ႏိုင္ငံေတာ္ဒူးမား (ပါလီမန္) ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပသည့္ေန႔။
အီဗန္ေနာ့သည္ သြားေနက် နိဗၺာန္တံခါး ဘီယာဘားေရွ႕တြင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အင္ဒေရကို ေစာင့္သည္။
ၾကာၾကာမေစာင့္ရ၊ ငါးမိနစ္အတြင္း အင္ဒေရ ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ နီကိုလုိင္က ေမးသည္။
"ေဟ့ အင္ဒေရ၊ မင္း ဘယ္ပါတီကို မဲထည့္လိုက္သလဲကြ"
"ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္ရတာလဲ" စိုးရိမ္သံျဖင့္ အင္ဒေရ ျပန္ေမးသည္။
"ဟ.... တစ္ပါတီထဲကို မင္းေရာငါပါ မဲထည့္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္နဲ႔ ဆက္ၿပီး ေပါင္းႏုိင္ၾကတာေပါ့ကြ၊ ေအး... မဲထည့္တာခ်င္း မတူဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေပမယ့္ သူေသကုိယ္ေသ ထိုးႀကိတ္ၾကတဲ့ အဆင့္အထိေတာင္ ေရာက္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ မင္းၾကားဖူးသားပဲ၊ ကုိင္း.. ေျပာ၊ ဘယ္ပါတီကို မဲေပးခဲ့သလဲ"
"မင္းကေကာ ဘယ္ပါတီကို မဲေပးခဲ့သလဲ"
"ေဟ့... မင္းကို ငါက အရင္ေမးတာပါကြ"
"အဲဒါဘာျဖစ္လဲ၊ အရင္ေမးတဲ့လူ အရင္ေျဖစတမ္း"
အနည္းငယ္စဥ္းစားၿပီးေနာက္ နီကိုလိုင္ေျဖသည္။
"ငါတို႔ဘက္က ရပ္တဲ့ပါတီကို မဲေပးလုိက္တယ္"
"ငါလည္း ငါတို႔ဘက္က ရပ္တဲ့ပါတီကို မဲထည့္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ မင္းတို႔ဘက္က ရပ္တဲ့ပါတီဆိုတာဟာ ဘာပါတီလဲကြ"
"မင္းတို႔ဘက္က ရပ္တဲ့ပါတီကေရာ... အခု မင္းေျဖရမယ့္အလွည့္"
"ဟဲဟဲ၊ မင္း အေတာ္ပါးတဲ့အေကာင္။ ငါေျဖလုိက္ပါၿပီတဲ့၊ ပါတီခ်င္း မတူဘူးဆိုၿပီး မင္းငါ့ကို ထိုးမယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား၊ ဒီလိုေတာ့ မရဘူး၊ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္မဲေပးၾကတာကြ၊ တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ထုတ္ေျပာပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး"
နီကိုလုိင္ ေစာဒကတက္သည္။
"အင္မတန္ခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ဆိုတာ မရွိသင့္ပါဘူးကြ၊ မင္းမဲေပးလုိက္တဲ့ပါတီဟာ ငါေထာက္ခံတဲ့ ပါတီ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေပါ့ကြ၊ ေျပာကြာ"
အင္ဒေရ႕ဆီက ဘာသံမွထြက္မလာ၊ ဒီေမးခြန္းကိုေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ် မေျဖဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည့္ပံု။ သို႔ႏွင့္ နီကိုလိုင္ တစ္မ်ိဳးလွည့္ၿပီး ေျပာသည္။
"ဒီလိုလုပ္၊ ေျဗာင္ေျပာရမွာ ခက္ေနရင္ အရိပ္အႁမြက္နဲ႔ ေျပာကြာ၊ ကုိင္း... မင္းရဲ႕လူေတြဟာ အေျခအေန တည္ၿငိမ္ေရးကို လိုလားသလား၊ ဆန္႔က်င္သလား"
"အရမ္းလိုလားတယ္"
"ဟုတ္ၿပီ။ ငါ့လူေတြလည္း ေထာက္ခံတဲ့ဘက္ကပဲ၊ လာဘ္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးကိစၥက်ေတာ့ေရာကြာ၊ မင္းရဲ႕ ပါတီက ဒီထက္ပိုၿပီး အရွိန္ျမႇင့္တိုက္ပြဲ၀င္ေရးကို ႏိႈးေဆာ္သလား"
"ျပတ္ျပတ္သားသား တုိက္ဖို႔ ေျပာတယ္"
"ေဟ့ ငါ့လူေတြလည္း အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ခ်င္သကြ"
"ရပ္တည္ခ်က္ခ်င္း အင္မတန္နီးစပ္တာပဲ၊ ဒါနဲ႔ မင္းရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရ က်ဆင္းေရးအတြက္ ဆႏၵ ျပင္းျပၾကသလား"
