မာမီရွိန္း ကို ၾကည့္ခဲ့တယ္

ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ၿပီး သို႔ေလာ… သို႔ေလာ… မေတြးၾကပါနဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးက ႐ုပ္ရွင္႐ံုမွာ "မာမီရွိန္း" ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကား အသစ္တင္တဲ့အတြက္ သြားၾကည့္ခဲ့တာကို ေျပာတာပါ။ ရန္ကုန္မွာမျပခင္ကတည္းက စာနယ္ဇင္းေတြမွာ နာမည္ႀကီးေနခဲ့တဲ့ မာမီရွိန္းကို ဒီေန႔ေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ကို ျမင္ခဲ့ရပါၿပီ။ ျမင္ခဲ့တာေတြကို ျမင္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္ေျပာခ်င္တာမို႔ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေလးေတြကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။

ကမ္းထရီးစတား ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရး
ဇာတ္ကားအမည္ - မာမီရွိန္း
ဇာတ္လမ္း - ေနရီမင္း
ဇာတ္ၫႊန္း - လြင္မင္းအံ့
တြဲဖက္ဒါ႐ုိက္တာ - ေမာင္သီလ၊ ၾသရသ
ဒါ႐ုိက္တာ - ညီညီထြန္းလြင္
သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား - ရန္ေအာင္၊ ေနတိုး၊ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္၊ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္၊ နန္းဆုရတီစိုး၊ ကုသိုလ္၊ မိုးဒီ၊ ေမာ့စ္၊ ေဗလု၀၊ ခင္လိႈင္၊ ေညာင္ေညာင္၊ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္၊ ပြင့္၊ တကၠသိုလ္ဂြမ္းပံု၊ အျခားသ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား
ကေလးသ႐ုပ္ေဆာင္ - ယြန္းယြန္း

ဇာတ္လမ္းသေဘာ
အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္က ဖခင္ျဖစ္သူ သေဘာမတူဘဲ တက္သစ္စမင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ ေနတိုးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ရာ သမီးေလးယြန္းယြန္း ထြန္းကားခဲ့သည္။ သမီးေလးအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ လင္မယားအခန္႔မသင့္ျဖစ္ၿပီး ကြာရွင္းျပတ္စဲခဲ့ၾကသည္။ ေနတိုးက သမီးေလး၊ ဇနီးျဖစ္သူတို႔ႏွင့္အတူ နီးစပ္ရန္ႀကံစည္ရာမွ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္၏ဖခင္ ရန္ေအာင္က ကေလးထိန္းေခၚသည့္ေၾကာ္ျငာကို ေတြ႔ရွိသြားခဲ့သည္။ ႐ုပ္ရွင္မ်ားတြင္ မိတ္ကပ္ျပင္ေပးေနသည့္ ကုသိုလ္ကို အကူအညီေတာင္းကာ မာမီရွိန္းအျဖစ္ ကေလးထိန္းအလုပ္ကို ၀င္လုပ္ခဲ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မာမီရွိန္းအျဖစ္ ျပင္လုိက္သည့္ပံုစံသည္ ကြယ္လြန္သြားသည့္ ရန္ေအာင္၏ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ သြားတူေနသည့္အခါ….။ ေနတိုးကလည္း ေခါင္းေဆာင္မင္းသားအျဖစ္ ေအာင္ျမင္လာသည့္အခ်ိန္၊ ရန္ေအာင္ကလည္း မာမီရွိန္းကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနသည့္အခ်ိန္၊ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ကလည္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူအေပၚ စိတ္ေျပၿပီး လြမ္းဆြတ္သတိရေနသည့္အခ်ိန္တို႔ တိုက္ဆိုင္လာေသာအခါတြင္ကား….။

ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္

• အေတာ္ေလးေတာ့ ရယ္လိုက္ရတဲ့ကားလို႔ ဦးစြာေျပာလိုပါတယ္။ ရယ္ရတယ္လို႔ ေျပာတာကလည္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရွိလိုက္တာ၊ ၀တ္ေက်တန္းေက်ႀကီးလို႔ ဆိုရင္လည္း ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ၀န္ခံပါတယ္။
• မဆီမဆိုင္ဗ်ာ… ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဘေလာ့ဂ္ေရးေနတဲ့ ေခ်ာက္ခ်ီးေခ်ာက္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလာကႀကီးအတြက္ ရင္ေလးမိတယ္လို႔ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔က ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ကလိထိုးၿပီး ရယ္ၾကဦးမယ္ေနာ္။
• မတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ… ရယ္ခ်င္လည္းရယ္ၾကပါေတာ့။ တကယ္ကို ရင္ေလးေနမိတယ္ဗ်ာ။ ပထမဆံုး ျမန္မာမင္းသား၊ မင္းသမီးေတြချမာ ဒီမဲျပာပုဆိုးဇာတ္လမ္းေတြထဲကကို ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္တာကို ရင္ေလးမိတယ္။ ေနာက္တစ္ခု ဟာသကားမွ မ႐ုိက္ရင္ ေသခ်ာေပါက္႐ံႈးမယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရးေတြအတြက္ ရင္ေလးမိတယ္။ ေနာက္ ဟာသကားဆုိရင္ ဘာပဲျပက္ျပက္ ရယ္ရရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့ ပရိသတ္ေတြအတြက္ ရင္ေလးမိတယ္။
• ရယ္ေမာတာဟာ ေကာင္းပါတယ္။ ဟာသကိုဖန္တီးရတာ အခက္ဆံုးဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို ရယ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္တဲ့အလုပ္မွ မဟုတ္တာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အၿမဲတမ္းရယ္ေနလို႔ ရတဲ့ဟာမွ မဟုတ္တာဗ်ာ။
• လူေတြက ဘ၀အေမာေတြၾကားမွာ ရယ္စရာကားေတြကိုပဲ ႏွစ္သက္အားေပးၾကတယ္။ ရယ္စရာကားေတြပဲ ၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္လို႔ ခဏခဏ ဖတ္ရတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘ၀အေမာေတြေျပေစဖို႔ ရယ္စရာကားေတြ လိုအပ္တာကို အႂကြင္းမဲ့ လက္ခံပါတယ္။ ရွိကိုရွိသင့္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ထြက္သမွ်၊ တင္သမွ် ဇာတ္ကားအားလံုးက ဟာသကားေတြဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ တစ္ခုခုလြဲမွားေနၿပီဆိုတာကို နားလည္သင့္ၾကပါၿပီ။
• ဘ၀အေမာေတြ ေျပေစဖို႔ ဟာသကားေတြလုိအပ္သလို၊ လူေတြရဲ႕ စာရိတၱေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္အာဟာရေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔၊ လူေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေမတၱာတရား၊ သံေယာဇဥ္တရား၊ က႐ုဏာတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမယ့္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြေရာ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား။
• ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္လုိက္တဲ့ခဏမွာ ရယ္ေမာလုိက္တယ္။ အေမာေတြ ခဏေျပသြားတယ္။ ေကာင္းၿပီ။ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ အဲဒီလူေတြက ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာစိတ္ဓာတ္နဲ႔ စီးပြားရွာေနၾကရင္၊ ေဆးကုေနၾကရင္၊ ေရွ႕ေနလိုက္ေနၾကရင္၊ စာသင္ေနၾကရင္၊ တုိက္တာအေဆာက္အအံုတံတားေတြ ေဆာက္ေနၾကရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ၾကမလဲ အရပ္ကတို႔။
• ကာတြန္းေလးတစ္ကြက္ထဲကလို အခုလက္ရွိ႐ုပ္ရွင္ေလာကႀကီးက မာမီဘူတာကို ေရာက္ေနၿပီလား မသိပါဘူးဗ်ာ။ အခုတေလာ မာမီဇာတ္ကားေတြ၊ အေျခာက္ဇာတ္ကားေတြ အေၾကာင္း အမ်ားႀကီးကို ဖတ္ေနရ၊ ၾကည့္ေနရပါတယ္။ ၾကာရင္ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး မာမီေတြျဖစ္ကုန္ၾကမယ္ဗ်ိဳ႕။ ထုတ္လုပ္ေရးေတြ၊ ဒါ႐ုိက္တာႀကီးေတြ သတိထားၾကပါဦးဗ်ိဳ႕။ အဲဒီ ႏြဲ႔တဲ့တဲ့ မာမီေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံကို တည္ေဆာက္လို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုတာကို မေမ့ၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္လုိက္ပါတယ္။

ကဲပါဗ်ာ…။ ထားလုိက္ပါေတာ့၊ ဇာတ္ကားကို ျပန္ဆက္ရေအာင္ပါ။

• စစခ်င္းအခန္းမွာပဲ ရပ္ကြက္႐ံုးမွာ လင္မယားကြာရွင္တဲ့အခန္းကို ျပတဲ့အခါ သူမ်ားေတြက ဘာေတြရယ္ေနၾကတယ္မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဥကၠ႒ႀကီး စာလံုးေပါင္းမွားတာကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနရတယ္။ တကယ္ပဲ။ ျမန္မာစာကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြသာ ၾကည့္မိရင္ ရင္နာလို႔ကို ဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဇာတ္လမ္းေရးသူကေရးထားတာကို ျမန္မာဒါ႐ိုက္တာက ျမန္မာျပည္မွာ႐ိုက္တဲ့ ျမန္မာဇာတ္ကားမွာ ျမန္မာစာလံုးေပါင္းက မမွန္ဘူးဆိုေတာ့ ဒီ့ထက္ရယ္စရာေကာင္းတာ ရွိေသးသလားဗ်ာ။ (ဆိုင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္ ေျပာဦးမယ္…. ၿဗိတိန္မွာ အဂၤလိပ္စကားကို ဌာန္က႐ုိဏ္းက်က် အသံထြက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ အေျပာႏုိင္ဆံုးက အဂၤလိပ္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြတဲ့။ အဲဒါ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါ။ သုေတသနလုပ္ထားတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုပါ။ ရယ္ရမွာလား ငိုရမွာလားဆိုတာေတာ့ စာဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ကသာ စကားေျပာပါတယ္) အခုလည္းၾကည့္ပါဦး။ ဘာမွခက္တဲ့ စကားလံုးေလးလည္း မဟုတ္ဘူး။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာလည္း အၿမဲတမ္းပါေနတဲ့ စကားလံုးပါဗ်ာ။ ႏိုင္ငံျခားသား႐ုိက္တဲ့ဇာတ္ကားက်မွပဲ စာလံုးေပါင္းမွန္ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ဦးမိုးဒီႀကီးရဲ႕ေရွ႕မွာ အခန္႔သားႀကီး ေရးထားတာက "ဥကၠဌ" တဲ့။ ေကာင္းေရာဗ်ာ။ စာလံုးေပါင္းအမွန္က "ဥကၠ႒" ပါခင္ဗ်ာ။ လည္ရစ္ပါတယ္ခင္ဗ်။
• အတင္းကလိထိုးေနတာေတြကိုေတာ့ အေတာ္ေလးကို စိတ္ကုန္မိတယ္။ ဒီဇာတ္ကားမွာလည္း အမ်ားႀကီးပါတယ္။ ပရိသတ္ကရယ္ရင္ၿပီးေရာ လုပ္ျပေနေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက လံုး၀ကို အဆင့္အတန္းမရွိလြန္းဘူးဗ်ာ။ ပရိသတ္ေတြကို နလပိန္းတံုးေတြလို႔ မွတ္ယူၿပီး ျပခ်င္ရာျပေနတယ္လို႔ ျမင္လာတယ္။ (သူငယ္ခ်င္းေယာကၡမဇာတ္ကားကို ေျပးျမင္မိတယ္။ ယုတၱိမရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းခ်င္းတူေပမယ့္ အတင္းကလိထိုးတာမပါဘဲ ရယ္ေအာင္လုပ္ျပသြားတာကို ျပန္ၾကည့္ၾကေစခ်င္တယ္။ ဤကားစကားခ်ပ္။ ေၾကာ္ျငာတာမဟုတ္ပါ။ ခ်ီးက်ဴးတာပါ။)
• အျပာေရာင္သန္းတဲ့ ျပက္လံုးေတြကိစၥကလည္း ေျပာရလြန္းလို႔ စိတ္ညစ္လာၿပီ။ ေခတ္ႀကီးကိုက မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ ဆုတ္ကပ္ႀကီးပါလို႔ လူေတြခဏခဏ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ မေကာင္းေအာင္လုပ္ေနၾကလို႔ ေခတ္ႀကီးက မေကာင္းတာဆိုတာကိုက် ဘယ္သူကမွ အေလးမထားၾကဘူး။ လူေတြေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေခတ္ကေကာင္းမွာပဲ။ လူေတြဆိုးတာလုပ္ရင္ ေခတ္ကဆိုးမွာပဲ။ အခုလည္းၾကည့္ဦး အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြ အရြယ္မေရာက္ေသးဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ ႐ုပ္ရွင္မွာ ခါးေအာက္ပိုင္းမလြတ္ေအာင္ေျပာတာက ၈၀ ရာခုန္ႏႈန္းေလာက္ ပါေနၾကတယ္။ လာၾကည့္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြကလည္း ရွက္ရေကာင္းမွန္းမသိတာလား၊ ရွက္ကိုမရွက္တာလားမသိဘူး။ ေဘးကသေကာင့္သားေတြကိုေတာင္ ႐ုိုက္ၿပီး အူလိႈက္သည္းလိႈက္ ရယ္ေနၾကေသးသဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေဘးကေန သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ဘုရား… ဘုရား… ဘုရား။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က အိမ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံျခားဇာတ္လမ္း ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး နမ္းတဲ့အခန္းမ်ားေရာက္ၿပီလားဆိုရင္ အေဖ ဒါမွမဟုတ္ အေမ ဒါမွမဟုတ္ အစ္ကိုလုပ္တဲ့လူက အေခြကို ေရွ႕အျမန္ရစ္ၾကရ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္း မ်က္ႏွာေတြငံု႔ထားၾကတာကို လြမ္းမိေသးတယ္။ ေျပာရင္လည္း ပံုျပင္ေတြလို႔ ထင္ၾကဦးမယ္။ အဲဒါ တကယ္ပါ။ သိတဲ့မီတဲ့လူေတြကို ေမးၾကည့္ၾကပါ။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္မမီသင့္တာကို ေခတ္မမီေစခ်င္တာပါ။ ႐ုပ္ရွင္႐ံုထဲမွာ လာၾကည့္ၾကတဲ့လူအမ်ားစုက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြမို႔ပါ။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ လူတုိင္းနီးနီးက ကြန္ပ်ဴတာကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္သံုးတတ္တယ္။ ငါတို႔လည္း သံုးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားမယ္၊ သင္ထားမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ေတာ့ မရွိဘူး။ မဟုတ္တဲ့ဟာေတြက်ေတာ့ ေခတ္မီ႐ံုတင္မဟုတ္ဘူး။ ေခတ္ကိုေတာင္ ေက်ာ္ေနတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ဘုရား.. ဘုရား.. ဘုရား..)
• ကေလးသ႐ုပ္ေဆာင္ ယြန္းယြန္းကိုေတာ့ အမွတ္ေပးမိပါတယ္။ အေတာ္ေလးကို သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔ပုံစံေလးနဲ႔ လုိက္ဖက္တဲ့ ဇာတ္႐ုပ္ေလးျဖစ္သြားလို႔လည္း ျဖစ္မွာပါ။
• အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ႐ုပ္ရွင္ကေ၀ပီပီ မ်က္ႏွာေလးကိုပဲ ႐ံႈ႕လိုက္၊ မဲ့လိုက္၊ ၿပံဳးလိုက္၊ ေထ့လုိက္နဲ႔ စကားလံုးေတြအမ်ားႀကီး ေျပာျပသြားပါတယ္။ ဒါကလည္း သူ႔ရဲ႕ သမၻာပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေနာက္တက္လာတဲ့ မင္းသမီးေတြ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ကို မမီၾကေသးတာပါ။ မ်က္လံုးနဲ႔ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ စကားေျပာတာေတြမွာ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ဟာ တကယ့္အိတ္စပတ္ပါပဲ။
• ေနတိုးကလည္း မာမီရွိန္းအျဖစ္ ပီျပင္ေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ အသံကအစ အေတာ္ေလးကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
• ရန္ေအာင္ႀကီးချမာလည္း အသက္ႀကီးကာမွ ေပါေတာေတာ ျဖစ္ေနတာကိုျမင္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းကားေတြမွာဆို ရန္ေအာင္ချမာ အဲဒီလိုဇာတ္ေကာင္ေတြခ်ည္းပဲ လုပ္ေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သာ ရန္ေအာင့္ေနရာမွာဆိုရင္ လံုး၀ကို အဲဒီလိုဇာတ္ေကာင္ေတြမ႐ုိုက္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ရန္ေအာင္ဟာ သာမန္႐ုပ္ရွင္မင္းသားမဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ေလာကကို အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ပိုင္းလို႔ရေနၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းသားပါ။ အခုပံုစံအတုိင္းဆိုရင္ေတာ့ ရန္ေအာင္ရဲ႕ သမုိင္းဟာ မေကာင္းလွပါဘူး။ အခုေခတ္ကေလးေတြက အခုဇာတ္ကားေတြမွာ ပါေနတဲ့ ရန္ေအာင္ကိုပဲ ျမင္ေနရတာ။ အရင္တုန္းက ရန္ေအာင္ကို သိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ရဲ႕သ႐ုပ္ေဆာင္မႈေတြကို သေဘာက်ခဲ့တဲ့ ပရိသတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စိုးရိမ္ၿပီးေျပာတဲ့စကားပါ။ ရန္ေအာင္ဆိုတာ ၀င္ဦးကုိယ္ပြားလို႔ေတာင္ ေျပာခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။
• အဲဒီကားထဲမွာ ေနတိုးကို ႐ုပ္ရွင္မင္းသားဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္တဲ့အေၾကာင္း ျပတဲ့အခန္းမွန္သမွ်က တစ္ခုမွကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မရွိပါဘူး။ အေျခာက္ဓားျပလုပ္တဲ့အခန္း၊ ဂ်စ္ကားႀကီးနဲ႔ တုိင္းခန္းလွည့္တဲ့ သိ၀ိမင္းအခန္း၊ ေယာက္်ားတစ္ျခမ္း မိန္းမတစ္ျခမ္း မိတ္ကပ္ျခယ္ၿပီး ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ဇာတ္႐ုပ္နဲ႔ ပိုးအိစံရဲ႕ ကုလားသီခ်င္းကို ကျပတဲ့အခန္းေတြကိုပဲ ႐ုိက္ေနတာ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာကားေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း ေဘာလိ၀ုဒ္က ဇာတ္ကားေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူလာၿပီ။ သီခ်င္းဆိုလိုက္ ကလိုက္ေပါ့။ ေအးေပါ့ေလ… အိမ္နီးခ်င္းေတြဆိုေတာ့လည္း သူတို႔ဆီက ယဥ္ေက်းမႈေတြ ကူးမွာေပါ့။ ေနာက္ဆိုရင္ ဆာရီေတြေတာင္ ၿခံဳၾကဦးမလား မသိဘူး။
• ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ မဆိုးလွပါဘူး။ ဇာတ္ကြက္ေလးေသေသခ်ာခ်ာခ်ၿပီး ႐ုိက္မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ေလးကို ေကာင္းမယ့္ဇာတ္လမ္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံမ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ဟာသကားမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ႐ုိက္သြားတဲ့အတြက္ ေကာင္းခ်င္ေနတဲ့ဇာတ္က ေပါေတာေတာ ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့။

တစ္ခုေျပာဦးမယ္။ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ဆိုရမလားပဲ။ ထူးတယ္ပဲဆိုပါေတာ့။

• ပထမတစ္ခ်က္ - ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးမွာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားသစ္တင္တိုင္း အားလံုးနီးပါးေလာက္ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွ လူျပည့္လွ်ံေနတာ။ လက္မွတ္၀ယ္လို႔မရတာ မျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္လက္မွတ္သြား၀ယ္ေတာ့ အေပၚထပ္ၾကည့္ေနက်ေနရာေတြ၊ အလယ္ခံုေတြ လံုး၀ကို မရွိေတာ့ဘူး။ ညမွာျပတဲ့ပြဲကို ေန႔လည္ကတည္းက လက္မွတ္၀ယ္တာပဲ။ တစ္ေနကုန္လည္း (၄)ပြဲေတာင္ ျပေနတာပဲ။ တင္တာကလည္း ေသာၾကာေန႔ကတည္းက။ လူမ်ားေနေသးလို႔ ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ေသးတာ။ အမယ္ေလး ထူးထူးဆန္းဆန္းဗ်ာ။ ေဘးခံုပဲရတယ္။ ဒီေန႔ၾကည့္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ဇယားဆြဲထားၿပီးသားဆိုေတာ့ ၀ယ္လုိက္ရတာေပါ့။ ၀ယ္ၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ အမယ္မင္း… အျပင္မွာ ေမွာင္ခိုလက္မွတ္ေရာင္းသဗ်ာ။ အလယ္ခံုတန္းေတြ တစ္ဆက္တည္း ရွိတယ္အစ္ကိုတဲ့။ ဘုရားေရ… ဒီလိုၿမိဳ႕ေလးမွာေတာင္ ႐ုပ္ရွင္ေမွာင္ခိုလက္မွတ္ေရာင္းသတဲ့လား။ အံ့ၾသစရာပါပဲ။ မာမီရွိန္းေရ… အရွိန္အ၀ါႀကီးလြန္းလွပါတယ္ဗ်ာလို႔ စိတ္ထဲက ေအာ္လုိက္မိပါတယ္။ ၄၀၀ က်ပ္တန္လက္မွတ္ကို ၆၀၀ က်ပ္တဲ့။ ညပိုင္း ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္ေတာ့ ျပခါနီးအခ်ိန္မွာ ၈၀၀ က်ပ္ ျဖစ္သြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ၀ယ္တဲ့လူေတြလည္း ၀ယ္ေနၾကသဗ်။ ေၾသာ္… ေနာက္ေန႔လည္း ျပဦးမယ့္ဟာကိုေနာ္။ ၾကည့္ရတာ ခ်စ္ခ်စ္ကေလးေတြကို မၿငိဳညင္ေစခ်င္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ေရာင္းတဲ့လူကလည္း အဲဒီလိုဂြင္ေတြကို ရွာတာျဖစ္မွာပါ။ လူကဲခတ္မွားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေရာင္းလို႔သာ သူ႔ချမာ ေလကုန္ၿပီး မေရာင္းရျဖစ္သြားတာ။ ဟား… ဟား…. ဟား…။ မာမီရွိန္းထက္ကို ရယ္ရတယ္။ (ဆုိင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆုိင္ဗ်ာ)
• ဒုတိယတစ္ခ်က္ - ဇာတ္ကားၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ငါၾကည့္ေနတာ ႐ုပ္ရွင္႐ံုလား၊ ေရွးေခတ္ ေျမ၀ိုင္းဇာတ္လားလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ။ သေဘာက်တဲ့အခန္းေတြဆိုရင္ တစ္႐ံုလံုး လက္ေခါက္ေတြမႈတ္၊ လက္ခုပ္ေတြတီး၊ ဓာတ္မီးေတြနဲ႔ ပိတ္ကားကိုထိုး၊ ေ၀းကနဲေအာ္ၾကနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အံ့ကိုၾသေရာပဲ။ ေရႊဘလက္သီးနဲ႔ထိုးလိုက္ရင္ ေရွးေခတ္တုန္းက ၀ိုင္းၿပီးလက္ခုပ္တီးၾက၊ အားေပးၾကတယ္ဆိုတာ ဟုတ္မွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ယံုလည္းယံုသြားတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေရႊဘႏိုင္မွာပါခင္ဗ်ာလို႔ စာတန္းထိုးေပးရတဲ့အထိ အားေပးၾကသတဲ့။ အခုလည္း စာတန္းတစ္ခု ထိုးျပသင့္ေနပါၿပီ။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတာျဖစ္ပါသည္လို႔။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ။ ရပ္ကြက္ထဲက ေဘာလံုးကြင္းမွာ ဗလာဇာတ္ပြဲ လာၾကည့္ေနရသလိုပဲ။ တရႊီရႊီ၊ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔။ ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္က အကဲပိုတယ္ဟုတ္လား။ ေၾသာ္… ခင္ဗ်ားကလည္း သူတို႔အဲဒီလို လက္ေခါက္မႈတ္တာ၊ ေ၀းကနဲေအာ္တာ၊ လက္ခုပ္တီးၾကတာေတြက တျခားအခန္းေတြမဟုတ္ဘူးဗ်။ ခါးေအာက္ပိုင္းမလြတ္တဲ့အခန္းေတြ၊ အေရာင္ပါတဲ့ျပက္လံုးအခန္းေတြကို ေအာ္ၾကဟစ္ၾကတီးၾကမႈတ္ၾကတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ေလ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးတဲ့အတြက္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ (ေျပာတတ္သလို ေျပာထားတာကို အေပၚမွာ ေရးထားတယ္ေနာ္။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့။)

ကဲ ေနာက္ဆံုးအႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ အတင္းကလိထိုးတာေတြမ်ား ခံခ်င္ရင္ မာမီရွိန္းကို သြားၾကည့္ၾကပါ။ ကုိယ့္သားငယ္၊ သမီးငယ္၊ ညီငယ္၊ ညီမငယ္ေတြကို အျပာေရာင္စကားလံုးေတြ ကုိယ္တုိင္မသင္ေပးခ်င္ရင္ မာမီရွိန္းဇာတ္ကားကိုသာ ျပလုိက္ပါ။ ၾကည့္ၿပီးသြားရင္ အသင္လြတ္ တတ္သြားပါလိမ့္မည္။

အခုေနာက္ပိုင္း ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ဗီဒီယုိဇာတ္ကားေတြဟာ ျပဇာတ္ဆန္လာတာေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလုိဆိုေတာ့ ျပဇာတ္ေတြကမ်ား ႐ုပ္ရွင္ဆန္ေနၾကသလားလို႔ ေတြးမိသြားျပန္တယ္။ `ကိုးဆယ္ဆသာလိမ့္မယ္´ ျပဇာတ္ႀကီးကို ႐ုပ္ရွင္အျဖစ္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႐ိုက္ျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေမာင္ယဥ္ေအာင္ကိုပဲ ေခၚေမးရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

အားမနာတမ္းေျပာရလွ်င္ေတာ့ မာမီရွိန္းဇာတ္ကားကို ပိုက္ဆံရေအာင္ ခါေတာ္မီ႐ိုက္ကူးထုတ္လုပ္လုိက္တဲ့ "မန္းနီးရွိန္း" ဇာတ္ကားအျဖစ္သာ ျမင္မိပါေၾကာင္း။

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂ ရက္၊ စေနေန႔။
ည ၁၁ နာရီ ၂၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။