ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ လူယုတ္မာလား၊ ဘုရားအေလာင္းလား

(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အိႏၵိယဘုရင္ခံခ်ဳပ္ ေမာင့္ဘက္တန္)

ငါ့အတြက္ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ့၊ ႏုိင္ငံေရး ၀ဲဂယက္အတြင္းသုိ႔ ေျခစံုပစ္၍ ဇြတ္ဆင္းကာ ငါ၏ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မေနမနား စြန္႔စားလံုးပမ္းေတာ့အံ့။
ဤအဓိ႒ာန္ကို သန္သန္ႀကီး ျပဳလုိက္မိေတာ့၏။

(ျမဟန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေပလက္ရာ၊ စာ-၁၁၁ မွ)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တကယ့္ကို ႏိုင္ငံေရးသတၱ၀ါ။ သူ႔တစ္ဘ၀လံုး ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ လံုးလံုးျမႇဳပ္ႏွံထားခဲ့ေၾကာင္း ဆရာဒဂုန္တာရာက ႐ုပ္ပံုလႊာ ေရးဖြဲ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေလာကနဲ႔ အတိုက္အခိုက္ အကြဲအၿပဲေတြကို ဇြဲလံု႔လႀကီးႀကီးနဲ႔ ျဖတ္သန္းၿပီး လြတ္လပ္ေရးသာလွ်င္ ပန္းတုိင္အျဖစ္ ဦးတည္ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ မညီၫြတ္ႏုိင္ဘဲ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို္ယ္တုိင္ စိတ္ပ်က္မိတာလည္း ရွိပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔ ကုိယ့္မင္းကုိယ့္ခ်င္းလမ္းရွိ ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ သတင္းစာဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းမွာ -

"လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္အထိေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ရဦးမွာပဲ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္မပါခ်င္ပါဘူး။ ေဘးဖယ္ေနမယ္၊ သူမ်ားေတြလုပ္တာ ထုိင္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္ေရးမယ္" လို႔ အတိအလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့တာက သက္ေသခံေနပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကာလဟာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္လို႔ အသံေကာင္းဟစ္ၿပီး ကုိယ့္အတြက္ကုိယ္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြမ်ားလို႔ ႏိုင္ငံေရးဟာ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္အခါ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာတဲ့ ဦးသိမ္းေမာင္က "ႏို္င္ငံေရးသည္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ အလုပ္ျဖစ္သည္" လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

(ေမာင္ထင္၊ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသုခမိန္၊ စာ-၂၂၆)

ႏိုင္ငံေရးေလာကဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းပါေစ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေျခတစ္လွမ္းေနာက္မဆုတ္ဘဲ ေရွ႕သို႔အစဥ္ ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရနဲ႔ေပါင္းၿပီး တုိင္းျပည္ငါးပါးေမွာက္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ ႏို္င္ငံေရးသမားေတြေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကဆိုတာ လူမသတီစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သခင္တင္ေမာင္က ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။

(ေအာင္သန္း ၏ ေအာင္ဆန္း၊ စာ-၃၅၈)

အဲဒီလို ႏုိင္ငံေရးေလာကႀကီး မသတီစရာ ေကာင္းေနေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ႏို္င္ငံေရးအေပၚမွာ စြဲၿမဲခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မွ လြတ္လပ္ေရးရမွာဆိုေတာ့ ႏို္င္ငံေရးကို စိတ္ပ်က္လို႔မျဖစ္ေပဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးမရမခ်င္း ႏုိင္ငံေရးအေပၚမွာ စကၠန္႔မလပ္ အားတင္းခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္က်ိဳးရွာသူေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဟာ နာမည္ပ်က္ေနေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးကိုထိရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က နည္းနည္းမွ ငံု႔မခံဘူး။

ဂ်ပန္အေျပး အဂၤလိပ္အစိုးရ ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္ခ်ိန္၊ ဖဆပလနဲ႔ ကက္စ္ဘီအစိုးရတို႔ၾကား တင္းမာေနခ်ိန္ အိႏၵိယဘုရင္ခံခ်ဳပ္ ေလာ့ဒ္လူ၀ီေမာင့္ဘက္တန္ ျမန္မာျပည္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ မဟာမိတ္တပ္သားေတြ စုဖြဲ႔ထားတဲ့ "အိတ္စ္အင္၀က္စ္ကလပ္" က ကန္ေတာ္မိတ္သဘင္ (ေနာင္ အိုရီရင့္ကလပ္) မွာ ေမာင့္ဘက္တန္ကို ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲတစ္ခု တည္ခင္းပါတယ္။

အဲဒီ ညစာစားပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း ေလးငါးဆယ္ေယာက္ကို ဖိတ္တယ္ခင္ဗ်ား။ မလႊဲသာလို႔ ဖိတ္ရသလားေတာ့ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ေပးထားတဲ့ ေနရာေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုေတာင္မွ ေခ်ာင္ထဲ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ ေနရာေပးထားတယ္။ တိုတိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ထမင္းစားပြဲအၿပီးမွာ အဂၤလိပ္ထံုးစံအတုိင္း ဂုဏ္ျပဳစကား ထၿပီး ေျပာၾကရတာေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီအခါတုန္းက ေရပန္းစားေနတဲ့ ဆာေပၚထြန္းတို႔ ဘယ္သူဘယ္၀ါတို႔ေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေတာ့ စကားေျပာရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြစာရင္းမွာ ထည့္မထားဘူးဗ်။ အဲဒီလို ေျပာၾကဆုိၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္အေနနဲ႔ ေမာင့္ဘက္တန္က ျပန္လည္မိန္႔ၾကားတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတာ္ေခၽြတဲ့အလွည့္ ေရာက္လာေရာ၊ ေမာင့္ဘက္တန္ေျပာတဲ့ စကားထဲမွာ -

"Politics is the refuge of the scoundrels"
(ႏိုင္ငံေရးေလာကဆိုတာဟာ လူယုတ္မာတို႔ရဲ႕ ခိုကိုးရာေဒသျဖစ္တယ္) ဆိုတဲ့ စကားတစ္လံုး ပါလာတယ္။ သူလည္း ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထိုင္လုိက္ေရာ ပရိသတ္ႀကီးကလည္း လက္ခုပ္တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ၾသဘာေပးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ လက္ခုပ္သံလည္းဆံုးေရာ.... လား...လား.....။ က်ဳပ္တို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေခ်ာင္ၾကားထဲက ျဗဳန္းဆို မတ္တတ္ရပ္လုိက္တယ္။ ေမာင့္ဘက္တန္ ထုိင္ေနတဲ့စားပြဲဆီ ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး အစီအစဥ္မပါဘဲနဲ႔ မိန္႔ခြန္းေျပာပါေလေရာဗ်ာ။

ပရိသတ္ေတြေရာ စီစဥ္တဲ့လူေတြေရာ အားလံုး မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ကုန္ၾကတယ္။ လာတဲ့ပရိသတ္ကလည္း အလိုေတာ္ရိ ပရိသတ္ေတြကိုးခင္ဗ်။ အဲဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ညစ္ထပ္ထပ္ ကာကီေဘာင္းဘီအိတ္ကို လက္ႏိႈက္ၿပီး အဂၤလိပ္လို မိန္႔ခြန္းေျပာပါေလေရာ။ သူေျပာပံုကေတာ့-

"ဂုဏ္သေရရွိ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ခင္ဗ်ား။ အစီအစဥ္ထဲမွာ မပါတဲ့လူတစ္ေယာက္က အခုလိုထၿပီး ေျပာလုိက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ထံုးစံအရ ေတာ္ေတာ္႐ုိင္းတယ္လို႔ ထင္ၾကမွာပဲ။ ႐ုိင္းတယ္ထင္႐ံုမကလို႔ လဲေသေသ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာရမွာပဲ။ က်ဳပ္ေျပာမွာကေတာ့ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ သနားစရာေကာင္းတဲ့ အဘိဓမၼာကို ေ၀ဖန္ျပမယ့္အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။" အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုး အပ္က်သံေတာင္ ၾကားရမတတ္ ၿငိမ္သြားပါတယ္။ ေနာက္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဆက္ၿပီး -

"ႏုိင္ငံေရးေလာကဆိုတာ လူယုတ္မာေတြရဲ႕ ခိုကိုးရာေဒသျဖစ္တယ္လို႔ ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ႀကီးက ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္မယ္။ က်ဳပ္တို႔ အေရွ႕ႏုိင္ငံ အယူအဆကေတာ့ ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ႀကီး ခံယူခ်က္နဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဟာ ပရိဟိတလုပ္ငန္း၊ ေလာကတၱစရိယက်င့္တဲ့လုပ္ငန္း၊ ဒါဟာ ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဘုရားအေလာင္းမ်ားမွသာ လုပ္ႏုိင္တဲ့လုပ္ငန္းလို႔ ယူဆထားတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပါဠိေတြဘာေတြ ရြတ္ျပလုိက္ေသးတယ္) အဲဒီလို အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့အထဲမွာ တစ္ခါတစ္ရံ လူယုတ္မာေတြ ပါလာေကာင္းပါလာမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ဟာ မေကာင္းဘူး ဆိုရေတာ့မွာလား။

ဥပမာတစ္ခု ေျပာပါရေစ။ ဒီအေဆာက္အဦႀကီးဟာ (အိုရီးယင့္ကလပ္ကို ဆိုလိုသည္) လူအမ်ားစုေ၀းဖို႔ ေဆာက္ထားတယ္။ အေစာင့္အၾကပ္ ကင္းမဲ့ခ်ိန္မွာ တစ္ခါတရံ ေခြးေတြ တက္အိပ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီလို ေခြးေတြ တက္အိပ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ဒီ အေဆာက္အဦႀကီးဟာ ေခြးအိပ္ဖို႔ ေဆာက္ထားတာပါလို႔ဆိုရင္ မွန္ပါ့မလား။ မမွန္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိ္င္ငံေရးဟာလည္း ဒီလုိပဲ။ အင္မတန္ မြန္ျမတ္ပါတယ္။ ဒီ အေဆာက္အဦႀကီးေပၚမွာ ေခြးတက္အိပ္သလို လူယုတ္မာေတြလည္း အလစ္မွာ ႏုိ္င္ငံေရးေလာကထဲ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။

အဲဒီလို ၀င္လာတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ေတြက ဒီလူယုတ္မာေတြကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ဟန္႔တား၀ိုင္းပယ္ ႏုိ္င္သည္ႏွင့္အမွ် ႏို္င္ငံေရးေလာကႀကီးဟာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါပဲ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ" ဟု ဆုိၿပီး သူ႔ေနရာသူ ခပ္တည္တည္ ျပန္လာခဲ့တယ္ခင္ဗ်။

(ေအာင္သန္း ၏ ေအာင္ဆန္း၊ စာ-၃၆၀၊ ၃၆၁)

အထက္ပါေဖာ္ျပခ်က္မွာ ေအာင္သန္း၏ ေအာင္ဆန္း စာအုပ္ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား အခန္းမွာ ထည့္သြင္းထားတဲ့ သခင္တင္ေမာင္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ေဆာင္းပါးထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ႏုိ္င္ငံေရးသမားေတြ ကုိယ္က်ိဳးရွာတာ၊ မညီၫြတ္ႏုိင္တာအေပၚမွာ စိတ္ပ်က္မိတာ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ ႏုိ္င္ငံေရးအေပၚမွာ အလြန္တန္ဖိုးထား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္လွပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေျပာအၿပီးမွာ ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ႀကီး ေမာင့္ဘက္တန္ခမ်ာ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ လုပ္လုိက္ရတယ္။ ေနရာကရပ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းကို လက္ခုပ္တီး ၾသဘာေပးတယ္။ ပရိသတ္လည္း ေရာေယာင္ၿပီး လက္ခုပ္တီးတယ္။ ဘုရင္ခံခ်ဳပ္က "ဒီေန႔ည စကားေျပာတဲ့အထဲမွာ အစီအစဥ္ထဲမပါတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မိန္႔ခြန္းဟာ အဖိုးတန္ဆံုးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိတာကေတာ့ ရယ္စရာ ေမာစရာ အေနနဲ႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ႏုိ္င္ငံေရးေလာကကို ျပက္ရယ္ျပဳတဲ့စကားကို ေျပာမိပါတယ္။ အလြန္၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ႐ုပ္သိမ္းပါတယ္ခင္ဗ်ား" တဲ့။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ကို ခ်က္ခ်င္းတံု႔ျပန္ေျပာဆိုတဲ့ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ "ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ပရဟိတသမား၊ ေလာကတၱစရိယသမား၊ ဒြိဟိတ္မဟုတ္ တိဟိတ္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘုရားအေလာင္းမ်ားမွသာ လုပ္ႏုိင္တဲ့လုပ္ငန္း ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြဟာ အလြန္ေလးနက္ မြန္ျမတ္လွပါတယ္။

ေမာင္ေသြးခၽြန္

ကိုးကား
၁။ ၁၉၆၅၊ ဇူလိုင္လထုတ္၊ ေအာင္သန္း ၏ ေအာင္ဆန္း
၂။ ၂၀၁၀၊ ဧၿပီလထုတ္၊ ေမာင္ထင္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသုခမိန္ (ဒု-အႀကိမ္)
၃။ ၂၀၁၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္၊ ျမဟန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေပလက္ရာ (ဒု-အႀကိမ္)

[ေမာ္နီတာ၊ အတြဲ-၁၊ အမွတ္-၆၊ ၂၀၁၀၊ ဇြန္ ၁၃၊ စာမ်က္ႏွာ-၄]