ဒီေန႔ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔) ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကေတာ့ လန္ထြက္ေနတာပါပဲဗ်ာ။ ျမန္မာသတင္းစာေတြကို အသြင္သဏၭာန္ေရာ အႏွစ္သာရပါ ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ တာ၀န္ရွိသူေတြက မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အသြင္သဏၭာန္ပိုင္းမွာ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာတာကို ျမင္ေတြ႕ရတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အႏွစ္သာရပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ႀကိဳးစားေနဆဲ အဆင့္မွာပဲ ရွိေနေသးၿပီး သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတာကိုေတာ့ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ သတင္းစာႀကီးတစ္ေစာင္လံုးမွာ က႑ေလး ၃-၄ ခုေလာက္ ေျပာင္းလဲသြား႐ံုနဲ႔ေတာ့ အႏွစ္သာရပိုင္းေတြ ေျပာင္းလဲေနၿပီလို႔ ေျပာႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္စာဖတ္တတ္ကတည္းက အေဖဖတ္ေနက် သတင္းစာကို ယူဖတ္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ ဒီေန႔အထိ ပံုမွန္ဖတ္႐ႈေနသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ေၾကးမံု သတင္းစာေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ရွိတာ အမွန္ပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေစခ်င္တာလည္း ၾကာပါၿပီ။ အခုေတာ့ စတင္ၿပီး ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပည့္အ၀ မဟုတ္ေပမယ့္ အတန္အသင့္ေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ အရင္တုန္းက အေတြးအေခၚေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြကို မေျပာင္းလဲေသးႏုိင္တာကိုလည္း ၀မ္းနည္းစြာ ျမင္ေနရပါေသးတယ္။ သတင္းစာမွာ ဒီပံုစံေတြပါရမယ္၊ ဒီလိုပဲေဖာ္ျပရမယ္ ဆိုတဲ့ပံုစံခြက္ကို အခုအခ်ိန္အထိ အျပည့္အ၀ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသးပါဘူး။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနေၾကာင္းပါ။
ကဲ လိုရင္းကို ဆက္ပါ့မယ္။ ဒီေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၾကည္ပါဦးဗ်ာ။ ေခါင္းစဥ္တပ္ပံုနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပံုေတြက တကယ့္ကိုမွ တကယ့္ကိုပါပဲ။ ျမန္မာ့အလင္းကို ဖတ္ေနတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႕။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ The VOICE ေတာင္ ငုတ္တုတ္ေမ့ၿပီး က်န္ခဲ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ျပည္သူ႔ေခတ္ေခါင္းႀကီးေရးတဲ့ ဆရာေဖျမင့္လည္း ဒီအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၿပီးရင္ ဘာေတြမ်ား ေတြးေနမလဲလို႔ သိခ်င္မိပါရဲ႕ဗ်ာ။ အားေပးဖတ္႐ႈလုိက္ၾကပါဦး။
No comments:
Post a Comment