တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးဟာ နန္းေတာ္ထဲကို ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ၀င္လာခ်ိန္မွာ အေစာင့္ေတြက မတားဆီးလုိက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဆီကို တန္းေရာက္သြားပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးကို ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေမးလုိက္ပါတယ္။
"အရွင္ဘုရား... ဘာမ်ား အလိုရွိပါသလဲဘုရား"
"ငါအိပ္ဖို႔ အခန္းေကာင္းေကာင္းတစ္ခု အလိုရွိတယ္"
"အို... အရွင္ဘုရား ေနရာမွားလာၿပီ။ ဒါ တည္းခိုခန္း မဟုတ္ဘူး။ နန္းေတာ္ ဘုရား"
"ေနပါဦး၊ ေမးပါဦးမယ္။ မင္းေျပာတဲ့ ဒီနန္းေတာ္မွာ မင္းအရင္ ဘယ္သူေနသြားသလဲ"
"တပည့္ေတာ္အရင္ တပည့္ေတာ္အေဖ ေနသြားပါတယ္ဘုရား။ အခု တပည့္ေတာ္အေဖ မရွိေတာ့ပါဘူး"
"မင္းအေဖအရင္ေကာ ဘယ္သူေနသြားသလဲ"
"တပည့္ေတာ္အဘိုး ေနသြားပါတယ္။ အခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူးဘုရား"
"မင္းအဘိုး အရင္ေကာ"
"တပည့္ေတာ္ အေဘး ေနသြားပါတယ္ဘုရား"
"ဒါမ်ားကြာ... နန္းေတာ္တဲ့၊ မင္းအေဖလည္း ေနၿပီးထြက္သြားရၿပီ၊ မင္းအဘိုးလည္း ေနၿပီးထြက္သြားရၿပီ၊ မင္းအေဘးလည္း ေနၿပီးထြက္သြားရၿပီ၊ မင္းလည္း ေနၿပီး ထြက္သြားရဦးမယ္၊ ဒါ...တည္းခိုခန္းမဟုတ္လို႔ ဘာလဲကြာ"
ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးရဲ႕ စကားၾကားလုိက္ရေတာ့ ဘုရင္ႀကီးလည္း တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဖူးတဲ့ "ေၾသာ္.... ငါဟာ တည္းခိုခန္းမွာ ေနေနပါလား" ဆိုတဲ့ အသိဉာဏ္သစ္တစ္ခု လင္းကနဲ ၀င္းသြားပါေတာ့သတဲ့။
Monday, June 14, 2010
ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာပံုျပင္မ်ား (၁၅)
(ဂ်ပန္ဇင္ပံု၀တၳဳ)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment