ပဲခူး႐ိုးမေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာ... ဗကပ၀ါဒႏွင့္ အီရတ္၊ အာဖဂန္နစၥတန္... အေမရိကန္၀ါဒ ဘာေၾကာင့္ က်ဆံုးရသလဲ - စိုးျမင့္သိန္း

လိုအပ္နိဒါန္း
စာေရးသူသည္ (၁၉၇၁ မွ ၁၉၇၄) ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုကင္းတပ္၌ တပ္သားအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၆၃ မွ ၁၉၆၉ အထိ ေက်ာင္းသား (တကၠသိုလ္ စတုတၳႏွစ္ ဒႆနိကေဗဒ)။ ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာမွ ၁၉၇၁ ဇူလိုင္အထိ အင္းစိန္ေထာင္။ ထိုမွ စည္း႐ံုးသူေၾကာင့္ ဗကပအေတြးအေခၚ ၀င္ျဖစ္ခဲ့ (ျဖဳတ္ထုတ္သတ္လမ္းစဥ္)။ ထိုမွ လက္နက္ကိုင္သူပုန္ဘ၀။ ထိုမွ တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းမွ ဖမ္းမိ၊ လက္နက္ခ် အလင္းေရာက္၊ စာအုပ္ေဟာင္း လမ္းေဘးေရာင္း၊ ဘယ္ပါတီ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းမွာမွ မပါေတာ့။ ဗုဒၶသာသနာေရာင္၌ ခိုလံႈ။ မိသားစုႏွင့္ အတူေနရင္း ဓမၼ၊ ႏိုင္ငံေရးစာေပ၊ အႏုပညာ၊ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါး မဆိုစေလာက္ေရးသားသူ။ အညၾတသာ ေနခ်င္သူ။

သို႔ေသာ္ ဆိုေရးရွိကဆိုဟု စကားရွိရာ ေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာ ဗကပလယ္ယာ ေျမဘံု၀ါဒ က်င့္သံုးပံု။ ေတြ႔ရတဲ့ လူထုတံု႔ျပန္မႈ၊ က်ဆံုးမႈ၊ ဥကၠ႒ သခင္ဇင္ကုိယ္တုိင္ "မွားပါတယ္" ဟု ၀န္ခံ နိဂံုးခ်ဳပ္ မိန္႔ခြန္းစာလႊာ ေရးသားရတဲ့အျဖစ္။ ဒါေတြက ကိုေရႊရန္ကုန္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လံုး၀မသိႏုိင္၊ ဆရာ့ဆရာ ေမာင္စူးစမ္း၊ သခင္တင္ျမ၊ ဗိုလ္တင္ရွိန္တို႔လည္း မသိႏုိင္။ စာေရးသူသာ ဂ်ဴနီယာတန္းမွ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခဲ့ရေသာ ကြန္ျမဴနစ္႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကား (တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္)။

ကေန႔ေတာ့ အန္ခ်မွ ျဖစ္ေတာမ့ယ္။

စာသား Text မူရင္းမ်ား
တကယ္ေတာ့ ပဲခူး႐ိုးမ ေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာသည္ ဆရာစံေတာ္လွန္ေရးတုန္းကလည္း ကူညီတဲ့ အစဥ္အလာရွိဖူးၿပီး ဗကပတို႔ဆင္ႏႊဲတဲ့ ပစၥည္းမဲ့ေတာ္လွန္ေရးမွာလည္း အမာခံနယ္ေျမအျဖစ္ ပါ၀င္ေနရသည္ဆိုလွ်င္ မမွားပါ။ အသိရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ အေနအထား ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးအရ အေျခခံနယ္ေျမ ျဖစ္ေနရသည္။ တပ္မေတာ္က ရြာႀကီးတစ္ရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေဘးပတ္ပတ္လည္ ဆင္၊ က်ား၊ ေမ်ာက္၊ ၀က္၀ံ၊ ေႁမြ၊ ဖား၊ ဖြတ္၊ ဂ်ီ၊ ဒရယ္၊ စိုင္၊ ဆတ္၊ ေတာေခြး၊ ေတာေၾကာင္တို႔၏ နယ္ေျမႀကီးတစ္ခုလံုး၌ ဗကပတပ္သားမ်ား သြားလာတပ္စြဲ က်င္လည္က်က္စားေနၾကၿမဲ။ ၁၉၄၈ မွ ၁၉၇၅ ထိ။

တပ္မေတာ္က တပ္၀န္းထဲမွာပဲ အခုိင္အမာေနသည္။ အျပင္ထြက္ေလ့ သိပ္မရွိ။ ဗကပတပ္ေတြ (အင္အား ၃၀၀ ေက်ာ္ပဲ ရွိပါမည္) ကလည္း ၀င္မတိုက္ရဲ။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ၾကားျဖတ္ခ်ံဳခို မုိင္းေထာင္ေခ်မႈန္း လက္နက္ယူေျပး/ စစ္ေရးဆင္ေလ့ရွိသည္။ သို႔ႏွင့္ ၁၉၇၃ ခန္႔တြင္ တပ္မေတာ္မွ ေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ကြင္းထဲေရႊ႕ပစ္ေသာ စစ္ဆင္ေရးႀကီး လုပ္ေတာ့သည္။ ဗကပအမာခံနယ္ေျမကို အၿပီးအပုိင္ ႐ုပ္သိမ္းပယ္ဖ်က္ျခင္း။ လူႀကီး၊ လူလတ္၊ လူငယ္၊ ကေလး၊ အိမ္ေမြးတိရစၧာန္ႏွင့္ လုပ္ငန္းသံုး ကၽြဲႏြားမ်ားပါ ကြင္းထဲ ေရႊ႕ၾကရသည္။ ရြာသားအခ်ိဳ႕ (လူႀကီးလူငယ္ ဗိုက္ႀကီးသည္ တခ်ိဳ႕ပါ) ဗကပတပ္ႏွင့္ ေနခဲ့သည္။ သူပုန္တစ္ပိုင္း ျဖစ္သြားသည္။ အမ်ားစုက တပ္မေတာ္ေခၚရာ ေညာင္ေလးပင္ကြင္းထဲ ဆင္းသြားၾကသည္။ လူထုနဲ႔ျဖတ္၊ ရိကၡာျဖတ္၊ ဘ႑ာျဖတ္တဲ့ စစ္ဆင္ေရး။ စစ္မွာေတာ့ လုပ္ရမယ့္ကိစၥ။

အဲဒီမွာ ဘံု၀ါဒ၊ လယ္ယာေျမဘံုစနစ္၀ါဒ ေပၚလာသည္။ တပ္မေတာ္စစ္ဆင္ေရးက မိုးလယ္ေခါင္ ၀ါဆို၀ါေခါင္မွာ လုပ္တာ။ စိုက္ၿပီး လယ္ေျမစိမ္းစိမ္း စပါးစိမ္းစိမ္းေတြ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚႀကီး က်န္ခဲ့သည္။ ေတာင္ႀကီးေတာႀကီးအလယ္ ကြင္းျပန္႔ျပန္႔ ရွင္းရွင္းသန္႔သန္႔ ရွားရွားပါးပါး။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သိမ္းယူလုိက္သည္။ အားလံုး။ ရြာသားေတြကို အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး ဘံုပိုင္ အမ်ားပိုင္ (တကယ္က ပါတီပိုင္) လုပ္လုိက္ၿပီ။ စပါးမွည့္ခ်ိန္ သီတင္းကၽြတ္ တန္ေဆာင္မုန္းေရာက္ရင္ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္တန္လွ်င္ အိမ္ရွိလူကုန္ထြက္ၿပီး လယ္ကြင္းအားလံုးကို ရိတ္ၾကရမည္။ ရတဲ့စပါး ဆန္အားလံုး အမ်ားပိုင္ဘံုပိုင္၊ ဘံုခြဲတမ္းႏွင့္ ဆန္ရမည္၊ စပါးရမည္။ ဒီလိုစီမံကိန္း (ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ "မူ"ေပါ့) အဲဒီမွာ လူထုက တံု႔ျပန္ပံုသင္းသည္။ လံုး၀စိတ္မ၀င္စား (ဘံုစပါးစနစ္) မယံုၾကည္ (ဘံု၀ါဒ) မႀကိဳက္ (ပါတီလုပ္ရပ္) လက္မခံ။

စပါးရိတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆင့္ေခၚေတာ့ လူသံုးေယာက္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့အိမ္က ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာ လႊတ္ေပးသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က သားငါးရွာဖမ္းစားတဲ့ အလုပ္ပဲ လုပ္ေတာ့သည္။ ဘံုစပါး ဘံုဆန္ေပးတာပဲ ရေတာ့မည္။ မ်ားမ်ားပိုင္တဲ့လူလည္း  နည္းနည္းပဲ ရေတာ့မည္။ ပုဂၢလိကပိုင္ လံုး၀မရွိေတာ့။ ကိုယ့္လယ္ကုိယ့္ယာ မရွိေတာ့။ အဲဒီမွာ မတက္ႂကြခ်င္ၾကေတာ့။ တကယ္ေတာ့ ဘံု၀ါဒကို လူထုက မႏွစ္ၿမိဳ႕ပါ (ၾကည့္ပါလား ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္၊ အေရွ႕ဥေရာပ ဆိုရွယ္လစ္ႏုိင္ငံေတြ) (ၾကည့္ပါလား ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ျပည္သူပိုင္သိမ္းတဲ့စနစ္ ဘယ္မွာေအာင္ျမင္လို႔လဲ...)

အဲဒီမွာ စပါးခင္းေတြ ရိတ္သိမ္းမယ့္ လူမရွိ (ရွိလ်က္သားနဲ႔မထြက္) မွည့္ရြဲ အိတြဲ ေပ်ာ့ၿပဲက် ပ်က္စီးေလလြင့္သြား။

အဲဒီမွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး သခင္ဇင္က ပါတီတစ္ရပ္လံုး၊ တပ္တစ္ခုလံုး (ဗဟိုကင္းတပ္၊ တိုက္တိုင္းေအာင္ ၁/၂/၃၊ ေအာင္ႏုိင္ထြန္း ေျပာက္က်ားတပ္) ကို အစည္းအေ၀းႀကီး ဆင့္ေခၚၿပီး....

ပါတီက ပါတီပို္င လယ္ေတြသိမ္းပစ္ခဲ့တာ၊ ဘံု၀ါဒ၊ ဘံုလယ္ေျမစနစ္ က်င့္သံုးခဲ့တာ မေအာင္ျမင္ဘူး။ မွားသြားတယ္။ မွားသြားၿပီဟု ၀န္ခံနိဂံုးခ်ဳပ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ေ၀ဖန္ေရးႀကီး ေပးရတဲ့အျဖစ္ ဆိုက္သြားသည္။ အဲဒီျဖစ္စဥ္ အစ/အဆံုး စာေရးသူက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုကင္းတပ္ (႐ံုးအဖြဲ႔႐ံုး)မွာ တာ၀န္က်တပ္သားအျဖစ္ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေနရသည္။ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ လံုး၀ဥႆံု အကုန္။ အေတြ႔အႀကံဳရခဲ့၏။

ေဟာ့- ေျမေပၚအလင္းထဲေရာက္လို႔ ဘာၾကာလဲ။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ဘံု၀ါဒ ကမၻာ့ဆိုရွယ္လစ္ဘံု၀ါဒေတြလည္း ဘုန္းဘုန္းလဲ ကံကုန္သြားၾကသည္မွာ ပရိသတ္မ်ား ထင္ရွားစြာ သိျမင္ၿပီး ျဖစ္ပါၿပီ။

အတင္းအဓမၼ ဇြတ္လုပ္တဲ့ စနစ္တစ္ခု (ကမၻာမွာ အားလံုး) က်ဆံုးခန္း။

အီရတ္၊ အာဖဂန္နစၥတန္ အေမရိကန္၀ါဒ
၁၉၈၅ မွ ၁၉၉၅ (၁၀)ႏွစ္အတြင္း ဒီမိုကေရစီစန္းပြင့္ စန္းထခဲ့သည္။ ကမၻာႏွင့္အ၀ွမ္း ဒီမိုကေရစီ အနာဂတ္ ေတာက္ပခဲ့သည္။ ရႊင္လန္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္-

ေနာက္ေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ ႐ုရွား၊ ထုိင္း၊ ဗင္နီဇြဲလားႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီဆုတ္ခြာဇာတ္ ကခဲ့ရသည္။ ဤသို႔ ဆုတ္ခြာရျခင္းမွာ ဘုရွ္အစိုးရ၏ ဇြတ္အဓမၼ ဒီမိုကေရစီတင္ပို႔၀ါဒ၊ ႐ုိက္သြင္း၀ါဒ၊ ဘူးသြင္း၀ါဒေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏွင့္ အီရတ္တြင္ ဒီမိုကေရစီကို စစ္ပါ၀ါျဖင့္ တင္ပို႔ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရာတြင္ ထိုႏိုင္ငံ ႏွစ္ခုလံုး ကေသာင္းကနင္း အေျခအေနဆိုးမ်ားဆီသို႔ (ယေန႔ထိ) တြန္းပို႔လုိက္ဘိသို႔ ျဖစ္ခဲ့သည္။ (ထိုစဥ္ ဒီမိုကေရစီ စည္း၀ိုင္းအျပင္မွ တ႐ုတ္ႏွင့္ ႐ုရွားမွာ သိသိသာသာ အင္အားႀကီးထြားလာေတာ့၏။ ဤကား စကားခ်ပ္)

ဒီမုိကေရစီ မြန္းတည့္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ၿပီးလွ်င္ ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္သာ ရွိမည္ဟု ႏုိင္ငံတကာမွ ပညာရွင္တို႔က ေကာက္ခ်က္ဆြဲလာၾကသည္အထိ။ ယင္းေကာက္ခ်က္ မွန္သေလာ။ ႐ႈပ္ေထြးလ်က္ရွိ၏။ ဒီမိုကေရစီ အင္စတီက်ဴးရွင္းမ်ား အလြယ္တကူ တည္ေဆာက္လို႔ မရႏုိ္င္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ နတ္ေရကန္ထဲခ် ဥံဳဖြ ဒီမိုကေရစီမရႏုိင္။ အခုိင္အမာ (စီးပြားေရးအခင္းအက်င္း) ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ဆုိင္ရာ ေရခံေျမခံ ေနသားတက်ကိစၥေတြ ေအာင္ျမင္ၿပီးမွသာ ဒီမိုကေရစီတစ္ရပ္ ေရရွည္တည္တံ့စရာ ရွိသည္ဟု အရွိတရား Real Truth သစၥာက ဆိုေနသည္။

ယင္း အရွိသစၥာတရားကို ဘုရွ္တို႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ျခင္းသည္ ယင္းတို႔၏ ဒီမိုကေရစီ ဇြတ္၀ါဒ က်ဆံုးျခင္း၏ အဓိကအခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရးကို မဖန္တီး မတည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္း။ ယဥ္ေက်းမႈ အေျခခံ အတူျခားနားမႈမ်ားကို ဥေပကၡာ ျပဳထားျခင္း။ Institutionalization အဖြဲ႔အစည္းေဘာင္ ထားရွိေရး၊ စည္း႐ံုးေရး လံုေလာက္စြာ အေလးထား အခ်ိန္မယူခဲ့ျခင္း။

သို႔ေသာ္ သမုိင္းေရစီးကေတာ့ (၁၈)ရာစု စက္မႈေတာ္လွန္ေရးမွသည္ ေခတ္မီေရး modernization စက္မႈထူေထာင္ေရး၊ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈလမ္းေၾကာင္း ေဖာက္လုပ္တည္ေဆာက္ေရး၊ ဘ၀စာမ်က္ႏွာအားလံုး (ဒီမုိကေရစီေရး-အထိ) ေျပာင္းလဲဆန္းသစ္ေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕ျပစနစ္ ေတာက္ပလာျခင္း၊ အလုပ္အကုိင္မ်ား ပြင့္လန္းလာျခင္း၊ လူေနမႈအဆင့္ ျမင့္လာျခင္း၊ လူတို႔၏ ေတြးေခၚစဥ္းစားႏိုင္အား ျမင့္မားတိုးတက္ က်ယ္ျပန္႔လာျခင္း၊ အီလစ္မ်ား အပါအ၀င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလံုး အျမင္ေျပာင္းလာျခင္းရွိလာမွ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေခတ္မီ ဒီမိုကေရစီ ဦးတည္သြားႏုိင္မည္ဟု မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သမုိင္းေရစီးက ဘာသာျပန္ေပးေနပါသည္။ အနာဂတ္ဒီမုိကေရစီေရးကေတာ့ ရွင္သန္ဆဲပါကို... ဧကန္ဟုေတာ့ မမွတ္ယူသင့္။ အေနကန္ ျဖစ္ႏုိင္ေျခဟုသာ မွတ္ယူသင့္ပါသည္။

ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လြယ္လြယ္ကူကူ တံခ်ဴႏွင့္ ခ်ဴလို႔ေတာ့ ရမည္မဟုတ္။ ဒီတက္ဒီက် လိႈင္းေလရွိမည္။ နိမ့္တံုျမင့္တံု ေလာကဓံအံုက်င္း ရွိမည္။ အဆိုးခ်ည္း အေမွာင္ခ်ည္းေတာ့မဟုတ္။ ေငြနားကြပ္ လေရာင္ထိန္ထိန္သာလည္း ရွိမည္။ ပိေတာက္ပြင့္ဦးလွပလည္း ရွိမည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ သမုိင္းမွာ (၂၁)ရာစုေခတ္သစ္မွာ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ၉၀ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္လွေနၿပီ။ အေကာင္းမ်ားလည္း ေရရွည္သေဘာေဆာင္အံ့သည္။

၁၉၈၉ ဘာလင္တံတုိင္း ၿပိဳက်ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပုဂၢလိကပိုင္ဖ်က္သိမ္း၊ ဘံုဘ၀ဘံုစနစ္သို႔ ခ်ီတက္ေရး၊ ပစၥည္းမဲ့ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို ဘယ္သူမွ မယံုၾကည္ေတာ့။ ယံုစရာလည္း မလို၊ မရွိေတာ့။ ေစာေစာက စာေရးသူတို႔ဆီက ေစာေစာကေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဦးေဆာင္ေသာ ဘံုလယ္ေျမစနစ္၀ါဒကို လူထု (ရြာသူရြာသားေတြက) မယံုၾကသလိုမ်ိဳး၊ ယေန႔ ကမၻာ့ျပည္သူက ဘာေတြယံုေနသလဲ၊ ဂလိုဘယ္ေရရွည္စီးပြားတိုးတက္မႈ၊ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာသစ္မ်ား၊ ပညာတတ္အလႊာ၊ လူလတ္တန္းစားေကာင္းစားေရး၊ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္စတီက်ဴးရွင္းမ်ား လမ္းပြင့္ (လမ္းဖြင့္)ေရး၊ အဆိုပါ ပညာအလႊာျဖင့္ ဒီမိုကေရစီပန္းတုိင္ ၂၁ ရာစု တူ႐ူခ်က္ကို လွမ္းကိုင္ေရး။

လူမႈေဗဒပညာရွင္ "မာတင္လစ္(ပ)ဆက္" က ေထာက္ျပဖူးသည့္ အဆိုတစ္ရပ္ရွိသည္။ ခ်မ္းသာေသာ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ ဆင္းရဲေသာႏုိင္ငံမ်ားထက္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ပိုနီးသည္-တဲ့။ ႏွစ္ ၅၀ လံုးလံုး အတိုက္ခံရေသာ အယူအဆ။ ခုေတာ့ မာတင္လစ္(ပ)ဆက္ကို အေလးျပဳရၿပီ။ ျငင္းမရေတာ့။

ေရြးေကာက္ပြဲဒီမိုကေရစီ Electoral Democracy ကလည္း အလြန္အေရးပါလာခဲ့။ ထို႔ထက္ အေရးႀကီးသည္မွာ state building ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရး။ ယေန႔ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာလဲဟု တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေမးလာျငားအံ့။ ႏုိင္ငံေရးဟာ ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရးပဲဟု အျပတ္ေျပာလို႔ရသည္။ တည္ေဆာက္ေရးေကာင္းမွ၊ ေအာင္ျမင္မွ ဒီမိုကေရစီေကာင္းမည္၊ ေအာင္ျမင္မည္။ စီးပြားဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲေရး၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွတစ္ဆင့္ အေျခအေနေဟာင္းမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၍ အေျခအေနသစ္ (အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျခအေနသစ္) ေပၚထြက္ေရး၊ လူထုပညာေရး၊ ႏုိင္ငံျပဳႏုိင္ငံေရး၊ statesmanship အားျပဳေရး၊ ပညာေရးျဖင့္သာ ပဲ့ကိုင္ထိန္းေက်ာင္း၍ အနာဂတ္သို႔ သြားေရးတို႔သည္ တစ္စတစ္စ အလြန္အေရးႀကီးလာေသာ ျဖစ္စဥ္ခရီးစဥ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

နိဂံုးစကားႏွင့္ ဆက္စပ္ေလ့လာသင့္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား
ပဲခူး႐ိုးမေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာ ဘံု၀ါဒ ဗကပ၀ါဒ ဘာေၾကာင့္ က်ဆံုးရသလဲ။ လူထုမေထာက္ခံဘဲ၊ လူထုဆႏၵမပါဘဲ (ဆႏၵမယူဘဲ) ဇြတ္အတင္းေရာ အဓမၼစနစ္ေၾကာင့္ က်ဆံုးရသည္။ ဘုရားက လူဆိုတာ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ အခ်စ္ဆံုးဟု ေဟာၿပီးသား။ မွန္လုိက္ေလ။ ကုိယ့္ဥစၥာ ကိုယ္လယ္ယာကို ပါတီပိုင္ ႏိုင္ငံပိုင္ ဘံုပိုင္ ေပးလုိက္ရေတာ့ ဓားျပအတိုက္ခံရသလိုျဖစ္ၿပီး သဒၶါမေပါက္ေတာ့ဘဲ လုပ္အား/ အားကုန္မေပးေတာ့ဘဲ/ ကေလးႏွင့္လႊတ္ေပး/ စိတ္မပါ့တပါ အလုပ္လုပ္ေတာ့ (ကိုယ္ပိုင္ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး လက္လႊတ္လုိက္ရလို႔) စိတ္အခ်ဥ္ေၾကာင့္ အဲဒီစနစ္ မေအာင္ျမင္ / က်ဆံုးရတာပဲ။

အေမရိကန္ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးတင္ပို႔မႈ၊ စစ္ပါ၀ါ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ အဓမၼဇြတ္၀ါဒ ဒီမိုကေရစီ (ဒီမိုကေရစီ ပင္ကုိယ္အားေကာင္းခ်က္ စံမႈန္းမ်ားႏွင့္ ေသြဖည္ခ်က္) သြတ္သြင္းျခင္း၊ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ နယ္ခ်ဲ႕ကုိလိုနီသစ္ အုပ္စိုးျခင္းတို႔ေၾကာင့္၊ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈေရးတို႔ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ဥေပကၡာျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ အီရတ္၊ အာဖဂန္နစၥတန္ က်ဆံုးခန္းကို ျမင္ေနရသည္။

သခင္ဇင္ နိဂံုးခ်ဳပ္သလို "မွားပါတယ္" ဟု ဘုရွ္တို႔၊ အိုဘားမားတို႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ၾကဖို႔ လိုေနၿပီ။

ေလာကမွာ မွားပါတယ္ဟု ပညာအရ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္သိဖို႔ အေရးအႀကီးဆံုး။ အျခားဗကပလုပ္ရပ္မ်ား၊ တပ္မေတာ္မွ စစ္ဆင္ေရးအေတြ႔အႀကံဳ စာအုပ္ႀကီးမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား စစ္ဆင္ေရးမွဴးမ်ား ကုိ္ယ္တိုင္ေရးသား ထုတ္ေ၀ေပးေနေသာ စစ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မ်ား၊ သမုိင္းစာအုပ္စာေပမ်ား၊ State Building (Francis Fukuyama)၊ Future of Freedom (Fareed Zakaria)၊ Third Wave (Samuel Huntington) Development and under development... စေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ဖတ္႐ႈသင့္ပါေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးအပ္ပါသည္။

[Northern Star Journal, No-68, June 10, 2010, Page-19]