက ျပည္ပကေန သြင္းတာလည္းမဟုတ္၊ အခြန္ေဆာင္ရတာလည္း မဟုတ္၊ အိမ္မွာစိုက္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာပင္က ငွက္ေပ်ာသီးကို ခူးေရာင္းတာပဲ ဘာျဖစ္လို႔ တက္ရတာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီကေလးမေလးကေလ.. ကၽြန္ေတာ့္ကို တံုးလုိက္၊ အ,လိုက္ျပန္ေရာ ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး ဘာျပန္ေျပာတယ္ ထင္သလဲဗ်။ "အစ္ကိုရယ္… ငွက္ေပ်ာသီးကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့၊ ကၽြန္မတို႔ ၀ယ္စားရတဲ့ ဆန္တို႔၊ ဆီတို႔က အိမ္မွာ စိုက္တာမဟုတ္ဘူးရွင္" တဲ့။ ကဲ… ေကာင္းေရာ။ ေပါက္ပင္ေတြကကိုင္းလုိက္၊ ဗ်ိဳင္းကနားလိုက္။

(၅)
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားစျမည္ေျပာရင္း ႏုိင္ငံအေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံ့အေၾကာင္း ေရာက္သြားၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကိစၥဆိုေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ ေျပာမဆံုး၊ ျငင္းမဆံုး၊ ေဆြးေႏြးမဆံုးေပါ့။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေမးရွာတယ္။ "သူငယ္ခ်င္း၊ ငါတို႔ႏုိင္ငံက ေျပာင္းလဲေနတာဆိုတာ တကယ္လား" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေလ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိေအာင္ ဆြံ႔အသြားမိတယ္။ သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အသာေလးပဲ ၿပံဳးျပလိုက္မိတယ္။ သူျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ ေတြးမိတယ္။ သူ႔ကိုေတာ့ မေျပာလုိက္ရဘူး။ "ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံႀကီးက ေျပာင္းလဲတယ္၊ မေျပာင္းလဲဘူး ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုေတာ့ဘူး၊ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းချမာေတာ့ အရင္တုန္းက အေတြးအေခၚေတြ၊ သံသယေတြ အခုအခ်ိန္အထိ မေျပာင္းလဲေသးဘူး" ဆိုတာပါပဲ။

(၆)
ဒီစာစုရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ပညာရွိႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ စကားအဆိုအမိန္႔တစ္ခုနဲ႔ အဆံုးသတ္ပါရေစ။ လူတုိင္းသိေနတဲ့ ပညာရွိစကားပါပဲ။ "ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာသိတာကေတာ့ ဘာမွမသိဘူးဆိုတာပါပဲ" တဲ့။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ေျပာၾကတာပဲ။ သိပ္မွန္တာပဲတို႔၊ ပညာရွိလိုက္တာတို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဘာမွမသိတာကိုေတာင္ မသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ အခုအခ်ိန္အထိ မိုက္ေကာင္းဆဲ၊ မိုက္လို႔ေကာင္းဆဲ၊ မိုက္ေနဆဲ….။ အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ကုိဉာဏ္ ဘာမွမသိပါဘူးလို႔။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမၾကပါေစဗ်ာ။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၇ ရက္၊ တနလၤာေန႔။
ညေန ၄ နာရီ ၅၈ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

 
Web Statistics