ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ - ျမတ္ခုိင္

လူေတြဟာ တစ္ေခတ္နဲ႔တစ္ေခတ္ တူစရာအေၾကာင္းေတာ့ျဖင့္ မရွိလွဘူး။ တူဖို႔ရာလည္း မသင့္ဘူး။ လူတစ္ကုိယ္ အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳးေပကိုး။ အႀကိဳက္ခ်င္းတူရင္ သတ္ကုန္မွာေပါ့ ဆိုတဲ့စကားကလည္း မရွိသားမဟုတ္လား။ အဲသည္လို အႀကိဳက္မတူၾကရာမွာ အရြယ္နဲ႔ ဆုိင္သလား၊ ျဖတ္သန္းမႈနဲ႔ ဆုိင္သလား၊ ဘာနဲ႔တိုင္းတာၾကသလဲ ဆုိတာကလည္း ရွိႏုိင္မွာပါ။ ေသခ်ာတာက ခင္ဗ်ားတို႔ ခံစားလို႔ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားလို႔ မရေလာက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားလို႔ရတာမ်ိဳးေတြကိုလည္း သူတို႔ မႀကိဳက္ေလာက္ဘူး။ အဲဒါ ေသခ်ာေလာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔က ခင္ဗ်ားတို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔၊ သူတို႔က သူတို႔ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ စကားလိုေပါ့။ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင့္ရွိသည္တဲ့။ စကားလံုးကေတာ့ အလွသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ကြဲလြဲၾကၿပီဆိုေတာ့လည္း ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ လက္ညႇိဳးထိုး မလြတ္ၾကဘူးမဟုတ္လား။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စာအုပ္ေကာင္းေလးေတြ ႀကိဳက္တယ္။ အဲသည္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က ေမးတယ္။ စာအုပ္ေကာင္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔၊ ဟုတ္တယ္ ေမးေလ။ အဲသည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ေမးမွာေပါ့။ ခင္ဗ်ားသိတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းဆိုတာကေကာ ဘာတုန္းလို႔၊ အဲသည့္အခါ ၾကားထဲကေန ၿငိမ္နားေထာင္ေနတဲ့ ဟိုငတိေတြကလည္း ၀င္ပါလာမွာပါပဲ။ ေဟ့လူႀကီးေတြ ဘူဒါႀကီးေတြ ခုနစ္ေဆြး ရွစ္ေဆြးႀကီးေတြ ခင္ဗ်ားႀကီးတို႔ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြ ေခတ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီလို႔ ၀င္ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္မလဲ။ သူတို႔ေတြကို စာအုပ္ေကာင္း မဖတ္ဖူးတဲ့ ငအေတြ ငခၽြတ္ေတြလို႔ ျပန္ပက္မလား၊ သူတို႔ဖတ္တဲ့ စာအုပ္တြ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုိင္ေတာင္မၾကည့္ဖူးဘူး မဟုတ္လား။ အဲဒါပဲေလ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာပါပေကာ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ဟာ အၿမဲတမ္း ကြဲလြဲေနၾကမွာပါလုိ႔။ ဒါေတာင္ ေျပာၾကေသးတယ္ မဟုတ္လား။ တူရင္ တြဲလုပ္၊ မတူ ခြဲလုပ္ ဆုိတာလ။ ကိုင္း အခု ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔အၾကားမွာ တူတာက ဘာတုန္း၊ မတူတာက ဘာတဲ့တုန္း၊ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေဟ့ ဘိုးေတာ္ေတြ ခင္ဗ်ားတို႔ ေလဒီဂါဂါ သိသလားေမးရင္ ဘာျပန္ေျဖၾကမလဲ။ အဲသည့္အခါ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္လို ျပန္ေမးသင့္သလဲ။ ဥပမာ ေဟ့ေကာင္ေလးေတြ မင္းတို႔ ေလဒီဂါဂါေလာက္မ်ားေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ေဟ့။ မင္းတို႔ ဆိုဖီယာေလာရင့္ႀကီး သိသလားကြလုိ႔ ျပန္ေမးၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မင္းတို႔ ပုစြန္တုပ္ႀကီး ျမင့္ျမင့္ေဌး သိသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ပန္ဒိုရာသန္းေအး သိလားလို႔ ျပန္ေမးၾကမယ္ဆိုရင္ေကာ ဘယ့္ႏွယ္ေနမလဲ။

