ဆိုခ်ီအိုလံပစ္၊ ႀကီးေလးႀကီး၊ လီနာ၊ ဆႏၵခံယူျခင္းႏွင့္စည္း႐ံုးျခင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ေဟာင္ၾကပါေစ

(က) ဆိုခ်ီ ၂၀၁၄ ေဆာင္းရာသီအိုလံပစ္

႐ုရွားႏုိင္ငံက ေဆာင္းရာသီအိုလံပစ္အတြက္ စီစဥ္ထားတဲ့ အစီအစဥ္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ အိုလံပစ္ မီး႐ွဴးတိုင္ကို အာကာသထဲ ပို႔ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြကို အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပခြင့္ ရရွိဖို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတယ္ဆိုတာ အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ရွင္အျဖစ္ အေရြးခ်ယ္ခံရၿပီဆိုရင္လည္း ေျပာစမွတ္ျဖစ္ၿပီး တသသ ေျပာက်န္ရစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ၾကရင္း ႏုိင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ျမႇင့္တင္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ဂုဏ္သိကၡာ တက္ဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံတုိင္းဟာ သူတို႔စြမ္းႏုိင္သမွ် အျမင့္ဆံုးကို လုပ္ျပခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာ အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္း မျပဳခဲ့လို႔ အမ်ားတကာက ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ႕ၾကရင္ အစိုးရတစ္ခုတည္းကို ေျပာဆိုၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာခ်င္လဲဆိုတာ မိတ္ေဆြတို႔ သေဘာေပါက္ၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေအာက္မွာေတာ့ ႐ုရွားႏုိင္ငံရဲ႕ ဆိုခ်ီ ၂၀၁၄ ေဆာင္းရာသီအိုလံပစ္ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ၉ ႏွစ္တာကာလ ျပင္ဆင္ခဲ့မႈေတြကို အာကာသကေန မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သမိုင္း၀င္ဓာတ္ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံုအတြက္ ေပးထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ "၉ ႏွစ္တာ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို ၆ စကၠန္႔ျဖင့္ ၾကည့္႐ႈခံစားပါ" တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့... အဲဒီဓာတ္ပံုကေန စကားလံုးေပါင္း ၆ ကုေဋေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရသလိုပါပဲ။ ဆိုခ်ီအိုလံပစ္ ေအာင္ျမင္ပါေစ။

(ခ) ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ႀကီး ၄ ႀကီး

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ ႀကီး ၄ ႀကီး ရွိမွန္း မေန႔က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ဖတ္ရမွပဲ သိေတာ့တယ္။ ဖတ္ဖတ္ခ်င္း ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၏ ႀကီးေလးႀကီး ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းကို ျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္မွ ေၾသာ္............ ေၾသာ္............. လို႔ ေရရြတ္ၿပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္လိုက္မိတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတုန္းေလး ေရးၾကပါေစ၊ ေျပာၾကပါေစ....။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ႀကီး ၄ ႀကီး ေတြကေတာ့ -

(၁) ဦးသိန္းစိန္

(၂) သူရဦးေရႊမန္း

(၃) ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္

(၄) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

ဒါလည္း မွတ္သားစရာ တစ္ခုဟူ၍ မွတ္ယူမွတ္သားရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဦးသိန္းၫြန္႔တို႔၊ ေဒါက္တာေအးေမာင္တို႔၊ ဦးခြန္ထြန္းဦးတို႔ ဘာေျပာၾကမလဲ ဆိုတာကို အရမ္းစိတ္၀င္စားမိတယ္။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနပါၿပီဗ်ာ။

(ဂ) အာရွတုိက္သူ လီနာ အတြက္ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူျခင္း

2014 Australian Open တင္းနစ္ၿပိဳင္ပြဲ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးခ်င္း ပြဲစဥ္မွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသူ လီနာက အႏုိင္ရ ဗို္လ္စြဲသြားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႀကိမ္တုန္းက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခ်န္ပီယံဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရၿပီး ဒုတိယဆုနဲ႔သာ ေက်နပ္ခဲ့ရတဲ့ လီနာအတြက္ အခုတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ခ်န္ပီယံဆုကို လက္၀ယ္ပုိင္ပုိင္ ရရွိသြားခဲ့ပါၿပီ။ တ႐ုတ္ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ၾကားလုိက္တာနဲ႔ မုန္းတီးလိုက္မေဟ့လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသူမ်ားကို စကားတစ္ခြန္း ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ခု အင္အားႀကီးထြားလာတာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာတာကို မုန္းတီးတဲ့ အျမင္သက္သက္နဲ႔ ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ ဘယ္လိုအက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ရမလဲဆိုတဲ့ မူ၀ါဒကို မွန္ကန္စြာ စဥ္းစားတတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာ့အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းအျဖစ္ တည္ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ အဲဒီအခြင့္အေရးကို အျပည့္အ၀ မဖမ္းဆုပ္ႏုိင္၊ အသံုးမခ်ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကုိယ္ေတြေလာက္ ပညာမဲ့တဲ့သူ၊ အျမင္က်ဥ္းတဲ့လူ ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ လီနာ ၾသစေၾတးလ်အိုးပင္း တင္းနစ္ၿပိဳင္ပြဲ ဗိုလ္စြဲတာကို ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္၊ ၀မ္းသာတယ္၊ ဂုဏ္ယူတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အာရွစိတ္နဲ႔ ခံစားအားေပးတာမို႔ပဲ။ အာရွကလူေတြဆိုရင္ ခပ္ညံ့ညံ့၊ ခပ္ခ်ာခ်ာ၊ အ႐ုိင္းအစိုင္းေတြလို႔ပဲ ထင္မွတ္ထားၾကတဲ့ အေနာက္က အသားျဖဴေတြၾကားမွာ အာရွတိုက္သူ လီနာက ဗိုလ္စြဲေအာင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ခဲ့တာကို ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ဂုဏ္ယူတယ္ဗ်ာ။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ... ဒီမိုကေရစီကို လိုခ်င္လုိက္တာလည္း ျမန္မာေတြအျပင္ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ Facebook မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ လီနာ ဗိုလ္စြဲတဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း Status တင္တာကို မင္းက တ႐ုတ္လိုလားသူလား၊ တ႐ုတ္ခ်စ္ႀကီးေပါ့၊ စသည္စသည္ျဖင့္ ခနဲ႔သလိုလို၊ ရြဲ႕သလိုလို လာေျပာသူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ငေၾကာင္မဟုတ္ေသးဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ကို မေက်မနပ္ ျပန္ေျပာေတာ့ အနာေပၚတုတ္က်ေတာ့ နာသြားၿပီဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္ကြပ္ၾကျပန္တယ္။ အင္း... ဒီမိုး၊ ဒီေရ၊ ဒီေလွ၊ ဒီလူေတြနဲ႔ေတာ့ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ဗ်ိဳ႕။

(ဃ) ဆႏၵခံယူျခင္းႏွင့္ စည္း႐ံုးျခင္း

ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႀကီးကို ျပင္ရမယ္၊ ျပင္ရမယ္ဆိုၿပီး NLD ပါတီက အသားကုန္ေအာ္၊ အသားကုန္ေဆာ္၊ အသားကုန္လံႈ႔ေဆာ္၊ အသားကုန္ဆႏၵခံယူ လုပ္ခဲ့ၾကတာ အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲေတြ လုပ္တယ္ဆိုၿပီး တက္လာတဲ့ လူ ၃၀၀ ေလာက္ကို လက္ေထာင္ခုိင္း၊ ပါးစပ္နဲ႔ေအာ္ခုိင္းေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ အတည္ျပဳတယ္၊ ျပည္သူက ျပင္ခ်င္တယ္လို႔ ေၾကညာခ်က္ေတြ ထုတ္ခဲ့တာလည္း အားလံုးအသိ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေတြမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးဆုိင္ရာ ဆႏၵခံယူပြဲေတြကို NLD က ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးကာမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘာျဖစ္လို႔ နယ္တကာလွည့္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ စည္း႐ံုးေဟာေျပာမႈေတြ လုပ္ေနရတာလဲ။ သူတို႔ပဲ ျပည္သူေတြက ျပင္ခ်င္ပါတယ္၊ ေထာက္ခံၾကပါတယ္လို႔ ေၾကညာခ်က္ေတြ သတင္းေတြ ထုတ္ခဲ့ၿပီးကာမွ အခုလို လိုက္လံစည္း႐ံုး ေဟာေျပာေနတာဟာ ေရွ႕စကားနဲ႔ ေနာက္လုပ္ရပ္ မညီဘူးလို႔ ထင္မိတာပါပဲ။ဆႏၵခံယူပြဲေတြ လုပ္ၿပီးကာမွ ျပင္ဆင္ေရးကို ေထာက္ခံၾကပါဆိုၿပီး ပါတီဥကၠ႒ကုိယ္တုိင္ လုိက္ေျပာေနတာကေတာ့ တစ္ခုခု လြဲေနသလို ခံစားမိေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာကလည္း နားလည္ဖို႔ အခက္သား မဟုတ္လား။

