Gtalk အေတြးစာသားမ်ား စုစည္းမႈ (၁၉)

အေတြးစာသား (၁)
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြအခ်င္းခ်င္း ႀကိဳက္ၾက၊ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾက၊ မဂၤလာေဆာင္ၾကၿပီး ပိုက္ဆံေလးေတြ ထပ္ေမြးၿပီးတိုးပြားလာရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲေနာ္။ :D

အေတြးစာသား (၂)
မိုးမိုးက ေျပာတယ္.... ငါမွားလား... မင္းမွန္လား... တဲ့။
လင္းလင္းက ေျပာတယ္.... ငါ့ဘက္ကမွားတာပါ... တဲ့။
ဂ်ီလတ္ကလည္း ေျပာေသး... ႏွစ္ေယာက္စလံုး မွားခဲ့တယ္... တဲ့။
ေအာင္လကေတာ့.... ငါ့ဘက္က မွားတာပါ... တဲ့။
ကဲ... ငါကေရာ... ဘာေျပာရမလဲ???

အေတြးစာသား (၃)
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အိုင္တီပညာရွင္အေက်ာ္အေမာ္ ေဒါက္တာ မေတာက္တေခါက္က ျမန္မာမ်ားအတြက္ ဂ်ီေတာ့ခ္ႏွင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ႏွစ္မ်ိဳးတည္းသာ အသံုးျပဳႏုိင္သည့္ အင္တာနက္စနစ္တစ္မ်ိဳးကို တီထြင္ဖန္တီးေရးဆြဲထားေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။ ထို႔အျပင္ နာမည္ႀကီး ျမန္မာအင္တာနက္ WebPageမ်ားျဖစ္သည့္ Access Denied, Network Error, Connection time out စသည့္ ၀က္ဘ္ေပ့ခ်္မ်ားတြင္ ေၾကာ္ျငာမ်ား ထည့္သြင္းႏုိင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

အေတြးစာသား (၄)
ၾကက္ဖေသသြားတယ္ဆုိလို႔ သြားၾကည့္တာ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး။ သနားစရာေလး။ လည္ပင္းေလးဆန္႔ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး အေမႊးတစ္ပင္မွမက်န္ေအာင္ အႏႈတ္ခံထားရေသးတယ္။ ၾကက္သားသည္ဆီမွာ ေျပာပါတယ္။

အေတြးစာသား (၅)
အင္တာနက္ေခတ္ႀကီးမွာ ကမၻာႀကီးဟာ ရြာႀကီးတစ္ရြာတဲ့။ ခက္တာက အဲဒီရြာႀကီးကို သြားၾကည့္မယ္လုပ္တုိင္း ငါတို႔ကြန္နက္ရွင္းေၾကာင့္ ရြာေပါက္ကေန ခဏခဏ လွည့္ျပန္ခဲ့ရတယ္။

အေတြးစာသား (၆)
ရဲ႕႐ူးအတယ္ရဖတ္စေနကေနာက္။ :D

အေတြးစာသား (၇)
ျမန္မာဆန္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို မေန႔က ေတြ႔လုိက္တယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရာက္လာတယ္။ ခပ္တိုးတိုးညည္းမိတယ္။ ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ ႐ိုး႐ိုးေလးသာ ၀တ္ခဲ့ပါကြယ္... ေအးျမလို႔။
ေဟာ... သနပ္ခါးေလးေတြနဲ႔ ကပိုက႐ိုလွေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေတြ႔မိေတာ့လည္း အာဇာနည္ရဲ႕ အၿမဲလိုပင္... သနပ္ခါးေလး ပါးပါးညီညီလိမ္းက်ံကာ... ကို ဆိုလိုက္မိတယ္။
မေန႔က မင္းကို အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ညည္းမိျပန္ေရာ...။ Who let the dog out? :P

* * * * * * * * *
ဖတ္မိသမွ် ဂ်ီေတာ့ခ္အေတြးစာသားေလးေတြထဲက သေဘာက်မိတာေလးေတြကို ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕စာသားေလးေတြကို အသံုးအႏႈန္းနဲ႔ စာလံုးေပါင္းေလးေတြ ေျပာင္းထားတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစဟု....။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၃ ရက္၊ ဗုဒၵဟူးေန႔။

ၾကားမိေတြးမိသမွ် သတင္းမ်ား

(၁)
ေန႔စဥ္ထုတ္ ျမ၀တီေရာင္စံုသတင္းစာကို မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔မွစၿပီး ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိသြားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ပုဂၢလိကသတင္းစာမ်ားရဲ႕ ေရွ႕ေျပးလို႔ ယူဆပါတယ္။ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၀မ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ပါေစ ျမ၀တီသတင္းစာ။

(၂)
မၾကာမီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသစ္ က်မ္းက်ိန္မယ္လို႔ သတင္းေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္မ၀င္စားဘူးလို႔ ဆိုၾကသူေတြ ျဖစ္ပါေစ၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသစ္ က်မ္းက်ိန္မွာကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းေတြ က်င္းပေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာအေနနဲ႔ ပီပီျပင္ျပင္ ႐ုပ္လံုးေပၚစ ျပဳလာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာနဲ႔ တရားစီရင္ေရးအာဏာတို႔အတြက္ စိတ္၀င္စားေနၾကတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သမၼတသစ္ က်မ္းက်ိန္ၿပီးတဲ့အခါ အခုလက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ကို ယူထားၾကသူေတြက အစိုးရသစ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေတြ လႊဲေျပာင္းေပးေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသစ္၊ ဒုတိယသမၼတသစ္မ်ား၊ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္တို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ခရီးလမ္းဟာ စိတ္၀င္စားစရာအတိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကခက္မသံုးျဖာျဖစ္တဲ့ တရားစီရင္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာအရပ္ရပ္ကို ပါ၀င္ပံုေဖာ္ေနၾကသူမ်ားအားလံုး ႏိုင္ငံေတာ္အက်ိဳး၊ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးကို အစဥ္ေရွ႕႐ႈၿပီး ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ စည္းကမ္းျပည့္၀သည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔ ခ်ီတက္ၾကရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားအားလံုးကလည္း က်ရာေနရာမွ ပါ၀င္ထမ္းရြက္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလုိက္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

(၃)
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမွာ ကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦးေမးျမန္းတဲ့ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ လက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ဥပေဒျပင္ပမွာေရာက္ရွိေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားအေရး၊ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းက ျပန္လည္ေျဖရွင္းတင္ျပခဲ့တာကို သတင္းမွာ နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္။ အင္မတန္မွ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသလို အင္မတန္မွလည္း ေတြးစရာေကာင္းတဲ့ အေျဖျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက,ကေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းအမည္ခံၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္းသူေတြရဲ႕ အဆက္အႏြယ္ေတြ အဓိကက်င္လည္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ေဒသေတြဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံရဲ႕ မမွန္ကန္တဲ့ အားေပးကူညီမႈေတြေၾကာင့္ (အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း မပီသမႈေၾကာင့္) ယေန႔အထိ ရပ္တည္ေနႏုိင္ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀န္ႀကီးက ေျဖရွင္းရာမွာ တစ္ခ်ိန္အခါ ဗကပေတြ ေခါင္းေထာင္ခဲ့စဥ္က ယခုေသာင္းက်န္သူေတြထက္ ပိုမိုအင္အားႀကီး ဆိုး၀ါးခဲ့ေပမယ့္ အိမ္နီးခ်င္း (တ႐ုတ္) ႏုိင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြစစ္ပီသမႈေၾကာင့္ ဗကပေတြကို တြန္းလွန္ႏုိင္ခဲ့ပံုကိုလည္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသမွ် ျပန္ေရးျပတာပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဦးေက်ာ္ဆန္းရဲ႕ ရွင္းလင္းခ်က္ကို ရွာဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ၾကားသိရတဲ့ သတင္းေတြအရ ကိုယ္စားလွယ္ရဲ႕ ေမးခြန္းကို ဦးေက်ာ္ဆန္းက ေျဖၾကားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္တက္ေရာက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအားလံုးက သေဘာက် ေက်နပ္ခဲ့ၾကရတဲ့ အေျဖတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ႏုိင္ငံတိုးတက္မႈကို အေႏွာင့္အယွက္တစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မႈေတြ အျမန္ဆံုးခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းမ်ား ပြင့္လန္းေ၀စည္ႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေနရေၾကာင္းပါ။

(၄)
ဂ်ပန္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္အားေပးစက္႐ံုေတြ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာပဲ အက္ဆစ္မိုးေတြ ရြာမလိုလို ထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ သတင္းေတြ အခုေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ ထစ္ခနဲရွိရင္ သူမ်ားေျပာသမွ် ယံုတတ္ၾကတဲ့ အက်င့္ဆိုးႀကီးကို ေဖ်ာက္သင့္ေနၾကပါၿပီ။ ဘာမွန္းမသိ၊ ညာမွန္းမသိဘဲ ကိုယ့္ဖုန္းထဲကို ၀င္လာတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္မွန္သမွ်ကို ေဖာ္၀က္(ဒ္)လုပ္ေနၾကတာေတြ စဥ္းစားသင့္ၾကပါၿပီ။ ေကာလာဟလတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ ဆိုး၀ါးသြားေစႏုိင္တယ္ဆိုတာကို သတိျပဳသင့္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ေခါင္းနဲ႔ကုိယ္ ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ သူမ်ားကေျပာတုိင္း ယံုတတ္ၾကတာ တံုးလြန္းရာက်ပါတယ္။ အရာတုိင္းမွာ ကုိယ္က မသိႏုိင္၊ မတတ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါဆိုရင္လည္း တတ္ကၽြမ္းတဲ့ ပညာရွင္ေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ေျပာတဲ့အထိေတာ့ ေစာင့္သင့္ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူေရးမွန္းလည္းမသိ၊ ဘယ္သူေျပာမွန္းလည္းမသိတဲ့ ဟုတ္ႏုိးႏိုးသတင္းေတြေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္မႈေတြ ပ်က္ျပားသြားရရင္ မေကာင္းပါဘူး။ ဒီအက္ဆစ္မိုးကိစၥတစ္ခုတည္းကို ေျပာေနတာမဟုတ္ပါ။ ျဖစ္လာလတၱံ႔ေသာ ကိစၥမ်ားကို ႀကိဳတင္ရင္ေမာစြာျဖင့္ ေျပာမိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးႏုိင္ၾကပါေစဟု...

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၂ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
ညေန ၆ နာရီ ၂၃ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

ၿပံဳးပါ၊ ရယ္ပါ အသက္ရွည္မွာ

အရွက္ႀကီးတတ္ပံုက
၀င္ဒီက ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ခဲ့သည့္အေၾကာင္း ေယာက္်ားကို ေျပာျပသည္။
"ပင္လယ္ကမ္းေျခကို ခရီးထြက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ တာရွည္မခံလိုက္ဘူး"
ေယာက္်ားလုပ္သူက ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္သြားၿပီး "ဘာေတြျဖစ္ေသးလို႔လဲ"
၀င္ဒီက "ကၽြန္မ ေရဆင္းကူးတာ ေရကူးရင္း ေအာက္ပုိင္းအ၀တ္ ကၽြတ္သြားတယ္"
ေယာက္်ားလုပ္သူက "ဘုရားေရ… ဒါျဖင့္ မင္းဘယ္လို ေျဖရွင္းလိုက္လဲ"
၀င္ဒီက "ကၽြန္မလို အရွက္ႀကီးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘာလုပ္မယ္လို႔ ရွင္ထင္လဲ။ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာကို လက္၀ါးနဲ႔အုပ္ၿပီး ဘန္ဂလိုအထိ တစ္ခ်ိဳးတည္း ျပန္ေျပးလာခဲ့ရတာေပါ့။"

သိၿပီးသား
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အိမ္ေမြးတိရစၧာန္ အေရာင္းဆုိင္တစ္ဆုိင္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္ ဆုိင္ေရွ႕ရွိ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္က
"ဟ… ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆိုးတဲ့ မိန္းမပါလား" ဟု လွမ္းေအာ္သည္။
အမ်ိဳးသမီးက စိတ္တိုသြားၿပီး ဆုိင္ေရွ႕မွ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္သြားသည္။ အိမ္အျပန္တြင္ ထိုဆုိင္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရျပန္ရာ ၾကက္တူေရြးက ထပ္မံ၍
"အလိုဗ်ာ… ေတာ္ေတာ္အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ မိန္းမပဲ" ဟု ေအာ္ျပန္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္လည္း ဆိုင္ေရွ႕မွအျဖတ္ ၾကက္တူေရြးက ထပ္ေအာ္ရာ အမ်ိဳးသမီးက စတိုးဆုိင္ပုိင္ရွင္အား ၎၏ၾကက္တူေရြး ႐ိုင္းစိုင္းပံုကို ေျပာျပ၍ ေနာင္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မံေျပာဆိုပါက ဆုိင္ရွင္ကို တရားစြဲ၍ ၾကက္တူေရြးကိုလည္း သတ္ပစ္မည္ဟုေျပာရာ ဆုိင္ရွင္က ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဟု ေတာင္းပန္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ထိုဆုိင္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေသာအခါ -
ၾကက္တူေရြး - ေဟး…. ဟိုအစ္မႀကီး။
အမ်ိဳးသမီး - ဘာလဲ။
ၾကက္တူေရြး - ဟဲ… ဟဲ… က်ဳပ္ ဘာေျပာမယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ား သိၿပီးသားပါ။

ဉာဏ္ႀကီးရွင္
လယ္သမားႀကီး ေဘာ့ပ္က ၿမိဳ႕တက္ရင္း ၂၄ ခုပါတဲ့ ဂ်စ္ေစာဘူး ၀ယ္လာပါတယ္။ ညတုိင္းနီးပါး ဂ်စ္ေစာေလးကို ဆက္လိုက္တာ ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာေတာ့ လံုး၀အၿပီးသတ္ ဆက္လိုက္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း ေဂ်ာ့ကို ႂကြားေတာ့တာပါပဲ။
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ဆက္ႏုိင္တာပဲ။ ဒါနဲ႔ ဒါကို ဆက္ဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ယူလိုက္ရသလဲ" လို႔ ေဂ်ာ့ကေမးေတာ့
"ႏွစ္ပတ္ပဲ ၾကာတယ္ဗ်" လို႔ ေဘာ့ပ္က ေျပာပါတယ္။
"ေအးဗ်ာ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးဆက္တာ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး။ ဒါနဲ႔ ႏွစ္ပတ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ျမန္လို႔လား" လို႔ ေဂ်ာ့က ထပ္ေမးေတာ့ ေဘာ့ပ္က ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ျပန္ေျဖတာက
"ဟ… ဒါ ေတာ္ေတာ္ျမန္တာေပါ့ဗ်။ ဘူူးခြံမွာ ေရးထားတာၾကည့္ပါလား။ ၂ ႏွစ္ကေန ၄ ႏွစ္အထိ တဲ့။"

အျမန္ဆံုးပဲ
ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ မုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္တြင္ ကိုယ့္အေဖအေၾကာင္း အၿပိဳင္အဆုိင္ ႂကြားလံုးထုတ္ေနၾကသည္။
ပထမေက်ာင္းသား - ငါ့အေဖက သိပ္အေျပးသန္တာ။ ျမားတစ္စင္းပစ္လိုက္တာနဲ႔ စေျပးတာ၊ ျမားထက္အရင္ ပန္း၀င္တယ္။
ဒုတိယေက်ာင္းသား - ဒါမ်ားကြာ၊ ငါ့အေဖဆို က်ည္ဆန္ထက္ေတာင္ ျမန္ေအာင္ ေျပးႏိုင္ေသးတယ္။
တတိယေက်ာင္းသား - ဒါဆိုရင္ ငါ့အေဖကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မီမွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔႐ံုးက ၄ နာရီ ဆင္းတယ္။ သူက အိမ္ကို ၃ နာရီ ၄၅ ဆို ျပန္ေရာက္ၿပီ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္ရမလဲ
၀က္ေမြးေသာ လယ္သမားတစ္ေယာက္ထံ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး
"ခင္ဗ်ား၀က္ေတြကို ဘာေတြေကၽြးလဲ" ဟု စစ္ေမးသည္။
"ပဲဖတ္တို႔၊ ေျပာင္းဖူးတုိ႔ ေကၽြးပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"က်ဳပ္က တိရစၧာန္အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔ကပဲ။ တိရစၧာန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းေကၽြးပါ" ဟု ေျပာၿပီး ၀က္မ်ားကို အစာေကာင္းမြန္စြာ မေကၽြးမႈျဖင့္ လယ္သမား ဒဏ္႐ိုက္ခံရသည္။
ေနာက္ေလးငါးရက္ၾကာၿပီးေနာက္ လူတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာၿပီး လယ္သမားအား "ခင္ဗ်ား ၀က္ေတြကို ဘာေတြေကၽြးလဲ" ဟု ေမးျပန္သည္။
ထိုအခါ လယ္သမားက "ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေကၽြးပါတယ္။ ပင္လယ္ငါးေတြ၊ ငါးဥေတြနဲ႔ ပုစြန္ေတြ ေကၽြးပါတယ္"
လာေရာက္စစ္ေဆးသူက "က်ဳပ္က ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အဖြဲ႔ကပဲ။ တခ်ိဳ႕လူေတြ စားစရာမရွိလို႔ ငတ္ျပတ္ေနခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားက ၀က္ေတြကို ဒီလိုေကၽြးေနတဲ့အတြက္ ဒဏ္ေၾကးေဆာင္ရမယ္" ဟုဆိုကာ ဒဏ္ေဆာင္လုိက္ရျပန္သည္။
ရက္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ စစ္ေဆးေရးအရာရွိတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာျပန္ရာ "၀က္ေတြကို ဘာေတြေကၽြးလဲ" ဟု ေမးျပန္သည္။
ထိုအခါ လယ္သမားက အနည္းငယ္ တံု႔ဆုိင္းေနၿပီးမွ "ကၽြန္ေတာ္ ၀က္ေတြကို ငါးေဒၚလာစီေပးၿပီး သူတို႔ႀကိဳက္တာ ၀ယ္စားခိုင္းပါတယ္" ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။

ဉာဏ္ေျပးတဲ့ ေက်ာင္းသား
ဖုိင္နယ္ေက်ာင္းသား ၀ီလ်ံတစ္ေယာက္ စာေမးပြဲမွာ "မွား" "မွန္" ေမးခြန္းေျဖဖို႔ အက်ပ္႐ို္က္ေနရွာတယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ စဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ အေႂကြေစ့တစ္ေစ့ကို ယူလိုက္ၿပီး စေျဖပါေလေရာ။ ေခါင္းဆိုရင္ "မွန္"၊ ပန္းဆိုရင္ "မွား" လို႔ အေျဖစာရြက္ေပၚမွာ သူက အရင္မွတ္လိုက္ေသးတယ္။
တစ္ခန္းလံုး ေခၽြးျပန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ နာရီ၀က္အတြင္း အားလံုး ေျဖၿပီးသြားပါေလေရာ။ ေျဖဆိုခ်ိန္ကုန္ခါနီးမွာ ေခၽြးတရႊဲရႊဲနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္၊ အေႂကြေစ့ လွည့္လိုက္လုပ္ေနတဲ့ သူ႔ကို အခန္းေစာင့္ဆရာမက "ဟဲ့… ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ" လို႔ တအံ့တၾသနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။ အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့ၾကားက ၀ီလ်ံ ျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့ "ကၽြန္ေတာ္က နာရီ၀က္အတြင္း အကုန္ေျဖၿပီးသားပါ ဆရာမရဲ႕။ အခု အေျဖျပန္တိုက္ေနတာပါ"

[ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳး ဟာသမ်ား စာအုပ္မွ]

လတ္တေလာ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ား

(၁)
အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လူတုိင္းၾကားဖူးတယ္။ လူတုိင္းနီးနီးလည္း ေျပာဖူးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ နားလည္တဲ့လူ၊ လိုက္နာတဲ့လူ အင္မတန္ရွားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ၿပီး ေအာင္ျမင္သြားတယ္ဆိုတဲ့လူဟာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရေအာင္ နည္းပါးတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါကို နားမလည္ဘဲ ကိုယ္လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုဟာ ကုိယ့္အတြက္တင္ မဟုတ္ဘဲ အျခားသူေတြအတြက္ပါ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီအလုပ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းမြန္တဲ့အလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ စဥ္းစားစရာပဲလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။

(၂)
အဆိုအမိန္႔တစ္ခုကို ဖတ္ဖူး၊ ၾကားပါတယ္။ ``သိတဲ့အရာေတြ မ်ားသေလာက္ နားလည္တာက်ေတာ့ နည္းလိုက္တာ´´ တဲ့။ သာမန္ေတြးရင္ ရယ္စရာျဖစ္ေပမယ့္ ေတြးဆဆင္ျခင္စရာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ နပန္းလံုးၾကရပါတယ္။ ဟိုဟာလည္း သိခ်င္ရတာပဲ၊ ဒီဟာလည္း သိခ်င္လုိက္တာပဲ။ အဲဒီလို သိခ်င္တာေတြ အားလံုးကို ဗဟုသုတဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ထည့္တတ္ၾကပါတယ္။ ဗဟုသုတေတြ မ်ားေျမာင္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဗဟုသုတေတြကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ရမလဲဆိုတာ မသိတာကေတာ့ ဆိုး၀ါးပါေပ့။ ဟိုဟာသိလည္း သူမ်ားကို ေျပာလုိက္တာပဲ၊ ဒီဟာသိလည္း သူမ်ားကို ေျပာလုိက္တာပဲ။ ကိုယ္တုိင္ အဲဒီအရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သလားဆိုေတာ့ ဘာမွကို နားမလည္တာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္လက္စတည္း ေနာက္ထပ္ အဆိုအမိန္႔တစ္ခုကို သတိရလိုက္မိပါရဲ႕။ ``ေခါင္းထဲမွာ ဗဟုသုတေတြ မ်ားလြန္းေတာ့ ကုိယ္ပိုင္အေတြးအတြက္ေတာင္ ေနရာမရွိဘူး´´ တဲ့။ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

(၃)
ေအးခ်မ္းမႈကို လိုခ်င္ၾကတယ္လို႔ လူတုိင္းေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေအးခ်မ္းမႈဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ကေလးမွာပဲ တည္ေနတယ္ဆိုတာကို နားလည္သူ နည္းပါတယ္။ သူမ်ားေတြအစား စိတ္ပူပန္ေနမယ့္အစား ကုိယ့္စိတ္ေလးကုိယ္ ေအးခ်မ္းေအာင္ အရင္ဆံုး ေနၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ေလး ေအးခ်မ္းတဲ့အခါ အျခားအရာေတြဟာလည္း ေအးခ်မ္းလာပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္တုိင္က စိတ္ေအးခ်မ္းသာမႈကို မရရွိ၊ မခံစားရပါဘဲ သူမ်ားေတြအတြက္ ပူပန္ေနရတာနဲ႔တင္ကို ေအးခ်မ္းမႈက ေပ်ာက္ဆံုးလွပါၿပီ။ လူတုိင္း ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ။

(၄)
စိတ္ညစ္ရင္ ဘာလုပ္သလဲလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳး ရပါတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က သီခ်င္းေအာ္ဆိုတယ္၊ တခ်ိဳ႕က ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္တဲ့။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အိပ္လိုက္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ တရားစာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္လိုက္တယ္တဲ့။ အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ တစ္ခု သတိထားမိတာက အားလံုးရဲ႕ တူညီတဲ့အေျဖကေတာ့ သူတို႔ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကေန ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကင္းကြာေအာင္ ေနျခင္းပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ အေျပာင္းအလဲဆိုတာဟာ လူေတြအတြက္ စိတ္ညစ္ေျပေဆးမ်ားလားလို႔ မ၀ံ့မရဲ ေတြးေနမိေၾကာင္းပါ။

ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစဟု.....။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၅ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
ညေန ၅ နာရီ ၅၀ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

ေတြးေတာရယ္ေမာဖြယ္ စာေပဆုိင္ရာ အဆိုအမိန္႔မ်ား

အေပ်ာ္ဖတ္စာေပကို ျပည့္တန္ဆာလိုပဲ သေဘာထားၾကတယ္။ ႐ႈတ္ခ်ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မကင္းႏုိင္ၾကဘူး။

အီဂ်ီေကာ့စကီး
၁၈၇၃ - ၁၉၄၄
ပိုလန္စာေရးဆရာ

ထုတ္ေ၀သူဟာ အက်ိဳးအျမတ္ရွိမလား ဆိုတာကိုပဲ စဥ္းစားတယ္။ ခင္ဗ်ားေရးတာ ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ေယာက္်ားလား၊ မိန္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆင္လားဆုိတာ သူ လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားဘူး။

မာဂရက္ အတ္၀ုဒ္
+ ၁၉၃၉
ကေနဒါ စာေရးဆရာမ

သေရာ္စာဆိုတာ အနားမွာ ဘာမွမရွိရင္ အထိေရာက္ဆံုး လက္နက္ပါပဲ။

႐ူးဒီး
ယူကရိန္းစာေရးဆရာ

အံ့မခန္း တိုးတက္လာလိုက္တာ။ စာမတတ္တဲ့လူေတာင္ အယ္ဒီတာ ျဖစ္လာေနၾကပါလား။

အက္စ္လက္စ္

ေ၀ဖန္ေရးသမားဆိုတာ ကိုယ္ထမင္းစားရဖို႔အတြက္ တျခားလူ ထမင္းစားခ်က္စိတ္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္တဲ့လူ။

အမည္မသိ

* * * * *
ေမာင္ေကာင္းထုိက္ (ႏွီးပေဒါ) ရဲ႕ ေထြလီကာလီ ထဲကပါ။ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးစံႏႈန္း (၁၀) ခ်က္

ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးစံႏႈန္း (၁၀) ခ်က္ကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

(၁)
အားမာန္ျပည့္ၿဖိဳးေနရမယ္။ ဆိုလိုတာက ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းမ်ားျပား တာ၀န္ႀကီးေလးတဲ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ားနဲ႔ ေန႔စဥ္ေနထိုင္စားေသာက္မႈ တာ၀န္ေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ႏုိင္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ သိပ္ေမာပန္းတယ္၊ ပ်ာယာခတ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး မရွိရဘူး။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿပီးေျမာက္သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။

(၂)
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရမယ္။ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ အမူအရာမ်ိဳးနဲ႔ က်ေရာက္လာတဲ့ တာ၀န္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ခံယူရမယ္။ ျပႆနာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးႀကီးေသးေသး အျပစ္ဖို႔ျခင္း၊ အျပစ္ရွာျခင္း မရွိရဘူး။

(၃)
အနားယူတတ္ရမယ္။ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရမယ္။

(၄)
႐ုတ္တရက္ ေရွာင္တခင္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေျခအေနကို ေျပလည္ေအာင္ ျမန္ျမန္ထက္ထက္ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္စြမ္း ရွိရမယ္။ ျပင္ပက ေျပာင္းလဲမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆီေလ်ာ္မႈ ရွိေနရမယ္။

(၅)
သာမန္ အေအးမိတာလို ကူးစက္ေရာဂါ အေပါ့စားေတြကို ခုခံႏိုင္စြမ္း ရွိရမယ္။

(၆)
သင့္ျမတ္ေလ်ာ္ကန္တဲ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္မ်ိဳး ရွိရမယ္။ မပိန္လြန္း၊ မ၀လြန္း ျဖစ္ရမယ္။ မတ္တတ္ရပ္ေနတဲ့အခါ ေခါင္း၊ ပခံုး၊ တင္ပါးတို႔ဟာ ညီၫြတ္မွ်တေနရမယ္။ (ဗိုက္ပူဖင္ေကာ့မ်ိဳး မဟုတ္)

(၇)
မ်က္လံုးေတြက ေတာက္ပေနရမယ္။ တုန္႔ျပန္မႈ လ်င္ျမန္ရမယ္။ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ နီရဲမေနရဘူး။

(၈)
သြားေတြ သန္႔စင္ေနရမယ္။ သြားေတြ က်ိဳးမသြားရဘူး။ သြားဖံုးအေရာင္ေတြ ပံုမွန္အေရာင္မ်ိဳး ရွိေနရမယ္။ သြားဖံုး ေသြးယုိတာမ်ိဳး ရွိမေနရဘူး။

(၉)
ဆံပင္ေတြက ေတာက္ပေနရမယ္။ ေဘာက္မရွိေစရဘူး။

(၁၀)
ႂကြက္သားေတြ ရွိသင့္တဲ့ေနရာမွာ ရွိကိုရွိေနရမယ္။ အေရျပားေတြတင္းၿပီး ႐ုန္းျပန္အား (elasticity) ရွိရမယ္။

ေရွးေခတ္တုန္းကေတာ့ ေယာက္်ားတို႔ရဲ႕ အဌာရသ ပညာရပ္ (၁၈) မ်ိဳး ရွိခဲ့တာကို ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အခုေခတ္သစ္မွာ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ထုတ္ေဖာ္ျပဌာန္းထားတဲ့ က်န္းမာေရးစံႏႈန္း (၁၀) ခ်က္က ဘာမလိုက္နာစရာ ရွိပါ့မလဲ။ (ဘာသာျပန္သူ)

* * * * * *
ေမာင္ေမာင္လိႈင္ (အပ္စိုက္ကု) ၏ က်န္းက်န္းမာမာ အသက္ (၁၀၀) အမွတ္ (၃) မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ေစ်းကြက္၀င္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သို႔မဟုတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေစ်းေပါေနၿပီ - ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

ေျပာခ်င္တာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီပို႔စ္မွာ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ေျပာခြင့္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသေတြကို ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူေတြဆီ ကူးစက္သြားခဲ့ရင္လည္း ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္လုိက္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း အခုတေလာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ ေဆာင္းပါး၊ စာအုပ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးအမည္ စံုလင္စြာနဲ႔ ထြက္ရွိေနပါတယ္။ ကာလတစ္ခုမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခြင့္ မရခဲ့တာမို႔ အခုအခ်ိန္ အခါအခြင့္သင့္ခ်ိန္မွာ အံုလိုက္က်င္းလုိက္ ေရးၾက၊ ထုတ္ၾကတာ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ေပးၿပီး ေဆာင္ရြက္သြားတဲ့ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ႕ အေၾကာင္းကို မသိခ်င္တဲ့ျမန္မာ ဘယ္မွာရွိလိမ့္မတုန္းဗ်ာ။ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္းပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကလည္း ဖတ္လို႔မ၀၊ သိလို႔မကုန္ မဟုတ္လား။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးက အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တင္ျပၾကတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး တမက္တေမာ ဖတ္ၾကရတာေလ။ ဒါေပမယ့္... ဒါေပမယ့္ဗ်ာ.....။

သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနက် စကားလံုးအတုိင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ "ငါတို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း အခုမွ တကယ့္ကို ေစ်းကြက္၀င္ ေရာင္းကုန္ႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တယ္ကြာ" ဆိုသလိုပါပဲ။ ဂ်ာနယ္ေတြကလည္း ဆိုင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆုိင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓာတ္ပံု ထည့္ၾကတယ္။ (ႏုိင္ငံေရးဂ်ာနယ္၊ သတင္းဂ်ာနယ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံုထည့္တာမ်ိဳးက နားလည္လို႔ရတယ္။ မဆီမဆုိင္ ေပါ့ပ္တို႔၊ အတင္းအဖ်င္းတို႔၊ လမ္းေဘးမွာ လက္ကမ္းလုိက္ေ၀တဲ့ စာေစာင္တို႔၊ သူ႔ဟာသူ မဲဆြယ္တဲ့ကိစၥတို႔မွာ ဓာတ္ပံုႀကီးသံုးေနတာကေတာ့ ဘယ္လုိမွကို လက္မခံႏုိင္ပါ။ အက်ႌမွာ စတစ္ကာ ႐ိုက္ထားတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံု၊ လုပ္တဲ့အလုပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းစဥ္နဲ႔ ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္း။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓာတ္ပံုႀကီးေထာင္ၿပီး မဲဆြယ္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားေတြအေၾကာင္းကို သီးသန္႔ေရးဦးမယ္။) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေတြ ထည့္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း စာအုပ္ေတြကလည္း ထုတ္လိုက္ၾကတာမွ ၀ယ္ဖတ္လို႔ကို မႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ... ႏွစ္လ သံုးလေနမွ တစ္အုပ္ထြက္ရင္ေအာင္ ၀ယ္ဖတ္လို႔ အဆင္ေျပခ်င္ ေျပလိမ့္ဦးမယ္။ အခုေတာ့ စာအုပ္ဆုိင္မွာ အေၾကာင္းအရာ ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း စာအုပ္ေတြက မ်ားလွခ်ည္လားဗ်ာလို႔ ညည္းရေလာက္ေအာင္ကို ေပါခ်င္းေသာခ်င္း။ အဲဒီလိုေျပာေတာ့ တခ်ိဳ႕ကို ကုိဉာဏ္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၾကမယ္၊ လက္သီးနဲ႔ ထိုးခ်င္ၾကလိမ့္မယ္။ မတတ္ႏုိင္ဘူးဗ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အဲဒီေလာက္ႀကီး လုပ္စားၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္ မေက်နပ္တာ အမွန္ပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံသားေတြအေပၚ ရွိတယ္ဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တာ၊ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ တုိင္းျပည္အက်ိဳးကို အသက္စြန္႔ၿပီး လုပ္သြားခဲ့တဲ့ အာဇာနည္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲေလာက္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာကို ေတြးယူလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံုေတြကို အသံုးျပဳေနၾကသူေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို ေရးခ်င္တုိင္း ေရးေနသူေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးဖခင္မို႔ ဂုဏ္ျပဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးေနၾကတာလား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ ေရးဖြဲ႔ၾကတာလား ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ေမးၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ မီဒီယာသမားေတြဟာ လွည့္ကြက္ေတြနဲ႔ စာဖတ္တဲ့လူေတြကို နားလွည့္ပါး႐ိုက္ လုပ္ေနတာ အေတာ္အခံရခက္ပါတယ္။ မသိတဲ့လူက စိတ္မတိုေပမယ့္ သိေနတဲ့အခါ စိတ္တိုရတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ေဖာ္ျပခြင့္မရတဲ့ ကာလေတြတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းဆိုရင္ သိပ္ၿပီးေတာ့ လူေတြက စိတ္၀င္စားၾကတာပဲ။ အခုမ်ားေတာ့ ေျပာ...မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္တုိင္းနီးနီးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံုပါတယ္။ အဲဒီဂ်ာနယ္ေတြကလည္း တြန္႔လိမ္ေၾကမြၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္က ေခြးေျခေအာက္ကို က်လို႔က်၊ ထမင္းစားရင္သံုးတဲ့ စားပြဲခင္းျဖစ္လို႔ျဖစ္၊ အိမ္သာတက္ရင္းသံုးတဲ့ ခ်ီးကုန္းစကၠဴ ျဖစ္လို႔ျဖစ္နဲ႔ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ။ အခုေနမ်ားေလ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ထဲကို ၀င္သြား၊ ၿပီးရင္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ကုိင္ဖတ္၊ တစ္ဆက္တည္းပဲ ပါးစပ္ကေန အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၾကည့္ပါလား၊ "ဟာ... ဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓာတ္ပံု ပါလာတယ္" လို႔။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဆိုရင္ေတာ့ အျခားလူေတြရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အခုဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲဆိုတာ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္သာ ေတြးၾကည့္ပါေတာ့။ မေတြးတတ္ရင္လည္း လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဘယ္ေလာက္ ေစ်းေပါေနသလဲဆိုတာကို သိရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတာကိုပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႔ရၿပီ၊ ဖတ္လို႔ရၿပီ၊ ေရးလို႔ရၿပီ ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေနၾကဦးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုဉာဏ္ လြန္တာရွိက ၀ႏၵာမိပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္း အသာေလး ေဘးေရွာင္ေနပါရေစေတာ့။ အခုေတာ့ တလက္စတည္း ႀကံဳခဲ့သမွ် ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ေလးကို ဆက္ေျပာပါရေစဦး။

ဒီလိုဗ် ဒီလို။ တစ္ရက္ကေပါ့ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ ထံုးစံအတုိင္း ဂ်ာနယ္၀ယ္ဖို႔သကာလ ဂ်ာနယ္ဆုိင္ကို သြားခဲ့ရတာေပါ့။ ဂ်ာနယ္ေရြးရင္း၊ ၀ယ္ရင္းနဲ႔ ခင္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြဆီကို မ်က္စိတစ္ခ်က္ ၾကည့္မိပါေရာ။ ေဟာ.. အဲဒီမွာ ဘာသြားေတြ႔သလဲဆိုေတာ့ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လထုတ္ ႏြယ္နီမဂၢဇင္း ကိုပါ။ ေၾသာ္.. ကိုဉာဏ္ရယ္ ႏြယ္နီမဂၢဇင္းကို ေတြ႔တာမ်ား အထူးအဆန္း ေျပာေနရျပန္ၿပီလို႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္အသည္း၊ ကၽြန္ေတာ့္အာ႐ံုကို ဖမ္းစားလိုက္တာက မ်က္ႏွာဖံုးေပၚမွာ စာလံုးအနီနဲ႔ ထင္းထင္းႀကီးေရးထားတဲ့ စာလံုးေတြေၾကာင့္ပါခင္ဗ်။ ဘာလဲဆိုေတာ့ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တကယ္႐ိုင္းသေလာ" တဲ့။ ကဲ... စာလံုးေလးေတြက စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းေပဘူးလား။ အခ်ိဳ႕ေသာ စာဖတ္သူေတြအတြက္ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ ႐ုပ္ပံုလႊာကို မဖတ္ဘူးရင္ အဲဒီစာလံုးေတြက ဆြဲေဆာင္ႏုိင္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူးခင္ဗ်။ ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ ႐ုပ္ပံုလႊာထဲက "ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အ႐ိုင္း" ကို ဖတ္ထားဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ အတြက္ကေတာ့ ေတြးရၿပီေပါ့။ ေခါင္းစဥ္ကိုက စဥ္းစားစရာ ေတြးစရာေလ။ အျခားလူေတြေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ကေတာ့ တစ္ခါမွ အဲဒီလို ေတြးမွမေတြးဘူးတာကိုး။ ဟုတ္တယ္ေလ... ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ တကယ့္အ႐ိုင္းလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လူေတြက အ႐ိုင္းအစိုင္းလို႔ ထင္ေနၾကတာလား စသည္ျဖင့္ တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူးပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ေလးစားၿပီးသား၊ ၾကည္ညိဳၿပီးသား။ အဲလိုပဲ ခံစားမိခဲ့တာကိုး။ ဘာမွ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ အဲဒီမဂၢဇင္းကို ျမန္မာေငြ ၂၂၀၀ က်ပ္ ေပးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ၀ယ္လာခဲ့မိပါတယ္။

အခန္းကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အ၀တ္အစား မလဲႏုိင္ေသးဘူး။ မဂၢဇင္းကို အရင္လွန္ဖတ္ရတယ္။ အေ၀းႀကီး မလွန္ရပါဘူးဗ်ာ။ မာတိကာၿပီးတာနဲ႔ စာမ်က္ႏွာ ၁ ကေန ၅ အထိ အဲဒီအေၾကာင္း ေရးထားတာပါပဲ။ ေရးတဲ့လူက ၿငိမ္းသစ္ တဲ့။ တစ္ခါမွကို မၾကားဖူးတဲ့ ကေလာင္နာမည္ ဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္က စာဖတ္နည္းတဲ့အတြက္ ကေလာင္စံု မသိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ မဟုတ္ပါဘူးေလ... ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္မွာပါ။ ဟုတ္တယ္ေလ... ေတာ္႐ံုကေလာင္ဆုိရင္ ဒါမ်ိဳး အေၾကာင္းအရာကို ဘယ္ေရးရဲလိမ့္မလဲ။ လြယ္တာမွတ္လို႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တကယ္႐ုိင္းသေလာဆုိၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး ေရးတယ္ဆိုတာ အခ်က္အလက္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု၊ တင္ျပပံု ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေရးတတ္ခါမွ ေတာ္ကာက်မွာ မဟုတ္လား။ ကိုဉာဏ္တို႔ စာေတြဒီေလာက္ဖတ္ေနၿပီး ဒီကေလာင္ကို မသိတာကိုေတာ့ အေတာ္ေလး အ တာပဲလို႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေတြးမိတယ္။ ထားပါေလ။ ဆက္ရေအာင္ပါ။

ပထမဆံုးအပိုဒ္မွာ နိဒါန္းပ်ိဳးတဲ့ သံုးေလးေၾကာင္းက ဟုတ္သလိုလိုေတာ့ ရွိသားဗ်။ အမယ္ေလး... ပထမအပိုဒ္မွ မဆံုးေသးဘူး ေမာင္မင္းႀကီးသားက လုပ္ခ်ပါၿပီဗ်ာ။ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အ႐ိုင္းကို သူ ကိုးတန္းႏွစ္ေလာက္မွာ ဖတ္ျဖစ္္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း စလာပါၿပီ။ စိတ္ထဲမွာ ထင့္သြားတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူစာေရးဖို႔အတြက္ ေျခဆင္းပ်ိဳးတာပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးလုိက္ၿပီး ဆက္ဖတ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ငါးပါးေမွာက္တာပါပဲ။ ေက်းဇူးရွင္က ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အ႐ုိင္း အဖြဲ႔အႏြဲ႔ထဲက သူသေဘာက်တာေလးေတြ ေျပာရရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ခပ္႐ုိင္း႐ိုင္းလို႔ ဆိုႏုိင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ေဖာ္ျပတာေပါ့ေလ။ အင္း.. ေဖာ္ျပတယ္လို႔ သံုးရတာ နည္းနည္းေတာ့ တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ငါးမ်က္ႏွာရွိတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ သံုးမ်က္ႏွာေလာက္ကို အဲဒီအဖြဲ႔အႏြဲ႔ထဲက ျပန္ကူးထားတာဆိုေတာ့ ကိုးကားတယ္ ေျပာရမလား၊ ၫႊန္းဆိုတယ္လို႔ သံုးရမလား။ ကၽြန္ေတာ့္ဉာဏ္ေလး တစ္ထြာတစ္မိုက္နဲ႔ မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ထားပါေတာ့။

သည္းခံစိတ္ကို အတံုးလုိက္အတစ္လိုက္ ေမြးၿပီးသကာလ ေဆာင္းပါးကိုဆံုးေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဖတ္ပါတယ္။ နိဂံုးပိုဒ္ေလးကုိေတာ့ နည္းနည္းေလး အမွတ္ေပးခ်င္သား။ ဘာတဲ့ ေရးထားတာေလးက "သို႔ျဖစ္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ႐ႈျမင္ႏုိင္ေသာ အ႐ုိင္းသည္ အတၱႏွင့္ယွဥ္ေသာ အ႐ုိင္းမဟုတ္။ စြန္႔လႊတ္ေသာစိတ္၊ ကုိယ္က်ိဳးမငဲ့ေသာ စိတ္၌တည္သည့္ ႐ိုးေျဖာင့္မွန္ကန္ေသာ အ႐ုိင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္" တဲ့။ ကဲ မွတ္ပလား။

စာေတြဖတ္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အက်င့္တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီစာကို ႀကိဳက္ရင္ႀကိဳက္သလို၊ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္သလို မွတ္ခ်က္ေရးတတ္ျခင္းပါပဲ။ ဖတ္တဲ့စာအုပ္မွာ ေနရာလြတ္မရွိရင္ စာရြက္လြတ္နဲ႔ေရးၿပီး အဲဒီေနရာမွာ ပင္ခ်ဳပ္ၿပီး ကပ္ထားတဲ့အထိ ေရးပါတယ္။ အခုလည္း ေအာက္မွာ ေနရာလြတ္ေလး ရွိတာဆိုေတာ့ အဲဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ေအာက္မွာ မွတ္ခ်က္ေလး ေရးမိပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ၾကမယ္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ ေရးျပပါရေစ။

"ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ေျပာေသာ သမုိင္းတစ္ကြက္ႏွင့္ နိဂံုးတစ္ပိုဒ္မွလြဲ၍ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမပါဘဲ ဆရာတာရာ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာကို ျပန္လည္ ေဘာ္ခ်က္ေသာ စာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေပသည္။ ဆိုး၀ါးေပစြ။ ေပးထားေသာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေရးထားေသာစာမွာ ဘယ္လိုမွကို အဆက္အစပ္ မရွိ။ အေပၚက တုိက္ပံု၀တ္ထားၿပီး ေအာက္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ႀကီးႏွင့္ ျဖစ္ေနသကဲ့သို႔ပင္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တကယ္႐ုိင္းသလား ဆိုသည္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသူ ၿငိမ္းသစ္ ကေတာ့ တကယ္႐ုိင္းေပသည္။"

ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ခ်က္ လြန္ေကာင္းလြန္ႏုိင္ပါသည္။ ႐ုိင္းေကာင္း႐ုိင္းႏုိင္ပါသည္။ စာဖတ္တဲ့လူေတြကို ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုလုပ္ၿပီး ေစာ္ကားတာကေတာ့ ေအာက္တန္းက်လြန္းပါသည္။ အဲဒီဆရာ့ဆရာႀကီး ၿငိမ္းသစ္ဆုိသူမ်ား ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္မိလို႔ စိတ္တိုတိုနဲ႔ အဲဒီေကာင္ ကိုဉာဏ္ဆိုတဲ့ေကာင္ မေလာက္ေလး မေလာက္စားနဲ႔ ေတာ္ေတာ္႐ုိင္းတဲ့ေကာင္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္အ႐ုိင္းအစိုင္းပါဟု ျပန္ေျပာမိမည္လား မဆိုႏိုင္။

မဆီမဆုိင္ဟုပဲ ဆုိခ်င္ဆို။ ဥပမာတစ္ခု ေပးခ်င္ပါေသးသည္။ ေစ်းေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ "လာေနာ္... လာေနာ္... အက်ႌေတြ တစ္ထည္မွ တစ္ရာပဲ၊ တစ္ထည္မွ တစ္ရာပဲ" ဆုိၿပီး ေအာ္ေရာင္းေနသည့္ ေစ်းသည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အက်ႌတစ္ထည္ကို တစ္ရာဆိုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ အိမ္ေနရင္းျဖစ္ေစ၊ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရင္းျဖစ္ေစ၊ လယ္ထြန္ရင္းျဖစ္ေစ၊ ကုန္ထမ္းရင္းျဖစ္ေစ၊ ဆိုက္ကားနင္းရင္းျဖစ္ေစ၊ ျမင္းလွည္းေမာင္းရင္းျဖစ္ေစ ၀တ္လို႔ရတာပဲ၊ ၀င္ၾကည့္ဦးမွ၊ ၀င္ေရြးဦးမွပဲ ဆုိၿပီး ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ပုပုရြရြတို႔ အလုအယက္ လာၾကမည္။ အက်ႌကို ေရြးေနကာက်မွ အစ္မႀကီးယူပါ၊ အဲဒါက ငါးရာပါ၊ အစ္ကိုႀကီးယူပါ အဲဒါက တစ္ေထာင္ဖိုး သံုးထည္ပါဟု ေျပာမည္။ မင္းေအာ္ေတာ့ အက်ႌတစ္ထည္ တစ္ရာဆိုဟု ေစ်း၀ယ္ေတြက စိတ္တိုတုိနဲ႔ ေမးမည္။ ထိုအခါ ေရာင္းသူက ဟာ... အစ္ကိုႀကီးကလဲ၊ အစ္မႀကီးကလဲ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ အက်ႌတစ္ထည္ကို တစ္ရာနဲ႔ ရမလားဗ်။ လက္ဖက္ရည္ေတာင္ တစ္ခြက္ကို သံုးရာေလာက္ ျဖစ္ေနတာကို။ တစ္ထည္တစ္ရာက ဟိုေထာင့္က ကေလး၀တ္အက်ႌေတြကို ေျပာတာဆိုၿပီး ေမြးကာစကေလး ၀တ္သည့္ လက္တစ္ထြာခန္႔ အက်ႌေလးေတြကို ခပ္တည္တည္ႏွင့္ လက္ညႇိဳးထိုးျပမည္။ ၿပီးလွ်င္ အဲဒီေစ်းသည္ဆုိတဲ့ေကာင္ကပဲ ေစ်း၀ယ္သူကို ဘာလဲကြာ... အလကားေနရင္း ေပါေခ်ာင္ေကာင္း လိုခ်င္တဲ့ေကာင္နဲ႔ လာေတြ႔ေနေသးတယ္ဆိုၿပီး အထင္ေသးမ်က္လံုးနဲ႔ေတာင္ ၾကည့္လုိက္ဦးမည္။ ကဲ... ေစ်း၀ယ္တဲ့လူရဲ႕ ေနရာကေန စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ အက်ႌတစ္ထည္ တစ္ရာမက တန္တာကိုေတာ့ ေစ်း၀ယ္တဲ့လူေတြက သိတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ထမင္းစားေနတဲ့လူေတြပဲ။ ဟိုဟာစားတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းေရာင္းတဲ့လူက ဘာကိစၥ အက်ႌေတြ တစ္ထည္မွ တစ္ရာ လို႔ ေအာ္ရသလဲ။ လာ၀ယ္တဲ့လူကို အျပစ္တင္သင့္ပါသလား။ ေစ်းေရာင္းသူ၏ လွည့္ကြက္သည္ဘာလဲ၊ ေစ်း၀ယ္သူ၏ အျဖစ္သည္ ဘာလဲဆိုတာကို ယခုစာဖတ္သူ ေတြးၾကည့္ေနမိမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။ သင့္အေတြး၊ သင့္အျမင္မ်ားကိုလည္း ဖတ္လို၊ ၾကားလိုပါေၾကာင္းခင္ဗ်ား။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

စာႂကြင္း။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေလ သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ ဆိုတာႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ ရလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုနဲ႔ အတြင္းခံေတြ၊ ေဘာ္လီေတြ၊ ေခါင္းစည္းေတြ၊ စြပ္က်ယ္ေတြ၊ ဖင္ထိုင္ခံုစြပ္ေတြ၊ ဘီယာပုလင္းေတြ၊ အရက္ပုလင္းေတြမ်ား ထုတ္လာၾကမလားလို႔ ေတြးမိလို႔ပါ။ ေၾသာ္... စိတ္တိုသလားဗ်... ခင္ဗ်ားက သာမန္ျပည္သူေတြး ေတြးတာကိုး။ ၿပံဳးေနတာလားဗ်... ခင္ဗ်ားက စီးပြားေရးအျမင္ တယ္ရွိတာကိုး။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၈ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
ညေန ၄ နာရီ ၄၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟာသမ်ား

အေကာင္းျမင္သမား၊ အဆိုးျမင္သမား
အဆိုးျမင္သမားက စိတ္မခ်မ္းသာစြာ ေျပာသည္။
"ဒီထက္ဆိုးတာ မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီထက္ဆိုးတာ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး"
အေကာင္းျမင္သမားက အားတက္သေရာ ေျပာသည္။
"ရွိႏုိင္ေသးတယ္၊ ရွိႏုိင္ေသးတယ္"

မ်က္စိမႈန္တဲ့ယုန္
၀က္၀ံ၊ ေျမေခြးႏွင့္ ယုန္တို႔ အေထြေထြ စစ္မႈထမ္းဥပေဒအရ စစ္မႈထမ္းခ်ိန္ေရာက္သျဖင့္ စစ္သားစုေဆာင္းေရး႐ံုးသို႔ သြားၾကသည္။ ေဆးေကာ္မရွင္က ၎တို႔တစ္ဦးခ်င္းကို ေဆးစစ္သည္။ ၀က္၀ံႏွင့္ ေျမေခြးတို႔ ႏွစ္ဦးစလံုး ေဆးေအာင္ၾကသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး သုန္သုန္မႈန္မႈန္ အမူအရာျဖင့္ ထိုင္ေနၾကသည္။ မည္သူမွ် စစ္မႈမထမ္းလိုၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ၀မ္းသာေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ အခန္းထဲမွ ယုန္ ထြက္လာသည္။
"၀မ္းသာလုိက္တာ၊ ငါ စစ္မႈထမ္းစရာ မလိုဘူး၊ ငါ ေဆးမေအာင္ဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔ မေအာင္ရမွာလဲ၊ မင္းရဲ႕က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာ ငါတို႔ သိသားပဲ"
"ဟိုအေ၀းက ေတာင္ကုန္းကို ျမင္သလား"
"ျမင္တယ္"
"ဘယ္ဘက္ေထာင့္က ကၽြန္းပင္ႀကီးကိုေရာ ျမင္ၾကရဲ႕လား"
"ျမင္တယ္"
"ညာဘက္ထြက္ေနတဲ့ အကုိင္းေရာ"
"ျမင္တယ္"
"ေအာက္ဘက္ကို စိုက္က်ေနတဲ့ အရြက္ႏွစ္ရြက္ကိုေရာ"
"ျမင္တယ္"
"အဲဒါ ေျပာတာေပါ့၊ ငါက ကၽြန္းပင္ႀကီးကိုေတာင္ မျမင္ဘူး"

ညႇဥ္းဆဲလိုက္မယ္
မီးျပတုိက္သို႔ ေလွတစ္စင္ ကပ္လာသည္။ ေလွေပၚမွ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ၿပီး ေဒါသထြက္ေနေသာ အမူအရာျဖင့္ စာပို႔လုလင္ ဆင္းလာသည္။ ထို႔ေနာက္ မီးျပတိုက္ အမႈထမ္းအား ၎၏စာကို ေပးလုိက္သည္။ မီးျပတိုက္၀န္ထမ္းက ေျပာသည္။
"ေနာက္တစ္ခါ ငါ့အတြက္ စာလာပို႔တဲ့အခါ အခုလို မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳး လုပ္လာတာေတြ႔ရင္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာတစ္ေစာင္ကို ငါ တစ္ႏွစ္စာ မွာလုိက္မယ္၊ နားလည္လား"

ေစတနာနဲ႔ပါ
ခ်ဴခ်ာ ေလွေလွာ္လာသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွ ေလွတစ္စီးကို ေတြ႔သည္။ ေလွႏွစ္စီး ဆံုၾကေသာအခါ ဒုတိယေလွေပၚမွ ေယာက္်ားႀကီးႏွစ္ဦးက ခ်ဴခ်ာကို ေျပာသည္။
"ဒီအနားမွာ အသံဆိုးနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့လူကို မေတြ႔မိဘူးလား"
"ဟင့္အင္း"
"ေတြ႔ရင္ က်ဳပ္တို႔ကို အေၾကာင္းၾကားဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ျမစ္အတိုင္း ခ်ဴခ်ာ ဆက္ေလွာ္သည္။ တစ္ေနရာတြင္ "ကယ္ၾကပါ၊ က်ဳပ္ ေရနစ္ေနၿပီ" ဟု လူတစ္ေယာက္ တစာစာ ေအာ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ခ်ဴခ်ာက ၎ကို ေလွာ္တက္ျဖင့္ ေခါင္းကို ႐ိုက္သည္၊ ပါးစပ္မွလည္း လွမ္းေအာ္ေျပာသည္။
"ေဟ့လူ၊ ပုန္းေန၊ ဟိုမွာ ခင္ဗ်ားကို လိုက္ရွာေနၾကတယ္"

နားမလည္ႏုိင္ဘူး
"ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ ယူခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိမွ နားမလည္ႏုိင္ဘူး"
"ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မကာကြယ္ႏုိင္တဲ့လူေတြကို ဥပေဒက ကာကြယ္ေပးထားတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား တကယ္ မိန္းမယူတဲ့အခါ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္"

သစၥာရွိေသာျမင္း
လင္ရွိမယားကို ႀကိဳက္ေနသာ လူငယ္သည္ အမ်ိဳးသမီး၏အိမ္သို႔ ျမင္းစီးကာ ေရာက္လာသည္။ အိမ္ေပၚမတက္မီ ၎က ျမင္းကို ေျပာသည္။
"ငါးထပ္တုိက္က ၀ရန္တာရွိတဲ့အခန္းကို ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား၊ ၀ရန္တာတည့္တည့္ေအာက္မွာ မင္းေစာင့္ေန၊ သူ႔ေယာက္်ား ေရာက္လာရင္ အဲဒီ ၀ရန္တာကေန ငါ ခုန္ဆင္းမယ္၊ ၿပီးေတာ့ တို႔ ဒုန္းစိုင္းၿပီး လစ္ၾကမယ္"
ဤသို႔ေျပာၿပီး အမ်ိဳးသမီး၏ အခန္းသို႔ ၎တက္သြားသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ အခန္းတြင္ လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံ မည္လာသည္။ လူငယ္သည္ ၀ရန္တာဘက္ထြက္ကာ ေအာက္သို႔ ခုန္ဆင္းလုိက္သည္။ အမ်ိဳးသမီးက အခန္းတံခါးကို သြားဖြင့္သည္။ တံခါးေရွ႕တြင္ ျမင္းရပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ျမင္းက ေျပာသည္။
"အျပင္မွာ မိုးရြာလာတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္၀င္ေအာက္မွာ မိုးခိုရင္း ေစာင့္ေနမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္သခင္ကို ေျပာလုိက္ပါ"

* * * * * ေမာင္ေကာင္းထုိက္ရဲ႕ ဟာသပေဒသာထဲက ေကာက္ႏုတ္ေ၀မွ်တာပါ။ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ာ * * * * *

ေသာမတ္ဖရီးမင္း၊ ေရနံ၊ အေမရိကန္ႏွင့္ အာရပ္ကမၻာ

ဒီပို႔စ္ရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ဖတ္မိတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို သေဘာက်လို႔ ေကာက္ႏုတ္ၿပီး ျပန္လည္ေ၀မွ်တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ နည္းနည္းေလး လွ်ာရွည္ခ်င္ေသးတဲ့အတြက္ ခြင့္ျပဳၾကပါဦး။ ေသာမတ္ဖရီးမင္း ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အင္မတန္မွကို ကေလာင္စြမ္းထက္တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့၊ ေရးတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြဟာ သူမ်ားေတြနဲ႔မတူ ကြဲထြက္ေနတတ္တာကို သတိထားမိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ပိႆေလးနဲ႔ ေဘးပစ္ဆိုသလိုမ်ိဳး ေျပာတတ္တာကို သတိထားမိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ျမင္သာထင္သာ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဆရာေက်ာ္၀င္း ဘာသာျပန္ၿပီး စာေပဆုရခဲ့တဲ့ ကမၻာျပားၿပီ (The World is Flat) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ျပဳစုခဲ့သူေပါ့။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာက သူတို႔ဆီက ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကိုက အဲဒီလိုမ်ိဳး အျမင္စူးရွၾကတာလား ဆိုတာကိုပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီကဆရာေတြ ဘာသာျပန္တာေတြကိုသာ ဖတ္ၾကရတာကိုး။ ဒါလည္း ကၽြန္ေတာ့္အေတြးပါ။ အခုလည္း ေသာမတ္ဖရီးမင္းရဲ႕ If not now, when? ဆိုတဲ့ စာကိုရည္ၫႊန္းၿပီး ဆရာမင္းညိဳ ေရးသားထားတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ေရနံ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပါးတစ္ပုဒ္ထဲက သေဘာက်မိတာ အခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ အခုျပန္လည္ ေ၀မွ်တာေတြပဲ ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို လာထိတဲ့ စာအခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္လက္တို႔ျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေျပာလိုပါတယ္။

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

* "အေမရိကန္၊ မင္းက မီးေတာင္ေျခရင္းမွာ အိမ္ေဆာက္ထားတယ္။ အဲဒီမီးေတာင္ရဲ႕ အက္ေၾကာင္းေတြကေန အခု ေခ်ာ္ရည္ေတြ ထြက္ေနၿပီ။ ေပါက္ထြက္ေတာ့မလို တစ္ေတာင္လံုးလည္း ယိမ္းထိုးေနၿပီ။ မင္းရဲ႕အိမ္ကို ေရႊ႕ေတာ့" အခုကိစၥမွာ မင္းရဲ႕အိမ္ကို ေရႊ႕ေတာ့ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမရိကန္ေတြ (အာရပ္ကမၻာက) ေရနံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငမ္းငမ္းတက္ ျဖစ္ေနတာကို ရပ္လိုက္ေတာ့လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

* က်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွာ အေမရိကန္ (ဥေရာပနဲ႔ အာရွလည္း ပါပါတယ္) ဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသကို ဓာတ္ဆီဆုိင္ႀကီးေတြ စုေ၀းရာေဒသအျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ၾကတယ္။ ေဆာ္ဒီဆီဆုိင္၊ အီရန္ဆီဆုိင္၊ ကူ၀ိတ္ဆီဆုိင္၊ ဘာရိန္းဆီဆုိင္၊ အီဂ်စ္ဆီဆုိင္၊ လစ္ဗ်ားဆီဆုိင္၊ အီရတ္ဆီဆုိင္၊ အာရပ္ေစာ္ဘြားမ်ားျပည္ေထာင္စုဆီဆုိင္ စသည္ျဖင့္။

* ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သေဘာတူညီမႈ လုပ္ၾကရေအာင္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေရနံေတြကို ထုတ္သာထုတ္။ ေစ်းလည္းမမ်ားေစနဲ႔ေပါ့။ အစၥေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း သိပ္ေခါင္းထဲ ထည့္မေနပါနဲ႔။ အဲဒီလို လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔ အာရပ္ေတြလည္း လုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ် လုပ္ႏုိင္တယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူေတြကို တားခ်င္တာရွိလည္း တား။ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားခ်င္လည္း စား။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗလီေတြကေန အေမရိကန္ မေကာင္းေၾကာင္း တရားေဟာခ်င္သပဆိုလည္း ေဟာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ သတင္းစာေတြထဲ က်ဳပ္တို႔ အေမရိကန္ေတြအေၾကာင္း ႀကိဳက္တာေရး။ ေရနံေလးသာ ထုတ္ေပးပါ။ ေစ်းေလးလည္း ခ်ေပးထားပါ။ အစၥေရးကိုလည္း သိပ္ျပႆနာ မရွာနဲ႔ေပါ့။ က်န္တာ ႀကိဳက္တာသာ လုပ္ဗ်ာ။

* အာရပ္ကမၻာမွာ ခုိင္မာတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ေတြမရွိ၊ အရပ္ဖက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ မရွိ၊ ဒီမိုကေရစီ အစဥ္အလာ ဒါမွမဟုတ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆိုတာလည္း မရွိ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းေရးဆုိတာ လြယ္ကူတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။

* အာရပ္ကမၻာတြင္ အဓိကမလံုေလာက္မႈ (၃)ခု ရွိသည္။ (၁) ပညာေရး ခါးဆက္ျပတ္မႈ၊ (၂) လြတ္လပ္မႈ၊ (၃) အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ပါ၀င္လႈပ္ရွားပိုင္ခြင့္ မရွိျခင္း။

* အာရပ္ကမၻာႀကီး သမိုင္းထဲကို ျပန္လာတာဟာ အင္မတန္ကို ခက္ခဲၿပီးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥဆိုၿပီး အယူမမွားသင့္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကေန႔အာရပ္ကမၻာမွာ ျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ၾကား မေနဘဲ အဲဒီမွာ ဒီမိုကေရစီ အျမစ္တြယ္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကပါစို႔လားဗ်ာ....။

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ဖတ္မိတာကေတာ့ Real Time Journal, Vol.1, No.5, Page.7 မွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ေသာမတ္ဖရီးမင္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို သိုးေဆာင္းဘာသာနဲ႔ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ရွိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၇ ရက္၊ တနလၤာေန႔။
ညေန ၄ နာရီ ၅၀ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

လႊတ္ေတာ္မတက္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခြင့္တုိင္ၾကားစာ

သို႔
တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ သဘာပတိ

အစီရင္ခံပါသည္ ခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ေနမေကာင္းထိုင္မသာ ျဖစ္ေနပါ၍ ယေန႔ လႊတ္ေတာ္သို႔ မတက္ေရာက္ႏုိင္သည္ကို ခြင့္လႊတ္ပါမည့္အေၾကာင္း၊ ယေန႔ တင္ေျမႇာက္ျခင္းခံရေသာ အၿမဲတမ္းဥကၠ႒ အားလည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ခ်ီးက်ဴးစာကို ကမ္းလွမ္းလိုက္ေစလိုပါသည္ခင္ဗ်ား။

ေအာင္ဆန္း
တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အမတ္

ပထမအႀကိမ္ေျမာက္ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ညီလာခံကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန႔မွ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့ရာတြင္ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနမေကာင္းသျဖင့္ ခြင့္တစ္ရက္ တုိင္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

[Weekly ELEVEN News Journal, Vol.6, No.21, Page.27, တင္ႏုိင္တိုုး၊ ပထမအႀကိမ္ေျမာက္ တုိင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ညီလာခံ မွ ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။]

သားသမီးက်င့္၀တ္၊ မိဘက်င့္၀တ္၊ တပည့္က်င့္၀တ္၊ ဆရာက်င့္၀တ္၊ လင္က်င့္၀တ္၊ မယားက်င့္၀တ္၊ မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္

သားသမီးက်င့္၀တ္ ၅ ပါး
ေကၽြးေမြးမပ်က္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ၊ ေမြခံထိုက္ေစ။ လွဴမွ်ေ၀၍၊ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ၀တ္ငါးသြယ္၊ က်င့္ဖြယ္ သားတုိ႔တာ။
(၁) မိဘတို႔ကို လုပ္ေကၽြးျခင္း။
(၂) မိဘတို႔၏ အမႈကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း။
(၃) မိဘစကားကို နားေထာင္၍ မိဘတို႔အေမြကို ခံထုိက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
(၄) မိဘတို႔ ကြယ္လြန္ေသာအခါ မိဘတို႔အတြက္ ရည္စူး၍ ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ အမွ်ေပးေ၀ျခင္း။
(၅) မိဘတို႔၏ မ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္း။

မိဘက်င့္၀တ္ ၅ ပါး
မေကာင္းျမစ္ထာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊ ၀တ္ငါးအင္၊ ဖခင္မယ္တို႔တာ။
(၁) မေကာင္းမႈမ်ားကို တားျမစ္ျခင္း။
(၂) ေကာင္းမႈ ေကာင္းရာမ်ားကို ညႊန္ျပျခင္း။
(၃) အတတ္ပညာ သင္ၾကားေပးရျခင္း။
(၄) ရင္းႏွီးလုပ္ကိုင္စားဖို႔ရန္ ေပးရျခင္း။
(၅) လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးရျခင္း။

တပည့္က်င့္၀တ္ ၅ ပါး
ညီညာထႂကြ၊ ဆံုးမနာယူ၊ လာမူႀကိဳဆီး၊ ထံနီးလုပ္ေကၽြး၊ သင္ေတြးအံရြတ္၊ တပည့္၀တ္၊ မခၽြတ္ငါးခုသာ။
(၁) ဆရာသင္ၾကား ဆံုးမသမွ်ကို ေလးစားစြာ ဂ႐ုတစိုက္ နားခံမွတ္သားရျခင္း။
(၂) ဆရာလာေသာအခါ ညီညာစြာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ခရီးဦးႀကိဳဆိုရျခင္း။
(၃) ဆရာ့ထံပါး ဆည္းကပ္ခစားရျခင္း။
(၄) ဆရာ့ထံပါး၀ယ္ ျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးရျခင္း။
(၅) ဆရာသင္ေပးၿပီးေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကို ေလးစားစြာ ေတြးေတာႀကံစည္ သင္အံေလ့က်က္ ႏႈတ္တက္ရြတ္ဆိုရျခင္း။

ဆရာ့က်င့္၀တ္ ၅ ပါး
အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင့္ရာအပ္ပို႔၊ ဆရာတို႔၊ က်င့္ဖို႔၀တ္ငါးျဖာ။
(၁) သိသင့္သမွ် အတတ္ပညာမ်ားကို သင္ၾကားေပးရျခင္း။
(၂) ဆံုးမၾသ၀ါဒေပး၍ ျပဳျပင္ေပးရျခင္း။
(၃) မိမိတတ္သမွ် အကုန္သင္ေပးရျခင္း။
(၄) တပည့္မ်ား ေဘးအႏၲရာယ္မျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳတင္တားဆီး ကာကြယ္ေပးရျခင္း။
(၅) မိမိထက္ ေက်းဇူးျပဳႏုိင္မည့္ ဆရာ့ထံသို႔ အပ္ႏွံေပးရျခင္း။

လင္က်င့္၀တ္ ၅ ပါး
မထီမဲ့ကင္း၊ အပ္ႏွင္းဥစၥာ၊ မိစၧာမမွား၊ ၀တ္စားဆင္ယင္၊ ျမတ္ႏိုးၾကင္၊ ငါးအင္လင္က်င့္ရာ။
(၁) မိမိမယားအား မထီေလးစား မျပဳလုပ္ရျခင္း။
(၂) မိမိရွာေဖြရသမွ် ဥစၥာမ်ားကုိ အပ္ႏွံရျခင္း။
(၃) အျခားမိန္းမမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပားက်ဴးလြန္မႈ မရွိရျခင္း။
(၄) အ၀တ္အစားမ်ားကို ဆင္ယင္ေပးရျခင္း။
(၅) ျမတ္ႏိုးၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံရျခင္း။

မယားက်င့္၀တ္ ၅ ပါး
အိမ္တြင္းမႈထုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ၊ မိစၧာၾကည္ေရွာင္၊ ေလ်ာ္ေအာင္ျဖန္႔ခ်ိ၊ ပ်င္းရိမမူ၊ ၀တ္ငါးဆူ၊ အိမ္သူက်င့္အပ္စြာ။
(၁) အိမ္တြင္းမႈလုပ္ငန္းကိစၥကို အဆင္ေျပေစရန္ စီမံျပဳလုပ္ရျခင္း။
(၂) မိမိလင္ေယာက္်ား အပ္ႏွံလာေသာ ဥစၥာမ်ားကို စနစ္တက် သိမ္းဆည္းထိန္းသိမ္းထားရျခင္း။
(၃) မိမိေယာက္်ားမွတစ္ပါးေသာ ေယာက္်ားတို႔ႏွင့္ မမွားယြင္း မေဖာက္ျပန္ရျခင္း။
(၄) မိမိဘက္ေဆြမ်ိဳး၊ လင္ဘက္ေဆြမ်ိဳးတို႔၌ မွ်မွ်တတ ေပးကမ္းရျခင္း။
(၅) လုပ္ငန္းကိစၥ အ၀၀၌ ပ်င္းရိျခင္းကင္း၍ ကၽြမ္းက်င္ရျခင္း။

မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္ ၅ ပါး
ေပးကမ္းခ်ီးျမႇင့္၊ ကုိယ္ႏွင့္ယွဥ္ထား၊ စီးပြားေဆာင္ရြက္၊ ႏႈတ္ႁမြက္ခ်ိဳသာ၊ သစၥာမွန္ေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊ က်င့္ေလ မိတ္သဟာ။
(၁) မိမိတတ္ႏုိင္သေလာက္ ေပးကမ္းခ်ီးျမႇင့္ျခင္း။
(၂) ကိုယ့္ေအာက္သို႔ မႏွိမ့္ခ်မူ၍ ကုိယ္ႏွင့္တန္းတူထားကာ ဆက္ဆံျခင္း။
(၃) ႏွစ္ဦးႏွစ္၀ ႀကီးပြားရန္အတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း။
(၄) ေျပာဆိုဆက္ဆံရာ၌ စကားအရာ ေျပျပစ္ခ်ိဳသာစြာ ေျပာရျခင္း။
(၅) စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ရာတြင္ သစၥာေဖာက္ဖ်က္မႈမရွိဘဲ မွန္ကန္တိက်ျခင္း။

အစာလည္းေဆး၊ ေဆးလည္းအစာ (၂)

ပဲပုပ္ပဲ
ခႏၶာကိုယ္္အတြက္ ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ အထူးျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ ကင္ဆာ ကာကြယ္သည္။ ရင္သားကင္ဆာ ကာကြယ္သည္။ စအိုႁပြန္ကင္ဆာ၊ အူမႀကီးကင္ဆာ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစသည္။

ဒန္႔သလြန္သီး
ပိုးသတ္သည္။ အာဖရိကမွာ ၎ကို ေရသန္႔စင္ရာမွာ အသံုးျပဳသည္။

ေမ်ာက္ဥ၊ အာလူး၊ ကန္စြန္းဥ
ေရဓာတ္၊ အခ်ိဳဓာတ္ႏွင့္ အဆီဓာတ္ကုိ စုပ္သျဖင့္ ဆီးခ်ိဳႏွင့္ အစာလမ္းေၾကာင္းကင္ဆာ ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။

ေျပာင္းဖူး (အရင့္)
ေသြးတိုးက်ေစသည္။ ေသြးလႊတ္ေၾကာ ေပ်ာ့ေစသည္။

ခရမ္းခ်ဥ္သီး
ကင္ဆာေရာဂါ ကာကြယ္သည္။ သားအိမ္ကင္ဆာႏွင့္ ပန္ကရိယကင္ဆာ ကာကြယ္သည္။

ငါး
အစာေၾကလြယ္သည္။ အဆီဓာတ္နည္းသည္။ ငါးကို ပိုမို၍ စားပါ။

ရယ္ေမာျခင္း
ေဆးဘုရင္ ျဖစ္သည္။ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေဆးတစ္ပါး ျဖစ္သည္။

ဂ်င္း
လည္ေခ်ာင္းနာ သက္သာေစၿပီး၊ အစာအိမ္ မအီမသာျဖစ္ျခင္းမွ သက္သာေစပါသည္။

စပ်စ္သီး
အေအးစာ ျဖစ္သည္။ လည္ေခ်ာင္းနာ၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာ၊ အဆုတ္ကင္ဆာ၊ အသည္းေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ၊ သြားေရာဂါ၊ ေသြးလႊတ္ေၾကာ မာေက်ာျခင္း၊ ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးျခင္းမ်ား သက္သာေစသည္။ ခြဲစိတ္မႈျပဳလုပ္ၿပီးသူမ်ား အနာက်က္ျမန္ျခင္း ျဖစ္ေစသည္။ လွခ်င္သူမ်ားသည္ စပ်စ္သီး စားေပးသင့္သည္။ အသားအေရ ေလ်ာ့ရဲမႈ ကာကြယ္ျခင္းႏွင့္ ျဖဴေဖြးျခင္း ျဖစ္ေစသည္။

ေရႊဖ႐ံုသီး
အသည္းႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္၏ ဆဲလ္အသစ္မ်ား ေပါက္ဖြားျခင္းကို အားေပးသည္။ ေရႊဖ႐ံုသီး စားေပးျခင္းျဖင့္ ပန္ကရိယက Insulin ထုတ္လႊတ္မႈ တိုးပြားႏုိင္ၿပီး ဆီးခ်ိဳေရာဂါအတြက္ အထူးေကာင္းမြန္သည္။ ေသြးလႊတ္ေၾကာ မာေၾကာျခင္းႏွင့္ ေကာ္လက္စထေရာ ျမင့္မားျခင္း သက္သာေစသည္။ ဆီးရႊင္ေစသျဖင့္ ေက်ာက္ကပ္မွာ ေက်ာက္တည္ျခင္းႏွင့္ ဆီးအိမ္မွာ ေက်ာက္တည္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ ေက်ာက္ကုိ အရည္ေပ်ာ္၀င္ေစသည္။ အသည္းေျခာက္ေရာဂါႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္ေရာင္ျခင္းမ်ားကို သက္သာေစပါသည္။

[ျမင့္ေရႊ (ရွမ္း႐ိုးမ) ၏ သက္ရွည္က်န္းမာနည္းလမ္းေကာင္းမ်ား စာအုပ္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။]

ေနာေလ့(ခ်္)သည္ ပါ၀ါ မဟုတ္ေတာ့ပါ - အတၱေက်ာ္

ေဒးထာ(data)ဆိုတာကို အဘိဓာန္မွာက ''အခ်က္အလက္''လို႔ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သေကၤတေတြေပါ့။ နမူနာေရးျပရရင္ ''းယေ-ြမ။-ာတ-ိန-ုရ-္'' ဟာ ေဒတာပါ။ အလားတူပဲ ''၈၊ ၄၊ ၂'' ဆိုတာလည္း ''ေဒးထာ''သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ''အခ်က္အလက္သက္သက္'' ေပါ့။

အဲဒီ ေဒးထာအခ်က္အလက္ေတြကို စနစ္တက် စီစဥ္လိုက္ၿပီး ''ဘာ၊ ဘယ္သူ၊ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္တုန္းက'' အစရွိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖႏိုင္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ့မွ အင္ဖွေမးရွင္း (information) ဆိုတာကို ရလာပါေတာ့တယ္။ အထက္က နမူနာႏွစ္ခုကို စနစ္တက် စီလိုက္တဲ့အခါ ပထမတစ္ခုအတြက္ ''မုိးရြာေနတယ္'' ကို ရလာၿပီး ဒုတိယတစ္ခု အတြက္က်ေတာ့ ''၂ x ၄ = ၈'' ဆိုတာကို ရလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါ အင္ဖွေမးရွင္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ အင္ဖွေမးရွင္းကို ''အခ်က္အလက္၊ သတင္း၊ သုတ'' လို႔ ျပန္ဆိုၿပီး အခုလတ္တေလာ လူသံုးမ်ားေနတာကေတာ့ ''သတင္းအခ်က္အလက္'' ဆိုၿပီး ျပန္ဆိုသံုးစြဲ ေနၾကပါတယ္။ ''အေၾကာင္းအခ်က္'' လို႔ သံုးရင္ေကာင္းမလားပဲ။

အဲဒီ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကိုမွ အသံုးတည့္လာေစမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ စုစည္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေနာေလ့(ခ်္) (knowledge) ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အဘိဓာန္က ''သိျခင္း၊ အသိ၊ အလိမၼာ'' လို႔ ျပန္ဆိုထားပါတယ္။ [သည္ေနရာမွာ လူငယ္အမ်ားစုက ေနာေလ့(ခ်္)ကို ''ဗဟုသုတ'' လို႔ မွားယြင္းျပန္ဆိုမိတတ္တာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဂ်ယ္နရယ္(လ္)ေနာေလ့(ခ်္) (general knowledge) ကသာ ''ဗဟုသုတ'' ျဖစ္ပါတယ္။ ပါဠိလို ''ဗဟု'' ဆိုတာက ''မ်ားစြာေသာ'' လို႔ အနက္ရတဲ့အတြက္ ဗဟုသုတဆိုရင္ မ်ားစြာေသာ (၀ါ) အေထြေထြ အျပားျပားေသာ အသိေတြလို႔ ဆိုလိုရာ ေရာက္ေနပါတယ္] အဲဒီ့ ေနာေလ့(ခ်္)ကို ''သညာသိ'' လို႔ သံုးပါရေစ။

အဲဒီ့ေနာေလ့(ခ္်)ဆိုတဲ့ ''သညာသိ'' က်ေတာ့ ဇာတ္လမ္း နည္းနည္း ႐ႈပ္လာပါၿပီ။ သညာသိမွာ ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္က ပူးတြဲလာပါေတာ့တယ္။ ဆိုၾကပါစို႔၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က မွတ္သားလိုက္တဲ့အခါ၊ သိပ္ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမား မရိွလွဘဲ စာေမးပြဲေအာင္ေရးသာ ပဓာနထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ စာအံသလို က်က္မွတ္လိုက္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ''သညာသိ'' ေတြ အေျမာက္အျမား ရလာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ့ ''သညာသိ'' က သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္အတြက္ေတာ့ အသံုးတည့္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ အသိတစ္ခုခု တိုးပြားလာဖို႔အတြက္ေတာ့ သညာသိက အက်ိဳးမေပးႏိုင္ပါဘူး။

နမူနာေျပာရင္ အေျမႇာက္အလီေပါင္းေတြကို ႏႈတ္တက္ရြရြ က်က္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ ''ႏွစ္ ႏွစ္လီ ေလး'' မွသည္ ''၁၆ ၁၂လီ ၁၉၂'' အထိကို ေဒါင္းေဒါင္းေျပး ရြတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါ အလီနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ''အသိေတြ'' အေျမာက္အျမား ရိွေနတာေပါ့။ သို႔ေပမယ့္ ၁၈၉၅ ကို ၃၀၀ နဲ႔ ေျမႇာက္ပါဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္း အူသြားေတာ့မွာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက်က္ထားတဲ့ အလီထဲမွာ ၁၈၉၅ အလီမွ မရိွတာကိုး။ အဲဒီ့ အေျဖအတြက္က်ေတာ့ သိမွတ္မႈနဲ႔ ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာ ေ၀ဖန္တတ္မႈ စြမ္းရည္က လိုလာပါၿပီ။ အဲဒီ့ စြမ္းရည္ေတြက ေနာက္တစ္ဆင့္ျဖစ္တဲ့ ''နားလည္သေဘာေပါက္မႈ'' (understanding) နဲ႔ သက္ဆိုင္သြားပါတယ္။

နားလည္သေဘာေပါက္မႈမွာက်ေတာ့ ဆက္စပ္ေတြးျမင္ႏိုင္တာ၊ ျဖည့္စြက္ၾကည့္တာ၊ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကို တြက္ခ်က္တာေတြ ပါ၀င္လာပါၿပီ။ သည္မွာက်ေတာ့ သိမွတ္မႈနဲ႔ ပိုင္းျခား စိတ္ျဖာမႈေတြက အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။ သညာသိ အသစ္တစ္ခု ရလာတယ္၊ အဲဒီ့ သညာသိ အသစ္ကို အရင္က သိထားတာနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ခ်သံုးတတ္လာတယ္။ အဲဒါ နားလည္မႈပါပဲ။ အထက္က ၁၈၉၅ ကို ၃၀၀ နဲ႔ ေျမႇာက္တဲ့အခါမွာ မူလရိွထားတဲ့ သညာသိက သံုးအလီရယ္၊ ေျမႇာက္ပုံ ေျမႇာက္နည္းရယ္ပါ။ အဲဒါကို နားလည္တဲ့အတြက္ ၁၈၉၅ ကိုေျမႇာက္ခ်ိန္မွာ သုညႏွစ္လံုးကို ေမ့ထားလိုက္မယ္၊ ၿပီးရင္ ၁၈၉၅ ကို သံုးနဲ႔ ေျမႇာက္မယ္။ သံုးငါးလီ၊ သံုးကိုးလီ၊ သံုးရွစ္လီ စသျဖင့္ နဂို သညာသိနဲ႔ တြက္ခ်က္ ေပါင္းစပ္သြားၿပီး ရတဲ့အေျဖကိုမွ သုညႏွစ္လံုး ျဖည့္လိုက္ရင္ ၃၀၀ နဲ႔ ေျမႇာက္တာအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ အေျဖကို ရလာပါလိမ့္မယ္။

''နားလည္သေဘာေပါက္မႈ'' နဲ႔ ''သညာသိ'' တို႔ ၾကားမွာ ကြာျခားပံုက သင္ယူမွတ္သားမႈနဲ႔ အလြတ္က်က္မႈတို႔ ႏွစ္ခုကြာျခားသလိုပါပဲ။ သင္ယူမွတ္သားလိုက္တယ္ ဆိုတာက ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈေတြ၊ ဆက္စပ္မႈေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ ''ေခြးေကာင္'' ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ တစ္ခုကို ကေလးတစ္ေယာက္ သင္ယူမွတ္သားတာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ''ေခြးေကာင္'' လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ကေလးက အဲဒါကို အလြတ္က်က္ၿပီး မွတ္သားလိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ေျပာတဲ့အခါမွာ သည္စကားလံုးကို သံုးလိုက္တယ္။ ဒါကို ကေလးက မွတ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႔ကို ''ေခြးေကာင္'' လို႔ ေျပာျပန္တယ္။ သည္တစ္ခါက်ေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္ခင္တဲ့စိတ္နဲ႔ ခ်စ္စႏိုးေျပာလိုက္တာကို ဆက္မွတ္တယ္။ အဲဒီ့ႏွစ္ခု အေပၚမွာ ကေလး သင္ယူမွတ္သားလိုက္တာက ''ေခြးေကာင္'' ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို ေဒါသျဖစ္တဲ့အခါမွာ သံုးလို႔ရသလို ခ်စ္စႏိုးေျပာတဲ့ ေနရာမွာလည္း သံုးလို႔ရတယ္ ဆိုတာကို သင္ယူ မွတ္သားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ နားလည္မႈပါ။ ဒါေပမယ့္ ''ဧရာ၀တီျမစ္သည္ မိုင္ေပါင္း ၁၃၅၀ ရွည္လ်ားသည္'' ဆိုတာက်ေတာ့ ကေလးက က်က္ၿပီ။ အဲဒီ့မွာ အဆက္အစပ္က ဘာမွမပါဘူး။ အဲဒါ သညာသိ ျဖစ္သြားၿပီ။

အဲဒီ့ကေလးက စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔အတြက္က်ေတာ့ အဲဒါကို အလြတ္က်က္ထားတယ္။ ေျဖခ်လိုက္တယ္။ ကိစၥကျပတ္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္တန္း တက္တယ္၊ ေနာက္ထပ္ သညာသိေတြ ထပ္မွတ္ရျပန္တယ္။ အဲလိုနဲ႔ အခ်ိန္တစ္ခုကို ေရာက္လာတဲ့အခါ ဧရာ၀တီ ဘယ္ေလာက္ရွည္လ်ားမွန္း သူမသိေတာ့ဘူး။ အဲဒါဟာ သညာသိရဲ႕ ျပႆနာပါပဲ။ မိုင္ေပါင္း ၁၃၅၀ ကို မွတ္သားပံုနဲ႔ ''ေခြးေကာင္'' ကို သင္ယူပံုတို႔ ကြာျခားတာကို စာဖတ္သူ လူႀကီးမင္းမ်ား သေဘာေပါက္ႏိုင္ၾကၿပီ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ နားလည္ သေဘာေပါက္မႈနဲ႔ သညာသိတို႔ ကြာျခားတာကိုလည္း ခြဲျခားႏိုင္ေလာက္ပါၿပီ။

''ေဒးထာ'' ဆိုတဲ့ ''အခ်က္အလက္ သက္သက္'' ကို ကြန္ပ်ဴတာမွာ ထည့္လိုက္လို႔ရတယ္။ ကိန္းဂဏန္းေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ သေကၤတေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အကၡရာေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီ့ ''ေဒးထာ'' ေတြကို တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ခ်ိတ္ဆက္လိုက္ၿပီး အနက္ဖြင့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ''အင္ဖွေမးရွင္း'' ဆိုတဲ့ ''အေၾကာင္းအခ်က္'' ရလာပါတယ္။ ေစာေစာက ကြန္ပ်ဴတာမွာ ထည့္သြင္းလိုက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြမွာ အလြယ္ဆံုးေျပာရရင္ ဇန္န၀ါရီကေန ဒီဇင္ဘာအထိ လနာမည္ေတြ ထည့္တယ္။ ဒါအခ်က္အလက္သက္သက္၊ ၿပီးေတာ့ တစ္လစီရဲ႕ ေဘးမွာ ဂဏန္းေတြထည့္တယ္။ ေလးလံုး ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ငါးလံုး၊ ေျခာက္လံုးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အခ်က္အလက္ သက္သက္ေတြ ထပ္ျဖည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အနက္ဖြင့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ''ႏွစ္ခ်ဳပ္၀င္ေငြစာရင္း'' ဆိုတဲ့ ''အင္ဖွေမးရွင္း'' (အေၾကာင္းအခ်က္) ကို ရလာပါလိမ့္မယ္။

''ေနာေလ့(ခ်္)'' (သညာသိ)ကလည္း ကြန္ပ်ဴတာမွာ ရိွတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကို ေနရာတက် ခ်သံုးတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယေန႔ ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ သံုးေနတဲ့ ''အေပ်ာ့ထည္'' အေတာ္မ်ားမ်ားကို ရလာပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ စာ႐ိုက္ေနတာ ''စာမ်က္ႏွာဖြဲ႕စပ္ရာ'' (Pagemaker) အေပ်ာ့ထည္ကို သံုးေနတာပါ။ အဲဒါကို သံုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ သက္ဆိုင္ရာ အေပ်ာ့ထည္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားက အခ်က္အလက္ သက္သက္မ်ားကို ထည့္သြင္းရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ အခ်က္အလက္ေတြကေန အနက္ဖြင့္ေပးၿပီး အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ ဖန္တီးထားရတာ။ အဲဒီ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကို ကြန္ပ်ဴတာက သညာသိ သိသြားေအာင္ ဖန္တီးယူလိုက္တဲ့အခါမွာ လူအမ်ားသံုးလို႔ရတဲ့ လုပ္ငန္းသံုး ပ႐ိုဂရမ္(မ္) (application) တစ္ခု ရလာပါေတာ့တယ္။

''နားလည္သေဘာေပါက္မႈ'' ကလည္းပဲ ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ ရိွလာပါၿပီ။ အဲဒါကေတာ့ ''ဉာဏ္အတု'' (artificial intelligence) ဆိုတဲ့ စနစ္ေတြပါ။ ေအအိုင္စနစ္မ်ား (AI System) လို႔ အတိုေကာက္ေခၚပါတယ္။ အဲဒါကက်ေတာ့ ေစာေစာကေျပာေနတဲ့ လုပ္ငန္းသံုး အစီအစဥ္ေတြ၊ သာမန္ အေပ်ာ့ထည္ေတြထက္ ေက်ာ္လြန္သြားပါၿပီ။ ကြန္ပ်ဴတာက လူစကားနားလည္တာ၊ လူ႔လက္ေရး ဖတ္တတ္လာတာမ်ိဳးကို အ႐ိုးဆံုး ဥပမာမ်ားအျဖစ္ ျပလို႔ရပါတယ္။ လူေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာရဲ႕ ေျပာပံုဆိုလက္ အသံထြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ကြန္ပ်ဴတာက ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာတတ္လာတာဟာ နားလည္သေဘာေပါက္မႈ ဆိုတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္လာတာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာဟာ ''ေခြးေကာင္'' ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကိုသာ သိမွတ္ႏိုင္ၿပီး အဲဒီ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ေဒါသနဲ႔ ေျပာလိုက္တာလား၊ ခ်စ္စႏိုး ေျပာလိုက္တာလား ဆိုတာကို နားလည္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္တစ္ဆင့္ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ခက္ေတာ့ သိပ္မခက္ေတာ့ပါဘူး။ ယေန႔ကာလ ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာ ျမန္ဆန္စြာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနပံုနဲ႔ဆိုရင္ အဲဒါကိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာက မၾကာခင္ ကာလအတြင္းမွာ ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာတတ္ၿပီး နားလည္ သေဘာေပါက္ႏိုင္ေတာ့မွာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ဒါေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ၀ိတၲာရ ခ်ဲ႕ေနတာလဲလို႔ စာဖတ္သူ လူႀကီးမင္း ေတြးေနမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေဒးထာဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္ သက္သက္မွသည္ နားလည္သေဘာေပါက္မႈ အထိက လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္တယ္၊ လူတိုင္းတတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာအျပင္ လူသာမက ကြန္ပ်ဴတာလို သက္မဲ့မွာပင္လွ်င္ ထည့္သြင္း၊ စီစဥ္၊ ထားသို၊ ေရးဆြဲ၊ ညႊန္ၾကားလို႔ရေနတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။

အဲဒီ့ကမွတစ္ဆင့္ လူသားမွသာ တတ္ႏိုင္တဲ့ ''ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈ'' ဆိုတာကို ဆက္သြားခ်င္လို႔ပါ။ ၀စၥဒမ္ (wisdom)ကို ''ဉာဏ္ပညာ၊ အေျမာ္အျမင္'' ရယ္လို႔ အဘိဓာန္က ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈက်ေတာ့ ရတတ္သမွ် အခ်က္အလက္ေတြ၊ အသိေတြ၊ နားလည္မႈေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး တြက္ခ်က္ ခန္႔မွန္းတာ ပါသြားၿပီ၊ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး စဥ္းစားတာလည္း ပါတယ္။ ေလွနံဓားထစ္တာေတြလည္း မရိွေတာ့ဘူး။ အဲဒါက ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္မွာက လူသားတို႔ရဲ႕ က်င့္၀တ္ေတြ၊ စာရိတၱေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ၊ ေဘးပေယာဂေတြ အစရိွတဲ့ တျခား အေၾကာင္းအခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ္သိထား၊ ကိုယ္နားလည္ ထားတာေတြနဲ႔ စပ္ဟပ္ ယူပါေတာ့တယ္။
အရင္က နားမလည္ထား၊ သေဘာေပါက္မထားခဲ့တာ တစ္ခုကို အဲဒီ့ ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈကသာ ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အခ်က္အလက္ သက္သက္ေတြ၊ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ၊ သညာသိေတြ၊ နားလည္သေဘာေပါက္မႈေတြလို လြယ္လြယ္ကူကူ ရႏိုင္မယ့္ အေျဖမ်ဳိးေတြ မဟုတ္ဘဲ အင္မတန္မွ ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ အေျဖေတြ၊ ဘယ္သက္ရိွ လူသားကမွ တစ္ခါဖူးမွ မေတြးခဲ့ဖူးတာေတြကို ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈက ေဖာ္ယူေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာရရင္ အမွားနဲ႔အမွန္၊ အဆိုးနဲ႔ အေကာင္းဆိုတာကို ရိပ္စားမိလာေအာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ိန္ဆတတ္ေအာင္ အဲဒီ့ ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈနဲ႔သာ လုပ္ယူရပါတယ္။

ေပါက္ပင္ကိုင္းတယ္ (အခ်က္အလက္ သက္သက္ပါ)။ ဗ်ိဳင္းနားလို႔ ေပါက္ပင္ကိုင္းတယ္ (အေၾကာင္းအခ်က္ အင္ဖွေမးရွင္း ျဖစ္လာပါၿပီ) ဗ်ိဳင္းရဲ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ေပါက္ပင္က မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေပါက္ပင္ကိုင္းတာပဲ (သညာသိ ျဖစ္လာပါၿပီ) ဒါဆိုရင္ ဗ်ိဳင္းသာ မဟုတ္ဘူး၊ တျခား ဘာေကာင္ပဲနားနား၊ ေပါက္ပင္ကိုင္းေတာ့မယ္။ စာကေလးနားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဗ်ိဳင္းနားသေလာက္ ကိုင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ (နားလည္သေဘာေပါက္မႈပါ။ သည္အထိက ေက်ာင္းသင္ပညာေလာက္နဲ႔ အလြယ္တကူ ရႏိုင္ပါတယ္။)

ေပါက္ပင္ဘာ့ေၾကာင့္ ကိုင္းရတယ္၊ ဗ်ိဳင္းနားလို႔ ကိုင္းရတယ္၊ ဗ်ိဳင္းဘာ့ေၾကာင့္ နားရတယ္၊ ငါးေပၚလို႔ နားရတယ္ အစရိွသျဖင့္ တစ္ဆင့္ခ်င္း ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈက်ေတာ့ နက္နဲလာပါတယ္။ အဲဒါက်ေတာ့ အဖတ္အ႐ႈ အေလ့အလာ နည္းေနသမွ် ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါကို မရေအာင္ ၾကားခံဆီးတာႏိုင္တာကလည္း ''နားလည္သေဘာေပါက္မႈ'' ေလာက္ကို အသိဉာဏ္ရဲ႕ လမ္းဆံုးလို႔ ထင္မိေယာင္မွားၿပီး ပညာတတ္ မာန္တက္သြားတဲ့ အခါမွာပါ။
အဲဒီ့ ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈကိုက်ေတာ့ ဘယ္ကြန္ပ်ဴတာမွ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ျဖစ္သြားသလို လူတိုင္းလည္း အလြယ္တကူ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြလို ေခတ္မီ ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာ လိႈင္းတံပိုးမ်ားၾကားမွာ တလိမ့္လိမ့္ ေမ်ာနစ္ေနရင္းက စာေမးပြဲေအာင္ေရး၊ ဘြဲ႕လက္မွတ္ဆိုတဲ့ စကၠဴမ်ား ရရိွေရးကိုသာ လံုးပမ္းေနၾကရင္း ပိုက္ဆံတစ္မ်ဳိးတည္းကိုသာ ကိုးကြယ္ရာလုိ႔ ယံုမွတ္ေနၾကသူမ်ားဟာ အခ်က္အလက္ သက္သက္ေတြ၊ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ၊ သညာသိေတြေလာက္ကိုပဲ အဟုတ္မွတ္ေနၾကပါလိမ့္မယ္။

''ေနာေလ့(ခ်္)အစ္(စ္)ပါ၀ါ (Knowledge is power)'' ဆိုတဲ့ စကားလည္း ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့တာကို အမ်ားသိသင့္ေနပါၿပီ။ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ဉာဏ္အတုထိေတာင္ ေရာက္လာတဲ့အျပင္ ေနာေလ့(ခ်္)ထက္ တစ္ဆင့္ျမင့္တဲ့ နားလည္သေဘာေပါက္မႈကိုေတာင္ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတဲ့ သက္မဲ့(စက္) တစ္လံုးက လုပ္ႏိုင္ေနမွေတာ့ ေနာေလ့(ခ်္)ဟာ ကေန႔ နည္းပညာေခတ္မွာ ႏွစ္ျပားမွ မတန္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာေလ့(ခ်္)အစ္(စ္)ပါ၀ါ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ''ေနာေလ့(ခ်္)အစ္(စ္)ဖ်ဴထိုင္း(လ္) (Knowledge is futile)'' ျဖစ္သြားပါၿပီ။

ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးကိုဖြင့္၊ အင္တာနက္ႀကီးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘာသိခ်င္သလဲ၊ ဘာသညာသိ လိုခ်င္သလဲ၊ လိုခ်င္တာ အားလံုးေလာက္နီးပါးကို စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ရယူႏိုင္တဲ့ေခတ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သညာသိ အလွ်ံပယ္ေခတ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းေနၾကပါတယ္။

ကေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြထက္ အခ်က္အလက္ သက္သက္ေတြ၊ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ၊ သညာသိေတြ အမ်ားႀကီး ပိုရေနၾကတာမို႔ အဲဒီ့ဘက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြထက္ အဆမ်ားစြာ သာေနတာ အင္မတန္မွ ေသခ်ာလွပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သညာသိမွသည္ နားလည္သေဘာေပါက္မႈအဆင့္ တစ္ဆင့္ကို ဆက္တက္ႏိုင္ဖို႔၊ တစ္နည္း ေျပာရရင္ ဉာဏ္ရိွလာဖို႔နဲ႔ အဲဒီ့ကမွ ေနာက္တစ္ဆင့္ျဖစ္တဲ့ ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္မႈေတြ ရင့္သန္ခိုင္မာလာဖို႔ အတြက္က်ေတာ့ အမ်ားစုက ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ပယ္ ထားေနၾကတယ္လို႔ ႐ႈျမင္မိရလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္တာေလးေတြကို ခ်ေရးလိုက္မိရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။

ဧည့္သည္ေတာ္ - မင္းသု၀ဏ္

ေနေရာင္ျခည္ထိုး၊ လုပ္ငန္းပ်ိဳးခုိက္
မိုးတိုးမတ္တတ္၊ သူလာရပ္၍
စပ္မိစပ္ရာ၊ ေျပာၿပီးခါလွ်င္
လာရာ၀င္း၀၊ ေနျခည္လွသို႔
ႏႈတ္မွ်မဆက္၊ သူခြာထြက္ခဲ့။

အလုပ္ပါးမွ၊ သတိရလ်က္
ရြာမေရွ႕ေနာက္၊ ရြာ့ေတာင္ေျမာက္ကို
အိမ္ေပါက္အေစ့၊ ထြက္၀င္၍လွ်င္
ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား၊ ငါရွာသြားသည္
ႀကိဳးၾကားမႂကြင္း၊ ေရာက္တံုလွ်င္းခဲ့။

ထန္းဖ်ားသာသာ၊ ေစ်းစည္ခါမို႔
ေတြ႔ပါလိမ့္ႏိုး၊ ေမွ်ာ္ေခၚကိုးလ်က္
တိုးကာေ၀ွ႔ကာ၊ လွည့္လည္ရွာလည္း
ေစ်းသာကြဲ၍၊ ရွာမေတြ႔ခဲ့။

လွည္းဆိပ္ေလွဆိပ္၊ ျပည္ေညာင္ရိပ္ႏွင့္
ရြာထိပ္နတ္စင္၊ ေရအိုးစင္က
ရြာ၀င္တံခါး၊ မုန္႔ဖိုမ်ားလည္း
တစ္ပါးမလပ္၊ ေျခရာထပ္ခဲ့။

ျမင္ေယာင္လ်က္သာ၊ သူ႔မ်က္ႏွာတည့္
ၾကားပါလ်က္ပင္၊ သူ႔သံလြင္တည့္
သို႔လွ်င္တေစ၊ ငါရွာေဖြလည္း
အေမြအစ၊ မေတြ႔ရဘဲ
ခ်မ္းျမေနျခည္၊ ေနာက္သို႔လည္ခဲ့။

မိုးေသာက္ထလွ်င္၊ လုပ္ငန္းခြင္၌
ငါးလွ်င္စူးစိုက္၊ လုပ္ေဆာင္ခုိက္ကို
စိုက္စိုက္၀င္ကာ၊ ေရာက္ျပန္လာ၍
ေထြရာေလးပါး၊ သူေျပာၾကားလ်က္
ထြက္သြားျပန္သည္၊ ၀င္းေနျခည္သို႔။

သူ၏သေဘာ၊ သူ႔အေၾကာကို
သိေသာခုခါ၊ အိမ္ဦးမွာ၌
ကြမ္းယာအသင့္၊ ဖ်ာအသင့္ႏွင့္
ေစာင့္လင့္ႀကိဳတင္၊ ငါျပင္ဆင္သည္
လာလွ်င္ သြားျပန္ဦးေတာ့မည္။
ေနျခည္ထဲက ကိုဧည့္သည္။
သြားလွ်င္ လာျပန္လိမ့္ဦးမည္။
ေနျခည္ထဲက ကိုဧည့္သည္။

* * * * *
ဤကဗ်ာသည္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ ေငြတာရီ မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့ပါသည္။

[ အေတြးအျမင္၊ အမွတ္ ၂၂၈၊ ၂၀၁၁၊ မတ္လ၊ ေသာ္ထြန္း၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္၏ ပေဟဠိကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၃၉ မွ ]

အစာလည္းေဆး ေဆးလည္းအစာ

စပ်စ္၀ိုင္
ႏုပ်ိဳေစသည္။ ေသြးတြင္းအဆီဓာတ္ႏွင့္ ေသးခ်ိန္က်ဆင္းေစ၍ ႏွလံုးေရာဂါႏွင့္ ေသြးတိုးေရာဂါအတြက္ အလြန္ေကာင္းသည္။

မုန္လာဥနီ
မ်က္စိအတြက္ အလြန္ေကာင္းသည္။ ဆံပင္ သန္ေစသည္။ အသားအေရ စိုျပည္ေစသည္။ ကေလးအတြက္ အေအးမိျခင္းႏွင့္ အဆုတ္ေရာင္ျခင္းမွ ကာကြယ္သည္။

လက္ဖက္ေျခာက္ (Green Tea)
ကင္ဆာ၊ ေသြးလႊတ္ေၾကာ မာေက်ာျခင္းမွ ကာကြယ္သည္။ စိတ္လက္ေပါ့ပါးေစသည္။ သြားခုိင္ေစသည္။ (ပလုတ္က်င္း)

ၾကက္ဟင္းခါးသီး
ဆီးခ်ိဳအတြက္ အလြန္ေကာင္းသည္။

တ႐ုတ္နံနံပင္
ေသြးတိုးအတြက္ အလြန္ေကာင္းသည္။

ဒိန္ခ်ဥ္
ေရာဂါျဖစ္ပြားေစေသာ ပိုးမႊားကို သုတ္သင္ႏုိင္၍ ေရာဂါအရနည္းေစသည္။ ကယ္လ္စီယမ္ဓာတ္ ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ ေရယုန္ေပ်ာက္ေစသည္။

ေကြကာအုပ္
ေကာ္လက္စထေရာ ျမင့္မားျခင္း၊ ေသြးတိုး၊ ေသြးပ်စ္ခဲျခင္း ေလ်ာ့ေစသည္။

ၾကက္သြန္ျဖဴ
ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳအတြက္ အထူးေကာင္းသည္။ ၀မ္းေပ်ာ့ေစသည္။ အူမႀကီးကို လႈပ္ရွားေစသျဖင့္ ၀မ္းသြားေစသည္။ ကင္ဆာေရာဂါ အထူးကာကြယ္ႏုိင္စြမ္း ရွိသည္။ ပိုးသတ္သည္။ ေသြးတြင္း အဆီဓာတ္ က်ဆင္းေစ၍ ႏွလံုးႏွင့္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာဆုိင္ရာေရာဂါ ကာကြယ္သည္။ ကုသသည္။

ႂကြက္နားရြက္မိႈ
ေသြးက်ဲေစ၍ ႏွလံုးႏွင့္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာဆုိင္ရာ ေရာဂါအတြက္ အထူးေကာင္းမြန္သည္။ သြက္ခ်က္ပါဒျဖစ္ျခင္းမွ ကာကြယ္သည္။

စိမ္းျပာေရညႇိ
အာဟာရဓာတ္ အထူးျပည့္စံု၍ အထူးစားသင့္သည္။ ဆီးခ်ိဳသမား အထူးမွီ၀ဲရန္။ ေသြးခ်ိဳ၊ ဆီးခ်ိဳႏွင့္ ေသြးတြင္းအဆီဓာတ္ က်ဆင္းေစ၍ ေသြးေၾကာဆုိင္ရာ ေရာဂါမ်ား ကာကြယ္သည္။ ေပ်ာက္ကင္းသည္။

[ ျမင့္ေရႊ (ရွမ္း႐ိုးမ) ၏ သက္ရွည္က်န္းမာ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား စာအုပ္မွ ]

ႏိုင္ငံေရးဟာသေတြ ႀကိဳက္တယ္ဆိုသူေတြအတြက္

ဆိုရွယ္လစ္သ႐ုပ္မွန္၀ါဒ
ေရွးသေရာအခါက တုိင္းျပည္တစ္ျပည္တြင္ ဘုရင္တစ္ပါး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ၎ဘုရင္တြင္ ညာမ်က္စိ၊ ညာလက္၊ ညာေျခေထာက္ မရွိေခ်။ တစ္ေန႔ေသာ္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးကို ေခၚကာ မိမိ၏ ႐ုပ္ပံုကို ေရးဆြဲရန္ အမိန္႔ေပးသည္။ ပန္းခ်ီဆရာက မ်က္လံုးႏွစ္လံုး၊ လက္ႏွစ္ဖက္၊ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ပါေအာင္ ဆြဲလိုက္သည္။ ဘုရင္က ပန္းခ်ီဆရာကို ကြပ္မ်က္ရန္ အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ သို႔ျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္၀ါဒ (Romanticism) ကုန္ဆံုးသြားသည္။
ေနာက္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ၀န္ႀကီးမ်ား ေခၚလာၾကသည္။ ထိုပန္းခ်ီဆရာက မ်က္လံုးတစ္လံုး၊ လက္တစ္ဖက္၊ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ပဲပါသည့္ ဘုရင့္ပံုကို ဆြဲသည္။ ၎ကိုလည္း ကြပ္မ်က္လိုက္သည္။ သို႔ျဖင့္ ေ၀ဖန္ေသာ သ႐ုပ္မွန္၀ါဒ (Critical Realism) တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားသည္။
တတိယပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ေခၚလာျပန္သည္။ ထိုပန္းခ်ီဆရာက ဘုရင္ကို လက္၀ဲဘက္မွေန၍ ေဘးတေစာင္းတုိက္ပံု ေရးဆြဲသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ဆိုရွယ္လစ္ သ႐ုပ္မွန္၀ါဒ (Socialist Realism) ေပၚေပါက္လာသည္။

ဟာသေျပာသမား
ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို သေရာ္ေသာဟာသမ်ား ေလွ်ာက္ေျပာေနသူကို က႐ူးရွက္၏ အမိန္႔ျဖင့္ ၎၏ ႐ံုးခန္းသို႔ ေခၚလာသည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ႐ံုးခန္းသို႔ ၀င္၀င္ခ်င္း ထိုလူက အလြန္အမင္း အံ့ၾသသံျဖင့္ ေျပာသည္။
"ဟာ၊ ၾကမ္းေပၚမွာ ခင္းထားတဲ့ ေကာ္ေဇာႀကီး တယ္ေကာင္းပါလား၊ နံရံေပၚ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြက လက္ရာေျမာက္လွခ်ည္လား၊ အို ဒီေရႊငါးေလးေတြကလည္း ခ်စ္စရာပါလား၊ ေအာင္မယ္... ဆိုဖာႀကီးေတြကလည္း ထိုင္ရတာ တယ္ဇိမ္ရွိပါလား"
"လာမယ့္ ဆယ္ႏွစ္၊ ဆယ့္ငါးႏွစ္ အတြင္း ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါမွာ ဆိုဗီယက္ႏုိင္ငံသားအားလံုး ဒီအတုိင္း ေနၾကရမယ္ဗ်"
ဤစကားကို ၾကားေသာအခါ ဟာသသမားက သေဘာမတူသံျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။
"စိတ္မရွိပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ၊ ဟာသေျပာမယ့္သူက အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးႀကီးလား၊ ကၽြန္ေတာ္လားဟင္"

ဖြင့္ဆုိခ်က္
"အရင္းရွင္စနစ္ဆိုတာ ဘာလဲ"
"ခ်မ္းသာမႈကို မမွ်မတ ခြဲေ၀ေပးျခင္း"
"ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆိုတာ ဘာလဲ"
"ဆင္းရဲမႈကို မမွ်မတ ခြဲေ၀ေပးျခင္း"

ေ၀ဖန္ေရး
အလုပ္သမားက စက္႐ံုမွဴးကို ေမးသည္။
"ဆရာ၊ ေအာက္ကုိ ေ၀ဖန္ျခင္းနဲ႔ အထက္ကုိ ေ၀ဖန္ျခင္း တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဘာကြဲသလဲဟင္"
"မင္းနားလည္ေအာင္ ငါလက္ေတြ႔ျပမယ္"
ဤသို႔ေျပာၿပီး စက္႐ံုမွဴးသည္ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚ တက္ရပ္လုိက္သည္။ အလုပ္သမားကိုမူ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းၿပီး ျပတင္းေပါက္ ေအာက္တည့္တည့္တြင္ ရပ္ရန္ ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ စက္႐ံုမွဴးသည္ အေပၚမွေန၍ ေအာက္သို႔ တံေတြး ေထြးခ်လိုက္သည္။ အလုပ္သမား၏ ေခါင္းေပၚ တည့္တည့္ႀကီး က်သြားသည္။
"အဲဒါ ေအာက္ကို ေ၀ဖန္ျခင္းပဲ၊ ကိုင္း အခု မင္း ငါ့ကို တံေတြးနဲ႔ ျပန္ေထြးစမ္း"
အလုပ္သမား ေထြးလိုက္သည္။ တံေတြးသည္ မိမိ၏ ေခါင္းေပၚပင္ ျပန္က်သည္။
"ေအး၊ အဲဒါ အထက္ကုိ ေ၀ဖန္ျခင္းပဲ"

အက်င့္ပါေနလို႔
ဆိုဗီယက္ပါလီမန္ အစည္းအေ၀းမွ ျပန္လာေသာ အမတ္ျဖစ္သူ ခင္ပြန္းသည္ကို အိမ္ရွင္မက ညစာျပင္ရင္း ေမးသည္။
"ရွင္ ဟင္းခ်ိဳ ေသာက္မလား"
ေယာက္်ားျဖစ္သူ ဘာမွမေျပာဘဲ လက္ညႇိဳးေထာင္သည္။
"ၾကက္သားနဲ႔ အာလူးေၾကာ္ေရာ စားမလား"
ေယာက္်ား ဘာမွမေျပာဘဲ လက္ညႇိဳးေထာင္သည္။
"ေဗာ့ဒ္ကာတစ္ခြက္ ထည့္ေပးရမလား"
ေယာက္်ားျဖစ္သူ လက္ခုပ္တီး ၾသဘာေပးသည္။

* * * * * *
ေမာင္ေကာင္းထုိက္ ရဲ႕ ဟာသပေဒသာထဲက သေဘာက်တာေလးေတြကို ေကာက္ႏုတ္ၿပီး ျပန္လည္ေ၀မွ်တာပါ။ တစိမ့္စိမ့္ေတြးရင္း တဟားဟား ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစ။ တစ္ေယာက္တည္း ရယ္ရတာထက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာျပၿပီး ဟားတိုက္ရယ္ရတာက ပိုေကာင္းတယ္ဗ်။

ႏိုင္ငံေရး အဆိုအမိန္႔မ်ား

အသိဉာဏ္ ဆင္ျခင္မႈတရားမ်ား စိုးမိုးေသာအခါ ထိုကာလသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစိုးမိုးေသာကာလ ျဖစ္သည္။

၀ီလွ်ံေကာလင္း

မွန္ကန္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟူသည္ တရားမွ်တျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို အသံုးျပဳရာတြင္ ျပည္သူ႔ဆႏၵျဖင့္ ကာကြယ္ထားရမည္။ အစိုးရအဖြဲ႔၌လည္း အျပန္အလွန္ ထိန္းသိမ္းကြပ္ကဲေသာ အဖြဲ႔မ်ား ရွိရမည္။

ဘင္ဂ်ာမင္ကြန္စတင့္

အမုန္းစိတ္ကို အသံုးျပဳေသာ တုိင္းျပည္မ်ားသည္ အဆံုးတစ္ေန႔တြင္ သူတို႔အမုန္းစိတ္ဒဏ္ႏွင့္သူတို႔ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရၿမဲျဖစ္သျဖင့္ ဘယ္အခါမဆို ေမတၱာစိတ္သည္ ေဒါသစိတ္ထက္ တန္ခိုးႀကီးပါသည္။

႐ူစဗဲ့

ကမၻာႀကီးမွာ အေကာင္းနဲ႔အဆိုးေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစေအာင္ အဓိကဖန္တီးေပးတာကေတာ့ လူေတြရဲ႕ အယူအဆ သေဘာထားပါပဲ။ လြဲမွားတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တယ္။

မားကပ္စ္ေအာ္ရီလီယပ္စ္

လြတ္လပ္ျခင္းကိုလည္း ပိုင္ဆုိင္ထားႏုိင္ရန္ ေဘာင္ခတ္ကန္႔သတ္ေပးရမည္။

အက္ဒမန္ဘာ့စ္

[ ဟိန္းေဇ ၏ သူတို႔ေျပာသည့္ ႏုိင္ငံေရး စာအုပ္မွ ]

အလုပ္ႏွင့္ အလုပ္၏အက်ိဳး

အလုပ္ ဆိုသည္မွာ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
(က) ကုိယ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ျခင္း
(ခ) ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ျခင္း
(ဂ) စိတ္ျဖင့္ ႀကံစည္ျခင္း
ဟူ၍ (၃)မ်ိဳး ရွိသည္။ ထိုသံုးမ်ိဳးသည္ ေစတနာအရင္းခံ၍ ျဖစ္ေပၚလာရေသာေၾကာင့္ ေစတနာကို အလုပ္ဟု ေခၚသည္။

အလုပ္ကို နားလည္ျခင္း
ေလာက၌ လူမ်ားသာမက အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါဟူသမွ်တို႔သည္-
- - - အလုပ္သာလွ်င္ ကုိယ္ပိုင္ဥစၥာ ရွိကုန္၏။
- - - အလုပ္သာလွ်င္ အေမြအႏွစ္ ရွိကုန္၏။
- - - အလုပ္သာလွ်င္ အေဆြအမ်ိဳး ရွိကုန္၏။
- - - အလုပ္သာလွ်င္ အေဆြခင္ပြန္း ရွိကုန္၏။
- - - အလုပ္သာလွ်င္ ကုိးကြယ္အားထားရာ ရွိကုန္၏။
- - - အလုပ္သည္ပင္ သတၱ၀ါဟူသမွ်တို႔ကို အယုတ္ အလတ္ အျမတ္ စသည္ ထူးျခားကြဲျပားေအာင္ စီမံ ဖန္တီးေပးတတ္၏။

ဤသို႔ ``အလုပ္သာလွ်င္ ကုိယ္ပိုင္ဥစၥာရွိသည္၊ မိမိျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္မွတစ္ပါး ေလာကႀကီးအား စီမံဖန္တီးသူမရွိ´ ဟု နားလည္ျခင္းႏွင့္ သိမွတ္ယံုၾကည္ျခင္းကို အျမင္မွန္ျခင္းဟုလည္း ေခၚသည္။

အလုပ္၏ အစြမ္းသတၱိ
အလုပ္သည္ ဤကမၻာေလာကႀကီး၌ ရွိရွိသမွ်ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔တြင္ -
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား မင္းမွဴးမတ္ ျဖစ္ေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား သူေဌးသူႂကြယ္ ျဖစ္ေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား လူမြဲလူဆင္းရဲ ျဖစ္ေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား အနာေရာဂါ နည္းေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား အနာေရာဂါ မ်ားေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား နား၊ ႏွာ၊ ေျခ၊ မ်က္စိ စေသာ အဂၤါႀကီးငယ္ ျပည့္စံုေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား နား၊ ႏွာ၊ ေျခ၊ မ်က္စိ စေသာ အဂၤါႀကီးငယ္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား အလြန္လွပတင့္တယ္ျခင္း၊ တန္ခိုးအာဏာႀကီးမားျခင္း၊ အမ်ိဳးျမတ္ျခင္း စေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသႏွင့္ ျပည့္စံုေစ၏။
- - - အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား အဆင္းအေရာင္ မလွမပ မတင့္တယ္ျခင္း၊ တန္ခိုးအာဏာ နည္းပါးျခင္း၊ အသက္တိုျခင္း စေသာ အယုတ္တရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ ဖန္တီးျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္သည္။

ေကာင္းေသာအလုပ္
ေကာင္းေသာအလုပ္ဆိုသည္မွာ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ေပးျခင္းသေဘာရွိ၏။ (ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ တစ္စံုတစ္ခု ျပဳလုပ္ေနခ်ိန္၌ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန၊ ဣသာ၊ မေစၧရ စေသာ စိတ္၏ အညစ္အေၾကး အျပစ္အနာအဆာမ်ား မရွိသျဖင့္ `အျပစ္မရွိ´ ဆိုလိုသည္။) ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ေနေသာသူသည္ ေကာင္းေသာအလုပ္ကို ျပဳေနရသည့္အတြက္ ဤဘ၀၌လည္း ၀မ္းသာရႊင္ပ် ခ်မ္းသာရ၏။ တမလြန္ဘ၀၌လည္း ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ခံစားရေသာေၾကာင့္ ၀မ္းသာရႊင္ပ် ခ်မ္းသာရ၏။ ထိုေကာင္းေသာ အလုပ္သည္ ကုိယ္ျဖင့္ျပဳျခင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ ႀကံျခငးဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။

မေကာင္းေသာအလုပ္
မေကာင္းေသာ အလုပ္ဆိုသည္မွာ အျပစ္ရွိျခင္း၊ မေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ေပးျခင္းသေဘာ ရွိသည္။ မေကာင္းမႈျပဳေသာသူသည္ မေကာင္းမႈျပဳသည့္အတြက္ ဤဘ၀၌လည္း ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး ရရွိခံစားရသည္။ တမလြန္ဘ၀၌လည္း ဆင္းရျေသာ ဘံုဘ၀ေရာက္ျခင္း စေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား ခံစားရသည္။

ထိုမေကာင္းေသာအလုပ္သည္ ကုိယ္ျဖင့္ျပဳျခင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ႀကံျခင္းဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။

သတၱ၀ါတို႔သည္ ထိုမိမိတို႔ ျပဳလုပ္ေသာ ထိုေကာင္းကံဆိုးကံအရသာ စံၾကရ ခံၾကရသည္။ ထိုအက်ိဳးေပးမႈကို တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ေအာင္ မည္သည့္တန္ခိုးရွင္ကမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလြဲ ဖယ္ရွားခုခံႏိုင္ျခင္း မရွိ။ မလြဲမေသြ ဧကန္မုခ် ျဖစ္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၍ `နိယာမတရား´ ဟု ေခၚသည္။

ကလန္တတ္သူ၊ သို႔ေသာ္ ေတြးစရာေတြ ေပးတတ္သူ

စာေရးဆရာ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြထဲမွ လူခ်င္းရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ ရခဲ့သည္မွာ ဆရာႀကီးေမာင္စူးစမ္း ျဖစ္သည္။ ဆရာက သူ႔ကုိယ္သူ "ကလန္တတ္သူ" ဟု ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္တြင္ ဖြင့္ဟဖူးသည္။ ဤ `ကလန္တတ္သူ´ ဘြဲ႔ကို ေပးသူမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အရွည္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း တင္ဦး (မ်က္မွန္တင္ဦး) ဟု ဆိုသည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးတြင္ ကလန္တတ္-မတတ္ေတာ့ မသိ။ သူ႔အေတြး၊ သူ႔အေရးေတြကား အမွန္ပင္ ကလန္တတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ မဟာဗ်ဴဟာ ကိစၥမ်ားတြင္ အမ်ားစုႏွင့္မတူ။ ယခုေခတ္အေခၚ ေဖာက္ထြက္ေတြးတတ္သူ (breakthrough thinker) ဟု ဆိုရမည္လားမသိ။

သူႏွင့္ သူပါ၀င္ ပတ္သက္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား သဟဇာတ မျဖစ္ခဲ့သည္မွာ သူ၏ အဆုိပါ ကလန္အေတြးေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ "ခ်မ္းေအး" စစ္တမ္း ဆိုလွ်င္ ယခုခ်ိန္အထိ လက္၀ဲသမားေတြက အၿငိဳးမေျပ။ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ဆန္႔က်င္ၾကဆဲ။ စာေရးသူ ေတာႏွင့္ေတာင္တြင္ရွိစဥ္ ပါတီလူႀကီးတစ္ေယာက္က သူႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မွတ္ခ်က္ျပဳဖူးသည္။ ကိုခ်မ္းေအးက ေတာင္တက္လမ္းေတြ႔တုိင္း ေကြ႔ေကြ႔သြားတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ အေျခအေနအရ ျပန္မေျပာသာ၊ ျပန္မေျပာရဲေသာ္လည္း စိတ္ထဲကေတာ့ ကလန္ ၾကည့္မိသည္။ ``သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႔ ေရာက္ႏုိင္မယ့္လမ္းရွိရင္ ဘာလို႔ အေမာခံ တက္မွာလဲဗ်ာ...´´။

စာေရးသူအေနႏွင့္မူ ဆရာ၏ ကလန္အေတြးေၾကာင့္ပင္ သူ႔စာေတြကို အလြတ္မခံ။ တခုတ္တရဖတ္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာမွာ အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္အထိ အေတြးသစ္ အျမင္သစ္ေတြကို မေမာမပန္း မိတ္ဆက္ေနဆဲ။ ဆရာ့ဖတ္အား ေရးအားကို အားက်သည္။ ကလန္တတ္သည့္ သူ႔အေရးတြင္ ေတြးစရာေတြ တေထာႀကီးပါစၿမဲ။ ေျပာရလွ်င္ ဆရာ့ေက်းဇူးမွာ ဟိုးငယ္ငယ္ စာဖတ္က်င့္ရစဥ္ကတည္းက ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုးတန္းႏွစ္က ကား(လ)မာက္ၡ၏ `အရင္းက်မ္း´ ကို ႀကိဳးစားဖတ္ၾကည့္ရာ ဘာမွနားမလည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ လန္က်သည္။ ဆရာေမာင္စူးစမ္း၏ `မတ္ေဘာဂေဗဒ´ ႏွစ္တြဲကုိ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွ `အရင္းက်မ္း´ ေတာင္ႀကီးကို တက္ႏုိင္ေတာ့သည္။ ေဟာင္ေကာင္တကၠသိုလ္မွ ေဒါက္တာေက်ာ္ရင္လိႈင္က အဆိုပါ `မတ္ေဘာဂေဗဒ´ ႏွစ္တြဲႏွင့္ပင္ ဆရာႀကီး ေမာင္စူးစမ္းကို ပါရဂူဘြဲ႔ေပးထိုက္ၿပီဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္ကို သူ႔တပည့္ေတြဆီမွတစ္ဆင့္ ၾကားရသည္။

မွတ္မွတ္ရရ ဆရာႏွင့္အတူ ခရီးႏွစ္ခါထြက္ဖူးသည္။ ပထမအႀကိမ္မွာ ေရဆင္းစိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသိုလ္ ေဟာေျပာပြဲ။ ေရဆင္းဆည္ေဘာင္ေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဟိုးအေ၀း ေတာင္တန္းညိဳ႕ညိဳ႕ကို ၾကည့္ကာ ဆရာက ရွားရွားပါးပါး အတိတ္ကို လြမ္းျပသည္။ `အဲဒီေတာင္ေၾကာက ရြာကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္ေျပးခဲ့ရတာဗ်။ အဲဒီရြာကေန ဘီဒီေအထဲ ေရာက္သြားတာ...´။ ေက်ာက္မဲစာဆိုေတာ္ခရီး သြားစဥ္ကလည္း ႐ိုးမေတာင္ေပၚလမ္း (ရန္ကုန္-ေနျပည္ေတာ္ ကားလမ္းသစ္)ကို ျဖတ္ရင္း သိုးကာသီကာလြမ္းျပန္သည္။ `ေဟာဒီေနရာေလးဗ်။ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေ၀းလုပ္ခဲ့တာ.....´။

အကြက္ေခ်ာင္းေနေသာ စာေရးသူက စာေရးဖို႔တိုက္တြန္းရာ ဆရာက ေခါင္းခါသည္။ `အက်ိဳးမမ်ားပါဘူးဗ်ာ။ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ခရီးမွာ သမုိင္းက အသံုးမတည့္ေလာက္ပါဘူး....´။ ဆရာေမာင္စူးစမ္း၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ျမန္မာစာေပေလာကတြင္ ေတြ႔ရေလ့ရွိေသာ တပည့္ေမြး-ဆရာေမြး အက်င့္ေတြ မရွိျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ႔အမွတ္အသားသ႐ုပ္ကို သိဒၶိတင္လိုသူမ်ိဳး မဟုတ္။ ဘယ္သူေတြ ဘာထင္ထင္ သူျမင္သလို သူေရးသည္။ ပရိသတ္ႀကိဳက္ပါေစ၊ လူအထင္ႀကီးပါေစ သေဘာမ်ိဳး မရွိ။ ပကတိအရွိကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပညာျဖင့္ `ကလန´ ၾကည့္တတ္သူမ်ိဳး ျဖစ္သည္။

ဒါကို သူျဖတ္သန္းခဲ့ရ၊ ျဖတ္သန္းေနဆဲ အသိုင္းအ၀ိုင္းက နားလည္မႈမေပး။ သည္လုိႏွင့္ ဆရာ့ဘ၀တြင္ ေ၀ဖန္ေရးဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲေတြႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကံဳခဲ့ရသည္။ ယခုေနာက္ဆံုး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလ ေရာက္သည္အထိ ဆရာ့ပညာကို ေလးစားေသာ ဆရာ့ေစတနာကို ဆ၀ါးမိေသာ ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ့ဘက္က ၀င္ရပ္ခဲ့ရာ ေ၀ဖန္ေရးျမားဦးက ကုိယ့္ဘက္လွည့္လာသည္။ ရင္းႏွီးခင္မင္ေသာ မိတ္ေဆြထုတ္ေ၀သူ အခ်ိဳ႕ကပင္ `ျပႆနာမ်ားမယ့္စာေတြ မေရးပါနဲ႔´ တားယူရသည္အထိ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေစတနာကို အသိအမွတ္ ျပဳသည့္တုိင္ ၀မ္းနည္းစြာ ျငင္းပယ္လိုက္ရပါသည္။ `ကုိယ္ျမင္တာ ကုိယ္မေရးရဲရင္ စာေရးတာ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိမွာတုန္း....´။

[THE WAVES, 5/10, NOVEMBER, 2010, EDITOR'S SKETCH (အေ၀းျမင္စာေရးဆရာ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ား), Page 15, 16, 17]

ရယ္စရာဟာသေလးေတြပါ

ေရထဲမွာပဲေပါက္

ပီတာေလး မ်က္ရည္စမ္းစမ္းႏွင့္ ျပန္လာရာ ဦးေလးလုပ္သူက ေမးသည္။

"ပီတာ၊ မင္း ဘာျဖစ္လာတာလဲကြ ေဟ"

"ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရကူးကန္ထဲက ေမာင္းထုတ္လုိက္လို႔"

"ဘာအတြက္လဲ"

"ကၽြန္ေတာ္ ႐ွဴး႐ွဴးေပါက္မိလို႔"

"ဒါကိုမ်ား သူတို႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္သတဲ့လား၊ ေရထဲမွာ ဒီလိုပဲ ေပါက္ေနၾကတာပဲ၊ ေရကူးကန္ဆိုတာ ဒါအတြက္ ထားတာပဲ"

"ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ဒိုင္ဗင္ထိုးတဲ့ စင္ေပၚက ႐ွဴး႐ွဴးေပါက္လုိက္မိတာခင္ဗ်"

ထိေတာ့ထိတယ္

ျဖတ္ေျပးသြားေသာ သားေကာင္ကို မုဆိုးႀကီး ဦးၿဖိဳး ႏွစ္လံုးျပဴးျဖင့္ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိ၏ တပည့္ကို ေျပာသည္။

"ေဟ့ေကာင္၊ သြားၾကည့္စမ္း၊ ငါ ပစ္ခ်လိုက္တဲ့အေကာင္ ဘာေကာင္လဲဆိုတာ"

မၾကာမီ တပည့္ျဖစ္သူ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေျပာသည္။

"သူ႔ရဲ႕ မွတ္ပံုတင္အရ သူ႔နာမည္ ေမာင္ျမလို႔ ေခၚတယ္"

ႏုိင္ငံျခားဘာသာ
မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ လမ္းမွာ ဆံုၾကရာ အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
"၀ုတ္၊ ၀ုတ္၊ ၀ုတ္"
"ေအာက္အီအီးအြတ္"
"မင္းႏႈတ္ဆက္တာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပါလား"
"မင္း ေတာ္ေတာ္အတဲ့ အေကာင္ပဲ၊ ငါ ႏုိင္ငံျခားဘာသာ သင္ေနတာေလ"

* * * * * *
ေမာင္ေကာင္းထိုက္ (ႏွီးပေဒါ) ရဲ႕ ဟာသပေဒသာထဲက ေကာက္ႏုတ္ထားတာပါ။