ကၽြန္ေတာ့္ခမ်ာ၊ ထမင္းေလး တစ္လုတ္ႏွစ္လုတ္အတြက္ စာေလးဘာေလးေရး၊ အယ္ဒီတာေလးဘာေလး လုပ္မိပါတယ္၊ အေရးထဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေလာင္းလ်ာ၊ အယ္ဒီတာလို ျဖစ္ခ်င္ေနသလား မသိဘူးဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္က ထပ္တိုးလာ။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ မိုးႀကိဳးပစ္မွာ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာက္ထိ ဘယ္မိုက္မဲပါ့မလဲ။
အေျခအေနခ်င္းကလည္း တျခားစီပါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔မွ ဆန္က်င္ရဲတာမဟုတ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အားနာလို႔ အကာအကြယ္ေပးတာမ်ဳိးလည္း မလုပ္ႏိုင္၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မကာကြယ္ႏိုင္၊
ဂ်ာနယ္ထဲ ထည့္မိတဲ့ ေဆာင္းပါးက ဘယ္သူမွ မထိခိုက္၊ ဘယ္သူမွလည္း ဂ႐ုမစိုက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးညိဳျမတို႔လို တကၠသိုလ္တစ္ခုလံုး လႈပ္သြားဖို႔ဆိုတာ အသာထား၊ အိမ္က တကၠသိုလ္ဆရာမနဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတာင္ မဖတ္မိ။ ဒါေပမယ့္ စြဲခ်က္က်ေတာ့၊ အဲဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ မပတ္သက္၊ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့သူရဲ႕ တျခားေဆာင္းပါးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စြဲခ်က္တပ္ခံရတဲ့ဘ၀ ေရာက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေရးယူခံရမယ့္ ကိန္းလဲမျမင္၊ ဟီး႐ိုးလည္းမျဖစ္ခ်င္၊ ကိုယ့္ အေရးယူလည္း ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္။
ၿပီးေတာ့ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)က သိလ်က္နဲ႔မေဖာ္တာ၊ ကိုယ္ကျဖင့္ အယ္ဒီခ်ာဆိုေတာ့ သိကိုမသိတာ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သိတယ္လို႔ စြတ္ၿပီးအထင္ႀကီးေနၾကေတာ့၊ ကိုယ့္ကိုမဲမွန္း သိေပမယ့္၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရတာ။ ကိုယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့သူကလည္း အင္တာနက္မွာ ရွာမေတြ႕ဘူးဆိုတာနဲ႔ ရွာမေတြ႕ရင္ ကိုယ္ေရးတယ္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး၊ မနည္းလိုက္ရွာရတာ။ ေတြ႕လို႔ေတာ္ေသးရဲ႕၊ ျဖဳတ္မ်ားခ်ထားရင္ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္ဦးမယ္။
အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက မသိပါဘူးဆိုတဲ့သူကို ၀ိုင္း သဲသဲ မည္းမည္း ျဖစ္ေနၿပီး၊ သိပါတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြက ဘာမွ် သက္ေသမျပႏိုင္ဘူးတဲ့။ သိတဲ့သူေတြေတာင္ သက္ေသမျပႏိုင္တဲ့ကိစၥ၊ မသိပါဘူးလို႔ ေျပာတဲ့သူက၊ ဘယ္လိုလုပ္ ေဖာ္ထုတ္ရမွာလဲ ေျပာၾကပါဦး။
ကိုယ့္ ပံုႏွိပ္ဂ်ာနယ္မွာ ထည့္လိုက္မိတဲ့ စာေရးသူရဲ႕ တျခားေဆာင္းပါးအတြက္၊ ကိုယ့္မွာ တာ၀န္ ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဉာဏ္နဲ႔ေတာ့၊ ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားမရပါဘူး။ ၾကည့္ရတာေတာ့၊ အစကတည္းက စီရင္ခ်က္ ခ်ထားၿပီးသားထင္ပါရဲ႕။
ႀကံဳတုန္းေျပာပါရေစ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယွဥ္ရေလာက္ေအာင္ မမိုက္မဲပါေၾကာင္း။
၂.၇.၂၀၁၃
အေျခအေနခ်င္းကလည္း တျခားစီပါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔မွ ဆန္က်င္ရဲတာမဟုတ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အားနာလို႔ အကာအကြယ္ေပးတာမ်ဳိးလည္း မလုပ္ႏိုင္၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မကာကြယ္ႏိုင္၊
ဂ်ာနယ္ထဲ ထည့္မိတဲ့ ေဆာင္းပါးက ဘယ္သူမွ မထိခိုက္၊ ဘယ္သူမွလည္း ဂ႐ုမစိုက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးညိဳျမတို႔လို တကၠသိုလ္တစ္ခုလံုး လႈပ္သြားဖို႔ဆိုတာ အသာထား၊ အိမ္က တကၠသိုလ္ဆရာမနဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတာင္ မဖတ္မိ။ ဒါေပမယ့္ စြဲခ်က္က်ေတာ့၊ အဲဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ မပတ္သက္၊ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့သူရဲ႕ တျခားေဆာင္းပါးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စြဲခ်က္တပ္ခံရတဲ့ဘ၀ ေရာက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေရးယူခံရမယ့္ ကိန္းလဲမျမင္၊ ဟီး႐ိုးလည္းမျဖစ္ခ်င္၊ ကိုယ့္ အေရးယူလည္း ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္။
ၿပီးေတာ့ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)က သိလ်က္နဲ႔မေဖာ္တာ၊ ကိုယ္ကျဖင့္ အယ္ဒီခ်ာဆိုေတာ့ သိကိုမသိတာ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သိတယ္လို႔ စြတ္ၿပီးအထင္ႀကီးေနၾကေတာ့၊ ကိုယ့္ကိုမဲမွန္း သိေပမယ့္၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရတာ။ ကိုယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့သူကလည္း အင္တာနက္မွာ ရွာမေတြ႕ဘူးဆိုတာနဲ႔ ရွာမေတြ႕ရင္ ကိုယ္ေရးတယ္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး၊ မနည္းလိုက္ရွာရတာ။ ေတြ႕လို႔ေတာ္ေသးရဲ႕၊ ျဖဳတ္မ်ားခ်ထားရင္ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္ဦးမယ္။
အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက မသိပါဘူးဆိုတဲ့သူကို ၀ိုင္း သဲသဲ မည္းမည္း ျဖစ္ေနၿပီး၊ သိပါတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြက ဘာမွ် သက္ေသမျပႏိုင္ဘူးတဲ့။ သိတဲ့သူေတြေတာင္ သက္ေသမျပႏိုင္တဲ့ကိစၥ၊ မသိပါဘူးလို႔ ေျပာတဲ့သူက၊ ဘယ္လိုလုပ္ ေဖာ္ထုတ္ရမွာလဲ ေျပာၾကပါဦး။
ကိုယ့္ ပံုႏွိပ္ဂ်ာနယ္မွာ ထည့္လိုက္မိတဲ့ စာေရးသူရဲ႕ တျခားေဆာင္းပါးအတြက္၊ ကိုယ့္မွာ တာ၀န္ ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဉာဏ္နဲ႔ေတာ့၊ ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားမရပါဘူး။ ၾကည့္ရတာေတာ့၊ အစကတည္းက စီရင္ခ်က္ ခ်ထားၿပီးသားထင္ပါရဲ႕။
ႀကံဳတုန္းေျပာပါရေစ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယွဥ္ရေလာက္ေအာင္ မမိုက္မဲပါေၾကာင္း။
၂.၇.၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment