ခံု႐ံုးကိစၥသည္ ျပည္သူ႔အသံ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဟုတ္ပါ

ျပႆနာ၏ ပစၥဳပၸန္အေျခအေန

အားလံုးသိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ခံု႐ံုး ဥကၠ႒နဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ေတြကို လႊတ္ေတာ္ေတြက စြပ္စြဲျပစ္တင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျငင္းပြားတုန္းကေတာ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အေခ်အတင္ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္လို႔ တကယ့္တကယ္ ခံု႐ံုးကို စြပ္စြဲျပစ္တင္ဖို႔ အဆိုတင္ေတာ့ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္က လုပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က စြပ္စြဲျပစ္တင္ေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္းလိုက္ရင္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔ကို အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႔ရမွာကိုး။ သူရဦးေရႊမန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႔က အဲဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္မွာကို မလိုလားပါဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကို မယံုၾကည္ပါဘူး။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ စြပ္စြဲျပစ္တင္ေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္းၿပီး အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မွာ စံုစမ္းစစ္ေဆးခိုင္းလုိက္ကာမွ အျပစ္မရွိပါဘူးဆိုတဲ့ ရလဒ္ထြက္လာမွာကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႔ေတြ သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ မနည္းမေနာ ရွိပါတယ္။ နမူနာတခ်ိဳ႕ ထုတ္ျပပါ့မယ္။

လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ မတူညီသည့္ ဥပမာအခ်ိဳ႕ 

ခံု႐ံုးကို စြပ္စြဲျပစ္တင္ဖို႔အတြက္ သည္းသည္းလႈပ္ ျဖစ္ေနၾကသူေတြ၊ ေဒါသတႀကီး ျဖစ္ေနၾကသူေတြ၊ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး မေက်ႏိုင္မခ်မ္းႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကသူေတြကိုၾကည့္ရင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အမ်ားစုျဖစ္တာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ထဲက အဲဒီကိစၥအေပၚ အ႐ူးအမူးျဖစ္တာဆိုလို႔ အၿမဲတမ္း အတိုက္အခံ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေအးေမာင္ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ၾကားက ကတၱီပါရန္ညႇိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးသိၿပီးျဖစ္တဲ့အတုိင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္တို႔ဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ အေစးကပ္လွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္တို႔သည္ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူညီၾကသည္လို႔ အတိအလင္း ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႔တြင္ေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ပါေခ်။ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္၏ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာသည္ ညီမွ်မႈမရွိပါေခ်။ ၄၄၀ ဦးေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သည္ ၂၂၄ ဦးျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အေပၚ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ဗိုလ္က်အႏုိင္ယူခဲ့ေၾကာင္း ပညာရွင္အမ်ား သိရွိၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒၾကမ္းမ်ား ေဆြးေႏြးျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္ၾကရာတြင္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ သေဘာကြဲလြဲခဲ့သည့္ အခ်ိန္တိုင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ဒီမုိကေရစီနည္းက် အႏိုင္ယူခဲ့သည္ကို ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူတိုင္း သိရွိၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္တြင္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္သည္ ပို၍ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခင္အစိုးရလက္ထက္မွ အႀကီးအကဲအမ်ားစုက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္အတြက္ ၎တို႔အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကို မတူမတန္သလို သေဘာထားျခင္း၊ အျဖည့္ခံသက္သက္သာ သေဘာထားျခင္းမ်ားကို လႊတ္ေတာ္မွတ္တမ္းမ်ားရွိ သူတို႔၏ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈမ်ားက သက္ေသခံၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အကယ္၍မ်ား ယခုခံု႐ံုးကိစၥကို အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကမ်ား စံုစမ္းစစ္ေဆးခဲ့လွ်င္ စြပ္စြဲျပစ္တင္မႈသည္ မွန္ကန္မႈမရွိေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေက်နပ္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ယခုေတာ့ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ အခြင့္အေရးကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္ ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

သမိုင္းမွာ ဥပမာေတြ မ်ားစြာရွိတယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ တစ္၀က္ေလာက္က အကြဲအၿပဲ ဇာတ္လမ္းမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္ကို စာဖတ္သူမ်ား သိရွိၾကၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စင္ကာပူက ေက်ာင္းတစ္ခု၏ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား သႀကၤန္အၿငိမ့္တစ္ခုမွ သံခ်ပ္တစ္ခုကို ျပန္သတိရမိပါသည္။ သံုးေယာက္ရွိရင္ ေလးဖြဲ႔ကြဲတာ တို႔ျမန္မာ ပါတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးသည္ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ေနလို႔မရသည့္ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေနေခ်ၿပီလားဟု စိတ္ပူမိပါသည္၊ စိုးရိမ္မိပါသည္။ ဘာအသင္းဖြဲ႔ဖြဲ႔ ကြဲၾက၊ ၿပဲၾကတာ အစဥ္အလာတစ္ခုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေနေလၿပီလားဟုလည္း သံသယျဖစ္ေနမိပါသည္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို ကူးေျပာင္းတာ ၂ ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသးပါ။ အကြဲအၿပဲ ဇာတ္လမ္းေတြက မနည္းမေနာ ၾကားခဲ့ၾကရၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ သေဘာကြဲလြဲသည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္ သေဘာကြဲလြဲသည္။ သမၼတႀကီးႏွင့္ သေဘာကြဲလြဲသည္။ ေဟာ... အခုတစ္ခါ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးႏွင့္ ကြဲၾကၿပဲၾက ျပန္ေလၿပီ။ ယခင္ အစိုးရလက္ထက္ကတည္းက အတူလက္တြဲ၍ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ယေန႔လို အခ်ိန္အခါကို ေရာက္ရွိဖို႔အတြက္ အတူတူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ညႇိညႇိႏိႈင္းႏိႈင္း၊ တိုင္တုိင္ပင္ပင္၊ ေဆြးေဆြးေႏြးေႏြး၊ ေအးေအးေဆးေဆး၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ခဲ့လွ်င္ျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ ျဖစ္လာႏိုင္စရာပင္ မရွိပါ။ အခုေတာ့ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေတြ႔သမွ်လူကို ရန္လုိက္လုပ္ေနသည္ႏွင့္ တူေနေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေခတ္သစ္ ဒီမိုကေရစီသမုိင္းကို ယခင္သမုိင္းမ်ားကဲ့သို႔ အကြဲအၿပဲမွတ္တမ္း မေရးထိုးလိုပါ။ စဥ္းစားဆင္ျခင္၍ ေဆာင္ရြက္ၾကေစလိုပါသည္။

ျပည္သူေတြ စိတ္၀မ္းကြဲရၿပီ

လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ အစိုးရေတြ၊ တရားစီရင္ေရးေတြ ကြဲၾကၿပဲၾက၊ ၿငိၾကထိၾက၊ ေဆာ္ၾကႏွက္ၾက၊ ေအာ္ၾကဟစ္ၾက ျဖစ္ၾကတာက အေၾကာင္းမဟုတ္။ ၾကားထဲက ျပည္သူေတြကပါ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြ ျဖစ္လာရသည္ကေတာ့ ေကာင္းသည့္လကၡဏာမဟုတ္ေခ်။ ျမစ္ဆံုအေရးတြင္ သမၼတႀကီး၏ မွန္ကန္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ေသြးစည္းညီၫြတ္ခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာျပည္သူလူထု၊ ရခုိင္အေရးတြင္ သမၼတႀကီး၏ သတၱိရွိရွိ၊ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ စကားသံႏွင့္အတူ စည္းလံုးခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထု၊ အခုေတာ့ ခံု႐ံုးကိစၥေၾကာင့္ စိတ္၀မ္းေတြ ကြဲစျပဳၾကရေလၿပီ။ ျပႆနာျဖစ္ၾကသူေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ျဖစ္ရပ္မ်ားက မည္သို႔ရွိသည္ မသိရ။ သို႔ေသာ္ ျပည္သူေတြကေတာ့ ကုိယ့္အေတြး၊ ကုိယ့္အျမင္ႏွင့္ကုိယ္ သူလည္းသူ႔အေတြး၊ ကိုယ္လည္းကုိယ့္အေတြးျဖင့္ ျငင္းခုန္ၾကရ၊ ရန္ျဖစ္ၾကရ၊ စကားမ်ားရ၊ စိတ္၀မ္းကြဲရ ျဖစ္ကုန္ရပါသည္။ ငါကခံု႐ံုး၊ ငါကလႊတ္ေတာ္ စသည္ျဖင့္ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ၾကရသည္မွာ သန္႔ရွင္းတည္ၿမဲကိုပင္ ေျပးျမင္မိပါေသးေတာ့သည္။

ဒီမိုကေရစီ အႏုိင္က်င့္မႈ

ကၽြန္ေတာ္မၾကာခဏ ေရးသားတင္ျပခဲ့သလို လႊတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက ေပးအပ္ထားသည့္ အခြင့္ထူးမ်ားကို ခံစားရရွိေနပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ ရန္တစစ၊ မာန္တ၀င့္၀င့္ ျဖစ္ေနရသည္ကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ပါ။ အျခားေသာ မ႑ိဳင္ႏွစ္ရပ္ႏွင့္ ႏိႈင္းစာလွ်င္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္သည္ အခြင့္ထူးခံ ျဖစ္ပါသည္။ အျခားေသာ မ႑ိဳင္မ်ားႏွင့္ မတူညီသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက လႊတ္ေတာ္မ်ားအား အပ္ႏွင္းထားပါသည္။ ထိုအခ်က္ကို လႊတ္ေတာ္မ်ားကလည္း သိရွိၾကပါသည္။ သိေသာေၾကာင့္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ေမာက္ေမာက္မာမာ ျဖစ္ေနၾကတာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ ဦးခ်ိဳရွိသည့္ သတၱ၀ါသည္ ဦးခ်ိဳကို အားကိုးသကဲ့သို႔ လႊတ္ေတာ္မ်ားကလည္း သူတို႔မွာရွိသည့္ အဆိပ္ကို သူတို႔အားကိုးၾကေခ်ၿပီ။ တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် အႏိုင္က်င့္မႈကို က်ဴးလြန္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ၾကေခ်ၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ သံုးသပ္လိုပါသည္။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုတာ

ဥပေဒ႐ႈေထာင့္၊ ပညာရွင္႐ႈေထာင့္မွ မည္သုိ႔ပင္ ျငင္းခုန္ေနၾကသည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္မေျပာလိုုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုသည္က ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဥပေဒအားလံုး၏ မူလရင္းျမစ္ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ ဥပေဒကမွ် ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေက်ာ္လြန္ျခင္း၊ လႊမ္းမိုးျခင္း မျပဳရပါ။ ဥပေဒတစ္ခုခု၏ ျပ႒ာန္းခ်က္တစ္ခုခုသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲလွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္အတိုင္း လုိက္နာရမည္ကို ကုိယ္စားလွယ္မ်ား အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔သိပါလ်က္ ဘယ္ဥပေဒေၾကာင့္၊ ညာဥပေဒေၾကာင့္ဟု မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ ေအာ္ေနလွ်င္ေတာ့ တစ္ခုခု လြဲမွားေနၿပီဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ခံု႐ံုး

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာခံု႐ံုးသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီၫြတ္ျခင္း ရွိ၊ မရွိကိုသာ ဆံုးျဖတ္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ အျခားဥပေဒမ်ားကို သူတို႔ ဂ႐ုစိုက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ခံု႐ံုး၏ အမည္ကပင္ ရွင္းလင္းၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုပါစို႔၊ ဥပေဒတစ္ခုတြင္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို A ဟု ျပ႒ာန္းလိုက္သည္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္လည္း ထိုအေၾကာင္းအရာသည္ A ျဖစ္ရမည္ဟု အဓိပၸါယ္ထြက္လွ်င္ ထိုအရာသည္ ျပႆနာမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ B ဟု အဓိပၸါယ္ထြက္ေနလွ်င္ေတာ့ ထိုအခ်က္သည္ ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒမ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွ ေသြဖည္ျခင္းငွာ၊ ေက်ာ္လြန္ျခင္းငွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ယခုကိစၥက ထိုသို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မဟုတ္ပါ။ လႊတ္ေတာ္မ်ားက A ဟု ျပ႒ာန္းလုိက္သည္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ထုိသို႔ျပ႒ာန္းရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိ။ ထို႔အတြက္ ခံု႐ံုးက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ထိုသို႔ မျပ႒ာန္းထားသည့္အတြက္ A ဟု ျပ႒ာန္းျခင္းသည္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ မညီၫြတ္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဒါကို လႊတ္ေတာ္ေတြက မေက်နပ္ေခ်။ သမၼတႀကီးဆီ အကူအညီေတာင္းေတာ့ သမၼတႀကီး၏ အေျဖကလည္း ရွင္းပါသည္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ A ဟု ျပ႒ာန္းထားျခင္းေတာ့မရွိ၊ သို႔ေသာ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ ခံု႐ံုး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ အၿပီးအျပတ္ ျဖစ္သည္ဟု ေရးသားထားသျဖင့္ လုိက္နာၾကရမည္၊ အကယ္၍ လႊတ္ေတာ္မ်ားက ျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတုိင္း A ဟု ျပ႒ာန္းလိုပါက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္လုိက္ပါ။ ထိုသို႔ ျပင္ဆင္ခြင့္ကလည္း လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္သာ ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုကဲ့သို႔သာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲတြင္ ထိုအခ်က္သည္ A ျဖစ္သည္ဟု ျပ႒ာန္းလုိက္လွ်င္ ခံု႐ံုးကလည္း ထိုအခ်က္သည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ဟု ဆံုးျဖတ္မည္မွာ အေသအခ်ာ ျဖစ္ပါသည္။ လြယ္လြယ္ေလးကို ႐ႈပ္ေအာင္လုပ္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

