ကဗ်ာတိုက္ပြဲလား၊ ရန္/ငါ တိုက္ပြဲလား

ေ၀ဖန္မႈအားလံုးကို လက္ခံပါေၾကာင္းႏွင့္ ခံယူပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေျပာၾကားလိုပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာေတာ့ ဆက္ဖတ္တဲ့အခါ သိၾကပါလိမ့္မယ္ဟု ေျပာရမည္ထင္ပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့... ဒီေန႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ အင္တာနက္မွာ ဖတ္ခဲ့ရသမွ်ေတြထဲက အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေတြကို ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ အျခားေသာ သတင္းေတြအားလံုးထက္၊ ေဆာင္းပါးေတြအားလံုးထက္ အဲဒီကဗ်ာေတြကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲမွာ စြဲေနပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေက်နပ္သေဘာက်မိလဲဆိုရင္ အဲဒီကဗ်ာေတြထဲက စာသားအခ်ိဳ႕ကို အလြတ္နီးပါးရၿပီး ပါးစပ္ကေန ခပ္တိုးတိုးေလး တစ္ေနကုန္ ရြတ္ေနမိတဲ့အထိပါ။ အင္တာနက္ေပၚမွာလည္း အဲဒီကဗ်ာေတြကိစၥဟာ အေတာ္ႀကီးကို လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ ျဖစ္ေနၾကတာ ျမင္ရပါရဲ႕ဗ်ာ။

အေၾကာင္းအရာပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ၊ မွန္ကန္မႈ၊ မမွန္ကန္မႈ၊ ယုတၱိတန္တာ၊ မတန္တာ၊ အျခားသူေတြ လက္ခံတာ၊ လက္မခံတာကို ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ် မေျပာလုိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရင္ဘတ္ထဲကို လာထိတယ္ဆိုတာကိုသာ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမုိင္းတစ္ပုဒ္လို၊ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ပုဒ္လို သေဘာထားၿပီး ဖတ္႐ႈခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အႏုပညာတစ္ခုကို ခံစားတဲ့စိတ္က သာလြန္ပုိကဲတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ အသိဆံုးပါ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ကဗ်ာေတြထဲက အေၾကာင္းအရာေတြအေပၚ အေျခမခံဘဲ ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီေန႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို အထိဆံုး စကားလံုးေတြပါပဲ။ စာဖတ္သူမ်ား ခံစားၾကည့္ေစလိုတဲ့အတြက္ ျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။

အဲဒီလိုစာေတြကို ဘေလာ့ဂ္မွာ ဘာလို႔တင္ရတာလဲလို႔ ေစတနာစကားနဲ႔ အျပစ္ဆိုမယ့္ မိတ္ေဆြမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးၾကဖို႔ ဒီေနရာကေနပဲ ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်မိတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို တင္မိတဲ့အတြက္ ျမန္မာ့ေသြး မိတ္ေဆြေတြအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္ဆိုရင္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါရေစ။ ေၾသာ္... ကဗ်ာေတြထဲမွာပါတဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာ စကားလံုးေတြဟာ စာဖတ္သူေတြအတြက္ ႐ိုင္းသလိုေတြမ်ား ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ ျပန္တင္ေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာပဲ တာ၀န္ရွိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

ေအာက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကို Freedom News Group ကေန ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဆက္တည္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိတာက ေသနတ္ေတြကုိင္ၿပီး စစ္တိုက္တာထက္ ကဗ်ာေတြနဲ႔ စစ္တိုက္တာက ပိုၿပီးမ်ား လူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိမလားလို႔ပါ။ ေအာက္ကကဗ်ာေတြကို အင္တာနက္ေပၚမွာ နာမည္တပ္ၾကတာကေတာ့ ကဗ်ာတုိက္ပြဲတဲ့။ ခံစားၾကည့္ၾကပါဦးခင္ဗ်ား။

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ရန္ကုန္ေရာက္ မိုးသီးဇြန္သို႔ အေရးေပၚအေၾကာင္းၾကားစာ

ေအာင္ေ၀း

အႏွစ္ (၂၀) မွ် တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္လာၿပီးေနာက္ က်ေနာ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႀကိဳးတိုက္ထဲသို ့ေရာက္၍ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။

(ကာနယ္ ခ်စ္ေကာင္း)

မိုးသီး
ေျပာၿပီးသား စကားပဲ
ျပန္ေျပာရေတာ့မယ္။

အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာလည္း
ဓားလွံလက္နက္လိုပဲ
အၿမဲ ထက္ေနေအာင္ ေသြးေနရတယ္။

မင္းဓား ထက္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။
အစ္ကို႔ဓား မတုံးဘူးဆိုတာလည္း
မင္းသိတယ္။

ဒါေပမယ့္
အခုေတာ့ တို႔ဓားေတြ
တံေတြးဆြတ္ခံလိုက္ရၿပီ။

မိုးသီးေရ
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
၀မ္းပန္းတသာ မႀကိဳႏိုင္ၾကမွေတာ့
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။

၂၄ ႏွစ္ၾကာ အိမ္မျပန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
အေ၀းေရာက္ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕
အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
အၿပံဳးပန္းေတြ ေ၀ခဲ့သင့္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့
အမုန္းပန္းေတြနဲ ့
ငရဲလမ္းကိုျပန္ရသလိုပါလားကြာ။

ရန္ကုန္မွာ
ယုံၾကည္ရာ မဲ့ေနရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။

မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ဒူးေထာက္ အညံ့ခံဖို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။

မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ေတာႀကီး မီးရွဳိ႕ဖို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။

ခုေတာ့
ရန္မကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
ေအးတိ ေအးစက္နဲ႔ပါလား။

ဒီမွာ မိုးသီး
ရီးပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ႕ မဟာအမွား။

မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္းဟာ
ေတာ႐ိုင္းႏွင္းဆီ ေတာ္လွန္ေရးသမား။

ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ရန္/ငါ ျပတ္ရမယ္
မိတ္/ရန္ စည္းျခားရမယ္။

ငါတို ့ကိုယ္ေတြ ့
ရန္/ငါ မျပတ္လို ့
သံဃာ အသတ္ခံရတာ။

မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
မိတ္ေဆြလား၊ ရန္သူလား
ႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္လား။

အခုေတာ့…
ရီးပဲ မိုးသီး
ဒီကေန ့
မင္း အေစာ္ကားခံရတယ္
မနက္ျဖန္
ငါတို ့ကို ထပ္ေစာ္ကားၾကေတာ့မယ္။

ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကိုကုိယ္
လွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။

ျခေသၤ့ဟာ
အေစာ္ကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေကာင္းဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
အေမ့သားဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။

ငါတို ့ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္ ့ခြာခဲ့တာ
တိုင္းျပည္ကို ျပန္လာဖို ့ပါ။

အခုေတာ့
ေနပူထဲက လာတဲ့သူကို
ေရေႏြးပူနဲ ့လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။

အခုေတာ့
“ရွစ္ဆယ့္ရွစ္“ ဆီ ျပန္တဲ့သူကို
အက္စစ္နဲ ့လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။

ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးဘ၀င္ေၾကာင္ေတြရဲ ့
သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တာ
ခံဖို ့မဟုတ္။

မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
သတင္းေရာင္းစားတဲ့
သတင္းေထာက္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမးခြန္းကို
ေျဖဖို ့မဟုတ္။

မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
အတုအေယာင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ခုတုံး အလုပ္ခံဖို ့မဟုတ္။

မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ရန္ကုန္သက္သက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
မင္းသြားတာ
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ဒီမိုကေရစီနဲ ့လူ ့အခြင့္အေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုဆီကိုပဲ။

အခုေတာ့
လူကို ေခြးသတ္ေလျခင္း။

ေတာမီးမႏိုင္
ေတာင္ မီးနဲ ့ရွဳိ ့ေလျခင္း။

ျပည္ေတာ္၀င္ သီခ်င္းခမ်ာ
မီးခိုးေညႇာ္နံ ့စြဲခဲ့ၿပီ။

ညီေလးေရ
မင္း ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို သူတို ့
ႀကိဳးစင္ တင္ၾကေတာ့မယ္။

တို ့ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ေခြးေဟာင္လွခ်ည္လား။

ညီမေလးက
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ေၾကာက္သတဲ့လား။

ညီမေလးက
ျပည္ေျပးေတြကို ရြံသတဲ့လား။

ခက္တာပဲ မိုးသီးရာ
မင္းကလည္း ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း လက္နက္မကိုင္ဖူး)

ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)

မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သူရဲေကာင္း
မင္းလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဥကၠ႒ေဟာင္း
ေဒါင္းတစ္ေကာင္ကိုေတာင္
ေစာ္ကားရဲမွေတာ့…။

ေဟ့ေကာင္ မိုးသီး
တကယ္လို ့ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ထိပ္တန္းကဗ်ာဆရာ(၅၀)စာရင္းမ၀င္တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
ဖိနပ္နဲ႔ေတာင္ခၽြတ္ၿပီးေပါက္ၾကေတာ့မယ္။

ငါ မျပန္ေတာ့ဘူး
မိုးသီးေရ။

အရူးေတြရဲ႕ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလံႈခ်င္ေတာ့ဘူး။

အရူးေတြနဲ ့
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။

မင္းရဲ႕ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
မုဒိတာပန္းမပြင့္တာ
ငါ ရင္နာတယ္။

ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ
ရန္ကုန္ပစၥႏၲရစ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။

တို ့ရဲ ့အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ ့
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း ႐ို႐ိုေသေသ
အေလးျပဳခဲ့။

မင္းရဲ႕ စ႐ိုက္အတိုင္း
တိုက္ခိုက္စရာရွိရင္လည္း
တိုက္ခိုက္ေပါ့ကြာ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို ့
အဘဦးတင္ဦးတို ့
ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို႔ေတာင္ သြားမခ်ိဳင္ေလနဲ ့။

မင္းရဲ႕ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေတြလို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ခဲ့ေပေတာ့။

“ငါလာတယ္၊ ငါျမင္တယ္၊ ငါေအာင္ပြဲခံတယ္”
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာကေတာ့
ေျပာတာပဲ။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ ့အထိုးခံခဲ့ရတာပဲ။

ၾသ- ဘရုတပ္စ္
မင္းလည္းပါသကိုး။

ၾသ- မိုးဟိန္း
မင္းလည္းပါသကိုး။

ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး
အထဲမွာပဲရွိတယ္လို ့
ငါတို ့ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။

အခုေတာ့ ငါ ့အျမင္
(ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းအျမင္)
ဗမာ့ရာဇ၀င္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။

တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ အထဲမွာမရွိေတာ့။

ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့အေျခခံျပႆနာဟာ
အာဏာျပႆနာပဲ။

ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ ့အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
အာဏာျပႆနာပဲ။

ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ ့အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး။

အာဏာႏိုင္ငံေရးကို
ေဘးဖယ္ထားမွေတာ့
ငါတို ့ဓားေတြလည္း
ဘာ အသုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။

ညီေလး
အိမ္လြမ္းစိတ္ထက္
သူရဲေကာင္းစိတ္က
အဖိတ္အစင္ နည္းပါတယ္ကြာ။

အေခ်ာင္သမားေတြ လူရာ၀င္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
မိုးသီးေရ
ကိုယ့္ျမစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ဆက္စီးၾက႐ံု။

ကိုယ့္ စစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ဆက္တိုက္ၾက႐ံု။

ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။

မင္းကို လက္မခံခ်င္တဲ့
အရပ္က
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။

မိုးသီးဇြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေစာ္ကားခံဖို႔လား။

မိုးသီးဇြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံရဖို႔လား။

မိုးသီးဇြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္၀င္းေဆြတို ့၊ ဖဒိုမန္းရွာတို ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို႔နဲ ့ေတြ ့ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ႏွပ္ပစ္ခံရဖို႔လား။

ညီေလးေရ
မင္းစြန္ ့လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
ရန္ကုန္က ေခြးအေတြ အူဖို ့မဟုတ္ဘူး။

ညီေလးေရ
မင္း အိမ္နဲ ့ေ၀းခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက ငေၾကာင္ေတြ
ဖြဖို ့မဟုတ္ဘူး။

ညီေလးေရ
မင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့သမွ်ဟာလည္း
ဂ်ာနယ္ထဲ လုပ္ႀကံခံရဖို ့မဟုတ္။

ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။

ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
တျခားတစ္ေနရာ လွဴလိုက္ပါလား-တဲ့။

အဲဒီလို မိန္းမမ်ိဳးက
ဂ်ာနယ္လစ္အမည္ခံေနမွေတာ့
တို ့ဗမာ့မီဒီယာေလာကႀကီးလည္း
ဘာ ေသာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလးရာ။

ဂ်ာနယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တခ်ိဳ႕နားလည္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ႀကိဳၾကရွာပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို ့။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို ့။

ခြပ္ေဒါင္းမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္အလံ ကိုယ္ျပန္မနင္းဘူး။
လူထုဘက္သားမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ညီၫြတ္ေရးကို မၿဖိဳခြဲဘူး။

