"ေဒါင္းေတာင္းမွာ ေစ်းေရာင္းေနၾကတဲ့ သူေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ကို မရဘူး။ အခုစည္ပင္က ဥပေဒထုတ္လိုက္ေတာ့မွ...."
"ဟဲ့၊ ဘာလဲ ေဒါင္းေတာင္း"
"ႀကီးႀကီးကလည္း ေဒါင္းေတာင္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးလား။ ၿမိဳ႕ထဲကို ေျပာတာ။ ၿမိဳ႕ထဲ"
"ၿမိဳ႕ထဲဆုိလည္း ၿမိဳ႕ထဲလို႔ ေျပာပါလား။ နင္တို႔ဟာက ေဒါင္းေတာင္းတို႔၊ ေအာက္ဆိုက္တို႔ ဘာေတြမွန္းလည္း မသိဘူး။ ျမန္မာလို ေျပာစရာစကားလံုး မရွိေတာ့လို႔လား"
"ဒါက လူတုိင္းေခၚေနၾကတာပဲေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ျမန္မာစကားရွိရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ ျမန္မာလို မေျပာၾကေတာ့တာလဲ"
"ႀကီးႀကီးကလည္း ျမန္မာစကားေျပာရင္ အဂၤလိပ္စကား တစ္ခြန္းမွ မပါရဘူးဆိုေတာ့ စုဖုရားလတ္ က်ေနတာပဲ"
"စုဖုရားလတ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"စုဖုရားလတ္က သူတို႔ကို အဂၤလိပ္ေတြက ဖမ္းသြားလို႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို လက္လႊတ္လို္က္ရတာဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္ဆို အရမ္းမုန္းတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဂၤလန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာျဖဴႏိုင္ငံကထုတ္တဲ့ ေရေမႊး၊ ေပါင္ဒါ ဘာမွ မသံုးဘူး။ အဂၤလိပ္လိပ္ေတြ လုပ္တာ ထုတ္တာဆို ဘာမွ မသံုးဘူး။ မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးနံ႔သာကလြဲလို႔ ဘာမွ မလိမ္းဘူးတဲ့"
"ငါက စုဖုရားလတ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ စုဖုရားလတ္ရဲ႕ အမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။ အဂၤလိပ္ကိုလည္း မမုန္းဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကိုသာ မုန္းတာ။ အဂၤလိပ္ကို မုန္းပါလို႔ ငါေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ခြဲခြဲျခားျခားလည္း နားလည္ထားၾကဦး။ ျမန္မာစကားရွိရင္ ျမန္မာလို ေျပာပါဆိုတာ ျမန္မာစကားတည္တံ့ေအာင္္၊ အဆင့္အတန္းရွိေအာင္လို႔ ေျပာတာ။ ျမန္မာကိုခ်စ္လို႔။ ကုိယ့္အေဖအေမကိုခ်စ္တာ။ သူမ်ားအေဖအေမကို မုန္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ"
"ကဲ-ကဲ၊ အဲဒါဆို အဂၤလိပ္စကား မပါရေအာင္ ဒီဇယ္ဆီက်ေတာ့ ဘယ္လိုေခၚမလဲ"
"ဒါကေတာ့ ကုိယ့္ျမန္မာေတြ စတင္တီထြင္တဲ့ ပစၥည္းမဟုတ္တာေတြ။ အမ်ားသံုးလို႔ အတည္ျဖစ္ေနတဲ့ အဂၤလိ္ပ္စကားေတြကိုေတာ့ သူတို႔ေခၚသလို ေခၚေပါ့။ ဥပမာ - ဘီယာတို႔လို၊ အင္တာနက္တို႔လို ဟာမ်ိဳးေတြ၊ ေဆး၀ါးအေခၚအေ၀ၚ၊ စက္မႈအေခၚအေ၀ၚေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေတြကို ဘာသာျပန္ရင္ ခက္မယ့္ဟာကိုေတာ့ ဒီအတုိင္းေခၚပါ။ လက္ခံပါတယ္။ အခုဟာက အကုန္လံုး အဂၤလိပ္နဲ႔ ျမန္မာေရာၿပီး လမ္းေဘးေရာက္စကား ျဖစ္ေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေအာက္တန္း ေနာက္တန္းက်တဲ့ စကားေတြလည္း သံုးေနၾကတယ္"
"ႀကီးႀကီးကလည္း လုပ္ျပန္ၿပီ။ စကားပဲ အထက္တန္းက်တာ၊ ေအာက္တန္းက်တာ ရွိရေသးလား"
"ဟဲ့၊ ေမာင္ေစာေန၀န္းရဲ႕ ရွိတာေပါ့ေတာ္။ ဘယ့္ႏွယ္မရွိ ေနရမလဲ။ ငါတို႔ျမန္မာျပည္ ပုဂံေခတ္က ဘာသာျပန္စကားလံုးေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အထက္တန္းက်တာ။ "အနိစၥ" ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားလံုးကိုေတာင္ ပါဠိလို မသံုးဘဲ ျမန္မာလို ျပန္ခဲ့ေသးတယ္။ "အတည္မဲ့ေသာတရား" တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ အဓိပၸါယ္ ၿခံဳမိငံုမိသလဲ။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ပုဂံေခတ္ဟာ စာေပတိုးတက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သံုးသပ္လို႔ရတယ္။ အခုေတာ့ ဟို႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကား နာမည္ေတာင္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ေအာင္ဆိုၿပီး ေပးထားတာ ၾကည့္ပါလား။ ျမန္မာစာေပ တုိးတက္ေစခ်င္ရင္ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ကား၊ ဗီဒီယိုကား နာမည္ေတြကိုပါ စစ္ေဆးရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ပညာရွင္ေတြလည္း ရွိေနသားပဲ"
"မလုပ္ပါနဲ႔ ႀကီးႀကီးရာ။ ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးလုပ္ကုိင္ ေနၾကတာကို လုိက္ၿပီး ဟိုစစ္ဒီစစ္ ဒုကၡမေပးခ်င္စမ္းပါနဲ႔။ ေနာက္ေတာ့လည္း အားလံုး ေကာင္းသြားမွာပါဗ်"
Tuesday, August 17, 2010
ျမန္မာစကား အဆင့္အတန္း ရွိေစခ်င္လြန္းလို႔
Posted by Ko Nyan Posted Time 1:51 PM
Labels ေဆာင္းပါး-Article
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment