ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၄)

တစ္ခါတုန္းက အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္ လို႔ေခၚတဲ့ စစ္သူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူဟာ ျမစ္ဆိပ္တစ္ခုကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျမစ္ကမ္းနဖူး သဲျပင္ေပၚမွာ အ၀တ္အစားဗလာက်င္း တံုးလံုးလွဲအိပ္ေနၿပီး ေနဆာလွံဳေနတဲ့ ဒိုင္အိုဂ်င္ဆိုတဲ့ သူေတာင္းစားတစ္ဦးကုိ ျမင္ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီစစ္သူရဲေကာင္းႀကီးကလည္း အဲဒီသူေတာင္းစား ဒိုင္အိုဂ်င္ကုိ သိပါတယ္။ အဲဒီဒိုင္အိုဂ်င္ဟာ ကိုယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ အလြန္လွတယ္။ မ်က္ႏွာကလည္း ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က “အို..ဆရာသမား၊ က်ဳပ္ဘာမ်ား ခင္ဗ်ားအတြက္ လုပ္ေပးရမလဲ”လို႔ ရိသဲ့သဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ ေမးလိုက္ပါသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က “အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္ ဆိုတဲ့လူကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘာမွ လုပ္မေပးပါနဲ႔။ ဒီနားက နည္းနည္းဖယ္ေပးစမ္းပါ၊ ေနဆာလွံဳေနတာ အရိပ္ကြယ္လို႔ပါ၊ ဒီ့အျပင္ေတာ့ ဘာမွ လုပ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး”လို႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က ေနရိပ္မကြယ္ေအာင္ ေနရာဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က “တေလာတုန္းက တပ္ေတြျပင္ဆင္ေနတာ က်ဳပ္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါဘာလုပ္မလို႔လဲ”လို႔ ေမးလုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က “တျခားမဟုတ္ပါဘူး ဒိုင္အိုဂ်င္ရယ္၊ အိႏၵိယကုိ တိုက္မလို႔၊ အိႏၵိယကိုတိုက္လို႔ ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ကမၻာတစ္ခုလံုးကို ႏိုင္တာနဲ႔အတူတူပဲ” လို႔ ျပန္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က “အိႏၵိယကို ႏိုင္ၿပီပဲ ထားပါေတာ့၊ ဘာလုပ္ဦးမလဲ” လို႔ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္ကို ေမးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က “အိႏၵိယကို ေအာင္ႏုိင္ၿပီးရင္ေတာ့ က်ဳပ္အနားယူမွာေပါ့”လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္လုိက္တယ္။ “ခင္ဗ်ားက အ႐ူးပဲ၊ အနားယူဖို႔ ကိစၥမွာ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းမပါဘူး။ ဘယ္သူမဆို အနားယူခြင့္ရွိတယ္။ အိႏၵိယကိုေအာင္ႏုိင္မွ အနားယူရမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္လိုဆရာသမားမ်ိဳးက သင္ေပးလို႔လဲဗ်ာ။ ဒီမွာၾကည့္စမ္း၊ ခု..က်ဳပ္ အနားယူေနၿပီ၊ အိႏၵိယကိုလည္း မေအာင္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္အနားယူခြင့္ က်ဳပ္မွာ ရွိေနၿပီ။ ခင္ဗ်ားနားရမယ့္အခ်ိန္ဟာ ဒီအခ်ိန္ပဲ။ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီးမွ နားရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားနားရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏုိင္ၿပီးရင္လည္း တျခားေအာင္ႏုိင္စရာေတြကို ခင္ဗ်ားလုပ္ရဦးမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ နားရမယ့္လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ေသရင္လည္း အိမ္မွာေသရမယ့္ လူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိပဲ စစ္ခ်ီရင္း လမ္းမွာေသရမွာပဲ” လို႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ေျပာခ်လုိက္တယ္။ “ခင္ဗ်ား လုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြ မၿပီးခင္မွာဘဲ ခင္ဗ်ား ေသမွာ၊ က်ဳပ္ေျပာတာ မယံုရင္ေစာင့္ၾကည့္”လို႔ ဒိုင္အုိဂ်င္က ဆက္ၿပီးေျပာတယ္။
အဲဒီေတာ့ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က “ဒိုင္အိုဂ်င္းေျပာတာ က်ဳပ္မွတ္ထားပါ့မယ္။ ဒီလုိေျပာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏုိင္ဖို႔ သြားရဦးမယ္ဗ်ိဳ႔”လို႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားတယ္။ အမွန္တကယ္ပဲ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က လမ္းမွာပဲ ဆံုးသြားတယ္။ အိမ္ကို ျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး။ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္ေသဆံုးတဲ့ေန႔မွာပဲ ဒိုင္အိုဂ်င္လည္း ေသဆံုးသြားပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ေသလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း တမလြန္ဘ၀မွာ ျပန္ၿပီးေတြ႔ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ “ေဟာ..စစ္သူရဲေကာင္းနဲ႔ သူေတာင္းစားတစ္ဦး ျပန္ၿပီး ဆံုျပန္ၿပီ၊ ဒီလိုမဟုတ္ရင္လည္း ဧကရာဇ္ဘုရင္တစ္ဦးနဲ႔ သူေတာင္းစားတစ္ဦး ျပန္ၿပီးဆံုၾကျပန္ၿပီ”လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က “ျပန္ၿပီးဆံုတာေတာ့ မွန္တယ္ဗ်ိဳ႔၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ေတြးထင္ခ်က္ေတြဟာ လြဲေနတယ္၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္သူဟာ သူေတာင္းစား၊ ဘယ္သူဟာ ဧကရာဇ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သဲသဲကြဲကြဲသေဘာေပါက္ပံု မရဘူး။ က်ဳပ္ဟာလြတ္လပ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ဘ၀ကို က်ဳပ္ေက်နပ္တယ္။ အျပည့္အ၀ အသက္ရွင္တယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ ေအာင္ႏုိင္မွဳေတြအတြက္ႀကိဳးစားရင္း ခင္ဗ်ားဘ၀ကို ခင္ဗ်ားမေက်နပ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အစဥ္သျဖင့္ လုိအပ္မွဳေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်မ္းေနတယ္။ က်ဳပ္ဟာ ဘာမွမလုိအပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ဟာ သူေတာင္းစား မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ရင္ ဟဲ..ဟဲ.. မေျပာေတာ့ပါဘူးေလ”လို႔ ျပန္ၿပီးေျပာလုိက္ပါသတဲ့။