ဆရာဒဂုန္တာရာကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။

၀မ္းမနည္းနဲ ့
ညီေလး။
အရမ္းလည္း
သြားမဆဲနဲ ့ညီေလး။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက
တစ္ျခမ္းပဲ ရွိရဲ႕။

ညီမေလးက
အေ၀းေရာက္အင္အားစုေတြကို မုန္းသတဲ့လား။

ညီမေလးက
ျပည္ပက လႈပ္ရွားမႈေတြကို မလိုဘူးတဲ့လား။

တိုက္ပြဲကေကာ
အထဲမွာရွိေသးတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။

မိုးသီးေရ
ရီးပဲ
မင္းေၾကာင့္ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။

အဲဒါ မင္းရဲ ့
ငမ္းငမ္းတက္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။

ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
အခုေတာ့
မင္းရဲ႕သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ၾကၿပီ။

ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ရန္ကုန္ကို
တလိုင္းတို ့လက္ထဲမွာ
ေခြးေသ၀က္ေသ ထားခဲ့ေတာ့။

ငါတို ့ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ ့
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္ ့နာမည္နဲ ့ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တစ္သက္လုံး အတူေနသြားၾကတာေပါ့ကြာ။

မင္းေသေတာ့လည္း
ေဒါင္းအလံအုပ္ၿပီး
ငါ ႐ို႐ိုေသေသ သၿဂႌဳဟ္ေပးမွာေပါ့။

ငါေသရင္လည္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ၿပီး
မင္း သၿဂႌဳဟ္ေပးေပါ့။

တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ ့
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္႔ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
“ဆ႒မ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။

မိုးသီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို
မလိုသူတို ့
ႀကိဳးစင္တင္ၾကေတာ့မယ္။

မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သားေကာင္းတစ္ေယာက္ကို
ေကာင္းမြန္စြာ ႀကိဳဆိုပါေတာ့။ ။

ေအာင္ေ၀း

(စက္တင္ဘာ ၆-၂၀၁၂)

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ရန္ကုန္ေရာက္ မိုးသီးဇြန္သို႔ အေရးေပၚအေၾကာင္းၾကားစာ

အာလ၀ီး

မိုးသီး
ေထြးၿပီးသား တံေတြးပဲ
ျပန္ၿမိဳခ်ေတာ့မယ္။

အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာလည္း
အရက္ပုလင္းထဲက အရက္လိုပဲ
လက္က်န္ အၿမဲထားရတယ္။

မင္းေသာက္တတ္္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။

အစ္ကိုခြက္ပုန္းခုတ္တာလည္း
မင္းသိတယ္။

ဒါေပမဲ့
အခုေတာ့ ဒို႔အရက္ပုလင္းကို
သူမ်ားေတြ ေသးေပါက္ထည့္ၾကၿပီ။

မိုးသီးေရ
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။

ေလဆိပ္မွာ ကားေပၚမင္းတက္ၿပီး ဘဲေလးက,ကတာကို
အဆီဘူးခါတယ္ဆိုၿပီး ၀မ္းပန္းတသာ ႀကိဳၾကမွေတာ့
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။

၂၄ ႏွစ္ၾကာ သူရဲေဘာေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔
ပတ္ေျပးေနတဲ့ သီလေၾကာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕
အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
ေထာက္လွန္းေရးေတြ ၿပံဳေနခဲ့သင့္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့
၅၀၀၀ ေပးၿပီး ေခၚလာတဲ့သူေတြနဲ႔
ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးတရားနာလာတဲ့ မသာလိုပါလားကြာ။

ရန္ကုန္မွာ
ေဒၚလာ ကုန္ခါနီးရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။

မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ဦးသိန္းစိန္ကို ဖိနပ္နဲ ့ေပါက္ဖို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။

မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
သူမ်ားမယား ၾကာခိုဖို႔
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။

ခုေတာ့
မိုးမကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
မိုးေတြရြာလို႔ပါလား။

ဒီမွာ မိုးသီး
ရီးပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ႕မဟာအမွား။

မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္းဟာ
သီလေၾကာင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား။

ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ဆန္/ မဆလာ ျပတ္ရမယ္
မယားငယ္/ဖာသည္ စည္းျခားရမယ္။

ငါတို႔ကိုယ္ေတြ႔
ဆန္/ မဆလာ ျပတ္လို႔
ဂ်ပန္မွာ အသတ္ခံရတာ။

မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
ဒလန္ေတြလား၊ အႀကံအဖန္ေတြလား
၅၀၀၀ ေပးၿပီးေခၚလာတာလား။

