ဒုတိယ တေကာင္းေခတ္

ထိုအခ်ိန္ေလာက္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ သာ၀တၳိျပည္ရွင္ ပေႆနဒီေကာသလမင္းက ကပိလ၀တ္ျပည္ရွင္ မဟာနာမမင္းထံ မ်ိဳး႐ိုးဆက္ရန္ သမီးကညာေတာင္းရာ သာကီ၀င္မင္းတို႔က မ်ိဳး႐ိုးပ်က္မည္စိုးသျဖင့္ မင္းသမီးစစ္ကို မေပးဘဲ ကၽြန္မ၏သမီး ဇာတ္နိမ့္ျဖစ္ေသာ ၀ါသဘခတၱိယမင္းသမီးကို ေပးလုိက္၍ မဟာနာမမင္းမိဖုရား ေျမႇာက္ေလသျဖင့္ ၀ိဋဋဴပမင္းသားကို ဖြားျမင္ေလသည္။ အရြယ္ေရာက္လွ်င္ ၀ိဋဋဴပမင္းသားက ကပိလ၀တ္ျပည္သို႔သြား၍ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔အား ကန္ေတာ့ေလသည္။ မင္းသားျပန္ေသာအခါ ကၽြန္မသားေနရာဟု မင္းသားထိုင္ေသာေနရာကို ႏို႔ရည္ျဖင့္ ေဆးေၾကာေလသည္။ ၀ိဋဋဴပမင္းသား ၾကားသိလွ်င္ ရွက္ႏိုး၍ အၿငိဳးဖြဲ႔ေလရာ မင္းျဖစ္ေသာအခါ သာကီ၀င္မင္းတို႔ကို စစ္ထိုးသျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ သာကီ၀င္မင္းဆက္ ပ်က္စီးရျပန္ေလသည္။

သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ဓဇရာဇာသည္ ပင္လယ္ကမ္းေျခခရီးျဖင့္ ရခုိင္ျပည္သို႔လာေရာက္၍ ေမာရိယၿမိဳ႔ကို တည္ေထာင္ၿပီးေနာက္ ႐ိုးမေတာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ အထက္အညာသို႔ ဆန္တက္ေလရာ မလည္အရပ္တြင္ရွိေနေသာ နတ္ရြာစံ ဘိႏၷကရာဇာမင္း၏ မိဖုရား နာဂဆိန္ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ သာကီ၀င္အဆက္အႏြယ္ခ်င္းျဖစ္သျဖင့္ စုံဖက္ကာ အညာပုဂံျပည္ကို တည္ေထာင္စံေနၾကေလသည္။ မၾကာမီ သားေတာ္ ၀ိရာဂကို ဖြားျမင္ၿပီးေနာက္ တေကာင္းျပည္အရပ္၌ ပဥၥာလရာဇ္ (ပဥၥာတေကာင္း)ၿမိဳ႔ကို ထပ္မံတည္ေထာင္ကာ သတိုးဇမၺဴဒီပဓဇရာဇာဘြဲ႔ျဖင့္ ထီးနန္းစိုးအုပ္ခဲ့ျပန္ေလသည္။

ထိုမင္း နတ္ရြာစံလွ်င္ အစဥ္အဆက္အားျဖင့္ မင္း ၁၇ ဆက္ ဆက္လက္အုပ္စိုးခဲ့ၾကရာ ဒုတိယ တေကာင္းဆက္မင္းမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ေလသည္ -
၁။ သတိုးဇမၺဴဒီပဓဇ
၂။ သတိုးတိုင္းရရာဇာ
၃။ သတိုးရထားရ
၄။ သတိုးတမ္းခြန္ရ
၅။ သတိုးလွံရ
၆။ သတိုးေလွရ (သတိုးေရႊ)
၇။ သတိုးဂဠဳန္ရ
၈။ သတိုးနဂါးရ
၉။ သတိုးနဂါးႏိုင္
၁၀။ သတိုးရေလာဟာ
၁၁။ သတိုးေပါင္ရွည္
၁၂။ သတိုးေက်ာက္ရွည္
၁၃။ သတိုးဆင္ေလာက္
၁၄။ သတိုးဆင္ထိန္း
၁၅။ သတိုးတိုင္းခ်စ္
၁၆။ သတိုးမင္းႀကီး
၁၇။ သတိုးမဟာရာဇာ

သတိုးမဟာရာဇာမင္းႀကီးတြင္ သားေတာ္ မထြန္းကားသျဖင့္ မိဖုရားႀကီး ကိႏၷရာ၀တီ၏ ေမာင္ေတာ္ ေခပဒူတကို အိမ္ေရွ႔ေပးေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ကား အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူၿပီး႐ံုမွ်မက ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ၿပီး၍ စတင္ေရတြက္သည့္ သာသနာႏွစ္ ၄၀ ခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္ေလသည္။

တစ္ေန႔သ၌ တေကာင္းျပည္တြင္ ေတာ၀က္ႀကီးတစ္ေကာင္ ေသာင္းက်န္းဖ်က္ဆီးေလေရာ ေခပဒူတသည္ လက္နက္ငါးပါးကိုယူ၍ ၀က္ႀကီးရန္ကို ၿဖိဳခြင္းရန္ လိုက္ေလသည္။ ၀က္ႀကီးကို မရမိသမွ် ေနျပည္ေတာ္သို႔မျပန္ဟူ၍ ေန႔ရက္မျပတ္ လိုက္ေလေသာ္ ကာလၾကာလွ်င္ သေရေခတၱရာျပည္တည္ရာအနီးရွိ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းသို႔ေရာက္လွ်င္ ၀က္ႀကီးကို ထိုးသတ္ႏိုင္ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေခပဒူတသည္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လိုစိတ္မရွိေတာ့သျဖင့္ ထိုအရပ္၌ ရေသ့ျပဳ၍ ေနထုိင္ေလရာ သက်အင္းအရပ္ရွိ ပ်ဴအမ်ိဳးသားတို႔က ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကေလသည္။ တေကာင္းျပည္တြင္ ေခပဒူတ ထြက္ခြာသြားေသာႏွစ္၌ မင္းႀကီး၏ မိဖုရားမွ မဟာသမၻ၀ႏွင့္ စူဠာသမၻ၀ဟူေသာ မ်က္မျမင္သားေတာ္ အႁမႊာႏွစ္ပါးကို ဖြားျမင္ေလသည္။

မင္းႀကီးသည္ ရွက္ေသာေၾကာင့္ သားေတာ္မ်ားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ေစရာ မယ္ေတာ္ကသနားသျဖင့္ ၀ွက္ထားေလသျဖင့္ အရြယ္ေရာက္မွ မင္းႀကီး သိရျပန္ေလသည္။ တစ္ဖန္ မင္းသားတို႔အား သတ္ေစရာ မယ္ေတာ္က မသတ္ရက္သျဖင့္ ဧရာ၀တီျမစ္အတုိင္း ေဖာင္ႏွင့္ေမွ်ာလိုက္ေလသည္။ လမ္းခရီး စလင္းအရပ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ မင္းသားမ်ားလည္း ေဆး၀ါးအစြမ္းျဖင့္ မ်က္စိအလင္းရေလသည္။ ဆက္လက္စုန္ဆင္းၾကရာ ဦးရီးရေသ့ စံျမန္းေသာ သေရေခတၱရာ ဆိပ္ကမ္းသို႔ေရာက္လွ်င္ ရေသ့ေမြးစားေသာ သမီးေဗဒါရီႏွင့္ေတြ႔၍ ဦးရီးရေသ့ထံသို႔ လုိက္ပါၾကရာမွ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားကာ သာသနာႏွစ္ ၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေဗဒါရီႏွင့္ မဟာသမၻ၀အား လက္ထပ္ေပးေလသည္။

စာႂကြင္း
ဆရာလွသမိန္ ၏ ျမန္မာရာဇ၀င္အက်ဥ္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစကား၊ ျမန္မာစာကို ေျပာဆိုေရးသားအသံုးျပဳေနသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္မွ မဟုတ္ဘဲ မည္သည့္ေနရာေဒသတြင္ ေရာက္ရွိအေျခခ်ေနထိုင္ေနသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့ရာဇ၀င္ကို သိသင့္သည္ဟု ယူဆသည့္အတြက္ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ယခင္ပို႔စ္အေဟာင္းမ်ား
၁။ ျမန္မာႏိုင္ငံရာဇ၀င္အက်ဥ္း
၂။ ပထမ တေကာင္းေခတ္