[အတုလဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္ ဦးဉာဏ ေရးသည္။]
"ဤသို႔သာယာ"၊ ပ်ားသကာလည္း၊ ပမာမမွ်၊ ခ်စ္ႏွမက၊ ေမာင္လွကိုသာ၊ လူေရးရာ၌၊ လိမၼာေစလို၊ တစ္ဖန္ဆို၍၊ နားခ်ိဳေမာင္လွ၊ ေမြးဘမ်က္စိ၊ ေမြးမိမ်က္ေတာင္၊ ႏွမေမာင္၊ ေမာင္ငယ္ရင္ေသြး၊ နာဘိေသးေလာ့၊ "ေရွးသေရာအခါ ျပည္ဗာရာ၀ယ္၊ ကုေဋႂကြယ္သား၊ သူေဌးအားလွ်င္၊ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္၊ ခ်စ္၍တေစ၊ အိမ္မွာေန၍၊ စာေပမက်၊ မိဘစုေတ၊ ခႏၶာေရြ႕ေသာ္၊ အေရွ႕အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္ဘယ္မွာ၊ မသိပါျငား၊ သူေဌးသားသည္၊ သိုထားမတတ္၊ အရပ္ရပ္၌၊ ႏွံအပ္ဥစၥာ၊ ရွိသည္ငွာကို၊ မ်ားစြာကၽြန္ေပါင္း၊ မေကာင္းခိုးသူ၊ ယူ၍ေျပးေရွာင္၊ အိမ္ကိုေရာငး္၍၊ ေထာင္းေထာင္းေက်လ်က္၊ ခြက္လက္စြဲကာ၊ ေတာင္းစားပါလည္း၊ နင္သာလူမိုက္၊ ဒုစ႐ုိက္ဟု၊ ႐ိုက္ပုတ္လုိက္ၾက၊ ရြာမွထြက္ေလ၊ ေတာမွာေသသည္။ ေကာင္ေသလင္းတ က်၏တည္း။
No comments:
Post a Comment