အခုေတာ့
ရီးပဲ မိုးသီး။
ဒီကေန ့
မင္းေစာ္ အကားခံရတယ္။
မနက္ျဖန္
ငါ့ေစာ္ကို ထပ္ကားၾကေတာ့မယ္။

ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ကိုယ့္ဖင္ကိုကုိယ္
လွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။

လဒဟာ
ေစာ္အကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေဘာေၾကာင္သူဟာ
ေစာ္အကားခံခဲ့ရ။
အေမ့ႏြားဟာ
ေစာ္အကားခံခဲ့ရ။

ငါတို႔ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္႔ခြာခဲ့တာ
အဖမ္းခံရမွာေၾကာက္လို႔ပါ။

အခုေတာ့
ဘီယာေမာ့ၿပီး လာတဲ့သူကို
ပဲႀကီးေလွာ္ထုပ္ ပစ္ေပးၾကၿပီ။

အခုေတာ့
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ဆီ ျပန္တဲ့သူကို
၂၀၁၂ က လက္မခံေတာ့ၿပီ။

ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ငါတို႔လို ေၾကာက္လို႔ပတ္ေျပးေနတဲ့သူေတြ
သိပ္မရွိၾကေသးဘူး။

မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
မင္းေျပာခ်င္ရာေျပာတိုင္း
သတင္းေထာက္ေတြက ယံုမွာမဟုတ္ဘူး။

မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
၂၄ ႏွစ္လံုးလံုး ေစာက္တလြဲလုပ္ခဲ့သမွ်
႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ဖို႔မဟုတ္။

မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ဆမူဆာေရာင္းဖို႔ သြားတာမဟုတ္ဘူးေလ။

မင္းသြားတာ
ဘယ္စားခြက္ကို၀င္လုရမလဲ။

မင္းသြားတာ
နာမည္ႀကီးေအာင္ ဘယ္လိုဂြင္ဆင္ရမလဲ။

မင္းသြားတာ
ေစ်းခပ္ေပါေပါ ယုဇနဟိုတယ္ကိုပဲ။

မင္းသြားတာ
မင္းကိုအ႐ူးလုပ္ေနတဲ့ ဦးေအာင္မင္းဆီကိုပဲ။

အခုေတာ့
လဒကို ဒျမသတ္ေလျခင္း။

ေတာမီးမႏိုင္
ေဘာႀကီးကိုင္ ျဖစ္ရေလျခင္း။

ပန္းခ်စ္သူ သီခ်င္းခမ်ာ
ကိုတိုးႀကီး မဆိုရတာ ၾကာခဲ့ၿပီ။

ညီေလးေရ
မင္း ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းေစာက္တင္းကို သူတို႔
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ တင္ၾကေတာ့မယ္။

ဒို႔ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ဒို႔လိုေရွာင္္ေျပးေတြအတြက္ ေနရာမရွိပါလား။

ညီမေလးက
အေ၀းႀကီးက လွမ္းလွမ္းေအာ္တာကို ေၾကာက္သတဲ့လား။

ညီမေလးက
ႏိုင္ငံေရးသမား သူေတာင္စားေတြကို ရြံသတဲ့လား။

ခက္တာပဲ မိုးသီးရာ
မင္းကလည္း အိမ္ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း လင္မယူဖူး)

ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)

မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ေကာင္
မင္းလို ေက်ာင္းသားခ်င္းသတ္တဲ့အဖြဲ ့ ဥကၠ႒ေဟာင္း
လဒ တစ္ေကာင္ကိုေတာင္
အေမႊးႏုတ္ရဲမွေတာ့။

ေဟ့ေကာင္ မိုးသီး
တကယ္လို႔ ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ထိပ္တန္းကဗ်ာဆရာ (၅၀) စာရင္းမ၀င္တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
၂၀၀၇ သံဃာအေရးနဲ ့ ေရွာင္ေျပးသြားလို ့
မယ္သီလရွင္ ၀တ္ခိုင္းၾကေတာ့မွာ။

ငါ မျပန္ေတာ့ဘူး
မိုးသီးေရ။

ဘတ္စကားတိုးစီးရတဲ ့ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလံႈခ်င္ေတာ့ဘူး။

ငါလိုအ႐ူးေတြနဲ႔
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။

မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
စတုဒီသာ ေခၚမေကၽြးၾကတာ
ငါ ရင္နာတယ္။

ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။

ရန္ကုန္ပစၥႏၲရစ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။

ဒို႔ရဲ႕ အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ႔
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း ႐ို႐ိုေသေသ
အေလးျပဳခဲ့။

