က်င့္၀တ္တန္ဖိုးပညာႏွင့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရး - ေမာင္စူးစမ္း

တရား၀င္ႏွစ္မ်ိဳး
အစိုးရတစ္ရပ္၏ တရား၀င္အတည္ျဖစ္မႈသည္ မွန္ကန္ေသာအေရးအတြက္ ရပ္တည္ျခင္းအေပၚ အေျခတည္သလို ေကာင္းမြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းအေပၚ၌လည္း မူတည္ခဲ့သည္။ Right Cause or good fight ဟု ႏုိင္ငံေရးသိပၸံပညာရွင္တို႔က ပညတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခု ဤသေဘာထက္ပိုသြားသည္။ ျပည္သူျပည္သားတို႔ ဘာလိုခ်င္၍ ဘာေမွ်ာ္လင့္သနည္းဆိုေသာဆႏၵကို ဘယ္ေလာက္ႏွင့္ ဘယ္လို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မလဲဆိုေသာ အခ်က္ျဖင့္ အစိုးရတစ္ရပ္သည္ တရား၀င္မႈရရွိရန္ လိုအပ္လာသည္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး လႊတ္ေတာ္ေတြေပၚလာမည္။ အစိုးရသစ္ေတြေပၚလာမည္။ ေပၚလာမည့္ အစိုးရအသီးသီးသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ အၫြတ္ျဖစ္၍ တရား၀င္အတည္ျဖစ္သည္ဟု ဥပေဒ႐ႈေထာင့္မွ ဆိုႏိုင္ေစကာမူ မဲဆႏၵရွင္တို႔၏ ဆႏၵကို ဘယ္ေလာက္ျဖည့္ဆည္း ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မလဲဆိုေသာ အခ်က္ျဖင့္လည္း တရား၀င္မႈကို လက္ေတြ႔ေဖာ္ေဆာင္ျပရဦးမည္။ တရားဥပေဒအရ တရား၀င္မႈႏွင့္ လက္ေတြ႔အရ တရား၀င္မႈႏွစ္မ်ိဳး ထင္ရွားရန္လိုသည္။

ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
သို႔ျဖင့္ ယေန႔ႏိုင္ငံေရး၏ေဆာင္ပုဒ္ကို စစ္ေဆးၾကည့္ၾကသည္။ ယေန႔ေဆာင္ပုဒ္သည္ "ဘာလုပ္ရမလဲ" What to do မဟုတ္ၿပီ။ ထိေရာက္ထက္ျမက္ေသာနည္း၊ စရိတ္သက္သာေသာနည္းတို႔ျဖင့္ "ဘယ္လိုလုပ္မလဲ" How to do ျဖစ္လာၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကမည့္ ႏိုင္ငံေရးပေလယာတို႔သည္ ဘာလုပ္မလဲဟု စဥ္းစားသည္ထက္ ျပည္သူလူထုဆႏၵကို ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္ေပးမလဲဟု စဥ္းစား၍ လုပ္ငန္းစဥ္တို႔ကို ခ်ျပၾကရေတာ့မည္။

"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ" ဆိုေသာပုစၦာမွာ လက္ေတြ႔ျပႆနာျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးသည္ လက္ေတြ႔ၾကည့္႐ံုျဖင့္ လံုေလာက္ၿပီဟု အထင္မွားႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးသည္ လူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားသက္သက္ကိုသာ ၾကည့္ရသည္မဟုတ္ေပ။ လူတို႔၏ က်င့္၀တ္တန္ဖိုးႏွင့္ ပညာတို႔အေပၚလည္း ၾကည့္ရသည္။ အက်ိဳးစီးပြား က်င့္၀တ္တန္ဖိုးႏွင့္ ပညာတို႔သည္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ သဟဇာတျဖစ္ရေပမည္။ အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း အာ႐ံုစိုက္ရန္ မဟုတ္ေပ။ က်င့္၀တ္ႏွင့္ ပညာကိုလည္း အေလးေပးရမည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔လမ္းေၾကာင္းႏွင့္သူ ရွိရမည္။ အက်ိဳးစီးပြားတန္ဖိုးႏွင့္ ပညာတို႔ကို လမ္းေၾကာင္းလြဲသည္။

က်ယ္ျပန္႔ရန္ လိုမလို
လက္ရွိႏိုင္ငံေရးသည္ ဒီမိုကေရစီသို႔ ေရွး႐ႈရန္ျဖစ္ေလရာ ထိုႏွင့္အညီ အက်ိဳးစီးပြား၊ က်င့္၀တ္ႏွင့္ ပညာတို႔အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးမႈသည္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ရန္လိုသည္။ အက်ိဳးစီးပြားက်င့္၀တ္ႏွင့္ ပညာတို႔သည္ ႏိုင္ငံေရး၌ အေရးပါအရာေရာက္လာေသာအခါ ဤအေၾကာင္းအရာတို႔၏ အေျဖသည္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးမႈမွ ေပၚေပါက္လာေသာရလဒ္ ျဖစ္အပ္သည္။ ဤသို႔ ေဆြးေႏြးရန္မလိုအပ္ဟု ေစာဒကတက္ႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းမူ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ျပင္းထန္ခက္ထန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တို႔ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းတို႔ကို သိၿပီးသားဟု မွတ္ယူႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဒြန္တြဲ
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ အက်ိဳးစီးပြားျပႆနာ၊ က်င့္၀တ္တန္ဖိုးျပႆနာႏွင့္ ပညာေရးသုတျပႆနာတို႔ျဖင့္ စိုျပည္ေနလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရႏိုင္သည္။ ဤအတိုင္းမွန္လွ်င္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအလားအလာသည္ ေကာင္းမြန္သည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ အက်ိဳးစီးပြားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထင္ဟပ္ေအာင္ "ဘံုေကာင္းက်ိဳး" တစ္ခုခုကို ရွာေဖြရန္လိုသည္။ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အခြင့္သာေသာအခ်က္မွာ တကၠႏိုလိုဂ်ီ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈျဖစ္သည္။ တကၠႏိုလိုဂ်ီဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈသည္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တို႔၏ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ စြမ္းရည္ကို တိုးျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္သျဖင့္ ဘံုအက်ိဳးရွာရာ၌ လြယ္ကူေခ်ာေမာေစမည္။

တကၠႏိုလိုဂ်ီ အထူးသျဖင့္ အင္တာနက္သည္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ထြန္းမႈကို အႀကီးအက်ယ္ အက်ိဳးျဖစ္ေစမည္။ အေ၀းသင္၊ အီးေမးလ္၊ အီးအစိုးရ စသည့္ ျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈတို႔ကို ႏိုင္ငံသားတို႔ႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာသို႔ ေရႊ႔ေပးႏုိင္သည္။ ေကာင္းမြန္ေသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳႏိုင္ငံေရးတို႔ ဒြန္တြဲေပးစရာရွိသည္။

အၫႊန္း - Knowledge and value by F.H.Cardoso

(ရန္ကုန္တိုင္းမ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၅၊ အမွတ္ ၄၃ ႏိုင္ငံေရးအခ်ပ္ပိုမွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)