ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ အေျခခံအဂၤါရပ္ႀကီး ၅ ခု
၁။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္။ ပထမဆံုး အခ်က္က လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ဆိုတဲ့ အဂၤါရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္အားေကာင္းတဲ့ မီဒီယာကသာလွ်င္ ျပည္သူလူထုကို သတင္းမွန္ေတြ ေပးႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈကို အာမခံႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဘက္ဆီသို႔ ေနာက္ျပန္ ေလွ်ာက်သြားမႈကို ႀကိဳတင္ဟန္႔တား ကာကြယ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။
၂။ လြတ္လပ္စြာ စုေ၀းခြင့္။ ဒုတိယ အဂၤါရပ္က လြတ္လပ္စြာ စုေ၀းခြင့္။ အဲဒီ အခြင့္အေရးရွိမွသာ ႏုိင္ငံသားမ်ားဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းေတြကို တြန္းအားေပးႏုိင္ဖို႔အတြက္ လြတ္လပ္တဲ့ အသင္းအပင္း၊ အစည္းအ႐ံုးမ်ားအတြင္း စုေ၀းစည္း႐ံုးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ၀န္းက်င္မ်ိဳး ရွိမွသာ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး သစၥာရွိတဲ့ အတိုက္အခံ အင္အားစု တစ္စုက ႏုိင္ငံသားေတြကို စစ္မွန္တဲ့ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ ပံ့ပိုးေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။
၃။ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး။ တတိယ အဂၤါရပ္က တကယ့္ကို အႏွစ္သာရ လြတ္လပ္မႈရွိတဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္တစ္ခု ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒီစနစ္ ထြန္းကားမွသာ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ တီထြင္ ဖန္တီးႏုိင္မႈ စြမ္းအားေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီး အဲဒီကတစ္ဆင့္ စည္ပင္၀ေျပာမႈ၊ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ စီးပြားေရးအရ ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရအေပၚ မွီခိုအားထားေနရမႈေတြ ထြက္ေပၚလာမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။
၄။ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရး။ စတုတၳအဂၤါရပ္က လြတ္လပ္ အမွီအခိုကင္းတဲ့ တရားဥပေဒျပဳေရးနဲ႔ တရားစီရင္ေရးစနစ္ ျဖစ္တယ္ဗ်။ လြတ္လပ္တဲ့ တရားေရးစနစ္ ေအာက္မွာသာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ရွင္သန္ထြန္းကားႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။
၅။ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္။ ေနာက္ဆံုး ပၪၥမအဂၤါရပ္ကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္ ျဖစ္တယ္ဗ်။ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ ရွိမွသာ ဘာသာအယူ၀ါဒခ်င္း မတူသူေတြအၾကား တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေလးစား႐ိုေသမႈ ေပၚေပါက္လာႏုိင္ၿပီး အဲဒီ ေလးစား႐ိုေသမႈသည္သာ စာနာေထာက္ထားမႈနဲ႔ အရင္းခံ စိတ္ရွည္မႈတို႔ ထြန္းကားရာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္ဗ်ာ။
........ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူနဲ႔ အစိုးရဟာ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုတည္းဆီသို႔ ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့ မိတ္ဖက္ အင္အားစုႀကီး ႏွစ္ခု ျဖစ္ေနၾကၿပီလို႔ ေျပာႏုိင္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ စာရြက္ေပၚကေန တူညီမႈ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္ထဲ တကယ္ ေရာက္လာ၊ မလာ ဆိုတာကိုေတာ့ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အေျခခံအဂၤါရပ္ႀကီး ၅ ခုနဲ႔ပဲ တုိင္းတာလို႔ရမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။ ျပည္သူေတြ လြတ္လပ္စြာ စု႐ံုးခြင့္ ရွိသလား။ အဲဒီ ပိုင္ခြင့္ကို ျပည္သူေတြ အသံုးျပဳတဲ့အခါ အစိုးရရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈက ဘယ္လိုရွိသလဲ။ လြတ္လပ္ေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို တကယ္ က်င့္သံုးသလား။ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါကို ဟန္ျပက်င့္သံုးၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာ ေဆြးမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟ ေကာင္းစားေရး၀ါဒက လႊမ္းမိုးႀကီးစိုး ေနတုန္းပဲလား။ တရားေရးစနစ္အေပၚ ေငြ သို႔မဟုတ္ အာဏာက လႊမ္းမိုးဖိစီးထားတာမ်ိဳး ရွိသလား။ လူနည္းစု ဘာသာ၀င္ေတြဟာ လူမ်ားစု ဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ အခြင့္အေရး တန္းတူ ညီမွ်မႈ ရွိရဲ႕လား။ အဲဒီ အခြင့္အေရးေတြ ေလာေလာဆယ္မ်ား အျပည့္အ၀ မရေသးဘူးဆိုရင္လည္း ေရွ႕အလားအလာ ဘယ္လို ရွိသလဲဆိုတာေတြကို ေမွ်ာ္မွန္းတြက္ခ်က္ ၾကည့္ေနရမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ............. ...........။
[ေမာင္၀ံသ၊ ဒီမိုကေရစီ၊ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၆၄ မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။]
No comments:
Post a Comment