(၁)
ဇာတ္ကားအမည္ - ေန႔ျပန္တိုး
ဇာတ္လမ္း - ေအာင္ျမင့္သန္း(ဆီဒိုးနား)
ဇာတ္ၫႊန္း - ေဇာင္းထက္ေဇာ္
ဒါ႐ိုက္တာ - မိုးႀကိဳး
သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား - သူထူးစံ၊ ထြန္းအိႁႏၵာဗို၊ ေမသက္ခိုင္၊ ေဇာ္ဦး၊ ေအာင္လြင္၊ ငွက္ေပ်ာ္ေၾကာ္၊ မတူး၊ ဂြမ္းပံုႀကီး
ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း
စိုးႀကီး(သူထူးစံ)က လက္မရြံ႔လူမုိက္။ ေၾကးစားလူမိုက္လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရွာေနတဲ့လူ။ သူ႔နယ္မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ မလွန္ရဲဘူး။ ပိုက္ဆံသာေပးရင္ အကြဲ႐ုိက္ေပးရမလား၊ အက်ိဳး႐ိုက္ေပးရမလား၊ ေဆး႐ံုတက္ရေအာင္လား၊ မွတ္ေလာက္သားေလာက္႐ံုပဲလားဆိုၿပီး လုပ္ေပးရမည့္ အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ပုိက္ဆံေပးရတဲ့လူ။ လူမိုက္ဆိုတဲ့ နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ ေနသူေပါ့။ မႏိုင္ (ထြန္းအိႁႏၵာဗို)ကေတာ့ ေန႔ျပန္တိုး ေခ်းစားတဲ့လူ။ ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့ေနရာမွာ ရက္ေရာသလားမေမးနဲ႔။ ေအး… ျပန္ေပးဖို႔အခ်ိန္က်ရင္လည္း မွန္ေအာင္သာေပး။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ပါး႐ိုက္ခံရၿပီသာမွတ္ေပေတာ့။ အဲဒီလို သူ႔အစြယ္နဲ႔သူ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲႏွစ္ေယာက္ ဆံုေတြ႔သြားၾကတဲ့အခါ….။
ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္
ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ဇာတ္လမ္းမွာ အပီျပင္ဆံုး သ႐ုပ္ေဆာင္သြားတဲ့လူေတြကို ခ်ီးက်ဴးခ်င္တယ္။ ေန႔ျပန္တိုးေခ်းစားတဲ့ မႏုိင္ ဆိုတဲ့ ဇာတ္႐ုပ္လုပ္တဲ့ ထြန္းအိႁႏၵာဗို၊ စိုးႀကီးရဲ႔ညီမအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ ေမသက္ခုိင္၊ စိုးႀကီးသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္ တို႔ပါ။ စိုးႀကီးအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ သူထူးစံကို မထည့္ရတာက ဒီလုိပါ။ သူသ႐ုပ္ေဆာင္တာ မေကာင္းဘူးလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ တခ်ိဳ႔အခန္းေတြမွာ တကယ့္ကို ေျပာစရာမရွိေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေပမယ့္ အခ်ိဳ႔ေနရာေတြက်ေတာ့လည္း ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။
ဇာတ္လမ္းက ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ လွည့္ကြက္ကေလးေတြသံုးရင္ ပိုၿပီးေကာင္းႏုိုင္ေသးတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။
ေန႔ျပန္တိုးလို႔ ဇာတ္ကားနာမည္တပ္ထားေပမယ့္ အဓိကေပးခ်င္တဲ့ message က အဲဒီနာမည္နဲ႔ မဆုိင္ဘူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ အျခားနာမည္တစ္ခုမ်ား ေပးသင့္သလားလို႔ပါ။
မိသားစုခ်စ္ျခင္းေမတၱာဖြဲ႔ဇာတ္လမ္းလို႔ေတာင္ ေျပာရမလားမသိပါဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ အရည္မရ၊ အဖတ္မရ ဇာတ္ကားေတြထက္စာရင္ေတာ့ ၾကည့္သင့္တဲ့ဇာတ္ကားေလးပါ။ မိသားစုလည္း ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
တစ္ခုေတာ့ သတိေပးပါရေစ။ ဗီဒီယိုၾကည့္တဲ့အခါ စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္ၿပီး ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ ေမ်ာပါစီးေမ်ာတတ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ကိုင္ပု၀ါတစ္ထည္ အသင့္ေဆာင္ထားၿပီး ၾကည့္ဖို႔တိုက္တြန္းလိုတာပါ။ ရင္ဘတ္ကိုလာထိတဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းေလးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ပါေနလို႔ပါ။
(၂)
ဇာတ္လမ္းအမည္ - ကၽြန္မရဲ႔ ပုခံုးထက္မွာ လိပ္ျပာေလးေတြ နားခဲ့ဖူးတယ္
၀တၳဳ - ပုညခင္
ဇာတ္ၫႊန္း - စိုးသီဟ
ဒါ႐ိုက္တာ - ၀ိုင္း
သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား - ေျပတီဦး၊ သက္မြန္ျမင့္၊ ေမကဗ်ာ၊ ရဲမြန္၊ ပြင့္
ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း
ေက်ာ္ရသ ဆိုတဲ့ေကာင္က ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ လူတစ္မ်ိဳး။ လွတဲ့မိန္းမေတြဆိုရင္ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဘယ္သူကမွ အေရးမလုပ္တဲ့ အ႐ုပ္ဆိုးသူေတြ၊ အားနည္းတဲ့သူေတြဆိုရင္ေတာ့ အစစအရာရာ ကူညီတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေပါင္းတယ္။ သူနဲ႔အင္မတန္တည့္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ေမေၾကာ့ရွင္းကေတာ့ ေက်ာင္းမွာအလွဆံုးဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူ႔အလွေၾကာင့္ လိုခ်င္သူေတြ ၀ိုင္း၀ို္င္းလည္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္လွလွေလးတစ္ပြင့္ ဆိုပါေတာ့။ သူ႔အတြက္ အ႐ူးအမူးျဖစ္ေနၾကတဲ့ ေယာက္်ားေတြအေပၚမွာ မိန္းမမာယာအျပည့္သံုးၿပီး သူေရႊ႔ခ်င္တဲ့အကြက္ကို ေရႊ႔ေနတဲ့လူဆိုပါေတာ့။ အသားမည္းမည္း၊ သြားေခါေခါ၊ ႏွာေခါင္းမလွမပနဲ႔ ညိဳေခ်ာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက ေမေၾကာ့ရွင္းရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း။ စိတ္သေဘာထား ျဖဴစင္႐ိုးသားတဲ့ လူတကာရဲ႔ အပစ္ပယ္ခံ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့။ သူတို႔သံုးေယာက္ ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့အခါ ဘာေတြျဖစ္မလဲဆိုတာကို ပုညခင္က အလွပဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးပံုေဖာ္ထားတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ျပန္႐ုိက္ထားတာပါ။
ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္
သိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အားပါးတရ ေလးေခြတြဲႀကီးေတာင္ ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္ကားျဖစ္ေပမယ့္ ေလမရွည္ေတာ့ဘဲ နည္းနည္းပါးပါးပဲေျပာေတာ့မယ္။
ညိဳေခ်ာ(ေမကဗ်ာ)ရဲ႔ ႏွာေခါင္းကို အခုပံုစံမဟုတ္ဘဲ အျခားပံုစံတစ္မ်ိဳးဆိုရင္ အေတာ္ေကာင္းမွာပဲဗ်ာ။ အခုဟာက တအားႀကီးကို သိသာလြန္းေနတယ္။ ႐ုပ္ဆိုးေအာင္လုပ္ထားတာျဖစ္ေပမယ့္ အခုဟာက နည္းနည္းပိုလြန္းေနသလားလို႔ပါ။ သြားေခါထားတာကေတာ့ အိုေကပါ။
သက္မြန္ျမင့္ကလည္း သူက်ရာဇာတ္႐ုပ္ကို အေကာင္းဆံုးလို႔ဆိုလို႔ရေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားပါတယ္။ ေရွ႔ပိုင္းအခန္းေတြမွာ သိပ္ၿပီးစိတ္တိုင္းမက်ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းအခန္းေတြမွာ အေတာ္ေလးကို ပီျပင္ေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားတဲ့အတြက္ ေရွ႔မွာရွိခဲ့တဲ့ လုိအပ္ခ်က္ေလးေတြကို အလဲထိုးသြားခဲ့ပါတယ္။
ေျပတီဦးကေတာ့ သူ႔ဟန္အတိုင္းပါပဲ။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လိုသလိုသ႐ုပ္ေဆာင္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
မတူညီတဲ့ ဇာတ္ေကာင္သံုးေကာင္ရဲ႔စ႐ုိက္ေတြကို ၾကည့္ေနတဲ့လူရဲ႕ ရင္ထဲေရာက္လာေအာင္ ထည့္ေပးႏိုင္တဲ့ ဒါ႐ုိက္တာကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
သက္မြန္ျမင့္နဲ႔ ေမကဗ်ာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ မတူညီတဲ့ စ႐ုိက္ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို အပိုအလိုမရွိ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားႏိုင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သူတို႔မ်က္လံုးေတြဟာ ပီျပင္လြန္းတဲ့အတြက္ သူတို႔ဘယ္လိုဇာတ္ေကာင္စ႐ုိက္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ေနတယ္ဆိုတာကို ၾကည့္ေနသူက အလိုလိုကို သိလာေစပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ၾကည့္တဲ့အခါ သတိထားၾကည့္ေစလိုပါတယ္။
ေက်ာ္ရသရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္လည္း ဒီဇာတ္ကားမွာ တကယ့္ကို ေလွ်ာ့တြက္လို႔မရတဲ့ အခန္းက႑ကပါပဲ။ ပါတဲ့အခန္းနည္းေပမယ့္ ပါတဲ့အခန္းတုိင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ ႂကြလာတာကို ျမင္ရပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ပုညခင္ရဲ႕ ၀တၳဳကို ဇာတ္ၫႊန္းျပန္ခြဲတဲ့ စိုးသီဟကို ေခတ္နဲ႔အညီ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ေတြအတြက္ အသိအမွတ္ျပဳမိပါတယ္။
ဇာတ္ကားအသိမ္းမွာ ေအာက္ကစာသားေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြကို ႏႈတ္ဆက္သြားပါေသးတယ္-
ေကာင္းကင္ေပၚမွာလည္း
မေႂကြခ်င္ဘဲ ေႂကြခဲ့ရတဲ့
ၾကယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို
ဒီလိုပါပဲ
လူ႔ဘ၀မွာလည္း…………..
စာႂကြင္း
ဟိုတစ္ေန႔ကေရးခဲ့သလို အခုတေလာ ၾကည့္သမွ် ဗီဒီယိုဇာတ္ကားေတြက အဆင္မေျပျဖစ္ေနေလေတာ့ ဒီဇာတ္ကားကိုလည္း စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ ၾကည့္ခဲ့ရေပမယ့္ ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္တဲ့အထိ တစ္ခုခုေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ကား ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်နပ္သြားပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈေလးေတြ ရခဲ့ဖူးပါတယ္။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၄ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
နံနက္ ၁ နာရီ ၃၈ မိနစ္တြင္ ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment