ၾကက္ဥနဲ႔ ၾကက္မ
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အဲဒီေမးခြန္းမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေမးခဲ့ဖူးတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အလယ္တန္းေလာက္တုန္းက ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အျခားမဟုတ္ပါဘူး။ "ၾကက္ဥနဲ႔ ၾကက္မ ဘယ္သူက အရင္ျဖစ္သလဲကြ" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ အခုစာဖတ္သူေတြထဲမွာလည္း အဲဒီေမးခြန္းကို ေမးခဲ့ဖူးသူ၊ ေျဖခဲ့ဖူးသူ၊ ျငင္းခုန္ခဲ့ဖူးသူေတြ ရွိၾကမယ္ထင္ပါတဲ့။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ငယ္ငယ္အေတြးမို႔ စဥ္းစားမႈကလည္း ခပ္ငယ္ငယ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့မွာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ေနတာက ၾကက္ဥေလးေတြကေန ၾကက္ကေလးေတြ ေပါက္လာၾကတာဆိုေတာ့ ၾကက္ဥကသာလွ်င္ အစဦးျဖစ္တယ္လို႔ ထင္မွတ္ခဲ့ၾကတာကိုး။ အမယ္....ကုိယ္ေတြတင္ အဲဒီလို ထင္မွတ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္မိခဲ့တာကိုး။ ဘယ္ဟုတ္လို႔လဲဗ်။ တစ္ကမၻာလံုးက လူအကုန္လံုးနီးနီးကလည္း အဲဒီလိုပဲ ထင္မွတ္ခဲ့ၾကပါသတဲ့။ "ၾကက္ဥနဲ႔ ၾကက္မ ဘယ္သူကစ" ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကလည္း မ႐ိုးႏုိင္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုတဲ့ခင္ဗ်။ ေဟာ... အခုေတာ့ ပညာရွင္ဆိုသူမ်ားက လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ပါၿပီ။ "ၾကက္ဥနဲ႔ၾကက္မမွာ ၾကက္မက အရင္ျဖစ္ပါတယ္" တဲ့။ အလိုေလ... ဒီအတုိင္း စိတ္ထဲထင္ရာ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ HECTOR လို႔ေခၚတဲ့ စူပါကြန္ပ်ဴတာကိုသံုးၿပီး တြက္ခ်က္ၿပီးေတာ့မွ သက္ေသျပတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ အံ့ေရာ.. အံ့ေရာ..။ တစ္ခုစဥ္းစားမိတာက အခုလို သက္ေသျပလိုက္ႏုိင္ၿပီဆိုေတာ့ ကမၻာတစ္၀န္းမွာရွိေနတဲ့ ၾကက္မေတြချမာ အေတာ္ေပ်ာ္သြားမွာပဲလို႔။ အဲဒါေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ တစ္ေန႔က ၾကက္ၿခံတစ္ခုအနားက ျဖတ္သြားေတာ့ ၿခံထဲကၾကက္မေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ဆူညံေနၾကတာ ၾကားလိုက္ရသဗ်။ နားလည္တဲ့လူနဲ႔ ဘာသာျပန္ခုိင္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ "ငါတို႔ၾကက္မေတြက ၾကက္ဥေတြထက္ အရင္ျဖစ္တာကြ" ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားစြာနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေအာင္ပြဲခံေနၾကဟန္ တူပါရဲ႕ဗ်ာ။ အံ့ေရာ... အံ့ေရာ... ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေလ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စဥ္းစားလိုက္ရတာ၊ "မီးက ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ ပ်က္ရတာလဲ၊ မိုးအံု႔တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းမီးပ်က္သြားေအာင္ ဘယ္လိုစနစ္သံုးထားသလဲ၊ ေန႔စဥ္သတင္းစာကို ရက္ေက်ာ္လာလာေပးတာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ကြာလတီဆိုတဲ့ မဂၢဇင္းစာအုပ္ေတြမွာ (တန္ဖိုး-၁၀၀ က်ပ္) လို႔ ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္းမွာ ေရးထားၿပီး ငွားဖတ္တဲ့အခါ တစ္ရက္ငွားခ (၃၅၀ က်ပ္) ေပးေနရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ" စတဲ့ စတဲ့ ေမးခြန္းေတြေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ခါမွကို အေျဖရေအာင္ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ ေဟာ... ေတာ္တဲ့လူေတြမ်ားက်ေတာ့လည္း ၾကည့္စမ္းပါဦး။ ၾကက္ဥနဲ႔ၾကက္မ ဘယ္သူက အရင္ျဖစ္သလဲဆုိတာကို တြက္ခ်က္ျပသြားလိုက္တာမ်ား လက္ဖ်ားခါေလာက္တယ္ဗ်ာ။ အံ့ေရာ... အံ့ေရာ....။
ကေလးႀကီးေတြ ရန္ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ
ကေလးေတြ ရန္ျဖစ္ကုန္ၿပီဆိုလို႔ ေလွ်ာက္မေတြးပါနဲ႔ဗ်ာ။ သူ႔ဟာသူ အရပ္ထဲက ကေလးေတြ ရန္ျဖစ္တာကို ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ အဖိုးတန္အခ်ိန္ေလးေတြကို ျဖဳန္းတီးပစ္ရာေရာက္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ တကူးတက မေရးပါဘူး။ အခုဟာက ကမၻာ့ကေလးႀကီးေတြ ရန္ျဖစ္ကုန္ၾကတာကို ေျပာတာပါ။ ဘယ္သူေတြလဲလို႔ သိခ်င္မွာေပါ့။ ဘယ္သူေတြျဖစ္ရမတုန္းဗ်ာ၊ ထံုးစံအတိုင္း ငပြႀကီးနဲ႔ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေပါ့ဗ်ာ။ ေၾသာ္... ရွင္းျပကာမွ ပိုဆိုးကုန္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ အေမရိကန္နဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယားကို ေျပာတာပါဗ်။ ငပြႀကီးကလည္းေလ... သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး၊ ဟိုလူနဲ႔ ရန္ျဖစ္လိုက္၊ ဒီလူနဲ႔ ရန္ျဖစ္လိုက္နဲ႔။ တစ္ခါတေလ အဲဒီေကာင္က လက္ေတာင္ပါလိုက္ေသးတယ္။ အတ္ရီဆိုတဲ့ေကာင္ဆိုရင္ ငပြႀကီးက အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး နာရင္းအုပ္လုိက္တာ အခုအခ်ိန္ထိ ျပန္မထႏုိင္ေသးဘူးေလ။ အေတာ္နာသြားတယ္ဗ်။ အန္ဖဂါဆိုတဲ့ေကာင္ေလးလည္း ဘာထူးလို႔လဲ၊ အရင္တုန္းက အိမ္ကအစ္ကိုဆိုးေတြကိုပဲ ေၾကာက္ရတာ၊ အခုေတာ့ ငပြႀကီးအႏိုင္က်င့္သမွ် ခံေနရတယ္ေလ။ ေဟာ.... အခုလည္းၾကည့္ဦး။ ငပြႀကီးက ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ကို ရန္စျပန္ၿပီေလ။ ဟိုေကာင္က အေကာင္သာေသးတာ၊ ၿပီးေဆးထိုးထားသလိုလို၊ မေသေဆးပဲစားထားသလိုလို ေလက်ယ္ထားေလေတာ့ ငပြႀကီးက အဲဒီဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ကို နားရြက္တံေတြးဆြတ္တာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ရဲဘူးဗ်။ အဲဒီေတာ့ ဘာလုပ္လဲဆိုဗ်ာ... တစ္ခါတုန္းက အႀကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ဖူးၿပီး ေဆြျပတ္မ်ိဳးျပတ္ျဖစ္သြားတဲ့အထိ နာက်ည္းေနတဲ့ ညီအစ္ကိုရင္းနဲ႔ ရန္တိုက္ေပးတယ္ေလ။ ေတာင္ကိုရီးယားေပါ့ဗ်ာ။ ငပြႀကီးနဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယား ပူးတြဲစစ္ေရးေလ့က်င့္မႈေတြ ျပဳလုပ္ျပလုိက္ေတာ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္လည္း တအားကို ေဒါပြေတာ့တာေပါ့။ နဂိုကမွ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အျမင္ၾကည္တာမဟုတ္ေလေတာ့ ဒီလိုလုပ္တာဟာ သူ႔ကိုရန္စတာပဲ၊ စိန္ေခၚတာပဲဆိုၿပီး တ႐ွဴး႐ွဴး ျဖစ္ေတာ့တာကိုးဗ်။ အဲဒီမွာ စိတ္ဆိုးတာကို ဒီအတုိင္းမဆိုးဘူးဗ်ိဳ႕။ ဦးခ်ိဳရွိတဲ့ သတၱ၀ါဟာ ဦးခ်ိဳကို အားကိုးတယ္ ဆိုတဲ့အတုိင္းပဲ သူ႔မွာရွိတယ္ဆိုတဲ့ ႏ်ဴလက္နက္ေတြနဲ႔ ပစ္မယ္၊ ခတ္မယ္၊ အမႈန္႔ေခ်ပစ္မယ္ေပါ့။ ငပြႀကီးကလည္း ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဘယ္ခံလိမ့္မလဲ၊ ခ်က္ခ်င္းကို ျပန္ေျပာေတာ့တာေပါ့။ မင္းမွာရွိတဲ့ ႏ်ဴလက္နက္ဟာ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္ပါဘူးကြာ၊ ဘာညာေပါ့။ တကယ္ရယ္ရတဲ့ေကာင္ေတြဗ်ာ၊ ကေလးေတြက်ေနတာပဲ။ သူတို႔ေတြက အဲဒီလိုေတြျဖစ္တာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး၊ မီဒီယာေတြက သတင္းေရးစရာေတြျဖစ္ၿပီး "ႏ်ဴကလီးယားစစ္ပြဲ လာေတာ့မည္ေလာ" ေတြဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ဗ်။ အံ့ေရာ... အံ့ေရာ....။ သူတို႔မ်ားက်ေတာ့လည္း ကုသိုလ္ကံကိုက ထူးလြန္းပါတယ္ဗ်ာ။ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ရန္ျဖစ္ၿပီး စကားမ်ားတဲ့ဟာကို ကမၻာသိေအာင္ ဟိုးေလးတေၾကာ္ေၾကာ္ ျဖစ္ရတယ္လို႔။ အံ့ေရာ... အံ့ေရာ...။
မထြက္ႏိုင္ျပန္တဲ့ The VOICE
အရင္အပတ္ တနလၤာေန႔ေလာက္ကတည္းက အင္တာနက္မွာ သတင္းတစ္ခုဖတ္ရတယ္။ ေခါင္းစဥ္မွာပါတဲ့ ဂ်ာနယ္ကို ႏွစ္ပတ္ပိတ္ထားတယ္တဲ့။ ဒီအတုိင္းပဲ ဖတ္လုိက္ပါတယ္။ သတင္းမွာေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဘာေတြလည္း ပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး ဆုိပါေတာ့။ ဆုိင္တာက ဘာလဲဆိုေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ပတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ပံုမွန္၀ယ္ဖတ္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္က ၁၅ ေစာင္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာသတင္းမွ မဖတ္ရပါဘူး။ အံ့ေရာ... အံ့ေရာ....။ VOICE က စေနေန႔မွ ထြက္တာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ယူသမွ်ထဲမွာ ေနာက္ဆံုးထြက္ဂ်ာနယ္ ဆိုပါေတာ့။ ေသာၾကာေန႔ညေနပိုင္း ဂ်ာနယ္သြားယူေတာ့ အဲဒီဆုိင္က ကေလးမေလးကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ VOICE က ႏွစ္ပတ္ပိတ္မွာဆိုေတာ့ အစားမယူေတာ့ဘူး၊ ႏွစ္ပတ္မယူနဲ႔ပဲ မွတ္ထားလုိက္ပါေပါ့။ အရင္က တစ္ပိတ္ပိတ္တာတို႔ ဘာတို႔ဆိုရင္ လကုန္လို႔ စာရင္းရွင္းတဲ့အခါ ႐ႈပ္တဲ့အတြက္ မထြက္တဲ့ဂ်ာနယ္အစား အျခားတစ္ခုခုကို အစားထိုးေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဆုိင္က ကေလးမေလးက မယံုတစ္၀က္ ယံုတစ္၀က္နဲ႔၊ ဟုတ္လားလို႔ ျပန္ေမးတယ္။ ဟုတ္တယ္လို႔ ျပန္ေျဖၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ တကယ္လည္း ဒီအပတ္မွာ အဲဒီဂ်ာနယ္ကို မဖတ္ခဲ့ရပါဘူး။ အဲဒီဂ်ာနယ္ကို ပိတ္လုိက္တဲ့အတြက္ ဘာေတြျဖစ္သြားတယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ မဖတ္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ အပတ္စဥ္ ေစာင့္ဖတ္ေနက် ဆရာေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲအေတြ႔အႀကံဳ မဖတ္ရဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုး ေခါင္းႀကီး (အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္) မဖတ္ရေတာ့ဘူး။ အျခားဂ်ာနယ္ေတြနဲ႔မတူတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ ႐ႈေထာင့္တစ္မ်ိဳးကေရးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးေတြ မဖတ္ရေတာ့ဘူး။ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာခ်င္တာက ျပည္တြင္းမွာေတာင္ ဘာသတင္းမွ မထုတ္ျပန္တဲ့ ကိစၥကို ျပည္ပမီဒီယာေတြက ဘာျဖစ္လို႔ အၿမဲတမ္း သတင္းဦးအျဖစ္ ေဖာ္ျပႏုိင္ေနရတာလဲ ဆိုတာပါ။ ေတြးၾကည့္စမ္းပါဗ်ာ... အေရာင္းဆုိင္ေတြအတြက္ အဲဒီဂ်ာနယ္က စီးပြားေရး၊ စာဖတ္သူေတြအတြက္က ပံုမွန္ေစာင့္ဖတ္ရတဲ့ အသိအျမင္ေပးတဲ့ ဂ်ာနယ္တစ္ခု၊ အဲဒီလိုလူေတြက ဘာမွေသေသခ်ာခ်ာ သိခြင့္မရွိ၊ သိခြင့္မရဘဲ သတင္းေရးဖို႔သက္သက္ ေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြကပဲ ေျပာသမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သိခြင့္ရေနတာကေတာ့ ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ ထင္တာပါပဲ။ အံ့ေရာ.... အံ့ေရာ...။
(ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရင္ထဲမွာရွိတဲ့အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တာေတြက စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြ အရမ္းကို ျပင္းထန္လြန္းေနတဲ့အတြက္ ျပန္ျပင္ေရးလုိက္ရတာပါ။ ဖတ္ရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနရင္ နားလည္ေပးပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ စာဖတ္သူေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာခ်င္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္က ဘာဆိုတာကို နားလည္ပါလိမ့္မယ္။ အျခားေတြေတာ့ ေလွ်ာက္မေတြးပါနဲ႔၊ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္သက္သက္ကိုပဲ ဆိုလိုတာပါ။ ဘာအေရာင္မွ မပါပါဘူး။)
စာႂကြင္း
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ "အံ့ေရာ... အံ့ေရာ..." လို႔ ကၽြန္ေတာ္ တ,ရတဲ့ ကိစၥေတြက အမ်ားႀကီးက်န္ေသးသဗ်။ ဒါေပမယ့္ ေန႔လည္စာ မစားခင္ကတည္းက ေရးေနတဲ့ပို႔စ္က ဟိုအလုပ္ ထ,လုပ္ရ၊ ဒီအလုပ္ ထ,လုပ္ရနဲ႔ အခုမွပဲ ၿပီးေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားတာ ျမန္လိုက္တာဗ်ာ။ အံ့ေရာ... အံ့ေရာ...။ စာဖတ္သူနဲ႔ အျမင္မတူတာေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း နားလည္ေပးပါဗ်ာ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း အဲဒီကုိဉာဏ္ဆိုတဲ့လူက ေရးလုိက္ရင္ တလြဲေတြခ်ည္းပဲ.. အံ့ေရာ.. အံ့ေရာ.. ဆုိၿပီးသာ ေရရြတ္လုိက္ပါဗ်။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
ညေန ၃ နာရီ ၅၇ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
ညေန ၃ နာရီ ၅၇ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
အ့ံေရာ အံ့ေရာ
ReplyDeleteကိဥာဏ္ကလဲ ေရးတတ္လိုက္တာ အေၾကာင္းအရာကို စံုေနလို႔ အံ႕ေရာ၊ အံ႕ေရာပဲ..တကယ္ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ... အၿမဲလာအားေပးလ်က္ ...
ReplyDeleteတီတီဆြိ
အခုလို လာေရာက္ဖတ္႐ႈ အားေပးၾကတာ၊ ကြန္းမန္႔ေပးၾကတာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ReplyDelete