ခံု႐ံုးျပဳတ္သြားရင္ ဘာျဖစ္မလဲ

ထိုေမးခြန္းကို လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကိုသာ ေမးျမန္းလိုပါသည္။ သူတို႔ ယခုလုပ္ေနသည့္ စြပ္စြဲျပစ္တင္မႈ ေအာင္ျမင္သြား၍ ခံု႐ံုးဥကၠ႒ႏွင့္ အဖြဲ႔၀င္မ်ား ရာထူးမွ ရပ္စဲသြားၾကပါလွ်င္ လႊတ္ေတာ္ေတြအတြက္ ဘာအျမတ္ထြက္မည္လဲ။ ဂုဏ္သိကၡာ ျပန္ဆည္ႏုိင္သည္ဟု ေျပာၾကဦးမည္လား။ ထိုသို႔မဟုတ္ ငါတို႔လႊတ္ေတာ္ေတြကို လာမစမ္းနဲ႔၊ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားမယ္ဟု အျခားသူမ်ားကို အေမာက္ေထာင္ျပခ်င္တာလား၊ ကၽြန္ေတာ္ မေ၀ခြဲတတ္ပါ။ ယခု ျဖစ္ေနသည့္ အဓိကျပႆနာမွာ လႊတ္ေတာ္အသီးသီးက ဖြဲ႔စည္းသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္မ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ဟုတ္၊ မဟုတ္ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ေတြက ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ ဒါပဲျဖစ္သည္။ ခံု႐ံုးတစ္ခုလံုး ရာထူးမွ ရပ္စဲသြားလွ်င္ လႊတ္ေတာ္မ်ားက ဖြဲ႔စည္းသည့္ ေကာ္မတီမ်ား၊ ေကာ္မရွင္မ်ား ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ျဖစ္သြားမည္လားဟု ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္ပါသည္။ မျဖစ္ပါ၊ မျဖစ္ေရးခ် မျဖစ္ပါခင္ဗ်ား။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မျပင္ဆင္သေရြ႕ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ အတည္ျဖစ္ေနမည္ ျဖစ္ပါသည္ခင္ဗ်ား။ ထိုအခါက်မွ အဲဒါဆိုလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ၾကတာေပါ့ဟု မလုပ္ၾကပါႏွင့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားခင္ဗ်ား။ အစကတည္းက အဲဒီလို မလုပ္ဘဲ လမ္းေခ်ာ္ၿပီး သူမ်ားေတြျပဳတ္ေအာင္ အရင္လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ ဒီလို လုပ္ရင္ေတာ့ ငါတို႔လိုခ်င္တာရတယ္ဟု မ်က္ႏွာေျပာင္ မတုိက္ၾကပါနဲ႔ဟု ႀကိဳတင္ ေတာင္းပန္လိုပါသည္။ ခံု႐ံုးျပဳတ္သည္၊ မျပဳတ္သည္က မေသခ်ာေသး၊ အခုေလာေလာဆယ္ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္လံုးအတြက္ ႐ံႈး-႐ံႈး (lose-lose) ျဖစ္ေနပါသည္။

ခံု႐ံုးဆံုးျဖတ္ခဲ့သမွ်

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ခံု႐ံုးကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတာ ဒါက ပထမဆံုးအႀကိမ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွ႕မွာလည္း တင္သြင္းလႊာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အခုျဖစ္ေနတာနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုး ျပဆိုလို႔ရေအာင္ နီးစပ္တဲ့ဥပမာကိုပဲ ထုတ္ႏုတ္ျပပါ့မယ္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေရးရာ ၀န္ႀကီးေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးမ်ားနဲ႔ အဆင့္တူညီျခင္း ရွိ၊ မရွိ ေဒါက္တာေအးေမာင္ ပါ ၂၃ ဦး ရဲ႕ တင္သြင္းလႊာကုိ ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ခံု႐ံုးက တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေရးရာ ၀န္ႀကီးေတြဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္အဆင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ခ်ီးျမႇင့္ေငြ၊ စရိတ္ႏွင့္ အေဆာင္အေယာင္မ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒတြင္ ခြဲျခားျပ႒ာန္းထားျခင္းသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီၫြတ္မႈ မရွိေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ သမိုင္း၀င္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သမၼတႀကီးက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ခံု႐ံုးကို ေလးစားတယ္

အမွန္အတိုင္း သံုးသပ္ရရင္ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သမၼတႀကီးေခါင္းေဆာင္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ေက်နပ္မႈ မရွိပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ၀န္ႀကီးေတြမွာ မတူျခားနားမႈေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနလို႔ပါ။ စာဖတ္သူေတြလည္း သိရွိနားလည္ၿပီး ျဖစ္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သမၼတႀကီးက အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေပးဖို႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးကို တင္သြင္းလႊာ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခံု႐ံုးက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေရးရာ ၀န္ႀကီးေတြဟာလည္း တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ပါရွိတဲ့အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ အတည္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ခံု႐ံုးရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ အၿပီးအျပတ္ အတည္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သမၼတရဲ႕ တင္သြင္းမႈကို ပလပ္လိုက္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ခံု႐ံုးရဲ႕ သူတို႔အလုပ္အေပၚမွာ အေလးထားမႈနဲ႔ သမၼတႀကီးရဲ႕ ခံု႐ံုးနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအေပၚ ေလးစားမႈကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကသာ သမၼတႀကီးက ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲျပစ္တင္တာေတြ ဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အခုကိစၥကို မေျပာလိုပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေဒါက္တာေအးေမာင္တို႔တစ္ေတြ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကၿပီး အခုလို သူတုိ႔ေတြရဲ႕ ေကာ္မတီေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေတာ့မွ ေမ်ာက္မီးခဲကိုင္ ဆိုသလို ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေနတာကေတာ့ တယ္ၿပီးေတာ့ သဘာ၀က်လွတယ္ မထင္မိပါဘူး။

ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ခ်င္တာလဲ

လႊတ္ေတာ္ေတြက သူတို႔ဟာ အေဆာင္အေယာင္ေတြ၊ ခ်ီးျမႇင့္ေငြေတြကို မလုိခ်င္ပါဘူး၊ အျပန္အလွန္ ထိန္းညႇိဖို႔အတြက္ပဲ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ျဖစ္ခ်င္တာပါတဲ့။ အျခားသူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို ကၽြန္ေတာ္မေျပာလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မယံုေရးခ်မယံုေပါင္။ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္ အမ်ားစုကို လံုး၀ (လံုး၀)ကို အယံုအၾကည္ မရွိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဆိုတဲ့လူေတြက ကားလက္မွတ္မရလို႔ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့လူကို ၿခိမ္းေျခာက္တာတို႔၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာလုပ္တဲ့ အခမ္းအနားေတြမွာ သူတို႔ကို မဖိတ္လို႔၊ တခ်ိဳ႕လည္း သူတို႔ကို ေနရာေကာင္းမေပးလို႔ ရန္လုပ္တာတို႔၊ အထက္ကိုတုိင္တာတို႔၊ ၀န္ႀကီးဌာနေတြကေန ေလွ်ာက္လႊာတင္လို႔ ရသမွ်ကို ကုိယ္စားလွယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ကို အသံုးျပဳၿပီး အခြင့္အေရးယူေနတာတို႔၊ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြမွာ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္တာတို႔၊ ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုတာတို႔ကို မျမင္ခ်င္အဆံုး ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေနရတာမို႔ပါ။ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေျခလွမ္းသြက္တယ္ဆုိတာ သိခ်င္သပဆိုရင္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာ ကုိယ့္မိတ္ေဆြေတြမ်ား ရွိခဲ့ရင္ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနတို႔၊ သစ္ေတာ၀န္ႀကီးဌာနတို႔၊ စီးပြား/ကူးသန္း၀န္ႀကီးဌာနတို႔၊ ဆက္သြယ္ေရးဌာနတို႔မွာရွိတဲ့ သူေတြကိုသာ ေမးၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။ ျပည္သူ႔အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵ လႊတ္ေတာ္ဆႏၵဆိုၿပီး ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ အခြင့္အေရးဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြထက္ ပိုယူခ်င္တာ မျငင္းႏုိင္တဲ့အခ်က္ပါ။

သမၼတႀကီးကို သူရဦးေရႊမန္း ဘာေျပာခဲ့ဖူးသလဲ

သမၼတႀကီးက လႊတ္ေတာ္ေတြက ဖြဲ႔စည္းတဲ့ ေကာ္မတီေတြ၊ ေကာ္မရွင္ေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္သာ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ကို ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အေဆာင္အေယာင္ေတြ၊ စရိတ္ေတြ၊ ခ်ီးျမႇင့္မႈေတြ လုပ္ေပးရေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သိလိုျခင္းေၾကာင့္ ေမးျမန္းျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံက ဆင္းရဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ဘ႑ာေတြ အမ်ားႀကီးသံုးရမွာကို စိုးရိမ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ေကာ္မတီ၀င္ေတြ၊ ေကာ္မရွင္၀င္ေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ဆိုရင္ သူတို႔ကို ျပည္ေထာင္စုအဆင့္နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ ခ်ီးျမႇင့္မႈေတြ လုပ္ေပးခ်င္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႔အစည္း၀င္ ဆိုရင္ေတာ့ သူနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့ လစာ၊ စရိတ္၊ အေဆာင္အေယာင္ကို စီစဥ္ေပးရမွာ အစိုးရရဲ႕ တာ၀န္ပါပဲ။ ဒီအခ်က္ကလည္း သမၼတႀကီးကို အျပစ္တင္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီဇာတ္လမ္းကို စခဲ့တာကလည္း လႊတ္ေတာ္ေတြကပါပဲ။ အျခားလူ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ႀကီးကိုယ္တုိင္ စခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ တတိယပံုမွန္အစည္းအေ၀းမွာ သူရဦးေရႊမန္းက အစိုးရအဖြဲ႔ကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ခဲ့တဲ့ စကားေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သမၼတႀကီးေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဥပေဒပါ သတ္မွတ္လစာေတြကို မယူဘဲ ယခင္အစိုးရေဟာင္း လက္ထက္က လစာႏႈန္းထားမ်ားအတုိင္းသာ ခံစားေနၾကတာဟာ ဥပေဒနဲ႔ မညီၫြတ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပေ၀ဖန္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ (တစ္ဆက္တည္း ပင္စင္လစာေတြ တိုးေပးတာဟာ ဥပေဒနဲ႔ မညီၫြတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ၀န္ထမ္းေတြကို သံုးေသာင္းက်ပ္ ထပ္ေဆာင္းေပးတာဟာ ဥပေဒနဲ႔ မညီၫြတ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တာကို စာဖတ္သူမ်ား မွတ္မိၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။) အဲဒီေတာ့ သမၼတႀကီးက ႏုိင္ငံ့အေျခအေနအရ အစိုးရအဖြဲ႔ဟာ ဥပေဒပါ လစာႏႈန္းထားအတုိင္း ခံစားျခင္းမျပဳပါဘူး ဆိုတာကို ဦးေရႊမန္းက ဥပေဒနဲ႔မညီဘူး၊ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ အဲဒီလို လစာေတြ မယူတာဟာ ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့တာကို စာဖတ္သူမ်ား သိထားၾကေစလိုပါတယ္။ အခုလည္း အဲဒီအတုိင္း ျဖစ္လာပါၿပီ။ သူေျပာသလိုသာဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္ေတြက ဖြဲ႔စည္းတဲ့ ေကာ္မတီေတြ၊ ေကာ္မရွင္ေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ အေဆာင္အေယာင္ေတြ၊ လစာေတြ၊ စရိတ္ေတြ မခံစားဘူး၊ အျပန္အလွန္ ထိန္းညႇိဖို႔အတြက္သာ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုရင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ႀကီး ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြနဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ ကုိက္ညီပါရဲ႕လားလို႔ ႏိႈင္းဆဆင္ျခင္ စဥ္းစားေတြးဆ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဒါေတြကို ဘယ္သူလုပ္မွာလဲ

• ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တုိက္ပြဲေတြျဖစ္ပြားေနတဲ့ကိစၥ၊ ဒုကၡသည္ေတြကိစၥ၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးေတြ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ကိစၥ။
• အခုလတ္တေလာမွာ ထိလြယ္ရွလြယ္ အျဖစ္ဆံုး၊ အမွားမခံဆံုး အေရးကိစၥျဖစ္တဲ့ ရခုိင္ျပည္နယ္အေရး။
• ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးမွာ ေရႀကီးမႈေၾကာင့္ ေတာင္သူေတြ ဘ၀ေတြပ်က္ကုန္တဲ့ကိစၥ။
• ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ရွိတဲ့လမ္းနဲ႔ သြားေနတဲ့ကား မမွ်တတဲ့ကိစၥ။
• ႏိုင္ငံျခားက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ မ၀င္ေရာက္မီ၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ အာဆီယံအခြန္ကင္းလြတ္ဇုန္ မစတင္မီ ျပည္တြင္းတုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ကာကြယ္ေပးႏုိင္မယ့္ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းဖို႔ကိစၥ။
• ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဥပေဒေတြကို ျပင္ဆင္၊ ျဖည့္စြက္၊ ပယ္ဖ်က္၊ ႐ုပ္သိမ္းဖို႔ ကိစၥ။
• တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ေနၾကတဲ့ မီဒီယာဥပေဒ အလ်င္အျမန္ ေပၚထြက္လာဖို႔ကိစၥ။

