The VOICE Weekly Journal, Vol-8, No-32

 

ဂ်ာနယ္အား အျပည့္အစံု ဖတ္လိုပါက ဤေနရာတြင္ Download ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။ (Credit to Zaw Naing Oo)

The VOICE ဂ်ာနယ္အတြက္ ဆုေတာင္း

နိဒါန္း

ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္မို႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္ အင္တာနက္ မသံုးျဖစ္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္ေလးေတြ ပါးလ်သြားတာမို႔ အင္တာနက္သံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကိုၾကည့္၊ ဧည့္အေရအတြက္ၾကည့္၊ အီးေမးလ္စစ္ လုပ္တာနဲ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ သတင္းေတြ ဖတ္မယ္ဆိုၿပီး Facebook စာမ်က္ႏွာေတြ ဖြင့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ဖတ္ရတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ အေတာ္ႀကီးကို ဆို႔သြားတယ္။ တစ္ဆက္တည္း အဲဒီသတင္းအေပၚ ေအာက္ကေန ကြန္းမန္႔ေပးထားသူေတြရဲ႕ စာေတြကိုလည္း အစအဆံုး လုိက္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြ၊ စိတ္ေတြကို လႊတ္ေပးလုိက္တယ္။ ေတြးစမ္း၊ ထင္စမ္း၊ သံုးသပ္စမ္း၊ ဆန္းစစ္စမ္း။ သတင္းကို ဖတ္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေရးလိုက္ရင္ အမွားမ်ားမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာကို စဥ္းစားသံုးသပ္ပါတယ္။ ျဖစ္သင့္တာကို အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားေတြးေခၚယူပါတယ္။ ၃၆၀ မျပည့္ေပမယ့္ ရႏုိင္သေလာက္အထိ လွည့္ပတ္ေတြးေခၚပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေအာက္ကစာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေရးပါတယ္ခင္ဗ်ား။ အျမင္မတူရင္၊ သေဘာမက်ရင္၊ လြန္တာရွိရင္ ၀ႏၵာမိပါခင္ဗ်ားလို႔ ဦးစြာေတာင္းပန္လုိက္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

ဖတ္ရတဲ့ သတင္း

ခ်မွတ္ထားတဲ့ စာေပစိစစ္ေရးမူ၀ါဒေတြနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့အတြက္ The VOICE Weekly ဂ်ာနယ္ကို ဒီအပတ္ကစၿပီး ထုတ္ေ၀ခြင့္ ရပ္ဆုိင္းထားလုိက္တယ္တဲ့။ ဘယ္ႏွပတ္ ပိတ္ပင္တယ္၊ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆိုတာကိုေတာ့ အတိအက် ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိဘူး။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကိုေက်ာ္မင္းေဆြ ေျပာတဲ့စကားကို ကိုးကားၿပီးေရးထားတဲ့ သတင္းေတြ၊ ေအာက္မွာ ေရးထားၾကတဲ့ ကြန္းမန္႔ေတြအရေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ သတင္းႏွစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္

အဲဒီသတင္းကို ဖတ္ဖတ္ခ်င္းမွာ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုႀကီး ျဖစ္သြားမိမွန္း မသိဘူး။ အပတ္စဥ္ မပ်က္မကြက္ ေစာင့္ဖတ္ရတဲ့၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ဘယ္သူနဲ႔မွမတူတဲ့ သူ႔မူ၀ါဒနဲ႔သူ သြားေနတဲ့၊ စာဖတ္သူအတြက္ ေစတနာႀကီးတဲ့၊ စတဲ့ စတဲ့ The VOICE ဂ်ာနယ္ကို ထုတ္ေ၀ခြင့္ ပိတ္လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ႀကီးကို ၀မ္းနည္းသြားမိတယ္။ ထို႔အတူ ကြယ္လြန္သူ ဆရာ ေအာင္ထြဋ္ ကိုလည္း သတိရမိတယ္။ ဆရာေအာင္ထြဋ္သာရွိရင္ ဒီလို အပိတ္ခံရရင္ေတာင္ သူ႔သေဘာထား ဘယ္လိုရွိသလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္၀င္စားေအာင္ ေျပာျပဦးမွာ အေသအခ်ာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ မွားသြားခဲ့ရင္လည္း မွားသြားပါတယ္လို႔ ေျပာဖို႔ ဆရာေအာင္ထြဋ္ဆိုရင္ ၀န္ေလးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ အယ္ဒီတာေတြလည္း ေတာ္ၾကပါတယ္၊ ေစတနာ ထားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈေတြက သိပ္အားရစရာ မေကာင္းဘူး။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သူတို႔ကုိယ္သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ အပိတ္ခံရတယ္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိတဲ့ပံုစံမ်ိဳးပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ကေတာ့ အပိတ္ခံရႏုိင္တာ အမ်ားအျပား ရွိတဲ့အထဲက ဘယ္ဟာကို ေခါင္းတည္ၿပီး ပိတ္လုိက္သလဲဆိုတာကို မသိတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ့္ထည့္ထားတဲ့ ဘယ္သတင္း၊ ဘယ္စာမူဟာ ဘယ္လို ၿငိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဂ်ာနယ္လုပ္ေနသူတုိင္း မသိစရာ မရွိပါဘူး။

အမ်ားအထင္၊ အမ်ားအျမင္

သတင္းေတြ၊ ကြန္းမန္႔ေတြအရ အမ်ားထင္ၾကတာ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ ၀န္ႀကီး ၅ ဦး အေျပာင္းအလဲ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့သတင္းနဲ႔ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္းကို မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေၾကာင့္။

ကၽြန္ေတာ့္အထင္၊ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္

၀န္ႀကီးေတြ အေျပာင္းအလဲလုပ္မယ့္သတင္းကို ထည့္တဲ့အတြက္ ပိတ္တယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မထင္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီလို သတင္းမ်ိဳးဟာ ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္က အလကားေနရင္း ရႏုိင္တာမ်ိဳးမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲလုိက္လုိက္ အဲဒီလို သတင္းမ်ိဳးဆိုတာ ထုတ္ျပန္ျခင္း မျပဳေသးသေရြ႕ ဘယ္သူမွ သိခြင့္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အခုလို သိခြင့္ရတယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ တာ၀န္ရွိသူေတြရဲ႕တာ မလံုတာ၊ ေပါက္တာသာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို သတင္းမ်ိဳးကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေျပာႏုိင္တဲ့လူသာ အေ၀းႀကီးကလူ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အစိုးရနဲ႔ နီးစပ္တဲ့သူ၊ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ကုိယ္တုိင္၊ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ မိသားစုေတြ၊ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအဖြဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြက တစ္ဆင့္သာ သိႏုိင္တာမ်ိဳးျဖစ္တယ္။

ၿပီးေတာ့၊ ၀န္ႀကီးေတြ အေျပာင္းအလဲလုပ္မယ့္သတင္းကို စိတ္၀င္စားတာ၊ သတင္းအျဖစ္ ေဖာ္ျပတာဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္လို႔ ျမင္တယ္။ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ဘယ္မွာသြားၿပီး ဘယ္လိုပလူးပလဲထတာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္တက္ရင္း အားလပ္ခ်ိန္မွာ လၻက္ရည္ေသာက္တာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနျပည္ေတာ္ ဘယ္ေနရာမွာ အိမ္ငွားေနတာ စတဲ့ သတင္းေတြထက္ အမ်ားႀကီး တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။ အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ သတင္းေတြက ဘာအဖိုးမွ မတန္ဘူး။ အဲဒီသတင္းေတြကို သိတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဘာအက်ိဳးမွ မျဖစ္ဘူး။ ေခတ္ကာလ အခ်ိန္အခါအရ ေစ်းကြက္လုိအပ္ခ်က္အရ ထည့္ေနတာေတြခ်ည္းပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲကမပါဘဲ ေစာင္ေရတက္ေအာင္ ႐ုိက္စားလုပ္တဲ့ သတင္းေတြခ်ည္းပဲ။ အခုသတင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားသင့္တယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္။ ကုိယ့္၀န္ႀကီးေတြကို ကုိယ္စိတ္၀င္စားတာ ဂုဏ္ယူဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေသးရဲ႕။ ကုိယ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္စား အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြ ဘယ္၀န္ႀကီးဌာနကို ေျပာင္းေရႊ႕မလဲ၊ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုမူ၀ါဒေတြ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္သလဲ၊ စီးပြားေရးအေပၚ၊ လူမႈေရးအေပၚ ဘာေတြ ႐ုိက္ခတ္လာႏိုင္သလဲ စသည္ျဖင့္ အက်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ဥိးေက်ာ္ဆန္းကို အျခား၀န္ႀကီးဌာနတစ္ခုကို ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး သူ႔ေနရာကို ဦးစိုးသိန္း ၀င္လာမယ္ဆိုပါေတာ့။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စာေပစိစစ္ေရးမူေတြ၊ ျပန္ၾကားေရးမူေတြ ေျပာင္းလဲသြားမွာ အေသအခ်ာဗ်။ မီဒီယာသမားေတြ၊ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ စိတ္၀င္စားမွာ အေသအခ်ာေပါ့ဗ်ာ။ အခုလည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ သတင္းထြက္ေနတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြထဲမွာ လူေတြ စိတ္၀င္စားေနတဲ့လူေတြ ပါေနလို႔ ျဖစ္မွာပါ။ မဟုတ္ကဟုတ္က သတင္းေတြ၊ အတင္းအဖ်င္းေတြကို စိတ္၀င္စားတာထက္ ကုိယ့္အစုိးရသတင္းကို စိတ္၀င္စားတာက ပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္မိေၾကာင္းပါ။

ေနာက္တစ္ခုက ကာတြန္းကိစၥ။ အမ်ားစုကလည္း အဲဒီကာတြန္းကို ပိတ္ကြက္တစ္ခုအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဘယ္လိုမွကို ပိတ္ပင္စရာ မလုိတဲ့ ကာတြန္းလို႔ ျမင္မိတယ္။ ဂ်ာနယ္ထဲမွာပါတဲ့ သတင္းအရဆိုရင္ အဲဒီကာတြန္းဟာ ဆရာေရႊဘိုရဲ႕ လက္ရာျဖစ္လိမ့္မယ္။ ျပခြင့္မရတဲ့ ကာတြနး္ႏွစ္ကြက္ထဲက တစ္ခု ျဖစ္ေနတာကိုး။ က်န္တစ္ခုက တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္ကို သေရာ္ထားတာတဲ့။ ထားပါေလ။ လိုရင္းကို ဆက္ရရင္ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိတဲ့သေဘာကို ကာတြန္းမွာ ေဖာ္ျပထားတာနဲ႔ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ စာေပစိစစ္ေရးကို ေစာ္ကားတယ္လို႔ေတာ့ မမွတ္ယူေစသင့္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရ အဲဒီကာတြန္းရဲ႕ အေတြးဟာ ဘံုအမွန္တရားတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ "အထက္လူႀကီးဆိုတာ ကုိယ့္အမ်ိဳးအတြက္ မၾကည့္ရဘူး၊ ကုိယ့္အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ ၾကည့္ရမယ္" ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒီလို အေတြးေတြဟာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးအတြက္လည္း ေတြးခြင့္ရွိတယ္၊ မွန္လည္းမွန္တယ္၊ အေမရိကန္ေတြလည္း ေတြးခြင့္ရွိတယ္၊ မွန္လည္းမွန္တယ္၊ ျပင္သစ္ကာတြန္းဆရာကလည္း ေတြးခြင့္ရွိတယ္၊ မွန္လည္းမွန္တယ္။ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ အားနည္းမႈေၾကာင့္ ဆိုလိုရင္းကို ဆ၀ါးႏုိင္ျခင္းမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ညံ့လို႔ပါ၊ ခြင့္လႊတ္ပါ။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ကာတြန္းဟာ အျခားႏုိင္ငံက ကာတြန္းဆရာေတြလည္း ဆြဲႏုိင္တာမ်ိဳးပဲ။ မီဒီယာေတြဟာ လြတ္လပ္ခြင့္ဆံုး႐ံႈးရင္ စိတ္ရွိတုိင္း မ႐ုန္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံတည္းအတြက္ မွန္တာမွ မဟုတ္တာဘဲ။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ မရွိရင္ စိတ္ထင္တုိင္း မ႐ုန္းႏို္္င္တာ အမွန္တရားပဲ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္အေတြး။ ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီကာတြန္းကို မႀကိဳက္ရင္ေတာင္ ေျဖေတြး ေတြးလို႔ရေသးတယ္။ ေနျပည္ေတာ္က ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီးေတြကို ဒီအတုိင္း လႊတ္ေပးထားတာမွ မဟုတ္တာပဲ။ ေျခခ်င္းေတြနဲ႔ ခတ္ထားတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ခတ္ထားတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကိုေျပာခ်င္သလဲဆိုတာ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူ ေတြးႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

သူမ်ားေတြ မထင္တဲ့ဘက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ၿငိမယ္ဆိုရင္ ၿငိေလာက္တဲ့ သတင္းေတြ၊ သတင္းေဆာင္းပါးေတြ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဥပမာေတြ ထုတ္ျပပါ့မယ္။

• (ျမစ္သားၿမိဳ႕က ပန္းေလာင္ျမစ္ေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့) စမံုေရလႊဲဆည္ သဲထုတ္ေရထိန္းတံခါး လူထုဆႏၵျပပြဲ မလုပ္မီ ႏွစ္ရက္အလိုတြင္ ဖြင့္လွစ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေခါင္းစဥ္မ်ိဳး (သတင္းက မွန္ေပမယ့္ တပ္ထားတဲ့ေခါင္းစဥ္က အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳး ထြက္ေနေစတယ္ေလ၊ အစိုးရ၊ ၀န္ႀကီးဌာနဲ႔ ျပည္သူကို ရန္တုိက္ေပးသလို ျဖစ္မေနဘူးလား၊ ဒါမ်ိဳး မေရးသင့္ဘူး၊ အခမ္းအနားတစ္ခု ဖြင့္တယ္ဆိုတာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေကာက္လုပ္လို႔ ရတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အားလံုးသိေနတာပဲ၊ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ႀကိဳတင္စီစဥ္ရတာမ်ိဳးကို၊ ဆႏၵမျပခင္ ငါးရက္ေလာက္ႀကိဳတင္တာနဲ႔ သြားႏိႈင္းယွဥ္ျပတာမ်ိဳးက မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ျမင္မိတယ္)၊
• The VOICE ဂ်ာနယ္ကို ဘယ္ပုဒ္မနဲ႔ တရားစြဲထားသလဲဆိုတာ မသိဘူးလို႔ တရားလိုျပသက္ေသက တရား႐ံုးမွာ ထြက္ဆိုတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းမ်ိဳး (ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ လူတုိင္းသိေနတာမို႔ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး)
• ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ NLD ပါတီ၀င္ အသတ္ခံရ ဆိုတဲ့ သတင္းေခါင္းစဥ္မ်ိဳး (တကယ္ဆိုရင္ မႈခင္းသတင္းပဲ၊ သတင္းထည့္ခ်င္ရင္ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္သူ အသတ္ခံရတယ္၊ ေသသြားတဲ့လူဟာ ဘယ္ပါတီ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္တယ္ စသည္ျဖင့္ ထည့္ရမွာေပါ့၊ အခုေတာ့ ေခါင္းစဥ္မွာ ေဖာ္ျပထားပံုႀကီးက NLD ပါတီ၀င္မို႔ပဲ အသတ္ခံရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႐ံႈ႕ခ်ပါတယ္၊ ဒါဟာ ရန္တိုက္ေပးတဲ့သေဘာေတြ၊ လံႈ႕ေဆာ္ေပးတဲ့ သေဘာေတြအထိ သက္ေရာက္သြားေစတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္)

ထားပါေတာ့ေလ၊ အဲဒီလိုသာ ျမင္ၾကေၾကးဆိုရင္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုလံုး ဘယ္ေနရာမွ လြတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုလုိလို ဒီလိုလိုေတြခ်ည္းပါပဲ။ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာၿပီး မေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

သတင္းေတြေၾကာင့္၊ ဓာတ္ပံုေတြေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ကို ရပ္နားထားတယ္ဆိုေပမယ့္ အျခားေသာ စာေကာင္းေပမြန္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္႐ႈေနသူေတြအတြက္ တကယ့္ကို နစ္နာမႈပါပဲ။ အင္တာနက္ သံုးႏုိင္တဲ့လူေတြအတြက္ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ဖတ္ခြင့္ရေနေသးေပမယ့္ ဂ်ာနယ္ကိုပဲ အားကိုးေနရတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို နစ္နာမႈပါပဲ။

ေတာင္းပန္စကား
သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားခင္ဗ်ား..........။

• ဂ်ာနယ္ပါ သတင္းဓာတ္ပံုေတြ၊ သတင္းေတြဟာ စာေပစိစစ္ေရးမူေတြနဲ႔ မကိုက္ညီခဲ့တာ ရွိခ်င္ရွိပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကေန သမၼတႀကီးနဲ႔ ျမန္မာျပည္ဘက္က ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ရပ္တည္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသားခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာကို ေထာက္သင့္ပါတယ္၊။
• သတ္မွတ္စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္မိတာ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလမွာ အျခားသူေတြရဲ႕ အမုန္းခံၿပီး တစ္တပ္တစ္အား ရွိသမွ် စြမ္းအားနဲ႔ တြန္းကူခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာကို ေထာက္သင့္ပါတယ္။
• အခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔က တာ၀န္ရွိသူေတြက ဂ်ာနယ္အေပၚ မေက်နပ္တာေတြ၊ စိတ္တိုတာေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးလည္း ပန္းတုိင္ေရာက္၊ ျပည္သူေတြလည္း ပန္းတိုင္ေရာက္ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေသတဲ့အထိ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးေတြ ထမ္းေဆာင္သြားတဲ့ ဆရာေအာင္ထြဋ္ ေခၚ ေဒါက္တာေန၀င္းေမာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေထာက္ေပးသင့္ပါတယ္။
• ဒီမိုကေရစီ ေရာင္ျခည္သန္းတဲ့ကာလမွာ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကို သိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေတြေၾကာင့္ ခြင့္မျပဳတဲ့ သတင္းေတြ၊ မူ၀ါဒနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့ သတင္းေတြ ထည့္ခဲ့၊ ေဖာ္ျပခဲ့တာ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပါတီဂ်ာနယ္မျဖစ္ေအာင္၊ လူပုဂၢိဳလ္ေၾကာ္ျငာတဲ့ဂ်ာနယ္ မျဖစ္ေအာင္ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို ေထာက္သင့္ပါတယ္။
• အစိုးရအတြက္ အမ်က္ထြက္စရာ သတင္းေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြ ပါရွိေကာင္း ပါရွိပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ အၿမဲေစာင့္ဖတ္ေနရတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ၊ အေတြးအျမင္ေတြလည္း ပါေနတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္နွာေလးေတာ့ ေထာက္သင့္ပါတယ္။

ဆုေတာင္း

ဆုေတာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္မယံုဘူး။ ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္ရတာလို႔ ခံယူတယ္။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိပ္ရာထဲကေန ဆုေတာင္းေန႐ံုနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့အရာ ဒီကမၻာေပၚမွာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္တာဆိုလို႔ ဆုေတာင္းတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ "The VOICE ဂ်ာနယ္ အျမန္ဆံုး ျပန္လာႏုိင္ပါေစ" လို႔။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၃၁ ရက္၊ အဂၤါေန႔။

ည ၁၁ နာရီ တြင္ ၿပီး၏။

Breaking News (July 30)

(၁)

ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး (၅) ဦးအား ၀န္ႀကီးဌာနေျပာင္းလဲရန္ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနေၾကာင္း The VOICE ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၈)၊ အမွတ္ (၃၂) တြင္ သတင္းေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္႐ႈရသည္။ ေျပာင္းေရႊ႕ခံရမည္ဟု သတင္းထြက္ေပၚေနေသာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားမွာ-

(က) ဦးလွထြန္း

( ခ) ဦးတင္ႏုိင္သိန္း

( ဂ) ဦးစိုးသိန္း

(ဃ) ဦးေအာင္မင္း

( င) ဦးေအးျမင့္ၾကဴ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ထို႔ျပင္ လက္ရွိဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားကိုလည္း က်စ္က်စ္လစ္လစ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းသြားမည္ဟု သတင္းမ်ားထြက္ေပၚေနေၾကာင္း အဆိုပါ ဂ်ာနယ္၌ပင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

(၂)

အင္တာနက္ေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ ျပည္တြင္းထုတ္ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ရွိသည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဦးေအာင္သိန္းလင္း ၏ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံထုတ္ Southern Weekend သတင္းစာႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးပါ စကားရပ္မ်ားအေပၚ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီက စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း 7Day News ဂ်ာနယ္၏ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ သတင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီမွ ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ၿပီး အဆိုပါစကားသာ အမွန္တကယ္ ေျပာဆိုခဲ့ပါက ၎မွာ ဦးေအာင္သိန္းလင္း၏ ပုဂၢလိကမွတ္ခ်က္ စကားသာျဖစ္ၿပီး ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ၏ သေဘာထား မဟုတ္ေၾကာင္း ပါရွိသည္။ စစ္ေဆးေတြ႔ရွိခ်က္အရ အဆိုပါစကားအား ဦးေအာင္သိန္းလင္း အမွန္တကယ္ ေျပာဆိုခဲ့ပါက ပါတီစည္းကမ္းအရ အေရးယူသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖတ္႐ႈရပါသည္။

(၃)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္ေန႔ နံနက္ ၈ နာရီ ၅၁ မိနစ္ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ဟာခါးၿမိဳ႕အနီးကို ဗဟိုျပဳ၍ အင္အား ရစ္(စ္)ခ်က္တာစေကး ၅.၈ အဆင့္ရွိ အင္အားအသင့္အတင့္ရွိ ငလ်င္တစ္ခု လႈပ္ခတ္သြားခဲ့ေၾကာင္း Eleven Media Group ၏ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အဆိုပါ ငလ်င္အား ျပင္ဦးလြင္၊ မိုးကုတ္၊ ဟုမၼလင္း၊ ကေလး၀၊ ကေလး၊ ေရႊဘို၊ ျမင္းမူ ၿမိဳ႕မ်ားတြင္လည္း ခံစားသိရွိခဲ့ရသည္ဟု ေရးသားေဖာ္ျပထားပါသည္။

(၄)

လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီႏွင့္ ABSDF ၏ ဥကၠ႒ေဟာင္းျဖစ္သူ မိုးသီးဇြန္ အေနျဖင့္ ယခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လကုန္ပုိင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေလ့လာေရးခရီး သြားေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း The VOICE ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၈)၊ အမွတ္ (၃၂)၏ အခ်ပ္ပိုစာမ်က္ႏွာ (D) တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည့္ မိုးသီးဇြန္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ မိုးသီးဇြန္ႏွင့္အတူ ကိုမူးသာ၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုကိုေလး၊ ကိုယဥ္ေအး၊ ကိုကိုေအာင္ တို႔ ပါ၀င္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႔ျပင္ မိုးသီးဇြန္၏ အေျဖစကားတြင္ "ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီရေအာင္ အဦးဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္" ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ "၂၄ ႏွစ္လံုး တစ္ရက္မွ မနားဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္" ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေျဖၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။

(၅)

ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ပဋိပကၡမ်ားအား ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရာတြင္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ လြတ္လပ္သည့္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတစ္ရပ္ ျပဳလုပ္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီ မဟာမင္းႀကီး Navi Pillay က ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း BBC, VOA အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္႐ႈရပါသည္။ ထို႔ျပင္ ယခု ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ မစၥတာ ကင္တားနား၏ ခရီးစဥ္သည္ လြတ္လပ္ေသာ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈအတြက္ အစားထိုးလဲလွယ္ရန္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၃၀ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။

နံနက္ ၀၀ နာရီ ၄၀ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

The VOICE Weekly ဂ်ာနယ္ပါ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကုိ အထူးႀကိဳဆို

နက္ျဖန္တြင္ ျဖန္ခ်ိမည့္ The VOICE Weekly, Vol.8, No.32 ၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို The VOICE Weekly Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္လုိက္ရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ရက္အနည္းငယ္က စိတ္ထဲတြင္ အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနၿပီး၊ မေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္ေနခဲ့သျဖင့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ တစ္ခုလံုးကို စိတ္ပါလက္ပါ ဖတ္႐ႈေနခဲ့မိသည္။ တစ္ခုလံုး ဖတ္႐ႈၿပီးစီးမွသာလွ်င္ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ၿပံဳးသြားႏုိင္ခဲ့သည္။ အပတ္စဥ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္႐ႈေနရသည့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ပီသပါေပသည္ဟုလည္း ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။ ဆရာေအာင္ထြဋ္၏ ေရးသားခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေျပာင္ေျမာက္ေနသည္ကို ဖတ္႐ႈၿပီး ဆရာေအာင္ထြဋ္မ်ား အပတ္စဥ္ အိပ္မက္ေပးၿပီး ေရးခုိင္းေနသလားဟုပင္ ထင္မိပါသည္။

ေျပာင္ေျမာက္လွပါေပသည္ဟု ဆိုရမည္ ထင္ပါသည္။ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၏ ေရးသားခ်က္အေပၚ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ တံု႔ျပန္မႈမ်ားတြင္ အေကာင္းဆံုးစာဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္သက္လံုး လက္ခံယံုၾကည္လာခဲ့သည့္ ဓားသြားထက္ ကေလာင္သြားထက္တယ္ ဆိုသည့္အခ်က္ကုိ ပိုမိုယံုၾကည္ေစရန္ တြန္းအားတစ္ရပ္ဟုလည္း မွတ္ထင္မိပါသည္။

ထုိင္းတို႔အေနျဖင့္ ျမန္မာတို႔ကို သိသာစြာတစ္မ်ိဳး၊ မသိမသာတစ္ဖံု မလိုတမာစိတ္ျဖင့္ အၿငိဳးႀကီးႀကီး တိုက္ခိုက္ေနသည္မ်ားကို အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုလည္း The VOICE က ေထာက္ျပထားသကဲ့သို႔ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားမည္ကို ထိုင္းတို႔အေနျဖင့္ ၾကည္ျဖဴလိုလားျခင္း မရွိသည္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္တစ္ဦးတည္း၏ ပုဂၢလအျမင္ကို ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ထုိင္းႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာတို႔အတြက္ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား အမည္ခံၿပီး ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကို လက္ခံေမြးျမဴျခင္း၊ ထိုင္းႏုိင္ငံရွိ ျမန္မာသံ႐ံုးကို ၀င္ေရာက္စီးနင္း တိုက္ခိုက္ခံရသည္အထိ အျဖစ္ခံခဲ့ျခင္း၊ ျမန္မာ-ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ေသာင္ရင္းျမစ္ကို ေရလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ျမန္မာ့ေျမမ်ားကို အပိုင္သိမ္းလိုေနျခင္း၊ ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအေပၚ လံုၿခံဳမႈ အျပည့္အ၀ မေပးဘဲ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားပါကလည္း ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားဘက္မွ အၿမဲတေစ ကာကြယ္ေပးျခင္း စသည့္ စသည့္လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

The VOICE Weekly ၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ဆရာမႀကီး ေဒါက္တာမတင္၀င္း ကို သတိရမိပါသည္။ တစ္ခ်ိန္ဆီ ျမန္မာ-ထိုင္း နယ္စပ္ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့စဥ္က ကေလာင္သြားထက္ထက္ျဖင့္ ေဒါက္တာ မတင္၀င္း ေရးသားတင္ျပခဲ့သည့္ ထိုင္းတို႔၏ ငယ္က်ိဳးငယ္နာမ်ားကို ျပန္သတိရမိပါသည္။ ထိုင္းတို႔အေနျဖင့္ အနာေပၚတုတ္က်၊ တီေကာင္ဆားတို႔၊ ငါးရံ႕ျပာလူး ျဖစ္ခဲ့ရသည္မ်ားကို ျပန္ေတြးမိၿပီး ၿပံဳးမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကေလာင္ရွင္မ်ား ရွိေနသည့္အတြက္လည္း ဂုဏ္ယူရပါသည္၊ ၀မ္းေျမာက္ရပါသည္၊ ပီတိျဖစ္ရပါသည္၊ အားရွိရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သာ အမွတ္မမွားလွ်င္ The VOICE တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးသမွ် အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္မ်ားတြင္ ယခု အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္သည္ အရွည္လ်ားဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကြယ္လြန္သူ ဆရာေအာင္ထြဋ္သည္လည္း ယခုကဲ့သို႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ရွည္လ်ားစြာ ေရးေလ့ေရးထ မရွိခဲ့ဟု ထင္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုသာ ခပ္ရွည္ရွည္ ေရးေလ့ရွိသည္ကို သတိျပဳမိပါသည္။ The VOICE အေနျဖင့္ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ပိုမိုသတိထားမိေစရန္၊ ေလးနက္ေစရန္၊ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကုိ တန္ျပန္ထိုးႏွက္ရန္အတြက္ ယခုကဲ့သို႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

ျမင္းထိန္းက ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဘိုးလိႈင္ကို ခ်ီးက်ဴးသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနလွ်င္လည္း ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ The VOICE Weekly ၏ စာဖတ္ပရိသတ္ တစ္ဦးပီပီ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကုိ အထူးပင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါေၾကာင္းႏွင့္ အထူးပင္ ႀကိဳဆိုရပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ေရးသားအပ္ပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။

ည ၁၁ နာရီ ၂၃ မိနစ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းစာ၏ ေရးသားခ်က္ကို အထူးဆန႔္က်င္

ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္အေျခစိုက္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝေသာ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္တို႔အေပၚ ျပင္းထန္စြာ စြပ္စြဲတိုက္ခိုက္သည့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္တစ္ရပ္ကို ၿပီးခဲ့ေသာ ဇူလိုင္လ ၂ဝရက္ေန႔က ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္သည္ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားေၾကာင့္ အာရွ၏ ထြန္းသစ္စႏိုင္ငံအျဖစ္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အသီးသီးက ႐ႈျမင္သုံးသပ္ ခန႔္မွန္းၾကသည့္အေပၚ စိုးရိမ္ေသာကႀကီးေနေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရအဖြဲ႕ရွိ လူပုဂၢိဳလ္၊ ႏိုင္ငံသားအခ်ိဳ႕၊ ျမန္မာ့အေရးဆိုင္ရာ စီမံကိန္း၊ စီမံခ်က္အခ်ိဳ႕အတြက္ သန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ဘ႑ာေငြမ်ား ကိုင္တြယ္သုံးစြဲေနေသာ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းအခ်ိဳ႕ကိုယ္စား ေရးသားေပးေသာ စြပ္စြဲ ပုတ္ခတ္ခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ဖြယ္ရွိပါသည္။

သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္၏ ယခုထိုင္းႏိုင္ငံခရီးစဥ္မတိုင္မီ ႏွစ္ႀကိမ္ေရႊ႕ဆိုင္းခဲ့ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာ၏ ေရးသားခ်က္မွာ မ်ားစြာ တစ္ဖက္သတ္ ဆန္ေနသည့္အျပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆန႔္က်င္ဘက္အသြင္ ေဆာင္ခဲ့သည့္ လူပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦး လက္တြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို ထိခိုက္ေစပါသည္။ ဤေနရာတြင္ သမၼတခရီးစဥ္ ဖ်က္သိမ္းခဲ့မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမွန္စင္စစ္ ဦးသိန္းစိန္၏ ခရီးစဥ္ေႏွာင့္ေႏွးမႈတြင္ အေၾကာင္းအရင္း ရွိသည္။ တရားဝင္ ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ေသာ လူႀကိဳက္မ်ား အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုခဲ့ျခင္းသည္ အေၾကာင္းအရင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဆိုသည့္ ထိထိမိမိ မွန္းဆမႈ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၏ ေရးသားထားျခင္းသည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးထားၿပီး တစ္စုံတစ္ရာ နားလည္မႈရရွိထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သမၼတႀကီးတို႔အၾကား နားလည္မႈ လြဲမွားေစႏိုင္ေသာ အေရးအသား ျဖစ္ေနသည္ကို ေဒသတြင္း အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္လာခဲ့ေသာ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းစာ ေကာင္းစြာ သတိျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ေဒသတြင္းရွိ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ၎အတြက္ အားသာခ်က္ အသြင္ေျပာင္းယူၿပီး စီးပြားလမ္းေျဖာင့္ခဲ့ေၾကာင္း သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားက သက္ေသျပလ်က္ ရွိပါသည္။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ၊ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ၊ ကေမၻာဒီးယား ျပည္တြင္းစစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္၊ အာဏာရွင္စနစ္တို႔၏ အားနည္းခ်က္တို႔က ယေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိအေျခအေန ေရာက္ရွိေစရန္ ပံ့ပိုးေပးခဲ့ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားလည္း ျဖစ္ေနပါသည္။

ေဒသတြင္း မဟာဗ်ဴဟာအခ်က္အခ်ာေနရာတြင္ ရွိေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ေျပာင္းလာၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာပါက ယခင္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနဆိုးမ်ားကို အခြင့္အလမ္းတစ္ခုအျဖစ္ အသုံးခ်ကာ စီးပြားလမ္းေျဖာင့္ခဲ့ေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့သြားမည္ကို အထူးစိုးရိမ္ေနဟန္ ရွိပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ကုန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ခန႔္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဆိုးရြားခဲ့ေသာ လူသားအခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ား၊ ျပည္တြင္းစစ္၊ ႏိုင္ငံေရး ေသာင္မတင္ ေရမက်မႈႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ အေျခအေနမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အေနာက္ကမၻာ၏ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားေသာ အကူအညီေပးေရး လုပ္ငန္းမ်ား၊ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံအစိုးရ အပါအဝင္ ဥေရာပသမဂၢအဖြဲ႕ဝင္ ႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းအခ်ိဳ႕၏ ဘ႑ာေငြအေထာက္အပံ့ျဖင့္ တည္ေထာင္ထားသည့္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမီဒီယာမ်ား၊ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပရွိ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား စသည့္ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ လုပ္ငန္းလည္ပတ္ရန္အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အေျခစိုက္႐ုံးခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထို႐ုံးခြဲမ်ား၏ လည္ပတ္သုံးစြဲေငြ အားလုံးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သုံးစြဲေသာ ေငြေၾကးအားလုံးသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ဘဏ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ထိုင္းေဈးကြက္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ စီးဝင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း တရားဝင္ႏွင့္ တရားမဝင္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ လုပ္အားခ နည္းပါးမႈ၊ ဖိႏွိပ္ခ်င္သေလာက္ ဖိႏွိပ္ခြင့္ ရရွိမႈတို႔ေၾကာင့္ လူမႈေရးျပႆနာအခ်ိဳ႕ ရွိလင့္ကစား ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ေရလုပ္ငန္း၊ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံမ်ား ကုန္က်စရိတ္ နည္းနည္းျဖင့္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားစြာ ရရွိေနျခင္းကလည္း အားသာခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေနပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားသည္ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔၏ အခက္အခဲကို ေကာင္းစြာ သိရွိေနသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဇာတိမွ ထြက္ခြာလာၾကေသာ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ အျခားတစ္ေနရာသို႔ ဆက္လက္သြားေရာက္ရန္အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၌ ခရီးတစ္ေထာက္ နားၾကေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာေသာ ျပႆနာအ႐ႈပ္ထုပ္ကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားကလည္း လက္ခံႀကိဳဆိုျခင္း မျပဳေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၏ ေရးသားခ်က္သည္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား၏ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံတို႔၏ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ သမိုင္းေၾကာင္းတို႔ကို ေသခ်ာစြာမသိဘဲ အႏွစ္ ၂၀ ခန႔္ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အလြဲမ်ားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီနည္းမက်စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ အမွားမ်ားအား လက္ညိႇဳးထိုးၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ရန္ပုံေငြမ်ားစြာျဖင့္ အႏွစ္ ၂ဝခန႔္ စည္း႐ုံးလံႈ႕ေဆာ္ ဝါဒျဖန႔္ခ်ိေနသူမ်ား၏ အေနာက္မီဒီယာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံကို ပဲ့တင္ထပ္ေပးသည့္သေဘာ သက္ေရာက္ေနပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အတိတ္က အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားတြင္ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယေန႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအဖြဲ႔ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ သမၼတဦးသိန္းစိန္တို႔အေပၚ ျပင္းထန္သည့္ တစ္ဖက္သတ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး တိုက္ခိုက္ေရးသားမႈအျဖစ္ The Voice Weekly က ႐ႈျမင္ပါသည္။

အစိုးရအဖြဲ႔သစ္ကို သမၼတဦးသိန္းစိန္ ဖြဲ႕စည္းတာဝန္ယူစဥ္မွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္အထိတိုင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သုံးေနပါသည္ဟုဆိုေသာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ခုမွ ၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ သိကၡာရွိ သတင္းစာတစ္ေစာင္ဟု ဆိုေနေသာ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာအေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အာဆီယံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း သမၼတႀကီးႏွင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမၽွ တရားဝင္ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းျခင္း မရွိေသးေပ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ နာမည္ေက်ာ္ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္သတင္းစာ၊ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွ Suddeutsche Zeitung သတင္းစာ၊ စင္ကာပူႏိုင္ငံမွ Channel News Asia တို႔သည္ပင္လၽွင္ သမၼတႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းကာ ကမၻာအရပ္ရပ္က သိရွိေအာင္ ထုတ္ျပန္လႊင့္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတႀကီးႏွင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမၽွ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းျခင္း မရွိပါဘဲ ရိုဟင္ဂ်ာအခြင့္အေရး ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ဘာသာေရး အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးသားမႈမ်ားမွာ လူႀကီးလူေကာင္းမဆန္ေသာ စြပ္စြဲခ်က္သက္သက္သာ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာအေနႏွင့္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေနေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ အတိတ္သမိုင္းေၾကာင္းကို အေသအခ်ာေလ့လာျခင္း၊ ယင္းေဒသသို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကြင္းဆင္းကာ သတင္းရင္းျမစ္မ်ားကို စုံေစ့ေအာင္ေမးျမန္းျခင္း၊ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းျခင္း၊ ေအာက္ထစ္ဆုံး ဆန႔္က်င္ဘက္ သတင္းရင္းျမစ္ႏွစ္ခု၏ အယူအဆ သေဘာထားကို ေမးျမန္းျခင္း လုံးဝ(လုံးဝ) မရွိဘဲ ထင္ျမင္ခ်က္ျဖင့္ တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲေရးသားျခင္းသည္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီသေသာ သတင္းမီဒီယာတစ္ခုထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအေပၚ အဆိုးျမင္သေဘာထား ရွိေနသည့္ လံႈ႕ေဆာ္ဝါဒျဖန႔္ မီဒီယာတစ္ခုအသြင္ ေဆာင္ေနပါသည္။

အထူးသျဖင့္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သမၼတ၏ေျပာၾကားခ်က္ကို လူမ်ိဳးစြဲစိတ္ျပင္းျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း အေငြ႔အသက္မ်ား လႊမ္းေနသည္ဟု ေရးသားခဲ့ေသာ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာအေနႏွင့္ ျမန္မာ-ထိုင္း ရာဇဝင္ေနာက္ခံ ထိုင္း႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ား၊ ထိုင္းဘာသာျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေဝေသာ သတင္းစာမ်ားတြင္ အတိတ္သမိုင္းေၾကာင္းမွ ျမန္မာဘုရင္တို႔၏ ထိုင္းႏိုင္ငံအေပၚ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည့္ အနာေဟာင္းမ်ားကို တူးေဖာ္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေပၚ လက္စားေခ်လိုစိတ္ ျပင္းျပလာေစရန္ ထိုင္းအမ်ိဳးသားေရးစိတ္ကို လံႈ႕ေဆာ္ႏွိုးဆြေပးျခင္းျဖင့္ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႕၊ ထိုင္းလူဆိုးဂိုဏ္း၊ လူေမွာင္ခိုဂိုဏ္းမ်ား အပါအဝင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသားအမ်ားစုက ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေပၚ မုန္းတီးစိတ္၊ လက္စားေခ်စိတ္ျဖင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္အက်ပ္ကိုင္မႈ၊ လုယက္သတ္ျဖတ္မႈ၊ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား အမ်ိဳးေကာင္း ျမန္မာမိန္းကေလးငယ္မ်ားကို အဓမၼက်င့္ သတ္ျဖတ္မႈ၊ မေလးရွားႏိုင္ငံႏွင့္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ ေက်းကၽြန္မ်ားသဖြယ္ ေရာင္းစားမႈကဲ့သို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရွိေနပါလ်က္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနေသာ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ား၊ ထိုင္းမီဒီယာမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ား၊ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရငုံႏႈတ္ဆိတ္ ေနပါသနည္းဟု ေမးခြန္းထုတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အထူးသျဖင့္ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းရွိ ခြဲထြက္လိုေသာ မြတ္ဆလင္ဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအၾကား ကာလၾကာရွည္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ အဓိက႐ုဏ္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သက္ဆင္ လက္ထက္က ထိုင္းစစ္တပ္၏ ေသြးထြက္သံယို အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းခဲ့ျခင္း၊ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ရွပ္နီဆႏၵျပသူမ်ားအား ဘုရင့္သစၥာေတာ္ခံ ထိုင္းစစ္တပ္က ရက္စက္စြာ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းခဲ့ျခင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္းမ်ားကိုမူ မၾကာေသးခင္က ၎တို႔ႏွင့္ နယ္စပ္ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါအဝင္ ေဒသတြင္း အျခားႏိုင္ငံ အေရးကိစၥမ်ားအေပၚ ျပစ္တင္ေဝဖန္ ေရးသားသကဲ့သို႔ လက္သြက္ေျခသြက္ မရွိခဲ့ျခင္းမွာလည္း ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာ၏ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနပါသည္။

ယခုအခါ အေျခအေနအားလုံး ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းစျပဳေနေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာ၏ တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲတိုက္ခိုက္ ေရးသားမႈေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္လာေသာ မြတ္ဆလင္ ဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား၊ ဗမာတိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား အထင္လြဲမႈ၊ ပဋိပကၡမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ပြားလာပါက ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတြင္သာ လုံးဝတာဝန္ရွိေၾကာင္း အထူးသိေစအပ္ပါသည္။

အယ္ဒီတာ (၂၅-၇-၂၀၁၂)

( The VOICE Weekly Journal, Vol.8, No.32 တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိမည့္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို The VOICE Weekly Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားျခင္းအား ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ )

ခ႐ိုနီမ်ားရဲ႕ ေရွ႕ခရီး - ေမာင္၀ံသ

အဘရာမိုဗစ္ခ်္၊ မားေဒါ့၊ တက္ဆင္

႐ုရွားႏိုင္ငံက ေခတ္ပ်က္သူေဌး၊ ခ်ယ္လ္ဆီးေဘာလုံးအသင္းကို၀ယ္ၿပီး နာမည္ႀကီးေအာင္လုပ္ခဲ့သူ အဘရာမိုဗစ္ခ်္အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္ေလာက္ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ အာဏာရသူေတြနဲ႕ တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး သတင္းမီဒီယာ လုပ္ငန္းေတြကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္၊ အဲဒီေနာက္ ပိုက္ဆံရရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး လူၿပိန္းပရိသတ္အႀကိဳက္ သတင္းေတြနဲ႕ လုပ္စားေနတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ျပည္ေပါက္ သတင္းစာသူေဌးႀကီး ႐ုပတ္မားေဒါ့ အေၾကာင္းလည္း ကြၽန္ေတာ္ သုံးေလးႀကိမ္ထက္မနည္း ေရးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါတင္မက ျပည္သူ႔ဘ႑ာေတြကို တစ္ဖက္လွည့္နဲ႕ သုံးစြဲၿပီး ဆင္းရဲသားေတြ ေကာင္းစားေရးလုပ္ေပးတယ္လို႕ နာမည္ေကာင္းယူကာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္စားခဲ့တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျပဳတ္ တက္ဆင္အေၾကာင္းကိုလည္း အက်ယ္တ၀င့္ ေရးခဲ့ေသးတယ္ဗ်ာ။

အဲသလို ေရးခဲ့တာေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဆီမွာလည္း အလားတူ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ရွိေနခဲ့ ရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္လို႕ပဲဗ်။ အဲသလိုလူေတြ မရွိပါဘူးလို႕ ဘယ္သူမွ ျငင္းမယ္မထင္ပါဘူး။ ျငင္းလာရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလူကို နားရြက္ဆြဲၿပီး လွည့္ျပမယ္ဗ်ာ။

ပြေပါက္တိုးခဲ့တယ္ဆိုတာ

အဘရာမိုဗစ္ခ်္လို ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြဟာ ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္ စပ္ကူးမတ္ကူးကာလမွာ ေပၚခဲ့တာပဲဗ်။ သူတို႔လိုလူေတြဟာ ပင္ကို အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလာတာပါလို႔ ဘုရားစူးက်ိန္ေျပာရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွ ယုံမွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ ပြေပါက္တိုးခဲ့တာဟာ ပြေပါက္ကို ခ်ေပးတဲ့ အာဏာရွိသူနဲ႕ ေပါင္းစားခြင့္ ရခဲ့လို႔သာျဖစ္တယ္။ အဘရာမိုဗစ္ခ်္ဆိုရင္ ေရနံလုပ္ငန္းကို အခြင့္ထူးခံ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ရာက ပြေပါက္တိုးခဲ့တာပဲဗ်။

ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြဟာ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိတတ္ပါတယ္။ အာဏာရွိသူေတြနဲ႕ ေပါင္းစားၿပီး ႀကီးပြားလာသူေတြကို ခ႐ိုနီ(crony)လို႔ ေခၚတဲ့ စကားလုံးေတာင္ တြင္က်ယ္ေနတာ ၾကာၿပီေကာဗ်ာ။

ခ႐ိုနီေတြကို ဆက္အသုံးခ်မလား

ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ စီးပြားေရးတိုးတက္လာတာ ေရွးဘိုးလ္ (Chaebol)လို႔ေခၚတဲ့ အစိုးရက အားေပးေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ေငြေၾကးအင္အား ေတာင့္တင္းသြားသူ ခ႐ိုနီမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္လို႔ဆိုကာ ျမန္မာႏိုင္ငံ စနစ္ေျပာင္း ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ ခ႐ိုနီမ်ားကို ဆက္လက္ အသုံးခ်သင့္တယ္လို႕ ယုံၾကည္သူတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္ဗ်။

ထင္ရွားတဲ့ ပညာရွင္တစ္ဦးက လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္အတြင္း အလားတူ အယူအဆမ်ိဳးကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္ခ်ိန္က ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာ တိုးတိုုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္ဖုံ ျငင္းခုံခဲ့ၾကတာ ကြၽန္ေတာ္ သတိထားမိခဲ့တယ္။ ပညာဒါန သတင္းပညာ သင္တန္းကေလးတစ္ခု ဖြင့္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ သင္တန္းသားေတြနဲ႔ ဒီကိစၥ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ ထုံးစံအတိုင္း သေဘာထားေတြ ကြဲျပားျခားနားၾကေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုျငင္းခုံေနၾကတာကို ရပ္နားခိုင္းၿပီး လက္ညိႇးေထာင္ မဲခြဲလိုက္တဲ့အခါ ခ႐ိုနီေတြကို ဆက္လက္ေနရာေပးၿပီး အသုံးခ်သင့္တယ္ ဆိုတဲ့ဘက္က ႏိုင္သြားတယ္။ သင္တန္းသား ၂၀ မွာ ခ႐ိုနီေတြဘက္က ၁၀ ေယာက္၊ ခ႐ိုနီဆန္႔က်င္သူ ၆ ေယာက္၊ ၾကားေနသူ ၄ ေယာက္ ေတြ႔ရတယ္ဗ်ာ။

ပါလီမန္အစိုးရေခတ္ကလည္း

ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ခ႐ိုနီရာဇ၀င္ကို ေနာက္ေၾကာင္းနည္းနည္း ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္ ၁၉၄၈ ကစလို႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းခ်ိန္အထိ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ အစိုးရေခတ္တုန္းကလည္း ခ႐ိုနီဆန္ဆန္ “ကိုယ့္လူကိုယ္ၾကည့္” ၿပီး အခြင့္ထူး ေတြေပးခဲ့တာပဲဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ အဲဒီတုန္းက လိုင္စင္ေခတ္လို႕ ေခၚတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိေသးတယ္။ အာဏာရွိသူေတြနဲ႕ အလြမ္းသင့္သူေတြကို အင္ပို႔လိုင္စင္၊ အိပ္စပို႔လိုင္စင္ဆိုတာေတြ ထုတ္ေပးတယ္။ အဲဒီကေန လိုင္စင္ေရာင္းစားတဲ့ လူတန္းစားေပၚလာတာပါပဲ။

လိုင္စင္ျပန္အပ္တဲ့ သခင္ေလးေမာင္

ကြယ္လြန္ေလၿပီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္ေလးေမာင္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာသူတခ်ိဳ႕က သခင္ေလးေမာင္ကို ဖဆပလအစိုးရက ၾကည့္ရႈတဲ့အေနနဲ႕ လိုင္စင္တစ္သိန္းဖိုး ခ်ေပးတာကို လက္မခံဘဲ ျပန္အပ္တဲ့အေၾကာင္း အေလးထားၿပီး ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီေခတ္က လိုင္စင္တစ္သိန္းဖိုးရသူဟာ ျပန္ေရာင္းမယ္ဆိုတာနဲ႕ ကုလားကုန္သည္ေတြက ေငြသားတစ္သိန္းေပးၿပီး စာရြက္လာယူေတာ့တာပဲတဲ့။ (အဲဒီတုန္းက တ႐ုတ္ေတြက သိပ္မစြာေသးဘူး။ ျမန္မာျပည္စီးပြားေရးမွာ ကုလားကုန္သည္ေတြက ဖ်ံအက်ဆုံး။ အင္ပို႔ အိပ္စပို႔ကို ကုလားေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာ မ်ားတယ္။)

ယူခဲ့သူေတြကိုလည္း မ႐ႈတ္ခ်

ငါးေသာင္းဆုေပါက္ရင္ေတာင္ သူေဌးလို႕ အေခၚခံရတဲ့ေခတ္မွာ ေငြတစ္သိန္း အလကားရသလို ရမွာကိုေတာင္ လက္မခံတဲ့ သခင္ေလးေမာင္ဟာ တစ္သက္လုံး ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနသြားရေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို သိသူတိုင္းက အေလးမျပဳဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

သို႕ေသာ္ သခင္ေလးေမာင္ႀကီး လိုင္စင္တစ္သိန္းဖိုး ေပးတာကို မယူဘူးတဲ့ေဟ့ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ျပဳစကားသံေတြ က်န္ခဲ့သလို လိုင္စင္ေတြ ရေအာင္ယူ၊ ေရာင္းစားၿပီးေတာ့ ႀကီးပြားခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလည္း မနည္းမေနာ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္သူဘယ္၀ါေတြကေတာ့ လိုင္စင္ေရာင္းစားၿပီး ႀကီးပြားခဲ့ၾကတာပဲလို႕ ဘယ္သူကမွ မွတ္မွတ္ရရ မရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတာကိုလည္း သတိထားစရာပဲဗ်။

ႀကိတ္ၿပီးအားက်ေနခဲ့ၾက

ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက လူေတြဟာ အခြင့္ထူးခံစနစ္ကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုေပမယ့္ အခြင့္ထူးခံခြင့္ ရေနသူေတြကို စိတ္ထဲကႀကိတ္ၿပီး အားက်ေနတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ အခြင့္ထူးမခံတဲ့ သခင္ေလးေမာင္လို ပုဂၢိဳလ္ကို ခ်ီးက်ဴးေလးစားေပမယ့္ အားမက်ဘူး။ မိမိကို အခြင့္ထူးလာေပးရင္ မယူဘဲေနမယ့္သူ အရွားသားဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္အခ်ိဳ႕က နာက်ည္းသံနဲ႕ ရယ္စရာလိုလို အတည္လိုလို ေျပာတတ္တာ ၾကားဖူးတယ္။ “ႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ” “ျမန္မာျပည္မွာ အခ်မ္းသာဆုံး ခ႐ိုနီတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္”။

ေမတၱာမြန္နဲ႕ ပဒုမၼာဆိုင္ေခတ္

ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္မွာ ေမတၱာမြန္တို႔ ပဒုမၼာဆိုင္တို႔ဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အခြင့္ထူးခံေတြ ကုန္၀ယ္စာအုပ္ ကိုယ္စီရၿပီး အဲဒီဆိုင္ေတြမွာ အလကားနီးနီး သက္သာတဲ့ေစ်းႏႈန္းနဲ႕ လူသုံးကုန္ေရာ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြေရာ ၀ယ္ခြင့္ရၾကတယ္။

သာမန္၀န္ထမ္းနဲ႕ ျပည္သူေတြက ျပည္သူ႔ဆိုင္မွာ ေခြၽးတလုံးလုံးနဲ႕ တိုးေ၀ွ႔ၿပီး မ၀ေရစာ စားေသာက္ေနထိုင္ၾကရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္၀တင္က ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ပထမဆင့္ ခ်ီးျမႇင့္ခံရသူေတြကို ထုတ္ေပးတဲ့ ပဒုမၼာဆိုင္ ကုန္၀ယ္စာအုပ္ကို သံေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထုတ္ျပၿပီး ဘာပစၥည္းမွ ထုတ္မထားတာကို သက္ေသထူတယ္။ သခင္၀တင္မိသားစုဟာ ရပ္ကြက္ျပည္သူ႔ဆိုင္နဲ႔ သမ၀ါယမဆိုင္ကပဲ အမ်ားနည္းတူ ၀ယ္စားပါတယ္။ “ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ျပည္သူေတြနဲ႕ တစ္ေလွတည္းစီး တစ္ခရီတည္း သြားေနသလိုပဲ ေနထိုင္ႏိုင္ရမယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ေလွတစ္စီးတည္း အတူတူပါလာတဲ့လူေတြ ငတ္ျပတ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ထမင္းထုပ္ ျဖည္စားေနတာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူးကြဲ႕ ေမာင္၀ံသရဲ႕၊ မွတ္ထား” လို႕ သခင္၀တင္ ေျပာဖူးတာ နားထဲက မထြက္ပါဘူးဗ်ာ။

လူတန္းစားသစ္ ဖတ္ရအၿပီး

ကြၽန္ေတာ္ဟာ အဲသလို ဆရာေကာင္းနဲ႕ ေတြ႔ခဲ့တာ အေတာ္ကံေကာင္းတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မဆလေခတ္မွာ ပဒုမၼာဆိုင္နဲ႕ ေမတၱာမြန္ဆိုင္က အခြင့္ထူးခံ ပစၥည္း၀ယ္ခြင့္ဆိုတာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕ လူ႔အဆင့္အတန္းျပ အမွတ္အသား status symbol တစ္ခုလို ျဖစ္ေနေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို “သၾကားမရ ကားမရ” အဆင့္ေတြက အားက်မိခဲ့မွာ အေသအခ်ာေပါ့ဗ်ာ။ သို႔ေပမယ့္ သခင္၀တင္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒမ်ားကို ၾကားနာရၿပီး ယူဂိုဆလပ္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး မီလိုဗန္ဂ်ီးလပ္စ္ရဲ႕ လူတန္းစားသစ္ The New Class စာအုပ္ကို ဖတ္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ထိုထိုေသာ အားက်စိတ္ေတြ (အလုံးစုံ မဟုတ္ရင္ေတာင္) အေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္ခန္းသြားပါတယ္။

(ခက္ဆစ္အဓိပၸာယ္အျဖစ္ ရွင္းျပရရင္ သာမန္ျပန္တမ္း၀င္ အရာရွိအဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေတြကို အထူးႏႈန္းနဲ႕ ၀ယ္ခြင့္ေပးတဲ့ သၾကားလည္း ၀ယ္ခြင့္မရ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အထက္က ေရြးခ်ယ္ခံတန္းအဆင့္ Selection Grade အရာရွိႀကီးေတြလို ကား၀ယ္ခြင့္လည္း မရတာေၾကာင့္ သၾကားမရ ကားမရ အဆင့္လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္)

ဘယ္လို ဆက္စခန္းသြားၾကမလဲ

ခ႐ိုနီလို႔ တိတိက်က် ေျပာပေလာက္ေအာင္ ပီျပင္သူေတြ ေပၚလာတာကေတာ့ န၀တလို႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ အစိုးရနဲ႔ နအဖလို႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးနဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ အစိုးရေခတ္မ်ားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာေသးတဲ့ ကာလမ်ားအတြင္း တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ မ်က္စိေအာက္မွာတြင္ ႀကီးထြားလာတဲ့ ခ႐ိုနီမ်ားဟာ ေရွ႕ခရီးကို ဘယ္လို ဆက္စခန္းသြားၾကမွာလဲ။ ႏိုင္ငံျခားက ၀င္လာၾကမယ့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူ အရင္းရွင္ႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ၿပီး ေပါင္းစားၾကဦးမွာလား။ ေတာင္ကိုရီးယားက ေရွးဘိုးလ္ သူေဌးႀကီးေတြလို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ခံယူခ်က္နဲ႕ အမ်ိဳးသားစီးပြားေရးကို တြန္းတင္ၾကမွာလား။ အခုအတိုင္းပဲ ဖဆပလေခတ္က လိုင္စင္ေရာင္းစားခဲ့ၾကသလိုမ်ိဳး ဆက္လုပ္ေနၾကမွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလြန္စိတ္၀င္စားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေၾကာင္းပါဗ်ာ။

၁၈ ၀၇ ၂၀၁၂

maungwuntha@gmail.com

(ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၁၀၃၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္ ၂၆)

 စာႂကြင္း။ ျပည္သူ႔ေခတ္ Facebook မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ စာလံုးေပါင္းအမွားမ်ားကို ျပင္ဆင္ထားသည္မွလြဲ၍ မူရင္းအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဓာတ္ပံုထဲက သတင္း၊ သတင္းထဲက ဓာတ္ပံု

(၁)

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ၿပီး ရာဘာၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ခိုး၀ွက္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ထိုင္းႏုိင္ငံသားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းေတြက နယ္ေျမရွင္းလင္းေရး ျပဳလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ဖမ္းဆီးရမိရာမွာ သိမ္းဆည္းရမိတဲ့ လက္နက္ခဲယမ္းနဲ႔ ေဆးေျခာက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ဖမ္းဆီးရမိတဲ့ အေရအတြက္က ထိုင္းႏုိင္ငံသား က်ား ၅၂ ဦး၊ မ ၉ ဦး၊ စုစုေပါင္း ၆၁ ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ၎တို႔နဲ႔အတူ ဖမ္းဆီးရမိတဲ့ လက္နက္ခဲယမ္း၊ ပစၥည္းေတြကေတာ့ -

* M-16 ေသနတ္ ၅ လက္

* AR-15 ေသနတ္ ၂ လက္

* AK-47 ေသနတ္ ၂ လက္

* ၀င္ခ်က္စတာေသနတ္ ၅ လက္

* ပြိဳင့္-၃၈ ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ ၃ လက္

* ပြိဳင့္-၃၅၇ ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ ၁ လက္

* လုပ္ေသနတ္ရွည္ ၉ လက္

* လုပ္ေသနတ္တို ၂ လက္

* ေရွ႕ထြက္မုိင္း ၁ လံုး

* လက္ပစ္ဗံုး ၁ လံုး

* ၅.၅၆ က်ည္ ၄၂ ေတာင့္

* AK-47 က်ည္ ၁၁ ေတာင့္

* ပြိဳင့္-၃၈ က်ည္ ၃၆ ေတာင့္

* လုပ္ေသနတ္က်ည္ ၁၂၅ ေတာင့္

* က်ည္အိမ္မ်ိဳးစံု ၃၂ ခု

* ေျမထိုးစက္ ၃ စီး

* ယာဥ္ငယ္မ်ိဳးစံု ၁၇ စီး

* ဘက္ဟိုးယာဥ္ ၅ စီး

* ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ ၂၀ စီး

* ရာဘာပင္ဧက ၁၅၀၀

(၂)

ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျပႆနာမ်ား၏ အဓိကလက္သည္မ်ားျဖစ္သည့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီးအား ရဲ၀ံ့စြာ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ သမၼတႀကီး၏ မွတ္ခ်က္ႏွင့္ သေဘာထားကို ေလးစားဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရွိ ေနအိမ္မ်ား၊ ဆုိင္ခန္းမ်ား၊ ႐ံုးဌာနမ်ားတြင္ ကိုးရက္တုိင္တုိင္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံမ်ား လႊင့္ထူၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ မည္သူက ဦးေဆာင္၍ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ကို မသိရွိရေသာ္လည္း စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ လႊင့္ထူထားၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။

(၃)

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံတမန္အဆင့္ ဆက္ဆံေရး နိမ့္ခ်ထားခဲ့ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈကို အသိအမွတ္ျပဳသည့္အတြက္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ သံအမတ္ႀကီးအဆင့္သို႔ ျမႇင့္တင္ၿပီး သမိုင္း၀င္ ဆက္ဆံေရးလမ္းေၾကာင္းသစ္ကို စတင္ခဲ့သည္။ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီးအျဖစ္ ဒဲရစ္မစ္ခ်ယ္ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အဆိုျပဳၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္ခံေပးခဲ့ၿပီး သံအမတ္ခန္႔အပ္လႊာကို ေနျပည္ေတာ္တြင္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က လက္ခံေပးခဲ့သည္။ အေမရိကန္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးက႑သစ္ စတင္ခဲ့သည့္ ျမင္ကြင္းပင္ ျဖစ္သည္။

(၄)

၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အာဇာနည္ဗိမာန္တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ဒုတိယ သမၼတ ေဒါက္တာ စိုင္းေမာက္ခမ္း တက္ေရာက္ၿပီး ဂါရ၀ျပဳေနသည့္ပံု ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္အတန္ၾကာ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ား တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိဘဲ ယခုႏွစ္တြင္မွ ဒုတိယသမၼတကိုယ္တုိင္ တက္ေရာက္ၿပီး လာေရာက္ဂါရ၀ျပဳခဲ့ျခင္းကို ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၄ ရက္၊ အဂၤါေန႔။

နံနက္ ၁၀ နာရီ ၅၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

Breaking News (July 22)

(၁)

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဇူလုိင္လ ၂၂ ရက္ေန႔မွ ၂၄ ရက္ေန႔အထိ ခရီးစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ႏွင့္အတူ လိုက္ပါသြားသူမ်ားမွာ -

(၁) ဦး၀ဏၰေမာင္လြင္၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး

(၂) ဦးျမင့္လိႈင္၊ လယ္/ဆည္ ၀န္ႀကီး

(၃) ဦးတင္ႏိုင္သိန္း၊ အမ်ိဳးသား စီမံ/စီးပြား ၀န္ႀကီး

(၄) ဦး၀င္းျမင့္၊ စီးပြား/ကူးသန္း ၀န္ႀကီး

(၅) ဦးေအာင္ၾကည္၊ အလုပ္သမားႏွင့္ လူ/ကယ္/ျပန္ ၀န္ႀကီး

(၆) ဦးသန္းေဌး၊ စြမ္းအင္ ၀န္ႀကီး

(၇) ဦးေဇာ္မင္း၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ကရင္ျပည္နယ္

(၈) ဦးျမတ္ကို၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ တနသၤာရီတုိင္းေဒသႀကီး

(၉) အလုပ္သမားကုိယ္စားလွယ္မ်ား

(၁၀) ေတာင္သူလယ္သမားကိုယ္စားလွယ္မ်ား

Source: EMG

(၂)

ထိုိင္းႏိုင္ငံထုတ္ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္အား ေ၀ဖန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ ကိစၥမ်ားတြင္ အဓိကျပႆနာအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီးအား ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေျပာၾကားလိုက္သည့္ သမၼတ၏ ခံယူခ်က္အေပၚတြင္ ေ၀ဖန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုင္းႏုိင္ငံခရီးစဥ္အတြင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးသင့္ေၾကာင္း ေရးသားခဲ့ပါသည္။

Source: EMG

ဘန္ေကာက္ပုိ႔စ္ သတင္းစာပါ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္အား ေအာက္တြင္ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-

- 

He told the United Nations last week that the million Rohingya people in Rakhine (formerly known as Arakhan) state are simply not welcome in Myanmar. They would be placed in camps or, preferably, deported. They are ethnically different from the Burman majority, and they are religiously Muslim, he said. The "only solution" is to hand them over to the United Nations High Commissioner for Refugees or resettle them in third countries that are willing to take them.

"Burma will take responsibility for its ethnic nationalities but it is not at all possible to recognise the illegal border-crossing Rohingyas who are not an ethnic [group] in Burma," said Thein Sein according to his office's website.

These are not tough words, but unacceptable ones. The Rohingya _ the word itself was invented and introduced during the military regimes _ have rights, too. They may have migrated into Myanmar at one time, but most were born in the western provinces of the country. Thein Sein may consider them as a nuisance, but the solution is for Myanmar to adapt to its circumstances.

The existence and problem of Rohingya should be raised during Thein Sein's visit. Thailand and other neighbours are all too aware of the plight of these people. Many have fled their homeland in Myanmar, and used Thailand as a stepping stone to travel further abroad. They have found no welcome in Thailand _ to the occasional shame of our officials _ but the root of the problem lies in Myanmar.

The shocking language of the Myanmar president may be excused briefly after his country's long isolation from the real world, enforced at the army's gunpoint. But Thein Sein must be disabused of the notion that he will find sympathy, let alone help as he seeks a solution to his problem with Myanmar people. If his words are disagreeable, he must know that any action to back them up will be unacceptable.

Myanmar is emerging from a long, dark history of violence. It is entering a new world, with norms that are quite different from 50 years ago. Thein Sein's statements about the Rohingya appear racist, malicious and threatening. They must not stand unchallenged.

