Friday, November 30, 2012

လက္ရွိအျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္ ရင္ေလးမိပါသည္


၁။ လက္ပန္ေတာင္းစီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆႏၵျပတဲ့ကိစၥေတြ၊ ပါေဖာမင့္လုပ္တာေတြ၊ သူတို႔ဆီကို သြားတဲ့လူပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ထုတ္ျပန္တဲ့ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြ၊ ၀င္ေရာက္လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ လႊတ္ေတာ္မွာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမႈေတြ စတဲ့အခ်က္ေတြကို ဂ်ာနယ္ေတြကတစ္ဆင့္၊ အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ စုေဆာင္းထားခဲ့မိတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေျခအေန မေကာင္းဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ အခုေလာက္အထိ ႏုိင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္မႈ၊ အစိုးရကို အၾကပ္ကိုင္မႈ၊ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ခဲ့မိဘူး။ ထို႔အတူပဲ အစိုးရဘက္ကလည္း အခုလိုမ်ိဳး ႏွိမ္နင္းလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိဘူး။

၂။ မေန႔ကတစ္ေန႔လံုး အခ်ိန္ရတိုင္း လက္ပန္ေတာင္းကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တင္ေပးဖို႔ ပို႔စ္တစ္ခု ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္။ ကုိယ့္အေတြးအျမင္ေတြနဲ႔ ေရးသားေဖာ္ျပရင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ လြဲသြားႏုိင္တဲ့အတြက္ အင္တာနက္ေပၚက သတင္းေတြအားလံုးကိုပဲ စုစည္းၿပီး ကုိယ့္အေတြး၊ ကုိယ့္အေရး လံုး၀ (လံုး၀) မပါတဲ့ ပို႔စ္တစ္ခု စီစဥ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ မေန႔က ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေတြအရ အေျခအေနက တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားၿပီဆိုတာ သိလုိက္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ပို႔စ္ကို မတင္ျဖစ္ေသးဘဲ ဆိုင္းငံ့ထားလိုက္ရတယ္။

၃။ တကူးတက အပင္ပန္းခံၿပီး ျပဳစုထားရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေပးခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း အခုျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနဟာ အရမ္းကို ႐ႈပ္ေထြးၿပီး နားလည္ရခက္လွပါတယ္။ အထိအခုိက္လည္း မခံသလို ထိလြယ္ရွလြယ္ အေျခအေနတစ္ရပ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရးခ်င္သမွ်ကို မေရးေသးဘဲ ၿမိဳသိပ္ထားလုိက္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္မႈေတြကို ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာလို႔သိပ္ေကာင္းလွတာ မဟုတ္တာမို႔ လက္ေရွာင္ေနလိုက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရးလို႔ရတဲ့ အတုိင္းအတာအထိေတာ့ ေရးပါဦးမယ္။ ကုိယ့္အေတြး၊ ကုိယ့္အျမင္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် မထိခိုက္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ၿပီး ေရးပါဦးမယ္။

၄။ လက္ရွိကၽြန္ေတာ့္သေဘာထားကို မေျပာလိုေသးေပမယ့္ ေအာက္ကအခ်က္ေတြကိုေတာ့ သတိျပဳသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ စာဖတ္သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေတြးအျမင္ မတူတာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္သလို စာဖတ္သူကလည္း နားလည္ေပးႏုိင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္းပါ။

(က) ပဋိပကၡျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အေၾကာင္းရင္း၊
(ခ) စတင္ျဖစ္ပြားသည္မွ ယေန႔အထိ အခ်ိန္ကာလ၊
(ဂ) ထိုကာလအတြင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊
(ဃ) အစိုးရ၏ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈမ်ား၊
(င) မီဒီယာေတြရဲ႕ သတင္းေဖာ္ျပပံုမ်ား၊
(စ) ပါတီေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ပါ၀င္ဆက္ႏြယ္ေနမႈ၊
(ဆ) ေထာက္ပံ့ကူညီေနသူမ်ား၊
(ဇ) သံဃာေတြ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနပံု၊
(စ်) သပိတ္စခန္းအေနအထား ဓာတ္ပံုမ်ား၊
(ည) နယ္ေျမခံ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ သပိတ္စခန္း၏ ဆက္ဆံေရး၊
(ဋ) ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မႈ၊
(ဌ) အင္တာနက္သတင္းမီဒီယာမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္မ်ား၏ သတင္းေဖာ္ျပမႈပံုစံ၊
(ဍ) ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းမ်ား၊
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၃၀ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။
နံနက္ ၁၀ နာရီ ၀၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။ 

Monday, November 26, 2012

ကုိယ့္ႏိုင္ငံေရး


က်ားႀကီး၊ ၀က္ႀကီး၊ ငွက္ႀကီး၊ ႐ွဴးပ်ံႀကီး ဆိုတာေတြဟာ ပံုျပင္မွန္းသိတယ္။ ေထာင္ေပးလို႔ဆုတ္ ရာေပးလို႔ခ်ဳပ္ ခ်စ္တဲ့လူ အ႐ိုးဆံထိုးလုပ္ ဆိုတာလည္း ဒ႑ာရီမွန္း သိတယ္။ ဇာတ္တူသားစားလို႔ ဟသၤာကိုးေသာင္း ပ်က္စီးဖူးတဲ့ ေငြတာရီ ေဒြးမယ္ေနာ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေတြက မွတ္စုအရ အမဲသား မစားတဲ့လူကို "ဒီေကာင္ ဇာတ္တူသား မစားဘူး" လို႔ သမုိင္းရဲ႕ သင္ခန္းစာအေနနဲ႔ ၀င္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ကံရာဇာငယ္ကို လူလိမ္လို႔ သိပါတယ္။ တေကာင္းက ေျပအေရာက္ ဧရာ၀တီလမ္းကို အကန္းေတာင္ သြားလို႔ရတဲ့ခရီးလို႔ သိပါတယ္။ အစာျပတ္ၿပီး မိန္းေမာေနသူက "လိမၼာရစ္ၾက" လို႔ မွာႏုိင္မယ္ မထင္ပါ။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ (၂၇ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၁၆ - ၂၂ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၃၈) ေသဆံုးၿပီး ၂၂ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၄၀ ျပည့္မွာ ဖြင့္ပြဲလုပ္တဲ့ ေၾကး႐ုပ္ဟာ Bronze Paint ေၾကးရည္လူးထားတဲ့ သစ္သား႐ုပ္ (တာရာ ၁၉၆၇၊ ၂၉၉) ျဖစ္တယ္လို႔ ဖြင့္ပြဲေန႔ကပဲ သိပါတယ္။ ေၾကး႐ုပ္အတြက္ ေငြကို ဟိုအတြက္ ဒီအတြက္ သံုးလုိက္ရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေျပာတယ္။ ဦးထြန္း၀င္း (၁၉၁၇ - ၂၃ မတ္ ၁၉၈၃) က ရကသ ေငြထိန္း၊ သူနဲ႔ခင္လို႔ နည္းနည္းသိလိုက္ရပါတယ္။

အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ဟာ ဖက္ဆစ္ျဖစ္ေလေတာ့ အဂၤလိပ္ကို မုန္းလို႔ ဂ်ပန္နဲ႔ ေျပးေပါင္းတာ လမ္းမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ အဲဒီအခါကပဲ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ Browderism ကိုေတာ့ လက္ခံလိုက္မိပါတယ္။ ကင္ေပတုိင္က ငါတို႔ အာရွလူငယ္ေတြကို ဖမ္းမယ္လုပ္ေတာ့ အေနာက္႐ိုးမဘက္က ရြာေတြမွာ ပုန္းရပါတယ္။ အေနာက္႐ိုးမမွာ တို႔ေျပတာနဲ႔ ဖုန္းတေထာင္းေထာင္း ထသြားတယ္လို႔ အေျပာခံရပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ႏုိင္ငံ၊ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးမွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ညႇိမယ္၊ ေတာင္ေပၚေတာင္ေအာက္ တစ္ေစ်းတည္း ျဖစ္ရမယ္ဆိုတုန္းကလည္း ေတာင္ေပၚကေစ်း ေတာင္ေအာက္ေရာက္မယ္ဆိုတာ သိလိုက္ပါတယ္။


[သန္းထြန္း၊ ငါေျပာခ်င္သမွ် ငါ့အေၾကာင္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။]

Saturday, November 24, 2012

မီဒီယာ၊ ေၾကာ္ျငာ၊ ေထာက္ခံစာ၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈႏွင့္ ရင္႐ႈပ္ကိစၥမ်ား


(၁)
မီဒီယာေတြအေၾကာင္းကို ေျပာရတာလည္း ေမာလွပါၿပီဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ပါတယ္။ ကိုဉာဏ္ဆိုတဲ့လူဟာ မီဒီယာသမားေတြကို အတိုက္အခံလုပ္၊ မေကာင္းေျပာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္မ်ား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၿပီလားလို႔ပါ။ ေရးခဲ့သမွ်၊ ေျပာခဲ့သမွ်ေတြကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္၊ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း အဲဒီသေဘာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အစိုးရ၀န္ႀကီးလည္းမဟုတ္၊ သမၼတရဲ႕အမ်ိဳးအေဆြလည္းမဟုတ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ လက္ရွိအစုိးရအဖြဲ႕ေရာ၊ ဌာနဆုိင္ရာေတြမွာပါ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးေတြေတာင္ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ သာမန္၀န္ထမ္းအဆင့္ေလာက္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ ရွိေပသေပါ့။ လက္ရွိဌာနဆုိင္ရာေတြမွာ မန္ေနဂ်ာတို႔၊ ၫႊန္မွဴးတို႔၊ ၫႊန္ခ်ဳပ္တို႔၊ ဒု၀န္ႀကီးတို႔ စတဲ့စတဲ့ ရာထူးႀကီးႀကီး အမ်ိဳးအေဆြေတြ မရွိရေၾကာင္းပါ။ လူတိုင္းဟာ အမွားမကင္းတတ္ၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးေန၊ ေျပာေနတာေတြမွာလည္း အမွားေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနမွာပါပဲ။ စာဖတ္သူေတြက ခ်င့္ယံုၾကမွာပါပဲ။ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး သံုးသပ္ၾကမွာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ သူတို႔ေပးတဲ့ မွတ္ခ်က္အကုန္လံုးကို ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ မေကာင္းရင္လည္း မေကာင္းဘူး၊ မမွန္ရင္လည္း မမွန္ဘူးေပါ့။ ဒါက ပုဂၢလိကကိစၥ။ ကိုဉာဏ္ဆိုတဲ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိစၥ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာေတြက တစ္တုိင္းျပည္လံုးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ကိစၥ။ မီဒီယာဆိုတာ စတုတၳမ႑ိဳင္ပါလို႔ သူတို႔ကိုယ္တုိင္ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ေနတဲ့လူေတြက အလယ္မွာမရွိဘဲ တစ္ဘက္ဘက္ကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ေရးေနတယ္၊ ေျပာေနတယ္၊ သတင္းေတြေပးေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ စတုတၳမ႑ိဳင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးလို႔ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ေဖာ္ျပတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ တလြဲေတြေရးမိလို႔ လူေတြဖတ္မိရင္ေတာင္ တစ္ေန႔ကို လူ ၃၀၀၊ ၄၀၀ ထက္ မပိုပါဘူး။ လူ ၅၀၀ ျပည့္တယ္ဆိုတာ တကယ့္ကို ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲပါ။ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ သတင္းစာေတြ၊ ႐ုပ္သံေတြ မွားသြားရင္ေတာ့ လူေတြသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး သတင္းမွားေတြရ၊ အေတြးမွား၊ အျမင္မွားေတြျဖစ္ ျဖစ္ကုန္ၾကမွာပါပဲ။ အခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့မီဒီယာရဲ႕ အေနအထားဟာ စိတ္ခ်လို႔မရတဲ့အဆင့္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ကုိယ့္သိကၡာနဲ႔ကိုယ္ ရပ္တည္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းဆိုတာ ဘယ္မွာ ရွာရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ အရက္ေၾကာ္ျငာကို PH7 ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ၃ လံုးထည့္ေပးၿပီး တရား၀င္ေၾကာ္ျငာေပး၊ ပိုက္ဆံယူေနၾကတဲ့ မီဒီယာေတြ၊ နာမည္ႀကီးခ်င္တဲ့ မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြဆီက ပိုက္ဆံယူၿပီး မေပၚတေပၚပံုေတြ ထည့္ေပးေနတဲ့ မီဒီယာေတြ၊ အစိုးရမေကာင္းေျပာရင္ၿပီးေရာ ပို႔ခ်င္တဲ့သတင္းပို႔ ထည့္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ မီဒီယာေတြ၊ အားကစားဂ်ာနယ္ထုတ္ၿပီး ေဘာလံုးပြဲေလာင္းကစားကို ေလာင္းေၾကးထည့္ေပးတဲ့ မီဒီယာေတြ၊ ကဲ... အဲဒီလို မီဒီယာေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရွ႕ခရီးဆက္ရမလဲဗ်ာ။

ေအာက္မွာေတာ့ မီဒီယာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကာတြန္းတစ္ကြက္ကို ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ ေတြးဆဆင္ျခင္ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္ၾကပါကုန္။


(၂)
ဒီေအာက္ကေၾကာ္ျငာလည္း အေတာ္ထူးဆန္းတယ္။ ဘယ္သူကမ်ား ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထည့္လုိက္သလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပဲ။ အမ်ားသိၿပီးသား အေၾကာင္းအရာမို႔ အထူးအေထြ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္မ်ိဳးျဖစ္မိတာ အမွန္ပါပဲ။ စီးပြားေရးေလာက ဆိုတာကလည္း အဲလိုေတြ ရွိေသးပါလားဆုိၿပီး သက္ျပင္းေတြ ခ်မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြက သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ႔ မၿပိဳင္ဘူး ဘာမဟုတ္တဲ့ ဒီႏုိင္ငံက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာပဲ အလကားေနရင္း ေစ်းကြက္လုေနၾကတယ္။ သူမ်ားထုတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို တင္သြင္းၿပီး ကုိယ့္အတြက္က်န္ေအာင္ တင္ခ်င္တဲ့အျမတ္တင္ၿပီး ေရာင္းတဲ့လူခ်င္းအတူတူကို စားခြက္လုေနၾကတာ၊ စားမာန္ခုတ္ေနၾကတာ ျမင္ရေတာ့ ျမန္မာ့ေရွ႕ခရီးအတြက္ တယ္ၿပီး အားမရလွဘူးဗ်ာ။ စားသံုးသူေတြကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စြဲေဆာင္စည္း႐ံုးၿပီး ကုိယ္ေတြစီးပြားတက္ေအာင္ လုပ္စားေနၾကတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူေနၾကတာကိုလည္း အံ့ၾသမိပါရဲ႕ဗ်ာ။ ၾကားဖူးတဲ့ဟာသေတြအရေတာ့ အလကားေပးရင္ ဆင္ကိုေတာင္ သက္ေစ့ယူလို႔ ရမလားဆိုတဲ့ လူေတြမ်ားေနေတာ့ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အျခားႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ဒစ္(စ)ေကာင့္ ဆိုတာနဲ႔ ၀ယ္သူေတြျပည့္ေနတဲ့ ကုန္တိုက္ႀကီးေတြ ျမင္ေတြ႔ဖူးေလေတာ့ တို႔ျမန္မာေတြလည္း ေခတ္မီသဟဆိုၿပီး ႀကံဖန္ၿပီး ဂုဏ္ယူမိပါရဲ႕ဗ်ာ။


(၃)
သတင္းစာမွာပါတဲ့ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုပါ။ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ေျပာေနၾကတာကေတာ့ ဟိုမင္းသမီးေလးရဲ႕ ေၾကာ္ျငာလို႔ ေျပာၾကတာပါပဲ။ ေၾကာ္ျငာထဲမွာပါတဲ့ အမ်ိဳးသားရဲ႕ နာမည္ကလည္း ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ မၾကာခဏ ဖတ္ဖူးေနတဲ့ နာမည္ျဖစ္ေလေတာ့ အင္း.. ဟုတ္မွာပါလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ဘယ္လိုလက္မွတ္ထိုးၿပီး ဘယ္လိုျဖစ္ထားၾကတယ္ေတာ့ မသိပါဘူး။ အခုမွပဲ သတင္းစာမွာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ ေၾကညာမွပဲ ကုိယ့္ေပါင္ကို ကုိယ္လွန္ေထာင္းၾကမွန္း သိေတာ့တယ္။ အင္း... တယ္ရင္႐ႈပ္ရပါလားေနာ္။ ရင္႐ႈပ္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္လို႔ အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာၾကတာကိုး။ ေၾကာ္ျငာတဲ့မမကေတာ့ လိုးရွင္းေတာင္ အလိမ္းပ်က္ပါ့မလား မသိပါဘူးဗ်ာ။ မွတ္တမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ တင္ေပးလိုက္တာပါ။ အထူးအေထြေတာ့ မရွိပါဘူး။ 


(၄)
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်မိတဲ့ ကာတြန္းေပါ့ခင္ဗ်ာ။ အဲဒါ ေအာက္ေျခမွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလိုမ်ိဳး ေထာက္ခံခ်က္ေတြ မၾကာခဏ ေတာင္းခဲ့ဖူးေတာ့ ေအာက္ကကာတြန္းကို ဖတ္လုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွကို မရယ္ပဲ၊ မၿပံဳးပဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ငါလည္း အဲဒီလိုေတြ ႀကံဳခဲ့ရတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုမ်ိဳး မေတြးမိပါလိမ့္ဆိုၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေတာင္ စိတ္တိုမိေသးတယ္။ ကာတြန္းဆရာကို လံုး၀ ေလးစားပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားနာမည္တစ္ခုကို ယူေျပာရရင္ေတာ့ ဟတ္ထိတယ္... ဟတ္ထိတယ္ေဟ့ ပါပဲဗ်ာ။ အေပၚမွာပဲ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္မေနဘဲ ေအာက္ေျခမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကိုလည္း အမွန္အတုိင္းျမင္ေအာင္ ေလ့လာၾကပါဦးလို႔ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။ အေပၚက လူႀကီးေတြက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ မူ၀ါဒေတြပဲ ခ်မွတ္ခ်မွတ္ ေအာက္ေျခက အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ လူေတြက မလိုက္နာရင္ေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ် တုိးတက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ တကယ္ထိေတြ႕ေနရတာက ေအာက္ေျခက စာေရးေတြ၊ ႐ုံးအုပ္ေတြ၊ မန္ေနဂ်ာေတြ၊ တာ၀န္ခံေတြပါ။ အဲဒီလူေတြ ေကာင္းပါမွ ျပည္သူေတြ အဆင္ေျပမွာပါ။ စဥ္းစားေပးၾကပါဦး ေတာင္းပန္ပါရေစ။


(၅)
ျမန္မာျပည္မွာ အေပါမ်ားဆံုးက အခုဆိုရင္ တြင္းထြက္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ စီတန္းလွည့္လည္မႈေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ထစ္ခနဲရွိရင္ ဆႏၵျပမယ္၊ လူစုမယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္မယ္ ဒါေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီလိုေတြ လုပ္တာဟာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ပဲလို႔ ေဘးတီးေပးေနတဲ့ ေျမႇာက္ေပးေနတဲ့ မီဒီယာေတြမွာ အဓိက တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တာ၀န္ရွိသူေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ကြက္ေပၚဖို႔အတြက္ ၾကားထဲကေန အ႐ိုးခံနဲ႔ မသိနားမလည္တဲ့ လူေတြကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အခုလိုမ်ိဳး စီတန္းလွည့္လည္တာေတြ၊ ဆူပူတာေတြ၊ ဆႏၵျပတာေတြ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေျမႇာက္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ျငင္းဆန္ခ်င္တဲ့လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ဘာတစ္ခြန္းမွ် ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆုိေနမည္ မဟုတ္ပါ။ အခုလတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးကို ေလ့လာၾကည့္မိသူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ ျပည္ပမွာ ေနတဲ့လူေတြက မီဒီယာေတြက သတင္းေဖာ္ျပခ်က္ေတြကိုပဲ ဖတ္႐ႈရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္တြင္းမွာ ေနတဲ့လူေတြက အေတာ္ႀကီးကို စိတ္ညစ္ေလာက္ေအာင္ ႀကံဳရပါတယ္။ ေျပာရရင္လည္း တကယ့္ကို မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ အခုလက္ရွိ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ မႏၲေလးက ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပေနတဲ့ ကိစၥကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက သူတို႔ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း တကယ္ဆႏၵျပေနတာ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ပါတီကဆိုတဲ့လူေတြဟာ ေျခခ်င္းလိမ္ၿပီး အျမတ္ထုတ္ေနၾကတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွကို လက္ခံခ်င္စရာ မရွိပါဘူး။ မယံုရင္လည္း မႏၲေလးမွာရွိတဲ့ အသိမိတ္ေဆြေတြကိုသာ လွမ္းေမးၾကည့္ပါဗ်ာ။ ျဖစ္တာက ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းေရႊ႕တဲ့ကိစၥ။ အဲဒီကိစၥမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ေဘးကေန တုိက္ပံုအနီေတြ၊ ပင္နီေတြ၊ ေဒါင္းေတြက ပါေနရသလဲဆိုတာ စာဖတ္သူေတြကတစ္ဆင့္ပဲ ေမးၾကည့္ခုိင္းလုိက္ၾကပါဗ်ာ။ ၿပီးရင္ေတာ့ သူတို႔ေတြ အဲဒီဆႏၵျပမႈမွာ မပါပါဘူးလို႔ အရွက္မရွိ ျငင္းၾကပါလိမ့္မယ္။ ဗဟိုကဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း သူတို႔မသိေၾကာင္း၊ မခုိင္းေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ပါလိမ့္မယ္။ အင္း... ခက္ပါ့၊ ခက္ပါ့။

ေအာက္က ကာတြန္းကေတာ့ လက္ရွိျမန္မာ့အေျခအေနေတြနဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို ကုိက္ညီတဲ့ ကာတြန္းလို႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ အဲဒီလိုမ်ိဳး တကယ္မ်ား ျဖစ္လာမလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု ေတြးမိတာက အခုျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြဟာ ကေလးေတြအတြက္ အတုယူစရာ စံနမူနာျပေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးမိေၾကာင္းပါ။ စာသင္ခန္းေတြ စြန္႔ခြာၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ပဲ အားသန္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ သားသမီးေတြနဲ႔ မေတြ႔ရပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ဆႏၵျပဳမိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ 






ကဲ... ဒီအပတ္ေတာ့ ဒီမွ်ႏွင့္ပဲ ေတာ္ပါဦးမည္။ အခ်ိန္ေလးရခိုက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေတးထားသမွ်ေတြကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ေရးေနရတာမို႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ပုိ႔စ္ေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ နားလည္ေပးၾကပါဗ်ာ။ အလုပ္ေတြ ျပန္ပိလာတဲ့အခါ ပို႔စ္ေတြ မေရးျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ။ ျမန္မာ့ေသြးပရိသတ္အားလံုးကိ အစဥ္ေလးစားလ်က္ ရွိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၂၄ ရက္၊ စေနေန႔။
ေန႔လည္ ၁၀ နာရီ ၃၀ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။ 

Friday, November 23, 2012

၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပဆုမ်ား



၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြက္ အမ်ိဳးသားစာေပတစ္သက္တာဆုကို ဆရာမင္းယုေ၀ကို ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ပါတယ္။

ျပည္သူသို႔ အသိေပးျခင္းမ်ား







ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြမွာ ေဖာ္ျပေပးေနတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြက ျပန္လည္ေျဖရွင္းထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ အင္မတန္မွကို စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတာကိုက "ျပည္သူသို႔ အသိေပးျခင္း" တဲ့။ ျပည္သူေတြကို သိေစခ်င္တဲ့အတြက္ ၀န္ႀကီးဌာနေတြက တေလးတစား အသိေပးတာကို အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာကို လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပတဲ့အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စတုတၳမ႑ိဳင္ႀကီးေတြက သတင္းျပန္လည္ေရးသားၾကရာမွာ အားလံုးဖတ္ခဲ့ရတဲ့အတုိင္း ၀န္ႀကီးဌာနေတြဟာ ဘယ္လိုအလြဲသံုးစားေတြလုပ္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္ဌာနေတြ၊ ဘယ္ဌာနေတြမွာ ပမာဏဘယ္ေလာက္အထိ အလြဲသံုးစားမႈ ျပဳခဲ့တယ္ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းတင္၊ စာလံုးႀကီးေတြနဲ႔ ျပဴးေနေအာင္ တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြၾကားမွာလည္း အဲဒီသတင္းဟာ တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာ ထိပ္တန္းသတင္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ၀န္ႀကီးဌာနေတြက ျပန္ေျဖရွင္းတာကိုေတာ့ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကမွ အေရးတယူ ျပန္ေဖာ္ျပတာ၊ အေရးတယူနဲ႔ ျပန္ရွင္းျပတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ဒု၀န္ႀကီးေတြကပဲ အလြဲသံုးစားမႈေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသလိုလို၊ အဲဒီအလြဲသံုးစားမႈေတြေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးက ေရွ႕ဆက္မတက္ႏိုင္တာလိုလို ေရးၾကေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ၀န္ႀကီးဌာနေတြရဲ႕ ျပန္လည္ေျဖရွင္းမႈေတြကို ဘယ္ဂ်ာနယ္ကမ်ား တေရးတယူနဲ႔ စာဖတ္သူေတြ နားလည္ေအာင္၊ အျမင္ရွင္းေအာင္ ျပန္ထည့္ေပးမလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ ရွိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

Thursday, November 22, 2012

အေမရိကန္သမၼတခရီးစဥ္၊ Sky Net ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ား


၁။ Sky Net ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ အေမရိကန္သမၼတႀကီး ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္ကို စေရာက္တာကေန ျပန္ထြက္သြားတဲ့အထိ အထူးအစီအစဥ္တစ္ရပ္အျဖစ္ တစ္ေန႔လံုး တိုက္႐ိုက္ ထုတ္လႊင့္ျပသေပးခဲ့လို႔ပါ။ ဘယ္လိုပင္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိသည္ျဖစ္ေစ တစ္ႏုိင္ငံလံုးက ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကို အိုဘားမားရဲ႕ သမုိင္း၀င္ျမန္မာခရီးစဥ္ကို ျမင္ေတြ႔ခံစားခြင့္ရေအာင္ စီစဥ္ေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ သာဓုေခၚလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီထက္ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ႐ိုက္ကူးထုတ္လႊင့္ႏုိင္ပါေစ။

၂။ အေမရိကန္သမၼတရဲ႕ေလယာဥ္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ေလွခါးနဲ႔ကိုက္ေအာင္ညႇိၿပီး ေကာေဇာနီခင္းဖို႔အတြက္ လူေတြနဲ႔ သယ္ေနခင္းေနရတာကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ နည္းပညာေၾကာင့္လား၊ ေငြေၾကးေၾကာင့္လားဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေျပာတတ္ဘူး။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ ေလယာဥ္ရပ္တဲ့ေနရာရယ္၊ ေလွခါးရယ္၊ ေလွ်ာက္လွမ္းရယ္ဟာ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ကြက္တိျဖစ္ၿပီးသားလို႔ ထင္မိတယ္။

၃။ အေမရိကန္သမၼတႀကီးကို ေလဆိပ္ကေန ႀကိဳတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာဘက္က ဘယ္အမ်ိဳးသမီးမွ မႀကိဳဆိုပါဘဲ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီးရဲ႕ ဇနီးက ဘာျဖစ္လို႔ လာႀကိဳရသလဲဆိုတာကို နားမလည္ဘူး။

၄။ အေမရိကန္သမၼတႀကီးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘာျဖစ္လို႔ နမ္းရသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အန္တီစုႀကီးကလည္း ၿပံဳးလို႔ရႊင္လို႔ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ကေတာ့ အဲဒီလုပ္ရပ္ကို လံုး၀ကို ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ အေမရိကန္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ အခုဟာက ျမန္မာျပည္မွာျဖစ္လို႔ပါ။ သတင္းသမားေတြ အမ်ားႀကီး အဲဒီေန႔က အဲဒီၿခံ၀န္းထဲမွာ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာၾကတာကေတာ့ လံုး၀ကို အထင္ေသးစရာပါပဲ။ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀တ္တာဟာ ေဒၚစုအနမ္းခံရတာေလာက္ မဆိုးတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ဘာတို႔ ေျပာမယ့္လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တာတစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာ အဲဒီလိုလုပ္တာကို ခြင့္ျပဳထားသလား၊ အဲဒီလို အနမ္းခံရတဲ့လူဟာ ကုိယ့္အေမျဖစ္ေနရင္၊ ကုိယ့္အစ္မျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုစိတ္ထားမလဲ ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာက လင္မယားခ်င္းေတာင္ လူျမင္ကြင္းမွာ အဲဒီလိုနမ္းတာကို ခြင့္ျပဳထားသလားဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဒၚစုကို ေ၀ဖန္တဲ့သတင္း ဘာျဖစ္လို႔ မထည့္ရဲတာလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားဖို႔ မေကာင္းဘူးလားဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို ကူးေျပာင္းေနတာဆို၊ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကို အျပည့္အ၀ က်င့္သံုးေနၾကတာဆို၊ ျမင္တာကို ျမင္တဲ့အတုိင္း မေရးၾကေတာ့ပါလားဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာက အိုဘားမားက ေဒၚစုကို နမ္းတာဟာ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း၊ မေကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ေရးခုိင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လို႔ ဂ်ာနယ္ေတြက ေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆရင္၊ ဒီလို အနမ္းခံရတာဟာ ဂုဏ္ယူဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားရင္ အဲဒီအတုိင္း ေရးၾကေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့... ေကာင္းတယ္လည္း မေရးဘူး၊ မေကာင္းဘူးလည္း မေျပာဘူး။ ဆိတ္ဟိုဒင္းေတြလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က နာမည္တပ္ေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ တစ္လက္စတည္း ဆက္ေျပာပါရေစဦး။ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက အစိုးရသတင္းစာက ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္၊ သတင္းကို ဘယ္လိုေဖာ္ျပတယ္၊ ဘယ္လိုထိန္ခ်န္တယ္ စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေ၀ဖန္တတ္၊ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ကဲ... အခု ဆင္ဆာလည္း တင္စရာမလုိေတာ့တဲ့ ကုိယ္ပိုင္ဂ်ာနယ္ေတြကေရာ သတင္းမွန္သမွ်ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးၾကသလားဆိုတာ ျပန္ေမးၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ထြက္ရပ္ေပါက္ မဟုတ္သလို၊ ဘုရားရဟႏၲာ မဟုတ္တာလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။ အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္မွာ အမွားေတြ မရွိဘူးလား၊ ေထာက္ျပစရာ၊ ေ၀ဖန္စရာ မရွိဘူးလား။ ဘယ္ဂ်ာနယ္မွာမွ အဲဒီလို အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကို ေရးထားတာ မေတြ႔မိလို႔ ေမးမိတာပါဗ်ာ။


၅။ သမၼတႀကီး ဘားရက္အိုဘားမားက သူစကားေျပာတဲ့အခါ ျမန္မာလို႔ ေခၚေ၀ၚသံုးႏႈန္းတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ား။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အၾကားမွာ ေျပလည္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိတဲ့အတြက္ တစ္ဖက္က မႀကိဳက္တဲ့စကားလံုးကို မသံုးခဲ့တာဟာ သံခင္းတမန္ခင္း ကၽြမ္းက်င္မႈကို ျပသတာလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္မိပါတယ္။ ကမၻာ့အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူက Myanmar လို႔ ေခၚႏုိင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံက အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ႕ သမီးကေတာ့ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ အဂၤလိပ္ေတြေပးခဲ့တဲ့ Burma ဆိုတာကိုပဲ မက္မက္ေမာေမာ ျဖစ္ေနတုန္းပဲခင္ဗ်။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ အစိုးရနဲ႔ အန္တီစုၾကားမွာ ေျပလည္မႈကို တကယ္မလိုခ်င္တာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ရွင္းေလာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မဂၤလာပါဆိုတဲ့ ဘားရက္အိုဘားမားကိုလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအားလံုးက ဘားရက္အိုဘားမား မဂၤလာပါလို႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အေၾကာင္း ဒီေနရာကေန ေျပာလုိက္ပါရေစ။

၆။  သမၼတႀကီး အိုဘားမားကလည္း ပထမဆံုးခရီးစဥ္မို႔သာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ျမန္မာျပည္သူေတြကို မိန္႔ခြန္းေျပာတာ နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ စဥ္းစားရ ခက္ပါဘိဗ်ာ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ခန္းမထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့လူေတြဟာ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြလို႔မ်ား မွတ္ေနသလားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႕။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဘယ္လိုပဲေပးေပး အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသရဲ႕ ပထ၀ီအေနအထားအရ အခ်က္အျခာအက်ဆံုးနဲ႔ အေရးပါဆံုး ျမန္မာႏုိင္ငံကို လႊမ္းမိုးမႈေတြ ျပဳလုပ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ပထမဆံုး ေျခလွမ္းလို႔ပဲ မေကာင္းျမင္စိတ္တစ္၀က္၊ သံသယစိတ္တစ္၀က္နဲ႔ ျမင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဘယ္ေလာက္ပါးနပ္သလဲ၊ စဥ္းစားဉာဏ္ရွိသလဲ။ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ရွိသလဲ ဆိုတာေတြက စကားေျပာေတာ့မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္မိေၾကာင္းပါဗ်ာ။

၇။ ျမန္မာသမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က အေမရိကန္ကို သြားတဲ့အခါ သူ႔လံုၿခံဳေရးအတြက္ဆိုၿပီး အနံ႔ခံေခြးေတြ၊ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြ ေခၚသြားၿပီး အေမရိကန္မွာ ရွာေဖြတာေတြ၊ ဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။ ကုိယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ၾကည့္တာေတာ့ သိပ္မနိပ္လွဘူး။ ငါတို႔ ျမန္မာေတြ အေတာ္သေဘာေကာင္းတာပါလား၊ အေတာ္ကို လိုက္ေလ်ာႏုိင္ၾကပါလားလို႔ ေတြးမိၿပီး ဂုဏ္ယူရမလို၊ စိတ္တိုရမလို၊ ထဆဲရမလို ျဖစ္မိပါရဲ႕ဗ်ာ။

၈။ အေမရိကန္အလံေတြကို ကားလမ္းေတြေပၚမွာ ပလူပ်ံေနေအာင္ လႈပ္ရမ္းၿပီး ႀကိဳဆိုေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို ျမင္ရတာေတာ့ တကယ့္ကို ရင္ထဲမွာ ခံစားရပါတယ္ဗ်ာ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းလုိက္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲကို အသည္းအသန္ အတိုက္အခံလုပ္၊ အပုပ္ခ်၊ ပ်က္စီးေအာင္လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကမ်ား ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ကို အေမရိကန္သမၼတ လာလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ရင္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က လမ္းေတြေပၚမွာ အေမရိကန္အလံေတြ ပလူပ်ံလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ရင္ ဘယ္သူမ်ား ယံုမလဲဗ်ာ။ အခုေတာ့လည္း အေမရိကန္အလံေတြကို နာရီခ်ိန္သီးယမ္းသလို ေ၀ွ႔ယမ္းေနၾကတဲ့ လူေတြကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာခဲ့တဲ့လူေတြခ်ည္းပဲ။ အိုဘားမားကို ႀကိဳဆိုေနလိုက္တာမ်ား သူတို႔မဟုတ္တဲ့အတုိင္းပဲ။ အပင္စုိက္မယ္ဆိုတုန္းကေတာ့ အခ်ဥ္ပင္ေလးဘာေလးနဲ႔၊ အသီးသီးေတာ့လည္း စားခ်င္တဲ့လူက မ်ားလိုက္ပါဘိသဗ်ာ။ ဘယ္အခ်ိန္က်ရင္ ဒီအသီးကို ခ်ဥ္တယ္လို႔ ေျပာၾကဦးမလဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။

