- သူေတာ္ေကာင္းစကားကို ေျပာတတ္ေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္းအက်င့္ကို မက်င့္တတ္။
- စာကို ဖတ္တတ္ေသာ္လည္း စာသေဘာကို သိေအာင္မႀကိဳးစား။
- သူတစ္ပါးက လိမ္ညာမွာကို ေၾကာက္ေသာ္လည္း မိမိကုိယ္မိမိ လိမ္ညာေနတာမေၾကာက္။
- သူတစ္ပါးကို သနားဖို႔တတ္ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကုိယ္ သနားဖို႔မတတ္။
- မိမိကုိယ္ကုိယ္ အက်ဥ္းေထာင္က်မွာကို ေၾကာက္၏၊ စိတ္အက်ဥ္းေထာင္က်ေနသည္ကို မသိ။
- လြတ္လပ္မႈကို လူတုိင္းလိုလား၏၊ မိမိစိတ္မွာ လြတ္လပ္သူျဖစ္ေအာင္ မႀကိဳးစား။
- သူမ်ားအထင္ႀကီးဖို႔ကို လိုလား၏၊ မိမိကုိယ္ကုိုယ္ ေလးစားရမွန္းမသိ။
- သူတစ္ပါးမွားသည္ကို ျမင္၏၊ မိမိမွားသည္ကို မျမင္။
- သူတစ္ပါးကို ဆံုးမဖို႔တတ္၏၊ မိမိကုိယ္မိမိ ဆံုးမဖို႔မတတ္။
- သူမ်ားမေကာင္းေျပာမွာကို မေၾကာက္ႏွင့္၊ မိမိစိတ္မွာ မေကာင္းျဖစ္မွာကိုသာေၾကာက္။
- ေငြေၾကး ဆင္းရဲမွာကို မေၾကာက္နဲ႔၊ အသိဉာဏ္ဆင္းရဲမွာကိုေၾကာက္။
- ဥစၥာပစၥည္း ဆင္းရဲလို႔ သူေတာ္ေကာင္း အျပစ္မျမင္၊ အသိဉာဏ္ဆင္းရဲမွ သူေတာ္ေကာင္း အျပစ္ျမင္သည္။
- ကုသိုလ္လိုခ်င္၍ အလွဴလုပ္၏၊ အကုသိုလ္ကို မေရွာင္ၾကဥ္၍ အလွဴမျဖစ္။
- နတ္ျပည္ကို ေရာက္ခ်င္၍ ေကာင္းမႈကိုျပဳ၏၊ အကုသိုလ္ျဖစ္သည္ကို နားမလည္၍ အပါယ္ကိုလား၏။
- ဘုရားကို ႐ိုေသေလးစား၏၊ ဘုရားစကားကို နားေထာင္ရမွန္းမသိ။
- နိဗၺာန္ကို လိုခ်င္၏၊ ဘုရားသြားရာလမ္းသို႔ လိုက္ရမွာေၾကာက္၏။
- သူေတာ္ေကာင္းတရားကို သိခ်င္၍ တရားနာ၏၊ လူမိုက္တုိ႔၏ အက်င့္ကို မေရွာင္၍ တရားႏွင့္ေ၀း၏။
- ဗုဒၶဘာသာကို မေကာင္းေျပာလွ်င္ မုန္း၏၊ ဗုဒၶတားျမစ္ထားေသာတရားကို ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္၏။
- တုိင္းျပည္ကို ေကာင္းေစခ်င္၏၊ မိမိအိမ္မွာမိမိ ေကာင္းေအာင္ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ မတတ္။
- ရပ္ရြာမ်ား ေအးခ်မ္းသာယာေစခ်င္၏၊ ရပ္ရြာအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ လံုး၀မရွိ။
- က်န္းမာေရးေကာင္းေစခ်င္၏၊ က်န္းမာေအာင္ ေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔ မတတ္၊။
- အသက္အရြယ္က တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာ၏၊ အသိဉာဏ္က တျဖည္းျဖည္း ႀကီးမလာ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသသာ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာသည္။
- ကိုယ့္အမွားကို မျမင္ဘဲ သူတစ္ပါးအမွားကိုၾကည့္ၿပီး အျပစ္တင္ေနတာ အက်ိဳးမရွိ၊ မေကာင္းမႈကို မိမိမွစ၍ သိလွ်င္သိခ်င္း ရပ္ပါ၊ မွန္ကန္ေသာ အသိဉာဏ္သည္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္၊ အျမင္မွန္၊ အေတြးမွန္၊ အလုပ္မွန္မွသာ လူ႔ဘ၀၌ အဆင္ေျပႏိုင္သည္၊ သိၿပီးေတာ့ မလုပ္ရင္ မသိေသးလို႔ပါ၊ နည္းနည္းသိ နည္းနညည္းလုပ္၊ မ်ားမ်ားသိ မ်ားမ်ားလုပ္ပါ။
- လူေတြ ဒုကၡမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ သင့္ျမတ္ေရးဟာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တယ္၊ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ ကုိယ္တုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္၊ တစ္ဦးခ်င္း တာ၀န္ယူရမယ္၊ တစ္ဦးခ်င္း တာ၀န္ယူမႈမရွိဘဲ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရႏိုင္။
- တန္ဖိုးရွိေသာ အလုပ္ကို ျပဳလုပ္ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ တန္ဖိုးမရွိေသာ အလုပ္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းက ပို၍ ေကာင္း၏။
- သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္ ေပါင္းရတာ ေကာင္း၏၊ သူယုတ္မာႏွင့္ မေပါင္းရတာက ပို၍ ေကာင္း၏။
- ဤေလာကႀကီးထဲမွာ လူေကာင္းမ်ား ဆရာျဖစ္သလို လူမိုက္လည္း ဆရာျဖစ္ႏိုင္သည္။
- လူေကာင္းသည္ ေကာင္းတာကို သင္၏၊ လူမုိက္သည္ မေကာင္းတာကို သင္၏၊ သင္သည္ ႀကိဳက္တာကို သင္ႏိုင္သည္။
- အေမွာင္ထု ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အလင္းေရာင္လိုအပ္တယ္၊ အမွားမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အမွန္ဆိုတာ လိုအပ္တယ္၊ အစဥ္အလာက အေရးမႀကီး၊ အမွန္တရားက အေရးႀကီးပါတယ္။
- တရားကို ေဟာသူလည္း မ်ား၏၊ နာသူလည္း မ်ား၏၊ မတရားကို ေဟာသူလည္း မရွိ၊ နာသူလည္း မရွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ မတရားကုိသိသူ အလြန္နည္းပါး၏။ တရားကိုသိလွ်င္ ေအးခ်မ္း၏၊ မတရားကို မသိလွ်င္ မေအးခ်မ္းႏိုင္၊ ေလာကႀကီး ပ်က္စီးမွာကို ေၾကာက္၏၊ ေလာကႀကီးကို ၀ိုင္းၿပီး လူတုိင္းလိုလုိ ဖ်က္ေနၾက၏၊ ေလာကကို မိမိအတြက္ အသံုးခ်၏၊ မိမိကို ေလာကအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔ ၀န္ေလး၏၊ ေလာကႀကီးကို မိမိက မေစာင့္ထိန္းလွ်င္ ေလာကႀကီးကလည္း မိမိကုိ ေစာင့္ထိန္းလိမ့္မည္မဟုတ္။
- မၾကားဟန္ေဆာင္ေနသူေလာက္ နားပင္းသူ မရွိ။
- မျမင္ဟန္ေဆာင္ေနသူေလာက္ မ်က္စိကန္းသူ မရွိ။
- သိဟန္ေဆာင္ေနသူေလာက္ မသိသူ မရွိ။
- အို ရခုိင္သူ ရခုိင္သားအေပါင္း႐ို႕ မၾကာခင္ ေလာကႀကီး ပ်က္စီးလိမ့္မည္၊ အခ်ိန္မီ ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းကတ္ပါ၊ ဤေလာကႀကီးအတြင္းမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ လူတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိပါသည္။
- တရားစခန္းကို၀င္၍ တရားရွာၾက၏၊ ခႏၶာထဲကို၀င္၍ တရားမရွာၾက၊ တရားစခန္းက သင္ျပေသာ စကားကို နားလည္ႏိုင္၏၊ ခႏၶာကသင္ျပေသာ စကားကို နားမလည္ႏိုင္။
- မိမိကုိယ္မိမိ သိၿပီးဟုထင္၍ တပည့္မ်ားကိုရွာႀကီး တရားေဟာ၏၊ တပည့္မ်ားေသာဆရာ ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဆရာမ်ားမ်ားရွာ၍ တရားမနာသျဖင့္ ဆရာမ်ားေသာတပည့္ မျဖစ္ႏိုင္၊ ဆရာမ်ား၍ အျပစ္မရွိ တပည့္မ်ားက အျပစ္ရွိသည္၊ ဆရာမ်ား၍ သားမေသ၊ ဆရာမွားမွ သားေသမည္၊ တပည့္မ်ားမွာထက္ တပည့္မွားမွာကို ေၾကာက္ပါ။
- တရားသည္ စာအုပ္ထဲမွာ မရွိ ဉာဏ္ထဲမွာရွိ၏၊ စာကိုသင္၍ ရ၏၊ တရားကို သင္၍ မရ၊ ဉာဏ္ႏွင့္က်င့္မွ ရမည္၊ စာသည္ တရားမဟုတ္၊ တရားသည္ စာမဟုတ္ စာကပညတ္၊ တရားက ပရမတ္၊ ပရမတ္ကို မသိလွ်င္ ပညတ္က ဖိထားမည္၊ ပညတ္ကို ျမင္ႏုိင္၏၊ ပရမတ္ကို မျမင္ႏိုင္၊ ျမင္ႏုိင္တာက မရွိ၊ မျမင္ႏိုင္တာက ရွိ၏၊ ရွိတာကိုမျမင္၊ မရွိတာကို ျမင္၏၊ လူတိုင္း လူတုိင္း မရွိေသာ ပညတ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ ခံေနၾက၏။ အမွန္ရွိေသာ ပရမတ္ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ေျပာသူမရွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ပရမတ္ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ျပခဲ့ေသာ ဗုဒၶ၏ တရားႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းေလ၏။
- ဤအဆင့္ကို နားမလည္လွ်င္၊ သေဘာမေပါက္လွ်င္ အပင္ပန္းမခံႏွင့္၊ သေဘာေပါက္ေအာင္ ဆရာေကာင္းကို ခ်ဥ္းကပ္၍ ဉာဏ္နား ဉာဏ္မ်က္စိကို ဖြင့္၍ၾကည့္မွ အမွားအမွန္ကို ျမင္ႏိုင္သည္။
"ပါရမီရွိသူတိုင္း ေလ့လာဖတ္႐ႈ ကူးယူပြားမ်ားႏိုင္ၾကပါေစ"
ဆရာႀကီး ဦးသာထြန္းလွ ဆရာမႀကီး ေဒၚေသာင္းရင္
သား ေမာင္ဉာဏ္လင္းထြန္း ဓမၼဒါန
ေက်ာက္ခုတ္ရြာ၊ မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္။
တစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ထံသို႔ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ေရာက္လာ၏။ သူ႔ကုိယ္သူ မိတ္ဆက္၏။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႔ရခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သမဆိုင္ မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးေၾကာင္းလည္း ထည့္သြင္းေျပာၾကား၏။ ကၽြႏ္ုပ္ကိုလည္း အမည္နာမ၊ ေနရပ္လိပ္စာ၊ အသက္ စသည္တို႔ ေမးျမန္း၏။ အတန္ၾကာ စကားစျမည္ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ အဆုိပါ ပုဂၢိဳလ္က ကၽြႏ္ုပ္အား ဘုရားဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူအား ဖူးေျမာ္ရန္အတြက္ ဖိတ္ေခၚ၏။ တန္ခိုးႀကီး ဆင္းတုေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဆုေတာင္းျပည့္ေၾကာင္း၊ ရွားပါးေရွးေဟာင္း ဆင္းတုေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလ၏။ သူ၏ အေျပာအရ အဆုိပါ ဆင္းတုေတာ္သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ ရွိ၏။ အခန္းတစ္ခုထဲတြင္ ထိန္းသိမ္းထားသည္ဟု သိရ၏။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ရင္း ဤသူသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္မ်ား ကၽြႏ္ုပ္ထံသို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာရသလဲဟူသည့္ ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ေျဖၾကည့္ေနမိ၏။ သူကလည္း သူ႔ကို မယံုမၾကည္ ျဖစ္ေနမွာစိုးသည့္အတြက္လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္လား မသိ၊ သူ၏ မွတ္ပံုတင္ကိုပါ ထုတ္ျပ၏။ ကၽြႏ္ုပ္အေနျဖင့္ ရဲလည္းမဟုတ္၊ လ၀ကလည္းမဟုတ္ပါဘဲ ၾကည့္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လုိက္ရ၏။ အခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ သူက ဘုရားဖူးရန္ ဖိတ္၏၊ ကၽြႏ္ုပ္ကလည္း လက္ခံလုိက္ပါ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔ခင္းပိုင္းတြင္ လာေခၚမည္ဟုဆိုကာ သူျပန္သြား၏။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ကၽြႏ္ုပ္ျပင္ဆင္၍ သူ႔ကို ေစာင့္ေန၏။ သူေပၚမလာေခ်။ မလာျဖစ္ေတာ့ဟုသာ စိတ္မွာ မွတ္ထားလုိက္၏။ ညေနပိုင္းေရာက္ေသာအခါ ထိုသူ ေပၚလာျပန္၏။ မေန႔က မလာျဖစ္သျဖင့္ ေတာင္းပန္၏။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားဖူးရန္ ေခၚျပန္၏။ သူလာသည့္အခ်ိန္က ကၽြႏ္ုပ္အေနျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနသျဖင့္ မလိုက္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း ေျပာလုိက္၏။ သူကလည္း နက္ျဖန္ေန႔လည္ လာေခၚမည့္အေၾကာင္း ေျပာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ လြယ္အိတ္ထဲမွ စာရြက္တစ္ရြက္ ထုတ္လိုက္၏။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔က ပ႒ာန္းဆက္ပါတယ္နဲ႔ တူပါတယ္ဟု ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ေသာ စကားမ်ားကိုလည္း ေျပာျပန္၏။ ဘာမွ် ျပန္မေျပာဘဲ နားေထာင္ေနမိ၏။ ထို႔ေနာက္ သူျပေသာ စာရြက္ကို ၾကည့္ခိုင္းပါ၏။ ဓမၼဒါန စာရြက္တစ္ခု ျဖစ္ပါ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဆုိပါစာရြက္ေပး၍ ဖတ္ၾကည့္ပါ၊ သူနက္ျဖန္မွ ျပန္ယူပါမည္ဟု ေျပာေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ဘာမွ်မေျပာဘဲ ယူထားလုိက္ပါ၏။ ထို႔ေနာက္ သူျပန္သြား၏။ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ ထိုစာရြက္ကို သာမန္ကာလွ်ံကာသာ ဖတ္ျဖစ္၏။ စားပြဲေပၚတြင္ ဒီအတုိင္း တင္ထားလုိက္၏။ ေစာေစာက စားပြဲေပၚမွ ပစၥည္းပစၥယမ်ားကုိ ရွင္းလင္းရင္း အဆိုပါ စာရြက္ကို ေကာက္ဖတ္မိ၏။ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါ၏။ ဘာအဓိပၸါယ္ႏွင့္ ဤစာရြက္ကို ဖတ္ခုိင္းရသလဲ ဆိုတာကိုလည္း မစဥ္းစားႏိုင္ ျဖစ္မိ၏။ အဆိုပါ စာရြက္တြင္ ပါသည္မ်ားကား အထက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ၾကေခ်၏။ ယေန႔လည္း အဆုိပါပုဂၢိဳလ္အား ကၽြႏု္ပ္ ေစာင့္ဆုိင္းလ်က္ ရွိပါသည္။ သူႏွင့္အတူ ဘုရားဆင္းတုေတာ္အား လိုက္လံဖူးေျမာ္ပါဦးမည္။ ထို႔ေနာက္ အဆိုပါ ဆင္းတုေတာ္၏ ပံုေတာ္အား ဓာတ္ပံု႐ုိက္ယူ၍ တင္ျပပါမည္။
No comments:
Post a Comment