ေျပာလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာသင့္ၿပီထင္လို႔ ေျပာပါ့မယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ျပႆနာတက္ေနတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းက်မွ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ ဘေလာ့ဂ္ေတြ စေပၚၿပီဆိုကတည္းက ဘေလာ့ဂ္ေရးသူေတြ မၾကာခဏ ႀကံဳေနၾကရတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုပါ။ တခ်ိဳ႕လည္း ေျပာရတာ ေမာလြန္းလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ေျပာေတာင္ မေျပာၾကေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုမွ ေျပာမယ့္လူဆိုေတာ့ မေမာေသးတဲ့အတြက္ ေျပာလုိက္ပါဦးမယ္။ သူမ်ားေတြေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီး၊ ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ေမာခဲ့ဖူးတာေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ တစ္ခါတေလ အဲဒီျဖစ္စဥ္ေတြမွာ ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ၀င္ပါလုိက္ပါေသးတယ္။
ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေပးသမွ် ပို႔စ္အမ်ားစုဟာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ၿပီးသမွ် စာအုပ္စာတမ္းေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ၊ ေနာက္ဆံုး ေၾကာ္ျငာစာရြက္ေတြက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာေလးေတြကို ျပန္႐ုိက္ၿပီးတင္ေပးထားတာပါ။ အားမနာတမ္းေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးထားတာ မဟုတ္ဘဲ သူမ်ားစာေတြကို အလကားျပန္တင္ေပးေနတဲ့ေကာင္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ကို စာဖတ္ခ်င္တဲ့လူေတြ၊ စာအုပ္ေတြရွာဖတ္ဖို႔ အခက္အခဲရွိသူေတြ၊ ရွိသမွ်စာေတြကို အခ်ိန္ေပးၿပီး လုိက္မဖတ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ အက်ိဳးရွိမွာ အေသအခ်ာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း အဲဒီလို စာေတြငတ္ခဲ့ဖူး၊ သူမ်ားေရးသမွ်စာေတြကို အာသာငမ္းငမ္း လုိက္ဖတ္ခဲ့ဖူူးတာကိုး။ ကုိယ့္ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွသာ ကုိယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ကို ႀကိဳက္သလို တ၀ႀကီး ဖတ္ခြင့္ရတာမို႔ ျမန္မာစာအုပ္ေတြနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနတဲ့သူ၊ ေရျခားေျမျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့လူေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ အဲဒီစိတ္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ကုိယ္ဖတ္မိသမွ်ထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို ျပန္တင္ေပးေနတာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္မၾကာခဏ ေျပာဖူးသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စာေတြကို တစ္ေနရာတည္းမွာ အလြယ္တကူ ျပန္ဖတ္လို႔ရတဲ့အတြက္ တစ္ခ်က္ခုတ္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျပတ္ေအာင္ ေရးတင္ေပးေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခု ဘာေျပာခ်င္ေနတာလဲဆိုေတာ့ ဒီဘေလာ့ဂ္က ပို႔စ္ေတြကို လာဖတ္တယ္။ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေ၀မွ်တယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ဖတ္တဲ့အတြက္ေရာ၊ ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့စာေတြကို အျခားသူေတြကိုပါ မွ်ေ၀အတြက္ေရာေပါ့။ ဒါဟာ အင္မတန္မွကို ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ခံယူပါတယ္။ ကုိယ္ေ၀မွ်လိုက္တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ အျခားလူအတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ တာသြားႏုိင္မလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ အတိအက် မသိႏုိင္ဘူး။ စာေပရဲ႕ တန္ခိုးစြမ္းအားဟာ အင္မတန္မွကို ႀကီးမားပါတယ္။ စာတစ္ေၾကာင္း၊ စာတစ္ပိုဒ္ေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရတဲ့လူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး ရွိၾကပါတယ္။ အဲ... ဒါေပမယ့္လို႔ ေ၀မွ်႐ံုသက္သက္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကုိ္ယ္တုိင္ေရးထားသလို၊ ကုိ္ယ္တိုင္႐ုိက္ၿပီး တင္ထားေပးသလို လုပ္ေနတာမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လက္မခံပါဘူး။ သူတို႔ကေတာ့ ေျပာမွာေပါ့ မင္းလည္း ျပန္ကူး႐ုိက္ၿပီး တင္ေပးထားတာပဲ။ မင္းကုိယ္တုိင္ ေရးထားတာမွ မဟုတ္တာလို႔။ အင္း.... အဲဒီစာတစ္ပုဒ္ျပန္ကူးတင္ေပးႏုိင္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္အားထုတ္ရသလဲဆိုတာ ကုိ္ယ္တုိင္ မ႐ုိက္ဖူးရင္၊ ကုိ္ယ္တိုင္အားမထုတ္ဖူးရင္ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ နားလည္ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။
တခ်ိဳ႕ကေျပာတတ္ေသးတယ္။ အဲဒီစာကို ငါတို႔လည္း ဖတ္တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ဘာသာ ႐ုိက္တင္ေပးထားတာတဲ့။ ရယ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ။ သူမ်ား႐ုိက္တင္ထားတာကိုလည္း ကူးတင္ထားေသးတယ္။ သြားေျပာေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပဲ အရွက္မရွိ အဲဒီလိုမ်ိဳး ေျပာတတ္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေတာ္ေလးကို ရယ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီဖတ္ရတဲ့စာအုပ္ထဲမွာ စာလံုးမွားေနတာတို႔၊ အသံုးအႏႈန္းမွားေနတာတို႔ ေတြ႔ခဲ့ရင္လည္း ခင္ဗ်ားက ျပန္ျပင္႐ုိက္ၿပီးမွ တင္တာလားလို႔ေပါ့။ အေတာ္ရယ္ရတဲ့လူဗ်ာ။ မွားေနတာေတြေတြ႔ရင္ အမွန္အတိုင္း ျပန္ျပင္႐ုိက္ၿပီး တင္တာကအစ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ပံုစံတည္း ျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ အေတာ္ေလး အံ့ၾသဖို႔ မေကာင္းဘူးလားဗ်။ ဒီလိုဗ်ာ... မူရင္းစာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ရတာက "သူတို႔လုပ္ေနၾက အလုပ္မ်ိဳးကို ဆက္လုပ္ၾကမယ္" ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းဆိုပါေတာ့။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္က ျပန္႐ုိက္ေပးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီအတုိင္း ျပန္မ႐ုိက္ေပးဘူးဗ်။ "သူတို႔လုပ္ေနက် အလုပ္မ်ိဳးကို ဆက္လုပ္ၾကမယ္" လို႔ ျပန္ျပင္ေရးၿပီးမွ တင္တယ္။ ဒါက ဥပမာ ေျပာတာေနာ္။ တကယ္တမ္း ျပင္ေပးရတာေတြက အမ်ားႀကီးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႐ုိက္ထားတဲ့စာေတြပဲဗ်ာ၊ ဘယ္နားမွာ ဘယ္လိုျပင္ေပးလုိက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ဘယ္သူက သိမွာတုန္းဗ်။ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ငတိလည္း အဲဒီလိုေတြ ေထာက္ျပလုိက္ေရာ ဘာမွဆက္မေျပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႔စာမ်က္ႏွာကေန ေမာင္းထုတ္လုိက္ေတာ့တာပဲ။ ႀကံဳခဲ့ရတာေျပာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေရးပံုေရးနည္း မတူဘူးဗ်။ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ၊ အလြယ္ဆံုးဥပမာ ေပးရမယ္ဆိုရင္ [ကို] ဆိုတဲ့ စကားလံုးဆိုပါေတာ့။ အဲဒီစာလံုးကို ေရးတာမတူဘူးဗ်။ ဘယ္လိုမ်ား မတူပါလိမ့္ဆိုၿပီး နား႐ႈပ္သြားသလားဗ်။ ဒီလုိပါ။ "က" ကို အရင္႐ုိက္တယ္။ အဲဒါေတာ့ အားလံုးတူမွာပဲ။ အဲ... ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒုတိယအေနနဲ႔ အခ်ိဳ႕က "-ု" ကို အရင္႐ုိက္တယ္။ "ကု" ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးမွ "-ိ" လုိက္တယ္။ အဲဒီအခါ "ကို" ျဖစ္သြားေရာ။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကက်ေတာ့ "က" ကို အရင္႐ုိက္တယ္။ ၿပီးရင္ "-ိ" ကို ႐ုိက္တယ္။ "ကိ" ျဖစ္သြားေရာ။ ေနာက္ဆံုးမွ "-ု" ကို ႐ုိက္တယ္။ အဲဒီအခါ "ကို" ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါက အလြယ္ဆံုးေျပာတာေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘာဆိုင္တုန္းလို႔ ေမးစရာရွိတယ္။ ဆုိင္တဲ့ဟာေတြ ဆိုင္လို႔ေပါ့ဗ်ာ။ နားလည္တဲ့လူေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာကို ဆိုလိုတယ္ဆိုတာ သိၾကမွာပါ။
ကိုယ္တုိင္ျပန္႐ုိက္ၿပီး တင္ေပးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာင္ျငင္းလုိက္တဲ့လူေတြ အခုဒီပို႔စ္ကို ေသခ်ာေပါက္ ဖတ္ၾကမွာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတုန္းက ခင္ဗ်ားတို႔က အေျပာမခံတဲ့အတြက္ ဒီေနရာကေနပဲ ေျပာင္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ မေက်နပ္ရင္ ကြန္းမန္႔၀င္ေရးပါ။ ျပန္ေျဖရွင္းပါ့မယ္။ အဲလိုမေရးခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အီးေမးလ္ကို တိုက္႐ုိက္ေရးပါ။ အားလံုးကို "၀ဲလ္ကမ္း(မ)" ပါ။
ကဲပါဗ်ာ... လွ်ာရွည္မေနေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေပးထားတဲ့ပို႔စ္ေတြကို အသိေပးစရာမလိုဘဲ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ျပန္တင္ေပးႏုိင္တယ္၊ ျပန္ေ၀မွ်ႏုိင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေၾကညာဖူးပါတယ္။ သီးျခားေနရာတစ္ခုေပးၿပီး အဲဒီေၾကညာစာသားေတြကို ထည့္ေပးထားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္တယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ျပန္ျဖဳတ္ထားလုိက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ထဲမွာ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ျပန္ေ၀မွ်ႏုိင္တယ္လို႔ပဲ ေျပာတာပါ။ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ မိမိကိုယ္တုိင္ ျပန္႐ုိက္ထားေသာ စာမ်ားသဖြယ္ လြတ္လပ္စြာ တင္ေပးႏုိင္၊ ေ၀မွ်ႏုိင္သည္လို႔ မပါပါဘူး။ ေအာက္ဆံုးမွာ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္က ယူသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္မွာ ဖတ္မိတာစသည္ျဖင့္ စာေလးနည္းနည္း ေရးလုိက္ရင္ ၿပီးတဲ့ဟာပဲဗ်ာ။ အဲေလာက္ေတာင္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္ကုိ္ယ္တုိင္လည္း မူရင္းထည့္ေပးတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ စာေစာင္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ဘယ္စာအုပ္က၊ စာမ်က္ႏွာ ဘယ္ေလာက္ကဆိုတာကို အတိအက် ထည့္ေပးေနေသးတာပဲ။
ေနာက္တစ္ခုေျပာရဦးမယ္။ ငါတို႔တင္ေပးေနတာေတြကို အဲဒီငတံုးႀကီး ကုိဉာဏ္ မသိပါဘူးလို႔ မထင္မွတ္ၾကဖို႔ပါ။ သိႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီႏိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ နည္းပညာေတြကလည္း လိမ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ အဲေလာက္ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကို ကုိ္ယ္ပိုင္ျပန္တင္ေပးထားသေယာင္ေယာင္ လုပ္ထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြကို ကၽြန္ေတာ္မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ အမ်ားစုကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ အသိေပးထားပါတယ္။ ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ ေဒါသစိတ္နဲ႔မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ကို နားလည္ေအာင္၊ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပတာပါ။ အခ်ိဳ႕လည္း နားလည္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကို ျပန္ရွင္းျပၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရွက္ရမ္း,ရမ္းတာလား၊ မ်က္ႏွာေျပာင္တို္က္တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ သြားေျပာရင္ေတာင္ ဘာေတြလာေၾကာင္ေနတာလဲတို႔၊ ဘာေတြလာေရာေနတာလဲတို႔ လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ပဲ စိတ္ပ်က္ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ျပန္တင္ေပးေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက တကယ့္ကို အထင္ကရ ဖိုရမ္ႀကီးေတြ၊ ဆိုရွယ္နက္၀က္ခ္ႀကီးေတြ မို႔ပါ။ ေျပာၿပီးေနာက္ပိုင္း ဆက္တင္ေပးေနရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီဘေလာ့ဂ္ကေန အဲဒီစာရင္းနဲ႔တကြ တင္ေပးသြားပါ့မယ္။ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွ မၾကည့္ႏို္င္ေတာ့ပါဘူး။
အဆိုးဆံုးေတြကေတာ့ ning စာမ်က္ႏွာေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေတြ စာရွိေနဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တင္ေပးထားတဲ့စာေတြကို ျပန္ကူးၿပီး တင္ေပးတာကို နားလည္ပါတယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီး ဖတ္ခြင့္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာစရာေကာင္းသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလို ဖတ္ေစခ်င္လို႔လည္း တကူးတက အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ အပင္ပန္းခံ၊ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး ျပန္တင္ေပးေနတာေလ။ ၀မ္းသာတာမွ လႊတ္ၿပီးေတာ့ ၀မ္းသာသေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ျပန္တင္ေပးေနတဲ့လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္ကို တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ မၫႊန္းခ်င္ၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က အျခားလူေတြကို ဖတ္ေစခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဘာသာ နာမည္လိုခ်င္ၾကလို႔၊ သူတို႔ေတြ ဒါမ်ိဳးတင္ေပးတယ္ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူခ်င္ၾကလို႔ တင္ေပးေနၾကတာပါ။ စာေလးေတြကိုေရြး၊ ေကာ္ပီလုပ္၊ ၿပီးရင္ ေပ့စ္ျပန္လုပ္တဲ့လူေတာင္ အဲဒီလို ဂုဏ္ယူခ်င္၊ ေပ်ာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ တစ္ညလံုး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ မအိပ္ဘဲ ငုတ္တုတ္ထို္င္႐ိုက္ၿပီး တင္ေပးရတဲ့ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုစိတ္ရွိမလဲဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိ္ယ္တုိင္ တစ္ပုဒ္ေလာက္ ႐ုိက္ၾကည့္ပါဦး။
ကၽြန္ေတာ္တင္ေပးတဲ့စာေတြကို ျပန္တင္ေပးၿပီး၊ ျမန္မာ့ေသြးကို ျပန္ၫႊန္းေပးခဲ့ၾကတဲ့၊ အျခားလူေတြဖတ္ရေအာင္ ျပန္ေ၀မွ်ေပးခဲ့ၾကတဲ့ စည္းကမ္းရွိတဲ့ အမွန္တကယ္ စာခ်စ္သူေတြကိုေတာ့ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးစကား ဆုိပါတယ္။ ႀကိဳက္သည့္စာမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ကူးယူၿပီး ျပန္လည္ေ၀ငွၾကဖို႔ ဒီေနရာကေနပဲ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ဘာလင့္ခ္မွ မေပးဘဲ ေအာက္ဆံုးမွာ ျမန္မာ့ေသြးဆိုတဲ့ စာလံုးေလး သံုးလံုးပဲ ေရးေပးရင္ေတာင္ ေက်နပ္မယ့္ေကာင္ပါဗ်ာ။
ျမန္မာ့ေသြးဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ (၆) ႏွစ္ထဲကို ေရာက္လာပါၿပီ။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေပးထားတဲ့နာမည္၊ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခု မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြရင္းႀကီးေတြ သိၾကပါတယ္။
စာအုပ္ေတြကေန ျပန္ကူးတင္ေပးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အျခားဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာပဲ စုစည္းေတာ့မယ္လို႔ စဥ္းစားေနမိတယ္။ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ကေတာ့ လူတုိင္းဖတ္လို႔မရပါဘူး။ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ပါဆင္နယ္ဘေလာ့ဂ္ပါ။ စဥ္းစားေနတုန္းပါ။ မေကာင္းတဲ့ ငါးခံုးမအခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ အျခားစာဖတ္သူေတြကို နစ္နာေစမလားဆိုတဲ့အေတြးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေယာက္ယက္ခတ္ေစတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားပါရေစဦး။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၄ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
နံနက္ ၁၁ နာရီ ၅၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment