ေႂကြခဲ့ေလေသာပန္းကိုးပြင့္ (ဇူလိုင္၁၉)

ေႂကြခဲ့ေလေသာ ပန္းကိုးပြင့္

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

ၾကာခဲ့ေလၿပီ၊ ေျခာက္ဆယ္ဆီ၌

ျမန္ျပည္သမိုင္း၊ တစ္ေခတ္႐ိုင္းခဲ့

ထိုလိႈင္းဂယက္၊ ျပင္း႐ိုက္ခ်က္ေၾကာင့္

အသက္ဇီ၀ိန္၊ ခ်ဳပ္ကာၿငိမ္ရွင့္

ဂုဏ္သိန္ အာဇာနည္ကိုးဦး။

-

တစ္အိမ္တစ္စု၊ တစ္ရြာတစ္ၿမိဳ႕

ထိုမွတစ္ခန္း၊ ျပည္လံုး၀န္း၌

ၿငိမ္းခ်မ္းမရ၊ ပူမီးႂကြၿပီ

ျဖစ္ရေလျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္မင္းတို႔

အခင္းလက္သာ၊ လြတ္လပ္ပါမည္

မၾကာမီဟု၊ ျမန္ျပည္အလွ

ၾကည့္မရေတာ့၊

လြတ္ေရးရသာ၊ ေ၀းရရွာေပါ့။

-

သူတို႔ႀကိဳးပမ္း၊ သက္စြန္႔ထမ္း၍

လွမ္းခဲ့ျမန္မာ၊ လြတ္လပ္ပါၿပီ

ျမန္မာ့အလံ၊ မိုးထက္ပ်ံၿပီ

လြတ္လပ္ေရးေတး၊ ျပည္လံုးေႂကြးေၾကာ္

ေပ်ာ္မဆံုးၿပီ၊ လြတ္လပ္ၿပီ။

-

ေခါင္းေဆာင္ပီပီ၊ အာဇာနည္တို႔

သင္တို႔ေသသြား၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားလည္း

တို႔မ်ားမေမ့၊ သည္ယေန႔၀ယ္

မေန႔ကပင္၊ ႀကံဳရသြင္သို႔

စြဲထင္အသည္း၊ ႏွလံုးထဲ၌

ေအာက္ေမ့သတိရပါသည္။

-

အေသေစာ၍။ ႏွေျမာပါသည္

ေခြးကလူသတ္၊ ရင္ဘတ္နာသည္

သို႔ေပေသာ္ျငား

သင္တို႔နာမည္၊ ဆီမီးသည္ကား

ၿငီးၿငီးအရိွန္၊ တထိန္ထိန္ျဖင့္

အစဥ္ေတာက္ေနဦးမည္သာ။ ။

-

( ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ႏွစ္ (၆၀) ျပည့္ အာဇာနည္ေန႔ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ပါသည္)