ဗဟိုခ်က္မ
ဒီမုိကေရစီ၏ ဗဟိုခ်က္မသည္ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးပံုသဏၭာန္ ရွိ႐ံုျဖင့္ ဒီမိုကေရစီသည္ လံုေလာက္ၿပီဟု မေျပာဆိုႏိုင္ေပ။ လႊတ္ေတာ္၌ အာဏာရပါတီအျပင္ အတုိက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႔အစည္းတို႔လည္း ရွိရန္လိုအပ္သည္။ အတိုက္အခံ ပါတီစနစ္ရွိမွ ဒီမိုကေရစီ၏ ယုတၱိေပၚလြင္ႏုိင္သည္။ အတုိက္အခံရွိမွ တိုးတက္သည္။ အတိုက္အခံရွိမွ ဒီမိုကေရစီေျမာက္သည္ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားတို႔သည္ ဒီမိုကေရစီ၏ လကၡဏာကို ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီသည္ အစိုးရေကာင္းကို ရည္ၫႊန္း႐ံုမဟုတ္ဘဲ အတိုက္အခံေကာင္းကိုလည္း ရည္ၫႊန္းသည္။ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံပညာရွင္တို႔က အာဏာခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညႇိေရးကို ေဇာင္းေပးၿပီး ရွင္းျပေလ့ရွိသည္။ အာဏာရွင္ခ်ိန္ခြင္ ျပႆနာတြင္ လႊတ္ေတာ္အစိုးရႏွင့္ တရားစီရင္ေရးတို႔အၾကား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာမွ်ေရးကို ပိုၿပီး အေလးေပးေျပာၾကသည္။ ေခတ္သစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၌ အတုိက္အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီ ရွိျခင္းကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာထိန္း ကိရိယာတစ္ပါးအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳလာသည္။
အနည္းႏွင့္ အမ်ား
သို႔ျဖင့္ ဒီမုိကေရစီ၌ အစိုးရေကာင္းမ်ား ေပၚထြန္းေရးက ပိုအေရးႀကီးသလား သို႔တည္းမဟုတ္ အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းေရးက အေရးပိုႀကီးသလားဟု အျငင္းအခံုျဖစ္ၾကသည္။ လာမည့္ ႏို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပၿပီး ရက္ေပါင္း ၉၀ အတြင္း၌ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရး ေပၚေတာ့မည္။ အခ်ိဳ႕က ဤလႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးမွ အစိုးရေကာင္း ေပၚထြန္းလာေရးကို အေလးေပးစဥ္းစားသည္။ အခ်ိဳ႕က ပကတိအေျခအေနႏွင့္ အကန္႔အသတ္တို႔ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းလာေရးကို အေလးေပးသည္။
စင္စစ္၌ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္မ်ားအျဖစ္ အစိုးရေကာင္းလည္း ေပၚေပါက္သင့္သည္။ အတုိက္အခံေကာင္းလည္း ေပၚေပါက္သင့္သည္။ စာေရးသူအျမင္၌ အစိုးရေကာင္း ေပၚထြန္းေရးသည္ အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းေရးေပၚတြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ား မွီတည္ေနလိမ့္မည္ဟု ယူဆသည္။ အစိုးရေကာင္း ေပၚထြန္းေရးႏွင့္ အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းေရးတို႔သည္ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကုိင္းမွီ အျပန္အလွန္သေဘာ မွီတည္ေနၾကေလရာ အစိုးရေကာင္းေပၚလွ်င္ အတုိက္အခံေကာင္း ေပၚထြက္လာရမည္ဟု ေယဘုယ် ယူဆစရာရွိသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ အတုိက္အခံေကာင္းက အစိုးရေကာင္း ေပၚထြန္းရန္ ေစ့ေဆာ္သည္ဟု ယူဆႏုိင္သည္။
အတြဲေလးတြဲ
စိတ္ကူးယဥ္မႈ သေဘာအရေျပာလွ်င္ အစိုးရေကာင္းႏွင့္ အတိုက္အခံေကာင္း ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး ျဖစ္ထြန္းလွ်င္ အေကာင္းဆံုးဟု ခံစားႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ႏုိင္ငံေရး၌ အေကာင္းဆံုးစံတို႔ျဖင့္ မစဥ္းစားသင့္ေပ။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိေသာ စံတို႔ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ အစိုးရႏွင့္ အတိုက္အခံတို႔ၾကား ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိေသာ အတြဲစုကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေလးမ်ိဳးရွိႏိုင္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။
(၁) အစိုးရေကာင္းႏွင့္ အတိုက္အခံေကာင္း အတြဲ
(၂) အစိုးရေကာင္းႏွင့္ အတုိက္အခံအညံ့ အတြဲ
(၃) အတိုက္အခံေကာင္းႏွင့္ အစိုးရအညံ့ အတြဲ
(၄) အတိုက္အခံအညံ့ႏွင့္ အစိုးရအညံ့ အတြဲ
စဥ္းစားပံု သံုးမ်ိဳး
အကဲခတ္သမားတို႔ၾကား၌ အခ်ိဳ႕က အစိုးရပိုင္း၏ အေကာင္းႏွင့္အညံ့ကို အေလးေပး စဥ္းစားသည္။ အခ်ိဳ႕က အတိုက္အခံဘက္က အေကာင္းႏွင့္အညံ့ပိုင္းကို အေလးေပး စဥ္းစားသည္။ လာမည့္ ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အစိုးရေကာင္း ေပၚထြန္းလာမည္ကို ဦးစားေပးစဥ္းစားသလို အခ်ိဳ႕က အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းလာေရးကို ဦးစားေပး စဥ္းစားသည္။ အစိုးရေကာင္းႏွင့္ အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းေရးျပႆနာ စဥ္းစားလွ်င္
(၁) ႏုိင္ငံေရးပါတီတို႔၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ ဗဟုသုတပညာ အရည္အေသြးေပၚတြင္ မူတည္စဥ္းစားရသည္။ ဤေနရာ၌ ျပည္သူလူထု၏ ေရြးခ်ယ္မႈက အဓိကျဖစ္ရန္ ရွိေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႔၌ အေရြးခ်ယ္ခံမည့္ ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းတို႔၏ အရည္အေသြးက အဆံုးအျဖတ္ေပးမည္ဟု ယူဆရသည္။
(၂) ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္၏ အင္စတီက်ဴးရွင္းႏွင့္ ပါရာဒုိင္းတို႔ကလည္း အစိုးရေကာင္းႏွင့္ အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းေရးကို ျပ႒ာန္းပါလိမ့္မည္။
(၃) တတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈ အေနအထားကလည္း အစိုးရေကာင္း၊ အတိုက္အခံေကာင္း ေပၚထြန္းေရးကို ျပ႒ာန္းဖြယ္ရွိသည္။
Ref: DEMOCRACY by Bernard Crick
No comments:
Post a Comment