၉။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အ၀င္စားဆံုးက အိုဘားမား ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းစည္းကမ္းခဲ့တဲ့ ကေလးမေလးကိုပါ။ ဘယ္သူလဲဆိုတာရယ္၊ အိုဘားမားနဲ႔သူနဲ႔ ဘာေတြမ်ား အျပန္အလွန္ ေျပာခဲ့သလဲဆိုတာ အင္မတန္မွကို သိခ်င္ေနမိတယ္။ ႐ုပ္သံမွာ ၾကည့္ရတဲ့ပံုစံအရေတာ့ တကယ့္ကို အျပန္အလွန္ ေျပာေနၾကပံုပါပဲ။ ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္တယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ အင္း... ကိုျမတ္ခုိင္ကိုပဲ အားကိုးရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဆရာျမတ္ခုိင္က အဲဒါမ်ိဳးေတြ ၀ါသနာပါသကိုး။ ေမာ္နီတာနဲ႔ လွ်ပ္တစ္ျပက္ကို ေစာင့္ဖတ္လုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ အဲဒီကေလးမေလးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြဘာေတြ ထည့္ေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိလို႔ပါ။ အျခားေနရာေတြမွာ အဲဒီအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတာရွိရင္လည္း ဖတ္ရတဲ့လူက ကၽြန္ေတာ္ကို လက္တို႔လုိက္ၾကပါဦးဗ်ာ။


၁၀။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးမွာ အိုဘားမားက မိန္႔ခြန္းေျပာတဲ့ကိစၥမွာ ဘာျဖစ္လို႔ စကားေျပာစင္ျမင့္မွာ အေမရိကန္တံဆိပ္ေတြ တပ္ထားရတာလဲ။ ဟုတ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာေတြက သိပ္ၿပီးေတာ့ အေလွ်ာ့ေပးလြန္းရာ၊ အားနာလြန္းရာ၊ လိုက္ေလ်ာလြန္းရာ က်မေနဘူးလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တယ္။ အေမရိကန္မွာ ဦးသိန္းစိန္ စကားေျပာရင္ေရာ ျမန္မာတံဆိပ္တပ္ၿပီး ေျပာခြင့္ရွိမလား။ ထိုင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျမန္မာျပည္လာရင္လည္း သူစကားေျပာမယ့္စင္ျမင့္ကို ထိုင္းတံဆိပ္ တပ္ေပးၾကမွာလား။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ လံုး၀ကို အျမင္မေတာ္ ျဖစ္မိေၾကာင္းပါဗ်ာ။ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုစီစဥ္လုိက္သလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ တာ၀န္ရွိသူေတြပဲ သိလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ အေမရိကန္သံ႐ံုးကမ်ား သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခဲ့တာလားလို႔လည္း ေတြးေနမိတယ္။ ေနာက္ခံမွာ အေမရိကန္အလံေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာအလံေလးေတြ ေရာေႏွာၿပီး လႊင့္ေပးထားလုိ႔သာ ျမန္မာျပည္မွာမွန္း သိရတယ္။ :(


၁၁။  မိန္႔ခြန္းေျပာသြားတဲ့လူက တစ္ေယာက္တည္း၊ ေျပာတဲ့မိန္႔ခြန္းကလည္း တစ္ခုတည္း၊ ေျပာတဲ့ေနရာကလည္း တစ္ေနရာတည္း၊ ဒါေပမယ့္ အိုဘားမားမိန္႔ခြန္းကို ျမန္မာဂ်ာနယ္ေတြက ဘာသာျပန္ၿပီး ေဖာ္ျပလိုက္ကာမွပဲ အိုဘားမားမိန္႔ခြန္းမူကြဲေတြ ဖတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ မဆိုးပါဘူး... ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳး သိရတာေပါ့ေလ။ ဒါလည္း ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ :D

၁၂။ ထံုးစံအတုိင္း ဂ်ာနယ္ေတြကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေ၀ဖန္ရဦးေတာ့မွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီဂ်ာနယ္ေတြေၾကာင့္ပဲ Transparency ဆိုတဲ့စကားကို နားနဲ႔မဆံ့ေအာင္၊ မ်က္လံုးနဲ႔မဆံ့ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့၊ ဖတ္ခဲ့ရလို႔ပါ။ အခုေတာ့ အန္တီစုနဲ႔ အိုဘားမားတို႔ ႏွစ္ဦးတည္း ဘာေတြေျပာခဲ့သလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိခြင့္မရပါလားဗ်ာ။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ အျပည့္ဆိုပါေတာ့။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔ညတြင္ စတင္ေရးသား၍
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၈ နာရီ ၅၃ မိနစ္တြင္ အၿပီးသတ္သည္။ 

Wednesday, November 21, 2012

ျမန္မာ့အလင္းရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ (၂၁-၁၁-၂၀၁၂)


ဒီေန႔ (၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔) ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကေတာ့ လန္ထြက္ေနတာပါပဲဗ်ာ။ ျမန္မာသတင္းစာေတြကို အသြင္သဏၭာန္ေရာ အႏွစ္သာရပါ ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ တာ၀န္ရွိသူေတြက မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အသြင္သဏၭာန္ပိုင္းမွာ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာတာကို ျမင္ေတြ႕ရတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အႏွစ္သာရပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ႀကိဳးစားေနဆဲ အဆင့္မွာပဲ ရွိေနေသးၿပီး သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတာကိုေတာ့ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ သတင္းစာႀကီးတစ္ေစာင္လံုးမွာ က႑ေလး ၃-၄ ခုေလာက္ ေျပာင္းလဲသြား႐ံုနဲ႔ေတာ့ အႏွစ္သာရပိုင္းေတြ ေျပာင္းလဲေနၿပီလို႔ ေျပာႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္စာဖတ္တတ္ကတည္းက အေဖဖတ္ေနက် သတင္းစာကို ယူဖတ္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ ဒီေန႔အထိ ပံုမွန္ဖတ္႐ႈေနသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ေၾကးမံု သတင္းစာေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ရွိတာ အမွန္ပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေစခ်င္တာလည္း ၾကာပါၿပီ။ အခုေတာ့ စတင္ၿပီး ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပည့္အ၀ မဟုတ္ေပမယ့္ အတန္အသင့္ေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ အရင္တုန္းက အေတြးအေခၚေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြကို မေျပာင္းလဲေသးႏုိင္တာကိုလည္း ၀မ္းနည္းစြာ ျမင္ေနရပါေသးတယ္။ သတင္းစာမွာ ဒီပံုစံေတြပါရမယ္၊ ဒီလိုပဲေဖာ္ျပရမယ္ ဆိုတဲ့ပံုစံခြက္ကို အခုအခ်ိန္အထိ အျပည့္အ၀ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသးပါဘူး။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနေၾကာင္းပါ။

ကဲ လိုရင္းကို ဆက္ပါ့မယ္။ ဒီေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၾကည္ပါဦးဗ်ာ။ ေခါင္းစဥ္တပ္ပံုနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပံုေတြက တကယ့္ကိုမွ တကယ့္ကိုပါပဲ။ ျမန္မာ့အလင္းကို ဖတ္ေနတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႕။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ The VOICE ေတာင္ ငုတ္တုတ္ေမ့ၿပီး က်န္ခဲ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ျပည္သူ႔ေခတ္ေခါင္းႀကီးေရးတဲ့ ဆရာေဖျမင့္လည္း ဒီအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၿပီးရင္ ဘာေတြမ်ား ေတြးေနမလဲလို႔ သိခ်င္မိပါရဲ႕ဗ်ာ။ အားေပးဖတ္႐ႈလုိက္ၾကပါဦး။

Monday, November 19, 2012

ဘားရက္အိုဘားမားကို ႀကိဳဆိုပါ၏


အေမရိကန္သမၼတ ဘားရက္အိုဘားမား ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔လာေရာက္မယ့္ သမုိင္း၀င္ခရီးစဥ္ကို ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ျမန္မာ့အလွ၊ ျမန္မာ့သဘာ၀ေတြကို ခံစားႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမွန္အတိုင္း ျမင္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္းနဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈမ်ားျဖင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရစီးကို ပိုမိုအားသန္ေအာင္ ကူညီႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ေၾကာင္းပါ...။


ေျပာစရာမ်ားလြန္းလွတဲ့ အိုဘားမားရဲ႕ ျမန္မာခရီးစဥ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ရွားပါးမႈေၾကာင့္ လက္ယားေအာင္ ေရးခ်င္ေနခဲ့ေပမယ့္ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ မေနႏုိင္ေတာ့လို႔ အိပ္ခ်ိန္ေတြကိုရင္းၿပီး ရေအာင္ေရးလိုက္ပါတယ္။ အိုဘားမားလာမယ္လို႔ ေကာလာဟလေတြ ထြက္ပါၿပီဆိုကလည္းက ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေတြဆိုတာ တကယ့္ကို စံုစီနဖာပါပဲ။ အဲဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အ၀င္စားဆံုးက အိုဘားမားဟာ ျမန္မာျပည္ကို မလာသင့္ေသးဘူး ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ကေတာ့ ဒုကၡပါပဲဗ်ာလို႔ပဲ တ,မိပါတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ သူ႔ဟာသူ လာမယ့္ကိစၥကို မလာသင့္ဘူးတို႔၊ အခ်ိန္မက်ေသးဘူးတို႔၊ အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္ဘူးတို႔၊ ေစာလြန္းတယ္လို႔ ျဖစ္ေနၾကရတာတုန္းဗ်။ အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ကေတာ့ အဲဒီလိုေျပာတဲ့လူေတြကို နားမလည္ေပါင္ဗ်ာ။ နားလည္တာတစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာေတြနားလည္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ တစ္မ်ိဳးပါလား ဆိုတာပါပဲ။ အိုဘားမား မလာေအာင္ ကန္႔ကြက္တာလည္း ႏုိင္ငံေရးပဲတဲ့။ ခက္ေခ်ၿပီဗ်ိဳ႕၊ ခက္ေခ်ၿပီ။ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ... သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာရတာ အသက္တိုတယ္။ စိတ္တိုရတာကိုးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ရဲ႕ အသက္ေတြကို အလကားေနရင္း ကန္႔လန္႔တိုက္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ အတိုမခံေတာ့ပါဘူး။

ကိုဉာဏ္အျမင္၊ ကိုဉာဏ္အေတြး
ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ အေမရိကန္သမၼတ ဘားရက္အိုဘားမား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာျခင္းကို လံုး၀(လံုး၀) ပိုးစိုးပက္စက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္ခင္ဗ်ား။ အိမ္သာလို႔ ဧည့္လာတယ္လို႔ပဲ မွတ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြလိုပဲ လြတ္လပ္တဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ႏုိင္ငံတစ္ခုပါ။ ကမၻာ့အလယ္မွာ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔သူ ရပ္တည္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုပါ။ သူမ်ားႏုိင္ငံကို စစ္ျပဳေနတဲ့၊ ရန္ရွာေနတဲ့ ႏုိင္ငံမဟုတ္ပါဘူး။ အာဖဂန္နစၥတန္လို၊ ပါကစၥတန္လို အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုပါ။ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာႀကီးမားတဲ့၊ သိပ္ကိုျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမေတြေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြေနထိုင္တဲ့၊ သဘာ၀တရားေတြနဲ႔ သိပ္ကိုလွပတဲ့၊ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအရ သိပ္ကိုအခ်က္အျခာက်တဲ့ ေနရာမွာရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုပါ။ အဲဒီလိုႏုိင္ငံကို အေမရိကန္သမၼတတစ္ဦး လာတယ္ဆိုတာ ဘာမ်ားထူးဆန္းလို႔လဲဗ်ာ။

ဂုဏ္ယူရမွာ ဘယ္သူလဲ 
ကၽြန္ေတာ့္သေဘာဆိုရင္ေတာ့ အခုခရီးစဥ္မွာ တကယ္တမ္း ဂုဏ္ယူရမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ကို လာေရာက္ခြင့္ရတဲ့၊ လာေရာက္ေျခခ်ခြင့္ရတဲ့၊ ျမန္မာ့ေလကို ႐ွဴ႐ိႈက္ခြင့္ရတဲ့၊ ျမန္မာ့ေရကို ေသာက္သံုးခြင့္ရတဲ့၊ ျမန္မာျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ အိုဘားမားကသာ ဂုဏ္ယူရမွာပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို၊ ဦးသန္႔လို လူေတာ္ေတြထြက္တဲ့ႏုိင္ငံ၊ ကမၻာေက်ာ္ ပတၱျမားေတြ၊ ေက်ာက္စိမ္းေတြ ထြက္တဲ့ႏုိင္ငံ၊ တစ္ကမၻာလံုးက ငမ္းငမ္းတက္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ေရနံေတြ၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ေတြ ထြက္တဲ့ႏုိင္ငံ၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကမၻာေပၚမွာ အင္အားအေကာင္းဆံုး က်န္ရွိေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာႏုိင္ငံ၊ ဧရာ၀တီ၊ ခ်င္းတြင္း၊ စစ္ေတာင္းစတဲ့ သဘာ၀တရားရဲ႕ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြပိုင္ဆုိင္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံ၊ အစြန္းထြက္ေတာင္မရွိတဲ့ လူဦးေရပမာဏနဲ႔ နယ္ေျမဧရိယာႀကီးမားလြန္းတဲ့၊ လူဦးေရမ်ားလြန္းတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရပ္တည္ ေနႏုိင္တဲ့တုိင္းျပည္၊ ............။ ကဲ... ဒီေလာက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္ကို ေျခခ်ခြင့္ရတဲ့ အိုဘားမားဆိုတဲ့ လူသားတစ္ဦးဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကံေကာင္းလုိက္သလဲဆိုတာ စာဖတ္သူပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ။ အိုဘားမား စိတ္အ၀င္စားဆံုးျဖစ္မယ့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ က်န္ပါေသးတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ ျဖစ္စဥ္ကို အသိမ္ေမြ႔၊ အညင္သာဆံုး ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ တုိင္းျပည္ဗ်။ ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔တင္ ျမန္မာျပည္ကိုလာၿပီး ဂုဏ္ျပဳသင့္တယ္လုိ႔ မထင္ဘူးလားခင္ဗ်။

သတိျပဳမိတာေတြ
အလည္အပတ္ခရီးစဥ္ မဟုတ္လို႔ထင္ပါရဲ႕၊ သတင္းစာေတြမွာ အိုဘားမားအေၾကာင္း ေဖာ္ျပတာကို မေတြ႔ရပါဘူး။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားတိုင္းျပည္တစ္ခုခုက ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦး လာတယ္ဆိုရင္ သတင္းစာေတြမွာ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ကုိယ္ေရးအက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပေလ့ရွိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ အိုဘားမားအေၾကာင္းကို သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားတာ မေတြ႔ရေၾကာင္းပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ လံုၿခံဳေရးပိုင္းဆုိင္ရာကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္ေနတာ ေတြ႔ရတာပါပဲ။ စူပါပါ၀ါႏုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အရွင္သခင္ ဆိုေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့လို႔ပဲ ေတြးမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက အတိုက္အခံေတြလိုမ်ိဳး ပိုကိုပိုလြန္းတယ္လို႔ေတာ့ မျမင္မိပါဘူး။ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ သူတို႔သမၼတအေပၚမွာ တန္ဖိုးထားမႈလို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုႏုိင္ငံသားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတဲ့ အိုဘားမားအတြက္လည္း ဂုဏ္ယူရပါတယ္။ အစိုးရရဲ႕ တရား၀င္သတင္းဌာနေတြ အားလံုးဟာ အိုဘားမား ဘယ္မွာတည္းမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔မယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မယ္၊ ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မထုတ္ျပန္တာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ လံုၿခံဳေရးအရ သတင္းထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္လို႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။ (မွဴးေဇာ္ႀကီးကို သတိရမိေတာ့ ၿပံဳးမိပါတယ္။ သူ႔ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေရးခ်င္ေနရွာမလဲလို႔ ေတြးမိၿပီး ခပ္တိုးတိုးရယ္မိပါရဲ႕။ :D ) အိုဘားမားလာတဲ့အတြက္ ေလာေလာဆယ္ အက်ိဳးအရွိဆံုးလူေတြကေတာ့ ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ မီဒီယာေတြပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ အလံေတြ၊ အက်ႌေတြ၊ ပိုစတာေတြဆိုတာ ပလူကိုပ်ံေနတာပါပဲ။ အင္း... ငါးစာေတြ ခ်ထားလုိက္ၾကဦးကြ။ အင္တာနက္ေပၚမွာကေတာ့ အရည္မရ အဖတ္မရ အိုဘားမားလာသင့္တယ္၊ မလာသင့္ဘူး ျငင္းခုန္ေနၾကေလရဲ႕။ ဟိုဟိုဒီဒီ မျငင္းတဲ့လူေတြကလည္း အားအားလ်ားလ်ား အေမရိကန္သမၼတစီးတဲ့ ကားအေၾကာင္းတို႔၊ ေလယာဥ္အေၾကာင္းတို႔၊ ကုိယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႔အေၾကာင္းတို႔ ေျပာေနလုိက္ၾကတာမ်ား အံ့ၾသဖို႔ေတာင္ေကာင္းတယ္။ ငါတို႔ျမန္မာေတြလည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မပ်င္းရပါလားလို႔ ေတြးမိေတာ့ မဆိုးပါဘူးလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။

သူတို႔ႏွစ္ဦးနဲ႔ေတြ႔မယ္
အေမရိကန္သမၼတအိုဘားမားရဲ႕ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္မွာ ျမန္မာသမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ေတြ႔ပါမယ္။ ေနာက္ၿပီးရင္ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ပါမယ္။ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ သတင္းေဖာ္ျပထားတဲ့အတုိင္း ေျပာျပတာပါ။ ဘယ္ေနရာေတြကို လည္ပတ္ဦးမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေဖာ္ျပထားတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို သြားဖူးမလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတြးမိပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာလည္း အထင္ကရ သြားစရာ၊ သြားလို႔ေကာင္းတာ အဲဒီေနရာပဲ ရွိတယ္လို႔ ျမင္မိလို႔ပါ။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုကို သြားခဲ့ပါတယ္။

သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ခဲ့ရင္
ကုိယ့္ဆီက ကမၻာေက်ာ္ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြ ပါးစပ္ထဲရွိသမွ် ဘာေတြေမးမလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ေနမိပါတယ္။ စဥ္းစားမိသေလာက္ကေတာ့.....
(၁) ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ႐ုပ္သိမ္းေပးတာ ေစာလြန္းတယ္လို႔ မထင္မိဘူးလား။
(၂) ျမန္မာျပည္ကို မလာသင့္ေသးဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ေနၾကပါလ်က္ ဘာျဖစ္လို႔ လာခဲ့တာပါလဲ။
(၃) သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္အေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
(၄) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
(၅) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတလုပ္မယ္ဆိုရင္ အိုဘားမားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။
(၆) ရခုိင္မွာျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္က ၀င္ေရာက္ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ရွိမလား။
(၇) ျမန္မာ-တ႐ုတ္ ဆက္ဆံေရးအေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
(၈) လူႀကီးမင္းရဲ႕အဘိုးျဖစ္သူ ျမန္မာျပည္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးတာ သိပါသလား။
(၉) ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအတြက္ အေမရိကန္က ဘယ္လိုအကူအညီေတြ ေပးသြားမွာပါလဲ။ 
(၁၀) အုိဘားမားအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ေပးခ်င္တဲ့ သတင္းစကားက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ။
(၁၁) အီရန္ကို စစ္တိုက္မလား သိခ်င္ပါတယ္။

ကဲ... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထီထိုးလုိက္ပါၿပီ။ မနက္ျဖန္၊ သဘက္ခါထြက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ၿပီး ထီတိုက္လိုက္ပါဦးမယ္။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသားခင္ဗ်။

ႀကိဳဆိုပါတယ္ အိုဘားမား
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ဘားရက္အိုဘားမားရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔လာေရာက္မယ့္ သမုိင္း၀င္ခရီးစဥ္ကို လိႈက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုလိုက္ေၾကာင္းပါ။ အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ အားသြန္ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ခရီးစဥ္လို႔ပဲ မွတ္ယူပါတယ္ခင္ဗ်ား။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၁၉ ရက္၊ တနလၤာေန႔။
နံနက္ ၃ နာရီ ၂၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။ 

Monday, November 12, 2012

Northern Star ဘယ္လဲ၊ ဘာလဲ။



တင္ျပခ်က္ (၁)၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၁၁၂)
၁၁၂။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒သည္ -
        (က) ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရမည္၊

တင္ျပခ်က္ (၂)၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၁၄၄)
၁၄၄။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္သည္ ပုဒ္မ ၁၁၂ ပါ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္ဆုိင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအတုိင္းျဖစ္သည္။

တင္ျပခ်က္ (၃)၊
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၃၅၄)
၃၅၄။ ႏိုင္ငံသားတုိင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္သူတို႔၏ ကုိယ္က်င့္တရားအလို႔ငွာ ျပ႒ာန္းထားသည့္ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္လွ်င္ ေအာက္ပါ အခြင့္အေရးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာသံုးစြဲေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိသည္ -
         (က) မိမိ၏ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္၊ ေရးသားျဖန္႔ေ၀ခြင့္၊

ေ၀ဖန္ခ်က္ (၁)
သူရဦးေရႊမန္းဦးေဆာင္သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ဆုိတဲ့အသံုးအႏႈန္းကို လံုး၀ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ေရးသားထားတဲ့ အေရးအသားတစ္ခုလို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ေရးတဲ့သူကုိယ္တုိင္ပဲ သိပါလိမ့္မယ္။ သေဘာ႐ိုးနဲ႔ ေရးထားတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျမာင္းေဖာက္တာလား၊ သြယ္၀ိုက္ၿပီး ႏွိပ္ကြပ္တာလား ဆိုတာကေတာ့ ေရးတဲ့သူကိုပဲ ေမးၾကည့္ရင္ပိုေကာင္းမယ္ ထင္ပါရဲဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကိုေတာ့ ရဲ၀ံ့စြာ ေျပာရဲပါတယ္။ တမင္ေရးတဲ့ အသံုးအႏႈန္းလို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္၊ သူတို႔ဂ်ာနယ္မွာ အခုေနာက္ပိုင္း ေဖာ္ျပတဲ့ သတင္းေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြအရ ဦးေရႊမန္းကို တမင္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေနၾကသူေတြလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဦးေရႊမန္းနဲ႔ သစၥာခံေတြလို႔ေျပာရင္ အနည္းငယ္အဓိပၸါယ္ လြဲမွားႏုိင္တဲ့အတြက္ အဲဒီအသံုးအႏႈန္းကို မသံုးေတာ့ပါဘူး။ ဦးေရႊမန္းသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို ဦးေဆာင္ေနၿပီး၊ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္သည္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကို ဦးေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာ တစ္ကမၻာလံုး သိေနတဲ့ကိစၥပဲ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အားနည္းခ်က္အရ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ယွဥ္ရင္ ပါ၀ါကြာသလိုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဦးေရႊမန္းက ျခယ္လွယ္ေနတာကိုေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ေရးသားထားတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ လံုး၀ (လံုး၀) သေဘာမတူေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ အလကားေနရင္း ဦးေရႊမန္းကို အတိုက္အခိုက္လုပ္ေနတယ္ ထင္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ဥပမာတစ္ခု ထပ္ေပးပါ့မယ္။ လႊတ္ေတာ္ဂ်ာနယ္ကို ထုတ္ေ၀ေနတာရွိပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နာယကနဲ႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒မွာ ဘယ္သူက ရာထူးအားျဖင့္ ႀကီးသလဲဆိုတာ စာဖတ္သူေတြ သိၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ဂ်ာနယ္မွာ ဦးေရႊမန္းရဲ႕ သတင္းကိုပဲ မ်က္ႏွာဖံုးကေန ေဖာ္ျပပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယကရဲ႕ သတင္းကိုေတာ့ ေနာက္ေက်ာဆံုး သို႔မဟုတ္ ေရွ႕ဖံုးမွာဆိုရင္ေတာင္ ဦးေရႊမန္းသတင္းရဲ႕ ေနာက္ကသာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာကို ဆိုလိုသလဲဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ လႊတ္ေတာ္အေရး ရင္ေလးမိပါေသးရဲ႕ဗ်ာ။ အခုလို မီဒီယာေတြကပါ ေလပင့္လာၿပီဆိုေတာ့ အင္း... ခက္ရေခ်ရဲ႕ဗ်ိဳ႕။

ေ၀ဖန္ခ်က္ (၂)
အာဏာရျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို သေဘာကို မက်ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီစကားလံုးကို သံုးရသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ လက္ရွိကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီဟာ အာဏာရပါတီလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရမရဆိုတာ ျပန္လည္စဥ္းစားၾကေစခ်င္တယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ အာဏာရပါတီလို႔ သံုးႏႈန္းၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အဲဒီအတုိင္း သံုးလို႔ရမရဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ၾကေစခ်င္တယ္။ အာဏာသံုးရပ္ရွိတဲ့အထဲမွာ ဥပေဒျပဳေရးကလြဲရင္ က်န္တဲ့ႏွစ္ရပ္က ပါတီနဲ႔ လက္ရွိတာ၀န္ေတြကို ခြဲျခားထားတယ္ဆိုတာ ဘာျဖစ္လို႔ မ်က္ကြယ္ျပဳေနၾကသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။ မီဒီယာေတြကပဲ သိသိႀကီးနဲ႔ ဇာတ္သြင္းေနၾကတာလား၊ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ မသိဆိုး၀ါးစြာနဲ႔ အဆိုးျမင္ျဖစ္ေနတာလား ဆိုတာကေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

ေ၀ဖန္ခ်က္ (၃)
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ (၃၅၄) မွာ ျပ႒ာန္းထားသည့္ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္လွ်င္ ဆိုတဲ့စကားရပ္ ပါတယ္ဆိုတာကို မေမ့ၾကေစလိုပါ။ အခုအေရးအသားေတြဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မ်က္ကြယ္ျပဳရာ ေရာက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္က မမီတမီဉာဏ္ေလးနဲ႔ မရဲတရဲေလး သတိေပးလိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ။

ရည္ၫႊန္း - Northern Star ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ (၁၉၀)
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၂ ရက္၊ တနလၤာေန႔။
မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီ ၁၆ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။ 

Monday, November 05, 2012

ဖတ္မိတဲ့စာအုပ္ေတြထဲက (၁)


(က)
ငါးထပ္ႀကီး၊ ေျခာက္ထပ္ႀကီး၊ ကိုးထပ္ႀကီး၊ ဆယ္ထပ္ႀကီး ဟု ေခၚတြင္ရျခင္းအေၾကာင္း
ဘုရားတည္တဲ့အခါ ၀ါးနဲ႔ ျငမ္းဆင္ရတယ္။ အဲဒီ၀ါးကို ေျခာက္ျပန္ဆက္ၿပီး ဆင္ရတဲ့ဘုရားမို႔ ေျခာက္ထပ္ႀကီး ေခၚသည္။ ၀ါးငါးျပန္ဆင္တဲ့ ဘုရားက်ေတာ့ ငါးထပ္ႀကီး၊ စမ္းေခ်ာင္းနားက ကိုးထပ္ႀကီးဘုရားက်ေတာ့ ၀ါးကိုးျပန္ဆင္ရတာ။ ျပည္က ဆယ္ထပ္ႀကီးဘုရားက်ေတာ့ ၀ါးဆယ္ျပန္ ျငမ္းဆင္ရလို႔ ဆယ္ထပ္ႀကီး။

(ခ)
ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုး ျမန္မာျပည္ကို လာခဲ့ဖူးသည္

  1. ၁၉၁၆ ခုႏွစ္ ေမလ ၇ ရက္ေန႔မွ ၉ ရက္ေန႔အထိ တစ္ႀကိမ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားလမ္း၊ စိန္ေရာင္ျခည္ဘုရား၀င္းအနီးရွိ အိႏၵိယအမ်ိဳးသား ဆရာ၀န္ႀကီး ေမထာ၏တိုက္တြင္ တည္းခိုသည္ဟု ထင္မွတ္ရသည္။
  2. ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔မွ ၂၇ ရက္ေန႔အထိ တစ္ႀကိမ္။ ဂါးဒီးယမ္းသတင္းစာတုိက္ အေဆာက္အဦ၊ ၃၉၂/၃၉၆ ကုန္သည္လမ္းရွိ တိုက္အိမ္တြင္ တည္းခိုသြားခဲ့သည္။


(ဂ)
ရဟန္းျပဳသူ ၅ မ်ိဳး

  1. သဒၶါပဗၺဇိတ - ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ
  2. ပညာပဗၺဇိတ - ပညာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ
  3. ဘယာပဗၺဇိတ - အျပစ္ေဘးေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ
  4. မိ႐ိုးဖလာပဗၺဇိတ - မိဘ႐ိုးရာ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ
  5. ဒုလႅဘပဗၺဇိတ - ရခဲသည့္ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ


[ နႏၵာမိုးၾကယ္၊ ျမန္မာ့သမုိင္း၀င္ သမုိင္းတင္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ၁၀၀ စာအုပ္မွ ]

Sunday, November 04, 2012

စိတ္၏အမိန္႔၊ ပီမိုးနင္း



စိတ္မပ်က္သမွ် စီးပြားဥစၥာ က်န္းမာျခင္းပါ ပ်က္ေသာ္လည္း ေၾကာက္စရာမရွိေခ်။ စိတ္အားပ်က္မွ အကုန္ပ်က္၏။ "ပ်က္လွ်င္အစဥ္ ျပင္လွ်င္ခဏ၊ မေသမခ်င္း အားမေလွ်ာ့ရ၊ ျဖစ္ရမည္" ဟူေသာစိတ္ကို အၿမဲထားပါေလ။
အပ်က္ကို မေတြးေလႏွင့္ မထင္ေလႏွင့္။ အေတြးအထင္သည္ ကမၻာေပၚတြင္ အဆိပ္အျပင္းဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ စိတ္ႂကြယ္၀မွ လူႂကြယ္၀၏။ စိတ္မြဲလွ်င္ လူမြဲတတ္ေလသည္။
အိပ္ရာထ မေလးေစရ၊ ႏိုးလွ်င္ ထတတ္ေသာအက်င့္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
အိပ္ေပ်ာ္ခါနီး၌ ငါအဘယ္အခ်ိန္မွာႏိုးမည္ဟု ေပ်ာ္သည့္တုိင္ေအာင္ အမိန္႔ေပးေလ။ သံုး ေလးရက္ေလာက္ ဤကဲ့သို႔ ေလ့က်င့္လွ်င္ အနားမွာ နာရီကိုထား၍အိပ္။ မိ္န္႔ေသာအခ်ိန္မွာႏိုးေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရလိမ့္မည္။
အိပ္ရာမွ အထျမန္ျခင္းသည္ Willpower ေခၚ စိတ္၏တန္ခိုး တိုးတက္ႀကီးမားေသာအေလ့ျဖစ္၏။
ညဥ့္အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္၌ အဘယ္အခ်ိန္မွ ငါႏိုးရမည္ဟူေသာ အမိန္႔ကို မိမိ၏နား၌ ၾကားေလာက္ေအာင္ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႏွင့္လည္းေပးေလ၊ တကယ္အတည္ခုိင္မာစြာ အမိန္႔ကိုေပးရမည္။ စိတ္မပါတပါႏွင့္ မေပးရ။
အိပ္ေပ်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ ေပးေသာအမိန္႔မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ရ၏။ ပ်င္းရိျခင္း၊ အေပ်ာ္တစ္ခုခုၾကဴးျခင္း၊ မေကာင္းေသာအက်င့္ တစ္ခုခုရွိလွ်င္ ဆန္႔က်င္ေသာစကားျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိယ္ အိပ္ေပ်ာ္သည့္တုိင္ေအာင္ အမိန္႔ေပးရမည္။ ဥပမာ ပ်င္းလွ်င္ ငါ ၀ီရိယရွိသည္ဟု အတည္တကယ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာေျပာေလ၊ လက္သီးမဆုပ္ အံမႀကိတ္ရ၊ ကိုယ္လက္ကို ေပ်ာ့ေျပာင္းခ်မ္းသာစြာထား၍ ဆိုရမည္။ မ ဟူေသာ စကားမပါ၊ ဥပမာ - ငါမပ်င္းေတာ့ဘူးဟု မဆိုရ။
ထခ်င္ေသာအခ်ိန္မွာ ထႏိုင္ေသာ ေလ့က်င့္ခန္းကို အမိန္႔ျဖင့္ေအာင္ျမင္လွ်င္ စာဖတ္သူ၏ တန္ခိုးသည္ တိုးတက္၍လာၿပီဟု သိေလ။
မိမိကုိယ္ကုိယ္ မက်န္းမာသူဟု စိတ္က စြဲၿမဲစြာထားလွ်င္ မက်န္းမာျဖစ္ရမည္။ အိပ္ရာ၌ အိပ္ေပ်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ ေရာဂါတစ္ခုခုကိုထင္လွ်င္ ထိုေရာဂါ ျဖစ္ေပၚလာရ၏။ ေန႔အခါ၌လည္း ေရာဂါေ၀ဒနာမွစတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုကို မထင္ရ၊ ပ်က္စီးျခင္းကို မျမင္ေစရ၊ ေမွ်ာ္လင့္ကိုးစား မိမိ၏သတၱိကို ယံုၾကည္ေသာစိတ္ အၿမဲတိုးပြား၍ ေနေစရမည္။
အခ်ိန္မွန္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ၊ အခ်ိန္မွန္ဖို႔ကို အမိန္႔ေပးေလ။
စိတ္ေလလြင့္ျခင္းသည္ အခ်ိန္မမွန္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏။ စိတ္အား ဆုတ္ယုတ္ေစ၏။
မိမိ၏အလုပ္ကို သတၱ၀ါတို႔အား အက်ိဳးေဆာင္ေသာအလုပ္ဟု အၿမဲသေဘာထားရမည္။
ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုကို အၿမဲတည္စြာထား၊ ထိုရည္ရြယ္ခ်က္သို႔ ေပါက္ေရာက္ေစမည့္ အရာဟူသမွ်ကို ရွာႀကံလုပ္ကိုင္ေလ။
ေအာင္ျမင္ျခင္းကို အေ၀း၌မထားႏွင့္၊ ယခု လက္ငင္းလုပ္ေသာ အလုပ္ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ရမည္ဟု စူးစုိက္စြာလုပ္၊ စူးစိုက္စြာ အမိန္႔ေပးေလ၊ အလုပ္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္သို႔ ေရာက္ေစေသာ ေလွကားမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။
အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ရာ၌ အလုပ္၏အစိတ္အပိုင္းေတြ မ်ားစြာရွိ၏။ ထိုအလုပ္ႀကီးတစ္ခုလံုး၏ ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္ဖို႔ရန္ ထိုအစိတ္အပိုင္းေလးေတြကို ေရွးဦးပထမ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမည္။
မိမိအလုပ္မ်ား၌ အစီအစဥ္ရွိရမည္။ အစီအစဥ္မရွိလွ်င္ ႐ႈပ္ေပြ၍ ေနလိမ့္မည္။ ႐ႈပ္ေပြအားႀကီးလွ်င္ လုပ္ေလ႐ႈပ္ေလ၊ အလုပ္သည္ အ႐ႈပ္ကို ရွင္းရ၏။
မိမိကုိယ္မိမိ ႐ိုေသရမည္။ ထိုအခါ ကမၻာေလာကသည္ ပိုမို၍ ႐ိုေသလိမ့္မည္။

 
Web Statistics