ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္းေျပာလွ်င္ အရင္းရွင္စနစ္အေၾကာင္း တြဲေျပာမည္။ သို႔ျဖင့္ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ အရင္းရွင္စနစ္တို႔သည္ မဟာမိတ္လား၊ ႏွစ္ခုၾကား တင္းမာမႈေတြ မရွိဘူးလား၊ ၀ိေရာဓိေတြမရွိဘူးလား စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းေတြေမးၾကသည္။ ဤကိစၥကို သိရွိရန္အလို႔ငွာ အရင္းရွင္စနစ္၏ တန္ဖိုးတို႔က ဘယ္အရာေတြနည္း။ ဒီမိုကေရစီ၏ တန္ဖိုးတို႔မွာ ဘယ္အရာေတြနည္းဟု ခြဲျခားသိရွိရန္လိုသည္။
အရင္းရွင္စနစ္၏ တန္ဖိုးတို႔မွာ (၁) ပုဂၢလိကပိုင္ဆုိင္မႈ၏ ျမင့္ျမတ္မႈ၊ (၂) အျမတ္အမ်ားဆံုး ရရွိေရး၊ (၃) ဖရီးမားကတ္ (လြတ္လပ္ေရးေစ်းကြက္) ကို ကိုးကြယ္မႈ၊ (၄) အင္အားေကာင္းသူ ရွင္သန္ေရးတို႔ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီ၏ တန္ဖိုးတို႔မွာ (၁) တန္းတူညီမွ်ေရး၊ (၂) လြတ္လပ္ခြင့္၊ (၃) လူမႈတာ၀န္သိစိတ္ရွိမႈႏွင့္ (၄) ျပည္သူ႔အက်ိဳးႏွင့္ လူမႈဖူလံုေရးႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ေရး (၀ဲလ္ဖယ္ယား) တို႔ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဘံု
ဆိုခဲ့ပါအတိုင္း တန္ဖိုးခ်င္းျခားနားသျဖင့္ အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔ၾကား တင္းမာမႈတို႔ ရွိေစကာမူ ဤတင္းမာမႈတို႔သည္ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ အျပဳတ္တုိက္ ေခ်မႈန္းၾကေလာက္သည္အထိ မေရာက္ၾကေပ။ အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔ၾကား ပဋိပကၡတို႔သည္ ညႇိႏိႈင္းလို႔ရသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ရွိသည္။
အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔သည္ သက္ဦးစံပိုင္ ရွင္ဘုရင္ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို တြန္းလွန္ခဲ့ရာ၌ မဟာမိတ္အျဖစ္ လက္တြဲခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ လက္တြဲရင္း စနစ္ႏွစ္ရပ္သည္ ဘံုယံုၾကည္ခ်က္ကုိ လက္ခံလာၾကသည္။ ဤဘံုယံုၾကည္ခ်က္မွာ (၁) လူတစ္ဦး၏ လြတ္လပ္ခြင့္၊ (၂) ျပည္သူလူထု၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆုိင္မႈ၊ (၃) အာဏာအကန္႔အသတ္ရွိေသာ အစိုးရႏွင့္ (၄) ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္၌ တန္းတူအခြင့္အေရး ရွိခြင့္တို႔ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ငါးဆင့္
အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔သည္ ကုိယ့္လမ္းကုိယ္သြားရင္း ျခားနားမႈမ်ားေပၚေစကာမူ တစ္နည္းေျပာလွ်င္ တင္းမာမႈမ်ား ေပၚေစကာမူ ၎တို႔ႏွစ္ဦးသည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်ရန္ မလိုလားၾကေပ။ သို႔ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီကို ပို၍ လိုလားသူသည္ အရင္းရွင္စနစ္ကို သံေယာဇဥ္နည္းသူ ျဖစ္တတ္သည္။ အရင္းရွင္စနစ္ကို ပို၍လိုလားသူသည္ ဒီမိုကေရစီကို သံေယာဇဥ္နည္းသူ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အရင္းရွင္စနစ္ကို ဆတူ၊ အေလးတူ လိုလားျခင္းမ်ိဳး မရွိေစကာမူ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္၌ ဒီမိုကေရစီ ပါ၀င္သည္။ အလားတူစြာပင္ အေမရိကန္ဒီမိုကေရစီ၌ အရင္းရွင္စနစ္ ပါ၀င္သည္။ အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီသည္ ကုိင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကုိင္းမွီ သေဘာျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ျဖစ္စဥ္သည္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
(၁) လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး (အရင္းရွင္စနစ္)
(၂) စစ္ဘက္အာဏာသိမ္းမႈ၊
(၃) ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ႏွင့္ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္၊
(၄) စစ္ဘက္အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး (အရင္းရွင္စနစ္)
(၅) ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး၌ စစ္ဘက္စပြန္ဆာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး (အရင္းရွင္စနစ္)
ေခါင္းေဆာင္မႈ
အျခားႏုိင္ငံတို႔၏ သင္ခန္းစာကိုယူလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ျဖစ္ထြန္းမည့္ လမ္းၫႊန္ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အရင္းရွင္စနစ္တို႔ အတြဲသည္ တင္းမာမႈေတြ ရွိလင့္ကစား ေခ်ာေမာေျပျပစ္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ပါလီမန္ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္မႈတို႔သည္ အရင္းရွင္စနစ္ ျပႆနာတို႔ကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ေသာ စြမ္းရည္ရွိလိမ့္မည္ဟု ယူဆရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဆိုရွယ္လစ္စနစ္၌ ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈသည္ ျပႆနာတို႔ကို မေျဖရွင္းႏုိင္။ ယခုေပၚမည့္ အရင္းရွင္စနစ္၌ ျမင္ကြင္းက တစ္မ်ိဳးျဖစ္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္။
ေမာင္စူးစမ္း (၉-၉-၂၀၁၀)
အၫႊန္း - The Cycles of American History Democracy
အၫႊန္း - The Cycles of American History Democracy
No comments:
Post a Comment