"ဟာ... သိပ္က်ဆင္းေစခ်င္တာေပါ့"
"ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္အထိက်ေအာင္ လုပ္မတဲ့လဲ"
"၂ ရာခိုင္ႏႈန္း"
"ငါ့ပါတီကေတာ့ ၁ ဒသမ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထပ္တူနီးပါးပါပဲ၊ ေနဦး၊ ဒုစ႐ိုက္ဂိုဏ္းေတြ ေခ်မႈန္းေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မင္းလူေတြ ဘာေျပာလဲ"
"ရွိသမွ်အင္အားကို အသံုးျပဳၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ေဆာ္ၾသတယ္။ မင္းလူေတြကေရာ"
"မႏုိင္မခ်င္း တုိက္မယ္ကြ၊ ဒါနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြ အခုရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ လခ မွန္မွန္မရတဲ့ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ မင္းလူေတြ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ယူမတဲ့လဲ"
"သံုးလ"
"ငါ့ပါတီကလည္း သံုးလထက္ ပိုမၾကာေစရပါဘူးတဲ့ကြ"
"ေဟ့၊ အဲဒါဆို မင္းနဲ႔ငါ တစ္ပါတီထဲကို အတူတူ မဲထည့္လိုက္တဲ့ သေဘာေပါ့"
"ငါ... ဒီအတိုင္း ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားတာပါ။ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြ မဟုတ္လားကြ၊ ကုိင္း... အခုေျပာေတာ့ မင္း မဲေပးလုိက္တဲ့ ပါတီရဲ႕နာမည္"
"ငါ ေျပာၿပီးသားပဲ၊ မင္း အရင္ေျပာ"
အင္ဒေရ စိတ္တိုခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။
"ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလား၊ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကို မင္း ဘာျဖစ္လို႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနရတာလဲ၊ ေကာင္းၿပီ၊ မင္းဒီေလာက္ေတာင္ သိခ်င္ေနရင္ ငါေျပာမယ္။ ငါ ဘယ္ပါတီကိုမွ မဲမထည့္ခဲ့ဘူး"
"မလိမ္နဲ႔"
"ဘုရားစူးရေစရဲ႕၊ မဲ႐ံုကို ငါမေရာက္ခဲ့ဘူး၊ ကုိင္း၊ မင္း စိတ္ခ်လက္ခ် ေျပာလို႔ရၿပီ၊ မင္းကို ငါ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ဘူး။ မင္း ဘယ္ပါတီကို မဲေပးခဲ့သလဲ။ ရဲရဲေျပာစမ္းပါ"
"အင္း၊ ငါလည္း မင္းလုိပါပဲ၊ ဘယ္ပါတီကိုမွ မဲမေပးခဲ့ပါဘူးကြာ"
အင္ဒေရ၏မ်က္ႏွာ ၀င္းလက္သြားသည္။
"ေဟ့... မဲထည့္တာခ်င္း မတူမွာကို မင္း စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ အခု ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား၊ မင္းေရာငါပါ တစ္ထပ္တည္း ဆႏၵျပဳခဲ့ၾကတယ္။ အဲေလ.. ဘယ္သူမွ ဆႏၵမျပဳခဲ့ၾကဘူး"
နီကိုလုိင္လည္း ၀မ္းသာသံျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။
"ဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ မင္းနဲ႔ငါဟာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြမဟုတ္လား။ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ အခုလို သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆုိင္မႈရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္နဲ႔ ပြဲကေလးတစ္ပြဲ က်င္းပရေအာင္၊ ကိုင္း... လာ၊ ဘားထဲ၀င္ၾကမယ္"
[ေမာင္ေကာင္းထိုက္ (ႏွီးပေဒါ) ၏ အၿပံဳးလက္ေဆာင္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္]
No comments:
Post a Comment