ပုပၹါနိ ေဟ၀ ပစိနႏၲံ၊ ဗ်ာသတၱမနသံ နရံ။
သုတၱံ ဂါမံ မေဟာေဃာ၀၊ မစၥဳ အာဒါယ ဂစၧတိ။
ပန္းဆြတ္တာ လြမ္းဆြတ္ဖို႔မ်ားလား
ပန္းေတြကို
တစ္ပြင့္ၿပီးတစ္ပြင့္
ခူးဆြတ္ေနတဲ့
ပန္းဆြတ္သမားလို
ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြကို
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
ရွာေဖြခံစားရင္း
စိတ္တြယ္တာကပ္ၿငိ္ေနတဲ့
ပုထုဇဥ္လူသားကုိ
ေသမင္းက အခ်ိန္မေရြး
ဆြဲေခၚယူသြားႏုိင္ပါတယ္။
အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ရြာတစ္ရြာကို
႐ုတ္တရက္ တက္လာတဲ့
ေရအလ်ဥ္ၾကမ္းႀကီးက
ရြာလံုးကၽြတ္
ေရထဲဆြဲေခၚယူသြားသလိုပါပဲ။
Thursday, August 19, 2010
ဓမၼပဒဂါထာ (၄၇)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment