လက္ပံေတာင္းေတာင္ကိစၥေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ရလိုက္တဲ့အေတြးမ်ား

လက္ပံေတာင္းေတာင္ကိစၥကို စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႕ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ေပးတဲ့အခါ သည္းသည္းလႈပ္ႀကိဳဆိုခဲ့တာ၊ ေထာက္ခံခဲ့တာ၊ ယံုၾကည္ခဲ့တာ ဘယ္သူေတြလဲ။ အခုက်ေတာ့ ကုိယ္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖမ်ိဳးမရေတာ့မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အလိုမရွိတို႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာကို လက္မခံတို႔ လုပ္ၾကတာ ဘာသေဘာလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခန္႔အပ္မိလို႔သာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အျခားလူကိုသာ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ေပးမိရင္ အစိုးရနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး ဒီလိုအစီရင္ခံစာထြက္တယ္တို႔၊ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးဆြဲရာကတယ္တို႔ အေျပာခံရမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ေၾသာ္... အခု ကန္႔ကြက္ေနၾကသူေတြကို တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေမးခ်င္မိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕လူ၊ အစိုးရဘက္ေတာ္သား၊ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္လို႔ေတာ့ မျမင္တန္ေကာင္းဘူးေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခင္ဗ်ားတို႔က ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္တယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီလိုေတြ ေတြးမိေနမွာစိုးလို႔ သတိေပးတာ၊ သတိေပးတာ....။

လက္ပံေတာင္းေတာင္ ျပႆနာေၾကာင့္၊ ေကာ္မရွင္ေၾကာင့္၊ အစီရင္ခံစာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ ရလိုက္တယ္။ ယူတတ္သူေတြ ရေစ... မယူတတ္သူေတြ ရွိေစ။ မိုးကေတာ့ အတူတူရြာတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိသမွ် ဦးေဏွာက္ဉာဏ္ ခြက္အစုတ္ကေလးနဲ႔ မိုးရြာတုန္း ခံထားသမွ် ေရေလးေတြကို ေ၀မွ်ပါရေစ။ အစိုးရ၊ တစ္နည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တာ၀န္ရွိသူေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိသြားပါလိမ့္မယ္။ သူတြင္တြင္ေအာ္ေနတဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတဲ့ ကိစၥရပ္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ခက္သလဲဆိုတာ၊ တရားဥပေဒကို နားမလည္တာ၊ မလိုက္နာတာ၊ ဂ႐ုမစိုက္တာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ သူရွင္းရွင္းႀကီး သိခြင့္ရသြားမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အခုကုိင္တြယ္ခဲ့ရတဲ့ အခုလက္ပံေတာင္းေတာင္ ကိစၥဆိုတာ လက္ရွိဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္က ျပႆနာေပါင္း ကုေဋကုဋာထဲက တစ္ခုသာျဖစ္တယ္၊ အဲဒီတစ္ခုေလးမွာေတာင္ သူ႔ကိုမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခ်စ္ၾကပါတယ္ဆိုတဲ့၊ သူ႔ကို ပက္ပက္စက္စက္ ေထာက္ခံပါတယ္ဆိုတဲ႔၊ သူ႔ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြဆီက တံု႔ျပန္မႈဟာ ဘယ္လိုရွိသလဲဆိုတာ သူသိခြင့္ရသြားမယ္။ ႏုိင္ငံသားေတြဟာ အမွန္အတရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသလား၊ တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔အတြက္ အမွန္တရားလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ေနၾကတာလားဆိုတာ သူေသေသခ်ာခ်ာ သိသြားပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တ႐ုတ္အစိုးရ...။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အေနာက္လိုလားသူျဖစ္တယ္၊ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ပံ့ပိုးထားသူျဖစ္တယ္၊ ႀကိဳးဆြဲထားသူျဖစ္တယ္လို႔ သူတို႔ေတြက နားလည္ထားၾကမွာ အေသအခ်ာပဲ။ အခုလို ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေၾကာင့္ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ေတြးစရာေတြ ရသြားမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရလိုက္တဲ့အျမတ္က (မီဒီယာေတြက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမွာမို႔ သူတို႔ကို စကားထဲထည့္ၿပီး မေျပာေတာ့ဘူး) ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ NLD ကို ေထာက္ခံေနသူ အမ်ားစုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္လိုလူစားဆိုတာသိလို႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကိုသိလို႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကိုသိလို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရဆိုတာ တစ္စက္ကေလးမွ် မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆကို သူတို႔ေတြေခါင္းထဲ ႐ိုက္သြင္းခံထားရတယ္။ အခု ဦးသိန္းစိန္အစိုးရဆိုတာလည္း စစ္အစိုးရကို ပံုေျပာင္းထားတာလို႔ ၀ါဒျဖန္႔ခံထားရတယ္၊ အခုအစိုးရ လုပ္ေနသမွ်ဟာ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ လုပ္ေနတာ၊ ဒီမိုကေရစီခရီးလမ္းကို ဟန္ျပေလွ်ာက္လွမ္းေနတာလို႔ သူတို႔ေတြ အသိစြဲေနေအာင္ မီဒီယာေပါင္းစံုက ေဆးေရာင္လွလွ ျခယ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို အစိုးရကို ပုန္ကန္ရမယ္၊ ဆန္႔က်င္ရမယ္၊ တြန္းလွန္ရမယ္ဆိုတဲ့အသိ သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ မွန္သလား၊ မွားသလား သူတို႔မခြဲျခားတတ္ဘူး။ သူတို႔လိုပဲ အစိုးရကို အတိုက္အခံလုပ္တာ ဘယ္သူရွိလဲ လုိက္ရွာတယ္ (ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက သိပ္ၿပီးေတာ့ သူရဲေကာင္း၀ါဒကို သေဘာက်တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း စုစုေႏြးလည္း သူရဲေကာင္းျဖစ္၊ သြဲ႕သြဲ႕၀င္းလည္း သူရဲေကာင္းျဖစ္၊ ဇာဂနာလည္း သူရဲေကာင္းျဖစ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေပါ့) နာမည္အႀကီးဆံုးအတိုက္အခံ ေဒၚစုကိုေတြ႔တယ္။ ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္၊ ကမၻာတစ္၀န္းက ေလးစားရတဲ့သူ၊ ဆုေတြအမ်ားႀကီး ရထားတဲ့လူ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမီး၊ စတဲ့စတဲ့ မက္လံုးေတြၾကားမွာ သူတို႔အားလံုးဟာ ေဒၚစုမွေဒၚစု ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ေဒၚစုလုပ္သမွ် ေထာက္ခံတာမဟုတ္ဘူး၊ ေဒၚစုအတုိက္အခံလုပ္သမွ်၊ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္သမွ်ကို ေထာက္ခံတာ။ အစိုးရဘာလုပ္လုပ္ ဆန္႔က်င္ရမယ္၊ တိုက္ကြက္ေဖာ္ရမယ္လို႔ ခံယူထားသူေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူတို႔အလိုက် မလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အခါ၊ သူတို႔ဘက္မွာ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားမိတဲ့အခါ ေဒၚစုအလိုမရွိ ျဖစ္ကုန္တာ မဆန္းပါဘူး။ ေဒၚစုကို အလိုမရွိရင္ သူတို႔က ေနာက္ထပ္အားကိုး ထပ္ရွာလိမ့္မယ္။ ဘာအရည္အခ်င္းမွမရွိဘဲ ေသာက္ပ်င္းႀကီးတဲ့ မုဆိုးမ အသက္ငယ္ငယ္က အားကိုးစရာ ေနာက္လင္ယူဖို႔ပဲ စဥ္းစားသလိုေပါ့။ (႐ိုင္းသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ) အဲဒီေတာ့ ေနာက္ထပ္ အားကိုးစရာ ဘယ္သူေတြကို ေတြ႕မယ္ထင္လဲ။ ေနာက္စာပိုဒ္ကုိ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ပါ။

စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႕ေတာ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္က ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕ကုိ ထည့္ဖြဲ႕ေပးခဲ့တယ္။ မပါ၀င္ႏုိင္ပါဘူးဆိုၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ဘယ္မီဒီယာက အက်ယ္တ၀င့္ ေ၀ဖန္တာကို ဖတ္ခဲ့ရသလဲ။ သတင္းေဆာင္းပါးေတြ၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ အင္တားဗ်ဴးေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးသလဲ၊ အားလံုး ႏွာေစးခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဘာျဖစ္လို႔ မပါႏုိင္ရသလဲဆိုတာကို ဘယ္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ဆိုတဲ့ အဘိုးအရြယ္ေတြက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပခဲ့သလဲ။ အသားလြတ္ ေခါင္းေရွာင္သြားတာ အားလံုးသိတယ္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ျပႆနာေတြ စျဖစ္ေတာ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္အဖြဲ႕ေတြ ေရာက္လာတယ္၊ ဟိုလူေတြ႕ ဒီလူေတြ႕ လုပ္ၾကတာပဲ၊ ဟိုလူနဲ႔ညႇိ ဒီလူနဲ႔ညႇိ လုပ္ၾကတာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ဘာျဖစ္သြားလဲ အားလံုးသိေနတာပဲ။ အခုလည္း လက္ပံေတာင္းေတာင္ အစီရင္ခံစာလည္း ထြက္ၿပီးေရာ... အဲဒီေဒသကို သြားၾကဖို႔ စီစဥ္ေနၾကသတဲ့။ ပိုင္လိုက္တဲ့အကြက္၊ ေကာင္းလုိက္တဲ့႐ိုက္ခ်က္၊ မွန္လိုက္တဲ့ပစ္မွတ္၊ တစ္ခ်က္ဆို တစ္ခ်က္ပဲ။ စိတ္မပူနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္၊ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ကေကာင္ေတြ ေဒၚစုကို ကန္႔ကြက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေဒၚစုဦးေဆာင္တဲ့ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာဟာ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးမရွိတဲ့အေၾကာင္း အျမႇဳပ္ထြက္မတတ္ ေျပာျပၾကလိမ့္မယ္။ ရက္ပိုင္းအတြင္း ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြရယ္၊ ရြာသူရြာသားေတြရယ္၊ လူစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ သကၤန္း၀တ္ေတြရယ္ လံုးလားေထြးလား ျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္၊ မယံုလွ်င္ ေစာင့္ၾကည့္ၾကကုန္...။

ဆည္တည္းေက်းရြာအတြင္းကို ေဒၚစုအပါအ၀င္ ငါးဦးသာ ၀င္ခြင့္ျပဳမယ္လို႔ ကန္႔သတ္ခဲ့တဲ့ သတင္းကို ဖတ္႐ႈလိုက္ရပါတယ္။ ဘယ္မီဒီယာကိုမွ် ၀င္ခြင့္မေပးႏုိင္ဘူးတဲ့။ ဟားဟားဟား.... အဲဒါ အ႐ိုးခံ ရြာသူရြားသားေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚ ဟုတ္၊ မဟုတ္ဆိုတာ စိတ္မ၀င္စားၾကဘူးလား။ ဟိုးအညာက လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဘးက အိမ္ေျခေလး ၁၀၀ ေတာင္ မျပည့္တဲ့ ရြာကလူေတြက ျမန္မာ့မီဒီယာေတြကို အဲဒီလို အာခံ၀ံ့သတဲ့လား။ လုပ္ၾကပါဟ... ကုိေရႊမီဒီယာတို႔ရ...