မၿပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကား (သို႔) လက္ပံေတာင္းေတာင္

နိဒါန္း

ျမစ္ဆံုကိစၥျဖစ္ေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအႏွံ႔ ျမစ္ဆံုေရာဂါ ကူးစက္သြားခဲ့တာ အားလံုးအသိပါ။ ဒါကုိ အျပစ္ေျပာစရာလို႔ မျမင္ပါ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတာဟာ အျပစ္မွ မဟုတ္တာပဲ။ ေလးစားဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေသးေတာ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ.... ဧရာ၀တီဆိုတာ မျမင္ဖူး၊ မေရာက္ဖူးတဲ့ သူေတြေတာင္မွ ဟိုးငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကတည္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အဓိကျမစ္ႀကီးျဖစ္တယ္၊ ေျမာက္မွေတာင္သို႔ စီးဆင္းတယ္၊ မုိင္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွည္တယ္၊ ျမစ္က်ဥ္း ဘယ္ႏွခုရွိတယ္၊ ဘယ္ၿမိဳ႕ေတြကို ျဖတ္သြားတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ျမစ္လက္တက္ေတြက ဘာေတြျဖစ္တယ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ ျမန္မာတုိင္းသိတယ္။ ကိုငွက္ႀကီးစကားလံုး ယူေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဧရာ၀တီဟာ ရာဇ၀င္ထဲက သတို႔သမီး၊ ဆရာျမသန္းစံ ေရးစပ္သီကံုးခဲ့တဲ့ ကိုညီထြဋ္ရဲ႕ မဟာသီခ်င္း ထဲကအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဧရာ၀တီဟာ အားလံုးရဲ႕မိခင္၊ သမုိင္းရဲ႕ သက္ေသပဲ။ ေျပာခ်င္တာက ဧရာ၀တီဆိုတာ ကမၻာသိ၊ ျမန္မာသိ ျမစ္ႀကီးတစ္စင္း။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ အသည္းႏွလံုး။ ေမခနဲ႔ မလိခဆိုတာ ျမန္မာတို႔ရင္ထဲက ဂႏၴ၀င္ျမစ္ႏွစ္စင္း၊ ေျပာရရင္ ဧရာ၀တီျမစ္ရဲ႕ အေဖနဲ႔အေမေပါ့။ ျမစ္ဆံုအလွဆိုတာ ကမၻာေက်ာ္အလွမို႔ လူတိုင္းသိေနတာကိုး။ ကုိင္း.... ထားပါေတာ့။ လိုရင္းေျပာရရင္ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းတို႔၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္တို႔၊ တ႐ုတ္ကုမၸဏီတို႔၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္တို႔၊ ဧရာ၀တီျမစ္ ပ်က္စီးတာတို႔၊ ေရထုညစ္ညမ္းတာတို႔၊ စတဲ့စတဲ့ အခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္ေနပါေစ... ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို ကန္႔ကြက္တာကို နားလည္ေပးလို႔ရတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

လက္ပံေတာင္းေတာင္

စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ပဲ ေမးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ဟာ ဘယ္ေဒသမွာရွိတာလဲ၊ ဘယ္လို ေတာင္အမ်ိဳးအစားလဲ၊ အျမင့္ေပ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ၊ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘာေတြရွိသလဲ၊ အဲဒီေတာင္ကို အမွီျပဳၿပီး ဘယ္လိုအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း လုပ္လို႔ရသလဲ (သစ္ေတာစိုက္လို႔ရသလား၊ အမဲလိုက္လို႔ရသလား၊ ထင္းခုတ္လို႔ရသလား၊ စသည္)၊ အဲဒီေတာင္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေမြအႏွစ္တစ္ခုလား၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ ႏွစ္စဥ္အေလးထားၿပီး လာေရာက္ၾကည့္႐ႈရတဲ့ သာယာလွပတဲ့ေနရာလား၊ အဲဒီေတာင္မွာ အေျချပဳခဲ့တဲ့ သမုိင္းတန္ဖိုးေတြ ဘာေတြရွိသလဲ။ ဒါေတြက စဥ္းစားမိသေလာက္ ထုတ္ျပထားတာပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ဆိုတာ ဘယ္ေဒသမွာ ရွိမွန္းေတာင္ မသိတဲ့လူေတြက သူမ်ား လက္ပံေတာင္းဆိုတိုင္း လုိက္ၿပီးေတာ့ လက္ပံေတာင္းေနၾကတာ။ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က အဲဒီလိုမ်ိဳး ေ၀ေလေလအုပ္စုထဲမွာပါတယ္။ မႀကိဳက္ရင္လည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုထိရင္ နာၾကေပါ့။ အမ်ားျပည္သူ လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့၊ ပညာရွင္ေတြ လက္ခံႏုိင္မယ့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ သမုိင္းဆုိင္ရာ စာတမ္းဖတ္ပြဲတို႔၊ ေဆြးေႏြးပြဲတို႔ လုပ္ၾကပါလားဗ်ာ။ ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္လို နလပိန္းတံုးေတြလည္း လက္ပံေတာင္းေတာင္ရဲ႕ အေရးပါပံု၊ သမုိင္းတန္ဖိုးအရ အဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ပံုကို သိခြင့္ရမွာကိုး။

နည္းသိရင္ လြယ္လြယ္ေလး

မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ေတာေရးေတာင္ေရး၊ ဟိုေျပာဒီေျပာ စာတမ္းလိုလို၊ ေဆြးေႏြးပဲလိုလိုေတြေတာ့ လာမေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ။ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ သိပ္ေဟာ့ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ႀကိဳက္တာေရးၿပီး စာတမ္းလုပ္၊ အေပါစား ဂ်ာနယ္တုိက္ေတြပို႔ၿပီး ဖြလို႔ရတယ္ (လူထုရင္ထဲကို ၿငိသြားေစမယ့္ လက္ရွိျဖစ္ရပ္ေတြအတြက္ ေခါင္းစဥ္လိုခ်င္ရင္ လာေတာင္းဦး၊ အလကားအခမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္က အကူအညီေပးမယ္)၊ စပြန္ဆာရွာၿပီး ပိုက္ဆံရွိရင္ ခန္းမတစ္ခုငွားၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲဆိုၿပီး ဗီႏုိင္းေနာက္ခံထားၿပီး အ႐ူးခ်ီးပန္း ႀကိဳက္တာေျပာလို႔ရတယ္၊ ေနာက္ေန႔ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ........ ဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲ ဘယ္မွာလုပ္တယ္၊ ဘယ္သူေတြတက္တယ္ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ ပါေလရာ လုပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ နာမည္ေလး ၄-၅ ခုေလာက္ ေရးလုိက္ရင္ အဆင္ေျပၿပီ။ ၿပီးရင္ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ သမၼတႀကီးဆီ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ေတြဆီ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီ ဆက္ၿပီး တင္ျပသြားမယ္လို႔ လက္ေဆာင္ေပးၿပီး ဖိတ္ထားတဲ့ သတင္းေထာက္ေတြကိုေျပာျပ၊ ေဟာ... ေနာက္ေန႔ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အဲဒီေလာက္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္း ျဖစ္သြားၿပီ။ ပိုၿပီး ဇာတ္နာခ်င္တယ္ဆိုရင္ အရင္စစ္အစိုးရရဲ႕ ေသာက္သံုးမက်မႈေၾကာင့္ ဆိုတဲ့စကားကို ခဏခဏထည့္ေျပာ၊ ၿပီးရင္ အဲဒီေဒသက ေဒသခံျပည္သူေတြ၊ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ဘယ္လိုဒုကၡေရာက္ရေၾကာင္းကို ဒါ႐ိုက္တာ ဆရာ၀င္းထြန္းထြန္း ဆီမွာ အႀကံဉာဏ္ေတာင္းၿပီး ငိုျပလုိက္။ အမေလး..... ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးလို႔ေကာင္းလိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း၊ ျပည္ပေရဒီယိုေတြကေန အင္တာဗ်ဴးလုပ္လို႔ ေကာင္းလုိက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း၊ အင္တာနက္မွာ ဖြလို႔ေကာင္းလုိက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါသေကာ... နည္းသိရင္ လြယ္လြယ္ေလးပါလို႔။

သိပ္မပိရိတဲ့ ျမန္မာဇာတ္လမ္း

ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္ကားေတြကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာဇာတ္ကားေတြကို မၾကည့္ဖူးလားဆိုေတာ့ ၾကည့္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္လမ္းေတြကို ပိုႀကိဳက္တတ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လိမ္တာခ်င္းအတူတူ ႏုိင္ငံျခားက လိမ္တာေတြက ပိုအဆင့္ျမင့္လို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ တကယ္မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့စိတ္ကို ေမ့ေပ်ာက္သြားၿပီး ၾကည့္ေနသူကုိယ္တုိင္ ႐ုပ္ရွင္ထဲတြင္ စီးေျမာသြားေအာင္ ႐ိုက္ကူးတင္ျပႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း မဲျပာပုဆိုးမ်ားသည္၊ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနတာမ်ားသည္၊ ဒီပုပ္ထဲကဒီပဲမ်ားသည္၊ ထူးမျခားနားမ်ားသည္၊ အရာႀကီးနဲ႔ဘာဘူႀကီး အတူတူပါပဲမ်ားသည္၊ စသည္စသည္ျဖင့္။ ေျပာရလွ်င္ ဇာတ္လမ္းကို ၁၀-၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကည့္ၿပီးလွ်င္ ဒီဇာတ္လမ္းသေဘာကို နားလည္လြယ္သည္၊ ဘာျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိႏုိင္သည္၊ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လိုအဆံုးသတ္မယ္ဆိုတာ သိႏုိင္သည္ေပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ပရိသတ္က ၿငီးေငြ႔သည္၊ စိတ္ကုန္သည္။ ကုိယ္ႀကိဳသိေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ဘယ္သူကမ်ား အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ထိုင္ၾကည့္ေနမွာလဲ၊ မဟုတ္ဘူးလား။ ေဟာ... အခုလည္း လက္ပံေတာင္းစီမံကိန္းဆိုသည့္ ဇာတ္ကားႀကီးကို ႐ံုတင္ၾကေလၿပီ။ မင္းသားသစ္၊ မင္းသမီးသစ္မ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာျဖင့္၊ တကယ့္ကို သဘာ၀မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြမ်ားသည္။ အထူးဧည့္သည္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြအျဖစ္ သကၤန္း၀တ္ကုိယ္ေတာ္ေတြကိုပင္ ထည့္လုိက္ေသးသည္။ သူတို႔ခမ်ာ က်ရာဇာတ္႐ုပ္ကို ဒါ႐ိုက္တာေတြ၊ ဇာတ္ၫႊန္းဆရာေတြ အလိုက် သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကရသည္။ ႐ုိက္ကြင္း မန္ေနဂ်ာကလည္းေတာ္သည္၊ လက္ပံေတာင္းေဒသသည္ ဇာတ္ကားအတြက္ အင္မတန္သင့္ေလ်ာ္သည့္ ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနသည္ကိုး။ ဦးပိုင္ရွိသည္၊ ၀မ္ေဘာင္ရွိသည္၊ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေတာေက်ာင္းေလးရွိသည္။ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြက သိပ္ကို ပီျပင္သြားသည္။ ဇာတ္၀င္ခန္းအရ ရဲေတြ မပါအျဖစ္ ပါလာရေအာင္ ဇာတ္ၫႊန္းခြဲလိုက္သည္။ သိပ္ကို ဇာတ္နာသြားသည္။ (၀င္းထြန္းထြန္း ထိုင္ငိုသြားေလာက္သည္) အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္သည္။ ကဲ... ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ က်န္တာေတြက စာဖတ္သူလည္း သိႏွင့္ၿပီး အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါသေကာ... ျမန္မာဇာတ္လမ္းေတြက သိပ္ကို႐ိုးစင္းလြန္းတယ္လို႔။ ဘာဇာတ္ကြက္ၿပီးရင္ ဘာျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္ သိႏုိင္သည္၊ ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ စာေတြထဲမွာ မၾကာခဏ ထည့္ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ဘယ္သူပဲ ဥကၠ႒လုပ္ၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးပါေစ၊ သူတို႔အလိုက် ရလဒ္မထြက္လာလွ်င္ ကန္႔ကြက္မွာပဲလို႔ ေျပာတဲ့လူေတြက ေကာ္မရွင္ဖြဲ႕စကတည္းက ရွိေနခဲ့တယ္ဆိုတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာဇာတ္ကားေတြ အင္မတန္ႀကိဳက္သူဆိုေတာ့ အဲဒီကတည္းက ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ဘယ္လိုျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိၿပီးသားဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီဇာတ္လမ္းႀကီးကို စိတ္ကိုမ၀င္စားတာ။ ေျပာရတာေတာ့ အားနာတယ္ဗ်ာ... ဇာတ္လမ္းေတြက ႐ိုးေနၿပီမို႔ ျပင္ပါဦးလို႔ ေနာက္ကြယ္က ဒါ႐ိုက္တာေတြ၊ ဇာတ္ၫႊန္းဆရာေတြကို ဒီေနရာကေန ေျပာလုိက္ပါရေစ....။

အၿပီးသတ္ အစီရင္ခံစာထြက္ပါၿပီ

အဲဒီလို အစီရင္ခံစာထြက္ခဲ့ရင္ အဲဒီလို ဆက္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အားလံုးက သိၿပီးသား။ ဘယ္လိုလဲ ဟုတ္တယ္မလား၊ စာဖတ္သူလည္း သိတယ္မဟုတ္လားဗ်။ ဒီအစီရင္ခံစာကို ဆင္ဆာ ခြင့္ျပဳလုိက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ဒီဇာတ္လမ္းကို ဒီလိုဆက္႐ိုက္ၾကမယ္ဆိုတာ အားလံုးက သိၿပီးသားဗ်။ အစီရင္ခံစာကိုေတာ့ ဖတ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈနဲ႔ အေျမာ္အျမင္ကို ခ်ီးက်ဴး အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ဒီေဆးနဲ႔ ဒီေဆးေသာက္ရင္ စိတ္ညစ္ေလာက္ေအာင္ ခါးမယ္ဆိုတာ လူနာေရာ၊ ဆရာ၀န္ေရာ သိတယ္ဗ်။ လူနာက မေသာက္ခ်င္ဘူးေပါ့၊ ဆရာ၀န္ကလည္း ဒီေဆးေတြေသာက္မွ ေရာဂါေပ်ာက္မယ္ဆိုတာ သိေနတာကိုး။ အျပင္ေလာကမွာလည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ခ်ည္း ဆံုးျဖတ္လို႔မရဘူး။ ခါးလို႔ မေသာက္ခ်င္တာ စိတ္ခံစားမႈဗ်။ ဒါေသာက္မွ ေရာဂါေပ်ာက္မွာက ပကတိအမွန္တရား၊ ပညာရပ္သေဘာတရား။ နားလည္ၾကေစခ်င္တယ္။ အစီရင္ခံစာကို ဒီေနရာမွာ Download ယူပါဗ်ာ။ ေအာက္မွာေတာ့ ဦးပိုင္နဲ႔ ၀မ္ေဘာင္တို႔ရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အစီရင္ခံစာ၏ ေနာက္ဆက္တြဲဇာတ္ကြက္မ်ား

စကားလံုးေတြနဲ႔ မေဖာ္ျပလိုေတာ့ပါဘူး။ ေအာက္မွာသာ တစ္ခုခ်င္းဆီ ႐ႈစားေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ား။ စကားလံုးေတြထက္စာရင္ အ႐ုပ္အသံေတြက ပိုေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေ၀ဖန္ၾက၊ ဆန္းစစ္ၾက၊ စဥ္းစားၾကပါဗ်ာ။ Facebook က နာမည္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေလသံနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ပံေတာင္းမွာ ျဖစ္တဲ့ကိစၥက ဘာျဖစ္လို႔ ရန္ကုန္မွာ ဆႏၵျပၾကရသလဲ ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျဖတတ္ဘူးေနာ္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေတြးၾကေပါ့။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပါပဲ။ :D

ေညာင္းဦးကမ္းပါးၿပိဳတာနဲ႔ ႏြားမေပါင္က်ိဳးတာက ဘာဆိုင္လဲ ေမးတတ္တဲ့လူေတြအတြက္ သူတို႔က အေျဖေပးသြားပါၿပီ။ လက္ပံေတာင္းမွာ ျဖစ္ေနတာဟာ ရန္ကုန္မွာလည္း ဆႏၵျပလို႔ ရေနတာမင့္ဟာ။ ဟုတ္ဘူးလား။ စီးပြားေရးစကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အကြက္ျမင္တယ္၊ လာဘ္ျမင္တယ္လို႔ ေခၚတယ္ဗ်။ အဲဒီလိုလူေတြကို ကပ္ထားၾက၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေခတ္မတိမ္ဘူး။ သူတို႔က ဂြင္ကို သိတယ္၊ မိေအာင္ဖမ္းတတ္တယ္။ သိပ္ေတာ္တဲ့ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ထြီ... (ေဆာရီးပါဗ်ာ... စာ႐ိုက္ေနရင္း ပါးစပ္ထဲကုိ ျခင္၀င္သြားလို႔ ေထြးလိုက္မိတာပါ၊ တကယ္ပါဗ်ာ...) :D

တို႔ေတြရဲ႕ သာသနာ့အာဇာနည္ေတြကေတာ့ တကယ့္ကို ရဲရဲေတာက္ပဲေဟ့။ ေလွ်ာက္ထားကုိယ္ေတာ္ ဆက္ေလွ်ာက္။ ရင္ကို ဒီထက္နည္းနည္းေလာက္ ထပ္ဖြင့္လုိက္ပါဦး။ အဲဒါဆို ပိုၿပီးေတာ့ ခန္႔ညားသြားမွာပါ ဘုရား...။ :D

လူတန္းစားေပါင္းစံုဆိုတာကို အခုမွပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ေတာ့တယ္။ ကေလးလည္းပါတယ္၊ လူႀကီးလည္းပါတယ္၊ မိန္းမလည္းပါတယ္၊ ေယာက္်ားလည္းပါတယ္၊ ဘုန္းႀကီးလည္းပါတယ္၊ လူ၀တ္ေၾကာင္လည္းပါတယ္၊ စက္ဘီးစီးလည္းပါတယ္၊ ဆုိင္ကယ္စီးလည္းပါတယ္။ ကဲ... ဒီေလာက္ လူတန္းစားစံုတာ ဘယ္မွာရွိဦးမွာလဲဗ်ာ။ :D

ခေမာက္ေတြဆင္တူ၊ အလံေတြတလူလူနဲ႔ ႀကိဳးစားထားလိုက္စမ္းပါ ႀကီးေတာ္တို႔ရဲ႕။ ေတာသူမေတြ ဘယ္ေလာက္ ပါးရည္နပ္ရည္ ရွိတယ္ဆိုတာကို ျပလိုက္စမ္းပါ။ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဆႏၵျပေနတဲ့ေခတ္မွာ ႀကီးေတာ္တို႔ ေတာသူေတာင္သားေတြလည္း ေခတ္မီတဲ့အေၾကာင္း ကမၻာသိေအာင္ ေႂကြးေၾကာ္လုိက္စမ္း။ ေနာက္ဆိုရင္ ေနာင္လာေနာက္သားေတြကို အေမတို႔တုန္းကေလ... အဘြားတို႔တုန္းကေလ... ဆုိၿပီးေတာ့ ညအိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္အျဖစ္ တစ္ေထာင့္တစ္ည ေျပာျပလို႔ရတာေပါ့။ ေနာ့....။ :D

အင္း... တစ္ခ်ိန္းတုန္းက လူျဖဴလူမည္းျပႆနာ၊ က်ားမျပႆနာေတြ တက္ခဲ့ဖူးတယ္။ တန္းတူညီမွ်ေရးဆိုၿပီး ကမၻာနဲ႔အ၀န္း တုိက္ပြဲသံေတြ ညံခဲ့ဖူးတယ္။ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာျပည္မ်ား ဘာမွကို တိုက္ယူစရာမလိုဘူး။ လူနဲ႔ဘုန္းႀကီး၊ ဘုန္းႀကီးနဲ႔လူ အားလံုးသာတူညီမွ်ပဲ။ ဘယ္ေလာက္မိုက္သလဲ။ ရတနာသံုးပါးဂိုဏ္း၀င္မို႔၊ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါးမွာ တစ္ပါးအပါအ၀င္မို႔ဆိုတဲ့ မာန္မာနေတြ မရွိေပါင္ဗ်ာ။ ျမင္တယ္မလား။ လူေတြနဲ႔ လက္ရည္တစ္ျပင္တည္းပဲ။ လမ္းအတူေလွ်ာက္တယ္၊ ေႂကြးေၾကာ္သံ အတူေအာ္တယ္၊ ဆႏၵအတူျပတယ္၊ သပိတ္စခန္းဖြင့္ေတာ့လည္း အတူေနေပးတယ္၊ ရဲကၿဖိဳခြင္းခံရေတာ့လည္း အတူတူပဲ၊ ဒါကိုမ်ား ျမန္မာျပည္မွာ လူတန္းစားခြဲျခားမႈ သိပ္မ်ားသေလး၊ ဘာေလးနဲ႔ ေျပာရက္ၾကေသးတယ္။ အေတာ္မသိတတ္တဲ့ လူေတြကသာ အဲဒီလို ေျပာတာဗ်။ အဲဒီလို ေျပာတဲ့လူေတြမ်ားေတြ႕ရင္ နားရင္းေတာင္ အုပ္လုိက္ခ်င္ေသးတယ္။ :D

ကေလးကလည္း မေခဘူးဗ်။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အပုိ၀င္ေငြ ရွာတတ္ပါေပတယ္။ ဂုဏ္ယူစရာမရွိ ႀကံဖန္ၿပီး ဂုဏ္ယူလို႔ရတာေပါ့။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ အေတာ္ႀကီး အသိဉာဏ္ရင့္က်က္မွ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ ၃-၄ တန္းေလာက္ကတည္းက အလံကုိင္ၿပီး ဆႏၵျပတတ္ေနၿပီ။ အဲဒီကေလးက လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းကို သိသလား၊ အစီရင္ခံစာကို သိသလား၊ ဦးပိုင္ဆိုတာကို သိသလား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေရာ သိသလား၊ စဥ္းစားစရာေပပ။ မုန္႔ဖိုးရလို႔ လုပ္တာဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္က အဲဒီကေလးအတြက္ ၀မ္းသာေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါလည္း အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုပဲေလ။ :D

သကၤန္း၀တ္ထားတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ကလည္းေလ... အေနမတတ္၊ အထုိင္မတတ္ လူေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး မဆိုင္တဲ့ ေလာကီေရးရာေတြမွာလည္း ၀င္ပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုိယ္သူပဲ သတင္းေထာက္မ်ား ေအာက္ေမ့ေနသလား မသိပါဘူး။ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ခ်င္ရတာနဲ႔... အသံဖမ္းခ်င္ရတာနဲ႔။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ။ အဲဒီဖုန္းကို ဘယ္ဒကာ၊ ဒကာမက ပဋိပကၡေတြမွာ သတင္းဓာတ္ပံု ႐ိုက္လို႔ရေအာင္ ကပ္လွဴထားသလဲ မသိဘူး။ ႀကံဳမွပဲ အဲဒီကုိယ္ေတာ္ကုိ ေမးေလွ်ာက္ၾကည့္ရမွာပ။ ခက္ပါ့... ခက္ပါ့... မင္းသားေတြက လူရႊင္ေတာ္လုပ္ၿပီး အၿငိမ့္ကတယ္၊ လူရႊင္ေတာ္ေတြက စာေပေဟာေျပာပြဲ ေဟာေျပာတယ္၊ စာေရးဆရာေတြက သီခ်င္းဆိုတယ္၊ ဇာတ္ထုပ္ခင္းတယ္၊ တရားေဟာတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြက ႏိုင္ငံေရးတရာေဟာတယ္၊ သကၤန္း၀တ္ေတြက ဓာတ္ပံု႐ိုက္တယ္၊ ဗီႏုိင္းကိုင္ၿပီး စီတန္းလွည့္လည္တယ္၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္၊ ညအိပ္ၿပီး ဆႏၵျပတယ္၊ ကဲ... က်ဳပ္တို႔က ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ မထူးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္လည္း ေနာက္ေန႔ကစၿပီး အင္တာနက္မွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားပဲ ေဟာေတာ့မယ္။ ဘုန္းႀကီးတစ္ထမ္း၊ လူတစ္ရြက္ေပါ့ဗ်ာ၊ တက္ညီလက္ညီေပါ့။ ဟုတ္တယ္မလား။ ေခတ္ႀကီးကိုက အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာကိုး၊ ဘယ္တတ္ႏုိင္မတုန္း။

လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းကို ဖ်က္သိမ္းေပးေရးဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုတာကို မေျပာလိုပါဘူး။ အဲဒီအေပၚက တံဆိပ္က ဘာတံဆိပ္ႀကီးတုန္း။ လက္ပံေတာင္း၀န္းက်င္က ေက်းရြာေတြရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ရြာတံဆိပ္လား၊ ဘာလဲဗ်။ ဉာဏ္မမီေတာ့ဘူး။ သိပ္ေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးေနာ္။ :D

ေရးထားတာေတြကို ဖတ္ၿပီးရင္၊ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြကို ၾကည့္ၿပီးရင္ ခံစားခ်က္တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အကယ္၍မ်ား စာဖတ္သူ၏ ရင္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္အား ဆဲခ်င္စိတ္၊ ဆိုခ်င္စိတ္၊ သတ္ခ်င္စိတ္မ်ား၊ အမႈန္႔ေခ်ခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္ဆိုျငားအံ့၊ ကြန္းမန္႔တြင္လည္းေကာင္း၊ စီေဘာက္တြင္လည္းေကာင္း လြတ္လပ္စြာ ေပါက္ကြဲဆဲဆိုႏုိင္ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္၏လြတ္လပ္ခြင့္အတိုင္း စိတ္ထဲရွိသမွ် ေရးထားသည္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္၏လြတ္လပ္ခြင့္အတုိင္း စိတ္ထဲရွိသမွ် ဆဲဆိုေျပာဆုိျခင္းမ်ားကို ပိတ္ပင္ထားျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ အခ်ိဳ႕ေသာ မီဒီယာႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ ဖ်က္ပစ္ျခင္း၊ ဘန္းျခင္းမ်ားလည္း ျပဳလုပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အသိေပးအပ္ပါသည္။ ဖတ္႐ႈသူအားလံုးကို ေလးစားလ်က္ပါ။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၄ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။

မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၁၃ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။