Thursday, July 19, 2007


တို႔တိုင္းျပည္

ေဇာ္ဂ်ီ

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔

တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္

ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ယာစကာမ်ိဳး၊ တၫႈိးၫိႈးႏွင့္

ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား

လွည့္လည္သြားလ်က္

မစားေလရ၊ ၀မ္းမ၀၍

ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အုိျမန္မာတို႔

တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္

ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္

သီးႏွံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍

ေလာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့

အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလ်ာ့လံု႔လ

သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး

လက္႐ံုးျမားေျမာင္၊ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္

စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့

ဤေျမဤရြာ၊ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ

ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႕စပါးလဲ

ထားေလာ့တာ၀န္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း

ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍

တစ္၀မ္းတစ္စိတ္ ညီေစသတည္း။

(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၏ ပိေတာက္ေရႊ၀ါကဗ်ာမ်ား မွ)

No comments:

Post a Comment

 
Web Statistics