လုပ္ႏိုင္မွ အဓိ႒ာန္ျပဳပါ - လူထုစိန္၀င္း

မၾကာေသးမီတစ္ညက ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေဟာင္း ဇနီးေမာင္ႏွံ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားကအျပန္ ၀င္လာၾကတာလို႔ ေျပာပါတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘုရားေတြ၊ ဘာေတြ သြားလို႔ပါလားလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့  တပည့္ေက်ာင္းသားေဟာင္းက ဘုရားသြားၿပီး သစၥာဓိ႒ာန္ျပဳတာပါလို႔ ေျဖပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဆက္တည္း ဘီယာမေသာက္ေတာ့ပါဘူးလို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳတာပါလို႔ မလံုမလဲမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

"ဘုရားကိုလိမ္တာ ဒါပါနဲ႔ဆို အႀကိမ္ ၂၀ ေလာက္ရွိၿပီဆရာ၊ အလကားပါ၊ သူ႔အဓိ႒ာန္က ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ မခံပါဘူး"

တပည့္မ ေက်ာင္းသူေဟာင္းက တပည့္ရဲ႕ "အိုးစရည္း"ေလာက္ ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ၀မ္းဗိုက္ႀကီးကို လက္ညႇိဳးထိုးရင္း ၀င္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

"အမယ္၊ ဒီတစ္ခါ တကယ္ပါ၊ ေစာင့္ၾကည့္ေန"

"ေစာင့္ၾကည့္ရင္ မ်က္စိေညာင္း႐ံု ရွိေတာ့မွာေပါ့။ မၾကည့္ပါဘူး"

တပည့္ႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ်ေျပာေနၾကတာကိုၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးေနမိတယ္။ ဘာမွေတာ့ ၀င္မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ သူတို႔အလုပ္အကိုင္အေၾကာင္းကိုသာ ေမးလိုက္ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ဆရာ၀န္ေတြပါ။ အသက္ေတြလည္း ငယ္ၾကေတာ့တာ မဟုတ္ေလေတာ့ ဆံုးမစကားေတြ ဘာေတြေျပာေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူးေလ။ ပညာတတ္ေတြပဲ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းေတာ့ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ထားပါတယ္။

သူတို႔ေမာင္ႏွံျပန္သြားၾကေတာ့ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ "သစၥာဓိ႒ာန္" ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ဆက္ၿပီးေတြးေနမိတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီအေလ့အထ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုန္ဆံုးလို႔ ႏွစ္သစ္တစ္ခု ေရာက္တဲ့အခါမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ ကုိယ့္ေမြးေန႔အခ်ိန္အခါ ေရာက္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာျဖစ္ေစ သစၥာဓိ႒ာန္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕သားပညာတတ္ အလႊာေတြမွာ ေခတ္စားတယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲတို႔၊ ေမြးေန႔ပြဲတို႔ ဆိုတာမ်ိဳးကို အစဥ္အလာအားျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိၾကပါဘူး။

အဲဒီလိုၿမိဳ႕သားေတြ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ သစၥာဓိ႒ာန္ဆိုတာမ်ိဳးဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံတတ္ၾကသလဲ။ တစ္ပတ္လား၊ ဆယ္ရက္လား၊ တစ္လလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့တဲ့အတိုင္း တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး မပ်က္မကြက္ လုိက္နာလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္တေလရွိဖို႔ေတာင္ မလြယ္ဘူးဆိုတာျဖစ္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တေလေတာင္ ရွိဖို႔ခက္တာလဲ။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားေနဖို႔မလိုပါဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္႐ံုနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။ လူတုိင္းဟာ ဘယ္အခါမဆို အေကာင္းဆံုးကိုသာ စဥ္းစားေလ့ရွိတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္တာနဲ႔ လုပ္ႏုိင္တာကို စဥ္းစားေလ့မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းသားက တစ္ေန႔ကို ၅ နာရီ မပ်က္မကြက္ ေန႔တုိင္းစာက်က္မယ္လို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ ေက်ာင္းခ်ိန္၊ က်ဴရွင္ခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ကုန္ေနရတာေၾကာင့္ ၂ နာရီ၊ ၃ နာရီေတာင္ အႏိုင္ႏုိင္ က်က္ရပါတယ္။

လခစား၀န္ထမ္းကလည္း ရရစားစား မျဖစ္ရေလေအာင္ တစ္လကို ဘယ္ေလာက္သံုးၿပီး ဘယ္ေလာက္စုမယ္လို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့တယ္။ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ မစုႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စကတည္းက လုပ္ႏုိင္တာ၊ ျဖစ္ႏိုင္တာကို မစဥ္းစားဘဲ ကုိုယ့္စိတ္ထဲ လုပ္ခ်င္တာ၊ ျဖစ္ခ်င္တာကိုသာ စဥ္းစားခဲ့တာကိုး။ ဘယ္အရာမဆို ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂအေပၚမွီၿပီး ျဖစ္ၾက၊ ပ်က္ၾကရပါတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ ဒီအခ်က္သံုးခ်က္ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။

အဓိ႒ာန္ ခဏခဏ က်ိဳးေပါက္တာဟာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အထင္ေသးျပက္ရယ္မႈကို ခံရေစ႐ံုမက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္လည္း ယံုၾကည္မႈေလ်ာ့ရဲေစပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘာမဆို ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာတတ္၊ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးကို ရေစတယ္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ေတာင္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ မခိုင္မာတဲ့လူမ်ိဳးကို တျခားဘယ္သူကလာၿပီး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေတာ့မွာလဲ။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးျဖစ္တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ ေသာ့ခ်က္လည္းျဖစ္တယ္။

တစ္ခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ႀကံရင္ တစ္ခုခု ဆံုးျဖတ္ေတာ့မယ္စိတ္ကူးရင္ ကိုယ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိတာရဲ႕ အနိမ့္ဆံုးက စတင္ပါ။ ဒါမွ မပ်က္မကြက္ ေသခ်ာေပါက္လုပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - ည ၁၂ ထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေနႏိုင္စြမ္းမရွိသူဟာ ညစဥ္ ၁၂ နာရီထိ စာက်က္မယ္လို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳမယ့္အစား ည ၁၁ နာရီထိ စာက်က္မယ္လို႔ပဲ အဓိ႒ာန္ျပဳသင့္တယ္။ ဒါဆိုရင္ အဓိ႒ာန္ျပဳတဲ့အတိုင္း လုပ္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈ အားေကာင္းေစလိမ့္မယ္။ ေဘးပတ္၀န္းရွိ လူမ်ားကလည္း ကုိယ့္ကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈ တိုးလာေစႏိုင္ပါတယ္။

မလုပ္ႏိုင္တဲ့အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ပါနဲ႔။ လုပ္ရဲတဲ့သတၱိမရွိဘဲ ဘယ္ေတာ့မွ မၿခိမ္းေျခာက္ပါနဲ႔။ အေျပာသာရွိၿပီး အလုပ္မျဖစ္တဲ့လူမ်ိဳးကို ဘယ္သူကမွ အေလးမထားပါဘူး။ အထင္မႀကီးပါဘူး။ "ဆိုခဲေစ ၿမဲေစ" ဆိုတဲ့စကားကို သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။ ေျပာရင္ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္တဲ့လူမ်ိဳးကိုမွ လူေလးစားပါတယ္။ မလုပ္ႏိုင္ဘူးထင္ရင္ အစကတည္းက ဘာအဓိ႒ာန္မွ မခ်ပါနဲ႔။ ႏွစ္သစ္တစ္ခါကူးတုိင္း၊ ေမြးေန႔တစ္ႀကိမ္ေရာက္တုိင္း အဓိ႒ာန္ေတြ ခ်ရမယ္လို႔ ဥပေဒသတ္မွတ္ထားတာ မရွိပါဘူး။ အဓိ႒ာန္ျပဳတဲ့အတိုင္း မလုပ္ႏိုင္လို႔ လူအထင္ေသးခံ၊ ျပက္ရယ္ျပဳခံရတာထက္ေတာ့ စကတည္းကိုက ဘာအဓိ႒ာန္မွမခ်ဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနလိုက္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။ လူတုိင္းလုပ္လို႔။ ထံုးစံရွိလို႔ဆိုတုိင္း လုိက္လုပ္စရာမလိုပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္မွ၊ ကုိယ္တုိင္ဆႏၵရွိမွ၊ အမွန္တကယ္လည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွလုပ္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ခက္တာက လူေတြဟာ သူမ်ားလုပ္သလို လိုက္လုပ္မွ ေခတ္မီတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။

(ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ အေျခအေနဆိုတာ မရွိဘူး စာအုပ္မွ)