ႏွစ္သင္းစလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အသင္းေတြ မဟုတ္တာမို႔ အစတုန္းက မၾကည့္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ေနတဲ့ တီဗီဆီကေန ထြက္လာတဲ့ ဗူဗူဇီလာအသံေတြက စာဆက္ဖတ္ဖို႔ အခြင့္အေရးမေပးေတာ့ပါဘူး။ ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ ေဟာ္လန္အသင္းကို အေသအလဲ ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကလူးဗတ္တို႔၊ အဂၢါေဒးဗစ္တို႔၊ ဒီဘိုး၀ါးညီေနာင္တို႔၊ ဒင္းနစ္ဘားကင့္တို႔၊ နစၥရယ္ရြိဳင္းတို႔၊ ဆီးေဒါ့ဖ္တို႔ ေခတ္ေကာင္းစဥ္အခါက ကစားခဲ့တဲ့ ေဟာ္လန္ရဲ႕ ကစားဟန္ကို စြဲမက္ခဲ့ဖူးတယ္။ Total Football ဆိုတဲ့ ကစားနည္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားမလည္ခဲ့ေပမယ့္ ကစားတဲ့စတုိင္လ္ကို သေဘာက်လြန္းလို႔ ေဟာ္လန္ကို အားေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပုိင္း ေဟာ္လန္အသင္းမွာ လူေကာင္းေတြ၊ ကမၻာေက်ာ္ေတြ မ်ားလာတာမွန္ေပမယ့္ အရင္လိုမ်ိဳး လွလွပပကစားၿပီး ေဘာလံုးရသေတြေပးႏုိင္မႈ နည္းပါးသြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ထားပါေတာ့ေလ။ စကားေတြ ေဘးေခ်ာ္သြားပါတယ္။ မေန႔ညကပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကုိင္တုိင္ကပဲ စိတ္မပါလက္မပါနဲ႔ ၾကည့္မိလို႔လား၊ ေဘာလံုးပြဲကိုကပဲ မေကာင္းတာလားေတာ့ စာဖတ္သူပဲ ဆံုးျဖတ္ပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္သက္သက္ ေျပာရရင္ေတာ့ ကစားခဲ့ၿပီးသမွ် ႐ံႈးထြက္အဆင့္ ပြဲစဥ္ေတြထဲမွာ အညံ့ဆံုးပြဲပါပဲ။ ႏွစ္သင္းစလံုးဟာ ႏိုင္လုိစိတ္မရွိ၊ အင္တိုက္အားတိုက္မရွိ၊ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမရွိဘဲ ေပါ့တိေပါ့ပ်က္၊ ေအးတိေအးစက္ ကစာသြားလိုက္ပံုမ်ားက လက္ဖ်ားခါေလာက္ပါတယ္။ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ အတူၾကည့္မိတ္ေဆြေတြကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မိပါေသးတယ္။ ဒီေန႔ပြဲႏိုင္တဲ့အသင္းကို ဗံုးခြဲလုပ္ႀကံမယ္လို႔ သတင္းထြက္ေနလို႔ အဲဒီလိုေတြ ကစားေနၾကတာလို႔။ သူတို႔ကစားသြားတဲ့ ပံုစံကလည္း ၾကည့္ပါဦးေလ။ ကိုယ့္ေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ့ ေဘာလံုးကိုေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ တစ္ဖက္အသင္းက ေဘာလံုးရသြားရင္ အဲဒီေဘာလံုး မပ်က္မခ်င္း လိုက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဟိုေျပးဒီေျပး လုပ္ျပတယ္။ ကုိယ့္အသင္း ေဘာလံုးရရင္လည္း ေပးခ်င္တဲ့ေနရာေပးတယ္။ လူေပးမွားတာ၊ လူမရွိတဲ့ေနရာကို ေဘာလံုးခင္းေပးတာ စတာေတြကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့၊ ေရကိုမေရႏုိင္ဘူး။ ေရာ္ဘင္သြင္းသြားတဲ့ ပထမဂိုးဆိုရင္လည္း ဂိုး၀င္ခ်င္လို႔ကို ၀င္သြားတာ။ ေနာက္တန္းကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မဖ်က္ထုတ္ဘူး၊ မဟန္႔တားဘူး၊ ဂိုးသမားကလည္း ဂိုးေရွ႕ထြက္ၿပီး ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး၊ ေရာ္ဘင္ကလည္း ရမ္းကစ္မွန္းကစ္နဲ႔ ကန္ထည့္လုိက္တယ္၊ ဂိုးသမားကလည္း ဂိုးျဖစ္႐ံု ေဘာလံုးတစ္လံုးစာေလာက္ လြတ္သြားၿပီး ေဘာလံုးကလည္း မ၀င္ခ်င္၀င္ခ်င္နဲ႔ ဂိုးပိုက္ထဲကို ေျပး၀င္သြားရတယ္။ ေဟာ... ဂိုးသြားလို႔ ေအာင္ပြဲခံတာကိုလည္းၾကည့္ဦး။ ဂိုး၀င္သြားတာကိုေတာင္ မေပ်ာ္သလို၊ စိတ္မပါသလိုနဲ႔။ တီဗီကေန ၾကည့္ေနရတဲ့လူကိုေတာင္ စိတ္ဓာတ္အႀကီးအက်ယ္ က်သြားေစတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီကြင္းထဲမွာ ၾကည့္ေနတဲ့ပရိသတ္ေတြ ဘယ္လိုမ်ား ေနၾကပါလိမ့္။ ဒုတိယပိုင္းမွာ ရွႏိုက္ဒါက တစ္ဂိုးထပ္သြင္းတယ္။ ႏွစ္ဂိုးျပတ္နဲ႔ ၿပီးေတာ့မယ္ေပါ့။ အခ်ိန္ပိုမွာေတာ့ စလိုဗက္ကီးယားက ပင္နယ္တီရတယ္။ အသင္းရဲ႕ ဂိုးသြင္းသူရဲေကာင္း ဗီတက္ခ္ကပဲ သြင္းယူသြားတယ္။ ပထမဆံုး ၀င္ၿပိဳင္တဲ့ ကမၻာ့ဖလားမွာ ႐ံႈးထြက္အဆင့္ကို တက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမုိင္းမွတ္တိုင္သစ္ကို ေရးထိုးၿပီးသကာလ စလိုဗက္ကီးယားတို႔ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပဲ အိမ္ျပန္သြားခဲ့ၾကပါၿပီ။ စိတ္မပါလက္မပါ ေဟာ္လန္ကေတာ့ ဘရာဇီးလ္နဲ႔ ခ်ီလီအသင္း ႏုိင္လာတဲ့သူနဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ေတာ့မွာပါ။ ဘယ္သူႏိုင္မလဲဆိုတာကို ႀကိဳတင္သိေနတဲ့အတြက္ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့မ်ား စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ၀မ္းနည္းေနၾကသလား ဆိုတာကိုေတာ့ လိေမၼာ္ေရာင္ တပ္သားေတြမွတစ္ပါး ဘယ္သူေတြ သိႏုိင္မလဲဗ်ာ။ ႐ံႈးထြက္အဆင့္မွာ လံုး၀ကို ၾကည့္ရတာမတန္တဲ့ ပြဲစဥ္တစ္ခုပါ။
Man of the Match - ေရာ္ဘင္ (ေဟာ္လန္)
ေတာင္အေမရိကတိုက္က ငါးသင္းစလံုး အုပ္စုအဆင့္ကေနတက္တယ္။ အသင္းေလးသင္းက အုပ္စုပထမအျဖစ္နဲ႔ တက္လာတယ္။ တစ္သင္းကေတာ့ အုပ္စုဒုတိယပဲ ရခဲ့တယ္။ အဲဒီအသင္းက ခ်ီလီ။ အုပ္စုအဆင့္မွာသာ စပိန္ကို သေရကစားႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အုပ္စုပထမအျဖစ္နဲ႔ ေပၚတူဂီနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရမွာ။ အဲသလိုသာဆိုရင္ ဘရာဇီးလ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔တာထက္ေတာ့ အေျခအေနေကာင္းႏုိင္တယ္။ အခုေတာ့ အုပ္စုဒုတိယပဲ ရခဲ့တဲ့အတြက္ မေတြ႔ခ်င္တဲ့ အသင္းနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့တာေပါ့။ ႐ံႈးထြက္အဆင့္မွာ ေတြ႔ရတဲ့အသင္းကလည္း ေတာင္အေမရိကရဲ႕ ထိပ္သီးဘရာဇီးလ္။ ေဒသတြင္းမွာ ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္သလို၊ သမုိင္းမွတ္တမ္းအရလည္း ခ်ီလီတို႔ အသာစီးမရခဲ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်ီလီတို႔အတြက္ ဒီပြဲဟာ ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘရာဇီးလ္မို႔ အေလွ်ာ့မေပးခဲ့ပါဘူး။ သူတင္ကုိယ္တင္ ယွဥ္ကစားခဲ့တာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးကို ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အေစာပြဲမွာ စိတ္တိုေဒါသထြက္ခဲ့ရတာေတြ ၾကက္ေပ်ာက္၊ ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ျမန္လိုက္တဲ့ကစားပြဲ၊ လွလိုက္တဲ့ ကစားကြက္၊ ျပလုိက္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ သြင္းလုိက္တဲ့ဂိုးေတြဆိုတာ ေျပာစရာကို မရွိဘူး။ ဘရာဇီးလ္အသင္းကို တစ္ကမၻာလံုးက ဘာေၾကာင့္အထင္တႀကီး ရွိေနရသလဲဆိုတာ မေန႔ညကပြဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွား သိခြင့္ရလုိက္တယ္။ အဂၤလန္အသင္း ေဘာလံုးရရင္ ဘယ္လိုျဖန္႔မယ္၊ ဘယ္လိုကန္မယ္ဆိုတာ ပရိသတ္ေတြ ပံုေဖာ္ႏိုင္ၾကတယ္၊ စပိန္အသင္း ေဘာလံုးရရင္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုတည္ၿပီး ကစားကြက္ဆင္မယ္၊ ဘယ္သူ႔ဆီေရာက္ရင္ ဂိုးရႏုိင္တယ္ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္တယ္၊ ေပၚတူဂီအသင္း ကစားဟန္ကလည္း ဘယ္လိုရွိတယ္၊ ဘယ္သူ႔ကို အေသကပ္လုိက္ရင္ ပြဲၿပီးၿပီဆိုတာကို ပရိသတ္တုိင္း သိၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ေဟာ... ဘရာဇီးလ္အသင္းကေတာ့ ဘယ္အသင္းနဲ႔မွကို မတူဘူး။ သူတို႔ကစားကြက္ကို ခန္႔မွန္းလို႔မရဘူး၊ သူတို႔ကစားေနတဲ့ ပံုစံကို နာမည္တပ္လို႔မရဘူး၊ ဘယ္သူက အဓိက,ကစားသမားလဲဆိုတာ မေ၀ခြဲႏိုင္ဘူး၊ ဘယ္သူက ဂိုးသြင္းမယ့္လူလဲဆိုတာလည္း သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိဘူး၊ ႀကံဳတဲ့လူက ဂိုးသြင္းတယ္၊ ကြင္းထဲက ဆယ္ေယာက္လံုးက တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီနဲ႔ စေကးလ္ျပတယ္၊ ေဘာလံုးေပးတာက ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏုိင္တဲ့ ေပးဟန္ေတြနဲ႔၊ ဂိုးသြင္းေတာ့မယ္လို႔ ထင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးက ေနာက္တန္းကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္၊ ေအးေအးေဆးေဆး ေဘာလံုးထိန္းေနၿပီလို႔ ထင္ေနတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ဂိုးသြင္းသြားတယ္၊ တိုက္စစ္မွဴးေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္တန္းကလူက ၁၈ ကိုက္ထိပ္မွာလာၿပီး ဂိုးသြင္းတယ္။ ေျပာလို႔ကို မကုန္ႏုိင္ဘူး။ ေရာ္ဘင္ဟိုတို႔၊ ကာကာတို႔ ေဘာလံုးရသြားရင္ ေဘာလံုးဆြဲေျပးတာလား၊ ဆမ္ဘာကေနတာလားေတာင္ ထင္မွတ္မွားရတယ္။ ညက္ညက္ေညာေညာ၊ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းနဲ႔ ေဘာလံုးဆြဲယူသြားပံုက ေၾကာ္ျငာ႐ုိက္ဖို႔ သ႐ုပ္ျပေနသလားေတာင္ ထင္ရတယ္။ ဘရာဇီးလ္အသင္းက အဲဒီလိုေတြ ကစားေနတဲ့အတြက္ ခ်ီလီအသင္းကိုလည္း ေလွ်ာ့မတြက္လိုက္နဲ႔ ေတာင္အေမရိကဟန္နဲ႔ ေဘာလံုးကၽြမ္းက်င္မႈကို ဦးစားေပးၿပီး အျပန္အလွန္ ကစားသြားပံုက ခ်ီးက်ဴးခ်င္စရာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘရာဇီးလ္နဲ႔ ခ်ီလီၾကားက ကြာျခားခ်က္ဟာ ႀကီးမားလြန္းေနခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ဘရာဇီးလ္က ကန္ေနတဲ့ ၁၀ ေယာက္လံုးက တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ဒုကၡေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်ီလီကေတာ့ အေရအတြက္နည္းနည္းနဲ႔ အဓိက,ကစားသမားေတြကို အားျပဳတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကစားခဲ့ရတာမို႔ ဘယ္လိုမွ အသာစီးမရခဲ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဂ်ဴအန္ရဲ႕ ေခါင္းတုိက္ဂိုးကို ပထမဆံုး ခြင့္ျပဳလုိက္ရတယ္။ တစ္ခါထပ္ၿပီး ေရာ္ဘင္ဟို၊ ကာကာ၊ ေဖဘီယာႏို တြဲလံုးကေန ဂိုးသမားကိုပါလိမ္ၿပီး ဂိုးသြင္းယူသြားလိုက္ပံုက ဘရာဇီးလ္ဟန္အစစ္။ အရင္တုန္းက ဘရာဇီးလ္ရဲ႕ ဂိုးသြင္းစက္ႀကီး ႐ိုနယ္လ္ဒို သြင္းယူတဲ့ပံုစံေတြနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းပဲ။ ေရာ္ဘင္ဟိုရဲ႕ လ်င္ျမန္မႈ၊ ကာကာရဲ႕ အကြက္ျမင္မႈ၊ ေဖဘီယာႏိုရဲ႕ ေနရာယူတတ္မႈနဲ႔ အဆံုးသတ္ေသခ်ာမႈကို ခ်ီလီတို႔ မဟန္႔တားႏိုင္တာ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ဂိုးျပတ္နဲ႔ ႐ံႈးေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ခ်ီလီတို႔အတြက္ အိမ္ျပန္ဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီဆိုတာ ၾကည့္ေနတဲ့ပရိသတ္အားလံုး သိေနၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ခ်ီလီအသင္းကေတာ့ အေလွ်ာ့ေပးခ်င္ေသးပံု မရဘူး။ ဒုတိယပိုင္းမွာ လူစားလဲမႈေတြလုပ္၊ ကစားကြက္ေျပာင္းၿပီး ဘရာဇီးလ္ကို ဒုကၡေပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ ပထမပိုင္းထက္ ပိုေကာင္းလာတာ မွန္ေပမယ့္ ဘရာဇီးလ္အတြက္ေတာ့ ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အားကုန္ကစားေနတဲ့ ခ်ီလီအသင္းကို ၿငိမ္က်သြားေစမယ့္ ဂိုးတစ္ဂိုးကို ေရာ္ဘင္ဟိုက ကၽြမ္းက်င္မႈအျပည့္နဲ႔ လွလွပပ သြင္းယူျပလုိက္ေတာ့ ခ်ီလီတို႔ စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ ဘရာဇီးလ္အသင္းအေနနဲ႔ ဂိုးလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္အခ်ိန္မဆို သြင္းလို႔ရတယ္ဆိုတာကို ျပလိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ဒြန္ဂါႀကီးကလည္း ဂိုးေတြထပ္သြင္းမွာစိုးလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ကာကာတို႔၊ ေရာ္ဘင္ဟိုတို႔ကို လူစားလဲပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒါေတာင္ ခ်ီလီတို႔ သိကၡာဆည္ဂိုးရေအာင္ မသြင္းႏို္င္ခဲ့ဘဲ လူစား၀င္လာတဲ့ လူငယ္ကစားသမားေတြရဲ႕ ပညာေပးမႈေတြကို အလူးအလဲ ခံလုိက္ၾကရေသးတယ္။ ဒီပြဲကေတာ့ သြင္းယူသြားတဲ့ ဂိုးသံုးဂိုးထက္ ဘရာဇီးလ္ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈအျပည့္နဲ႔ ကစားဟန္က ပိုၿပီးအဖိုးတန္လြန္းေနတယ္။ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ဒီပြဲအတြက္ ေက်နပ္ေနမိတာ အမွန္ပါပဲ။ ကြာတားဖိုင္နယ္လ္အဆင့္မွာ အ၀ါေရာင္ ဘရာဇီးလ္ေတြနဲ႔ လိေမၼာ္ေရာင္ ေဟာ္လန္တို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနဦးမွာပါ။ ေစာင့္ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့။
Man of the Match - ေရာ္ဘင္ဟို (ဘရာဇီးလ္)
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၉ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
နံနက္ ၁၀ နာရီ ၁၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၉ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
နံနက္ ၁၀ နာရီ ၁၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment