ေမး - အေမ၊ အလွဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲဟင္။
ေျဖ - သဘာ၀မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အႏုပညာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလွအပကို ၾကည္ႏူးတတ္တဲ့စိတ္ကို လံႈ႔ေဆာ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေခၚတဲ့စကားလံုးေပါ့ကြဲ႔။
ေမး - အေမေကာ လွသလားဟင္။
ေျဖ - အခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ဒီလိုပဲ ေအာက္ေမ့ၾကတာပဲ။
ေမး - ဘယ္ဟာကလဲ၊ သဘာ၀ကလား၊ အႏုပညာကလား။
ေျဖ - သဘာ၀ကေပါ့။
ေမး - ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ေမေမ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ဆိုးသလဲ။
ေျဖ - ေၾသာ္ ဒါကေတာ့ အေရာင္ပိုလွေအာင္လို႔ေပါ့။
ေမး - ေမေမကလွလို႔ လူေတြက ၾကည့္မွာေကာ ႀကိဳက္သလား။
ေျဖ - ၾသ ႀကိဳက္တာေပါ့။
ေမး - ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျပဳလို႔ အိမ္ကခုိင္းတဲ့ က်င္ေမတို႔ က်င္ေရႊတို႔ကိုလည္း ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ေပးၿပီးမဆိုးသလဲ။
ေျဖ - အို ဒါကေတာ့ သူတို႔ကမွ မလုပ္ခ်င္ဘဲ။
ေမး - ဘာျဖစ္လို႔။
ေျဖ - သူတို႔ကုိ လူေတြကမွ မၾကည့္ဘဲကြဲ႔။
ေမး - ၾကည့္တဲ့လူ ၾကည့္တာေပါ့။ တစ္ေန႔ညေနကေတာင္ ေမေမေစ်းသြားတုန္း ေဖေဖေလ က်င္ေရႊကို စိုက္ၾကည့္ေနေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး
ေျဖ - (တုန္ရီေသာအသံႏွင့္) ေနာက္ၿပီး ဘာလုပ္ေသးလဲ ျမန္ျမန္ေျပာစမ္း။
ေမး - ေမ့သြားပါၿပီေမေမရယ္၊ ဒါ့ထက္ ေမေမ၊ ေဘဘီေကာ လွသလားဟင္၊ ေျပာစမ္းပါ။
ေျဖ - အို ေဘဘီ ဒါမ်ိဳးေတြ စဥ္းစားဖို႔ ငယ္ပါေသးတယ္။
ေမး - ေဘဘီလည္း ႏႈတ္ခမ္းနီပါးနီဆိုးရင္ ပိုၿပီး လွလာပါ့မလားဟင္။
ေျဖ - ဟင့္အင္း၊ လွမလာဘူး။
ေမး - ဘာျဖစ္လို႔။
ေျဖ - ေဘဘီက ငယ္ေသးတာကိုး။
ေမး - ေဘဘီ မငယ္ေတာ့ဘဲ ႀကီးလာလို႔ရွိရင္ေကာ ႏႈတ္ခမ္းက နီလာပါ့မလား။
ေျဖ - ေဘဘီမ႐ူးစမ္းပါနဲ႔။
ေမး - ေဘဘီေတာ့ ဘာျပဳလို႔ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ မဆိုးရသလဲ။
ေျဖ - ေမေမ ေျပာပါပေကာလား၊ အသက္ေၾကာင့္ပါလို႔။
ေမး - ေအာ္ ေအာ္ ေမေမႀကီးဟာ လွသလားဟင္။
ေျဖ - ေအး။
ေမး - ေမေမ့ထက္ေကာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲ။
ေျဖ - ႏွစ္ဆေလာက္ပိုႀကီးတယ္။
ေမး - ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျပဳလို႔ ေမေမႀကီးက ေမေမ့ထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ပိုေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ မဆိုးသလဲ။
ေျဖ - (မ်က္ႏွာထားႏွင့္) ေဘဘီ ဘာျပဳလို႔ လက္သည္းကိုက္ေနရသလဲ လက္ခ်လိုက္။
ေမး - ေမေမ၊ ေမေမ့ကို ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ဘယ္သူ ၀ယ္ေပးသလဲ။
ေျဖ - ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ၀ယ္တာေပါ့။
ေမး - ေဒၚေလးေကာ လွလား။
ေျဖ - ေအး။
ေမး - ေဒၚေလးေတာ့ ဘာျပဳလို႔ သူ႔ဘာသာသူ မ၀ယ္သလဲ။
ေျဖ - ေဒၚေလးသန္းသန္းကို ဘယ္သူ ၀ယ္ေပးလို႔လဲ။
ေမး - ညက်ရင္ လာလာလည္တဲ့ ဟိုအသားျဖဴျဖဴ ဦးေလးက ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆး ၀ယ္၀ယ္ေပးတာေတြ႔တယ္။
ေျဖ - (အံ့ၾသစြာျဖင့္) ဘယ္တုန္းကလဲ၊ ေမေမ မရွိတုန္းလား။
ေမး - ေမ့ကုန္ၿပီ ေမေမရယ္၊ ဘယ္တုန္းကမွန္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ထက္ ေရွးေရွး ေမေမႀကီးရဲ႕ ေမေမႀကီးရဲ႕ ေမေမႀကီးတို႔ေကာ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးနီ ဆိုးေသးလား။
ေျဖ - ဘယ္ဆိုးမလဲ။
ေမး - ဘာျဖစ္လို႔။
ေျဖ - ေရွးေရွးတုန္းက သဘာ၀အတုိင္း လွတဲ့အလွကို တန္ဖိုးထားတာကိုး။ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီဆိုးတာက ျပဳျပင္ထားတာကြဲ႔။
ေမး - ခုနက ေမေမက သဘာ၀နဲ႔ အလွလို႔ ေျပာတယ္မဟုတ္လား။ ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္လို႔ ေမေမက ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ဆိုးသလဲ၊ သဘာ၀အတုိင္း မလွလို႔လား။
ေျဖ - ေဘဘီ၊ လက္သည္းကို ကုိက္ျပန္ၿပီ၊ လက္ခ်လိုက္၊ ဟင္းေနာ္။
ေမး - သဘာ၀အတုိင္း မလွလို႔လားဟင္။
ေျဖ - ေဘဘီဟာ အားႀကီး အေမးအျမန္းထူတယ္။ ဖက္ရွင္မို႔ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ဆိုးတာေပါ့။
ေမး - ဖက္ရွင္ဆိုတာ ဘာလဲေမေမ။
ေျဖ - ေဘဘီ ေတာ္ေတာ့၊ က်င္ေရႊဆီ သြားၿပီးေရခ်ိဳးခုိင္း၊ ေဘဘီက တစ္ကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္ေနတယ္။ အက်ႌမွာလည္း သဲေတြေပလို႔၊ သြားခ်ည္၊ ေရခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားရမယ္။
တာရာမဂၢဇင္းမွ
[လူေမာ္ဟန္ သိမ္းဆည္းထားသည္ကို ျပန္လည္ေ၀ငွသည္ဟု ဆိုပါသည္]
[ေမာ္နီတာသတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၁၊ အမွတ္-၁၂၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၀]
[ေမာ္နီတာသတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၁၊ အမွတ္-၁၂၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၀]
No comments:
Post a Comment