မူရင္းအျပည့္အစံုအား ဤေနရာတြင္ သြားေရာက္ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

(၃)

 ေဒၚခင္ၾကည္ ေဖာင္ေဒးရွင္း ရန္ပံုေငြ စာေပေဟာေျပာပြဲကို ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ စင္ကာပူႏုိင္ငံ Singapore Poly Convention Center ၌ မြန္းလြဲ ၂ နာရီမွ ည ၇ နာရီအထိ က်င္းပျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ လက္မွတ္တန္ဖိုးမ်ားမွာ စင္ကာပူေဒၚလာ ၁၅၊ ၂၀၊ ၂၅ ေဒၚလာတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ေဟာေျပာမည့္ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ -

(၁) ေအာ္ပီက်ယ္၊ ဤခရီး မနီးေသးပါ

(၂) ေက်ာ္၀င္း၊ အေကာင္းဆံုး အနာဂတ္ကုိ ဦးတည္ျခင္း

(၃) ေမာင္၀ံသ၊ သတင္းသည္ ျပည္သူ႔အတြက္

Source: 7Day News

(၄)

ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔အေရးယူထားသည့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီေရးႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေရးအက္ဥပေဒ အား ဇူလိုင္ ၁၈ ရက္ေန႔၌ ေနာက္ထပ္ သံုးႏွစ္ သက္တမ္းတိုးျမႇင့္လုိက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား တိုးတက္ျဖစ္ေပၚလာပါက အခ်ိန္မေရြး ဆိုင္းငံ့ရန္၊ ရပ္ဆုိင္းရန္ သို႔မဟုတ္ ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ သမၼတ အိုဘားမား ဦးေဆာင္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သို႔ လႊတ္ေတာ္က လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာ ေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

Source: The VOICE Weekly

(၅)

ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းအား မျဖစ္မေန ဆက္လက္တည္ေဆာက္သြားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔႔ၿဖိဳးေရးပါတီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ဦးေအာင္သိန္းလင္း က တ႐ုတ္ႏုိင္ငံထုတ္ သတင္းစာတစ္ေစာင္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေျပာၾကားသြားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ သူက ေျပာၾကားရာတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို ရပ္ဆုိင္းထားျခင္းမွာ သမၼတ၏ ကုိယ္ပိုင္အေတြးအေခၚသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္၏ အဆံုးအျဖတ္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ယခုကဲ့သို႔ ရပ္ဆုိင္းခဲ့ရသည့္အတြက္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို မ်ားစြာထိခိုက္ေစခဲ့ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

Source: EMG

(၆)

ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္းေဒသရွိ စစ္ေရွာင္သူမ်ားအတြက္ စာနပ္ရိကၡာအကူအညီအျဖစ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သံုးသန္းကို ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အစီအစဥ္မွတစ္ဆင့္ လွဴဒါန္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီးက ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

Source: EMG

ဂ်ာနယ္စား

ဂ်ာနယ္ေရႊေခတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အပတ္စဥ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာနယ္အေရအတြက္က ၂၀ နီးပါးခန္႔ရွိသည္။ ေငြအသျပာ၊ ပိုက္ဆံ၊ မန္းနီးဟုေခၚသည့္ ေငြစေၾကးစမ်ား အင္မတန္ ကုန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မတတ္ႏိုင္ေပ။ ကုိယ္က ဂ်ာနယ္ေတြကို ဘိန္းစြဲသလို စြဲေနတဲ့လူ။ ရတဲ့လခရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕က ဂ်ာနယ္ဖိုးနဲ႔ ကုန္ရသည္။ ဒံေပါက္တစ္ပြဲစားဖို႔ ၂၀၀၀ ေလာက္ကုန္မွာကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဂ်ာနယ္ေတြ၀ယ္ရလွ်င္၊ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ရလွ်င္ေတာ့ အတြန္႔အတို၊ အႏွေျမာ လံုး၀မရွိ။ ဒါလည္း ၀ဋ္တစ္ခုျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဂ်ာနယ္တစ္ခုခ်င္းအလိုက္ ႀကိဳးတြဲထားၿပီး တစ္ေန႔တစ္ျခား ျမင့္လာသည့္ ဂ်ာနယ္အပံုႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ျဖစ္ရသည့္ ပီတိ၊ ခံစားရသည့္ ေက်နပ္မႈသည္ ဘာနဲ႔မွ် ေဖာ္ျပလို႔မရ။ ကဲ... ထားေတာ့။

အခုေနာက္ပိုင္း ဂ်ီအက္စ္အမ္ေတြ အင္တာနက္သံုးခြင့္ေပးလုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အကုန္အက်အခ်ိဳ႕ သက္သာသြားသည္။ ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို အင္တာနက္ကေန ဖတ္ခြင့္ရသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားကိုေတာ့ တမင္ကို ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္သည္။ သိမ္းထားခ်င္၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ အခ်ိဳ႕ေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာထဲတြင္ ဖတ္ရသည္ႏွင့္ လက္တြင္ကုိင္ကာ ဖတ္ရသည္တို႔ မတူတာလည္း ရွိသည္။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕တြင္ထုိင္ၿပီး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ဖတ္ရသည္ထက္ ဂ်ာနယ္ေလးကိုကိုင္၊ အိပ္ရာေပၚမွာလွဲ၊ ဖတ္ေနရင္း ေတြးစရာပါလွ်င္ ဂ်ာနယ္ကို အသာေဘးမွာခ်၊ ေတြးစရာရွိတာေတြ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ အေတြးေတြကို စာျပန္ေရးဖို႔အတြက္ မွတ္စုထဲမွာမွတ္၊ အခ်ိဳ႕စာသားေတြကို ဂ်ာနယ္ထဲမွာ မ်ဥ္းသား၊ ကြင္းခတ္ စသျဖင့္ လုပ္ရသည္က တကယ့္ေလာကစည္းစိမ္ ျဖစ္သည္။ ကဲ... ထားေတာ့။

အရင္တုန္းက အခ်ိန္ေတြ မ်ားသည္။ အခု အခ်ိန္ေတြ ရွားသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဘယ္လိုကုန္လြန္သြားမွန္း မသိေအာင္ပင္ ျဖစ္ရသည္။ အင္တာနက္ဆိုတဲ့ ရြာႀကီးထဲကို အလည္သြားမိလွ်င္ ပိုဆိုးေသးသည္။ ေလ့လာစရာမကုန္၊ သင္ယူစရာမခမ္း၊ မွတ္သားစရာမေလာက္ ျဖစ္ရပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္တြင္ ပို႔စ္ေတြ ဟိုးအရင္ကလို အမ်ားႀကီး မတင္ေပးႏုိင္ေတာ့။ အဲဒီအတြက္ စိတ္မေကာင္း။ ကုိယ္ဖတ္မိသည့္ စာတိုေပစေလးေတြထဲမွာ သေဘာက်စရာ၊ သိမွတ္စရာ၊ ဆင္ျခင္စရာ၊ ေတြးေတာစရာေလးမ်ား ေတြ႔ရလွ်င္ ဘေလာ့ဂ္ကို လာဖတ္သည့္ ျမန္မာ့ေသြး မိတ္ေဆြေတြကို ဖတ္ေစခ်င္သည္။ သိေစခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္..... အေျခအေနက မေပး။ ကဲ... ထားေတာ့။

ဂ်ာနယ္ေတြကလည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ ေကာင္းေနၾကတာခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။ တစ္ေစာင္လံုး ေျပာစရာမရွိေအာင္ ေကာင္းသည့္ဂ်ာနယ္ေတာ့ အခုထိ တစ္ေစာင္မွ မေတြ႔ခဲဖူး။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဂ်ာနယ္ႏွင့္သူ ေကာင္းတဲ့ဟာေလးေတြ ပါေနတတ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ေဆာင္းပါးေတြ ေကာင္းသည္၊ အခ်ိဳ႕က သတင္းေတြ ေကာင္းသည္၊ အခ်ိဳ႕ သတင္းေဆာင္းပါးေတြ ေကာင္းသည္၊ အခ်ိဳ႕က နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စာေတြပါသည္၊ အခ်ိဳ႕က ကာတြန္းေတြ ေကာင္းသည္၊ အခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံေရး သံုးသပ္ခ်က္ေတြ ေကာင္းသည္၊ အခ်ိဳ႕က တစ္ခ်ိန္တုန္းက အေဟာင္းေကာင္းေတြ ျပန္ေဖာ္ျပသည္၊ အခ်ိဳ႕က ေဖ်ာ္ေျဖေရးက႑ စံုလင္သည္၊ အခ်ိဳ႕က... စသည္ စသည္ျဖင့္ သူ႔ဟာႏွင့္သူ ေကာင္းေနၾကတာခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ကဲ... ထားေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္ အပတ္စဥ္ ဖတ္ျဖစ္သည့္ ဂ်ာနယ္ေတြက-

(၁) Weekly Eleven News *

(၂) First Eleven *

(၃) ေမာ္နီတာ

(၄) ဒီလိႈင္း

(၅) ျပည္သူ႔ေခတ္

(၆) 7Day News *

(၇) ရန္ကုန္တိုင္းမ္

(၈) Northern Star

(၉) Bi Weekly Eleven News *

(၁၁) Newsweek

(၁၂) Hot News *

(၁၃) Premier Eleven *

(၁၄) လွ်ပ္တစ္ျပက္

(၁၅) The VOICE Weekly *

(၁၆) Good Health

(၁၇) Street View

အထက္တြင္ (*) ျပထားသည့္ ဂ်ာနယ္ေတြက အင္တာနက္မွာ ေဒါင္းလုဒ္ခ်ၿပီး ဖတ္ႏုိင္သည့္ ဂ်ာနယ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အဲဒီ ဂ်ာနယ္ ထုတ္ေ၀သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္ခင္ဗ်ား။ ကဲ... ထားေတာ့။

အဲဒီလိုေတြ ဂ်ာနယ္ေတြကို ပံုမွန္လိုလို လေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္လာေတာ့ ရလာသည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရွိသည္။ ဘာေတြနည္း။ ဟုတ္ကဲ့.... ဘယ္ဂ်ာနယ္ေတြက ပိုေကာင္းလာတယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ေတြက အရည္အေသြး က်သြားတယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ ဘယ္လို လုပ္စားတတ္တယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ ေယာင္၀ါး၀ါးလုပ္တတ္တယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ သူမ်ားေဖာ္ျပၿပီးသား သတင္းေတြ ျပန္ထည့္တတ္တယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ အတင္းဖြေနတယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ ဂ်ာနယ္အခ်င္းခ်င္း ရန္ေစာင္ေနတယ္၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ လိုင္းပူးေနတယ္ စသည္ျဖင့္ သိလာတာပါပဲ။ ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွ သိဆိုသလို သာမန္အားျဖင့္ဆိုရင္ အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာေတြက အၾကားအျမင္ရေနတဲ့ လူမွပဲ သိႏုိင္သလိုလို၊ အဲဒီဂ်ာနယ္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနမွပဲ သိႏုိင္သလိုလို ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အျငင္းအခုန္ မလုပ္လိုပါ။ အခ်ိဳ႕ဂ်ာနယ္မ်ားဆိုလွ်င္ ေဖာင္ပိတ္ခါနီးအထိ ထည့္စရာမရွိ၍ ဘယ္သတင္း၊ ဘယ္စာကို ေဖာင္မျပည့္,ျပည့္ေအာင္ ထည့္လိုက္သည္ ဆိုတဲ့အထိ ေတြးၾကည့္လို႔ရသြားသည္။ မယံုမရွိႏွင့္ အဲဒါ ကုိယ္ေတြ႔။ ကဲ.... ထားေတာ့။

ဂ်ာနယ္ေတြ အမ်ားႀကီးထြက္တာကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သည္။ ဘာမ႑ိုဳင္ေတြ၊ ညာမ႑ိဳင္ေတြ၊ ထိန္းေက်ာင္းတာေတြ၊ ဗိန္းေမာင္းတာေတြ ကၽြန္ေတာ္မေျပာလို။ ဂ်ာနယ္ေတြ အမ်ားႀကီးထြက္သည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြအတြက္ စာဖတ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလာသည္။ သူ႔ဂ်ာနယ္အလိုက္ ကုိယ္အားသန္အားသန္ရာကို ေပးၾကလိမ့္မယ္၊ တင္ျပၾကလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သူ႔ပရိသတ္ႏွင့္သူ အားေပးၾကလိမ့္မည္၊ ဖတ္ၾကလိမ့္မည္။ စာဖတ္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လူဦးေရ စုစုေပါင္းရဲ႕ တစ္၀က္ေလာက္က စာပံုမွန္ ဖတ္လွ်င္ပင္ ေနာက္ထပ္ ၁၀ ႏွစ္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ စင္ကာပူႏုိင္ငံကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္တယ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေျပာရဲသည္။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးက အင္မတန္ စာဖတ္ပ်င္းသည္။ သူေျပာငါေျပာကို ယံုၾကည္ၾကတာ မ်ားသည္။ ဟိုက အသံလႊင့္၊ ဒီက အသံလႊင့္ကို နားေထာင္ခ်င္ၾကသည္။ ဟုိလူ သံုးသပ္၊ ဒီလူ သံုးသပ္ကို သေဘာက်သည္။ ကုိယ္တုိင္က်ေတာ့ စာလည္းမဖတ္ခ်င္၊ ေဆြးေႏြးတာလည္း မလုပ္ခ်င္၊ သံုးသပ္တာလည္း မလုပ္ခ်င္ႏွင့္ သိပ္စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းသည္။ ကဲ... ထားေတာ့။

တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားတဲ့ အလုပ္ၾကမ္းသမားကလည္း စာဖတ္ျခင္းသည္ သူ႔အလုပ္ မဟုတ္၊ သူႏွင့္ မအပ္စပ္ဟု ခံယူသည္။ ထိုဘ၀က မည္သို႔ လြတ္မည္နည္း။ ၀န္ထမ္းဆိုသူေတြကလည္း စာမဖတ္ခ်င္၊ ၀င္စာကိုပင္ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ေအာင္ မဖတ္၊ ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ၿပီး သက္ဆုိင္ရာဌာနကို လႊဲေပးဖို႔ပဲ စိတ္၀င္စားသည္။ အခ်င္းခ်င္း အတင္းေျပာရင္း ရပ္ကြက္သတင္းေတြကို ဖလွယ္ၾကသည္၊ မင္းသား၊ မင္းသမီး အတင္းေတြကို ေဖာက္သည္ခ်သည္။ အလုပ္အတြက္ ဘယ္မွာအသံုး၀င္မည္နည္း၊ ခက္ၿပီ... အလုပ္အတြက္ အသံုးမ၀င္မွေတာ့ ႏုိင္ငံအတြက္ ပိုဆိုးသည္ေပါ့။ အရာရွိေတြ က်ေတာ့ေရာ...။ ပိုဆိုးသည္။ အခ်ိန္မရလို႔၊ အလုပ္ေတြမ်ားလို႔၊ လူမႈေရးေတြ ရွိလို႔ စာမဖတ္ျဖစ္။ ၿပီးေရာ....။ စားပြဲေပၚ လာတင္သမွ်ကို အတြင္းေရးမွဴးက ဖတ္ၿပီးစစ္ေဆးရသည္။ ေက်းဇူးရွင္က လက္မွတ္ပဲ ထိုးသည္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းေရးမွဴးကို ေမးလုိက္ေသးသည္။ စစ္ၿပီးၿပီလားတဲ့။ ျပန္ေျဖသည္။ ဟုတ္ကဲ့။ ထိုးလိုက္သည္ လက္မွတ္။ ေကာင္းေရာ။ အလုပ္ၾကမ္းသမားက စာမဖတ္၊ ၀န္ထမ္းက စာမဖတ္၊ အရာရွိကလည္း စာမဖတ္။ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အားလံုးကို္က္ေနသည္။ ဟာမိုနီ ျဖစ္ေနသည္။ ဟန္ခ်က္ညီေနသည္။ မေကာင္းေလာ။ ကဲ... ထားေတာ့။

ဂ်ာနယ္ေတြဘက္ ျပန္လွည့္မည္။ သူမ်ား ဒီမိုကေရစီဆိုေတာ့ အားလံုးဒီမိုကေရစီလုိက္ၾကသည္မွာ တစ္မိုးလံုး ေဖ်ာက္ဆိပ္ဟု ဆိုရေလာက္သည္။ ႏုိင္ငံတစ္ခုမွာ ဒီမိုကေရစီခ်ည္းပဲ လိုအပ္တာမဟုတ္။ အျခားေသာ ဘာသာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စာရိတၱ၊ ပညာေရး၊ လူငယ္ေရးရာ၊ စသည္ စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာရွိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဂ်ာနယ္မ်ား စိတ္မ၀င္စား။ အဲဒါေတြ ေရးလွ်င္၊ ထုတ္လွ်င္လည္း ေစာင္ေရတက္မည္ မဟုတ္၊ စီးပြားေရးအျမတ္အစြန္း ေကာင္းမည္မဟုတ္။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဓာတ္ပံုကို မ်က္ႏွာဖံုး ေဖာ္ျပရလွ်င္ အေတာ္ႀကီးကို ဟုတ္ေနၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေဖာ္ျပရလွ်င္ အရမ္းကို ေကာင္းေနၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အစည္းအေ၀း လုပ္တာေတြကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ "အာဂ ငါ့ႏွယ္၊ ဂ်ာနယ္ထုတ္က်ိဳး နပ္ေလစြ" ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ပုဂၢလိက ေဆး႐ံုတစ္ခုခုကို လူနာရွင္/လူနာ တစ္ေယာက္ေယာက္က တရားစြဲသည့္သတင္းကို ထည့္ေပးႏုိင္လွ်င္ ဂုဏ္ယူမဆံုး ျဖစ္ၾကသည္။ ျပည္သူ႔ဘက္က ရပ္တည္သည္တဲ့။ မဆန္းေလာ။ ဆႏၵျပသည့္ သတင္းကို ေဖာ္ျပႏုိင္လွ်င္ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိယ္ အေမရိကန္က သတင္းစာေတြေလာက္ ထင္ၾကသည္။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ။ ကဲ... ထားေတာ့။

ျမန္မာေတြ ႏုိင္ငံေရးအသိ ရင့္သန္ေစဖို႔ ဘာေတြ ေဖာ္ျပၾကသလဲ၊ စာရိတၱေတြ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ဘယ္လို လမ္းၫႊန္ၾကသလဲ၊ ဒုစ႐ုိက္မႈေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ ဘယ္လိုပညာေပးၾကသလဲ၊ ပညာေရးေတြ ျမင့္တက္လာေအာင္ ဘာေတြအႀကံျပဳၾကသလဲ၊ စီးပြားေရးေတြ ေခ်ာင္လည္လာေအာင္ ဘယ္လို နည္းလမ္းေတြ ျပသၾကသလဲ၊ ဗဟုသုတေတြ တိုးပြားလာေအာင္ ဘယ္လိုေဖာ္ျပေပးၾကသလဲ၊ တစ္ႏိုင္ငံလံုး စာဖတ္ခ်င္လာေအာင္ ဘယ္လိုစည္း႐ံုး ေဆာင္ရြက္ေနၾကသလဲ။ ဂ်ာနယ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲက အခ်ိဳ႕ရယ္ပါ။ ေမးခြန္းမ်ားစြာ က်န္ေသးပါသည္။ ေၾသာ္... စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကတဲ့ ကုိေရႊဂ်ာနယ္တို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျဖၾကပါလိမ့္မည္။ အေမး ႏြားေက်ာင္းသား၊ အေျဖ ပါေမာကၡ ေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ နားလည္ပါသည္။ ကဲ.... ထားေတာ့။

အခုအခ်ိန္အထိ ဂ်ာနယ္ေစာင္ေရကို ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ ဂ်ာနယ္တန္ဖိုးကို ေလွ်ာ့ေရးၿပီး အခြန္ေရွာင္ၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ သတင္းတစ္ခုကို ဂ်ာနယ္အားလံုး ၀ိုင္းေရးၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ အစိုးရဆိုရင္ ငါတို႔ကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတဲ့လူေတြလို႔ ျမင္ၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ သူတို႔မႀကိဳက္တဲ့လူဆိုရင္ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ ရန္တိုက္ေပးတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ စာနယ္ဇင္းသမား တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ထိရင္ က်ီးကန္းေတြလို ၀ိုင္းအာၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ စာလံုးေပါင္းအမွားေတြကို ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေရးေနၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ ျမန္မာနာမည္ေပးရင္ ဂ်ာနယ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ အယ္ဒီတာ့ထံေပးစာမွာ သူတို႔ဂ်ာနယ္ကို မေကာင္းေျပာ ေ၀ဖန္ၾကရင္ ထည့္မေပးတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ အစိုးရ အားနည္းခ်က္ေတြအေၾကာင္း ေရးသမွ်ေပးစာကို ၀မ္းသာအားရ ေဖာ္ျပၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့လူကို စာဖတ္ပရိသတ္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ေအာင္ ေၾကာ္ျငာေပးတတ္ၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ ......................။

အခုအခ်ိန္အထိ ...............................။

အခုအခ်ိန္အထိ ........................................။

အခုအခ်ိန္အထိ ..................................................။

အခုအခ်ိန္အထိ ..............................................................။

အခုအခ်ိန္အထိ မ႑ိဳင္သံုးရပ္အေၾကာင္း မေကာင္းေရးရတာကို လြပ္လပ္ခြင့္လို႔ ထင္ေနၾကတုန္း။

အခုအခ်ိန္အထိ ...........................................................................။

အခုအခ်ိန္အထိ ...................................................................................။ ကဲ... ထားေတာ့။

အို... စာဖတ္သူ ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြ။ တခမ္းတနား၊ တဖြဲ႔တႏြဲ႔ျဖင့္ ဤစာကို နိဂံုးမခ်ဳပ္လိုေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္လည္း ဟုတ္ကဲ့.... 

အခုအခ်ိန္အထိ မေကာင္းျမင္စိတ္ေတြ မ်ားေနတုန္းပါ။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၁ ရက္၊ စေနေန႔။

ညေန ၆ နာရီ ၄၁ မိနစ္တြင္ ၿပီး၏။

စာႂကြင္း။ ဘိန္းစြဲေနေသာ လူမ်ားကို ဘိန္းစားဟု ေခၚတတ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုဉာဏ္သည္ ဂ်ာနယ္စြဲေနသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား ယေန႔မွစ၍ ဂ်ာနယ္စားဟု ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚၾကပါကုန္။

အခါလြန္မိုး

ပို႔စ္ေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ေက်ာ္ၾကားလူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့ အဆိုေတာ္ ေအာင္ရင္ (မိုးေအာင္ရင္ ရဲ႕အေဖ) သီဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။

မေန႔က အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အာဇာနည္ေန႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ပို႔စ္ကို မတင္ခဲ့ႏုိင္ပါဘူး။ အာဇာနည္ေန႔ မေရာက္ခင္ကတည္းက ဘာေတြေရးမယ္၊ ဘာေတြတင္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အခဲႀကီး ခဲခဲ့ေလသမွ် သဲေရက်ခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ စကားပံုဆို႐ိုးစကား တစ္ခုျဖစ္တဲ့ "ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္တာထက္ ေနာက္က်တာက ပိုေကာင္းတယ္" ဆိုတဲ့အတိုင္း အခါလြန္မိုး ရြာလုိက္ပါတယ္။

၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ထပ္တူ အထူး၀မ္းနည္း ေၾကကြဲရပါေၾကာင္းႏွင့္ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို မိမိျပဳခဲ့သမွ် ကုသိုလ္အစုစုကို အမွ်ေပးေ၀ပါေၾကာင္း.....။

၁၉ ဇူလိုင္ မေမ့ႏိုင္။

ဇူလိုင္ ၁၉ မ်က္ရည္မိုး။

မ်က္ရည္သြန္းၿဖိဳး တစ္ဆယ့္ကိုး။

၁၉ ဇူလိုင္ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္။

မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ လဇူလိုင္။

က်ဆံုးေလၿပီးေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား အေလးျပဳ....

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၀ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။

ေန႔လည္ ၂ နာရီ ၀၇ မိနစ္။

Breaking News (July 18)

(၁)

လစ္လပ္ေနေသာ ဒုတိယသမၼတ ေနရာအတြက္ တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္မ်ား အစုအဖြဲ႔က အမည္စာရင္း တင္သြင္းထားသည့္ ဦးျမင့္ေဆြ (အစား) အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ အမည္စာရင္းအား ထပ္မံတင္သြင္းရန္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ထံ တင္ျပထားေၾကာင္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိပါသည္။ (Source: The VOICE)

(၂)

ထိုင္းႏုိင္ငံအစိုးရ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ဇူလိုင္လ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး သြားေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။ (Source: The VOICE)

(၃)

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ (ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမပါ) တြင္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ေတြ႔ဆံုသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ေတြ႔ဆံုမည့္ပါတီမ်ားမွာ (၁) ခ်င္းအမ်ိဳးသားပါတီ၊ (၂) ညီၫြတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါတီ၊ (၃) ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါတီ၊ (၄) ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (ျမန္မာ)၊ (၅) ျပည္ေထာင္စုဒီမိုကေရစီပါတီ၊ (၆) ဖလံု-စေ၀ၚ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ (၇) မြန္ေဒသလံုးဆုိင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ (၈) ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ၊ (၉) ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ (၁၀) အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအင္အားစုပါတီ တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ (Source: The VOICE)

(၄)

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေလ့လာရန္အတြက္ အေမရိကန္ ကုမၸဏီမ်ားျဖစ္သည့္ Boeing, Chevron, Google, General Motors, IBM, Dell, Master Card, Visa, Coca-Cola, GE စသည့္ ကုမၸဏီမ်ားမွ စီးပြားေရးကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ လာေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ (Source: EMG)

(၅)

အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ The Burmese Freedom and Democracy ကို တင္သြင္းခဲ့သူ အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ Mitch McConnell ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဖုန္းျဖင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ The Burmese Freedom and Democracy သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ Sanction အား သက္တမ္းတိုးမည့္ အစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။ (Source: EMG)

(၆)

ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသို႔ တင္ပို႔ေနသည့္ ေအးခဲအမဲသားမ်ားတြင္ ခြာနာလွ်ာနာ ေရာဂါပိုးမ်ား ပါ၀င္ေနသည့္အတြက္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက တင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ပင္လုိက္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ (Source: 7Day News)

(၇)

မင္းကိုႏိုင္ ေရးသားခဲ့သည့္ ေနာက္ၾကည့္မွန္ လံုးခ်င္း၀တၳဳအား ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးရန္အတြက္ ဒါ႐ိုက္တာ ၀င္းထြန္းထြန္း က အျမင့္ဆံုး အႏုပညာေၾကးေပး၍ ၀ယ္ယူသြားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ အဆိုပါ ၀တၳဳအား ဒါ႐ိုက္တာ ခ်ိဳတူးေဇာ္ကို လက္ေဆာင္ေပး၍ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ (Source: Popular News)

(၈)

၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔မွ ကိုမင္းကိုႏိုင္ ႐ုတ္တရက္ ႏွလံုးေဖာက္မႈေၾကာင့္ ေဆး႐ံုတက္ေရာက္ ေနရေၾကာင္း သိရွိရသည္။ (Source: Myanmar Express)

(၉)

ရန္ကုန္တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္မည့္ ၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားတြင္ အာဇာနည္ဗိမာန္သို႔ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာ စိုင္းေမာက္ခမ္း သြားေရာက္ဂါရ၀ ျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အဆိုပါ အစီအစဥ္အား ႐ုပ္သံလိုင္းမ်ားမွ တိုက္႐ိုက္ထုတ္လႊင့္ ျပသသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ (Source: ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန)

ကာလာမသုတ္ေတာ္

ေကာသလတုိင္း အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ကာလာမ မင္းတို႔၏ အုပ္စိုးရာ ေကသမုတၱ နိဂံုးသည္ ေတာအုပ္တစ္ခု၏ အ၀င္၀၌ တည္ေသာေၾကာင့္ ထိုေတာလမ္းခရီးသြားတို႔၏ တည္းခိုရာအရပ္ ျဖစ္ေန၏။ အယူအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသာ ဆရာႀကီးတို႔သည္ ထိုအရပ္ေရာက္လွ်င္ မိမိတို႔ အယူကို ၀ါဒျဖန္႔၍ အျခားအယူမ်ားကို ဖိႏွိပ္ေဟာေျပာတတ္ၾကကုန္၏။ ထိုနိဂံုးသားတို႔သည္ အယူ၀ါဒႏွင့္ စပ္၍ ေယာင္၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနၾကစဥ္ ဗုဒၶအရွင္ေတာ္ျမတ္လည္း ထိုအရပ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူလာ၏။ ထိုနိဂံုးသားတို႔သည္ အယူ၀ါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၾကားေနၾကရသျဖင့္ ဟိုသူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ ဒီသူေျပာတာ ဟုတ္ႏုိးႏိုး ေတြးေတာေနၾကရပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကေလရာ ဗုဒၶအရွင္ေတာ္ျမတ္က အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားေနရေသာ သင္တို႔မွာ ယံုမွားေတြးေတာစရာပဲဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ နားေထာင္ၾက ကာလာမအမ်ိဳးသားတို႔....

(၁)

ကေလးဘ၀မွစ၍ ၾကားနာ မွတ္သားခဲ့ျခင္းျဖင့္လည္း "ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္" ဟု အစြဲအၿမဲ မယူၾကႏွင့္။

(၂)

မိဘဘိုးဘြား စသည္တို႔မွ ဆင္းသက္၍ (ပရံပရ-အဆက္ဆက္) မွတ္ယူလုပ္ကိုင္႐ိုးျဖစ္၍လည္း အစြဲအၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

(၃)

"ဣတိ ကိရ - ဒီဟာက ဒီလိုတဲ့" ဟု အျခားတစ္ေယာက္က ေျပာလုိက္႐ံုမွ်ျဖင့္လည္း အၿမဲမွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

(၄)

"ဒီအယူအဆသာ ငါတို႔ သင္အပ္ေသာ က်မ္းစာႏွင့္ညီတယ္" ဟု မိမိတို႔ က်မ္းစာႏွင့္ ညီေန႐ံုျဖင့္လည္း အတည္တက် မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

(၅)

မိမိဘာသာ ႀကံစည္အပ္ေသာ အရာကိုလည္း "ဟုတ္လွၿပီ၊ မွန္လွၿပီ" ဟု အၿမဲအစြဲ ယူမထားၾကႏွင့္။

(၆)

အျခားေနရာ (အျခားႏိုင္ငံ) တို႔၌ သူတစ္ပါးတို႔ လုပ္နည္း ကိုင္နည္းကို သေဘာက်၍လည္း ဤေနရာ၌ သင့္ေတာ္လွၿပီဟု အၿမဲအစြဲ ယူမထားၾကႏွင့္။

(၇)

တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္ဖို႔ရန္ အေၾကာင္း အေထာက္အထားကို စဥ္းစားရာ၀ယ္ အေထာက္အထားေကာင္းကို ရ၍ သေဘာက်သျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲ ယူမထားၾကႏွင့္။

(၈)

"သူေျပာအပ္ေသာ အယူ၀ါဒသည္ ငါတုိ႔ စဥ္းစားေက်နပ္ထားေသာ အယူႏွင့္ ညီမွ်ေပသည္" ဟု အယူ၀ါဒခ်င္း တူ႐ံုမွ်ျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲ မယူၾကႏွင့္။

(၉)

"ဤရေသ့ရဟန္းကား ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ အထက္တန္း ပုဂၢိဳလ္တည္း၊ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္၏ စကားကို ေလးေလးစားစား မွတ္သားထိုက္သည္" ဟုလည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

(၁၀)

"ဤရေသ့ရဟန္းကား ငါတို႔ ကိုးကြယ္အပ္ေသာ ဆရာျဖစ္၏။ ငါ့ဆရာစကားကို ငါ မွတ္သားသင့္သည္" ဟုလည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

ကာလာမ အမ်ိဳးသားတို႔... "ဤအက်င့္ေတြသည္ ေကာင္းလည္း မေကာင္း၊ အျပစ္လည္း မကင္း၊ ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕စရာလည္း ျဖစ္၏၊ ထိုအက်င့္အႀကံ အလုပ္အကုိင္ကုိ ျပဳလုိက္လွ်င္ စီးပြားမဲ့ ဒုကၡေရာက္ဖို႔ ျဖစ္၏" ဟု ကုိယ္တုိင္ နားလည္ေသာအခါ ထိုအက်င့္ ထိုအျပဳအမူမ်ားကို စြန္႔လိုက္ၾက၊ "စီးပြားတိုးတက္၍ သုခုရဖို႔ အက်င့္မ်ား" ဟု ကုိယ္တုိင္နားလည္ထားေသာ အက်င့္အႀကံမ်ားကိုသာ လုိက္နာျပဳက်င့္ၾက။

(တိကဂၤုတၱရပါဠိေတာ္)

( အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ၏ အနာဂတ္သာသနာေရး စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ )

Current News and My Opinions (July 14)

သတင္း (၁)

ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေနသည့္ အေမရိကန္-အာဆီယံ စီးပြားေရးညီလာခံတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ တက္ေရာက္၍ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ မိန္႔ခြန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူူးေျပာင္းမႈမ်ား၊ လက္ရွိေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ ေဆာင္ရြက္ေနမႈမ်ားကို ပါ၀င္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

သမၼတႀကီး၏မိန္႔ခြန္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပိုင္းတြင္ "ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ အထီးက်န္ၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်က်န္ခဲ့ရပါတယ္" ဆိုသည့္အခ်က္ကို ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရွိခဲ့ရပါသည္။

အဆိုပါအခ်က္သည္ လြန္စြာထူးျခားၿပီး အေရးပါသည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ အေျခအေနမွန္မ်ားကို နားလည္လက္ခံႏုိင္သကဲ့သို႔၊ စကားလံုးမ်ားအေပၚတြင္လည္း လြန္လြန္ကဲကဲ ျဖစ္မေနျခင္းကို ျပသသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိပါသည္။ အမ်ားစု ေျပာေနၾကသည့္အတိုင္း ယခု သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ ယခင္တပ္မေတာ္အစိုးရတြင္ ပါ၀င္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။ မည္သည့္အခါကမွ် ဤကဲ့သို႔ေသာ စကားလံုးမ်ိဳးကို ေျပာဆိုခဲ့ျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ အျခားေျပာဆိုသည့္ မည္သူ႔ကိုမွ်လည္း လိုလားခဲ့ျခင္း မရွိသည္ကို အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတႀကီးသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုစိတ္ မရွိသူဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ အထီးက်န္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲတစ္ဦးက တရား၀င္ေျပာဆိုသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ ၾကားခြင့္ရဦးမည္ မဟုတ္ပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သမၼတႀကီးသည္ ႏုိင္ငံေကာင္းဖို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ အျခားမည္သည့္အရာကိုမွ် ငဲ့ေစာင္းေနမည့္သူ မဟုတ္ေၾကာင္း လွစ္ဟျပသလုိက္ျခင္းဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိပါသည္။ တစ္ဆက္တည္းတြင္ပင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ႏုိင္ငံေရးပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ စကားလံုးမ်ားအေပၚ အယူသည္းမႈ၊ သည္းသည္းလႈပ္မႈမ်ားကိုလည္း စဥ္းစားေတြးေတာေနမိပါသည္။

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ အေမရိကန္-အာဆီယံ စီးပြားေရးဖိုရမ္တြင္ ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းအျပည့္အစံုကို ဤေနရာတြင္ ကူးယူဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

သတင္း (၂)

ယမန္ေန႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္ေန႔က က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ စတုတၳပံုမွန္ အစည္းအေ၀း အ႒မေန႔မွာ ရွမ္းျပည္နယ္ ကြန္ဟိန္းမဲဆႏၵနယ္မွ ေဒၚနန္း၀ါႏု က အေရးႀကီးအဆိုတစ္ခု တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို အဆိုတင္သြင္းမႈကို ညပိုင္း ေရဒီယုိအစီအစဥ္၊ သတင္းေၾကညာအၿပီးမွာ အျပည့္အစံု ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့တာကိုလည္း နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္။

ေဒၚနန္း၀ါႏု ရဲ႕ အဆိုကေတာ့ "ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္၍ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈမ်ားအား အျမန္ဆံုး ႐ုပ္သိမ္းေပးရန္ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သူ မည္သူ႔ကိုမဆို မည္သည့္နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳ၍ျဖစ္ေစ၊ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးရန္ တိုက္တြန္းေၾကာင္း" ျဖစ္ပါတယ္။

အဆိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဦးေဌးျမင့္၊ ေဒၚခင္ေစာေ၀၊ ဦးႏိုင္ငံလင္း၊ ဦးၾကည္ျမင့္၊ ဦးစိန္၀င္း စသည့္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ပါ၀င္ေထာက္ခံ ေဆြးေႏြးခဲ့သလို ဥကၠ႒ႀကီးကလည္း ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ေဒၚနန္း၀ါႏု၏ အဆိုတင္သြင္းခ်က္၊ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေဆြးေႏြးခ်က္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၏ ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးခ်က္ အျပည့္အစံုမ်ားကို ဤေနရာတြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္နားလည္သမွ်ကေတာ့ မၾကာမီ အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္၌ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သက္တမ္းတိုးႏုိင္ရန္ ေဆြးေႏြးအတည္ျပဳၾကေတာ့မည္။ ယေန႔ကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ စီးပြားေရးေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားသည္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစပါသည္။ အေျပးသမားကို သံဖိနပ္ စီးေပးထားသလို ျဖစ္ေနသည္ဟု ျမင္မိပါသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပးခ်င္တုိင္း မေျပးႏုိင္သည့္အတြက္ ပန္းတိုင္သုိ႔ အျခားအေျပးသမားမ်ားကဲ့သို႔ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေရာက္ရွိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။

အခ်ိဳ႕ကလည္း အေမရိကန္၏ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားသည္ မည္သည့္အခ်က္ေၾကာင့္ မည္သည့္အခ်က္ကို ပိတ္ဆုိ႔အေရးယူထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပၾကသည္မ်ား ရွိၾကပါသည္။ အျပည့္အ၀ လက္ခံသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ျငင္းဆန္ျခင္း မျပဳလိုပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ဘယ္သူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ စကားလံုးေတြသံုးၿပီး ျငင္းဆန္ေနပါေစ၊ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မွတ္ခ်က္မ်ား၊ ေပးပို႔ေသာ မက္ေဆ့ခ်္မ်ား၊ တိုက္တြန္းခ်က္မ်ား အေပၚတြင္သာ မူတည္အလုပ္လုပ္ေနသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်က္သည္ တရားမွ်တမႈ ရွိ၊ မရွိ၊ ျဖစ္သင့္၊ မျဖစ္သင့္ ဆိုသည္ကေတာ့ စာဖတ္သူမ်ားပဲ စဥ္းစားၾကေစလိုပါသည္။ အန္တီစု အစိုးရအဖြဲ႔သို႔ မေရာက္အခ်င္း ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား ႐ုပ္သိမ္းျခင္းမျပဳဟု သႏၷိဌာန္မ်ား ခ်မွတ္ထားေလသလားဟု ကၽြန္ေတာ္သံသယ ရွိပါသည္။ မ်က္ကန္းသံသယလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔အေရးယူထားမႈ အေျခအေနမ်ားကို ေဖာ္ျပထားသည့္ US Sanction on Burma ကို ဤေနရာတြင္ ကူးယူဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။

သတင္း (၃)

ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး Mr. Antonio Guterre က သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ အဆိုိျပဳခ်က္ျဖစ္သည့္ ဘဂၤါလီ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားကို UNHCR က လက္ခံထိန္းသိမ္း ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရန္မွာ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ သူ၏ ေျပာဆိုခ်က္တြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ UNHCR က သတ္မွတ္သည့္ ဒုကၡသည္ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း မရွိေၾကာင္း။ ယခုကိစၥသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းရွိ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ျပႆနာသာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့သည္။

အဆိုပါေျပာဆိုခ်က္သည္ အေရးႀကီးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါသည္။ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာဘဂၤါလီမ်ားကို ျမန္မာတုိင္းရင္းသားတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေျပာဆိုေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ထိုအခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံပါ။ ကိုယ္ခႏၶာသြင္ျပင္ လကၡဏာအရေရာ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားအရေရာ၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈအရေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ လံုး၀မတူညီဘဲ သိသိသာသာ ကြဲျပားေနသည္ကို သတိျပဳၾကေစလိုပါသည္။

အျခားေသာ လူမ်ားႏွင့္ မတူသည့္အခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ၏ တုိင္းရင္းသားမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးလိုက္လွ်င္ ႀကံဳေတြ႔ရမည့္ စိန္ေခၚမႈမ်ားစြာ၊ အခက္အခဲမ်ားစြာ၊ ျပႆနာမ်ားစြာ ရွိလာမည္သာ အေသအခ်ာဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးကိစၥမ်ားကို မေဆြးေႏြးလိုသည့္အတြက္ မတင္ျပလိုေတာ့ပါ။ မေရးသားလိုေတာ့ပါ။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၄ ရက္၊ စေနေန႔။

နံနက္ ၁၁ နာရီ ၁၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

Myanmar or Burma? ျမန္မာလား၊ ဗမာလား

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ေခတ္သစ္ေရာက္ၿပီဟု အခ်ိဳ႕က ေႂကြးေၾကာ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ေနာက္ျပန္လွည့္ႏိုင္ေသးတယ္လို႔ ေျပာၾကျပန္သည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ေရာက္ေနၿပီ၊ ေလွ်ာက္ေနၿပီ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္လည္း လူသားတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ႏုိင္ငံေရးသတၱ၀ါအျဖစ္ ခံယူလိုက္သည္။ ႏုိင္ငံေရးကို ေလ့လာျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးစာေပေတြ ရွာဖတ္ျဖစ္သည္။ သူေျပာငါေျပာ ႏုိင္ငံေရးေတြကိုလည္း နားေထာင္ျဖစ္သည္။ မေတာက္တေခါက္ အသိေလးေတြျဖင့္ ဟိုေရးဒီေရး ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။

ယခုေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား အားေကာင္းလာသည့္အတြက္ သူတို႔ေတြကို စိတ္၀င္တစား ေလ့လာျဖစ္သည္။ တတ္သိနားလည္သည့္ ေရွ႕မီေနာက္မီ လူႀကီးမ်ားက ေျပာတတ္ၾကသည္။ ပါတီႏုိင္ငံေရးဆိုတာ သိပ္႐ႈပ္ေထြးတယ္၊ ကုိယ့္ပါတီ အႏုိင္ရဖို႔အတြက္ ကုိယ့္ဖေအကိုေတာင္ အပုပ္ခ်ဖို႔ ၀န္မေလးရဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားသြားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာဖူးတာကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတယ္ေလ။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ အဲဒီလို အလုပ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး၊ သိပ္ကို ျမင့္ျမတ္တဲ့အလုပ္၊ ဘုရားအေလာင္းလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြသာ လုပ္ႏုိင္တဲ့အလုပ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေတြ အလုပ္မ်ားသြားၾကတယ္။

ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတာၾကာၿပီ။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ပါ။ အထူးသျဖင့္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက သတင္းစာေတြေပၚကေန အတိအလင္း ႐ံႈ႕ခ်တာ ခံခဲ့ရဖူးတဲ့ မီဒီယာေတြက ေၾကာ္ျငာေပးတာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဆိုပါေတာ့။ သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြလည္း အေတာ္ေကာင္းတယ္လို႔ ၫႊန္းသူက ၫႊန္းၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့။ ဒါက အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံျခင္းပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ထက္ အသက္အားျဖင့္၊ ၀ါအားျဖင့္၊ အေတြ႔အႀကံဳအားျဖင့္ အမ်ားႀကီး သာလြန္တယ္ဆိုၿပီး ဘာမွတ္ခ်က္မွ မေပးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ သည္းသည္းလႈပ္ မျဖစ္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ ဂ်ာနယ္ေရစီးေၾကာင္းႀကီး အားေကာင္းေမာင္းသန္ စီးဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကူးခတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ဟိုနားကေရကို ခပ္ေသာက္လုိက္၊ ဒီနားက ေရကို ခပ္ေသာက္လိုက္ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ D-Wave ဒီလိႈင္း ဆိုတဲ့ ျမစ္ငယ္ေလးတစ္စင့္ မီဒီယာေရစီးထဲကို စီး၀င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ပထမဆံုး ဂ်ာနယ္အမွတ္စဥ္ ၂ ခုေလာက္နဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ကို နားလည္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူတို႔ကုိယ္တုိင္ မေကာင္းဘူး၊ မျဖစ္သင့္ဘူး၊ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး၊ အေရမရအဖတ္မရ၊ ကုိယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ထားတာ၊ မဲျပာပုဆိုး စသည္ျဖင့္ ေ၀ဖန္ေရး ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စကားလံုး ေသာင္းေျပာင္းေထြလာနဲ႔ အစိုးရသတင္းစာေတြ၊ အစိုးရမီဒီယာေတြကို ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြကို အခုသူတို႔ကုိယ္တုိင္ တေပ်ာ္တပါးႀကီး၊ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္၊ အရွက္မရွိ လုပ္ေနၾကတယ္။ မေကာင္းဘူးလို႔ ကုိယ္ေ၀ဖန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ကုိယ္တုိင္ လုပ္တာဟာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏုိင္စရာ မရွိဘူူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။ ဥပမာေျပာပါရေစ... ကၽြန္ေတာ့္ကို လူတစ္ေယာက္က အလကားေနရင္း ပါးလာ႐ုိက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္လံုး၀ ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ အလကားေနရင္း ပါးသြားမ႐ိုက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကို အျခားသူလည္း ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးတယ္။ အခုက်ေတာ့ သူတို႔မႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္တယ္ဆိုၿပီး ေ၀ဖန္ခဲ့တယ္၊ သူတို႔က်ေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ၿပီး အဲဒီပံုစံအတိုင္း တစ္ေသြမတိမ္း လိုက္လုပ္ေနတယ္။ အံ့ၾသကုန္ႏုိင္ဖြယ္ပါပဲ။ ဒါက သူတို႔ဂ်ာနယ္ရဲ႕ တင္ဆက္မႈပံုစံကို ေျပာျခင္းသက္သက္ပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးေတြ၊ ဥပေဒေဆာင္းပါးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တာ ၀န္ခံပါတယ္။ တေလးတစားလည္း ဖတ္မွတ္ သိမ္းဆည္းထားပါတယ္။ ဂ်ာနယ္တင္ဆက္ပံုကို မႀကိဳက္တာနဲ႔ စာမႀကိဳက္တာကို ကၽြန္ေတာ္ မေရာေထြးပါ။

ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္ဆံုးနဲ႔ စိတ္အညစ္ဆံုးက ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ပါပဲ။ အိုႀကီးအိုမနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္း မသိဘူးလို႔ ေျပာမိရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အကုသိုလ္မ်ား ျဖစ္မလား မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ရဲ႕ စာေတြကို ဖတ္လုိက္မိတုိင္း အင္တာနက္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရတဲ့ စာေတြကို ေျပးေျပးျမင္မိၿပီး အူလိႈက္သည္းလိႈက္ ရယ္မိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ကေလးဘာ၀ စၾကေနာက္ၾကသလိုမ်ိဳး "ေဟ့ေကာင္ခ်က္ႀကီးရာ၊ မင္းေျပာတဲ့ ေႁမြႀကီးက အိမ္တုိင္ေလာက္ ရွိတယ္ဆိုလို႔ သြားၾကည့္တာ တီေကာင္ပဲ ေတြ႔ခဲ့တယ္" ဆိုသလိုပါပဲ။ ဒီလိႈ္င္းဂ်ာနယ္ကို ဖတ္မိတုိင္း ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ဆိုတဲ့ တီေကာင္ႀကီးကိုပဲ ေတြ႔ေတြ႔ေနရေတာ့တာပါပဲ။ ဆရာႀကီး လူထုစိန္၀င္း မေသခင္ကသာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ခြင့္ရလုိက္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေမးမိမယ့္ ေမးခြန္းကေတာ့ "ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ ေရးသားေနတာေတြဟာ မီဒီယာက်င့္၀တ္နဲ႔ ကိုက္ညီရဲ႕လား၊ လူေတြအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ေစရဲ႕လား၊ သူ႔ေဒါသေတြ၊ မေက်နပ္တာေတြ ေဖာ္ထုတ္တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာဖတ္သူေတြက ပိုက္ဆံေပးၿပီး ၀ယ္ဖတ္ရတာ ထိုက္တန္ရဲ႕လား" ဆိုတာပါပဲ။ လူထုစိန္၀င္းလည္း ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္နဲ႔က်မွ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရတယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

ကဲ... စကားေတြက ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္၊ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြလည္း ေခါင္းအေတာ္ေျခာက္ ေရာ့မယ္။ လိုရင္းကို သြားၾကပါစို႔။ ဒီအပတ္ထုတ္ ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၂၅)၊ စာမ်က္ႏွာ (၃) မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တီေကာင္ဆရာႀကီးက "စည္းဟဲ့ ကမ္းဟဲ့ ဆိုတာေတြ ပတ္ၾကမ္းမတုိက္ပါေစနဲ႔ အႀကီးဟဲ့ အၾကပ္ဟဲ့ ဆိုတာေတြ ထပ္ထပ္မၾကမ္းပါေစနဲ႔" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္မဟာတပ္ၿပီး သကာလ ဖတ္သူအေပါင္းကို စိတ္ႏွလံုးရႊင္လန္းေစမယ့္၊ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ေတြ တဖြားဖြား ႏိုးၾကားသြားေစမယ့္၊ ဗဟုသုတျဖစ္ေစမယ့္၊ ေႏွာင္းလူေတြ အေရးတယူျပဳ မွတ္သားရေစမယ့္ စာတစ္ပုဒ္ကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ။

ေဆာင္းပါးကို စၿပီဆိုကတည္းက "ဟီး.... ဟီး.... ဟဲ.... ဟဲ..... ဟား... ဟား... ဟင္း... ဟင္း...." ဆိုတာနဲ႔ ဖြင့္တယ္ဗ်ာ။ ကဲ... ဘယ္ေလာက္မ်ား ခန္႔ညားလုိက္သလဲ။ ကဲ... ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ။ အျခားဟာေတြ ထပ္မံထုတ္ႏုတ္ျပရင္ ဖတ္ရတဲ့လူေတြအတြက္ အလကားေနရင္း စိတ္တိုေနရပါဦးမယ္။ အဲဒီလို ေရးရင္းနဲ႔ တီေကာင္ဆရာႀကီးက ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ေအာက္မွာကၽြန္ေတာ္ တင္ေပးထားတဲ့ ျမန္မာ သို႔မဟုတ္ ဗမာ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို ေရးျပထားပါသဗ်။ စာဖတ္သူမ်ား ကုိယ္တုိင္သာ ဖတ္႐ႈၾကပါကုန္။ မွားသည္ မွန္သည္ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တုိင္းရင္းသားမ်ား ရွိၾကပါသည္။ သူတို႔ေရွ႕မွာသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္က "ဒါ ဗမာႏုိင္ငံကြ၊ ဗမာႏုိင္ငံ" လို႔ ေျပာမိလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လံုးစိမ္းမ်ား၊ မ်က္လံုးနီမ်ား၊ မ်က္လံုး၀ါမ်ား၊ မ်က္လံုးျပာမ်ားျဖင့္ ၾကည့္လုိက္ၾကမည့္ျဖစ္ျခင္းဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးသည္ ပုဂၢိဳလ္စြဲ အင္မတန္ႀကီးလြန္းပါသည္။ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိလွ်င္ ထိုသူ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းခ်ည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ခ်စ္လြန္းေတာ့ အျပစ္မျမင္ဆိုသလို အမွားကိုပင္ ေထာက္မျပ၊ မေ၀ဖန္ေတာ့ဘဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ေနလိုက္ၾကပါသည္။ ယခုလည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပင္။ Myanmar ပဲေခၚေခၚ၊ Burma ပဲ သံုးသံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက တစ္လက္မမွ် ပြန္းပဲ့သြားတာ မဟုတ္တာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအရ မည္သည့္အရာက ပိုမိုသင့္ေလ်ာ္သည္ကို စဥ္းစားသင့္ၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ သမုိင္းပညာရွင္ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာဟူသည္၊ ဗမာဟူသည္ စသည့္စကားလံုးမ်ား၏ မူရင္းဇာစ္ျမစ္ကို မသိပါ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ Burma, Burma ဟုေျပာမည့္အစား၊ ဗမာႏုိင္ငံ၊ ဗမာႏုိင္ငံဟု ေျပာမည့္အစား Myanmar ဟူသည့္စကားလံုး၊ ျမန္မာဟူသည့္ အသံုးအႏႈန္းက ပိုမိုသင့္ေလ်ာ္ၿပီး ဆီေလ်ာ္သည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

ယေန႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနၾကသူအားလံုးသည္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ အရိပ္အာ၀ါသေအာက္တြင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္အလုပ္ပင္ျဖစ္ေစ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ (  ) အရဆိုၿပီး ကိုးကားေျပာဆိုရသည့္ အခ်ိန္အခါ၊ ေခတ္ကာလ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ မ်က္ေျခမျပတ္ၾကေစလိုပါ။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ၾကေစလိုပါ။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ပါ၀င္သည့္ ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ မူလအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိေရးဟု ေႂကြးေၾကာ္ေနပါလ်က္၊ ေတာင္းဆိုေနပါလ်က္ ထိုဥပေဒတြင္ပင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ "ပုဒ္မ ၂။ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ဟု ေခၚတြင္ရမည္။" ဆိုသည့္အခ်က္ကိုက်မွ အဘယ့္ေၾကာင့္ မလိုက္နာခ်င္ရသနည္း ဆိုသည္ကိုမူ ကာယကံရွင္မ်ားသာ နားလည္ၾကပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ေတြးဆႏုိင္ျခင္း မရွိပါ။ စကားလံုးမ်ား၏ေနာက္သို႔ လုိက္လြန္းလွ်င္ ပြတ္တိုက္မႈမ်ား မၾကာခဏ ျဖစ္လာႏုိင္ေၾကာင္း ေစတနာသတိေပးလိုပါသည္။

ေအာက္တြင္-

၁။ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္၏ ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္ပါ ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္။

၂။ တစ္ခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တင္ခဲ့ဖူးသည့္ အဆိုေကာက္ႏုတ္ခ်က္။

၃။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာပါ ျမန္မာေ၀ါဟာရ သမုိင္းေၾကာင္းေဆာင္းပါး

တုိ႔ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေတြးဆဆင္ျခင္ၾကပါကုန္။

(ဤဓာတ္ပံုကို Myanmar Express မွ ကူးယူထားပါသည္။)

ျမန္မာေ၀ါဟာရသမုိင္းေၾကာင္း ေဆာင္းပါးကို ဤေနရာတြင္ ကူးယူဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္၊ အဂၤါေန႔တြင္ စတင္ေရးသား၍

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔ နံနက္ ၀၀ နာရီ ၃၈ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ သမုိင္း၀င္စကား

႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဘဂၤါလီလို႔ပဲေျပာေျပာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အေနာက္ပိုင္းကေန ခိုး၀င္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ လံုၿခံဳေရးအေျခအေနကို ၿခိမ္းေျခာက္႐ံုသာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြျဖစ္တဲ့ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြကို ေစာ္ကားခဲ့ၾကသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သမၼတႀကီးက ျပတ္ျပတ္သားသား ရဲရဲရင့္ရင့္ ဒီလို ေျပာလုိက္ပါၿပီဗ်ာ။ သမုိင္း၀င္စကားမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားလိုက္ပါတယ္။ မွန္ကန္ၿပီး ရဲရင့္ျပတ္သားတဲ့ သမၼတႀကီးကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ သမၼတႀကီး က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးကို ဆထက္တပိုး ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါေစ။

စာႂကြင္း။ သမၼတႀကီးရဲ႕ ေျပာစကားကို ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုးရဲ႕ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ ကိုးကားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတုိင္း စာဆန္ဆန္ မဟုတ္ဘဲ စကားေျပာဟန္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ျပင္ၿပီး ေရးသားထားပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာပုိင္း၊ အႏွစ္သာရပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လံုး၀ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိပါဘူး။ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္ေနတာေတြမ်ား ေတြ႔ခဲ့ရင္ မေမ့မေလ်ာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပေ၀ဖန္ၾကေစလိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျပင္ေပးပါ့မယ္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၂ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။

ည ၁၁ နာရီ ၃၇ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္သတင္း

 

ဒီပို႔စ္ကို မေရးခင္အခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ Who will be the Chief Minister of the Yangon Region ပို႔စ္ဟာ အမွားအယြင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္.... ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ.... အခုပို႔စ္ကို တင္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေနရအထိုင္ရ ခက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ပထမအခ်က္... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈဟာ ၃၆၀ ဒီဂရီ မျပည့္ခဲ့ဘူး။ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ မေတြးႏိုင္ခဲ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ ညံ့ခ်က္။ ဒုတိယအခ်က္ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကို ကိန္းေသအျဖစ္ ထားၿပီး တြက္ခ်က္ခဲ့မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္ေတြဟာ ကိန္းရွင္ေတြမွန္း (ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆအရဆိုရင္ မသိကိန္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္) အခု သိခဲ့ပါၿပီ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယအားနည္းခ်က္။

ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္မွာ ေရးထားတာကို ဖတ္ရပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေ၀လြင္ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ျဖစ္လာၿပီ၊ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မွာလဲတဲ့။

ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ နားလည္သလို၊ ေတြးမိသလို၊ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္မ်ားကို တင္ျပပါမည္။ မွန္မည္ဟု မေျပာႏိုင္သလို မွန္သြားခဲ့လွ်င္လည္း သို႔ေလာ၊ သို႔ေလာ မေတြးၾကေစလိုပါ။

၁။ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ အထူးအစည္းအေ၀း ေခၚယူက်င္းပမည္။

၂။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေ၀လြင္အား အမည္စာရင္း တင္သြင္းမည္။

၃။ လႊတ္ေတာ္က သေဘာတူလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္မည္။

၄။ ထိုအခါ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေ၀လြင္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။

ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါစို႔ခင္ဗ်ား။

Who will be the Chief Minister of the Yangon Region

မေန႔ကတင္ခဲ့တဲ့ current news ပို႔စ္မွာကတည္းက တစ္ခါတည္း ထည့္ေရးလိုက္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ၊ ေမ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ မေရးလုိက္မိဘဲ အခုမွ ထပ္ေရးလိုက္တာပါ။ အစကေတာ့ မေန႔ကတင္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္မွာပဲ ထပ္ျဖည့္ၿပီး ေရးေပးမလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ၿပီးသားလူေတြက ျပန္မဖတ္ေတာ့ရင္ အခုေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာကို မဖတ္ျဖစ္လိုက္မွာ စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ပို႔စ္အသစ္တစ္ခု ထပ္ေရးလုိက္ျခင္းပါ။

ဦးျမင့္ေဆြကို တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္မ်ား အစုအဖြဲ႔က ဒုတိယသမၼတေလာင္းအျဖစ္ အမည္စာရင္း တင္သြင္းခဲ့တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဘယ္သူျဖစ္လာမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိစၥပါ။ အမွန္တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုကိစၥဟာ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ ေျပာဆုိရေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ရပ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္လည္း... ဒါေပမယ့္လည္းေပါ့ခင္ဗ်ာ..... အင္တာနက္ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ အျမင္မေတာ္တဲ့ ေရးသားခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘယ္လိုမွ မေနႏုိင္ေတာ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိနားလည္သမွ် ျပန္လည္ေ၀မွ် ေရးသားလုိက္ရျခင္းပါ။ ျပည္တြင္းထုတ္ နာမည္ႀကီး ဂ်ာနယ္ ၃-၄ ေစာင္ရဲ႕ အင္တာနက္ facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘယ္သူျဖစ္မယ္လို႔ သတင္းမ်ားထြက္ေပၚေနေၾကာင္း သတင္းေရးသား တင္ျပခဲ့တာကို ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။

စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ တြင္တြင္ေအာ္ေနၾက၊ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္လို႔ က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေနၾက၊ မီဒီယာသမားကို မထိနဲ႔ဆိုၿပီး အၿမဲဟစ္ေနတတ္သူေတြက ကုိယ္ေရးတဲ့သတင္းဟာ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္တယ္၊ ကိုယ္ေရးတာဟာ မွန္တယ္၊ မမွန္ဘူးဆိုတာကို မသံုးသပ္၊ မစစ္ေဆးႏုိင္ေလာက္တဲ့အထိ ညံ့ဖ်င္းလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့မိပါဘူး။ အခုမွပဲ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ ဘာလို႔ အခုခ်ိန္ထိ လိုအပ္ေနေသးသလဲ ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ လႊတ္ေပးလို႔မွ မရေသးဘဲကိုးခင္ဗ်။ မီဒီယာေတြအားလံုးကို မဆိုလိုပါဘူး။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ မီဒီယာမ်ားကိုသာ ဆိုလိုျခင္းပါ။ ၀ါးလံုးရွည္ႏွင့္ သိမ္းက်ံဳးရမ္းျခင္းဟု မျမင္ၾကေစလိုပါ။ စာဖတ္သူ ျပည္သူမ်ားကို အသိပညာေပးရမည့္သူ၊ အမွန္ကို ၫႊန္ျပရမည့္ သူမ်ားကုိယ္တုိင္၌က ေရးခ်င္ရာ ေရးေနေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ျဖင့္ ရင္ေမာမိေၾကာင္းပါ။

ေရးထားတဲ့သတင္းေတြက ဦးျမင့္ေဆြအစား လက္ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဆဲ တပ္မေတာ္က အရာရွိႀကီးတစ္ဦး ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္မယ္လို႔ သတင္းေျပးေနတဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆိုတာက သူတို႔ထင္ခ်င္တဲ့လူကို ထင္ျမင္ခြင့္၊ သူတို႔ေတြးမိသလို ေျပာဆုိခြင့္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းေပးမယ့္ မီဒီယာေတြကေတာ့ အဲဒီစကားဟာ မွန္၊ မမွန္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ၿပီးမွ သတင္းျပန္ေပးသင့္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံလူေတြ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မဖတ္ၾကဘူး၊ မေက်ညက္ဘူး၊ စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ ဖတ္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကဘူူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္က အမုန္းခံၿပီး ေျပာလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ တကယ္လည္း မဖတ္ၾကလို႔သာ အခုလိုသတင္းေတြ တက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာမယ့္ကာလေတြမွာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အၾကမ္းသေဘာမွ် နားမလည္ဘူးဆိုလွ်င္ျဖင့္ ဘာမွဆက္လုပ္လို႔ ရမွာမဟုတ္ပါ။ ဟိုလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုး၊ ဒီလူေျပာတာ မွန္ႏိုးနဲ႔ ထင္ရာျမင္ရာကို ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ အခုလည္း ဘာမွမသိတဲ့ သတင္းဌာနေတြက ေရးတဲ့သတင္းကို နားမလည္တဲ့ စာဖတ္သူေတြက ေ၀ဖန္ေျပာဆို ေဆြးေႏြးေနလိုက္ၾကတာမ်ား အံ့ၾသဖို႔မေကာင္းဘဲ ရယ္ခ်င္စရာေတာင္ ေကာင္းေနေသးပါရဲ႕ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား - တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔ခ်င္တဲ့လူကို ခန္႔အပ္လို႔ မရပါဘူူးခင္ဗ်ာ။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ႀကိဳက္တဲ့လူကို အမည္စာရင္း တင္သြင္းမွာေပါ့လို႔ မေျပာၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား။ သိတဲ့လူေတြၾကားရင္ ရွက္စရာေကာင္းပါသည္။

အလြယ္ဆံုးႏွင့္ အရွင္းဆံုးေျပာပါမည္။ ဦးျမင့္ေဆြသာ ဒုတိယသမၼတအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံရပါက ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ခံရမည့္သူမွာ အျခားလူမ်ားမဟုတ္ပါ။ ယခုလက္ရွိ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ မဆီမဆုိင္ အျပင္ကလူေတြကို လက္ညႇိဳးမထိုးၾကပါနဲ႔၊ သူ႔ဟာသူေနတဲ့ တပ္မေတာ္က အရာရွိႀကီးေတြကိုလည္း ထင္ေၾကးေတြေပးၿပီး မပုတ္ခတ္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဘယ္၀န္ႀကီးဌာနကိုမွလည္း သြားၿပီး သတင္းေမးစရာ မလိုပါဘူး၊ ဘယ္အႀကီးအကဲကုိမွလည္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္စရာ မလိုပါဘူး။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ တိတိက်က် ျပ႒ာန္းထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ျမန္မာစာဖတ္တတ္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ အဂၤလိပ္စာ ဖတ္တတ္လွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဖတ္ၿပီး သိႏုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာပါခင္ဗ်။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၆၁၊ ပုဒ္မခြဲ (ခ)၊ ပုဒ္မခြဲငယ္ (၁) တြင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ အခ်က္ကို ထုတ္ႏုတ္တင္ျပပါမည္။

၂၆၁။ (ခ) ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ သက္ဆုိင္ရာ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးရန္ -

-----------(၁) သက္ဆုိင္ရာ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားထဲက သတ္မွတ္ထားသည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ တစ္ဦးအား ေရြးခ်ယ္ရမည္။

တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အရည္အခ်င္းေတြက ဘာေတြလဲဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ အေထြအထူး မဟုတ္ပါဟုသာ ေျဖလိုပါသည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦးအတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ကြာျခားသည္ကေတာ့ အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ပါခင္ဗ်ား။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ရန္အတြက္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးသူ ျဖစ္ရန္လိုေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား - ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ ဘာေျပာခ်င္သည္၊ ဘာဆိုခ်င္သည္ကို သိနုိင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဦးထိပ္ပန္ဆင္ရမည့္၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား ေလ့လာၾကေစလိုပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

စာႂကြင္း။ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးသည့္ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအားလံုးသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္တုိင္း ေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အေလာင္းအလ်ာမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ အားလံုး ရင္ခုန္ၾကပါကုန္။

ေဒါသသံမ်ား ပါသြားခဲ့ပါလွ်င္ ေတာင္းပန္လိုပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔။

နံနက္ ၉ နာရီ ၃၂ မိနစ္။