သူတို႔ကို လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ...

အေနာ္ရထာမင္းႀကီးကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ရွိေနေသးရင္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္နဲ႔ ေညာင္ဦးဖီးဆိုတဲ့ စစ္သည္ေလးသိန္းကို ရခုိင္ေဒသကို အျမန္သြား၊ က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ေအာင္ ႏွိမ္နင္းခဲ့လို႔ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္မွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြမ်ားေတာင္ ထမိတယ္။

ကေနာင္မင္းသားႀကီးကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ရွိေနေသးရင္ ငါတို႔ႏိုင္ငံဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ေခတ္မီစက္မႈႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ၊ ပတ္၀န္းက်င္ႏုိင္ငံေတြက ေလးစားအားက်ရတဲ့ နည္းပညာႏုိင္ငံ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို လြမ္းတယ္....

သူသာ ရွိေနေသးရင္ အခုလို လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ရန္ျဖစ္ေနတာေတြ၊ ဟိုေနရာဆႏၵျပ၊ ဒီေနရာဆႏၵျပ လုပ္ေနတာေတြကိုေတြ႔ရင္ ""က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံကျဖင့္ သူမ်ားေတြေနာက္မွာ အႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ ျပတ္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ၊ အခုအခ်ိန္အထိ က်ဳပ္တို႔လူမ်ိဳးေတြက ရန္ျဖစ္ေကာင္းေနတုန္း၊ ေ၀ေလေလလုပ္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း၊ သူမ်ားတစ္လွမ္းလွမ္းရင္ ကုိယ္ေတြက ဆယ္လွမ္း၊ အလွမ္းႏွစ္ဆယ္လွမ္းၿပီး ၿပဲကားေနေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါမွ သူတို႔ကိုမီမယ္၊ အခုလိုသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး ရန္ျဖစ္ေနၾကမယ္၊ ဘာအက်ိဳးမွမရွိတဲ့ ဟိုေနရာစု ဒီေနရာစု၊ ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ လုပ္ေနၾကၿပီး အစိုးရကို အက်ပ္႐ိုက္ေအာင္ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံ ဖာႏိုင္ငံဘ၀ကေန ဘယ္ေတာ့မွ တက္မွာမဟုတ္ဘူး" လို႔ ေျပာဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတြးေနမိတယ္။

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ရွိေနေသးရင္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ေနတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တုိင္းသူျပည္သားေတြအားလံုး စည္းလံုးညီၫြတ္ေစမယ့္၊ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြေစမယ့္၊ အားအင္ေတြ ျပည့္ၿဖိဳးေစမယ့္ ေတးသီခ်င္းေတြ သီကံုးေရးသားမွာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတြးေနမိတယ္။

ေဇာ္ဂ်ီကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ရွိေနေသးရင္ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကို ေဗဒါလမ္းကဗ်ာ ရြတ္သံေတြနဲ႔လႊမ္းၿခံဳၿပီး ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့၊ အားမေပ်ာ့နဲ႔လို႔ အားေပးမွာ၊ လံႈ႔ေဆာ္မွာ၊ တိုက္တြန္းမွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတြးေနမိတယ္။

လူထုစိန္၀င္းကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ရွိေနေသးရင္ လိုတစ္မ်ိဳး၊ မလိုတစ္မ်ိဳး သတင္းေဖာ္ျပ ေရးသားတတ္ၾကတဲ့၊ စတုတၳမ႑ိဳင္ မပီသတဲ့ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ၊ မီဒီယာေတြကို ကေလာင္ႀကိမ္လံုးနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမမွာပဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတြးေနမိတယ္။

ေအာင္ထြဋ္ကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ရွိေနေသးရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးလည္း ပန္းတုိင္ေရာက္၊ ျပည္သူေတြလည္း ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ ၿပိဳင္တူတြန္းရင္ ေရြ႕ႏိုင္ပါတယ္လို႔ အားေပးမွာေသခ်ာတယ္၊ အေျပာင္းအလဲအတြက္ လူထုလိုတယ္လို႔ ေလးေလးနက္နက္ေျပာမွာ ေသခ်ာတယ္၊ ကြင္းထဲက ၂၅ ေယာက္ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေျပာမွာေသခ်ာတယ္၊ လာရင္းကိစၥကို မေမ့ဖို႔ သတိေပးမွာ ေသခ်ာတယ္၊ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြ အားေကာင္းဖို႔လိုတယ္လို႔ ႏိႈးေဆာ္မွာေသခ်ာတယ္။

ေမာင္စူးစမ္းကို လြမ္းတယ္...

သူသာ ႏိုင္ငံေရးစာေပေတြ ေရးဦးမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ အေတြးအျမင္၊ အေရးအသားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြကို ဆြမွာ၊ မုန္တုိင္းဆင္မွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတြးေနမိတယ္။

......ကို လြမ္းတယ္....

......ကို လြမ္းတယ္...

......ကို လြမ္းတယ္...

လြမ္းစရာေတြ မ်ားလုိက္တာဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြမ္းရသလဲဆိုရင္ ကဗ်ာဆရာႀကီး ခင္ေလးေမာင္ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲက အသံုးအႏႈန္းတစ္ခုကို ကိုးကားရမယ္ဆိုရင္ "လြမ္းလို႔ေခြႏုံး" ပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို ခ်ီတက္ေနတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအေရး၊ ကုိယ့္ျပည္သူအေရး၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအေရး၊ ကုိယ့္အနာဂတ္အေရး၊ ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕အေရး ေတြးၾကည့္မိလိုက္တဲ့အခါ လား....လား.... ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ေတာင္ လြမ္းမိပါရဲ႕ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေရာဗ်....။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္၊ တနလၤာေန႔။

ည ၁၁ နာရီ ၄၀ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။