မင္းရဲ႕စရိုက္အတိုင္း
ေကာင္မေလးေတြကို ပခံုးဖက္စရာရွိရင္လည္း
ဖက္ခဲ့ေပါ့ကြာ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔
အဘဦးတင္ဦးတို႔
ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို႔ေတာင္ သြားမခ်ဳိင္ေလနဲ႔
ေသဂ်င္းဇိုးနဲ႔ေတာင္ ေသသြားဦးမွာ။

မင္းရဲ႕တစ္ခ်ဳိ႕ေကာင္ေတြလို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ခဲ့ေပေတာ့။

“ငါလာတယ္၊ ငါျမင္တယ္၊ ငါေအာင္ပြဲခံတယ္”
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာ ကေတာ့
ေျပာတာပဲ။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔အထိုးခံခဲ့ရတာပဲ။

ၾသ- ဘရုတပ္စ္
မင္းလည္းပါသကိုး။

ၾသ – မိုးဟိန္း
မင္းလည္းပါသကိုး။

ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး
အထဲမွာပဲရွိတယ္လို႔
ငါတို႔ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။

အခုေတာ့ ငါ့အျမင္
(ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းအျမင္)
ဗမာ့ရာဇ၀င္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။

တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ ဆူးေလဘုရားလမ္းမွာမရွိေတာ့။

ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အေျခခံျပႆနာဟာ
အာဏာလိုခ်င္တဲ့ ျပႆနာပဲ။

ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
ဆရာလုပ္ခ်င္တဲ ့ျပႆနာပဲ။

ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ႔အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ဂူဂယ္ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ႏိုင္ငံေရး။

ပိုက္ဆံရေရးကို
အဓိက ထားမွေတာ့
ငါတို႔လို စားဖားေတြလည္း
ဘာ ေစာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။

ညီေလး
အဲယားကြန္းမရွိတာထက္
ၾကမ္း ၇ ေခ်ာင္းပဲ ရွိတဲ့အိမ္က
ပိုေအးပါတယ္ကြာ။

ဖဲသမားေတြ လူရာ၀င္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
မိုးသီးေရ
ကိုယ့္ဥကိုပဲ
ကိုယ္ ထုခ်လိုက္ၾက႐ံု။
ကိုယ့္ဇစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ျပန္ဆြဲတင္ၾက႐ံု။

ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။

မင္းကို လက္မခံခ်င္တဲ့
အရပ္က
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။

မိုးသီးဇြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ မေတာ္မတရားႀကံံဖို႔လား။

မိုးသီးဇြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားလုပ္ဖို႔လား။

မိုးသီးဇြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္၀င္းေဆြတို႔၊ ဖဒိုမန္းရွာတို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို႔နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ တာလေဘာဟင္း စားရဖို႔လား။

ညီေလးေရ
မင္းစြန္႔လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
ရန္ကုန္ကေခြးေတြေတာင္ အနားလာမသီဘူး။

ညီေလးေရ
မင္း အိမ္နဲ႔ေ၀းခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက မင္းအေၾကာင္းသိေတြ
ဟာသျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ပဲ။

ညီေလးေရ
မင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့သမွ်ဟာလည္း
နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာႀကီးမွာ မပါဖူးဘူး။

ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။

ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
တျခားတေနရာ လွဴလိုက္ပါလား – တဲ့။

မင္း ဖ်ာ၀င္ခင္းမယ့္ ေနရာကိုလည္း
လူတိုင္းကသိေနမွေတာ့
ဒို႔ေသာက္ေနက် ဘီယာဆိုင္ႀကီးလည္း
ေနာက္ဆို အေႂကြးမေရာင္းေတာ့ဘူးတဲ့ ညီေလးရာ။

ဂ်ာနယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တစ္ခ်ဳိ႕နားလည္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ႀကိဳၾကရွာပါတယ္
၂၄ ႏွစ္ျပည္ ့ဆြမ္းကပ္ေပးၾကတဲ့အေၾကာင္း။

ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို႔။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို႔။

ခြ ေဒါင္းမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဖင္ကိုယ္ ျပန္မနမ္းဘူး။

ျပည္ေျပးမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ရဲစခန္းေရွ႕ ျဖတ္မေလွ်ာက္ဘူး။

ဆရာဒဂုန္တာရာကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။

၀မ္းမနည္းနဲ႔
ညီေလး။

အရမ္းလည္း
သြားမစားနဲ႔ ညီေလး။

ေကာင္မေလးက အသစ္ေလးဆိုေပမယ့္
မႏၲေလးမွာ ၆ လ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ၆ လ။

ညီမေလးက
အေ၀းေရာက္အင္အားစုေတြကို မုန္းသတဲ့လား။

ညီမေလးက
ျပည္ပက လႈပ္ရွားမွဳေတြကို မလိုဘူးတဲ့လား။

ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း
ပန္းကံုး လာလာစြပ္တဲ့သူေတြကို ေလးစားတယ္လား။

မိုးသီးေရ
ရီးပဲ
မင္းေၾကာင့္ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။

အဲဒါ မင္းရဲ႕
ငမ္းငမ္းတက္ အဆီဘူးခါခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။

ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
အခုေတာ့
မင္းရဲ႕ အုတ္ဂူကို ေဆးအသစ္ေလး သုတ္ထားလိုက္ၾကၿပီ။

ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။

ရန္ကုန္ကို
မာမီျမင့္ေဆြတို႔ လက္ထဲမွာ
ဖင္တုရင္တုေတြနဲ႔ထားခဲ့ေတာ့။

ငါတို႔ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္႔နာမည္နဲ႔ ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တစ္သက္လုံး အတူေနသြားၾကတာေပါ့ကြာ။

မင္းေသေတာ့လည္း
လဒပံု အလံအုပ္ၿပီး
ငါ မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲေမွ်ာေပးမယ္။

ငါေသရင္လည္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ၿပီး
မသာယုတ္ နင္ သြားလိုရာ သြားႏိုင္ၿပီ ေျပာေပးဦး။

တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္႔ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
ေစာက္ရွက္မရွိ ဗမာႏွစ္ေကာင္ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။

မိုးသီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ေတာ့။

မင္းကို
မလိုသူတို႔ မင္းအတြက္
နတ္ကႏၷားေပးၾကေတာ့မယ္။

မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သားေကာင္တစ္ေယာက္ကို
ဖာတန္းသာ ပို႔လိုက္ပါေတာ့။
အလာဟို အရွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ေပးပါ။
အရွင္ေယ႐ႈ ခရစ္ေတာ္မွာ ေကာင္းခ်ီးေပးပါ။ ။

အာလ၀ီး

(စက္တင္ဘာ ၆ – ၂၀၁၂)

  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



မင္ဟတ္တန္ေရာက္ ေအာင္ေ၀းသို႔ အေရးေပၚအေၾကာင္းၾကားစာ

မာဃ

ခဗ်ားထြက္သြားတဲ႔ အခ်ိန္ကေလာက္
ရန္ကုန္ဟာ မထူေတာ့ဘူး ကိုေအာင္ေ၀း
ရန္ကုန္ဟာ မအေတာ့ဘူး ကိုေအာင္ေ၀း
ရန္ကုန္ဟာ ဆင္းတုေတာ္ျမင္တိုင္း ဘုရားမထင္ေတာ႔ဘူး
ဖြတ္ထြက္မွ ေတာင္ပို႔မွန္း သိခဲ႔ၾကေပမယ္႕
အဲ႔ေတာင္ပို႔ကို ထိုင္ကန္ေတာ့ရေလာက္ေအာင္
ရန္ကုန္ဟာ မတံုးေတာ့ဘူး . . .။

ေျပာျပခ်င္တယ္ ကိုေအာင္ေ၀း
က်ေနာ္ဟာ ကိုမိုးသီးလို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမဟုတ္ဘူး
က်ေနာ္ဟာ ခဗ်ားလို ႏိုင္ငံေက်ာ္ ႏိုင္ငံေရးကဗ်ာဆရာႀကီး မဟုတ္ဘူး
လူပိန္းေျပာေျပာရရင္ လက္နက္မကိုင္ဖူးဘူး
လူသိထင္ရွား ႏိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္ဘူး
၈၈ မွာ လူလားမေျမာက္ေသးဘူး
ခြပ္ေဒါင္းအရွင္လတ္လတ္ကိုေတာင္ ၂၀၀၇ မွာမွ ျမင္ဖူးခဲ့တာ
ဒါေပမယ့္ ေအဘီေျမာက္ပိုင္း အာဏာသံေ၀ဂေတြက
ဖတ္ရသမွ် ရင္ကို ဓါးနဲ႕ဆြတယ္ . . .။

