ေထြရာေလးပါးဆိုတဲ့အတိုင္း တကယ့္ကို ေထြရာေလးပါးကို ေျပာရဦးမယ္။ စိတ္ကူးထဲေပၚသမွ် လတ္တေလာ ႀကံဳသမွ်ေတြေပါ့ဗ်ာ။ သည္းခံၿပီးသာ ဖတ္ေပးၾကပါဦးေနာ္။ ခံစားစရာ၊ ေတြးစရာ တစ္ခုခု ရလုိက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ပါ၏။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဒီေန႔မနက္ သူ႔ေသတၱာကို ရွင္းေနရင္းနဲ႔ ပစၥည္းအစုတ္ကေလးေတြကို တယုတယ ကုိင္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ကိုယ္တုိင္လည္း ရွိသမွ် ပစၥည္းအစုတ္မွန္သမွ်ကို အမွတ္တရဆိုၿပီး သိမ္းထားတတ္တာမို႔ သူဘာေတြ ေတြးေနတယ္၊ ဘယ္လိုခံစားေနရတယ္ဆိုတာကို နားလည္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူအဲလိုျဖစ္ေနတာကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလုိက္တယ္။ တကယ္ဆိုရင္ သူသူကိုယ္ကုိယ္ လူ႔သဘာ၀အတိုင္း အဲဒါဘာေတြတုန္း၊ ဘာျဖစ္လို႔ သိမ္းထားရတာတုန္း စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က ေမးရမွာေလ။ အဲဒါမွ သူကလည္း ငိုခ်င္လ်က္ လက္တို႔ဆိုသလို မၿခိမ္းဘဲနဲ႔ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ရြာခ်မွာကိုး။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မသိသလို၊ စိတ္မ၀င္စားသလို ေနေလေတာ့ သူ႔ချမာ ေအာင့္သိေအာင့္သက္ ျဖစ္သြားပံုရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေလ စိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ရယ္လုိက္ရတာ၊ ေျပာမေနနဲ႔။ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လုိက္ခ်င္တာ။ ညစ္ညစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထ,ထိုးမွာစိုးလို႔သာရယ္။ ခဏေနေတာ့ ေက်းဇူးရွင္က မေနႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က လွမ္းအၾကည့္မွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူကိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုကို ျပပါတယ္။ တစ္႐ွဴးေပပါ တစ္ရြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူက လာၾကည့္ပါဟဆိုၿပီး အတင္းေခၚျပတယ္။ နဂိုကတည္းက စပ္စုခ်င္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟန္လုပ္မေနေတာ့ပါဘူး။ သူျပတဲ့ တစ္႐ွဴးေပပါေလးကို ကိုင္ၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့။ တစ္႐ွဴးေပၚမွာ စာေလးေတြ ေရးထားေသးသဗ်။ တစ္ခ်ိန္က သူနဲ႔ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူ တစ္ေယာက္သူက ေရးေပးထားတယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာစရာ လိုအံ့မထင္ပါဘူးေနာ္။ ကဗ်ာဆန္လိုက္ပံုမ်ားေတာ့ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေကာင္မသိေအာင္ ေဖာက္သည္ခ်ရဦးမယ္၊ အတင္းေျပာတယ္လို႔ ဆိုခ်င္လည္းဆိုေပါ့ေလ။ တစ္႐ွဴးေပၚမွာ ဘာေရးထားတယ္ ေအာက္ေမ့လဲ။ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။
" " " " " " က်န္ရစ္ခဲ့သူက ပိုခံစားရ၊ ပိုလြမ္းရပါတယ္။ အရမ္းခ်စ္တယ္ " " " " " "
ကဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံစားဖို႔ေကာင္းလုိက္သလဲဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ တစ္႐ွဴးေပပါမွာက အကြက္ကေလးေတြနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း နည္းနည္းကလိခ်င္တာနဲ႔ "မင္း တစ္႐ွဴးေပပါကလည္းကြာ သူႏွာေခ်းညႇစ္ထားတာႀကီးလား မသိဘူး" လို႔ ေျပာလုိက္မိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာသဗ်။ "မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ အဲဒီတုန္းက သူငိုထားတာ" တဲ့။ အမယ္ေလး....... ေျပာကို မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ :D
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတြဟာ စကားလံုးေတြ အမ်ားႀကီးေျပာတတ္တယ္ဆိုတာ လူတုိင္းသိၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ သူတို႔ေလးေတြဟာ တစ္ခ်ိန္က သမုိင္းေတြကို ျပန္ေျပာျပေနတဲ့ သက္မဲ့ဒိုင္ယာရီေလးေတြေပါ့။ မိတ္ေဆြမွာလည္း အဲဒီလို အမွတ္တရေလးေတြ ရွိေနမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ....??? ေသခ်ာေပါက္ ရွိေနပါရဲ႕ဗ်ာ။ တစ္ခါတေလ အတိတ္ဆိုတာမ်ိဳးက ျပန္စဥ္းစားမိရင္ တကယ့္ကို ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အရာမ်ိဳးပါ။ (ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ ႀကံဳခဲ့ရတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွေပါ့ေလ)
ေထြရာေလးပါး (၂)သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အခန္းမွာ ေဘာလံုးပြဲသြားၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ေတြ႔လို႔ ခဏငွားၿပီး ယူဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပံုမွန္ယူၿပီး ဖတ္ေနက်မဟုတ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ပါ။ ဓာတ္ပံုေတြေတာ့ ရွယ္ပါတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဆိုပါေတာ့ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ ဒီႏွစ္သႀကၤန္ ဘယ္မွာရွိမလဲဆိုတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေလး (၄)ခုအတြက္ ထည့္ေပးထားတဲ့ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ပံုက (၅)ပံုေလာက္ ပါပါတယ္။ ပံုေတြကလည္း အင္တာဗ်ဴးမွာ မထည့္သင့္ဘဲ ေၾကာ္ျငာေတြမွာ သံုးဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပံုမ်ိဳးေတြပါ။ တကယ့္ကို အမိုက္စားေတြဆိုပါေတာ့။ အျခားက႑ေတြလည္း တကယ့္ကို စံုလင္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ေနက် ဂ်ာနယ္ေတြမွာေတာင္ အဲဒီေလာက္ အေၾကာင္းအရာစံုတာ မဖတ္ဖူးခဲ့တာ ၀န္ခံပါတယ္။ အံ့ၾသမိတာကိုလည္း ၀န္ခံပါရဲ႕။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္ခ်င္လို႔ ၾကည့္မိခါမွ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသလို႔ကို မဆံုးဘူးျဖစ္ရတယ္။ အေပၚဆံုးမွာ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတာက "ေဆာင္းပါး" တဲ့။ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတာက ဘာမွတ္ေနတုန္း။ ျမန္မာဗီဒီယုိ ဇာတ္ကားမ်ားၾကည့္ၿပီး ရရွိေသာ ဗဟုသုတ အခ်က္ (၁၀၀) ဆိုၿပီး ေဖာ္ျပထားသဗ်။ သိၿပီးသားအေၾကာင္းအရာမို႔ အဲဒါေတြကို မဖတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ရြက္အထိ ရွိေနတဲ့ အဲဒီေဆာင္းပါးဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးေနရာကိုပဲ လုိက္ရွာပါတယ္။ နံပါတ္ (၁၀၀) အၿပီးမွာ ဘာေရးထားမလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔ပါ။ အမယ္မင္း...... ဘာမွ မေရးထားဘူးခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္လည္း လက္ဖ်ားခါသြားတယ္။ ဟူး...... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက စတုတၳမ႑ိဳင္ဆိုတဲ့ မီဒီယာဂ်ာနယ္တစ္ခုက အဲလိုေတြ လုပ္ေနတာကို ဘယ္သူကမွ မေျပာၾကေတာ့ဘူးလား။ ဘယ္သူကမွ မေထာက္ၾကေတာ့ဘူးလား။ ဒီအတုိင္းပဲ လႊတ္ထားေတာ့မွာလား။
အဲဒီေဆာင္းပါးဆိုတဲ့ "ျမန္မာဗီဒီယိုဇာတ္ကားမ်ားၾကည့္ၿပီး သိရွိလာေသာ အခ်က္ (၁၀၀)" ဆိုတာဟာ ၾကာၿပီဆိုမွ တကယ့္ကို ၾကာလွၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းမမွတ္မိလို႔သာ အဲဒါကို ေရးတဲ့လူကို နာမည္မေျပာႏုိင္တာ။ အဲဒါကို အရင္ဆံုးစဖတ္ရတာက Planet Forum မွာပါ။ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ဆိုၿပီး ကူးယူၿပီးစက္ထဲမွာ သိမ္းထားတာရွိတာေတာ့ အေသအခ်ာသိတယ္။ ျမန္မာ့ေသြးဂ႐ု(ပ)ကို ပုိ႔ေပးဖူးတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနတယ္။ ထားပါေတာ့။ အမယ္ေလး... ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေက်မနပ္နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္အေဟာင္းေတြကို လုိက္ရွာေနလိုက္ရတာ။ ေတြ႔ပါၿပီခင္ဗ်။ ေတြ႔ပါၿပီ။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီးမွ တကယ့္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး ေတြ႔ပါၿပီ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကတည္းက တင္ေပးထားတဲ့ ပို႔စ္ပါခင္ဗ်။ အမယ္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီတုန္းကတည္းက အေတာ္လွ်ာရွည္ခဲ့သကိုး။ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကုိယ္ေရးထားတာကိုယ္ သေဘာက်မိေသးပ။ ေရးထားတာမွ မူလေရးတဲ့လူေရာ၊ ထပ္ဆင့္ျဖည့္စြက္ေရးသူေရာ အားလံုးပါတယ္ခင္ဗ်။ ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ကဲ... ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလုိက္တဲ့ မွတ္တမ္းလဲ။
ဒီေနရာမွာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါဦးခင္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္အခုလို ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္မွာ ဖတ္မိသမွ်ေတြထဲက သေဘာက်မိတာမွန္သမွ်ကို ျပန္တင္ေပးေနတာေတြအတြက္ အေတာ္ေလးကို ေက်နပ္သြားေစတဲ့ ပို႔စ္ပါပဲ။ အခုလို ျပန္တင္ေပးေနတဲ့အတြက္ စာဖတ္သူေတြလည္း အက်ိဳးရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ကို အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေနရာကို ေရာက္သြားေရာက္သြား အင္တာနက္ရွိတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့သမွ် စာေလးေတြကို ျပန္ဖတ္ႏုိင္တယ္ေလ။ ဘာစာအုပ္ေတြကိုမွ အေလးခံၿပီး သယ္သြားစရာ မလိုဘူး။ ကဲ... လွ်ာရွည္ေနမိျပန္ပါၿပီ။
ေျပာလိုရင္းကိုဆက္ရရင္ အဲဒီဂ်ာနယ္အေနနဲ႔ ဒီစာေတြကို ဘယ္ကေနရပါတယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ထည့္ေပးသင့္တယ္ထင္တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးဗ်ာ ညာတာပါေတးလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အင္တာနက္မွ ရရွိပါသည္လို႔ ေရးလိုက္ရင္ေတာင္ ၀ိနည္းလြတ္တဲ့ကိစၥပဲ။ ဒီေခတ္မွာ ဒီလိုပဲ လုပ္စားေနၾကတာပဲ။ ခဏခဏလည္း ျပႆနာတက္ေနၾကတာပဲ။ အခုေနာက္ပိုင္း နာမည္ႀကီးမဂၢဇင္းေတြမွာပါ အင္တာနက္ကဟာေတြကို ႐ူးသလိုေၾကာင္သလိုနဲ႔ တဲ့ယူသံုးလာတာေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရးထားေသးတယ္။ မူရင္းေရးတဲ့လူအေနနဲ႔ သူတို႔မဂၢဇင္းပါ အဲဒီထည့္ထားတဲ့စာကို ဖတ္ရရင္ မဂၢဇင္းတုိက္မွာ စာမူခလာထုတ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္မိုက္႐ိုင္းလုိက္သလဲ။ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ... ေျပာရင္းနဲ႔ ေဒါသထြက္လာတယ္။ မေျပာေတာ့ဘူး။ ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ဂ်ာနယ္လည္း ထူးမျခားနားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူကပိုဆိုးတယ္။ ေအာက္ဆံုးမွာ ဘာမွကို ေရးမေပးထားဘူး။ သူတို႔ဂ်ာနယ္ကပဲ သုေတသနလုပ္ၿပီး ေရးထားသေယာင္ေယာင္။
ဂ်ာနယ္နာမည္ကို မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကိုဉာဏ္ဖြတယ္ ေျပာေနၾကဦးမွာစိုးလို႔ပါ။ တကယ္က ဖြတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္တို႔တာပါ။ (ဂ်ာနယ္နာမည္က အဂၤလိပ္လိုခ်ည္းပဲ ေပးထားတာဗ်။ အဂၤလိပ္စာလံုး ႏွစ္လံုးနဲ႔ပါ။ ေရွ႕ဆံုးစာလံုးက သတင္းဆိုတဲ့စကားလံုးပါ။ :D)
ေထြရာေလးပါး (၃)စီေဘာက္မွာ ခဏခဏ အေျပာခံရတဲ့စကားက ကုိဉာဏ္ ပါတီမ်ားေထာင္ဦးမလို႔လား ဆိုတဲ့စကားပါ။ က်ီစားမွန္း၊ စမွန္း သိေပမယ့္ ရွင္းျပလုိက္ပါဦးမယ္။ :D အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္မ၀င္စားတဲ့လူေတြအတြက္ အဲဒီပို႔စ္ေတြဟာ တကယ့္ကို စိတ္ညစ္စရာႀကီးေတြ ျဖစ္ေနမွာအမွန္ပါပဲ။ ဘာေတြေရးထားမွန္းလည္းမသိ၊ ဘာကိုေျပာခ်င္မွန္းလည္းမသိ (အဆက္အစပ္မရွိ ဖတ္ရသူေတြကို ေျပာတာပါ) နဲ႔ အေတာ္ေလးကို စိတ္႐ႈပ္စရာ ေနမွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပို႔စ္ေတြကို ေနာက္ႏွစ္ (၂၀၁၁ ခုႏွစ္) ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ စာဖတ္သူကုိယ္တိုင္ တအံ့တၾသနဲ႔ ျပန္ဖတ္ရတဲ့စာေတြ ဘယ္ေလာက္ပါေနမယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္က ႀကိဳတင္ၿပီးေတာင္ ေလာင္းေၾကးထပ္လုိက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ အခုမဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာအားလံုးကို ျပန္ဖတ္လိမ့္မယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေပါက္ကို ေျပာရဲပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ စာဖတ္သူကုိယ္တိုင္ သိေနၿပီးျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီလိုစာေတြကို စိတ္မ၀င္စားရင္ မဖတ္ပါနဲ႔။ အျခားႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေလးေတြကိုပဲ ေရြးၿပီးစားလိုက္ပါ။ ငါးပိရည္ႀကိဳက္တဲ့လူအတြက္ေတာ့ ၾကက္သားဟင္းထက္ ငါးပိရည္နဲ႔ တို႔စရာကို ပိုမက္ေမာမွာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ၀က္သားႀကိဳက္တဲ့လူကလည္း ၾကက္ကင္ေတြ၊ ဘဲကင္ေတြကို ဦးစားေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ပါတီမေထာင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာင္ႏွစ္က်ရင္ေတာ့ အဲဒီစာေတြကိုဖတ္ၿပီး ခံစားရမယ့္ အရသာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေတြးၿပီး ေပ်ာ္လို႔မဆံုး ျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ ၀န္ခံပါတယ္။
ေထြရာေလးပါး (၄)သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က "တင္းတယ္... တင္းတယ္... တင္းတယ္... တင္းတယ္ေဟ့..." ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာထားအျပည့္နဲ႔ လာလာေအာ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး ျဖစ္ေနမိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျပန္ေမးရတာေပါ့။ သူက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ "ေအသင္ခ်ိဳေဆြ ဆိုတဲ့စတိုင္လ္ေလကြာ" တဲ့။ ေၾသာ္... ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ဖူးေသးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခတ္ေနာက္က်က်န္ခဲ့ၿပီထင္ပ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔မနက္ေတာ့ ဘယ္ရလိမ့္မတုန္း စီဒီဆုိင္ကို ေျပးရေတာ့တာေပါ့။ သႀကၤန္ေခြေတြ ဘာထြက္လဲဆိုၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ ဆုိင္ကဦးေလးႀကီးက သႀကၤန္ဘာအေခြေတြ ၀ယ္ၿပီးၿပီလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘာအေခြမွ မ၀ယ္ရေသးေၾကာင္း ျပန္ေျဖေတာ့။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲရွိတယ္တဲ့။ ႀကိဳက္တဲ့ဟာသာ ေရြးေတာ့ဆိုၿပီး သႀကၤန္စီဒီအကန္႔ကို ျပပါတယ္။ အမယ္ေလး... မျမင္ခ်င္တဆံုး ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ျမင္ရတာကေတာ့ ေနရဲမာန္သႀကၤန္ဆိုတဲ့ အေခြေတြပါဗ်ား။ သူလည္း အေတာ္ေလးကို ခရီးေရာက္ေနပါေရာလား။ သူ႔သႀကၤန္သီခ်င္းေတြအားလံုးကို Collection လုပ္ထားတဲ့ DVD တစ္ခ်ပ္ကို ေရြးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဓိကလိုခ်င္တဲ့ ေအသင္ခ်ိဳေဆြပါတဲ့ သႀကၤန္ေခြကို လုိက္ရွာရပါတယ္။ ေတြ႔ပါသေကာ၊ ေတြ႔ပါေရာလား။ April Queen 2 တဲ့။ ပထမဆံုးတစ္ပုဒ္က "တင္းတယ္ တင္းတယ္" ဆိုေတာ့ မွားစရာမရွိပါဘူးေလ။ ၀ယ္လာလုိက္တယ္။ အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့မွ အားပါးတရ ဖြင့္ၾကည့္တာေပါ့။ ဟုတ္ပါရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ျပသလုိပါပဲ ေအသင္ခ်ိဳေဆြချမာ တင္းတယ္.. တင္းတယ္ ဆိုၿပီးေအာ္ေနရင္းကေန သူတင္းေနတာကို မသိမွာစိုးလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ မ်က္ႏွာထားႀကီးကို အတင္းကို ႐ံႈ႕မဲ့ျပေနရရွာတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ရယ္ေနတာကုိမ်ား အျခားလူေတြျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဆး႐ံုပို႔ၾကမလား မသိဘူး။ :D အျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ေအသင္ခ်ိဳေဆြက လုပ္သံႀကီးနဲ႔ ဆိုေနတာတဲ့။ သူကေတာ့ ေအသင္ခ်ိဳေဆြကို ဘယ္လိုေၾကာင့္ အျမင္ကတ္ေနတယ္ မသိပါဘူး။ အင္း..... "ေပါက္တဲ့အိုး" စီးရီးကို မနားတမ္းဖြင့္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူဘူးလို႔ ယူဆမိတာပါပဲ။ အဲဒီအေခြတစ္ေခြလံုးမွာလည္း နားေထာင္လို႔ေကာင္းတာဆိုလို႔ အဲဒီတစ္ပုဒ္ပဲ ေတြ႔ပါတယ္။ အျခားသီခ်င္းေတြကို နားထဲမစြဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဆုပန္ထြာကလည္း သီခ်င္းဆိုတယ္၊ မိုးယုစံကလည္း သီခ်င္းဆိုတယ္၊ ခ်စ္စႏိုးဦးကလည္း သီခ်င္းဆိုတယ္။ ကဲ... ေကာင္းၾကေပေရာေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ေမခလာကလည္း မႀကီးမငယ္နဲ႔ သူ႔တူမအရြယ္၊ သူ႔သမီးအရြယ္ေတြၾကားမွာ ၀င္ကဲထားလုိက္ေသးတယ္။ ဆိုဟန္ကေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ သီခ်င္းေတြက ရင္ဘတ္ကို လာမမွန္တာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေပဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ "ျမနႏၵာ" တစ္ပုဒ္တည္းကို ခံုမင္ၿပီး ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေနလို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး။ အခုေခတ္ သႀကၤန္သီခ်င္းဆိုတာေတြကို ခံစားလို႔ကို မရတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ "ေရ" ဆိုတဲ့စကားလံုး၊ "ပိေတာက္" ဆိုတဲ့စကားလံုး၊ "သႀကၤန္" ဆိုတဲ့စကားလံုးပါရင္ သႀကၤန္သီခ်င္းလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ေအာ္ခ်င္ရာေအာ္ေနၾကတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လံုး၀ကို ရင္မခုန္မိပါခင္ဗ်ား။ ေကာ္ပီသံစဥ္ေတြဆိုေပမယ့္ "သႀကၤန္ေရ" စီးရီးကိုေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒီႏွစ္လည္း "သႀကၤန္ေရ"နဲ႔ပဲ ျမဴးရဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ မတ္လ ၂၈ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
ည ၁၁ နာရီ ၁၄ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