အလုပ္မဟုတ္တာကို အလုပ္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔

လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ားနဲ႔ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားခင္ဗ်ား၊ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈေတြ အခုအခ်ိန္မွာ မျပဳလုပ္ေသးရင္ေတာင္ အျခားေသာ ဥပေဒျပဳစရာ၊ ေဆာင္ရြက္စရာ ကိစၥရပ္ေတြ မ်ားစြာ (မ်ားစြာ) ရွိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရခုိင္ေဒသအေရးကို လူႀကီးမင္းတို႔ အေရးတယူျပဳၿပီး စဥ္းစားေဆြးေႏြး ဆံုးျဖတ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အခုေတာ့ လူႀကီးမင္းတို႔ လႊတ္ေတာ္ေတြက ရခုိင္အေရးကို မထိ၊ မတို႔ဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ပံုမ်ား တကယ့္ကို ၀ါေတာ္ ၆၀ ရ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ လႊတ္ေတာ္တက္ေနတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ ရခုိင္အေရးဟာ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် တအီအီနဲ႔ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အေနအထား ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ထားမွ သင့္ေလ်ာ္မယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ကခ်င္အေရးကလည္း အေတာ္ႀကီးကို ၾကာေညာင္းေနပါၿပီ။ ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးေတြအေနနဲ႔ အဲဒီအေရးကိုလည္း အေရးတယူ ျပဳသင့္ပါတယ္။ အစိုးရဖက္ကေရာ၊ လက္နက္ကုိင္ေတြဖက္ကပါ လက္ခံႏုိင္မယ့္ အေျဖတစ္ခု၊ နည္းလမ္းတစ္ခုကို လူႀကီးမင္းတို႔ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ စဥ္းစားေဆြးေႏြး ေဆာင္ရြက္သင့္ၾကတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ လတ္တေလာ ေရႀကီးမႈေၾကာင့္ ေတာင္သူေတြ ဘ၀ပ်က္ကုန္ရတာကိုလည္း လူႀကီးမင္းတုိ႔ လႊတ္ေတာ္ေတြ ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနတာဟာ စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီကိစၥဟာ အစိုးရကိစၥလို႔ လူႀကီးမင္းတို႔က ခံယူထားၾကသလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ျပည္သူ႔အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵ လႊတ္ေတာ္ဆႏၵ၊ ျပည္သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လႊတ္ေတာ္က ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ ဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးကို လႊတ္ေတာ္သတင္းေတြ မလာခင္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ အၿမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ျမင္ရဖတ္ရပါတယ္။ အခုေတာ့ အလုပ္မဟုတ္တာေတြကို အလုပ္လုပ္ၿပီး ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအသံ လႊတ္ေတာ္အသံ၊ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားဆႏၵ လႊတ္ေတာ္ဆႏၵ၊ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လႊတ္ေတာ္က ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ ျဖစ္ေနၾကၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေ၀ဖန္ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ ဘယ္ျပည္သူေတြကမွ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးကို စြပ္စြဲျပစ္တင္တာေတြ၊ ႏုတ္ထြက္ခုိင္းတာေတြ မလုပ္ခုိင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ျပည္သူေတြက ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈရွိရွိနဲ႔ တုိင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တာကို လိုခ်င္ၾကတာပါ။ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနတာကို ျပည္သူေတြ မျမင္ခ်င္ၾကတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါကို လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ား နားလည္ေပးၾကဖို႔ ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္။

လြန္တာရွိက ၀ႏၵာမိပါ....။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။

ည ၁၀ နာရီ ၀၆ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။