မ်က္ရည္ဟာ မ်က္လံုးအေပၚယံရွိ ႏူးညံ့တဲ့ မ်က္ႏွာျပင္စိုစြတ္ၿပီး သန္႔ရွင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးပါတယ္။ မ်က္ရည္ဟာ မ်က္လံုးအေပၚ အတြင္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ Lacrimal ဂလင္းကေန ထြက္ရွိတာျဖစ္ၿပီး မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္တိုင္း မ်က္လံုးမ်က္ႏွာျပင္အႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလ့ရွိပါတယ္။ မ်က္ေတာင္ တစ္ခါခတ္ခ်ိန္က တစ္စကၠန္႔ရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုသာ ၾကာျမင့္ၿပီး လူအမ်ားစုက ေျခာက္စကၠန္႔ကို တစ္ခါေလာက္ မ်က္ေတာင္ခတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ မ်က္ေတာင္ခတ္တဲ့ အခ်ိန္ေပါင္းကို ေပါင္းၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေန႔ကို နာရီ၀က္စာေလာက္ ခတ္ေနတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။ မ်က္ေတာင္ ခတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ထြက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြဟာ ေလထဲကို အေငြ႕ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို မ်က္ရည္လမ္းေၾကာင္းထဲ စိမ့္၀င္သြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ မ်က္လံုးအတြင္းေထာင့္နားမွာရွိတဲ့ မ်က္ရည္လမ္းေၾကာင္းငယ္ ႏွစ္ခုကေနတစ္ဆင့္ ႏွာေခါင္းထဲ ၀င္ေရာက္ၿပီး ႏွာေခါင္းအတြင္းဘက္ တစ္သွ်ဴးေတြကို စြတ္စိုသြားေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ငိုတဲ့အခါ ႏွာရည္ေတြပါ ထြက္လာတာပါ။ ငိုတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ မ်က္လံုးထဲ တစ္ခုခု ၀င္ေရာက္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ပံုမွန္ထက္ မ်က္ရည္ပိုထြက္ လာတတ္တာေၾကာင့္ အေငြ႕ပ်ံ႐ံု၊ မ်က္ရည္လမ္းေၾကာင္းထဲ စီး၀င္႐ံုနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့တဲ့အတြက္ မ်က္လံုးအျပင္ကို မ်က္ရည္အျဖစ္ လွိမ့္ဆင္းလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၀မ္းနည္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၀မ္းသာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နာက်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ မ်က္ရည္က်ရသလဲဆိုတာကို သိပၸံပညာရွင္ေတြက ေသခ်ာ အေျဖရွာမရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငိုေႂကြးျခင္းက နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေပးသလို စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ စိတ္တင္းက်ပ္မႈေတြကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ်ေပးပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ ႏို႔စို႔အရြယ္တုန္းက စကားမေျပာတတ္ေသးတာေၾကာင့္ ကိုယ္ တစ္ခုခု လိုအပ္တာကို တျခားလူေတြသိေအာင္ ငိုျပရပါတယ္။ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ငိုေႂကြးျခင္းက ကၽြန္မတို႔မွာ အကူအညီ၊ ႏွစ္သိမ့္မႈ စသည္တို႔ လိုအပ္ေနေၾကာင္းကို စကားလံုးမပါတဲ့ သေကၤတတစ္ခု ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။ ကမၻာတစ္၀န္း ေနရာေတြမွာ ဘယ္ဘာသာစကားနဲ႔မဆို ေျပာဆိုေနပါေစ ငိုေႂကြးျခင္းက လူတုိင္းနားလည္တဲ့ ဘာသာရပ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေဒါက္တာႏုျမတ္
[Good Health Journal, No.425 မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္]
No comments:
Post a Comment