ကိုႏိုင္ေအာင္မွာ တာ၀န္ရွိသလား
ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ တာ၀န္ရွိသလား
ခဗ်ားေျပာတဲ႔ ဥကၠ႒ႀကီးပါဆိုတဲ့ ကိုမိုးသီးကလႊဲခ်။

အဲ႔ဒီတုန္းကအသတ္ခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြဟာ
လမ္းေဘးက ေခြးေတြမဟုတ္
ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္ေခ်မြလိုက္ရေအာင္ ပုရြက္ဆိတ္ေတြမဟုတ္
ခဗ်ားစကားအရဆိုရင္ ေဒါင္းေတြျဖစ္တယ္
ေဒါင္းေတာင္မွ ႐ိုး႐ိုးေဒါင္းမဟုတ္
သတၱိေသြး ေစြးေစြးနီတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းေတြ . . .။

လူေထာင္မခ်ီတဲ့ ေအဘီကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ရဖို႔အတြက္
ဇာတ္တူသားခ်င္းစား
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသားခ်င္းျပန္သတ္
ထြီ ရြံစရာေကာင္းလိုက္ပံုက
အဖမ္းခံ အႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ လူတစ္ရာေက်ာ္ဟာ အစိုးရသူလွ်ိဳတဲ့လား
အသနားခံသူေတြကို ဇက္ျဖတ္ လက္ျဖတ္ ေျချဖတ္။

ကိုေအာင္ေ၀း ခဗ်ားႏွယ္
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုမွ အားမနာ
ကိုမိုးသီးလိုလူကို တာ၀တႎသာကိုတင္ရက္။

ဒီမွာ ကိုယ့္လူ ကိုေအာင္ေ၀း
ေသနတ္ကိုင္ရဲတိုင္း သူရဲေကာင္းဆို
ေဟာဒီေလာကမွာ သူရဲေကာင္းဆိုတာ ေရတြက္ မရဘူး . . .။

ဒီကိစၥနဲ႔ ကိုမိုးသီး ဘာမွမဆိုင္ရင္
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘာသာနဲ႕ေခ်မြဖို႔အကြက္ခ်
စည္းေ၀းၾကတဲ႔ မုတ္ဆိတ္ဖြားေတြနဲ႕
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဥကၠ႒ႀကီး ဘာေျပာခဲ႔သလဲ
ထခ်ဖုိ႔ လက္နက္ေတြစုၾကပါ ဟုတ္လား။

ကိုေအာင္ေ၀း
ခဗ်ားေလသံအရဆို ရီးပဲ
အႀကီးႀကီးရီးပဲ။

အဲ႔ဒီလို လူမ်ိဳးကိုမွ အက္ဆစ္နဲ႔မပက္ရင္
ရန္ကုန္ကလူေတြ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ဓားနဲ႕လွီးပစ္မယ္ . . .။

ကိုေအာင္ေ၀း ခဗ်ားေျပာသလို
ကိုမိုးသီး ျပည္ေတာ္ျပန္တာ အမ်ိဳးသားသင့္ျမတ္ေရးအတြက္လား
ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးအတြက္လား
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္လား
ဒါမွမဟုတ္
လုပ္စားစရာ မရွိေတာ့လို႔ ဂြင္သစ္ဖန္တာလားဆိုတာ
ခဗ်ားဘယ္လို ခြဲျခားမလဲ
ခဗ်ား ဘယ္လို အာမခံမလဲ။

ရီးပဲ ကိုေအာင္ေ၀း ရီးပဲ
ကမၻာပတ္ၿပီး အလွဴေငြေတာင္း
ျမန္မာျပည္အတြက္ဆိုတဲ့ အဆင္႔ျမင့္သူေတာင္စားေခတ္က ကုန္သြားၿပီ….။

ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး
ျမန္မာႏိုင္ငံေရး
ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး
ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင္႔အေရးအတြက္
ျပန္လာမယ္ဆိုရင္
ေအဘီက ေသြးညႇီနံ႔ေတြကို အရင္ေဆးခဲ့ၾက
ဘန္ေကာက္မွာ ေဆးခဲ့ၾက
မန္ဟက္တန္မွာ ေဆးခဲ့ၾက
ရန္ကုန္ကို သယ္မလာနဲ႕
ရန္ကုန္က ေသြးညႇီနံ႔ ဖုံးၿပီးသား
ထပ္မသယ္နဲ႔ . . . ထပ္မသယ္လာခိုင္းနဲ႔
ခဗ်ားရဲ႕ အေခ်ာင္သမား သူရဲေကာင္းကို
မန္ဟက္တန္သာ ျပန္ေခၚသြား . . .။ ။