ကၽြန္ေတာ္သိသမွ် ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး

(က)

ဥကၠံမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာကလည္း အေတာ္ႀကီးကို ဆန္းၾကယ္လြန္းလွပါတယ္။ ဇာတ္ၫႊန္း အကယ္ဒမီမ်ားဆုရွင္ ဆရာၿငိမ္းမင္းကိုေတာင္ မသကၤာမႈနဲ႔ ဖမ္းဆီးစစ္ေမးတာေတြ လုပ္သင့္ေသးေတာ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ... ဘယ္ေလာက္ အကြက္ေစ့လုိက္တဲ့ ဇာတ္ၫႊန္းဇာတ္ကြက္လဲလို႔။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္... ကိုရင္ေလးက သပိတ္ေလး မႏိုင့္တႏုိင္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ႂကြလာတယ္။ ကိုရင္ဆုိေတာ့ ကေလးဘာ၀ ဟိုေငးဒီေငး၊ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက မေတာ္တဆ အဲဒီကိုရင္ေလးကို ၀င္တိုက္မိတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေတာ့ ကိုရင့္လက္ထဲမွာ ပါတာဆိုလို႔ သပိတ္ပဲရွိေတာ့ ပါလာတဲ့ သပိတ္ေလး ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားရွာတယ္။ ေဟာ... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၀င္တိုက္မိတဲ့လူက ဘာသာျခား အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဇာတ္လမ္းထဲကအတိုင္းဆိုရင္ အက္ရွင္စေတာ့တာေပါ့။ ဒါ႐ိုက္တာက ၀မ္း... တူး... သရီး... ဂိုး.... ဆိုတာနဲ႔ ထိုးမယ္ႀကိတ္မယ္ ဆိုတဲ့လူေတြက အသင့္ပဲ မဟုတ္လား။ ဂ်က္ကီခ်န္းတို႔၊ ဂ်က္လီတို႔ေတာင္ ထိုင္ငိုသြားေလာက္တယ္။ ဘာဆက္တင္မွ မလိုဘူး။ အစစ္ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ သံုးသြားတာ။ မီးေလာင္တာလည္း အစစ္၊ ဒဏ္ရာရတာကလည္း အစစ္၊ ေသတာကလည္း အစစ္၊ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးတာေတြကလည္း အစစ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကဲ... ဒီေလာက္ အကြက္က်က် ဇာတ္ၫႊန္းခြဲထားတယ္ ဆိုကတည္းက ၿငိမ္းမင္း လက္ခ်က္မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူျဖစ္ႏုိင္ဦးမလဲ။ မဟုတ္ဘူးလား။ :D ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ၾကာလို႔ ျမန္မာ့သမုိင္းစာအုပ္ကို ျပန္ဖတ္တဲ့အခါ ၂၀၁၃ ၀န္းက်င္ႏွစ္ေတြအေၾကာင္း အမ်ားႀကီး ဖတ္စရာမလိုဘူး။ ၃-၄ ေၾကာင္းေလာက္ဆို ရၿပီ။

ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ျပႆနာမ်ားျဖင့္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး မီးခိုးနံ႔မႊန္သည္၊ လူေသသည္၊ ဒဏ္ရာရသည္၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ၾကရသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအမ်ားစု ကိုယ့္အိမ္မွာကုိယ္ မေနၾက။ လမ္းေပၚထြက္၍ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္၊ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကသည္၊ ပစၥည္းအစံုအလင္ျဖင့္ ညအိပ္ညေန စုေ၀းၾကသည္၊ လယ္ကြင္းထဲတြင္ ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္၍ သြားအိပ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္က အမွ်ေ၀သံ၊ ေၾကးစည္သံတို႔ျဖင့္ စီစီညံခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံသည္ ေႂကြးေၾကာ္သံ၊ ေဒါသသံ၊ တက္ေခါက္သံတို႔ျဖင့္ အပူလွ်ံခဲ့ရေလသည္။

(ခ)

ရခိုင္အေရး အစီရင္ခံစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဟိုကဒီက ေျပာၾကဆိုၾကတာကို ၾကားရဖတ္ရေတာ့ နတ္ေရႊအိုး ဇာတ္ကားကို သြားသတိရမိသည္။ ၾကည့္ဖူးသူတို႔ အမွတ္ရၾကမည္ထင္သည္။ စိုးျမတ္သူဇာက ကေလးအႁမႊာပူးေတြ ေမြးရင္းနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္သလို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု စားေသာက္ေနသည္။ ရန္ေအာင္က မဆီမဆိုင္ ကေလးတစ္ခါေမြးတိုင္း တစ္ခါဆိုသလို အလူးလူး အလိမ့္လိမ့္နဲ႔ နာက်င္ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းျဖစ္သည္။ အခုလည္း တကယ္ေမြးၿပီး နာရမွာကတစ္ေယာက္၊ ပါးစပ္က အသံက်ယ္ဟစ္ၿပီး မေနထိုင္ေလာက္ေအာင္ နာျပေနသူက တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။ အျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ မည္သို႔ ရွိသည္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ကေတာ့ ရယ္လိုက္ရတာမွ ဟက္ဟက္ပက္ပက္။

(ဂ)

ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ ဥကၠ႒ရာထူးအတြက္ လူအေျပာင္းအလဲ လုပ္တယ္/မလုပ္ဘူး၊ ဟုတ္တယ္/မဟုတ္ဘူး၊ ေျပာင္းသြားၿပီ/မေျပာင္းေသးဘူး စတဲ့စတဲ့ သတင္းကလည္း လႈပ္ခတ္ႏုိင္လြန္းလွသည္။ ခက္သည္က ဘယ္သူကမွ် ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္တာျဖစ္သည္။ တကယ္ေျပာင္းလိုက္ၿပီ ဆိုလွ်င္လည္း ဘာလွ်ိဳ႕၀ွက္စရာ ရွိသလဲ။ ေျပာလုိက္ေပါ့။ မေျပာင္းဘူးဆိုရင္လည္း တိတိက်က် မေျပာင္းဘူးေပါ့။ အခုေတာ့ စဥ္းစားရင္း ေတြးရင္း ႐ူးခ်င္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာကေတာ့ လက္ရွိပါတီဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူထားသည့္ ဦးသိန္းစိန္ အေနျဖင့္ ပါတီအတြက္ မည္သည့္တာ၀န္မွ် ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ျခင္း မရွိမည့္အတူတူ ဥကၠ႒ရာထူးကိုလည္း စြန္႔လႊတ္သင့္သည္ဟု ျမင္သည္။ အမ်ားေျပာဆိုစရာ ျဖစ္ေနသည့္ ကိစၥရပ္တစ္ခုသည္ ပါတီအတြက္၊ မိမိအတြက္ ထိခိုက္ေစႏုိင္ေလာက္တာ မဟုတ္သည့္အတြက္ သူမ်ားအေျပာအဆိုခံၿပီး ဥကၠ႒ရာထူးတြင္ ရွိမေနသင့္ဟု ျမင္ပါသည္။

(ဃ)

ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂ်ီဟဒ္စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းစကားကလည္း ေျပာစရာအျဖစ္ဆံုး ႏုိင္ငံေရးသတင္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လို႔ေနခဲ့ျပန္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္း ျပင္ပကမၻာက ဘာေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သိလည္းမသိခဲ့ဘူး၊ သိခြင့္လည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ေနတဲ့လူေတြ၊ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းက အင္တာနက္သံုးစြဲတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ေလာက္သာ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုေျပာတယ္၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက ဘယ္လိုအပုပ္ခ်ေနတယ္ စသျဖင့္ သိခြင့္ရၾကတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မ်ားေတာ့ လမ္းေဘးက သူေတာင္းစားက သမၼတႀကီးကို ထဆဲရင္လည္း ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ တခမ္းတနား၊ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ကို ဖတ္ခြင့္ရေနေတာ့တာပဲ။ အေကာင္းနဲ႔အဆိုးကေတာ့ ကုိယ့္ဆင္ျခင္ဉာဏ္နဲ႔ ကုိယ္သာ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကပါေလ။ ေျပာေတာ့သာ ျမန္မာျပည္သူလူထုဟာ ရွင္ငယ္၀မ္းေတြေရာ၊ ရွင္ႀကီး၀မ္းေတြေရာ၊ ရွင္လတ္၀မ္းေတြေရာ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ေလာက္ ၀ယ္ဖတ္ၿပီး အဲဒီဂ်ာနယ္က ေရးသမွ်ကို ဘုရားေဟာလိုမွတ္၊ ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူဆိုၿပီး လဘက္ရည္ဆုိင္မွာ၊ အရက္ဆုိင္မွာ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ၊ ရထားေပၚမွာ၊ အလုပ္ခြင္မွာ ဖင္ပိတ္ျငင္းေနတဲ့ေကာင္ေတြက ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားေနေသးတယ္။ မဆီမဆိုင္ ေတြးမိတာက ေသသြားတဲ့ လူထုစိန္၀င္းအုတ္ဂူကိုသြားၿပီး ဆရာေျပာတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါး၀တယ္ဆိုတဲ့ ျပည္သူေတြထဲမွာ ဒီလူေတြပါလား၊ ဒီလူေတြပါလားဆိုၿပီးေတာ့သာ အုတ္ဂူကို ထုထုၿပီး ေမးလုိက္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။ ဂ်ီဟဒ္ဆင္ႏႊဲေတာ့ေရာ ဘာေသာက္ဂ႐ုစိုက္စရာလိုလဲ။ ကုိယ္ခံအားေကာင္းေနရင္၊ က်န္းမာေရးနဲ႔အညီ ေနထိုင္ရင္ ဘယ္ေရာဂါကိုမွ် ေၾကာက္စရာမလိုဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘယ္ဘာသာကိုမွ် ပုတ္ခတ္ၿပီးေတာ့ ရပ္တည္ရတဲ့ ဘာသာမဟုတ္ဘူး။ ဗုဒၶတရားဆိုတာ လူသိမခံ၀ံ့တဲ့၊ အေ၀ဖန္မခံ၀ံ့တဲ့ တရားမဟုတ္ဘူး။ ကမၻာေပၚမွာ အဲဒီလို အစမ္းသပ္ခံ၀ံ့၊ မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံ၀ံ့၊ သမုိင္းမွတ္တမ္း ေရေရရာရာရွိၿပီး သဘာ၀အက်ဆံုး ဘာသာတရားဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာတစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဲဒီလို ဘာသာတရားကို ယံုၾကည္သက္၀င္ၾကတယ္ ဆိုတဲ့လူေတြက ဂ်ီဟဒ္ကို ဘာလို႔ေၾကာက္ေနၾကတာလဲ။ ျမန္မာျပည္လူဦးေရရဲ႕ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ငါးပါးသီလ ၿမဲၿမံေနသ၍ ျမန္မာျပည္ကို ဂ်ီဟဒ္မွမဟုတ္ဘူး၊ အိပ္ခ်္ဟဒ္လည္း မလုပ္ႏုိင္ဘူး၊ အိုင္ဟဒ္လည္း မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ... ကိုယ္က စင္ေပၚကေန လက္ပိုက္ၿပီး အခန္႔သား ေနရမယ့္ဥစၥာ အလကားေနရင္း သူမ်ားစကားၾကားၿပီး ေမ်ာက္သစ္ကုိင္းလြတ္ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ သိပ္မဟန္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

(င)

၁၅၀၀ က်ပ္တန္ တယ္လီဖုန္းဆင္းကဒ္ေတြ ခ်ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္ၾကားရတဲ့ ျပႆနာေတြကလည္း အထူးအဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲေလ။ တယ္လီဖုန္းဆင္းကဒ္ကို တန္းစီၿပီး မဲႏိႈက္ရတယ္... ထားေတာ့ မေျပာလိုေတာ့ဘူး... ျမန္မာျပည္ကိုး။ တာ၀န္ယူရတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအခ်ိဳ႕ မသမာမႈရွိတယ္တဲ့... ထားေတာ့ မေျပာလိုေတာ့ဘူး... ျမန္မာျပည္ကိုး။ ၁၅၀၀ က်ပ္တန္ ဆင္းကဒ္ကို ျပင္ပေစ်းကြက္မွာ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေစ်းတင္ၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္ၾကသတဲ့... ထားေတာ့ မေျပာလိုေတာ့ဘူး.... ျမန္မာျပည္ကိုး။ ဆင္းကဒ္တစ္ခုကို သိန္း ၄၀-၅၀ ေပး၀ယ္ရတဲ့ ေခတ္တုန္းကလည္း ၀ယ္ကိုင္ခဲ့လူေတြ၊ ဖုန္းကဒ္တစ္ခုကို ၁၅-၂၀ သိန္း ေပး၀ယ္ရေတာ့လည္း အပို ၂-၃ ခု ခါးမွာခ်ိတ္ခဲ့တဲ့လူေတြ၊ ဖုန္းကဒ္ေတြ ၅ သိန္းေလာက္အထိ ျဖစ္သြားေတာ့လည္း ပိုက္ဆံမႏွေျမာဘဲ ၀ယ္ထားခဲ့တဲ့လူေတြ၊ ၂ သိန္းတန္ ဖုန္းကဒ္ေတြ ခ်ေပးေတာ့လည္း ထပ္၀ယ္ျပန္တဲ့လူေတြ၊ ေဟာ... အခု ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ အဆင္ေျပေအာင္ ၁၅၀၀ က်ပ္တန္ ဆင္းကဒ္ေတြ ခ်ေပးေတာ့လည္း လိုခ်င္ၾကျပန္တာပဲ၊ ရေအာင္လုပ္ၾကျပန္တာပဲ၊ ငါရသင့္တယ္လို႔ ခံယူၿပီး ရေအာင္ႀကံစည္ၾကျပန္တာပဲ၊ ပိုက္ဆံနဲ႔ပစ္ၿပီး မတန္တဆေပးၿပီး ၀ယ္ၾကျပန္တာပဲ။ ဒါကိုေတာ့ ထားလုိ႔မရေတာ့ဘူး၊ နားလည္းမလည္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါခင္ဗ်ား။

