အခ်ိန္တုိင္းမ္ကို စိန္႐ိုင္းလို ေသြးခဲ့ေသာကၽြႏ္ုပ္၊ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း

သံုးခြန္းတိတိ။ မွန္ပါ၏ သံုးခြန္းတိတိ။ ဂ်ာနယ္ဘုတ္အုပ္စာရြက္ကို ကိုင္ေဆာင္၍ ဖတ္႐ႈေနၿပီးသည့္သကာလ ကၽြႏ္ုပ္ ဆက္တိုက္ႀကီးဆိုသလုိ ႀကိဳက္သြားၿပီ၊ ႀကိဳက္သြားၿပီဟု ေအာ္ထည့္လိုက္မိသည္မွာ တကယ့္ကို သံုးခြန္းတိတိ ျဖစ္ပါ၏။ ဟုတ္ကဲ့ သံုးခြန္းတိတိ။

ဤေနရာ၌ အေဆြ အသင္ ေမာင္ရင္ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္းသည္ ဂ်ာနယ္ဘုတ္အုပ္စာမ်က္ႏွာေပၚ၌ ဘဇာသို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ဖတ္႐ႈလိုက္မိေသာေၾကာင့္ သို႔ကလို၊ အႏို႔ကလို ႀကိဳက္သြားၿပီဟု ေအာ္ဟစ္ဘိသနည္းဟု အေမးစကား ရွိလာႏိုင္ပါ၏။ ဤတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ေျဖၾကားလိုသည္မွာ တစ္ခြန္းတည္းသာ ရွိပါ၏။ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္း (Julian Assange) ဟူလို။

မွန္ပါ၏။ ယခု ပစၥကၡမ်က္ေမွာက္ကာလ၌ ေဟာ့ (Hot) အျဖစ္ဆံုး လူသားတစ္ေယာက္ကို ျပပါဟုဆိုလွ်င္ အသက္ ၃၉ ႏွစ္အရြယ္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံသား အႏွီလူရြယ္ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္း (Julian Assange) ကိုပင္ ၫႊန္ျပရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ သူကား တုိင္းေက်ာ္၊ ျပည္ေက်ာ္၊ ကမၻာေက်ာ္ ၀ီကီလိခ္ (Wikileaks) ဟူသည့္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ကို တည္ေထာင္ထားသူ ျဖစ္ပါ၏။ ယခုအခါ သူ႔ေၾကာင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား မ်က္လံုးျပဴး၊ မ်က္ဆန္ျပဴး ျဖစ္ကုန္ၾကရသည္မွာ လူတုိင္းအသိပင္ျဖစ္ပါ၏။

အႏွီကြန္ပ်ဴတာတေစၧသရဲ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္း (Julian Assange) ကား ကမၻာအႏွံ႔ရွိ အေမရိကန္သံ႐ံုး အသီးသီးမွ ကန္႔သတ္အဆင့္ရွိေသာ သံ႐ံုးမွတ္တမ္းဆုိင္ရာ အခ်က္အလက္တို႔ကို ထုတ္ျပန္လိုက္ေလရာ မဟာလွ်ိဳ႕၀ွက္မႈတို႔ ေပါက္ကြဲပြင့္အန္ ထြက္က်လာေတာ့ကာ မ်က္ႏွာပူစရာတို႔ ျဖစ္လာၾကရေခ်ကၿပီ။ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္း (Julian Assange)ကား သူ႔၌ အခ်က္အလက္ေပါင္း ႏွစ္သိန္းခန္႔ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ယခု ထုတ္ျပန္ဖြင့္ခ်လိုက္သည္မွာ ေထာင္ဂဏန္းမွ်သာရွိေသးေၾကာင္း ခပ္တင္းတင္း ဆိုလိုက္ေခ်ေသာအခါ ကမၻာ့ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္တို႔ ပို၍သာလွ်င္ ျပဴးတူးပ်ာတာ ျဖစ္ၾကရကုန္ပါ၏။ မိုက္ပါေပ့ အသင္ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္း (Julian Assange) ငဲ့ေလ။ ထား။

ကၽြႏ္ုပ္ကား ထိုအႏွီ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အခုိက္ႀကီးခိုက္၊ အႀကိဳက္ႀကီးႀကိဳက္သြားမိေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိပါ၏။ ယင္းမွာ အျခားမဟုတ္။ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်တတ္ေသာ အက်င့္။ ၾကည့္စမ္းပါေလ ထို၀ီကီလိခ္ ၀က္ဘ္ဆိုက္၏ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ ထိုလူရြယ္ကေလးသည္ ဆံပင္ညႇပ္ဆုိင္သို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ် မသြားပါေလတဲ့။ ဆံပင္ညႇပ္ဆုိင္၌ နာရီ၀က္ တစ္နာရီ ထိုင္ေနရျခင္းသည္ အခ်ိန္ကုန္သည္ ဟူသတတ္။ သို႔ျဖစ္ရာ သူသည္ ဆံသဆရာကို အိမ္သို႔ေခၚ၍ ညႇုပ္ေလ့ရွိၿပီး ေခါင္းအညႇပ္ခံေနရစဥ္ ထိုပုဂၢိဳလ္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသည္က ကြန္ပ်ဴတာကီးဘုတ္ (Key board) ေပၚ၌ လက္ကေလးမ်ားကို ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနျခင္းဟူလို။

