(၁)
လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ အလုပ္,လုပ္ေနၾကတာတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္။
(၂)
က်႐ံႈးမႈဆိုတာကို မႀကံဳဖူးဘဲနဲ႔
ေအာင္ျမင္မႈအေၾကာင္း လာမေျပာစမ္းပါနဲ႔။
(၃)
ကၽြန္ေတာ္လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ လူေတြဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားတယ္၊ ျပဳမူဆက္ဆံၾကတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနမိတာက ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရပ္ႏိုင္တဲ့အခါ သူတို႔ေတြ ဘယ္လိုဆက္ဆံၾကမလဲ ဆိုတာကိုပါပဲ။
(၄)
ဖတ္ဖူးတာတစ္ခုပါ။
မင္းတတ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္သူ႔အတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊
မင္းတတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေပးလုိက္ပါတဲ့။
မင္းမွာရွိသမွ် အစြမ္းအစအားလံုးကို အသံုးခ်ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့တဲ့။
(၅)
ပညာရွိတို႔အမ်က္ဟာ အျပင္မထြက္ဘူးတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနမိတယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ပညာရွိေတြလည္း ေဒါသထြက္တတ္ၾကတာပဲ။
လူမိုက္ေတြရဲ႕ ေဒါသတံု႔ျပန္မႈနဲ႔ ပညာရွိေတြရဲ႕ ေဒါသတံု႔ျပန္မႈ ဘယ္သူ႔ေဒါသက ပိုေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းမလဲဆိုတာ ေတြးလို႔ကို မဆံုးႏုိင္ဘူး။
(၆)
ကုိယ္ျဖစ္ရင္ ကုိယ္ခံတဲ့။
မဆီမဆိုင္ ခံေနရတာေတြ အတြက္က်ေတာ့ ဘယ္သူက တာ၀န္ယူမွာလဲ။
(၇)
ဘ၀ဆိုတာက...
ဒီေန႔ စေနေန႔ဆိုရင္ မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန႔ ႐ံုးအားရက္ပဲလို႔ ေျပာရတာမ်ိဳးေလာက္ မလြယ္ကူပါဘူး။
မေသခ်ာ၊ မေရရာျခင္း ဆိုတာေတြကိုက ဘ၀လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ဆိုခ်င္ပါတယ္။
(၈)
"သားသားႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ"လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမးလိုက္တယ္။
ကေလးက ျပန္ေျဖတယ္။
"ဦးဦးအရြယ္ေရာက္တဲ့အခါက်မွ သားဘာျဖစ္ခ်င္သလဲဆိုတာကို ေျဖပါရေစ" တဲ့။
(၉)
ကၽြန္ေတာ့္သားနာမည္က ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ေရြးၿပီး မွည့္ထားတဲ့ နာမည္တဲ့။
တစ္ေယာက္ေသာသူက ဆိုလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အသာေလး ႀကိတ္ၿပံဳးေနမိတယ္။
အဲဒီနာမည္ေပးတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္ကို သိၾကားမင္းဆီကေန ေဒါင္းလုဒ္ခ်ထားတယ္လို႔ သူက ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာကိုး။
(၁၀)
"အခ်စ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္လို႔ မရဘူးဗ်ာ" လိ္ု႔ လူတစ္ေယာက္က ထူးထူးဆန္းဆန္း ဆိုလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။
"ေအး.. အဲဒါေၾကာင့္လားမသိဘူး၊ မင္းေျပာတာေတြကိုလည္း ငါနားလည္လို႔ကို မရဘူးကြာ" လို႔။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္၊ စေနေန႔။
ညေန ၃ နာရီ ၁၈ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment