ေရႊေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးပညာ (ျမန္မာ ၁၁၄၀-၁၂၀၀) ေရးသည္။
(၁)႐ုိၫြတ္ၾကည္စြာ၊ ျမတ္ဆရာ၌၊ မကြာထံပါး၊ ပ်ပ္၀ပ္တြားလ်က္၊ တည္ၾကားႀကံဳ႕ႀကံဳ႕၊ မယြင္းယံု႔လွ်င္၊ ႏႈတ္တံု႔မလွန္၊ ပန္းသို႔ပန္၍၊ ေနဟန္က်စ္လ်စ္၊ ေၾကာက္ခ်စ္႐ုိေသ၊ လုပ္ေကၽြးေထြျဖင့္၊ ျမဳေတလွ်ံေျပး၊ ေက်ာက္ေကာင္းေသြးသို႔၊ ျပန္ေမးေပ်ာ္ေမြ႔၊ မၿငီးေငြ႔ဘဲ၊ တစ္ေန႔သံုးေခါက္၊ ၀င္ေရာက္ခစား၊ ၀တ္ငါးပါးလည္း၊ မမွားက်င့္ေန၊ ျပည့္စံုေစမွ၊ ခြဲေ၀စိတ္ဖန္၊ အတန္တန္ကို၊ မက်န္ထိုးထြင္း၊ သိေစလ်င္းေသာ္၊ မယြင္းမခၽြတ္၊ ပုဒ္ပါ႒္ဂါထာ၊ အလကၤာႏွင့္၊ ကဗ်ာရတု၊ ဖတ္ရြတ္မူလည္း၊ ငါးခုရပ္႒ာန္၊ ကာရန္ပိုဒ္ျပည့္၊ ဓိပၸါယ္ရွည္လ်က္၊ ေမွ်ာ္ၾကည့္ဉာဏ္ျမဴး၊ သူ႔ထက္ထူးေအာင္၊ မလူးမလြန္႔၊ စက္ႏွယ္ရြန္႔၍၊ ကြန္႔ကြန္႔ႏႈတ္၀ယ္၊ ျပတ္ေစမင္း။
(၂)
လူေရးလူရာ၊ အျဖာျဖာ၌၊ လိမၼာသိေစ၊ တတ္ေၾကာင္းေဖြ၍၊ မေနႀကိဳးကုတ္၊ အားအန္ထုတ္လ်က္၊ မယုတ္ေစထ၊ ၀ီရိယႏွင့္၊ လံု႔လပင္ခုိင္၊ သံေက်ာက္တုိင္သို႔၊ ခက္ဆုိင္ပညာ၊ ခ်ိဳျမတ္စြာသား၊ ခ်မ္းသာသီးပြင့္၊ ထူးထက္ျမင့္တည့္၊ ထပ္ဆင့္ပြားေလွာင္၊ သားေထြးေမာင္လ်င္၊ မေရွာင္မေျပး၊ ႀကိဳးႏွယ္ေထြးေလာ့၊ လက္ေရးလက္သား၊ စသည္မ်ားလည္း၊ မလ်ားမေထာင့္၊ မေမွ်ာင့္မယြင္း၊ မခၽြန္းမရွည္၊ မလည္မယိမ္း၊ မတိမ္းမငဲ့၊ မရြဲ႕မေစာင္း၊ မေပ်ာင္းမယြတ္၊ မပြတ္မတြန္႔၊ မလြန္႔မထြတ္၊ မယွက္မေျမႇး၊ မေထြးမပူး၊ မလူးမႏြဲ႔၊ မက်ဲမစိတ္၊ မလိပ္မေခြ၊ တင့္ေၾကာင္းေ၀မွ၊ အေန႐ႈအီ၊ ရြဲလံုးစီသို႔၊ တညီေသခ်ာ၊ အကၡရာႏွင့္၊ ေရွ႕လာအျမစ္၊ အရစ္အပင့္၊ အဆင့္အတင္၊ အငင္အဆြဲ၊ တံခြန္၀ွဲလည္း၊ မလႊဲႏိႈင္းညႇိ၊ စက္ျဖင့္တိသို႔၊ တရွိပံုတူ၊ တတ္ေၾကာင္းမူ၍၊ ျမင္သူႏွလံုး ဆြတ္ေစမင္း။
(၃)
ေလာကလူတြင္၊ လမ္းသို႔ထင္သည္၊ ဂုဏ္အင္ပညာ၊ မရွိရွာက၊ ေစပါလက္သုတ္၊ လြန္ညံ့ယုတ္သား၊ မွိတ္တုတ္မီးခဲ၊ မေျပာင္ရဲသို႔၊ ဖန္လဲေခါက္ေခါက္၊ သူ၏ေနာက္၀ယ္၊ ေခၽြးေပါက္က်ယို၊ ဖတ္ဖတ္စိုမွ်၊ သက္ဖိုပန္းပင္၊ မရႊင္ေျပာင္းႏြမ္း၊ တသမ္းသမ္းႏွင့္၊ ၀န္ထမ္းေလွခတ္၊ ျဖစ္တို႔တတ္ရွင့္၊ တမွတ္မယြင္း၊ ပညာကင္းက၊ ေရႊဟသၤာလယ္၊ ဗ်ိဳင္းသဖြယ္လွ်င္၊ ပြဲလယ္မတ္လတ္၊ မေလွ်ာက္မတ္ရွင့္၊ ျမ၀တ္ဆံရည္၊ သို႔ျဖစ္သည္ေၾကာင့္၊ အရွည္အတို၊ တတ္ထိုထို၀ယ္၊ ေကာ္က်ိဳေသာလား၊ မႈန္႔မႈန္႔တြားေအာင္၊ ႀကိဳးစားမပ်င္း၊ သင္မွတ္ျခင္းျဖင့္၊ ရွင္းလင္းေသခ်ာ၊ အရာရာကို၊ လိုခါစမ္းတိုင္း ရေစမင္း။
(၄)
မေကာင္းမႈညစ္၊ သူမိုက္စစ္ႏွင့္၊ အခ်စ္ဖြဲ႔ျငား၊ ေပါင္းယွက္မွား၍၊ ေက်ထြားပ်က္စီး၊ ထံုးတသီးလည္း၊ အစီးငါးရာ၊ လွည္းမ်ားစြာတြင္၊ ဘ႑ာေရာင္း၀ယ္၊ ကုန္စလယ္ႏွင့္၊ အက်ယ္ဉာဏ္အား၊ ေရွ႕တည့္သြားသည္၊ ေယာက္်ားလွည္းမွဴး၊ ငရဲဘူးကို၊ ဘီလူးဖမ္းစား၊ ရြတ္ရြတ္၀ါး၍၊ လွည္းသားငါးရာ၊ တူမကြာလွ်င္၊ ခႏၶာပ်က္႐ံႈး၊ အသက္ဆံုး၏၊ ႏွလံုးႂကြပ္ဆတ္၊ ဇာတသတ္ကား၊ ေဒ၀ဒတ္ႀကီး၊ ခင္ပြန္းမီးကို၊ ထံနီးတစိ၊ ေပါင္းယွက္မိ၍၊ သက္ရွိစိုးရိမ္၊ ခႏၶာၿငိမ္လည္း၊ ပါယ္အိမ္ေခါင္းအံုး၊ မီးလွ်ံဖံုး၏၊ ေရွးထံုးလမ္းျပ၊ သာဓကကို၊ ယူဆေျမာ္ေထာက္၊ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္၍၊ ထပ္ေလွာက္တုန္ဧ ျမေစမင္း။
No comments:
Post a Comment