။ ကခ်င္မွာ ေသနတ္သံေတြၾကား၊ ဗံုးဆံေတြၾကားမွာေတာင္ ဓာတ္ပံုေတြရေအာင္ ႐ိုက္ႏိုင္၊ ေဖာ္ျပႏုိင္၊ အင္တာနက္တင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္း သတင္းေထာက္ေတြ ဆည္တည္းရြာက်မွပဲ ေသာက္ရွက္လံုးလံုး ကြဲေတာ့တယ္။ ကဲ... ဘယ္ေကာင္ ဘာေျပာမလဲ..။ ဂ်ာနယ္ေတြ ေစာင့္ဖတ္မယ္...။ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကမွ် အခုလို သတင္းယူခြင့္မေပးတဲ့ကိစၥ၊ ရြာထဲ၀င္ခြင့္မေပးတဲ့ကိစၥကို မေ၀ဖန္ရင္၊ ေထာက္မျပရင္၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္က ဒီဘေလာ့ဂ္ကေန အဲဒီမီဒီယာေတြကို ကေလာ္တုပ္ဦးမယ္။ ဆည္တည္းနဲ႔ၿပိဳင္ ဘယ္သူႏိုင္ေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့... ရွိေသးတယ္... ေဒၚစုနဲ႔အဖြဲ႔ကို ကားနဲ႔အ၀င္မခံဘူးတဲ့။ လမ္းေလွ်ာက္၀င္ခုိင္းသတဲ့။ ကဲ... ေဒၚစုဂုေဏာအနေႏၲာတို႔... ဆည္တဲရြာကို ဒီအတုိင္း ၾကည့္ေနၾကမွာလား... ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ...။ အိုဘားမားကေတာင္ အေရးတယူ လာႏႈတ္ဆက္ရတယ္တို႔၊ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္းကေတာင္ တေလးတစား လာၿပီးဂါရ၀ ျပဳရတယ္တို႔၊ ဒတ္စမြန္တူးတူးကေတာင္ တတူးတကလာၿပီး ဖူးေတြ႕ရတယ္တို႔ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေတြ သီက်ဴးခဲ့ၿပီး သိဒၶိတင္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကိုေရႊမီဒီယာမ်ားခင္ဗ်ား... လူႀကီးမင္းတို႔ရဲ႕ လူထုေခါင္းေဆာင္ႀကီး အေမစုကို ဆည္တည္းဆိုတဲ့ ရြာဇနပုဒ္က လမ္းေလွ်ာက္၀င္ရမတဲ့... တစ္ေယာက္တည္းသာလာပါ အေဖာ္ေခၚမလာပါနဲ႔တဲ့၊ ကဲ... ဘယ္လိုလုပ္ၾကမတုန္း..။ ထံုးစံအတုိင္း ေရးၾကေပါ့ဗ်ာ... အေမစုဟာ တည္ဆဲဥပေဒမွ မဟုတ္ပါဘူး... ရြာသားေတြက သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုေတာင္ လုိက္နာသူပါ၊ သူ႔ကို လက္မခံသူေတြကိုေတာင္ အဲဒီလို တေလးတစားနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္သူပါ၊ သူ႔အသက္ကိုေတာင္ ပဓာနမထားဘဲ ရြာထဲကုိ သြားခဲ့တဲ့သူပါ၊ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္ပါ... ေရးၾကပါဗ်.. ခင္ဗ်ားတို႔ ေရးတတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္က လွ်ာရွည္ေနေတာ့ ႏြားေရွ႕ထြန္က်ဴး ဆိုသလို ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး။ မက်ဴးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ... မက်ဴးေတာ့ပါဘူး။

ရြာကို သတင္းစာမေရာက္လို႔ အစီရင္ခံစာ မဖတ္ရေသးဘူး တဲ့။ ေကာင္းေရာ... အဲဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆႏၵျပၾကတာလဲ၊ အလိုမရွိလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကတာလဲ၊ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လက္မခံဘူးလို႔ ေျပာၾကတာလဲ။ ကမၻာ့အံ့ၾသဖြယ္ အေကာင္းဆံုးေသာ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပမႈပါပဲဗ်ာ။ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာကို မဖတ္ဖူးဘဲ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာကို ကန္႔ကြက္တာ လႊတ္ဆန္းသကိုးဗ်။ အင္းေလ.... အိုင္တီေခတ္ေပပဲ... ရြာကလူေတြ အြန္လိုင္းကေန ဖတ္ၾကတာ၊ သိၾကတာေနမွာေပါ့။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ဆင္းရဲသေလးဘာေလးနဲ႔၊ ၾကည့္ရတာ ၀က္ေမွးရြာတို႔၊ ဆည္တဲရြာတို႔မွာ အိုင္ပတ္ေတြ၊ ဂလက္စီေတြ၊ လက္(ပ္)ေတာ့ေတြနဲ႔မ်ား အင္တာနက္သံုးေနၾကသလား မသိဘူးေနာ္။ တယ္ေခတ္မီတဲ့ ရြာသားေတြကိုးဗ်။ အမယ္... ရြာသူကလည္း မေခဘူးေနာ္... ဗီဒီယိုထဲမွာ ေသခ်ာၾကည့္ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးကို တကယ့္ကို ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္လို သံုးႏႈန္းသြားတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုေရာက္တာ ၃ ႏွစ္ မျပည့္ေသးလို႔။ ဒီမိုကေရစီသက္တမ္း ၁၀ ႏွစ္ေလာက္မ်ား ရွိလာရင္ ၀က္ေမွးတို႔၊ ဆည္တည္းတို႔က ရြာသားေတြက ရန္ကုန္တို႔၊ ေနျပည္ေတာ္တို႔ကို တက္သိမ္းမလား မေျပာတတ္ဘူး။ အေမစု က်န္းမာပါေစ... ခ်မ္းသာပါေစလို႔ပဲ ေအာ္ဟစ္တာ၊ အားေပးတာကို ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚစုအတြက္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္ဆူညံသံေတြၾကားမွာ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတာ ျမင္မိေတာ့ စိတ္မေကာင္းေတာ့ ျဖစ္မိသား။ ေဒၚစုေရ... ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ အသိပညာေရခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ နိမ့္က်ေနသလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားျမင္ၿပီ မဟုတ္လား၊ တည္ၾကက္ျဖစ္လို႔ ျဖစ္ေနမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ သူရဲေကာင္းဇာတ္ ကေနတာကို ျမင္ၿပီမဟုတ္လား။ ေနာက္ဆိုရင္ အစုိးရက ျပည္သူေတြကို ဘာျဖစ္တယ္တို႔၊ ညာျဖစ္တယ္တုိ႔ သိပ္မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ...။ အခုလက္ေတြ႕ ျမင္ခဲ့ရတာေလာက္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကို ေဒၚစု ဆ၀ါးမိတန္ေကာင္းပါတယ္။

ကြန္းမန္႔တစ္ခုမွာ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ အဆိုတင္ခဲ့တဲ့ ေဒၚခင္စန္းလိႈင္က ဘာမွ်မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ္စဥ္းစားရ ၾကပ္တယ္ဗ်။ သူ႔မဲဆႏၵနယ္မဟုတ္ေတာ့ သူ႔ကို ၿငိမ္ခိုင္းထားတာ ျဖစ္မွာေပါ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေျဖရင္လည္း သူတို႔က ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေသခ်ာတယ္ ေဒၚခင္စန္းလိႈင္ကေတာ့ ဒီအစီရင္ခံစာကို ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး၊ လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး၊ သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာင္းေၾကးေတာင္ ဖြင့္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ ခက္တာက ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒က သူတို႔ပါတီရဲ႕ ဂု႐ုႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ ေဒၚခင္စန္းလိႈင္ အခန္းေအာင္ၿပီး ႏွာေစးေနတာ ဘာမွ်မဆန္းပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာရယ္ပါ။ ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ကိုယ္ေပ့ါဗ်ာ။ ရြာသူရြာသားေတြက အခုအခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးကို လာခဲ့ပါ၊ ေျဖရွင္းပါဆိုၿပီး အကူအညီေတာင္းလုိက္ရမွာဗ်။ အဲဒါဆိုရင္ ပြဲကလွၿပီး။ အခုပြဲကို စီစဥ္ေနတဲ့သူေတြ အဲဒါကို ေမ့ေနတယ္ထင္တယ္။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က သပိတ္စခန္းကို ၿဖိဳခြဲခဲ့တုန္းက ေရွ႕ဆံုးက ဓာတ္ပံုအ႐ုိက္ခံခဲ့တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးက အခုေတာ့လည္း ေနျပည္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ၿပီး ရြာသားေတြကို ေခၽြးသိပ္ဖို႔စကား စဥ္းစားေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေျပာတယ္။ အစီရင္ခံစာကို မေက်နပ္လို႔ ဆႏၵျပမယ္ဆိုရင္လည္း ဥပေဒနဲ႔အညီပဲ လုပ္ပါတဲ့။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ေကာ္မတီဥကၠ႒ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒီလိုမ်ိဳး မေျပာလို႔ ဘယ္လိုေျပာရမွာတုန္း။ ေဒၚစုေနရာမွာ ဦးေဌးဦးဆိုရင္လည္း ဒီလိုပဲ ေျပာရမွာပဲ၊ ဦးသိန္းၫြန္႔ဆိုရင္လည္း ဒီလိုပဲ ေျပာရမွာပဲ၊ ဦးလွေဆြဆိုရင္လည္း ဒီလိုပဲေျပာရမွာပဲ။ ဥပေဒနဲ႔ မညီၫြတ္ရင္ ဥပေဒအရ အေရးယူႏုိင္တာ မသိၾကတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလား၊ တမင္လုပ္ေနၾကတာလား။ ဒုကၡပါပဲဗ်ာ....။ အစီရင္ခံစာကို မေက်နပ္ရင္ ဆူၾက၊ ပူၾက၊ လူစုလူေ၀းနဲ႔ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ၾက၊ ဘယ္အာဏာပိုင္ကေမးေမး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခြင့္ျပဳတာလို႔ ေျပာလုိက္လို႔ ေျပာရမွာလား။ ခက္ေတာ့ ခက္ေခ်ၿပီဗ်။ တရားဥပေဒမွန္သမွ် ျပည္သူေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔၊ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ျပ႒ာန္းတာလို႔ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ မီဒီယာေတြရဲ႕ လမ္းလြဲၫႊန္ျပမႈေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြစိတ္ထဲမွာ ဥပေဒလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ကန္႔ကြက္ရမယ္လို႔ခ်ည္း ထင္ေနၾကေတာ့တာပဲ။ စတုတၳမ႑ိဳင္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး၊ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေသာက္တလြဲမ႑ိဳင္ ဆုိတာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ တစ္သက္လံုး လက္နက္ကိုင္ၿပီး ပုန္ကန္ေနတဲ့၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္ေနတဲ့သူပုန္ကို အျပစ္မဲ့ သူရဲေကာင္းဇာတ္ သြင္းတယ္၊ အစိုးရဘာလုပ္လုပ္ ဦးေဏွာက္မရွိဘဲ ထင္ရာျမင္ရာလုပ္တာလို႔ ေ၀ဖန္မယ္၊ အစိုးရကို မေကာင္းေျပာသူ မွန္သမွ်ဟာ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သား၊ အစိုးရကို ေအာ္ဆဲရင္ ဒီမုိကေရစီ သူရဲေကာင္း၊ အစိုးရကို တုိက္ရမယ္၊ တြန္းလွန္ရမယ္လို႔ အာေခ်ာင္ရဲတဲ့လူဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီအာဇာနည္လို႔ အတင္းအဓမၼ ၀ါဒျဖန္႔ေနတာ အဲဒီ ေသာက္တလြဲမ႑ိဳင္ေတြပဲ။ ကဲ... အခုလည္း ေဒၚစုရဲ႕ ဥပေဒနဲ႔မညီရင္ အေရးယူခံရမယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ေရးၾကသားၾကမလဲဆိုတာ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ဖတ္ေနပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ေန႔စဥ္ေလာက္နီးနီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တာ၊ စီတန္းလွည့္လည္တာ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းကမွ် ဒီျဖစ္ရပ္မွာ ဘယ္သူကေတာ့လြန္တယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ မွားေနတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ တရားဥပေဒနဲ႔ မညီဘူးလို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ သမာသမတ္က်က် ေရးရဲတဲ့ဂ်ာနယ္ အခုထိ မေတြ႕မိေသးဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ The VOICE မွာ ဆရာေအာင္ထြဋ္ ရွိစဥ္အခါက အမ်ားႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ေ၀ဖန္ေရးသားခဲ့ဖူးတယ္။ အစိုးရကိုလည္း ေ၀ဖန္တာပဲ၊ ျပည္သူေတြကိုလည္း တိုက္တြန္းတာပဲ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုလည္း ေဆာ္တာပဲ။ အဲဒါမ်ိဳးကို ႀကိဳက္တယ္။ ငါမေကာင္းရင္ ငါ၊ မိဖုရားမေကာင္းရင္ မိဖုရား... အဲဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ အခုေတာ့ မဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ... ျပည္သူမေကာင္းရင္ အစိုးရ၊ အစိုးရမေကာင္းရင္လည္း အစိုးရပဲ ေရးေနၾကေတာ့တာပဲ။ ေတာက္... ဦးသိန္းစိန္မို႔သာေပါ့... ဒင္းတို႔ အေဖေတြကိုမ်ား ဒင္းတို႔ေတြ အဲဒီလိုမ်ိဳး ေ၀ဖန္ၾကည့္ပါလား...။ နားရင္းပြင့္မလား၊ သြားကၽြတ္မလား၊ မ်က္လံုးညိဳမလား၊ ေက်ာေကာ့မလား တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ။ အင္း... သြားေလသူေတြကိုပဲ တမ္းတရမွာပဲ။ သတိရလိုက္တာ ဆရာေအာင္ထြဋ္ရယ္... သတိရလိုက္တာ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရယ္...။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံေရးေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ သံုးသပ္တင္ျပေနတာ ဆရာေက်ာ္၀င္း ရွိေသးလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ဆရာေက်ာ္၀င္း လက္ပံေတာင္း စီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေရးထားတာေလး အရမ္းေကာင္းတယ္။ သီးသန္႔ တင္ေပးပါ့မယ္။

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာရတာ အေတာ္စိတ္ညစ္လာတယ္ဗ်ာ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကလည္းေလ ဘာကိစၥမ်ား ႏုိင္ငံေရးကိုမွသြားၿပီး စိတ္၀င္စားေနမိတယ္ မသိပါဘူး။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းက ေပ်ာ္စရာ သိပ္မရွိလွဘူးဗ်ာ၊ အာဏာလုတာေတြ၊ ေနရာလုတာေတြ၊ အားၿပိဳင္တာေတြ၊ ေျခထိုးတာေတြ၊ ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႔ထိုးတာေတြ၊ ကန္႔လန္႔တုိက္တာေတြ၊ ပတ္မႀကီး ထိုးခြဲတာေတြ၊ သပ္လွ်ိဳတာေတြ၊ ဟိုကပ္ဒီကပ္ ေျပးကပ္တာေတြ၊ မစားရ၀ခမန္း ေျပာတတ္တဲ့ မ်က္လွည့္ဆရာေတြခ်ည္းပဲ မ်ားေနတာေတြ၊ လူသန္မေပါဘဲ လူေျပာပဲမ်ားေနတာေတြ၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီၾကားထဲ ဘာသာေရးတို႔၊ အမ်ိဳးသားေရးတို႔၊ လူမ်ိဳးေရးတို႔က ပါလာေသးေတာ့ အပင္ေပၚက စာဗူးေတာင္းသိုက္ကမွ နည္းနည္းရွင္းလိမ့္ဦးမယ္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကေတာ့ျဖင့္ သက္ျပင္းသံတဟူးဟူး...၊ ဗိန္းေမာင္းသံ တညံညံနဲ႔ ဂဏန္းေတြေနတဲ့တုိင္းျပည္ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲဗ်ာ...။

ဒီအေပၚကဓာတ္ပံုက ဘာႀကီးလဲလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့... Facebook မွာ Share လုပ္စဥ္ကတည္းက သေဘာက်လို႔ သိမ္းထားမိတဲ့ ဓာတ္ပံုပါ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ပံုေဖာ္ထားတာပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်ၿပီး ရယ္မိၿပံဳးမိတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ခုပါ။ ေတြးဆဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကပါေစ...။

ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္လည္း ကဏန္းေတြအမ်ားႀကီးထဲက ကဏန္းတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား....။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၄ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။

ည ၁၁ နာရီ ၃၉ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။