ေျပာမယ့္သာေျပာေနရတာပါ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ဆိုတာက အသက္ခ်င္းလည္း မတူ၊ အရြယ္ခ်င္းလည္း မတူ၊ အေတြ႔အႀကံဳခ်င္းလည္း မတူ၊ ျဖတ္သန္းပံုခ်င္းလည္း မတူ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္းလည္း မတူ၊ ရပ္တည္ခ်က္ခ်င္းလည္း မတူၾကမွေတာ့ ဘယ္မွာလာၿပီး တစ္ထပ္တည္းျဖစ္ႏုိင္မွာတုန္း။ သို႔ေသာ္ တူတာတစ္ခုကေတာ့ ရွိႏုိင္ေကာင္း ရွိမွာေပါ့။ အဲဒါက မေကာင္းတာလုပ္တာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးက ညႇိစရာမလုိေအာင္ တူၾကတယ္မဟုတ္လား။ မေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔က ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေမာင္းထုၿပီး လူစုခဲ့ၾကလုိ႔တုန္း။ ေအး… ေကာင္းမႈဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ကြဲလြဲၿပီ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တူစရာမရွိဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔က တစ္ရာဖိုးေလာက္ လွဴတာကို အလွဴႀကီးေပးရာ ေရာက္တယ္လို႔ စဥ္းစားတယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ေငြတစ္သိန္းေလာက္ လွဴလုိက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ တြန္႔ေနၿပီေလ။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာေတြက သိန္းသံုးေလးေထာင္ေလာက္မ်ား ရင္းလုိက္ရတာမ်ိဳးကို ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္လို႔ ေျပာေနၾကေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ အဲသည့္ကုိယ္ေတာ္ေတြ ဘာစာမွ မဖတ္လို႔ တန္ဖိုးမသိတာလို႔ ေျပာၾကမလား။

ခုပဲ ၾကည့္လုိက္ေလ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမးတယ္။ ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ ဗိုပ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္း သိသလားေမးရင္ ကုိယ္ေတာ္ေတြက ၿပံဳးမွာေပါ့။ ဟား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမ်ား ခင္ဗ်ားႀကီးတို႔ထက္ေတာင္ ပိုသိေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားႀကီးတုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သိတယ္ဆုိတာ ပါးပါးေလးပါလို႔ ေငါ့မွာေပါ့။ သင္းတို႔က ကိုင္းကြာ မင္းတို႔ ဆရာစံသိသလားလို႔ ေမးၾကည့္ပါလား။ ဆရာစံ ဘာလုပ္တာတုန္း (၁၃၀၀) ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုတုန္းက သူပုန္ထတယ္ဆုိတာလားလို႔ ကေယာင္ကတမ္းေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ကုန္မွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ။ ဆရာစံမွ မသိဘဲေနမွေတာ့ ဆရာစံ ဘယ္အခ်ိန္ သူပုန္ထတယ္၊ ဘာအတြက္ သူပုန္ထတယ္ဆိုတာေတြ လုိက္ေမးမေနနဲ႔ေတာ့၊ ေ၀းကုန္လိမ့္မယ္။ ဆရာစံေလာက္ ခဏထားဦး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြက အလြတ္ရေနျပန္ေရာ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာပါပေကာလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ ဆိုတာေတြဟာ မတူႏုိင္ပါဘူးလို႔။ အဲဒါကိုမ်ား ခင္ဗ်ားတို႔က တူတာ တြဲလုပ္၊ မတူတာ ခြဲလုပ္လို႔ လုပ္ခ်င္ၾကေသး။ အံ့ အံ့ပါရဲ႕ဗ်ာ။

[ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၁၊ အမွတ္-၂၃၊ ၁၀-၁၀-၂၀၁၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၄]