ပထမဆံုးအမႈ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ ရဲမွဴးသည္ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ အလိုရွိေၾကာင္း ယင္းၿမိဳ႕ထုတ္သတင္းစာတြင္ ေၾကာ္ျငာထည့္လုိက္သည္။ က်ပ္မျပည့္သူဟု အမ်ားက သတ္မွတ္သည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ လုပ္လုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္လႊာလာတင္သည္။ ရဲမွဴးက လူငယ္ကို ႐ံုးခန္းထဲေခၚၿပီး ေမးသည္။
"ေမာင္ရင့္နာမည္ ဟိုးမား၊ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ကိုင္း၊ မစၥတာဟိုးမား။ တစ္နဲ႔တစ္ေပါင္းရင္ ဘာျဖစ္မလဲ"
"ဆယ့္တစ္"
"ငါ ဆိုလိုတာ ဒါမဟုတ္ဘူး။ အင္း၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဟာသူေတာ့လဲ မွန္ေနသလိုပဲေလ" ဟု ရဲမွဴး ကုိ္ယ့္ဟာကုိယ္ေျပာၿပီး ဆက္ေမးသည္။
"သီတင္းတစ္ပတ္မွာ T နဲ႔စတဲ့ ရက္ႏွစ္ရက္ကို ေျပာစမ္းပါ"
"The day before yesterday နဲ႔ The day after tomorrow ျဖစ္ပါတယ္"
ရဲမွဴး အံ့ၾသသြားျပန္သည္။ "သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ မွန္ေနျပန္တာပဲေလ" ဟု ေတြးၿပီး ဆက္ေမးသည္။
"ေကာင္းၿပီ။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခု။ ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းကို ဘယ္သူသတ္သလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူးခင္ဗ်ာ"
ရဲမွဴး အားတက္သလို ျဖစ္သြားသည္။
"ေဟာ ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား။ ေမးခြန္းကို ေမာင္ရင္ မေျဖႏုိင္ဘူး။ ကုိင္း၊ ဒီလိုလုပ္။ အိမ္ျပန္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား။ ဟုတ္ပလား"
"ကိုေပါသြပ္" ရဲစခန္းမွ ထြက္လာသည္။ ေစာင့္ေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အေျခအေနကို ၀ိုင္းေမးၾကရာ ၎က ၀င့္ႂကြားသံျဖင့္ ေျဖလုိက္သည္။
"အားလံုး အိုေကပဲ။ အလုပ္၀င္တဲ့ ပထမေန႔မွာပဲ လူသတ္မႈကို စံုစမ္းဖို႔ တာ၀န္ေပးလုိက္ၿပီကြ"
ရွက္စရာႀကီး
စိတ္ေရာဂါအထူးကုေဆးခန္းတြင္ ျဖစ္သည္။
"ေဒါက္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေလ မေန႔က ေျခေထာက္မွာ ၀တ္ထားတဲ့ ေျခအိတ္ကလြဲလို႔ ကုိယ္ေပၚမွာ အ၀တ္အစား ဘာမွမကပ္ဘဲ လမ္းေပၚေလွ်ာက္ေျပးမိတယ္။ ရွက္လိုက္တာ ဆရာရယ္"
"အရင္တုန္းက ဒီလိုပဲ ေျပးဖူးသလား"
"မၾကာခဏပါပဲ"
"အဲဒီတုန္းကေကာ အခုလိုပဲ ရွက္စိတ္၀င္မိသလား"
"ဟင့္အင္း။ အခုတစ္ခါပဲ"
"အဲဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ အခုမွ ရွက္စိတ္၀င္ရတာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ့္ေျခအိတ္တစ္ဖက္ အေပါက္နဲ႔ျဖစ္ေနလို႔"
၃၂ ေခ်ာင္းရွိလို႔ ေတာ္ေတာ့တယ္
သြားကုဆရာ၀န္က အားနာသံျဖင့္ေျပာသည္။
"ေဆာရီးပဲ။ ေကာင္းတဲ့သြားကို ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္မိတယ္။ နာေနတဲ့ ခင္ဗ်ားသြားကို ထပ္ႏႈတ္ရလိမ့္မယ္ဗ်ာ"
႐ံႈ႕မဲ့ေနရာက လူနာျပန္ေျပာသည္။
"ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ။ ႏႈတ္ေပါ့။ အင္း ေဒါက္တာသာ မ်က္စိဆရာ၀န္ဆိုရင္ ဒုကၡ"
No comments:
Post a Comment