ဥေပကၡာ ၀တၳဳတိုမ်ား (၁)

ဘ၀စာမ်က္ႏွာ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

(၁)

"သားနဲ႔သမီးက ဘာေျပာစရာရွိေသးလဲ၊ သားတို႔၊ သမီးတို႔ ျဖစ္ခ်င္တာရွိရင္လည္း လူႀကီးေတြကို ေျပာျပၾကေလ"
"မရွိပါဘူး"
ႏွစ္ေယာက္လံုး ၿပိဳင္တူေျဖလုိက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္ဦးမ်က္ႏွာတစ္ဦးၾကည့္၍ ၿပံဳးလုိက္မိၾကသည္။ မ်က္၀န္းမ်ားမွတဆင့္ တစ္ဦး၏ရင္ကိုတစ္ဦး ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လုိက္ရသည္။
"ကဲ… အဲဒါဆိုလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရက္အတုိင္းပဲ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကို က်င္းပၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဧည့္ခံထားတာေတြကို စားၾကပါဦးခင္ဗ်"

(၂)

ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာျပင္ဆင္ထားသည့္ မဂၤလာခန္းမ၊ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနသည့္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားျဖင့္ ပ်ားပန္းခတ္မွ် မ်ားျပားစည္ကားလွသည့္ ဧည့္ပရိသတ္မ်ား၊ ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာစြာ တီးခတ္သီဆိုေနသည့္ ဧည့္ခံတီး၀ိုင္း၏ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ၊ ႏွစ္ဆက္မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား၏ ၀မ္းသာပီတိအၿပံဳးမ်ား၊ သတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီးတို႔၏ မေမာႏိုင္မပန္းႏုိင္ လုိက္လံဧည့္ခံ ႏႈတ္ဆက္မႈမ်ားႏွင့္ မဂၤလာအခမ္းအနားကေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။

(၃)

ေၾသာ္… သမီးႀကီးေတာင္ ေလးတန္းကိုေရာက္ေခ်ၿပီ။ သားအငယ္ကေတာ့ အခုမွ (၂)ႏွစ္သား ဆိုေပမယ့္ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာ သိတတ္လြန္းသည္။ အဘိုးအဘြားမ်ား၏ အသည္းစြဲျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုကပ္ခၽြဲၿပီး ဘယ္လိုညာစားရမည္ကို သားငယ္က အသင္လြတ္ တတ္ေနေလသည္။ သူ႔အဘိုးအဘြားေတြ၊ ဦးေလးအေဒၚေတြကလည္း ညာေနမွန္း၊ ခၽြဲေနမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ သူ႔ကိုပဲ အကဲပို၊ အခ်စ္ပုိေနၾကသည္။

(၄)

"ေမာင္… အလုပ္ခ်ိန္နီးေနၿပီ၊ ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ အ၀တ္အစားလဲေတာ့ေလ"
မည္မွ်ၾကာေအာင္ အေတြးနယ္ကၽြံေနမိသည္မသိ။ ခ်စ္ဇနီးက လာသတိေပးေတာ့မွ အသိျပန္၀င္လာမိသည္။ တုိင္ကပ္နာရီကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႐ံုးသြားခ်ိန္နီးေနၿပီ။ ဟုတ္ပါရဲ႕ အေတြးေတြ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ကို လုိက္သြားခဲ့မိတာ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ ႀကံဳခဲ့ရသမွ် အေၾကာင္းအရာေတြက မေန႔တစ္ေန႔ကလို ျပန္ျမင္ေယာင္လာေနမိသည္ကိုး။ အခုေတာ့ ႐ံုးခ်ိန္မီေအာင္ ေျပးရဦးမည္။ ခ်စ္ဇနီး၊ ခ်စ္သမီး၊ ခ်စ္သားငယ္တို႔ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွသည့္ ဘ၀ခရီးကို ဒီလိုပဲ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ျဖတ္သန္းေနရဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၁ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔။
ညေန ၅ နာရီ ၄၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။