Friday, February 26, 2010

My Life


(၁)
ကၽြန္ေတာ္ေရးလိုက္တဲ့ [ကေလးေတြ စာဖတ္ၾကပါေစ] ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးအတြက္ တံု႔ျပန္မႈေတြကို ရွင္းျပေနရတာ အေတာ္ေလးကို စိတ္ကုန္ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတဲ့အထဲမွာ ဘာမ်ားအမွားပါသြားသလဲလို႔ ျပန္ျပန္ဖတ္ေနတာ ၄-၅ ေခါက္ ရွိေနၿပီ။ မွားေနတယ္လို႔ ယူဆမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မပါဘူးလို႔ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြနာေနၾကသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္စာကိုဖတ္ၿပီး တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြ စိတ္ညစ္တယ္၊ စိတ္တိုရတယ္ဆိုတဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာ အမွန္ပါ။
(၂)
အရင္လက ဖြတ္ကလိဒဂၤါးအေျခအေနေၾကာင့္ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ [ေဖျမင့္-စာအုပ္ကမၻာ] ကို ၀ယ္လိုက္ပါၿပီ။ ျမန္မာက်ပ္ေငြ (၄၂၀၀) ေပးရပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ေလးလည္း ေပ်ာ္သြားမိတယ္။ ထြက္ၿပီဆိုကတည္းက ဖတ္ခ်င္ေနတဲ့စာအုပ္ကို အခုမွပဲ လက္၀ယ္ပိုင္ပုိင္ ကုိင္ရေတာ့တယ္။ အဖြင့္ႏွစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ [ခ်စ္စရာ စာၾကည့္တိုက္ကေလး] နဲ႔ [စာပြဲသဘင္] ႏွစ္ပုဒ္ဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ကို ေပးခဲ့တဲ့ (၄၂၀၀)က်ပ္အတြက္ တန္ပါတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီ။ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ အေရးအသားေျပျပစ္က်စ္လ်စ္မႈကို အတုမယူဘဲကို မေနႏုိင္ဘူး။
စာအုပ္မွတ္တမ္းမွာ အုပ္ေရ - ၁၀၀၀ ဆိုတဲ့အတြက္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္မိတယ္။ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ဆိုတာလည္း အခ်က္အလက္ မပါဘူး။
-----------
စာမူခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ - ၄၀၀၅၂၄၁၁၀၉
မ်က္ႏွာဖံုးခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ - ၄၀၀၄၈၂၁၁၀၉
ထုတ္ေ၀သူ - ဦးေဖျမင့္ (၀၂၂၅၉)၊ ေဖျမင့္စာေပ။
ပံုႏွိပ္ျခင္း - ပထမအႀကိမ္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ။
အုပ္ေရ - ၁၀၀၀
-----------
(၃)
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စာသင္ၾကားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သုေတသနတစ္ခုလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရပါတယ္။ စာသင္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္တုိင္လည္း စိတ္ပါလို႔ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ဖို႔ သေဘာတူလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလးလအတြင္း ရလဒ္တစ္ခုခု ျပႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကမွာပါ။ ပုဂၢိဳလ္ခင္လို႔ တရားမင္တာလို႔ ဆိုခ်င္လည္းဆိုပါ။ သုေတသနအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ကၽြန္ေတာ့္စာေတြထဲမွာ မၾကာခဏထည့္ေရးတတ္တဲ့ သမိုင္းေဒါက္တာဘြဲ႔ရ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ထက္သန္မႈနဲ႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သိေနတာေၾကာင့္ လက္ခံျဖစ္လိုက္တာပါ။
(၄)
ေနာက္တစ္ပတ္အတြင္း မျပန္ျဖစ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို မျဖစ္မေန ျပန္ဖို႔ရွိပါတယ္။ မေတြ႔တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သူကို ျပန္ေတြ႔ရမွာမို႔ ရင္ခုန္ေနပံုမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြ ခုန္ေနမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထိေတြ႔ဖူးတဲ့ ေနရာေဒသတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့မွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဘာေတြတိုးတက္ေနသလဲ၊ ဘာေတြဆုတ္ယုတ္သြားၿပီလဲဆိုတာကို စိတ္၀င္စားေနမိပါတယ္။ ေက်ာင္းအတူတက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔ ျပန္ဆံုခြင့္ရရင္ေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကုိယ့္အလုပ္ေတြနဲ႔ကုိယ္ တစ္နယ္တစ္ေက်းေတြမွာ ေရာက္ေနၾကတာမို႔ လြယ္မယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ေဒသေလးမွာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးျဖစ္ေအာင္ေရးခဲ့မယ္လို႔လည္း ေတးထားလုိက္ပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့ရင္ေတာ့ ဖတ္ၾကရဦးမွာပါ။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၆ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။
နံနက္ ၁၀ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

No comments:

Post a Comment

 
Web Statistics