နက္ျဖန္တြင္ ျဖန္ခ်ိမည့္ The VOICE Weekly, Vol.8, No.32 ၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို The VOICE Weekly Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္လုိက္ရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ရက္အနည္းငယ္က စိတ္ထဲတြင္ အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနၿပီး၊ မေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္ေနခဲ့သျဖင့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ တစ္ခုလံုးကို စိတ္ပါလက္ပါ ဖတ္႐ႈေနခဲ့မိသည္။ တစ္ခုလံုး ဖတ္႐ႈၿပီးစီးမွသာလွ်င္ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ၿပံဳးသြားႏုိင္ခဲ့သည္။ အပတ္စဥ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္႐ႈေနရသည့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ပီသပါေပသည္ဟုလည္း ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။ ဆရာေအာင္ထြဋ္၏ ေရးသားခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေျပာင္ေျမာက္ေနသည္ကို ဖတ္႐ႈၿပီး ဆရာေအာင္ထြဋ္မ်ား အပတ္စဥ္ အိပ္မက္ေပးၿပီး ေရးခုိင္းေနသလားဟုပင္ ထင္မိပါသည္။
ေျပာင္ေျမာက္လွပါေပသည္ဟု ဆိုရမည္ ထင္ပါသည္။ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၏ ေရးသားခ်က္အေပၚ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ တံု႔ျပန္မႈမ်ားတြင္ အေကာင္းဆံုးစာဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္သက္လံုး လက္ခံယံုၾကည္လာခဲ့သည့္ ဓားသြားထက္ ကေလာင္သြားထက္တယ္ ဆိုသည့္အခ်က္ကုိ ပိုမိုယံုၾကည္ေစရန္ တြန္းအားတစ္ရပ္ဟုလည္း မွတ္ထင္မိပါသည္။
ထုိင္းတို႔အေနျဖင့္ ျမန္မာတို႔ကို သိသာစြာတစ္မ်ိဳး၊ မသိမသာတစ္ဖံု မလိုတမာစိတ္ျဖင့္ အၿငိဳးႀကီးႀကီး တိုက္ခိုက္ေနသည္မ်ားကို အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုလည္း The VOICE က ေထာက္ျပထားသကဲ့သို႔ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားမည္ကို ထိုင္းတို႔အေနျဖင့္ ၾကည္ျဖဴလိုလားျခင္း မရွိသည္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ဦးတည္း၏ ပုဂၢလအျမင္ကို ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ထုိင္းႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာတို႔အတြက္ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား အမည္ခံၿပီး ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကို လက္ခံေမြးျမဴျခင္း၊ ထိုင္းႏုိင္ငံရွိ ျမန္မာသံ႐ံုးကို ၀င္ေရာက္စီးနင္း တိုက္ခိုက္ခံရသည္အထိ အျဖစ္ခံခဲ့ျခင္း၊ ျမန္မာ-ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ေသာင္ရင္းျမစ္ကို ေရလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ျမန္မာ့ေျမမ်ားကို အပိုင္သိမ္းလိုေနျခင္း၊ ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအေပၚ လံုၿခံဳမႈ အျပည့္အ၀ မေပးဘဲ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားပါကလည္း ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားဘက္မွ အၿမဲတေစ ကာကြယ္ေပးျခင္း စသည့္ စသည့္လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
The VOICE Weekly ၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ဆရာမႀကီး ေဒါက္တာမတင္၀င္း ကို သတိရမိပါသည္။ တစ္ခ်ိန္ဆီ ျမန္မာ-ထိုင္း နယ္စပ္ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့စဥ္က ကေလာင္သြားထက္ထက္ျဖင့္ ေဒါက္တာ မတင္၀င္း ေရးသားတင္ျပခဲ့သည့္ ထိုင္းတို႔၏ ငယ္က်ိဳးငယ္နာမ်ားကို ျပန္သတိရမိပါသည္။ ထိုင္းတို႔အေနျဖင့္ အနာေပၚတုတ္က်၊ တီေကာင္ဆားတို႔၊ ငါးရံ႕ျပာလူး ျဖစ္ခဲ့ရသည္မ်ားကို ျပန္ေတြးမိၿပီး ၿပံဳးမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကေလာင္ရွင္မ်ား ရွိေနသည့္အတြက္လည္း ဂုဏ္ယူရပါသည္၊ ၀မ္းေျမာက္ရပါသည္၊ ပီတိျဖစ္ရပါသည္၊ အားရွိရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သာ အမွတ္မမွားလွ်င္ The VOICE တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးသမွ် အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္မ်ားတြင္ ယခု အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္သည္ အရွည္လ်ားဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကြယ္လြန္သူ ဆရာေအာင္ထြဋ္သည္လည္း ယခုကဲ့သို႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ရွည္လ်ားစြာ ေရးေလ့ေရးထ မရွိခဲ့ဟု ထင္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုသာ ခပ္ရွည္ရွည္ ေရးေလ့ရွိသည္ကို သတိျပဳမိပါသည္။ The VOICE အေနျဖင့္ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ပိုမိုသတိထားမိေစရန္၊ ေလးနက္ေစရန္၊ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကုိ တန္ျပန္ထိုးႏွက္ရန္အတြက္ ယခုကဲ့သို႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။
ျမင္းထိန္းက ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဘိုးလိႈင္ကို ခ်ီးက်ဴးသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနလွ်င္လည္း ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ The VOICE Weekly ၏ စာဖတ္ပရိသတ္ တစ္ဦးပီပီ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကုိ အထူးပင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါေၾကာင္းႏွင့္ အထူးပင္ ႀကိဳဆိုရပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ေရးသားအပ္ပါသည္။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။
ည ၁၁ နာရီ ၂၃ မိနစ္။
No comments:
Post a Comment