(င) ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးသားေဖာ္ျပၾကသမွ်

မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕က ေျမႇာက္ေပးၾကတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးခ်င္သလို ေရးေနတာေတြ၊ ေဖာ္ျပခ်င္သလို ေဖာ္ျပေနတာေတြအတြက္ မင္းအျမင္ေလးေတြ ေရးပါဦးတဲ့။ အို..... သမၼတႀကီးတို႔၊ လႊတ္ေတာ္နာယကႀကီးတို႔ေတာင္ မထိရဲတဲ့ အဲဒီမ႑ိဳင္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ဆိုတဲ့ ငနဲပမႊားက ဘယ္လိုလုပ္ ေျပာရဲ ထိရဲမွာလဲဗ်။ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ ေရးခ်င္ရာ ေရးၾကပါေစဗ်ာ။ ေဟာင္ခ်င္တဲ့လူကို ေဟာင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဟာင္ခ်င္သလို ေဟာင္ခြင့္ ရွိတာကိုက ေခြးရဲ႕ အခြင့္အေရး မဟုတ္ဘူးလား။ နားၿငီးလို႔ မခံႏုိင္တဲ့လူရွိရင္ တုတ္တဲ့ထပစ္လိမ့္မယ္၊ ေလးခြနဲ႔ ထေဆာ္လိမ့္မယ္၊ ေနာက္ဆံုး အခန္႔မသင့္ရင္ အသားတံုးမွာ ေဆးခပ္ၿပီး အပစ္ခံရလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတဲ့ စာေရးဆရာႀကီး ၂ ဦးရဲ႕ မၾကာခဏ ေျပာစကားေလးေတြေတာ့ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး လူထုစိန္၀င္းက "ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ရွင္ႀကီး၀မ္းလည္း ၀င္ခဲ့ဖူး၊ ရွင္ငယ္၀မ္းလည္း ၀င္ခဲ့ဖူးၿပီ" တဲ့။ ဆရာေမာင္၀ံသကေတာ့ "စာဖတ္ပရိသတ္က ဘယ္ဟာေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ဟာမေကာင္းဆိုတာကို သူတို႔ဘာသာသူတို႔ သိၾကတယ္၊ ကုိယ္ေတြက ဆရာလုပ္စရာ မလိုဘူး" တဲ့။ ကဲ... အဲေလာက္ဆို ရွင္းၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ကေတာ့ ဘာေျပာရဲမွာလဲဗ်။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၇ ရက္၊ တနလၤာေန႔။

မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၀၁ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အေၾကာင္း အခုလတ္တေလာ ေရးသားၾကသမွ်

ရန္ကုန္တုိင္း(မ္)ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့တဲ့ ဘာသာျပန္ ေဆာင္းပါးပါ။ မူရင္းေဆာင္းပါးကေတာ့ Foreign Policy အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ The Man To Watch ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေရးသားသူက ဆုမြန္သဇင္ေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဆာင္းပါးကို ေအာက္ကလင့္ခ္မွာ သြားေရာက္ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။

http://www.foreignpolicy.com/articles/2014/01/15/the_man_to_watch

အျခားဆက္စပ္ ဖတ္႐ႈသင့္တာေတြကိုလည္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၉-စ ျပင္ဆင္ေရး၊ လက္ရွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ား

လူတုိင္းသိၿပီးသားကိစၥမို႔ အထူးအေထြေျပာရန္မလိုေပ။ ပါတီတစ္ခုက၊ တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ NLD ပါတီက သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂၀၁၅ တြင္ သမၼတျဖစ္ေစလိုသည္။ ပါတီက ျဖစ္ေစခ်င္သည္ ဆိုသည္ထက္ ေဒၚစုကုိယ္တုိင္ကလည္း သမၼတလုပ္ခ်င္သည္။ ဆဲဆိုသံမ်ားကို ဂ႐ုမထား၊ အေရးမစိုက္၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍ မညႇာတမ္း ေ၀ဖန္သံုးသပ္ရလွ်င္ တုိင္းျပည္အတြက္ ဆိုသည္ထက္ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာအတြက္၊ အေနာက္စပြန္ဆာမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ သမၼတျဖစ္လိုျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေ၀ဖန္သံုးသပ္လိုသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျငင္းခုန္ႏုိင္ပါသည္၊ ျပစ္တင္ႏုိင္ပါသည္၊ ေ၀ဖန္ႏုိင္ပါသည္၊ ဆဲဆိုႏိုင္ပါသည္။

ေဒၚစုသမၼတျဖစ္လွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ဒီထက္ပိုေကာင္းမည္ဟု ေျပာသူမ်ားကို မည္ကဲ့သုိ႔ ေ၀ဖန္ရမည္နည္း ဆိုသည္ကို ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမရပါ။ ေဒၚစုသည္ ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္ပါ။ ေဒၚစုသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ မဟုတ္ပါ။ ေဒၚစုသည္ Superman မဟုတ္ပါ။ ေဒၚစုသည္ တန္ခိုးရွင္ မဟုတ္ပါ။ ေဒၚစု၏ ေတာ္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား၊ မာေက်ာေသာ စိတ္ဓာတ္ စသည္တုိ႔ကို အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ အဆိုပါ အခ်က္မ်ားရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ အလံုးစံု ေကာင္းမြန္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မထားသင့္ပါ။ အစြဲကင္းကင္း၊ အျမင္ရွင္းရွင္းျဖင့္ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို သံုးသပ္ၾကေစလိုပါသည္။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၏ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီ စည္းကမ္းမဲ့လွလြန္းသည့္ အက်င့္စ႐ုိက္မ်ားကို ဦးစြာျပင္ဆင္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါမူ ေဒၚစုသာမဟုတ္၊ သိၾကားမင္းဆင္းလာၿပီး သမၼတလုပ္လွ်င္ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ေကာင္းလာစရာ မရွိပါ။ ဤသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ေတြးဆခ်က္သာ ျဖစ္သျဖင့္ ေ၀ဖန္ႏုိင္ပါသည္၊ ျငင္းခုန္ႏုိင္ပါသည္၊ ဆန္႔က်င္ႏုိင္ပါသည္၊ ဆဲဆိုႏုိင္ပါသည္။

က်န္တာေတြကို ေခတၱခဏ ေမ့ထားၾကဦးစို႔။ အဓိကေျပာလိုသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ဦးတည္ပါမည္။ ၂၀၁၅ တြင္ ေဒၚစုက သမၼတျဖစ္ခ်င္သည္။ သူ႔ကို ေထာက္ခံၾကသူေတြကလည္း ေဒၚစုကို သမၼတ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ ထိုအထဲတြင္ အေနာက္စပြန္ဆာအားလံုး အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ဒါက လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ေတြ႕သိရွိေနရသည့္ လိုလားခ်က္ျဖစ္ပါသည္။

ဆိုခဲ့ပါ လိုလားခ်က္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာႏုိင္ျခင္း ရွိ၊ မရွိ ဆိုသည္ကို ေလ့လာၾကည့္ေသာ္ မျဖစ္ႏုိင္ ဟူသည့္ အေျဖကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဥပေဒအရ မျဖစ္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒဆိုရာတြင္ပင္ သီးသန္႔ဥပေဒ တစ္ရပ္ရပ္အရ မျဖစ္ႏုိင္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ မျဖစ္ႏုိင္သည့္ အေနအထားကို ေတြ႕ရပါသည္။ အေျဖကေတာ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ပုဒ္မ ၅၉-စ ျဖစ္ေပသည္။ ဤကား ပကတိ အမွန္တရား။

ဥပေဒအရ မျဖစ္ႏုိင္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိရေခ်ၿပီ။ ေဒၚစုႏွင့္ သူ႔ေထာက္ခံသူမ်ားကလည္း သမၼတ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမည္ဟု ဆႏၵရွိၾကေခ်သည္။ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ၾကမည္နည္း။ အေျဖကလည္း အဆင္သင့္ ရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒအရ ျဖစ္ခြင့္မရွိသည့္ အေျခအေနကို ဥပေဒအရ ျပင္ဆင္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤကား မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ကိုလုပ္ရမည့္ နည္းလမ္းအေျဖ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေျဖကို မတြက္ဘဲ ေဒၚစု သမၼတျဖစ္စရာအေၾကာင္း လံုး၀ မရွိပါေခ်။

ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ေဒၚစု သမၼတျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ ၅၉-စ ကို ျပင္ဆင္ႏုိင္ဖို႔ လုိအပ္သည္။ ေဒၚစုနဲ႔ NLD က ထိုပုဒ္မကို ျပင္လိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီဘူး၊ ဘာဘူးညာဘူးဟု အသံဟစ္လုိက္သည္။ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဘယ္ႏုိင္ငံက အေျခခံဥပေဒမွ် ေရပက္မ၀င္၊ ေျခာက္ပစ္ကင္း၊ သဲလဲစင္ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္သည့္ ဥပေဒမဟုတ္ၾက။ ဟိုေခတ္ေရာက္ရင္ ဟိုလိုျပင္လိုက္၊ ဒီေခတ္ေရာက္ရင္ ဒီလိုျပင္လိုက္ စသည္ျဖင့္ ေခတ္ကာလအေျခအေန၊ အခ်ိန္ေရစီးအရ လိုအပ္သလို ျပင္ဆင္ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့အေျခခံဥပေဒကေရာ ဘာမို႔နည္း။ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ တသီႀကီးရွိတာ လူတုိင္းသိသည္။ ဘာမွ် ထူးဆန္းသည့္ ကိစၥမဟုတ္။ ေဒၚစုသမၼတျဖစ္ေရးအတြက္ ပုဒ္မ ၅၉-စ ကို ျပင္ခ်င္တာႏွင့္ပဲ မီဒီယာႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ပူးေပါင္းကာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ယေန႔ မျပင္လွ်င္ပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ မနက္ျဖန္ ငရဲျပည္ ျဖစ္သြားေတာ့မည့္ ပံုစံမ်ိဳး လုပ္လာ၊ ေျပာလာ၊ ေရးလာ၊ မိႈင္းတိုက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕လာရပါသည္။

အေျခခံဥပေဒသည္ ၃ ႏွစ္သားသာ ရွိပါေသးသည္။ ၃ ႏွစ္သားေလးကို ေရလည္းကူးတတ္ေစခ်င္သည္၊ စာလည္းေတာ္ေစခ်င္သည္၊ သီခ်င္းလည္း ဆိုတတ္ေစခ်င္သည္၊ ဂီတတူရီယာေတြလည္း တီးခတ္တတ္ေစခ်င္သည္၊ ပန္းခ်ီလည္း ဆြဲတတ္ေစခ်င္သည္၊ ကဗ်ာလည္း စပ္တတ္ေစခ်င္သည္၊ ပိဋကတ္စာေတြေတြ၊ ကမၻာ့ဂႏၴ၀င္ စာေပေတြႏွင့္လည္း ထိေတြ႕ေစခ်င္သည္၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ လိုလားခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ပံုစံသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကျခင္းသည္ သင့္၊ မသင့္ ဆိုသည္ကို စဥ္းစားၾကေစလိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာကျဖင့္ သူ႔အသက္အရြယ္ႏွင့္သူ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ပဲ့ျပင္သြန္သင္ သင္ၾကားေပးျခင္းကသာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္ ဟူ၍ပင္။ ဤေနရာတြင္လည္း လြတ္လပ္စြာ အျမင္သေဘာထား ကြဲလြဲႏုိင္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆကို တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

၅၉-စ ကို ျပင္ခ်င္သည္။ ျပင္ဖို႔လုပ္ေနသည္။ ဟုတ္ၿပီ.... ျပင္ဖို႔အတြက္ ဘာေတြလိုအပ္သနည္း။ ဘာေတြ လုပ္ရမည္နည္း။ ၅၉-စ ကို ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ အဓိက Key Player မ်ား ရွိၾကပါသည္။ မည္သူေတြ ျဖစ္ၾကသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ျမင္သူမ်ားမွာ အျခားေသာ ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားသူမ်ား တြက္ဆေျပာဆိုၾကသည့္ အတုိင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အေထြအထူး မဟုတ္ပါ။ တင္ျပရပါလွ်င္-

(၁) လႊတ္ေတာ္တြင္း အမတ္အင္အား အမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ

(၂) တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္

(၃) ျပည္သူလူထု

စသည္တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ယခုကဲ့သို႔ ေျပာျခင္းမွာ မိမိသေဘာအရ စိတ္ကူးထင္ျမင္ရာ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ပုဒ္မ ၅၉-စ ကို ျပင္ဖို႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ မည္ကဲ့သို႔ ျပ႒ာန္းထားသည္ကို ေလ့လာပါမည္။

အထက္တြင္ ေျပာခဲ့သည့္အတုိင္း အဓိကပေလယာ ၃ ဦး၊ တစ္နည္း အဆင့္ ၃ ဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ၿပီးလွ်င္ပင္ ေဒၚစု သမၼတ ျဖစ္လာမည္ဟု တတ္အပ္ေသခ်ာ ေျပာႏုိင္ေသးသည္ မဟုတ္ပါေခ်။ ေနာက္ထပ္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုမွာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ NLD ပါတီက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ အနည္းဆံုး အမတ္ေနရာ ၂၅၀ အႏုိင္ရရွိမွသာလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒုတိယသမၼတ ျဖစ္ခြင့္ရွိပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ထပ္ လိုအပ္ခ်က္အျဖစ္ သမၼတျဖစ္လိုသည္ဆိုလွ်င္ NLD ပါတီအေနျဖင့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ အမတ္ေနရာေပါင္း အနည္းဆံုး ၃၃၂ ေနရာ အႏုိင္ရရွိရန္ လိုအပ္ပါမည္။

၅၉-စ ကို ျပင္ဆင္ရန္အတြက္ ျပည္သူလူထုကို အရင္ဆံုး စည္း႐ံုးေနျခင္းသည္ သေဘာ႐ိုး ဟုတ္မဟုတ္ ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍ စဥ္းစားၾကေစလိုပါသည္။ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးဆုိင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ ပုဒ္မ ၄၃၆-က ပါအတိုင္း ျပင္ဆင္ရန္အတြက္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲသည္ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕တြင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အဆင့္မ်ား က်န္ရွိေနပါေသးသည္။ ပထမအဆင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္း အမတ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၏ ေထာက္ခံခ်က္ ရရွိေရးသည္ လြယ္သည့္ကိစၥ မဟုတ္ပါေခ်။ ၿပိဳင္ဘက္ပါတီျဖစ္သည့္ NLD မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီက ေထာက္ခံေပးရမည့္ ကိစၥကို ငွက္ေပ်ာသီးစားသည္ဟု မမွတ္ယူေစလိုပါ။ ထိုမွ်ေလာက္ မလြယ္ကူပါ။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီကလည္း အဲဒီေလာက္ ႐ူးလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္မထင္ပါ။ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီက ႐ူး၍ျဖစ္ေစ၊ ေၾကာင္၍ျဖစ္ေစ ေထာက္ခံသည္ပဲ ဆိုၾကပါဦးစို႔။ ဒုတိယအဆင့္အျဖစ္ "ေက်ာ္" ဆိုေသာ စကားလံုးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရပါဦးမည္။ (၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္) ဟု အေျခခံဥပေဒက ဆိုထားသည္ မဟုတ္ပါလား။ "ေက်ာ္" ဟူသည့္ စကားလံုးအတြက္ အဓိကပေလယာက တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္အႀကီးအကဲ အေနျဖင့္ ေဒၚစုကို ယံုၾကည္လက္ခံ ေထာက္ခံလိမ့္မည္ဟု မည္သူကမွ် တတ္အပ္ေသခ်ာ မေျပာႏုိင္ပါေခ်။ ကာခ်ဳပ္က ေဒၚစုကို ေထာက္ခံေပးရန္အတြက္ ေဒၚစုႀကိဳးပမ္းဖို႔ လိုပါသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း လုပ္ငန္းစဥ္ အားလံုးၿပီးဆံုး၍ ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပရန္ ဆိုသည့္ကိစၥမွာ လြယ္မည့္ကိစၥမဟုတ္မွန္း စာဖတ္သူလည္း သိျမင္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။

ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကို စဥ္းစားမိၿပီးသည့္ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေမးခြန္းမ်ား ရွိလာပါသည္။ ပုဒ္မ ၅၉-စ ကို ျပင္ဆင္ႏုိင္မည္လား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ခ်င္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေဒၚစု သမၼတျဖစ္လွ်င္ေရာ ဘာေတြျဖစ္လာမွာလဲ။ ပုဒ္မ ၅၉-စ ကို မျပင္ႏုိင္ဘူးဆိုလွ်င္ေရာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မွာလဲ။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ေဒၚစုအေနျဖင့္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဖို႔ လူထုကို အသည္းအသန္ စည္း႐ံုးေနတာ၊ ေဟာေျပာေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးဟာ အဲေလာက္အထိ အသည္းအသန္လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီလား။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္း စည္း႐ံုးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးစြာမေဆာင္ရြက္ဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္ လူထုကို လမ္းေပၚထြက္လာေအာင္၊ လူစုလူေ၀း ျဖစ္လာေအာင္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာပါသနည္း။ အဆိုပါ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ ခ်ာခ်ာလည္ေနေၾကာင္းပါ။

မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ အျမင္မ်ားကိုလည္း သိလိုလွပါသည္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၅ ရက္၊ စေနေန႔။

နံနက္ ၀၀ နာရီ ၁၆ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ၾကရေအာင္

စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ရတာေတြအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ဆိုဗီယက္ေခတ္မွာ ေျပာလြန္းတယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတာ အခုမွ မွားမွန္း သိေတာ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာေတြေလာက္ အဲဒီစကားကို ေျပာတဲ့လူ ရွိမွရွိပါ့မလားလို႔ေတာင္ ထင္ေနမိတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပင္ရမယ္၊ ေျပာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့အသံေတြခ်ည္းပဲ လႊမ္းမိုးေနတယ္။ မေကာင္းတာကို ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲခ်င္တာ၊ အသစ္အသစ္ေတြကို လိုခ်င္ၾကတာ အျပစ္ ေျပာစရာ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္.....။

အစိုးရရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းလြန္းတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ရမယ္။

ဟုတ္တယ္.... အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊ စီမံခန္႔ခြဲေရးစနစ္မွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိတယ္။

အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ တာ၀န္ရွိသူေတြမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ mind-sets ေတြ ေျပာင္းပစ္ရမယ္။

ဟုတ္တယ္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္။

လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ လြဲေနတာေတြရွိတယ္။

ဟုတ္တယ္ ရွိတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္။

တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္က ယံုၾကည္စရာမရွိဘူး။ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ ေျပာစရာျဖစ္ေနတယ္။

ဟုတ္တယ္... ေျပာခ်င္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔မို႔ ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ရမယ္။

 

ဒါဆို.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြမွာေရာ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ မရွိဘူးလား။ ျပင္ဖို႔ မလိုအပ္ဘူးလား။

အတိုက္အခံေတြမွာေရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ့္ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ မရွိဘူးလား။

အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာေရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ့္ဟာေတြ မရွိဘူးလား။

မီဒီယာေတြမွာေရာ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ျပဳျပင္ရမယ့္ အခ်က္ေတြ မရွိဘူးလား။

သူမ်ားကိုေတာ့ ေကာင္းေစခ်င္တယ္၊ ျပင္ေစခ်င္တယ္။ ကုိယ္ကုိ္ယ္တုိင္က်ေတာ့ ေနခ်င္သလိုေနမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေတာင္းဆိုေနၾကတာလား။

ကုိယ္တုိင္က ျပည္သူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ႏုိင္ငံသားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကုိ္ယ္တုိင္က မီဒီယာသမားေကာင္းတစ္ေယာက္၊ သတင္းေထာက္ေကာင္းတစ္ေယာက္၊ တရားမွ်တစြာ အသိဉာဏ္ေပးတတ္တဲ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကိုယ္တုိင္က အသျပာဆရာ၀န္မဟုတ္ဘဲ အမ်ားျပည္သူအတြက္ မရွိမျဖစ္ အားကိုးရတဲ့ ေဆးပညာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကုိယ္တုိင္က မခိုမကပ္နဲ႔ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္တတ္တဲ့ အလုပ္သမားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကုိယ္တုိင္က ခရီးသြားျပည္သူေတြ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေရးကို အစဥ္ဦးထိပ္ထားတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ယာဥ္ေနာက္လိုက္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကိုယ္တုိင္က ပညာရွာ ပမာသူဖုန္းစားဆိုတဲ့အတုိင္း အပတ္တကုတ္ သင္ယူအားထုတ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကုိယ္တုိင္က စားသံုးသူေတြကို အဆင္ေျပပါေစ၊ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာေရွ႕ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေစ်းသည္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကုိယ္တုိင္က လမ္းေပၚမွာ ေတြ႕ရာေနရာ ကြမ္းတံေတြး မေထြးတတ္တဲ့၊ ေတြ႕တဲ့ေနရာ အမိႈက္မပစ္တတ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္သားေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီလား။

ကုိ္ယ္တုိင္က..................။

ကုိယ္တုိင္က........................။

ကုိယ္တုိင္က..............................။

ကိုယ္တုိင္က.....................................။

ကိုယ္တုိင္က............................................။

ကုိယ္တုိင္က...................................................။

ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ၾကရေအာင္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။

မြန္းလြဲ ၃ နာရီ ၂၂ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။

ေတာင္းပန္ရမွာလား၊ ႏႈတ္ဆက္ရမွာလား

ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ေ၀းကြာေနခဲ့ရတာ အေတာ္ေတာင္ ၾကာလွေပါ့။

လာဖတ္ေနက် မိတ္ေဆြေတြ စာမ်က္ႏွာမွာ ဘာမ်ား အသစ္တက္မလဲလို႔ လာၾကည့္ၾကမွာပဲလို႔ ေတြးမိၿပီး မၾကာခဏလည္း သတိရမိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေရးေနရင္ တစ္ေလာကလံုးကို ေမ့သြားတတ္တာဆိုေတာ့ ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ေအာင္ တမင္ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။

မေန႔ညက ဘေလာ့ဂ္ကို တစ္ေခါက္ ၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ဘာပို႔စ္မွ မတင္တာ အေတာ္ႀကီး ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လတာ ကာလအတြင္း ေန႔စဥ္ လာေရာက္ၾကတဲ့ ပ်မ္းမွ် ဧည့္သည္ အေရအတြက္ဟာ ၂၅၀ ေလာက္ရွိေနတာကို အံ့ၾသတႀကီး ေတြ႕ရေတာ့ မယံုႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္မိတယ္။

လာဖတ္ၾကတဲ့ ပို႔စ္အမ်ားစုက ကၽြန္ေတာ္အရင္က တင္ေပးခဲ့တဲ့ စာေတြအမ်ားစု ျဖစ္ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ေရးသားခ်က္ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။

ဒါလည္း ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ တခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္ေတြကို ရွာခ်င္၊ သိခ်င္တဲ့အခါ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ လာေတြ႕တယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္။

သူမ်ားေတြ (အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေဆြေတြအပါအ၀င္) ေ၀ဖန္ခဲ့သမွ်ကို အေရထူထူနဲ႔ ေခါင္းခါၿပီး စာအုပ္ေတြထဲက၊ စာေစာင္ေတြထဲက ကုိယ္သေဘာက်တဲ့၊ ကုိယ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာေလးေတြ တင္ေပးခဲ့ရက်ိဳး နပ္တယ္လို႔ အခုအခ်ိန္မွာ ခံစားရတယ္။

အဲဒီလို တားျမစ္ခဲ့သူေတြကိုလည္း အျပစ္မတင္ပါဘူး။ သူတို႔ေစတနာကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္။

သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ အျခားစာေရးဆရာေတြ ေရးတဲ့ဟာေတြကို တင္ေပးတာထက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ပိုင္အေတြးအေခၚ၊ ကုိယ္ပိုင္အေရးအသားေတြကိုပဲ တင္ေစခ်င္ၾကတာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မို႔ သူတို႔ကို ဘာမွ် ရွင္းျပမေနဘဲ နားမလည္ရင္ ၀င္မေျပာနဲ႔လို႔ ရန္စကားေျပာ၊ ကန္႔လန္႔စကားေျပာၿပီး ဆက္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြပါ။

အခုေတာ့ ၀မ္းသာရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တင္ေပးခဲ့တဲ့ ေလာကနီတိတို႔၊ က်င့္၀တ္မ်ားတုိ႔၊ စုတုျပဳတို႔ကို လာဖတ္တဲ့လူေတြ ပံုမွန္ရွိေနတာကို ေတြ႕ရလို႔ပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို မည္သည့္နည္းလမ္းႏွင့္ျဖစ္ေစ ေရာက္လာခဲ့ၾကသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။

ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ဧည့္သည္ေတြ အမ်ားႀကီးလာတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း သေဘာက်တာ ၀န္ခံပါတယ္။

ကဲ....

ဘေလာ့ဂ္မွာ ဘာမွ်မေရး၊ ဘာမွ်မတင္ဘဲ အၾကာႀကီး ျပစ္ထားခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာ့ေသြး မိတ္ေဆြေတြကို ေတာင္းပန္စကား ေျပာရမလား။

ဒါမွမဟုတ္.....

စာေတြ ပံုမွန္ ျပန္ေရးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မွာမို႔ ျပန္လည္ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္လို႔ ေျပာရမလား။

အခုေတာ့....

အားလံုးကို မဂၤလာပါလို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ျပန္လာၿပီ မဟုတ္ပါ။ ကုိဉာဏ္ ျပန္လာပါၿပီ။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔။

ည ၁၀ နာရီ ၀၁ မိနစ္။