(၁)
ပညာရွိကုိေပါင္း၊ သမားေကာင္းကုိဖက္၊ သူပ်က္ကိုခြာ၊ ဆရာကုိကပ္၊ အရပ္ကိုမွ်၊ လံု႔လအပင္၊ ဆင္ျခင္အမ်က္၊ ရန္ဘက္ကိုေျမာ္၊ သူေတာ္ကုိခ်စ္၊ ခင္ပြန္းပစ္ကိုေရွာင္၊ သူေလာင္ကိုေရႊ႔၊ ဆင္ေ၀ွ႔ကိုခ်ည္၊ ႀကံစည္မျပတ္၊ အတတ္ရံခါ၊ ပညာကိုေရွး၊ ဥစၥာကိုေနာက္၊ အေလွ်ာက္ေပးကမ္း၊ ခ်ီးမြမ္းတန္သည္၊ လူရည္ကုိ႐ႈ၊ ေပးမႈအရာကို သိလွေစ။
(၂)
မေပးဘဲကိုမလိုလင့္၊ မေမးဘဲကိုမဆိုလင့္၊ မေခၚဘဲကိုမသြားလင့္၊ မၿမိန္ဘဲကိုမစားလင့္၊ မမွည့္ဘဲကိုမဆြတ္လင့္၊ တိတ္တိတ္ေနေသာ္ေထာင္တန္၏၊ လူလိုကနတ္လိုကာ၊ လူႀကိဳက္ကနတ္ႀကိဳက္ကာ၊ မေပါ့မေလး၊ မေႏွးမလ်င္၊ ေရႊခ်ိန္ခြင္သို႔၊ မတင္မေလ်ာ့၊ ေလွေဖာင္ေဖာ့သို႔၊ မေလ်ာ့ပညာ၊ တံငါလုလင္၊ မွ်ားႀကိဳးငင္သို႔၊ ပညာရွိမွ ခြင့္သိသည္၊ လိမၼာမွ စကားတတ္သည္၊ သူ႔ေက်းဇူးကိုသိမွ၊ စည္းစိမ္တည္သည္၊ လာမည့္ေဘးကို၊ အေ၀းကျမင္မွ၊ အသက္ရွည္ရာသည္။
(၃)
သူမေကာင္းကိုခြာ၊ သူေကာင္းကုိရွာ၊ သူေတာ္ဆံုးမနာ၊ သူ႔နည္းမက်င့္ရာ၊ သူ႔ထက္ေစာင့္စည္းပါ၊ သူေကာင္းျဖစ္စိမ့္ငွာ၊ သူခ်စ္ရွစ္ခ်ပ္ၾကာ။
(၄)
ေလာဘဟူသည္ ဆင္႐ိုင္းစြ၊ ပညာဟူသည္ ခၽြန္းေထာက္မ၊သဒၶါဟူသည္ ခၽြန္းရွည္ျပ၊ သတိဟူသည္ လြန္ႀကိဳးတြ၊ ဒိ႒ိဟူသည္ တြင္းတြင္ခ်၊ ယဥ္လွ်င္နိဗၺာန။
(၅)
ေဒါသေႁမြေဟာက္၊ ျပင္းဆိပ္ေတာက္၊ ပညာဟူသည္ ေဆးျဖင့္ေလွာက္၊ ေမာဟဟူသည္ ေမွာင္အမိုက္၊ အတိုင္းနက္စြာလြန္း၊ ပညာဟူသည္ ဆီမီးထြန္း။
(၆)
ပ်ိဳ႔လည္းမပါ၊ လကၤာမစပ္၊ ပညာပ္မရမတ္၊ အျမတ္ေမတၱာစာ၊ ဖတ္ကုန္တစ္ေန႔သံုးခါ၊ ရလိမ့္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ သက္ေတာ္အလြန္ရွည္စိမ့္ငွာ။
(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၈၀၀-၈၇၅)
No comments:
Post a Comment