ရွင္မဟာသီလ၀ံသ တပည့္ဆံုးမစာ

တိေလာကဟု၊ မရႏိႈင္းတု၊ ဘက္မျပဳသည့္၊ သံုးဆူရတနာ၊ မာတာပိတ၊ ဆရာစကား၊ အရွင္မ်ားကို၊ ျပစ္မွားမဆို၊ ႐ိုေသၾကေစ၊ သာမေဏက၊ သူငယ္စကား၊ တပည့္မ်ားတို႔၊ မွတ္သားၾကပ္ၾကပ္၊ မျပတ္သို႔ပင္၊ ဆံုးမသင္သည္၊ ၀မ္းတြင္အၿမဲသြတ္။

ကေရာက္ကရက္၊ က်က္က်က္ေပ်ာက္ေပ်ာက္၊ စားေသာက္အိပ္ေန၊ မရွိေစႏွင့္၊ ေသေသသပ္သပ္၊ စိတ္ယူစြဲ၍ အၿမဲမွတ္။

ဆရာသမား၊ မိဘအားကို၊ ႏိုးၾကားမျပတ္၊ မ်က္သစ္တံပူ၊ လံု႔လကူသည္၊ ယူ၍မျပတ္၊ ေန႔တုိင္းကပ္။

ဘုရားေျခရင္း၊ ေက်ာင္းတလင္းတြင္၊ ျမက္သစ္ပင္ကို၊ ျမင္လွ်င္မဖြယ္၊ မတင့္တယ္ေသာ္၊ လည္၍မျပတ္၊ တံျမက္ခတ္။

သံုးေဆာင္ေရႏွင့္၊ ေသာက္ေရအိုးတြင္၊ ေရနည္းျမင္ေသာ္၊ ေခၚငင္ညီၫြတ္၊ သြား၍ခပ္။

႐ုိင္းစိုင္းနီးကပ္၊ မကုိင္းၫြတ္ဘဲ၊ မတ္တပ္ထိုး၍၊ မသြားႏွင့္။

ဘုဥ္းေပးဆိုတမ္း၊ ရဟန္းတို႔အား၊ စားမည္လားဟု၊ စကားသည္ႏွယ္၊ မေမးႏွင့္။

မိဦးဖဦး၊ ဆရာ့ဦးကို၊ ခူး၍အလ်င္၊ မစားႏွင့္။

မိဘဆရာ၊ ထားသည့္ဟာကို၊ မ်က္ႏွာကြယ္လွ်င္၊ မယူငယ္ႏွင့္၊ လိုခ်င္ေသာအား၊ စားခ်င္ျငားက၊ ၀ပ္တြားခယ၊ ေတာင္းပါၾက။

ေက်ာင္းတြင္အိမ္တြင္၊ မသန္႔စင္၍၊ ျမင္သည္ရွိေသာ္၊ ယူငင္သိမ္းဆည္း၊ အထဲသို႔ျငား၊ ေကာင္းေကာင္းထား။

အသက္ႀကီးငယ္၊ ၀ါႀကီးငယ္ကို၊ လြဲဖယ္မေသြ၊ ႏွိမ့္ခ်ေလ။

႐ိုေသတုပ္ကြ၊ ဆည္းကပ္ၾကလ်က္၊ ေန႔ညၾကည္ျဖဴ၊ နည္းခံယူ၍၊ ႀကီးသူေခၚက၊ ႂကြႂကြလည္းလာ၊ ဗ်ာဗ်ာကၽြႏ္ုပ္၊ ပုဆစ္တုပ္လ်က္၊ ဖံုးအုပ္ေျခလက္၊ လြန္ၿငိမ္သက္သည္၊ ေက်ာင္းထြက္လူေပ၊ ဆိုရေစ။

တရားေပစာ၊ ေဟာေသာအခါလည္း၊ ႏႈတ္မွာမေစာင့္၊ တစ္ေထာင့္စကား၊ တဟားဟားသည္၊ ႐ုိင္းကားမိုက္မဲ၊ မေျပာႏွင့္။

တစ္ေယာက္ကိစၥ၊ ကုိယ္တြင္ၾကေသာ္၊ ေျခႂကြလက္သာ၊ မေနရာသည္၊ တတ္ပါသမွ်၊ ညီညာၾက။

ရဟန္းသံဃာ၊ အရိယာကို၊ လူသာမေဏတို႔၊ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့၊ ကဲ့ရဲ႕က်ီစား၊ လွည့္စားမျပဳ၊ တုဖက္မဆို၊ ႐ိုေသၾကေစ၊ ေႁမြေပြးေႁမြေဟာက္၊ မထိေစာက္သို႔၊ ရြံေၾကာက္ေစ။

ေမြေတာ္ဓာတ္ေတာ္၊ ႐ုပ္တုေတာ္ကို၊ ဖူးေျမာ္မျပတ္၊ ေရွ႕ေက်ာင္းဦးမွာ၊ ျဖည့္ၾက၀တ္တက္၊ နံနက္မိုးေသာက္၊ ခ်ိန္ခါေရာက္ေသာ္၊ ၀တ္ေလွ်ာက္မပ်က္၊ လက္အုပ္တင္ကား၊ ဘုရားတရားသံဃာ၊ ရတနာသံုးပါး၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို၊ ႀကိဳးစားလံု႔လ၊ ေဆာက္တည္ၾက။

ဗဟုသုတ၊ တတ္ပါလ်င္လွ်င္၊ သင္သာခုိက္ကုိ၊ သင္လိုက္ၾက။

သို႔ပင္တေစ၊ မေနရသာ၊ ေက်ာင္းကခြါေသာ္၊ ေနာင္ခါေနာင္တ၊ ရွိတတ္စြ။

အတတ္ပညာ၊ တတ္မွသာလွ်င္၊ ေက်ာင္းမွာေနက်ိဳး နပ္မည္ပ။