ကၽြႏ္ုပ္ ဤစာလႊာ ပထမကနဦး၌ ႀကိဳက္သြားၿပီ၊ ႀကိဳက္သြားၿပီႏွင့္ သံုးႀကိမ္တိတိ ေအာ္ဟစ္မိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္မွာ ယင္း၎အခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ ေခါင္းအညႇပ္ခံရင္း ကြန္ပ်ဴတာကုိင္ေနမွေတာ့ ေတာ္ေပေတာ့မေပါ့ဟု ႏွလံုးသြင္းမိကာ ကၽြႏ္ုပ္သည္လည္း စာေရးဆရာပီပီ အခ်ိန္ကို အအားမထားေတာ့ဘဲ ဘုတ္အုပ္စာေပမ်ားကို ဖတ္႐ႈေတာ့အံ့ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ် ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့ကာ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္မိခဲ့ပါေတာ့၏။

စဥ္းငယ္ခန္႔ မွ်ေ၀ပါရေစ။

ကၽြႏ္ုပ္ကား အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ကာ ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္းပမာ က်င့္ႀကံေတာ့ေပအံ့ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္ ေန႔မွစကာ ကၽြႏ္ုပ္၏ သြားေလရာပါေသာ ဘက္အိတ္ (BAG)ထဲ၌ ဘုတ္အုပ္အထူႀကီးမ်ားကို ထည့္၍ ယူေဆာင္သြားၿပီးလွ်င္ အခ်ိန္ရလွ်င္ရသလို ဖတ္႐ႈေလ့လာ၍သာ ေနေတာ့ပါ၏။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အေမရိကန္ စာေရးဆရာမ မာဂရက္မစ္ခ်ယ္(Margaret Michell) ၏ Gone with the wind ေခၚ ေလ႐ူးသုန္သုန္ ဘုတ္အုပ္ႀကီးကို ေရႊဂံုတိုင္မီးပြိဳင့္၌ ဘတ္စ္ကား မီးနီမိ၍ေနစဥ္ ဖတ္ပစ္လုိက္၏။ အႏို႔အတူ ႐ုရွားစာေရးဆရာႀကီး လီယိုေတာ္စတြိဳင္း၏ War and Peace ေခၚ စစ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဘုတ္အုပ္ႀကီးကိုလည္း လွည္းတန္းမီးပြိဳင့္၌ မီးနီမိေနစဥ္တြင္ ဖတ္႐ႈပစ္လိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း၏ ဘ၀တစ္သက္တာ မွတ္တမ္းႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ား စာအုပ္ကို တယ္လီဖုန္း Bill ေဆာင္ရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနစဥ္၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္၀တၳဳမ်ားကို တာေမြေစ်းမွတ္တုိင္၌ ဘတ္စ္ကားရပ္ထားစဥ္၊ စာေရးဆရာမ M.M.Kaye ၏ Far Pavilione ေခၚ ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ဘုတ္အုပ္ႀကီးကို မီတာခေပးရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ စသည္၊ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ အလဟႆမထားဘဲ အသံုးခ် ဖတ္႐ႈပစ္ခဲ့ရာ စာေပဖတ္႐ႈေလ့လာျခင္း လမ္းေၾကာင္းမွာ အေတာ့္ကိုပင္လွ်င္ ခရီးေပါက္၍ ၿပီးေျမာက္ခဲ့ပါေခ်၏။

ဂ်ဴလီယန္အက္ဆန္းတစ္ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာကိုင္ရင္းႏွင့္ ဆံပင္အညႇပ္ခံသလို အခ်ိန္ကို အက်ိဴးရွိရွိ အသံုးခ်ျခင္းျဖင့္ ေပါက္ေျမာက္ထူးခၽြန္ေသာ ဘ၀သို႔ မဆုိင္းမတြ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္ပါေၾကာင္း ကၽြႏ္ုပ္၏ ကုိယ္ေတြ႕ကို အေျခခံကာ တင္ဆက္ခဲ့ရပါေၾကာင္းဟူလို။

[ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း၏ ကူးတို႔ဆိပ္ကမိႈ႕အိတ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္]