(စ)

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို သြားမယ္တဲ့။ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အျခားႏုိင္ငံတစ္ခုကို ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးသြားတာ ဘာမွ်အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး ေျပာရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ အင္းေပါ့ေလ... တစ္ခ်ိန္က သြားေလ့မရွိခဲ့တဲ့ႏုိင္ငံ၊ သြားခြင့္လည္း မရွိခဲ့တဲ့ႏုိင္ငံကို အခုလို သြားမယ္ဆိုေတာ့လည္း သတင္းလုပ္ခ်င္သပဆို လုပ္ၾကေပါ့ေလ။ သို႔ေသာ္... ဦးသိန္းစိန္ သူ႔ဟာသူ အေမရိကန္သြားမယ့္ကိစၥကို မဆီမဆုိင္ ဟိုလူနဲ႔ႏိႈင္း၊ ဒီလူနဲ႔ႏိႈင္း၊ ဟိုႏုိင္ငံကိုစုိးရိမ္သလို၊ ဒီႏိုင္ငံက မေက်နပ္သလို ေရးသားေျပာဆိုေနၾကတာေတြကိုေတာ့ အံ့ၾသမိတယ္ဗ်။ မဟုတ္တမ္းတရားေတြ မေတြး၊ မေရး၊ မေျပာ၊ မဆိုၾကဖို႔ ေတာင္းပန္လုိက္ပါရေစ။

(ဆ)

ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အထူးအစည္းအေ၀း ေခၚယူတယ္တဲ့။ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔အမွတ္ (၁/၂၀၁၃) ကို အတည္ျပဳဖို႔အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမလ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ စတင္က်င္းပသြားမယ္လို႔ သိရတဲ့အတြက္ တစ္ရက္တည္း က်င္းပမွာမဟုတ္ဘဲ တစ္ပတ္ခန္႔ ၾကာျမင့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရေၾကာင္းပါ။ ဒါနဲ႔... စကားမစပ္... ဆိတ္ဖြားကိစၥေလးမ်ား အခုအထူးအစည္းအေ၀းမွာ ထူးေလမလား မေျပာတတ္ဘူး။ ဆိတ္ဖြားကို ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ သူတို႔သိၿပီလို႔ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြက ဆိုထားတာကိုး။ စိတ္၀င္စားမိပါရဲ႕။ ဦးေရႊမန္း ေျပာေျပာေနတဲ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ။ ဆိတ္ဖြားကို စံုစမ္းစစ္ေဆးတုန္းကေတာ့ တုိင္းသိျပည္သိ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ဆိတ္ဖြားကို သိၿပီဆိုေတာ့မွ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို လုပ္သြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္မိသား။ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါစို႔ရဲ႕။

စာႂကြင္း

စာမေရးျဖစ္တာၾကာေတာ့ စာေရးရတာ အင္မတန္ ခက္ခဲလွသည္။ ေရးရမွာလည္း ပ်င္းရသည္။ ဒီပို႔စ္ကို ၃ ရက္ ေရးလုိက္ရသည္။ အခုအခ်ိန္အထိ စိတ္ကို စုစည္းလို႔ မရေသး။ ခရီးက ျပန္လာကတည္းက စိတ္ေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္။ စာေရးဖို႔ အေၾကာင္းအရာ ေပးထားသူေတြကိုလည္း ေတာင္းပန္ခ်င္သည္။ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ စာေရးခ်င္စိတ္ ျပန္ေမြးေနရပါသည္။ ခရီးသြားလုိက္ရသည့္အတြက္ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အ၀င္စားဆံုးက စာဖတ္ျခင္းအလုပ္ ျဖစ္ေနသည္။ စာအုပ္ေတြ လွိမ့္ဖတ္ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးနည္းေနေသးသည္။ အရင္ကထက္ စာေတြပိုေရးဖို႔ လိုသည္ကိုေတာ့ ကုိယ္တုိင္လည္း သိပါသည္။ ေရးစရာေတြလည္း ရွိပါသည္။ ေရးျဖစ္ေအာင္လည္း ေရးပါမည္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ပံုမွန္လာဖတ္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္စာေတြ ႀကိဳးစားေရးပါမည္။ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳမႈမ်ားအတြက္လည္း အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၆ ရက္၊ တနလၤာေန႔။

နံနက္ ၂ နာရီ ၃၉ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။