ဧည့္သည္ေတာ္ - မင္းသု၀ဏ္

ေနေရာင္ျခည္ထိုး၊ လုပ္ငန္းပ်ိဳးခုိက္
မိုးတိုးမတ္တတ္၊ သူလာရပ္၍
စပ္မိစပ္ရာ၊ ေျပာၿပီးခါလွ်င္
လာရာ၀င္း၀၊ ေနျခည္လွသို႔
ႏႈတ္မွ်မဆက္၊ သူခြာထြက္ခဲ့။

အလုပ္ပါးမွ၊ သတိရလ်က္
ရြာမေရွ႕ေနာက္၊ ရြာ့ေတာင္ေျမာက္ကို
အိမ္ေပါက္အေစ့၊ ထြက္၀င္၍လွ်င္
ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား၊ ငါရွာသြားသည္
ႀကိဳးၾကားမႂကြင္း၊ ေရာက္တံုလွ်င္းခဲ့။

ထန္းဖ်ားသာသာ၊ ေစ်းစည္ခါမို႔
ေတြ႔ပါလိမ့္ႏိုး၊ ေမွ်ာ္ေခၚကိုးလ်က္
တိုးကာေ၀ွ႔ကာ၊ လွည့္လည္ရွာလည္း
ေစ်းသာကြဲ၍၊ ရွာမေတြ႔ခဲ့။

လွည္းဆိပ္ေလွဆိပ္၊ ျပည္ေညာင္ရိပ္ႏွင့္
ရြာထိပ္နတ္စင္၊ ေရအိုးစင္က
ရြာ၀င္တံခါး၊ မုန္႔ဖိုမ်ားလည္း
တစ္ပါးမလပ္၊ ေျခရာထပ္ခဲ့။

ျမင္ေယာင္လ်က္သာ၊ သူ႔မ်က္ႏွာတည့္
ၾကားပါလ်က္ပင္၊ သူ႔သံလြင္တည့္
သို႔လွ်င္တေစ၊ ငါရွာေဖြလည္း
အေမြအစ၊ မေတြ႔ရဘဲ
ခ်မ္းျမေနျခည္၊ ေနာက္သို႔လည္ခဲ့။

မိုးေသာက္ထလွ်င္၊ လုပ္ငန္းခြင္၌
ငါးလွ်င္စူးစိုက္၊ လုပ္ေဆာင္ခုိက္ကို
စိုက္စိုက္၀င္ကာ၊ ေရာက္ျပန္လာ၍
ေထြရာေလးပါး၊ သူေျပာၾကားလ်က္
ထြက္သြားျပန္သည္၊ ၀င္းေနျခည္သို႔။

သူ၏သေဘာ၊ သူ႔အေၾကာကို
သိေသာခုခါ၊ အိမ္ဦးမွာ၌
ကြမ္းယာအသင့္၊ ဖ်ာအသင့္ႏွင့္
ေစာင့္လင့္ႀကိဳတင္၊ ငါျပင္ဆင္သည္
လာလွ်င္ သြားျပန္ဦးေတာ့မည္။
ေနျခည္ထဲက ကိုဧည့္သည္။
သြားလွ်င္ လာျပန္လိမ့္ဦးမည္။
ေနျခည္ထဲက ကိုဧည့္သည္။

* * * * *
ဤကဗ်ာသည္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ ေငြတာရီ မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့ပါသည္။

[ အေတြးအျမင္၊ အမွတ္ ၂၂၈၊ ၂၀၁၁၊ မတ္လ၊ ေသာ္ထြန္း၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္၏ ပေဟဠိကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၃၉ မွ ]